Geld & Recht
alle pijlers
Debat op 2 geen cent meer te makken
zondag 15 april 2012 om 12:02
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1248379
Steeds meer mensen kunnen de eindjes niet meer aan elkaar knopen. Het neemt zulke grote vormen aan dat ze zelfs geen geld meer hebben voor eten. En dus zijn ze overgeleverd aan de voedselbank.
Het gaat niet alleen om mensen die al in de bijstand leven, maar ook juist gezinnen voor wie tot voor kort nog niet zoveel aan de hand was. Vóór de economische crisis.
Wat vonden jullie van de uitzending?
Steeds meer mensen kunnen de eindjes niet meer aan elkaar knopen. Het neemt zulke grote vormen aan dat ze zelfs geen geld meer hebben voor eten. En dus zijn ze overgeleverd aan de voedselbank.
Het gaat niet alleen om mensen die al in de bijstand leven, maar ook juist gezinnen voor wie tot voor kort nog niet zoveel aan de hand was. Vóór de economische crisis.
Wat vonden jullie van de uitzending?
zondag 15 april 2012 om 13:17
quote:VotesforLeo schreef op 15 april 2012 @ 13:14:
Sterkte ronnie. Verwachten jullie goed nieuws?Eigenlijk wel de rechter was erg positief over ons, mede door het rapport van de kredietbank en mede doordat wij weer de bewijzen van betalingen hadden die we nog steeds doen , en als we worden afgewezen gaan we in hoger beroep
Sterkte ronnie. Verwachten jullie goed nieuws?Eigenlijk wel de rechter was erg positief over ons, mede door het rapport van de kredietbank en mede doordat wij weer de bewijzen van betalingen hadden die we nog steeds doen , en als we worden afgewezen gaan we in hoger beroep
zondag 15 april 2012 om 13:18
Ik vind het ook moeilijk.
Ik geloof onmiddelijk dat er een aantal mensen buiten hun schuld om heel slecht zitten.
Maar toch zie ik het ook heel veel om me heen dat mensen gewoon niet willen.
Ze zitten wel best daar op een flatje met huursubsidie, hun peukies en 6 honden in de flat.
En dan bij mij in de praktijk komen vragen om 2 rekeningen voor het opknappen van hun gebit
1 voor de zorgverzekering en 1 voor de sociale dienst, kunnen ze twee keer declareren.
Ik geloof onmiddelijk dat er een aantal mensen buiten hun schuld om heel slecht zitten.
Maar toch zie ik het ook heel veel om me heen dat mensen gewoon niet willen.
Ze zitten wel best daar op een flatje met huursubsidie, hun peukies en 6 honden in de flat.
En dan bij mij in de praktijk komen vragen om 2 rekeningen voor het opknappen van hun gebit
1 voor de zorgverzekering en 1 voor de sociale dienst, kunnen ze twee keer declareren.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 15 april 2012 om 13:19
Ik vind het altijd zo jammer bij dit soort problemen dat de goeden het slachtoffer worden van de kwaden.
Ik denk dat er veel mensen zijn die de problemen wel degelijk ook aan zichzelf te wijten hebben. Ik heb ze genoeg meegemaakt in mijn eigen omgeving. Toen de bomen nog tot in de hemel groeiden, kon alles. Verre reizen, dure auto's, dure huizen, nieuwe meubels, merkkleding enz enz. Totdat het mis ging... en dan bleken er meer schulden dan baten te zijn.
Zeg maar het type mensen van de Telfort reclame. En nog steeds kom ik dat soort mensen in mijn omgeving geregeld tegen. Zo van: ik leef nu en morgen zien we wel weer verder! Nog maar te zwijgen over de grijze golf die eraan komt en die niet meer zeker is over de hoogtes van de pensioenuitkering en daar ook niet verder over nadenkt. Laat staan daar iets voor opzij zet. Die mensen leven naar mijn idee vaak op veel te grote voet. Straks als het geld echt op is, en het fout gaat, vinden ze zichzelf zooo zielig.....
Ik denk dat er veel mensen zijn die de problemen wel degelijk ook aan zichzelf te wijten hebben. Ik heb ze genoeg meegemaakt in mijn eigen omgeving. Toen de bomen nog tot in de hemel groeiden, kon alles. Verre reizen, dure auto's, dure huizen, nieuwe meubels, merkkleding enz enz. Totdat het mis ging... en dan bleken er meer schulden dan baten te zijn.
Zeg maar het type mensen van de Telfort reclame. En nog steeds kom ik dat soort mensen in mijn omgeving geregeld tegen. Zo van: ik leef nu en morgen zien we wel weer verder! Nog maar te zwijgen over de grijze golf die eraan komt en die niet meer zeker is over de hoogtes van de pensioenuitkering en daar ook niet verder over nadenkt. Laat staan daar iets voor opzij zet. Die mensen leven naar mijn idee vaak op veel te grote voet. Straks als het geld echt op is, en het fout gaat, vinden ze zichzelf zooo zielig.....
zondag 15 april 2012 om 13:23
quote:Summerdance schreef op 15 april 2012 @ 13:04:
[...]
Maar dat wordt toch ook nergens gezegd?
Mag ik je trouwens een compliment geven over hoe jullie je staande hebben weten te houden in die moeilijke tijd!
Hier in dit topic (nog) niet, maar je hoort het wel vaak hoor.
Je kan niet bij mensen in de portemonnee kijken.
Bijv met eten, ik kook behoorlijk uitgebreid.
Ik heb wel eens te horen gekregen dat ik 'best wel kan bezuinigen' met eten en dan krijg je een tip hoe je een week kan doen met een pond sperziebonen, bij wijze van spreken.
Maar als je dan verteld HOE je boodschappen doet, als je nog maar 20 euro hebt, en daar wél een week van kan eten, door met een rekenmachine door de Aldi te lopen, is het gesprek snel afgelopen.
Ik ben er ook wel trots op, hoe mijn man en ik vooral samen sterk zijn gebleven (mensen gaan voor minder scheiden ), positief zijn gebleven en vooral eerlijk tegenover elkaar.
En als je gewend bent om met weinig geld leuke dingen te doen, geniet je ook extra als je een keer iets minder op geld hoeft te letten.
Ik woon in een wijk met een behoorlijke werkloosheid.
Als ik de grote auto's voor de deuren zie en mensen in dure merkkleding zie lopen, ze de hele dag met bier voor het huis zie zitten, vraag ik me wél af hoe dat kan.
Toen mijn man zijn uitkering kreeg solliciteerde hij zich rot, hij moest zich om elke scheet verantwoorden, de einddatum van de uitkering zat in ons hoofd geprent want o wee als hij dan nog geen werk had.
En die mensen uit onze buurt hangen de hele dag bij huis, ze mankeren allemaal helemaal niks, hoe doen ze dat dan?
Als alle brieven die mijn man kreeg over solliciteren ook een bij dat volk aan zou komen zou dat misschien een hoop schelen...
En wij moesten elke euro 4 keer omdraaien, daar lijken zij geen last van te hebben met hun Mercedes voor de deur.
[...]
Maar dat wordt toch ook nergens gezegd?
Mag ik je trouwens een compliment geven over hoe jullie je staande hebben weten te houden in die moeilijke tijd!
Hier in dit topic (nog) niet, maar je hoort het wel vaak hoor.
Je kan niet bij mensen in de portemonnee kijken.
Bijv met eten, ik kook behoorlijk uitgebreid.
Ik heb wel eens te horen gekregen dat ik 'best wel kan bezuinigen' met eten en dan krijg je een tip hoe je een week kan doen met een pond sperziebonen, bij wijze van spreken.
Maar als je dan verteld HOE je boodschappen doet, als je nog maar 20 euro hebt, en daar wél een week van kan eten, door met een rekenmachine door de Aldi te lopen, is het gesprek snel afgelopen.
Ik ben er ook wel trots op, hoe mijn man en ik vooral samen sterk zijn gebleven (mensen gaan voor minder scheiden ), positief zijn gebleven en vooral eerlijk tegenover elkaar.
En als je gewend bent om met weinig geld leuke dingen te doen, geniet je ook extra als je een keer iets minder op geld hoeft te letten.
Ik woon in een wijk met een behoorlijke werkloosheid.
Als ik de grote auto's voor de deuren zie en mensen in dure merkkleding zie lopen, ze de hele dag met bier voor het huis zie zitten, vraag ik me wél af hoe dat kan.
Toen mijn man zijn uitkering kreeg solliciteerde hij zich rot, hij moest zich om elke scheet verantwoorden, de einddatum van de uitkering zat in ons hoofd geprent want o wee als hij dan nog geen werk had.
En die mensen uit onze buurt hangen de hele dag bij huis, ze mankeren allemaal helemaal niks, hoe doen ze dat dan?
Als alle brieven die mijn man kreeg over solliciteren ook een bij dat volk aan zou komen zou dat misschien een hoop schelen...
En wij moesten elke euro 4 keer omdraaien, daar lijken zij geen last van te hebben met hun Mercedes voor de deur.
zondag 15 april 2012 om 13:31
ik heb gisteravond een stukje zitten kijken, maar ik werd er gek van dat niemand de ander liet uitpraten dus ben weer afgehaakt
Verder denk ik dat er idd mensen die er voor "kiezen" om te blijven zitten waar ze zitten, maar dat er ook een hele grote groep is die er keihard voor knokken om verder te komen en vind ik het triest dat iedereen over 1 kam wordt geschoren.
Ook ik vind het onbegrijpelijk dat mensen als het goed gaat en er genoeg inkomen binnenkomt, niks opzij zetten, de geschiedenis heeft uitgewezen dat een economie altijd golfbewegingen maakt.
Ben het ook met Summie eens dat men niet goed nadenkt voordat er een hypotheek of andere grote lening wordt afgesloten. De hele woekerrenteaffaire is daar mijn mening een goed voorbeeld van.
En ook ik ben bang voor wat er nu voor maatregelen er in het Catshuis worden bedacht.
Verder denk ik dat er idd mensen die er voor "kiezen" om te blijven zitten waar ze zitten, maar dat er ook een hele grote groep is die er keihard voor knokken om verder te komen en vind ik het triest dat iedereen over 1 kam wordt geschoren.
Ook ik vind het onbegrijpelijk dat mensen als het goed gaat en er genoeg inkomen binnenkomt, niks opzij zetten, de geschiedenis heeft uitgewezen dat een economie altijd golfbewegingen maakt.
Ben het ook met Summie eens dat men niet goed nadenkt voordat er een hypotheek of andere grote lening wordt afgesloten. De hele woekerrenteaffaire is daar mijn mening een goed voorbeeld van.
En ook ik ben bang voor wat er nu voor maatregelen er in het Catshuis worden bedacht.
I was born in the sign of water, and it's there that I feel my best
zondag 15 april 2012 om 13:32
quote:nellaaa schreef op 15 april 2012 @ 13:05:
[...]
Het net redden is toch heel iets anders dan goede tijden hebben? Bovendien, of er nou een crisis duidelijk in het vooruitzicht ligt of niet doet toch niks af aan het feit dat het altijd verstandig is een buffer aan te leggen?
Natuurlijk is dat verstandig. Maar we zitten nu al járen in een crisis. Een buffer is eindig.
In 2008 toen de crisis voor het eerst opspeelde had ik een buffer van ongeveer 10.000 euro. Inmiddels is die geslonken naar zo'n 4500 euro. Dat is natuurlijk nog steeds een hoop geld en ik ben ontzettend blij dát ik het heb, maar het gaat er steeds harder doorheen. Die 4500 staat op een aparte rekening waar ik van mezelf niet aan mag komen. Op mijn 'gewone' spaarrekening staat met veel moeite nog ongeveer 250. Dat is mijn "dagelijkse" buffer.
Ik ben flexwerker, ik heb zeker geen slechte baan, maar de periodes tussen twee opdrachten die ik zelf met eigen geld moet overbruggen worden steeds groter, ik ben permanent aan het solliciteren en mag vaak ook op gesprek komen, maar er zijn voor elke vacature honderden kandidaten. Ik leef op een heel strikt budget en houd een kasboek bij en daardoor kan ik nog regelmatig wat kleine bedragen sparen, ik verdien wat bij door oude spullen op marktplaats te zetten. Ik heb een WOstudie in deeltijd opgepakt, maar heb niet altijd geld om nieuwe cursussen te bestellen wanneer ik mijn oude vakken heb afgerond. De ene na de andere lastenverzwaring kondigt zich aan en wanneer mijn spaargeld op een dag op is, heb ik een probleem.
Het eigen risico gaat steeds fors omhoog, dat kan ik nog nét opvangen met mijn spaargeld. Mijn zorgtoeslag (die natuurlijk ook steeds lager wordt) spaar ik voor mijn ziektekostenpremie (die ik 1x per jaar betaal vanwege de 5% korting op de premie) maar ik moet elk jaar het restant bijleggen uit mijn buffer. Ik probeer zoveel mogelijk uren te draaien, overwerken als het kan, maar netto blijft daar héél weinig van over. Intussen zit er ook steeds meer druk achter mijn studie want vanaf 2017-2018 wordt de deeltijdstudie afgeschaft.
De pijn zit hem er bij mij vooral in dat mijn vaste lasten véél te hoog zijn voor mijn inkomen, maar voor een goedkoper appartementje moet je jarenlang op de wachtlijst. Ik woon het goedkoopste private huur-flatje wat ik kon vinden. (mijn huisgenoot is helaas vertrokken, we hebben het destijds samen gehuurd, huisbaas wil er geen nieuwe huisgenoot bij) . Ik kan wel íets goedkoper wonen als ik wegga uit de stad, maar dan zit je met verhuis- en inrichtingskosten, hoge reiskosten naar het werk, reistijd ...
Ik zie in mijn omgeving steeds meer dat bij jonge, intelligente hoogopgeleide mensen het water aan de lippen komt te staan. Mensen die geen ouders hebben om bij te springen, hebben steeds vaker een probleem. In mijn geval is de ellende begonnen met uitvallen uit het regulier universitair onderwijs vanwege ernstige ziekte, maar ik zie bij anderen de problemen komen door studievertraging wegens een overlijden in de familie, tijdelijk psychisch niet goed in je vel zitten, (bij)baan kwijtraken ... en omdat we al jaren in een crisis zitten krijg je na één misstap je leven niet meer op de rails.
Ik ben heel blij dat ik het al 4 jaar red op deze manier, maar het gaat niet van harte. En ik begrijp heel goed dat mensen op een gegeven moment moedeloos worden. Ik kan ontzettend goed budgetkoken, ik koop geen nieuwe kleding, al jaren niet, en loop er toch netjes bij, al mijn meubels heb ik gratis bij elkaar gescharreld, het gaat allemaal best goed met mij, maar af en toe denk ik ook wel eens 'ik wou dat ik geld had om... fatsoenlijke spullen te kopen, eens lekker uit eten te gaan, eens wat leuke kleren te kopen' maar dat zit er bij mij - en bij de meeste jonge mensen die ik ken - al jaren niet meer in.
[...]
Het net redden is toch heel iets anders dan goede tijden hebben? Bovendien, of er nou een crisis duidelijk in het vooruitzicht ligt of niet doet toch niks af aan het feit dat het altijd verstandig is een buffer aan te leggen?
Natuurlijk is dat verstandig. Maar we zitten nu al járen in een crisis. Een buffer is eindig.
In 2008 toen de crisis voor het eerst opspeelde had ik een buffer van ongeveer 10.000 euro. Inmiddels is die geslonken naar zo'n 4500 euro. Dat is natuurlijk nog steeds een hoop geld en ik ben ontzettend blij dát ik het heb, maar het gaat er steeds harder doorheen. Die 4500 staat op een aparte rekening waar ik van mezelf niet aan mag komen. Op mijn 'gewone' spaarrekening staat met veel moeite nog ongeveer 250. Dat is mijn "dagelijkse" buffer.
Ik ben flexwerker, ik heb zeker geen slechte baan, maar de periodes tussen twee opdrachten die ik zelf met eigen geld moet overbruggen worden steeds groter, ik ben permanent aan het solliciteren en mag vaak ook op gesprek komen, maar er zijn voor elke vacature honderden kandidaten. Ik leef op een heel strikt budget en houd een kasboek bij en daardoor kan ik nog regelmatig wat kleine bedragen sparen, ik verdien wat bij door oude spullen op marktplaats te zetten. Ik heb een WOstudie in deeltijd opgepakt, maar heb niet altijd geld om nieuwe cursussen te bestellen wanneer ik mijn oude vakken heb afgerond. De ene na de andere lastenverzwaring kondigt zich aan en wanneer mijn spaargeld op een dag op is, heb ik een probleem.
Het eigen risico gaat steeds fors omhoog, dat kan ik nog nét opvangen met mijn spaargeld. Mijn zorgtoeslag (die natuurlijk ook steeds lager wordt) spaar ik voor mijn ziektekostenpremie (die ik 1x per jaar betaal vanwege de 5% korting op de premie) maar ik moet elk jaar het restant bijleggen uit mijn buffer. Ik probeer zoveel mogelijk uren te draaien, overwerken als het kan, maar netto blijft daar héél weinig van over. Intussen zit er ook steeds meer druk achter mijn studie want vanaf 2017-2018 wordt de deeltijdstudie afgeschaft.
De pijn zit hem er bij mij vooral in dat mijn vaste lasten véél te hoog zijn voor mijn inkomen, maar voor een goedkoper appartementje moet je jarenlang op de wachtlijst. Ik woon het goedkoopste private huur-flatje wat ik kon vinden. (mijn huisgenoot is helaas vertrokken, we hebben het destijds samen gehuurd, huisbaas wil er geen nieuwe huisgenoot bij) . Ik kan wel íets goedkoper wonen als ik wegga uit de stad, maar dan zit je met verhuis- en inrichtingskosten, hoge reiskosten naar het werk, reistijd ...
Ik zie in mijn omgeving steeds meer dat bij jonge, intelligente hoogopgeleide mensen het water aan de lippen komt te staan. Mensen die geen ouders hebben om bij te springen, hebben steeds vaker een probleem. In mijn geval is de ellende begonnen met uitvallen uit het regulier universitair onderwijs vanwege ernstige ziekte, maar ik zie bij anderen de problemen komen door studievertraging wegens een overlijden in de familie, tijdelijk psychisch niet goed in je vel zitten, (bij)baan kwijtraken ... en omdat we al jaren in een crisis zitten krijg je na één misstap je leven niet meer op de rails.
Ik ben heel blij dat ik het al 4 jaar red op deze manier, maar het gaat niet van harte. En ik begrijp heel goed dat mensen op een gegeven moment moedeloos worden. Ik kan ontzettend goed budgetkoken, ik koop geen nieuwe kleding, al jaren niet, en loop er toch netjes bij, al mijn meubels heb ik gratis bij elkaar gescharreld, het gaat allemaal best goed met mij, maar af en toe denk ik ook wel eens 'ik wou dat ik geld had om... fatsoenlijke spullen te kopen, eens lekker uit eten te gaan, eens wat leuke kleren te kopen' maar dat zit er bij mij - en bij de meeste jonge mensen die ik ken - al jaren niet meer in.
zondag 15 april 2012 om 13:34
quote:-susv- schreef op 15 april 2012 @ 13:28:
Aan de mensen die zo stellig beweren dat sparen moet KUNNEN.
Hebben die allemaal hun auto kontant betaald?
Ja. Ik koop alleen simpele derdehandsjes. En als ik dat niet zou kunnen sparen, zou ik zelfs dat derdehandsje, dat ik wel voor werk nodig heb, niet kopen.
Zoals ik al zei, ik ken mensen waar hetzelfde of meer binnenkomt die beweren dat ze niet kunnen sparen, terwijl anderen het met minder wel kunnen.
Als je onder bijstandsniveau zit gaat dat uiteraard niet op.
Aan de mensen die zo stellig beweren dat sparen moet KUNNEN.
Hebben die allemaal hun auto kontant betaald?
Ja. Ik koop alleen simpele derdehandsjes. En als ik dat niet zou kunnen sparen, zou ik zelfs dat derdehandsje, dat ik wel voor werk nodig heb, niet kopen.
Zoals ik al zei, ik ken mensen waar hetzelfde of meer binnenkomt die beweren dat ze niet kunnen sparen, terwijl anderen het met minder wel kunnen.
Als je onder bijstandsniveau zit gaat dat uiteraard niet op.
zondag 15 april 2012 om 13:34
quote:Summerdance schreef op 15 april 2012 @ 13:25:
Hoe kan dat hè Kuzu?
Ik vraag me dat ook al jaren af.
Heel simpel hoor, ze zoeken allemaal een reden om afgekeurd te worden. Dat is vrij simpel nl.
Handeltje hier, handeltje daar.
Verkijk je er niet op hoeveel er gedealt, gekweekt en op hun rug gewerkt word.
Zwart een klusje hier en daar en relaxen maar.
Ik heb in zo'n wijk gewoont en iedereen zat me raar aan te kijken dat ik naar mn werk ging.
Hoe kan dat hè Kuzu?
Ik vraag me dat ook al jaren af.
Heel simpel hoor, ze zoeken allemaal een reden om afgekeurd te worden. Dat is vrij simpel nl.
Handeltje hier, handeltje daar.
Verkijk je er niet op hoeveel er gedealt, gekweekt en op hun rug gewerkt word.
Zwart een klusje hier en daar en relaxen maar.
Ik heb in zo'n wijk gewoont en iedereen zat me raar aan te kijken dat ik naar mn werk ging.
zondag 15 april 2012 om 13:34
Voor mensen waar ik dan wel weer bewondering voor heb.
Mariska, toevallig lag ik twee weken geleden in bed "de Wandeling" te kijken
Mariska is een bijstandsmoeder die zo ontzettend positief en doortastend in het leven staat, ondanks alle tegenslagen!
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1247717
Mariska, toevallig lag ik twee weken geleden in bed "de Wandeling" te kijken
Mariska is een bijstandsmoeder die zo ontzettend positief en doortastend in het leven staat, ondanks alle tegenslagen!
http://www.uitzendinggemist.nl/afleveringen/1247717
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
zondag 15 april 2012 om 13:35
quote:-susv- schreef op 15 april 2012 @ 13:28:
Aan de mensen die zo stellig beweren dat sparen moet KUNNEN.
Hebben die allemaal hun auto kontant betaald?
Yep, eerst heel veel sparen.
Een nieuwe ook nog van ¤ 11 000,00.
Met inruil, korting enz. nog ¤ 8000,00 moeten betalen.
Van BMW naar Peugeot gegaan, van maxi naar mini, van uiterlijk naar noodzaak.
Aan de mensen die zo stellig beweren dat sparen moet KUNNEN.
Hebben die allemaal hun auto kontant betaald?
Yep, eerst heel veel sparen.
Een nieuwe ook nog van ¤ 11 000,00.
Met inruil, korting enz. nog ¤ 8000,00 moeten betalen.
Van BMW naar Peugeot gegaan, van maxi naar mini, van uiterlijk naar noodzaak.
zondag 15 april 2012 om 13:35
De uitzending overigens niet gezien, maar ik denk dat we onze ogen niet meer moeten sluiten voor het feit dat er armoede in Nederland is. Die is er wel degelijk. In mijn woonplaats alleen al is het aantal aanvragen voor de voedselbank in 2011 gestegen naar 220 ten opzichte van 90 in 2009. We kunnen wel 'eigen schuld' roepen, maar er is nu eenmaal een categorie mensen, die simpelweg niet op eigen kracht eruit komen. En die zullen toch geholpen moeten worden. Ook al probeert onze rechtse regering dat nog zo te ontmoedigen.
zondag 15 april 2012 om 13:37
quote:cheerlesscard schreef op 15 april 2012 @ 13:34:
[...]
Heel simpel hoor, ze zoeken allemaal een reden om afgekeurd te worden. Dat is vrij simpel nl.
Handeltje hier, handeltje daar.
Verkijk je er niet op hoeveel er gedealt, gekweekt en op hun rug gewerkt word.
Zwart een klusje hier en daar en relaxen maar.
Dat vind ik dus helemaal niet simpel!
Daar zou de regering eens wat voor moeten verzinnen, en wederom ik weet ook niet wat hoor.
En al die mensen die ik op de balkonnetjes zag zitten,die waren echt niet allemaal afgekeurd hoor.
[...]
Heel simpel hoor, ze zoeken allemaal een reden om afgekeurd te worden. Dat is vrij simpel nl.
Handeltje hier, handeltje daar.
Verkijk je er niet op hoeveel er gedealt, gekweekt en op hun rug gewerkt word.
Zwart een klusje hier en daar en relaxen maar.
Dat vind ik dus helemaal niet simpel!
Daar zou de regering eens wat voor moeten verzinnen, en wederom ik weet ook niet wat hoor.
En al die mensen die ik op de balkonnetjes zag zitten,die waren echt niet allemaal afgekeurd hoor.
Luister nou maar gewoon naar wat ik zeg!
