Geld & Recht
alle pijlers
alimentatie berekenen
dinsdag 6 maart 2012 om 22:23
woensdag 7 maart 2012 om 15:44
Kosten van een kind
Men gaat er vanuit dat het kind zijn normale dingen moet kunnen blijven doen als tijdens het huwelijk en er bij echtscheiding niet op achteruit mag gaan.
Het is moeilijk om de kosten van een kind te bepalen daarom heeft de rechterlijk macht hiervoor de zogenaamde Trema normen ingevoerd die door het Nibud worden geplubliceerd. Bij deze richtlijnen gaat men uit van het (vroegere) netto gezinsinkomen, de leeftijd van de kinderen en het aantal kinderen in het gezin. Berekend werd dat 1 kind bij een modaal inkomen (1360,- euro p.m) 195,- euro p.m. kost, dat dit bij 2x modaal (2270,- euro p.m. of meer) bijna het dubbele is. Twee kinderen kosten een modaal gezin 276,- euro per maand en bij 2x modaal wederom bijna het dubbele.
De bijdrage van de niet-verzorgende ouder mag echter niet hoger worden dan zijn/haar maximale draagkracht
link
Nibud geeft 276 euro als richtlijn voor 2 kinderen in een modaal gezin. Ik weet niet of hierin nog onderscheid wordt gemaakt tussen een één- en een twee-oudergezin. De onderhoudskosten van de verzorgende ouder nemen immers toe als die de vaste lasten niet meer deelt met een partner (net als voor de niet-verzorgende ouder).
Men gaat er vanuit dat het kind zijn normale dingen moet kunnen blijven doen als tijdens het huwelijk en er bij echtscheiding niet op achteruit mag gaan.
Het is moeilijk om de kosten van een kind te bepalen daarom heeft de rechterlijk macht hiervoor de zogenaamde Trema normen ingevoerd die door het Nibud worden geplubliceerd. Bij deze richtlijnen gaat men uit van het (vroegere) netto gezinsinkomen, de leeftijd van de kinderen en het aantal kinderen in het gezin. Berekend werd dat 1 kind bij een modaal inkomen (1360,- euro p.m) 195,- euro p.m. kost, dat dit bij 2x modaal (2270,- euro p.m. of meer) bijna het dubbele is. Twee kinderen kosten een modaal gezin 276,- euro per maand en bij 2x modaal wederom bijna het dubbele.
De bijdrage van de niet-verzorgende ouder mag echter niet hoger worden dan zijn/haar maximale draagkracht
link
Nibud geeft 276 euro als richtlijn voor 2 kinderen in een modaal gezin. Ik weet niet of hierin nog onderscheid wordt gemaakt tussen een één- en een twee-oudergezin. De onderhoudskosten van de verzorgende ouder nemen immers toe als die de vaste lasten niet meer deelt met een partner (net als voor de niet-verzorgende ouder).
Ga in therapie!
woensdag 7 maart 2012 om 15:54
Ik had het onlangs met mijn zus erover die goed in de slappe was zit zullen we maar zeggen. Zij heeft twee pubers die allebei richting de twee meter gaan en veel sporten, dus ook veel douchen. En doordat ze zo hard groeien eten ze veel, heel veel.
Ik vroeg haar eens wat de kosten zijn voor haar kinderen, ze heeft het uitgerekend en ze kwam bij lange na niet bij die 300 euro per kind.
Maar ze krijgen ook geen Blackberry, en voor een laptop moet er een baantje worden genomen. Voor de rest betaalt mijn zus en zwager alles en ze komen niets tekort. Ze gaan twee keer per jaar op vakantie en ze gaan twee keer per jaar winkelen, in de lente en in het najaar.
Ze zei: welk gezin die modaal verdient kan twee kinderen onderhouden die 600 euro kosten?
En dat is iets wat ik ook niet begrijp. Ik heb een stiefkind en die heeft twee jaar bij ons ingewoond. We kregen geen allimentatie, geen kinderbijslag en geen toeslagen want we werkten beiden fulltime. Hij kreeg wat nodig had en werd in mijn ogen af en toe teveel verwend. Maar daar heb ik nooit wat over gezegd. En nog, dan nog waren we bij lange na geen 600 euro kwijt, echt niet.
Ik vroeg haar eens wat de kosten zijn voor haar kinderen, ze heeft het uitgerekend en ze kwam bij lange na niet bij die 300 euro per kind.
Maar ze krijgen ook geen Blackberry, en voor een laptop moet er een baantje worden genomen. Voor de rest betaalt mijn zus en zwager alles en ze komen niets tekort. Ze gaan twee keer per jaar op vakantie en ze gaan twee keer per jaar winkelen, in de lente en in het najaar.
Ze zei: welk gezin die modaal verdient kan twee kinderen onderhouden die 600 euro kosten?
En dat is iets wat ik ook niet begrijp. Ik heb een stiefkind en die heeft twee jaar bij ons ingewoond. We kregen geen allimentatie, geen kinderbijslag en geen toeslagen want we werkten beiden fulltime. Hij kreeg wat nodig had en werd in mijn ogen af en toe teveel verwend. Maar daar heb ik nooit wat over gezegd. En nog, dan nog waren we bij lange na geen 600 euro kwijt, echt niet.
woensdag 7 maart 2012 om 16:53
Het is natuurlijk een volkomen onrealistisch uitgangspunt dat kinderen er bij een scheiding niet qua levensstandaard op achteruit mogen gaan.
Bij een scheiding verdubbelen de woonlasten omdat de ouders apart gaan wonen en beiden apart vaste lasten hebben.
Onbegrijpelijk dus dat dit nog steeds als uitgangspunt geldt. Scheiden doet lijden, zeker ook financieel.
Bij een scheiding verdubbelen de woonlasten omdat de ouders apart gaan wonen en beiden apart vaste lasten hebben.
Onbegrijpelijk dus dat dit nog steeds als uitgangspunt geldt. Scheiden doet lijden, zeker ook financieel.
woensdag 7 maart 2012 om 17:36
woensdag 7 maart 2012 om 18:33
Sorry Roosje, ik geef toch netjes antwoord op alle vragen en argumenten die je aandraagt? Een beetje flauw om te doen of er niet naar je geluisterd wordt.
Als er een inkomen wegvalt, vermindert de draagkracht van de ouders en daarmee het levenspeil van de kinderen. Als dit gebeurt als je gaat scheiden, kijkt de rechter (als je het samen niet eens kan worden) of dit vrijwillig of onvrijwillig is gebeurd. In het tweede geval wordt hier rekening mee gehouden bij de draagkrachtberekening en kan een lagere alimentatie worden vastgesteld of zelfs een nihilstelling.
De rechter houdt ook rekening met de gestegen vaste lasten van twee huishoudens. Vaak betekent een scheiding voor kinderen dus inderdaad dat hun levenspeil, in elk geval gedurende enige tijd, achteruitgaat. In die zin betalen de kinderen dubbel de rekening van een scheiding.
Waar ik voor pleit, en dat is puur op persoonlijke titel, is dat de ouders zich na een scheiding volop inzetten om te zorgen dat de schade voor de kinderen zo veel mogelijk beperkt blijft. Als zij te weinig inkomen of te veel uitgaven hebben om hun kinderen fatsoenlijk te onderhouden, verwacht ik dat ze zich inspannen om dat te veranderen.
Als er een inkomen wegvalt, vermindert de draagkracht van de ouders en daarmee het levenspeil van de kinderen. Als dit gebeurt als je gaat scheiden, kijkt de rechter (als je het samen niet eens kan worden) of dit vrijwillig of onvrijwillig is gebeurd. In het tweede geval wordt hier rekening mee gehouden bij de draagkrachtberekening en kan een lagere alimentatie worden vastgesteld of zelfs een nihilstelling.
De rechter houdt ook rekening met de gestegen vaste lasten van twee huishoudens. Vaak betekent een scheiding voor kinderen dus inderdaad dat hun levenspeil, in elk geval gedurende enige tijd, achteruitgaat. In die zin betalen de kinderen dubbel de rekening van een scheiding.
Waar ik voor pleit, en dat is puur op persoonlijke titel, is dat de ouders zich na een scheiding volop inzetten om te zorgen dat de schade voor de kinderen zo veel mogelijk beperkt blijft. Als zij te weinig inkomen of te veel uitgaven hebben om hun kinderen fatsoenlijk te onderhouden, verwacht ik dat ze zich inspannen om dat te veranderen.
Ga in therapie!
woensdag 7 maart 2012 om 19:33
Ja maar Dubiootje, wat is dan objectief gezien je kinderen fatsoenlijk onderhouden?
Is dat zorgen dat ze voeding, kleding en onderdak hebben?
Of moeten ze minimaal in een huis met een tuin wonen, meerdere sets kleding hebben, op vakantie kunnen, luxe ectronica bezitten en (dure) sporten moeten kunnen doen?
Ik vind het zo subjectief. Er is niet één standaard.
En ik kan me best voorstellen dat ouders een inspanningsverplichting naar hun kinderen hebben, maar er zijn toch ook grenzen aan wat je van hen kunt verwachten?
Moet de man dan maar in een gribusflat gaan wonen zodat zijn kinderen alledrie kunnen paardrijden? Moet de vrouw haar auto wegdoen en alles op de fiets doen zodat haar kinderen allemaal een I-pad hebben?
Is dat zorgen dat ze voeding, kleding en onderdak hebben?
Of moeten ze minimaal in een huis met een tuin wonen, meerdere sets kleding hebben, op vakantie kunnen, luxe ectronica bezitten en (dure) sporten moeten kunnen doen?
Ik vind het zo subjectief. Er is niet één standaard.
En ik kan me best voorstellen dat ouders een inspanningsverplichting naar hun kinderen hebben, maar er zijn toch ook grenzen aan wat je van hen kunt verwachten?
Moet de man dan maar in een gribusflat gaan wonen zodat zijn kinderen alledrie kunnen paardrijden? Moet de vrouw haar auto wegdoen en alles op de fiets doen zodat haar kinderen allemaal een I-pad hebben?
donderdag 8 maart 2012 om 15:17
Dubiootje, zo bedoel ik het niet, het is geen aanval op jou. Beslist niet, ik vind je altijd goed advies geven.
Maar ik lees hier nooit moeders die ook vinden dat ze hun steentje behoren bij te dragen en dat vind ik zo jammer. Ik zou zo graag horen hoeveel ze tekort komen.
Mijn zus heeft een lijstje gemaakt met kleding, voeding, hypotheek niet want ze woonden er toch al ( en dat wordt bij het Nibud wel meegerekend), sporten, sportkleding, schoolboeken en spullen, bijzondere uitgaven als: een nieuwe fiets (eens in de zes jaar), orthodontist etc. Ik weet niet alles meer maar ze had het een keer voor me opgeschreven. Maar ze kwam echt niet uit op 300 euro per kind en neem van mij aan dat ze het goed hebben thuis.
En mijn stiefkind heeft hier twee jaar gewoond. We werkten beiden fulltime met zeer onregelmatige diensten. En we waren echt geen 300-500 euro per maand kwijt. En stief kwam niets tekort.
En wanneer komt een kind iets tekort? Wat zijn daar de voorbeelden van?
Maar ik lees hier nooit moeders die ook vinden dat ze hun steentje behoren bij te dragen en dat vind ik zo jammer. Ik zou zo graag horen hoeveel ze tekort komen.
Mijn zus heeft een lijstje gemaakt met kleding, voeding, hypotheek niet want ze woonden er toch al ( en dat wordt bij het Nibud wel meegerekend), sporten, sportkleding, schoolboeken en spullen, bijzondere uitgaven als: een nieuwe fiets (eens in de zes jaar), orthodontist etc. Ik weet niet alles meer maar ze had het een keer voor me opgeschreven. Maar ze kwam echt niet uit op 300 euro per kind en neem van mij aan dat ze het goed hebben thuis.
En mijn stiefkind heeft hier twee jaar gewoond. We werkten beiden fulltime met zeer onregelmatige diensten. En we waren echt geen 300-500 euro per maand kwijt. En stief kwam niets tekort.
En wanneer komt een kind iets tekort? Wat zijn daar de voorbeelden van?
donderdag 8 maart 2012 om 21:58
quote:Noorderling1 schreef op 07 maart 2012 @ 07:41:
[...]
...en dat van de ex (en eventuele nieuwe partner van de ex) en zijn eventuele nieuwe partner en wat de behoefte van de kinderen is.Nee hoor, dat is alleen zo als ze opnieuw getrouwd zijn. Het inkomen van de nieuwe partner blijft geheel buiten beschouwing als er alleen wordt samengewoond.
[...]
...en dat van de ex (en eventuele nieuwe partner van de ex) en zijn eventuele nieuwe partner en wat de behoefte van de kinderen is.Nee hoor, dat is alleen zo als ze opnieuw getrouwd zijn. Het inkomen van de nieuwe partner blijft geheel buiten beschouwing als er alleen wordt samengewoond.
donderdag 8 maart 2012 om 22:02
quote:lilaemme schreef op 08 maart 2012 @ 21:58:
[...]
Nee hoor, dat is alleen zo als ze opnieuw getrouwd zijn. Het inkomen van de nieuwe partner blijft geheel buiten beschouwing als er alleen wordt samengewoond.Dat is niet helemaal juist. Als de ex-partner samenwoont met een nieuwe partner, betekent dat dat de woonlasten gedeeld worden. Zodoende heeft de ex-partner meer te besteden voor de kinderalimentatie.
[...]
Nee hoor, dat is alleen zo als ze opnieuw getrouwd zijn. Het inkomen van de nieuwe partner blijft geheel buiten beschouwing als er alleen wordt samengewoond.Dat is niet helemaal juist. Als de ex-partner samenwoont met een nieuwe partner, betekent dat dat de woonlasten gedeeld worden. Zodoende heeft de ex-partner meer te besteden voor de kinderalimentatie.
donderdag 8 maart 2012 om 22:12
quote:kriebelbeest2 schreef op 08 maart 2012 @ 22:02:
[...]
Dat is niet helemaal juist. Als de ex-partner samenwoont met een nieuwe partner, betekent dat dat de woonlasten gedeeld worden. Zodoende heeft de ex-partner meer te besteden voor de kinderalimentatie.Je leest niet goed: het inkomen van de partner blijft geheel buiten beschouwing. Is niet relevant. Dat de vaste lasten gehalveerd worden is waar, maar dat heeft niets met het inkomen van de partner te maken.
[...]
Dat is niet helemaal juist. Als de ex-partner samenwoont met een nieuwe partner, betekent dat dat de woonlasten gedeeld worden. Zodoende heeft de ex-partner meer te besteden voor de kinderalimentatie.Je leest niet goed: het inkomen van de partner blijft geheel buiten beschouwing. Is niet relevant. Dat de vaste lasten gehalveerd worden is waar, maar dat heeft niets met het inkomen van de partner te maken.
donderdag 8 maart 2012 om 23:16
quote:anoniem168861815 schreef op 08 maart 2012 @ 15:17:
Dubiootje, zo bedoel ik het niet, het is geen aanval op jou. Beslist niet, ik vind je altijd goed advies geven.
Maar ik lees hier nooit moeders die ook vinden dat ze hun steentje behoren bij te dragen en dat vind ik zo jammer. Ik zou zo graag horen hoeveel ze tekort komen.
Mijn zus heeft een lijstje gemaakt met kleding, voeding, hypotheek niet want ze woonden er toch al ( en dat wordt bij het Nibud wel meegerekend), sporten, sportkleding, schoolboeken en spullen, bijzondere uitgaven als: een nieuwe fiets (eens in de zes jaar), orthodontist etc. Ik weet niet alles meer maar ze had het een keer voor me opgeschreven. Maar ze kwam echt niet uit op 300 euro per kind en neem van mij aan dat ze het goed hebben thuis.
En mijn stiefkind heeft hier twee jaar gewoond. We werkten beiden fulltime met zeer onregelmatige diensten. En we waren echt geen 300-500 euro per maand kwijt. En stief kwam niets tekort.
En wanneer komt een kind iets tekort? Wat zijn daar de voorbeelden van?
Ik vind dat je als moeder net zo goed je steentje moet bijdragen, mijn man werkt fulltime en ik bijna fulltime onze netto inkomens verschillen zo'n 200 euro, dus alimentatie zal weinig invloed hebben, twee kids dus in geval van scheiding een co ouderschap zou een redelijke oplossing zijn.
Of ik het zal redden per maand van 600 euro voor twee kinderen, goede vraag. Even wat kosten per maand op een rijtje, tussenschoolse opvang 65 euro (incl. eten), mijn dochter rijdt elke week pony en turnt, zoon basketbalt en voetbalt. 85 euro aan ponylessen turnen,basketbal en voetbal samen 50 euro per maand, eten en drinken per maand 200 euro, zoon eet immers als een volwassene inmiddels, door de komst van de kinderen een groter huis, grotere auto. Spaarplan voor beide 70 euro, en dan kleding, sportkleding vrees dat ik daar per maand een aardig bedrag aan spendeer, en ze verbruiken natuurlijk ook stroom en water en hun kamer is ook verwarmd. Ik vrees dat het voor mij niet kostendekkend is, bezuinigd kan er altijd worden natuurlijk, mocht één van ons zonder werk komen etc. Dan wordt er geschrapt in clubjes, kleding etc. Al zou ik eerst zelf bezuinigen op mijn clubjes en uitgaven..
Dubiootje, zo bedoel ik het niet, het is geen aanval op jou. Beslist niet, ik vind je altijd goed advies geven.
Maar ik lees hier nooit moeders die ook vinden dat ze hun steentje behoren bij te dragen en dat vind ik zo jammer. Ik zou zo graag horen hoeveel ze tekort komen.
Mijn zus heeft een lijstje gemaakt met kleding, voeding, hypotheek niet want ze woonden er toch al ( en dat wordt bij het Nibud wel meegerekend), sporten, sportkleding, schoolboeken en spullen, bijzondere uitgaven als: een nieuwe fiets (eens in de zes jaar), orthodontist etc. Ik weet niet alles meer maar ze had het een keer voor me opgeschreven. Maar ze kwam echt niet uit op 300 euro per kind en neem van mij aan dat ze het goed hebben thuis.
En mijn stiefkind heeft hier twee jaar gewoond. We werkten beiden fulltime met zeer onregelmatige diensten. En we waren echt geen 300-500 euro per maand kwijt. En stief kwam niets tekort.
En wanneer komt een kind iets tekort? Wat zijn daar de voorbeelden van?
Ik vind dat je als moeder net zo goed je steentje moet bijdragen, mijn man werkt fulltime en ik bijna fulltime onze netto inkomens verschillen zo'n 200 euro, dus alimentatie zal weinig invloed hebben, twee kids dus in geval van scheiding een co ouderschap zou een redelijke oplossing zijn.
Of ik het zal redden per maand van 600 euro voor twee kinderen, goede vraag. Even wat kosten per maand op een rijtje, tussenschoolse opvang 65 euro (incl. eten), mijn dochter rijdt elke week pony en turnt, zoon basketbalt en voetbalt. 85 euro aan ponylessen turnen,basketbal en voetbal samen 50 euro per maand, eten en drinken per maand 200 euro, zoon eet immers als een volwassene inmiddels, door de komst van de kinderen een groter huis, grotere auto. Spaarplan voor beide 70 euro, en dan kleding, sportkleding vrees dat ik daar per maand een aardig bedrag aan spendeer, en ze verbruiken natuurlijk ook stroom en water en hun kamer is ook verwarmd. Ik vrees dat het voor mij niet kostendekkend is, bezuinigd kan er altijd worden natuurlijk, mocht één van ons zonder werk komen etc. Dan wordt er geschrapt in clubjes, kleding etc. Al zou ik eerst zelf bezuinigen op mijn clubjes en uitgaven..
vrijdag 9 maart 2012 om 08:31
Verbaas me er over dat het überhaupt een issue is dat een moeder "ook een steentje kan bijdragen". Waarom zou dat niet het geval zijn? Ik zie vaak dat ze voorop in de rij staan als het gaat om emancipatie, maar bij scheiding 'n ex zwaar uitknijpen om alimentatie? En eerlijk zijn over het geld, bijvoorbeeld een overzicht geven in de uitgaven voor beider (!) kinderen, of teruggeven wat niet uitgegeven werd, dat gaat deze types véél te ver...
Ook een heel bizar gegeven dat kinderen er niet op achteruit mogen gaan, inderdaad. Kinderen van ouders die in de ww/wao/bijstand belanden/failliet gaan/etc. mogen dat wel, maar kinderen in echtscheiding niet. Ouders moeten letterlijk krom liggen om die reden, omdat het leven nu eenmaal drastisch veranderd en vaak duurder is geworden. Heel, heel vreemd.
Ook een heel bizar gegeven dat kinderen er niet op achteruit mogen gaan, inderdaad. Kinderen van ouders die in de ww/wao/bijstand belanden/failliet gaan/etc. mogen dat wel, maar kinderen in echtscheiding niet. Ouders moeten letterlijk krom liggen om die reden, omdat het leven nu eenmaal drastisch veranderd en vaak duurder is geworden. Heel, heel vreemd.
vrijdag 9 maart 2012 om 10:57
Sneez, waarom zou de moeder (die in de meeste gevallen de verzorgende ouder is) haar ex/de vader van hun beider kinderen inzage geven in haar uitgaven en zelfs geld teruggeven dat niet wordt uitgegeven (???). Er wordt een redelijk bedrag vastgesteld, hetzij in goed overleg hetzij door de rechter. Als je meent dat dat bedrag niet redelijk (meer) is, stel je dat ter discussie. Het zou een mooie boel worden als de verzorgende ouder, naast de verzorging van de kinderen, ook nog de taak op zich mocht nemen om regelmatig verslag uit te brengen over haar financiële huishouding aan haar ex. Totaal irrelevant ook, want wat moet de ex met die gegevens? Ze goed- of afkeuren? Zijn mening geven over het uitgavenpatroon van de moeder? Ik zie niet in hoe wie dan ook daarbij gediend is: het kan alleen maar tot meer ruzie en conflicten leiden.
Als de kinderen niet goed verzorgd worden, dan is dat een ander verhaal (en ik denk dat jij daarop doelt). Dat ga je hoe dan ook niet oplossen door een verantwoordingsplicht van de moeder aan de vader. Die uitgaven worden opnieuw onder de loep genomen (inclusief betaalbewijzen) als om aanpassing van de alimentatie wordt gevraagd bij de rechter. Als verwaarlozing een rol speelt, kun je dit ook aan de rechter voorleggen en bijvoorbeeld vragen om toewijzing van het hoofdverblijf van de kinderen aan de vader. Of eventueel instanties inschakelen.
Als de kinderen niet goed verzorgd worden, dan is dat een ander verhaal (en ik denk dat jij daarop doelt). Dat ga je hoe dan ook niet oplossen door een verantwoordingsplicht van de moeder aan de vader. Die uitgaven worden opnieuw onder de loep genomen (inclusief betaalbewijzen) als om aanpassing van de alimentatie wordt gevraagd bij de rechter. Als verwaarlozing een rol speelt, kun je dit ook aan de rechter voorleggen en bijvoorbeeld vragen om toewijzing van het hoofdverblijf van de kinderen aan de vader. Of eventueel instanties inschakelen.
Ga in therapie!
vrijdag 9 maart 2012 om 11:10
En sorry, maar ik kan me hier echt boos om maken dat mensen vinden dat ze na een scheiding niet "krom hoeven te liggen" voor hun kinderen. Als er iets een goede reden is om krom te liggen, zijn het wel je kinderen! Je hebt ze potverdorie al een scheiding door de strot geduwd en dan zullen ze er in levenspeil ook nog eens op achteruit gaan? Vinden we dat echt acceptabel?
Zoals Christiana schrijft, ga je als ouder EERST bezuinigen op je eigen extraatjes en dan pas op zaken die effect hebben op de kinderen. In de praktijk gebeurt regelmatig het omgekeerde. Geef de vaders de kost die een zo klein mogelijke draagkracht opgeven (niet zelden door zijn inkomsten zo laag mogelijk te stellen of door onverantwoord hoge vaste lasten op te voeren). En er zijn ook moeders die hun ex uitknijpen met een zo hoog mogelijke alimentatie en vervolgens de kinderen met gaten in hun schoenen laten rondlopen.
Laat ik duidelijk zijn: ik vind dat ALLEBEI onacceptabel. Gelijke monniken, gelijke kappen. Ouders moeten allebei hun verlies nemen na een scheiding. Ongeacht wie er uiteindelijk wilde gaan scheiden, hebben ze namelijk allebei bijgedragen tot het mislukken van het huwelijk (al was het maar dat je de verkeerde huwelijkspartner hebt uitgezocht). Dat is niet de schuld van de kinderen.
Wees dus een vent/wijf en zet jezelf op rantsoen als je na de scheiding een flinke stap terug moet doen. Niet jeremiëren over je ex die het zo veel beter heeft. Zet je in voor een redelijke alimentatieregeling VOOR DE KINDEREN (sorry dat ik ga schreeuwen hoor ) en doe daarna je best om je leven weer op de rit te krijgen.
Als je van 200 euro per maand vrij besteedbaar inkomen niet kan leven (en overigens zijn er hele gezinnen die dit noodgedwongen doen, maar dan moet je wel veel laten!), dan moet je dus als de sodemieter zorgen dat je óf meer inkomen krijgt, óf minder uitgeeft.
Niet omdat je ex RECHT zou hebben op een "veel te hoge alimentatie" waar ze lekker zelf van kan gaan shoppen, maar omdat je ZELF wil dat je kinderen het goed blijven hebben en er niet op achteruitgaan omdat jij je huwelijk niet in stand wist te houden. Omdat je niet wil dat zij dubbel de rekening voor de scheiding van hun ouders moeten betalen. Of misschien moet ik zeggen driedubbel, want door het gezeur over geld tussen hun ouders lopen ze ook nog eens schade op.
Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen zich lopen op te winden over de rechten van kinderen na een scheiding. Het zou het eerste moeten zijn waar je je druk om maakt. Helaas zijn de meeste mensen in dat geval vooral bezig met hun eigen belangen veilig te stellen en staan de belangen van de kinderen nogal eens onder aan de prioriteitenlijst.
Zoals Christiana schrijft, ga je als ouder EERST bezuinigen op je eigen extraatjes en dan pas op zaken die effect hebben op de kinderen. In de praktijk gebeurt regelmatig het omgekeerde. Geef de vaders de kost die een zo klein mogelijke draagkracht opgeven (niet zelden door zijn inkomsten zo laag mogelijk te stellen of door onverantwoord hoge vaste lasten op te voeren). En er zijn ook moeders die hun ex uitknijpen met een zo hoog mogelijke alimentatie en vervolgens de kinderen met gaten in hun schoenen laten rondlopen.
Laat ik duidelijk zijn: ik vind dat ALLEBEI onacceptabel. Gelijke monniken, gelijke kappen. Ouders moeten allebei hun verlies nemen na een scheiding. Ongeacht wie er uiteindelijk wilde gaan scheiden, hebben ze namelijk allebei bijgedragen tot het mislukken van het huwelijk (al was het maar dat je de verkeerde huwelijkspartner hebt uitgezocht). Dat is niet de schuld van de kinderen.
Wees dus een vent/wijf en zet jezelf op rantsoen als je na de scheiding een flinke stap terug moet doen. Niet jeremiëren over je ex die het zo veel beter heeft. Zet je in voor een redelijke alimentatieregeling VOOR DE KINDEREN (sorry dat ik ga schreeuwen hoor ) en doe daarna je best om je leven weer op de rit te krijgen.
Als je van 200 euro per maand vrij besteedbaar inkomen niet kan leven (en overigens zijn er hele gezinnen die dit noodgedwongen doen, maar dan moet je wel veel laten!), dan moet je dus als de sodemieter zorgen dat je óf meer inkomen krijgt, óf minder uitgeeft.
Niet omdat je ex RECHT zou hebben op een "veel te hoge alimentatie" waar ze lekker zelf van kan gaan shoppen, maar omdat je ZELF wil dat je kinderen het goed blijven hebben en er niet op achteruitgaan omdat jij je huwelijk niet in stand wist te houden. Omdat je niet wil dat zij dubbel de rekening voor de scheiding van hun ouders moeten betalen. Of misschien moet ik zeggen driedubbel, want door het gezeur over geld tussen hun ouders lopen ze ook nog eens schade op.
Ik vind het onbegrijpelijk dat mensen zich lopen op te winden over de rechten van kinderen na een scheiding. Het zou het eerste moeten zijn waar je je druk om maakt. Helaas zijn de meeste mensen in dat geval vooral bezig met hun eigen belangen veilig te stellen en staan de belangen van de kinderen nogal eens onder aan de prioriteitenlijst.
Ga in therapie!
vrijdag 9 maart 2012 om 22:51
Ben het helemaal met je eens dubiootje! En knap hoe je zelf voor je kinderen zorgt, qua zorg en financieel.
Mijn vader van 81 jaar, zei altijd tegen ons (drie dochters) zorg dat je financieel onafhankelijk blijft, zodat je voor je kinderen en je zelf kunt zorgen, mijn twee zussen zijn inmiddels gescheiden, en redden het een met een eigen bedrijf en de andere door fulltime werken, werk zelf ook bijna fulltime, en verdien genoeg zo om als het moet het in mijn eentje te redden.
Mijn vader van 81 jaar, zei altijd tegen ons (drie dochters) zorg dat je financieel onafhankelijk blijft, zodat je voor je kinderen en je zelf kunt zorgen, mijn twee zussen zijn inmiddels gescheiden, en redden het een met een eigen bedrijf en de andere door fulltime werken, werk zelf ook bijna fulltime, en verdien genoeg zo om als het moet het in mijn eentje te redden.
zaterdag 10 maart 2012 om 00:59
maandag 12 maart 2012 om 10:16
[Sneez, waarom zou de moeder (die in de meeste gevallen de verzorgende ouder is) haar ex/de vader van hun beider kinderen inzage geven in haar uitgaven en zelfs geld teruggeven dat niet wordt uitgegeven (???). Er wordt een redelijk bedrag vastgesteld, hetzij in goed overleg hetzij door de rechter. Als je meent dat dat bedrag niet redelijk (meer) is, stel je dat ter discussie. Het zou een mooie boel worden als de verzorgende ouder, naast de verzorging van de kinderen, ook nog de taak op zich mocht nemen om regelmatig verslag uit te brengen over haar financiële huishouding aan haar ex. Totaal irrelevant ook, want wat moet de ex met die gegevens? Ze goed- of afkeuren? Zijn mening geven over het uitgavenpatroon van de moeder? Ik zie niet in hoe wie dan ook daarbij gediend is: het kan alleen maar tot meer ruzie en conflicten leiden.
Als de kinderen niet goed verzorgd worden, dan is dat een ander verhaal (en ik denk dat jij daarop doelt). Dat ga je hoe dan ook niet oplossen door een verantwoordingsplicht van de moeder aan de vader. Die uitgaven worden opnieuw onder de loep genomen (inclusief betaalbewijzen) als om aanpassing van de alimentatie wordt gevraagd bij de rechter. Als verwaarlozing een rol speelt, kun je dit ook aan de rechter voorleggen en bijvoorbeeld vragen om toewijzing van het hoofdverblijf van de kinderen aan de vader. Of eventueel instanties inschakelen.
Daar ben ik het niet mee eens; de berekening door de rechter vindt niet plaats op de werkelijke uitgaven voor het kind, maar op het inkomen van het gezin voor scheiding. Dat is nogal wat anders! Vader ligt niet krom voor zijn kinderen, maar om de kinderalimentatie op te hoesten. Dat is dus ook iets anders. Er wordt even vergeten dat beide ouders in de nieuwe situatie ieder hun eigen woonlasten hebben, nog los van het feit dat alleen wonen gewoon duurder is. Ja, scheidingen zijn heel erg voor de kinderen, maar dat is ontslag van ouders/ziekte/faillissement ook. Het is niet reeel dat kinderen er niet op achteruit mogen gaan; de situatie is totaal veranderd en de ouders gaan er zelf ook op achteruit. Laat een rechtbank berekenen wat de kinderen daadwerkelijk materieel nodig hebben/kosten en baseer daar je berekening op.
(Meestal) de moeder eenzijdig het recht geven om over de uitgaven van de gezamenlijke (!) kinderen te beschikken, geeft haar heel erg veel macht. Naast de verblijfplaats, het meerendeel van de opvoeding, etc. ook nog eens macht om eenzijdig alle beslissingen aangaande de opvoeding naar zich toe te trekken met de middelen die er gezamenlijk (!) voor de kinderen beschikbaar zijn, zo hebben wij dat hier zien gebeuren. Ik vind het echt bizar dat een vader, die gewoon oudelijk gezag heeft en maandelijks een fiks bedrag aan zijn kinderen besteedt, nog niet dàt beetje te zeggen heeft over waar dat geld aan besteed wordt. En dan heb ik er niet over dat moeders alle bonnetjes ter goedkeuring moet verantwoorden, want dat levert inderdaad strijd op. Maar helemaal totaal niets kunnen inbrengen over bijvoorbeeld spaarplannen voor studie, bijlessen, etc...?
Als de kinderen niet goed verzorgd worden, dan is dat een ander verhaal (en ik denk dat jij daarop doelt). Dat ga je hoe dan ook niet oplossen door een verantwoordingsplicht van de moeder aan de vader. Die uitgaven worden opnieuw onder de loep genomen (inclusief betaalbewijzen) als om aanpassing van de alimentatie wordt gevraagd bij de rechter. Als verwaarlozing een rol speelt, kun je dit ook aan de rechter voorleggen en bijvoorbeeld vragen om toewijzing van het hoofdverblijf van de kinderen aan de vader. Of eventueel instanties inschakelen.
Daar ben ik het niet mee eens; de berekening door de rechter vindt niet plaats op de werkelijke uitgaven voor het kind, maar op het inkomen van het gezin voor scheiding. Dat is nogal wat anders! Vader ligt niet krom voor zijn kinderen, maar om de kinderalimentatie op te hoesten. Dat is dus ook iets anders. Er wordt even vergeten dat beide ouders in de nieuwe situatie ieder hun eigen woonlasten hebben, nog los van het feit dat alleen wonen gewoon duurder is. Ja, scheidingen zijn heel erg voor de kinderen, maar dat is ontslag van ouders/ziekte/faillissement ook. Het is niet reeel dat kinderen er niet op achteruit mogen gaan; de situatie is totaal veranderd en de ouders gaan er zelf ook op achteruit. Laat een rechtbank berekenen wat de kinderen daadwerkelijk materieel nodig hebben/kosten en baseer daar je berekening op.
(Meestal) de moeder eenzijdig het recht geven om over de uitgaven van de gezamenlijke (!) kinderen te beschikken, geeft haar heel erg veel macht. Naast de verblijfplaats, het meerendeel van de opvoeding, etc. ook nog eens macht om eenzijdig alle beslissingen aangaande de opvoeding naar zich toe te trekken met de middelen die er gezamenlijk (!) voor de kinderen beschikbaar zijn, zo hebben wij dat hier zien gebeuren. Ik vind het echt bizar dat een vader, die gewoon oudelijk gezag heeft en maandelijks een fiks bedrag aan zijn kinderen besteedt, nog niet dàt beetje te zeggen heeft over waar dat geld aan besteed wordt. En dan heb ik er niet over dat moeders alle bonnetjes ter goedkeuring moet verantwoorden, want dat levert inderdaad strijd op. Maar helemaal totaal niets kunnen inbrengen over bijvoorbeeld spaarplannen voor studie, bijlessen, etc...?
