Entertainment
alle pijlers
Youssef Idilbi overleden
vrijdag 16 mei 2008 om 16:19
Acteur Youssef Idilbi is overleden. De 32-jarige acteur, die bekend is van ONM, heeft zelf een einde aan zijn leven gemaakt zo meldde zijn management. Hij is van het dak van de toneelschool in Amsterdam gesprongen. Het is nog niet duidelijk wat hem tot die daad bracht.
Idilbi speelde in Westenwind, Russen, Dankert&Dankert en ONM. Ook heeft hij verschillende theaterproducties gedaan.
De acteur volgde een theateropleiding in Groningen en studeerde af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam.
Idilbi speelde in Westenwind, Russen, Dankert&Dankert en ONM. Ook heeft hij verschillende theaterproducties gedaan.
De acteur volgde een theateropleiding in Groningen en studeerde af aan de Hogeschool voor de Kunsten in Amsterdam.
zondag 18 mei 2008 om 07:01
'Youssef Idilbi liet afscheidsbrieven achter'
AMSTERDAM - Youssef Idilbi, de ONM-acteur die deze week zelfmoord pleegde, liet verschillende afscheidsbrieven achter.
De manager van Youssef bevestigt dit. Het gaat volgens zijn manager om een serie mooie en gevoelige brieven aan zijn familie. Zijn manager bevestigt ook dat het al een tijdje minder ging met de acteur. Hij kreeg al langere tijd psychische hulp.
AMSTERDAM - Youssef Idilbi, de ONM-acteur die deze week zelfmoord pleegde, liet verschillende afscheidsbrieven achter.
De manager van Youssef bevestigt dit. Het gaat volgens zijn manager om een serie mooie en gevoelige brieven aan zijn familie. Zijn manager bevestigt ook dat het al een tijdje minder ging met de acteur. Hij kreeg al langere tijd psychische hulp.
maandag 19 mei 2008 om 18:08
Ik kan uit eigen ervaring zeggen dat dit inderdaad heel moeilijk is, maar dat je na verloop van tijd blij bent dat je broer, zoon, vriend etc. de rust heeft gevonden waar hij blijkbaar naar op zoek was. Dit is denk ik wel gemakkelijker als je het hebt zien aankomen. Begrijp met niet verkeerd, je gaat alsnog door een hel, maar je kunt het beter accepteren als je weet dat dit is waar hij/zij naar verlangt heeft.
maandag 19 mei 2008 om 18:09
Allemaal mooi verwoord. Zo dacht ik er ook altijd over. Zo van als iemand zelfmoord wil plegen, oke. dan is ie van zijn lijden verlost.
Totdat een paar maanden geleden mijn ex, de vader van mijn dochter, zelfmoord pleegde. Weg is haar jeugd en onbezorgdheid en voorlopig is ze zwaar getraumatiseerd. Dus dat heeft mijn mening toch wel flink veranderd en kijk er nu toch heel anders tegen aan. De impact die het heeft met name op kinderen is niet te beschrijven.
Totdat een paar maanden geleden mijn ex, de vader van mijn dochter, zelfmoord pleegde. Weg is haar jeugd en onbezorgdheid en voorlopig is ze zwaar getraumatiseerd. Dus dat heeft mijn mening toch wel flink veranderd en kijk er nu toch heel anders tegen aan. De impact die het heeft met name op kinderen is niet te beschrijven.
maandag 19 mei 2008 om 18:15
maandag 19 mei 2008 om 18:17
Als er kinderen in het spel zijn vind ik het ook compleet anders. Je hebt een verantwoordelijkheid tegenover hen. Maar Youssef heeft (dacht ik) geen kinderen. Ik kan mij voorstellen dat dit voor je dochtertje onbegrijpelijk is. Maar een leven lang met een depressieve/zieke vader is ook ontzettend zwaar en moeilijk.
maandag 19 mei 2008 om 18:30
Er zijn natuurlijk veel redenen waarom mensen voor de dood kiezen. Reken maar dat iemand die dat doet heel ver weg is. In het geval van deze acteur gaat het om iemand die al zijn hele leven vocht tegen depressies. Ook de man van mijn beste vriendin en de ex-vriendin van mijn broer namen om die reden hun eigen leven. Omdat ze doodmoe en stapelgek werden van hun eigen geestelijke gesteldheid. Dit was bekend bij de families in kwestie. Met wanhoopszelfdoding of vanwege een psychose heb ik geen ervaring.
Op het moment dat je nood zó hoog is dat je kiest voor de dood ben je alleen met jezelf bezig en zelfs een kind kan je dan niet meer op andere gedachten brengen. Angstaanjagend maar waar.
Wat erg voor je dochter Ramonaatje. Verschrikkelijk.
Op het moment dat je nood zó hoog is dat je kiest voor de dood ben je alleen met jezelf bezig en zelfs een kind kan je dan niet meer op andere gedachten brengen. Angstaanjagend maar waar.
Wat erg voor je dochter Ramonaatje. Verschrikkelijk.
maandag 19 mei 2008 om 21:13
[quote]:
En toch vind ik de vergelijking met iemand die als een kasplantje moet leven niet opgaan. Vaak zijn dat namelijk mensen die er alles aan hebben gedaan om beter te worden maar het lukt niet.
Zeg Channtie. Heb jij ooit meegemaakt dat een naaste waar je zielsveel van houdt zelfmoord pleegt? Nee? Hou dan in godsnaam dit domme geleuter voor je. Mijn broer heeft er ALLES maar dan ook ALLES aan gedaan. Helaas, het is hem niet gelukt. Hij is verschrikkelijk eenzaam en ontzettend ziek geweest, geheel en al tegen zijn wil in. Daar heeft hij nooit om gevraagd. En alsof het zo makkelijk is om te vertellen wat er in je omgaat als je je diep schaamt. Ja, ik ben ook boos geweest om zijn keuze maar de manier waarop jij hierover schrijft gaat werkelijk waar alle perken te buiten.
Je hoeft niet alles meegemaakt te hebben om ergens een mening over te hebben maar als het om dit soort gevoelige onderwerpen gaat, zou je er goed aan doen iets voorzichtiger en genuanceerder te zijn.
Ik ga je andere posts niet eens doorlezen want het liefst zou ik je dwars door de PC trekken. Jij. Begrijpt. Er. Geen. Ene. Reet. Van. Zo, dat is mijn eerste pissige post op dit forum ever, maar mijn broer verdient het. Mocht je wél ooit zoiets meegemaakt hebben (wat ik heel heel erg niet hoop), beschouw mijn post dan als niet geschreven. Dan ben ik het nog niet met je eens, maar dan is je geleuter nog ergens op gebaseerd.
En toch vind ik de vergelijking met iemand die als een kasplantje moet leven niet opgaan. Vaak zijn dat namelijk mensen die er alles aan hebben gedaan om beter te worden maar het lukt niet.
Zeg Channtie. Heb jij ooit meegemaakt dat een naaste waar je zielsveel van houdt zelfmoord pleegt? Nee? Hou dan in godsnaam dit domme geleuter voor je. Mijn broer heeft er ALLES maar dan ook ALLES aan gedaan. Helaas, het is hem niet gelukt. Hij is verschrikkelijk eenzaam en ontzettend ziek geweest, geheel en al tegen zijn wil in. Daar heeft hij nooit om gevraagd. En alsof het zo makkelijk is om te vertellen wat er in je omgaat als je je diep schaamt. Ja, ik ben ook boos geweest om zijn keuze maar de manier waarop jij hierover schrijft gaat werkelijk waar alle perken te buiten.
Je hoeft niet alles meegemaakt te hebben om ergens een mening over te hebben maar als het om dit soort gevoelige onderwerpen gaat, zou je er goed aan doen iets voorzichtiger en genuanceerder te zijn.
Ik ga je andere posts niet eens doorlezen want het liefst zou ik je dwars door de PC trekken. Jij. Begrijpt. Er. Geen. Ene. Reet. Van. Zo, dat is mijn eerste pissige post op dit forum ever, maar mijn broer verdient het. Mocht je wél ooit zoiets meegemaakt hebben (wat ik heel heel erg niet hoop), beschouw mijn post dan als niet geschreven. Dan ben ik het nog niet met je eens, maar dan is je geleuter nog ergens op gebaseerd.
maandag 19 mei 2008 om 21:17
ik heb het wel meegemaakt . bij de eerste is het niet gelukt bij de tweede wel.
de maatschappelijk werkster van de eerste heeft letterlijk gezegd tegen mijn moeder en mijn tante: als ze echt willen gaan, doen zehet toch. je kunt er dag en nacht bij gaan zitten overal mee naar toe gaan, maar zo gauw ze een kans zien benemen ze zich het leven.
die mensen hebben zoveel pijn,verdriet daaris geen hulp tegen opgewassen.
helaas.
de maatschappelijk werkster van de eerste heeft letterlijk gezegd tegen mijn moeder en mijn tante: als ze echt willen gaan, doen zehet toch. je kunt er dag en nacht bij gaan zitten overal mee naar toe gaan, maar zo gauw ze een kans zien benemen ze zich het leven.
die mensen hebben zoveel pijn,verdriet daaris geen hulp tegen opgewassen.
helaas.
Haast, ik moet niet vergeten te zwaaien,als ik mezelf voorbij loop...
maandag 19 mei 2008 om 21:32
Ik had gezegd niet meer te reageren maar als mijn persoonlijke mening zoveel doet met iemand dan voel ik me toch verplicht hier even op terug te komen.
Zo boos als jij je voelt zo in en in verdrietig ben ik. Ja ik heb dit meegemaakt....
Je kan het ene mens niet met de ander vergelijken. Je kan niet zeggen dat het voor iedereen opgaat. Maar ik blijf erbij dat als iemand mij zegt dat hij/zij er geen gat meer in ziet en er serieus over denkt om (ja ik krijg het idd mijn strot niet eens uit) dan wijs ik ze op mijn ervaring en krijgen ze mijn tranen en mijn verwijten. Ja misschien gemeen maar al kan ik daarmee maar voor 1 kind zorgen ....
Mijn uitspraken waren zeker niet bedoeld om wie dan ook te kwetsen, sorry als dat wel is gebeurd. Ik reageer ..... mijn perspectief.
maandag 19 mei 2008 om 22:22
Ruim 15 jaar geleden heeft mijn moeder een einde gemaakt aan haar leven. Ze was ziek, psychisch heel ziek. Hoe hard ze ook geknokt heeft om proberen beter te worden, het lukte haar niet. Hoe graag ze ook wilde, het ging niet...ze was op.
Om ons niet langer tot last te zijn en om voor haarzelf die welverdiende rust te vinden heeft ze de beslissing genomen om ermee te stoppen.
Hoe moeilijk ik toen en nu nog steeds vind, hoeveel verdriet ik ervan heb gehad en nog steeds heb, ik begrijp haar keuze.
En ik heb mij altijd met de gedachte getroost dat ze nu "ergens anders" wel gelukkig is en dat ze rust heeft.
Om ons niet langer tot last te zijn en om voor haarzelf die welverdiende rust te vinden heeft ze de beslissing genomen om ermee te stoppen.
Hoe moeilijk ik toen en nu nog steeds vind, hoeveel verdriet ik ervan heb gehad en nog steeds heb, ik begrijp haar keuze.
En ik heb mij altijd met de gedachte getroost dat ze nu "ergens anders" wel gelukkig is en dat ze rust heeft.
dinsdag 20 mei 2008 om 00:32
Channtie, fijn dat je reageert. Afschuwelijk dat je er zo dichtbij hebt gezeten. Ik heb een andere mening dan jij maar ik kan je reactie nu in een perspectief plaatsen. Ik ben oprecht blij voor je dat jouw moeder er bovenop gekomen is.
Excuses voor mijn emotionele reactie, maar mijn broer is pas 10 dagen dood en ik heb hem vorige week donderdag weggebracht. Het is dan moeilijk om je redelijke zelf altijd voorrang te geven.
Iedereen die zoiets heeft meegemaakt, ontzettend veel kracht en sterkte gewenst.
Excuses voor mijn emotionele reactie, maar mijn broer is pas 10 dagen dood en ik heb hem vorige week donderdag weggebracht. Het is dan moeilijk om je redelijke zelf altijd voorrang te geven.
Iedereen die zoiets heeft meegemaakt, ontzettend veel kracht en sterkte gewenst.
dinsdag 20 mei 2008 om 17:20
dinsdag 20 mei 2008 om 20:45
Dankjewel Eleonora, Jellybean en Lichtbron, voor jullie lieve berichtjes.
Jellybean, ik houd je aanbod in gedachten. Ik merk dat ik wel wil praten met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Maar daar is het nu nog te vroeg voor. Vreselijk dat jij deze ervaring ook hebt.
Het is een zeer bizarre, verdrietige en verwarrende periode. Toen ik het bericht las van de acteur Youssef Idilbi en zijn zelfmoord, had ik zó te doen met zowel hem als zijn familie en vrienden. Niet in woorden te vatten.
Waarschijnlijk ben ik weer even weg hier maar ik waardeer de lieve berichtjes heel erg. Als ik er meer over kwijt wil, dan zal ik een eigen topic openen op een andere pijler. Maar ook dat is nu nog te vroeg.
Groeten van Snoek
Jellybean, ik houd je aanbod in gedachten. Ik merk dat ik wel wil praten met mensen die hetzelfde hebben meegemaakt. Maar daar is het nu nog te vroeg voor. Vreselijk dat jij deze ervaring ook hebt.
Het is een zeer bizarre, verdrietige en verwarrende periode. Toen ik het bericht las van de acteur Youssef Idilbi en zijn zelfmoord, had ik zó te doen met zowel hem als zijn familie en vrienden. Niet in woorden te vatten.
Waarschijnlijk ben ik weer even weg hier maar ik waardeer de lieve berichtjes heel erg. Als ik er meer over kwijt wil, dan zal ik een eigen topic openen op een andere pijler. Maar ook dat is nu nog te vroeg.
Groeten van Snoek
dinsdag 20 mei 2008 om 21:28
Voor iedereen die een geliefde / familielid / vriend / dierbare is verloren;
We zijn eender in het verdriet ...............
Ik denk dat het verdriet en gemis voor ons allemaal even groot kan zijn bij het verlies van een dierbare. En hoe wrang ook, het zou ons net zoveel verdriet doen, of het een gekozen einde zou zijn, of veroorzaakt door een ziekte, je bent een dierbare kwijt.
Het zijn niet geheel vergelijkbare situaties, hoewel beide situaties voortkomen vanuit een ziekte, maar hetzelfde verdriet veroorzaakt bij de nabestaanden. En ook voor alle nabestaanden is er geen keuze of optie waar je uit kan kiezen.
Het stukje onbegrip van de omgeving maakt het voor nabestaanden van diegene die zm heeft gepleegt extra zwaar omdat je het gevoel hebt je dierbare moet verdedigen tegen beschuldigingen en onterechte verwijten. Dat terwijl je zelf hard worstelt om het te begrijpen, een plekje te geven, in het reine te komen dat dit ECHT de wens was en je daarin berusten. De rust en het geluk te respecteren die ze hier op aarde maar niet konden vinden en ze zo naar verlangden.
Hopelijk zullen de mensen die zoveel onbegrip hebben nooit hoeven mee te maken hoe diep het gat kan zijn en hoe uitzichtloos en ongelukkig het leven voor iemand kan zijn.
Dit gedichtje zat in de agenda van mijn vader (geschreven in het klein, ik heb er door een kunstenaar het groot laten calligraferen);
Men moet lachen
voor men gelukkig is
omdat men anders
zou kunnen sterven
zonder gelachen te hebben
We zijn eender in het verdriet ...............
Ik denk dat het verdriet en gemis voor ons allemaal even groot kan zijn bij het verlies van een dierbare. En hoe wrang ook, het zou ons net zoveel verdriet doen, of het een gekozen einde zou zijn, of veroorzaakt door een ziekte, je bent een dierbare kwijt.
Het zijn niet geheel vergelijkbare situaties, hoewel beide situaties voortkomen vanuit een ziekte, maar hetzelfde verdriet veroorzaakt bij de nabestaanden. En ook voor alle nabestaanden is er geen keuze of optie waar je uit kan kiezen.
Het stukje onbegrip van de omgeving maakt het voor nabestaanden van diegene die zm heeft gepleegt extra zwaar omdat je het gevoel hebt je dierbare moet verdedigen tegen beschuldigingen en onterechte verwijten. Dat terwijl je zelf hard worstelt om het te begrijpen, een plekje te geven, in het reine te komen dat dit ECHT de wens was en je daarin berusten. De rust en het geluk te respecteren die ze hier op aarde maar niet konden vinden en ze zo naar verlangden.
Hopelijk zullen de mensen die zoveel onbegrip hebben nooit hoeven mee te maken hoe diep het gat kan zijn en hoe uitzichtloos en ongelukkig het leven voor iemand kan zijn.
Dit gedichtje zat in de agenda van mijn vader (geschreven in het klein, ik heb er door een kunstenaar het groot laten calligraferen);
Men moet lachen
voor men gelukkig is
omdat men anders
zou kunnen sterven
zonder gelachen te hebben
Als je tot je oren in de soep zit, zie je de gehaktballen pas naast je drijven.
