Geld & Recht
alle pijlers
Kinderen naar buitenland zonder overleg - termijn?
maandag 19 juli 2010 om 14:15
quote:Poezewoes schreef op 19 juli 2010 @ 14:14:
In principe moet elke gezagsdragende ouder toestemming geven voor verblijf in het buitenland van de kinderen. (Sterker nog: als je niet dezelfde achternaam draagt als je kinderen, kan je zelfs gevraagd worden bewijs dat dit jouw kind betreft en een document van toestemming of een bewijs van eenhoofdig gezag te overhandigen bij de douane). Een termijn staat hier echter niet voor, voor zover ik weet. Als je de vakantie plant, lijkt me handig.
Als het echter een gewone vakantie betreft en er geen sprake is van eventuele kinderontvoering, zou ik hier geen drama van maken. Drama genoeg met het opschorten van de regelingen lijkt me.
In principe moet elke gezagsdragende ouder toestemming geven voor verblijf in het buitenland van de kinderen. (Sterker nog: als je niet dezelfde achternaam draagt als je kinderen, kan je zelfs gevraagd worden bewijs dat dit jouw kind betreft en een document van toestemming of een bewijs van eenhoofdig gezag te overhandigen bij de douane). Een termijn staat hier echter niet voor, voor zover ik weet. Als je de vakantie plant, lijkt me handig.
Als het echter een gewone vakantie betreft en er geen sprake is van eventuele kinderontvoering, zou ik hier geen drama van maken. Drama genoeg met het opschorten van de regelingen lijkt me.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 19 juli 2010 om 14:20
quote:sneez schreef op 19 juli 2010 @ 13:12:
. B is er nu dus van tussen zonder dat van tevoren aan A voor te leggen.Volgens afspraak zijn de kinderen dus nu bij B, want ik overleg is de regeling opgeschort. B mag dus gewoon met de kinderen op vakantie gaan, dat is niet 'er van tussen gaan'. Ze had toestemming moeten vragen voor verblijf in het buitenland, niet om op vakantie te gaan. Even melden is natuurlijk wel netjes.
Maar geloof me, die toestemming wordt zelden gevraagd aan de andere ouder. Je plant gewoon vakantie en meldt waar je naartoe gaat. Maak er geen principe kwestie van, dat voedt alleen de strijd en je hebt er geen ruk aan.
. B is er nu dus van tussen zonder dat van tevoren aan A voor te leggen.Volgens afspraak zijn de kinderen dus nu bij B, want ik overleg is de regeling opgeschort. B mag dus gewoon met de kinderen op vakantie gaan, dat is niet 'er van tussen gaan'. Ze had toestemming moeten vragen voor verblijf in het buitenland, niet om op vakantie te gaan. Even melden is natuurlijk wel netjes.
Maar geloof me, die toestemming wordt zelden gevraagd aan de andere ouder. Je plant gewoon vakantie en meldt waar je naartoe gaat. Maak er geen principe kwestie van, dat voedt alleen de strijd en je hebt er geen ruk aan.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
maandag 19 juli 2010 om 17:29
Als je hier alleen topics mag openen waar je concreet iets mee doet, kunnen we dan niet 99% van dit forum opdoeken?
Ja, het was puur uit interesse - ik wil graag weten wat er nou wel en niet bij wet is vastgelegd. Alleen al om te zien of mijn mening wel of niet strookt met de wet. Dank Choca!
Als B toestemming nodig heeft om naar het buitenland te gaan en B is toch zonder toestemming gegaan, is de term "ervan tussen gaan" dan echt zo verkeerd?
Nee, contact is niet mogelijk. Er wordt niet opgenomen, emails blijven onbeantwoord, verjaarscadeaus gaan retour afzender, etc. Drie weken met de kinderen zou inderdaad heel erg leuk zijn, als de kinderen ook de vrijheid krijgen om daarvan te genieten. Dat is dus helaas niet het geval.
Algemeen; er wordt nogal ingevuld wat mijn intenties zijn, wat A zou doen als, etc. Is allemaal niet aan de orde; A heeft zich juist uit de strijd onttrokken om de kinderen rust te gunnen die er niet komt als A wil dat de uitspraken nageleefd worden. Als je kijkt op ouderverstoting, dan krijg je wat meer inzicht in de achtergronden van deze situatie. Verder weet ik dat veel mensen hier vinden dat je als "nieuwe" geen mening/zorgen/input/inbreng/etc dient te hebben, maar die mening deel ik niet.
We hopen dat de kinderen een supertijd hebben op vakantie en zullen B dan ook geen haarbreed in de weg leggen om dat te bewerkstelligen.
Dank nogmaals voor jullie reacties!
Ja, het was puur uit interesse - ik wil graag weten wat er nou wel en niet bij wet is vastgelegd. Alleen al om te zien of mijn mening wel of niet strookt met de wet. Dank Choca!
Als B toestemming nodig heeft om naar het buitenland te gaan en B is toch zonder toestemming gegaan, is de term "ervan tussen gaan" dan echt zo verkeerd?
Nee, contact is niet mogelijk. Er wordt niet opgenomen, emails blijven onbeantwoord, verjaarscadeaus gaan retour afzender, etc. Drie weken met de kinderen zou inderdaad heel erg leuk zijn, als de kinderen ook de vrijheid krijgen om daarvan te genieten. Dat is dus helaas niet het geval.
Algemeen; er wordt nogal ingevuld wat mijn intenties zijn, wat A zou doen als, etc. Is allemaal niet aan de orde; A heeft zich juist uit de strijd onttrokken om de kinderen rust te gunnen die er niet komt als A wil dat de uitspraken nageleefd worden. Als je kijkt op ouderverstoting, dan krijg je wat meer inzicht in de achtergronden van deze situatie. Verder weet ik dat veel mensen hier vinden dat je als "nieuwe" geen mening/zorgen/input/inbreng/etc dient te hebben, maar die mening deel ik niet.
We hopen dat de kinderen een supertijd hebben op vakantie en zullen B dan ook geen haarbreed in de weg leggen om dat te bewerkstelligen.
Dank nogmaals voor jullie reacties!
maandag 19 juli 2010 om 19:23
quote:sneez schreef op 19 juli 2010 @ 17:29:
Als je hier alleen topics mag openen waar je concreet iets mee doet, kunnen we dan niet 99% van dit forum opdoeken?Ik vraag me af waarom je steeds topics over het gedoe van je vriend met ex en over de kinderen hier op Viva opent, met nogal specifieke vragen. Er zijn tig sites waar veer meer kennis en ervaring zit over alles wat met rechten en plichten rond gezag, omgangsregelingen undsoweiter te maken heeft. Daar heb je vele meer aan, lijkt me.
Als je hier alleen topics mag openen waar je concreet iets mee doet, kunnen we dan niet 99% van dit forum opdoeken?Ik vraag me af waarom je steeds topics over het gedoe van je vriend met ex en over de kinderen hier op Viva opent, met nogal specifieke vragen. Er zijn tig sites waar veer meer kennis en ervaring zit over alles wat met rechten en plichten rond gezag, omgangsregelingen undsoweiter te maken heeft. Daar heb je vele meer aan, lijkt me.
dinsdag 20 juli 2010 om 00:02
@ loomii: prima dat je je dat afvraagt, maar ik vind het wat vreemd dat je er een (imho) gekleurde draai aan geeft ("steeds topics opent", "gedoe [...]"). Ja, er zijn specifieke fora, dat geldt ook voor topics over seks, over politiek, over digi-dingen en over relaties. Dus stel je die vraag ook aan andere posters die meer met bepaalde onderwerpen bezig houden dan met andere?
Verder open ik niet vaak topics. Ben ook lang niet op dit forum geweest. Ik reageer inderdaad wel (weer) op topics die dit onderwerp omhelsen. Waarom? Omdat ik vind dat er iets grondig mis is met de rechten van de niet-verzorgende ouder in dit land en dus met de rechten van kinderen van veel gescheiden ouders. En ja, dat gaat me aan het hart. Het feit dat het hier om mijn vriend gaat (heb ik hier zelf niet aangehaald, maar goed), maakt in mijn beleving niet uit. En ook al zouden mijn reacties maar aan 1 persoon 'n bijdrage leveren om tot inzichten te komen, dan is me dat die moeite waard.
Verder open ik niet vaak topics. Ben ook lang niet op dit forum geweest. Ik reageer inderdaad wel (weer) op topics die dit onderwerp omhelsen. Waarom? Omdat ik vind dat er iets grondig mis is met de rechten van de niet-verzorgende ouder in dit land en dus met de rechten van kinderen van veel gescheiden ouders. En ja, dat gaat me aan het hart. Het feit dat het hier om mijn vriend gaat (heb ik hier zelf niet aangehaald, maar goed), maakt in mijn beleving niet uit. En ook al zouden mijn reacties maar aan 1 persoon 'n bijdrage leveren om tot inzichten te komen, dan is me dat die moeite waard.
dinsdag 20 juli 2010 om 10:35
Poez, als je dus alleen naar het buitenland gaat met je kind(eren), moet je altijd een bewijs van toestemming van de andere ouder bij je hebben als er sprake is van gedeeld gezag? Ik vraag me af hoeveel ouders dat in de praktijk doen (dagje Brussel ---> brief mee, één ouder reist eerder terug --> brief mee). Ik snap het overigens wel. Er zijn genoeg landen waar een uitreisvisum moet worden aangevraagd.
Sneez, zoals ik Poez begrijp is er een officiële regel dat ouders altijd beiden toestemming moeten geven voor een reis naar het buitenland van de kinderen, maar wordt die toestemming in de praktijk vaak niet gevraagd. Ik heb ook geen toestemming gevraagd voor een vakantie die ik deze zomer ga houden en ga dat ook niet doen. Het geeft mijn ex alleen een welkom machtsmiddel in handen en in het slechtste geval kan de vakantie niet doorgaan.
Ik weet hoe betrokken je bent bij de kinderen. Waarom heeft je vriend besloten zijn vakantie met de kinderen op te geven? Wat verwachtte hij precies aan tegenwerking van de moeder?
Sneez, zoals ik Poez begrijp is er een officiële regel dat ouders altijd beiden toestemming moeten geven voor een reis naar het buitenland van de kinderen, maar wordt die toestemming in de praktijk vaak niet gevraagd. Ik heb ook geen toestemming gevraagd voor een vakantie die ik deze zomer ga houden en ga dat ook niet doen. Het geeft mijn ex alleen een welkom machtsmiddel in handen en in het slechtste geval kan de vakantie niet doorgaan.
Ik weet hoe betrokken je bent bij de kinderen. Waarom heeft je vriend besloten zijn vakantie met de kinderen op te geven? Wat verwachtte hij precies aan tegenwerking van de moeder?
Ga in therapie!
dinsdag 20 juli 2010 om 10:48
@Dubio: er wordt niet gevraagd om een bewijs van de andere ouder, dus het is in de praktijk een wassen neus. Verder begrijp ik volledig dat je niet om toestemming vraagt in bepaalde situaties, hoor! Andersom zou het ook als machtsmiddel misbruikt worden om de vakantie te verpesten.
Moeder heeft de kinderen jarenlang stelselmatig gehersenspoeld (ouderverstoting). Ze zijn dus heel erg in de war, angstig, onrustig en worden verscheurd door hun loyaliteitsgevoelens. Het gaat écht waanzinnig ver. Na overleg met een aantal deskundigen, heeft vriend zijn vakantie met de kinderen gecancelled. Het is de enige mogelijkheid om de kinderen uit de strijd te halen. Want anders blijft moeder trekken, zuigen en strijden over de rug van de kinderen en daar worden ze niet beter van. Geen contact met hun vader hebben is ook niet best, maar het blijft kiezen uit 2 kwaden.
Moeder heeft de kinderen jarenlang stelselmatig gehersenspoeld (ouderverstoting). Ze zijn dus heel erg in de war, angstig, onrustig en worden verscheurd door hun loyaliteitsgevoelens. Het gaat écht waanzinnig ver. Na overleg met een aantal deskundigen, heeft vriend zijn vakantie met de kinderen gecancelled. Het is de enige mogelijkheid om de kinderen uit de strijd te halen. Want anders blijft moeder trekken, zuigen en strijden over de rug van de kinderen en daar worden ze niet beter van. Geen contact met hun vader hebben is ook niet best, maar het blijft kiezen uit 2 kwaden.
dinsdag 20 juli 2010 om 12:29
Dankjewel, Dutskop. Doet me (ons) heel erg goed. Er zijn veel mensen die het niet begrijpen, de ernst van de indoctrinatie onderschatten. En dus heel makkelijk zeggen dat vader "gewoon" het recht van het eens-in-de-2-weken-stramien moet opeisen. Met alle strijd die dat oplevert en dus verwarring en spanningen bij de kinderen vandien. Dat vinden wij voor hen geen doen meer. Vriend heeft letterlijk alles geprobeerd om een normaal/neutraal contact met de moeder te krijgen en de kinderen vrijheid en ruimte te bieden in een zorgregeling. Maar het heeft alleen maar het tegendeel opgeleverd en de kinderen zijn (in de strijd die de moeder verkiest) hardhollend achteruit gegaan.
Het is echt een drama, die veel weg heeft van gijzeling. Met een soort Stockholm-syndroom van de kinderen, zeg maar. Ze zijn totaal afhankelijk van hun moeder en dus extreem loyaal. Angst regeert en ze kunnen daarin (nog?) niet voor zichzelf opkomen.
Vreselijk, want je wil dat de kinderen weten hun vader er voor ze is, dat hij van ze houdt en àlles voor ze over heeft. Maar je krijgt geen voet aan de grond en alles wat je doet is verkeerd; staat vader erop dat de beschikking wordt nageleefd, dan voedt hij de strijd. Gevolg: vreselijk verwarde en gespannen kinderen. Laat vader ze los, dan zien ze hem waarschijnlijk (minimaal de komende jaren) niet/nauwelijks en heeft hij het gevoel ernstig tekort te schieten. Duivels dilemma....
Het is echt een drama, die veel weg heeft van gijzeling. Met een soort Stockholm-syndroom van de kinderen, zeg maar. Ze zijn totaal afhankelijk van hun moeder en dus extreem loyaal. Angst regeert en ze kunnen daarin (nog?) niet voor zichzelf opkomen.
Vreselijk, want je wil dat de kinderen weten hun vader er voor ze is, dat hij van ze houdt en àlles voor ze over heeft. Maar je krijgt geen voet aan de grond en alles wat je doet is verkeerd; staat vader erop dat de beschikking wordt nageleefd, dan voedt hij de strijd. Gevolg: vreselijk verwarde en gespannen kinderen. Laat vader ze los, dan zien ze hem waarschijnlijk (minimaal de komende jaren) niet/nauwelijks en heeft hij het gevoel ernstig tekort te schieten. Duivels dilemma....
dinsdag 20 juli 2010 om 12:40
Sneez, ik denk dat de manier van verwoorden wat vraagtekens kan zetten bij anderen. Als zijnde de nieuwe vlam die weer moeilijk doet terwijl je alleen maar zo neutraal mogelijk antwoord wil, duidelijk vermoeid bent door vooroordelen en wellicht daarom je zo verwoord.
Helaas zijn er moeders die over de ruggetjes van kinderen zo een strijd voeren. En daar is jouw partner de dupe van. Een voormalig zwager van mij heeft in soortgelijke situatie gezeten en dit was diep triest. Hij heeft er voor gekozen om te accepteren zijn kinderen niet meer te zien (inmiddels heeft hij nu de volledige voogdij, maar dat was pas jaren later, na 8 jaar geen enkel contact)
Wat hij toen heeft gedaan is brieven geschreven en bewaard. Keurig de alimentatie overgemaakt en geld gespaard op een rekening voor de kinderen. Het enige wat hij kon doen. En inderdaad, er is weinig steun voor mannen in zo'n situatie.
Als nieuwe partner ben je al snel de bitch die bemoeizuchtig is, terwijl je alleen maar het leed ziet van je partner en je hem wil helpen.
Ik prijs mezelf gelukkig met een zeer fatsoenlijke ex, een verrekte leuk bijgedraaide nieuwe vriendin die ook hart heeft voor mijn kinderen waar we leuk met elkaar omgaan. Helaas is dat niet iedereen gegunt.
Veel sterkte!
Helaas zijn er moeders die over de ruggetjes van kinderen zo een strijd voeren. En daar is jouw partner de dupe van. Een voormalig zwager van mij heeft in soortgelijke situatie gezeten en dit was diep triest. Hij heeft er voor gekozen om te accepteren zijn kinderen niet meer te zien (inmiddels heeft hij nu de volledige voogdij, maar dat was pas jaren later, na 8 jaar geen enkel contact)
Wat hij toen heeft gedaan is brieven geschreven en bewaard. Keurig de alimentatie overgemaakt en geld gespaard op een rekening voor de kinderen. Het enige wat hij kon doen. En inderdaad, er is weinig steun voor mannen in zo'n situatie.
Als nieuwe partner ben je al snel de bitch die bemoeizuchtig is, terwijl je alleen maar het leed ziet van je partner en je hem wil helpen.
Ik prijs mezelf gelukkig met een zeer fatsoenlijke ex, een verrekte leuk bijgedraaide nieuwe vriendin die ook hart heeft voor mijn kinderen waar we leuk met elkaar omgaan. Helaas is dat niet iedereen gegunt.
Veel sterkte!
dinsdag 20 juli 2010 om 13:10
@DNM: Klopt, ik vind het inderdaad vervelend om in een topic dat ik in mijn beleving neutraal start het gevoel te krijgen dat ik in de verdediging moet. Als stief dien je je in de beleving van sommigen overal buiten te houden, terwijl alles wel een enorme impact op jouw leven heeft ("daar heb je toch zelf voor gekozen?!?"). En dat geldt in mijn beleving specifiek voor dit onderwerp. Vreemd vind ik dat.
Misschien dat mensen ook zo reageren vanuit het clichébeeld dat alle mannen vreemdgaan en hun bloedjes achteloos bij een gebroken moeder achterlaten. En dat de "nieuwe" dus niet moet zeiken. Het beeld van de boze stiefmoeder uit sprookjes. Ofzo. Is hier allemaal niet aan de orde.
En ik begrijp dondersgoed dat het voor moeders heel erg moeilijk is als hun kinderen naar pa en "die nieuwe" gaan. Zelfs nog dat je even een ranzig groen monster moet wegslikken als blijkt dat je kinderen het toch wel heel erg leuk hebben bij die ex waar jij van walgt en de "nieuwe". Maar dat geldt ook voor de andere ouder. Dus ik vind dat je als ouder reëel moet zijn, zeker als je zelf een/meerdere nieuwe hebt/gehad. En wat ik niet kan begrijpen, is dat je je eigen gevoelens over je ex klakkeloos projecteert op de gevoelens die je kinderen tav hun andere ouder (dienen te) hebben. Daarnaast hoop je boven alles dat je kind het fijn heeft, lijkt mij.
Super dat jullie je problemen overwonnen hebben!
Dank verder voor de tips, wordt aan gewerkt!
Misschien dat mensen ook zo reageren vanuit het clichébeeld dat alle mannen vreemdgaan en hun bloedjes achteloos bij een gebroken moeder achterlaten. En dat de "nieuwe" dus niet moet zeiken. Het beeld van de boze stiefmoeder uit sprookjes. Ofzo. Is hier allemaal niet aan de orde.
En ik begrijp dondersgoed dat het voor moeders heel erg moeilijk is als hun kinderen naar pa en "die nieuwe" gaan. Zelfs nog dat je even een ranzig groen monster moet wegslikken als blijkt dat je kinderen het toch wel heel erg leuk hebben bij die ex waar jij van walgt en de "nieuwe". Maar dat geldt ook voor de andere ouder. Dus ik vind dat je als ouder reëel moet zijn, zeker als je zelf een/meerdere nieuwe hebt/gehad. En wat ik niet kan begrijpen, is dat je je eigen gevoelens over je ex klakkeloos projecteert op de gevoelens die je kinderen tav hun andere ouder (dienen te) hebben. Daarnaast hoop je boven alles dat je kind het fijn heeft, lijkt mij.
Super dat jullie je problemen overwonnen hebben!
Dank verder voor de tips, wordt aan gewerkt!
dinsdag 20 juli 2010 om 15:47
Wat ontzettend verdrietig, Sneez. Wat moet het hartverscheurend zijn voor je vriend om zijn kinderen los te laten Het idee van DNM om brieven te schrijven (zelf een kopie bewaren, evt. ook de teruggestuurde brieven bewaren) lijkt me heel goed. Als een soort van dagboek waar zij later in kunnen lezen hoe hij aan hen dacht en wat er in zijn leven allemaal gebeurde.
Ik geloof zeker dat de kinderen als ze wat groter zijn, hun vader weer zullen willen zien. Dat Stockholm-syndroom blijft niet eeuwig. Hopelijk komt die dag snel.
Ik geloof zeker dat de kinderen als ze wat groter zijn, hun vader weer zullen willen zien. Dat Stockholm-syndroom blijft niet eeuwig. Hopelijk komt die dag snel.
Ga in therapie!
dinsdag 20 juli 2010 om 17:44
Dankjewel, Dubio. Het is inderdaad hartverscheurend voor vriend. Maar vooral voor de kinderen, want vriend is altijd een zeer betrokken zorgende vader geweest, waar ze vreselijk aan gehecht waren (zijn?).
Dat het over gaat is helaas geen gegeven, zo blijkt uit onderzoek naar ouderverstoting. Maar de tijd zal het leren.
Dat het over gaat is helaas geen gegeven, zo blijkt uit onderzoek naar ouderverstoting. Maar de tijd zal het leren.
dinsdag 20 juli 2010 om 21:25
quote:sneez schreef op 20 juli 2010 @ 00:02:
@ loomii: prima dat je je dat afvraagt, maar ik vind het wat vreemd dat je er een (imho) gekleurde draai aan geeft ("steeds topics opent", "gedoe [...]"). Ja, er zijn specifieke fora, dat geldt ook voor topics over seks, over politiek, over digi-dingen en over relaties. Dus stel je die vraag ook aan andere posters die meer met bepaalde onderwerpen bezig houden dan met andere?Als iemand meerdere malen advies zou vragen over andere specifieke juridische zaken of medische kwesties oid zou ik me idd ook afvragen of dat niet beter elders kan. Of ik dat ook aan andere posters zou vragen, geen idee. Dit onderwerp spreekt me meer aan en ik reageer zoals ik doe omdat ik heel veel moeite heb met ouders die zich opstellen als slachtoffer van een scheiding. Maar dat heeft met mijzelf te maken en misschien doe ik je vriend daarmee wel te kort. If so, sorry daarvoor.
@ loomii: prima dat je je dat afvraagt, maar ik vind het wat vreemd dat je er een (imho) gekleurde draai aan geeft ("steeds topics opent", "gedoe [...]"). Ja, er zijn specifieke fora, dat geldt ook voor topics over seks, over politiek, over digi-dingen en over relaties. Dus stel je die vraag ook aan andere posters die meer met bepaalde onderwerpen bezig houden dan met andere?Als iemand meerdere malen advies zou vragen over andere specifieke juridische zaken of medische kwesties oid zou ik me idd ook afvragen of dat niet beter elders kan. Of ik dat ook aan andere posters zou vragen, geen idee. Dit onderwerp spreekt me meer aan en ik reageer zoals ik doe omdat ik heel veel moeite heb met ouders die zich opstellen als slachtoffer van een scheiding. Maar dat heeft met mijzelf te maken en misschien doe ik je vriend daarmee wel te kort. If so, sorry daarvoor.
woensdag 21 juli 2010 om 12:52
Dubiootje, in de praktijk wordt er zelden tot nooit gevraagd om zo'n bewijs. Maar het komt wel eens voor, met name op vliegvelden als je reist met een kind dat een andere achternaam heeft. Zelf ben ik meermalen met mijn dochter naar Griekenland gevlogen zonder enig probleem, maar ik heb wel eens van mensen gehoord die dus wel een probleem hadden toen ze bij de douane stonden. Wellicht doen ze dat alleen in specifieke gevallen met het oog op het risico van kinderontvoering, want het komt eigenlijk bijna nooit voor, maar ze hebben het recht het te controleren en je hebt de plicht het aan te kunnen tonen.
Sneez, het is vreselijk dat jouw vriend en zijn ex de kinderen niet kunnen 'delen' en dat dit zo uitpakt voor jouw vriend en de kinderen.
Je weet dat ik met gescheiden stellen die in jullie situatie zitten werk. Bijna zonder uitzondering zijn er twee kanten aan het verhaal. Beide ouders denken het beste met de kinderen voor te hebben. Ik heb wel eens een gesprek met een de één en denk alles horende : wat een loeder/rotzak die ex. Tot ik het gesprek aanga met de ander. Dan ziet het verhaal er altijd weer heel anders uit. Meestal kan ik voor beide partijen begrip op brengen. Helaas kunnen zij dat niet voor elkaar, waardoor er strijd blijft en een ander (de kinderrechter) uiteindelijk de knopen door hakt die ouders eigenlijk zelf door moeten hakken, waarna altijd één van de ouders achterblijft met teleurstelling en het gevoel dat hem onrecht is aangedaan. Dat is onvermijdelijk, helaas kunnen niet beide 'winnen', al vinden beide dat ze in hun gelijk staan. De rechter moet eigenlijk altijd kiezen voor wat de minst slechte oplossing is voor de kinderen want een goede oplossing betaat in zo'n situatie eigenlijk nooit meer. Kiezen tussen kwaden.
Omdat ik dagelijk hiermee te maken heb, reageer ik op dit soort topics over het algemeen zo neutraal mogelijk. Dat stuit sommigen tegen de borst, want dat doet geen recht aan hun gevoel van wat rechtvaardig is. Maar ik kan dit soort verhalen niet lezen zonder in mijn hoofd rekening te houden met het feit dat er nog een kant aan het verhaal is. En dat beiden meestal gelijk hebben vanuit hun optiek, maar beiden uit het oog verliezen dat de kinderen geen ruk hebben aan hun gelijk, als de andere ouder het daar zo gruwelijk oneens mee is.
Dat jouw vriend nu heeft gekozen niet meer 'terug te trekken' aan de kinderen, is een hele moeilijke maar wel een juiste beslissing. In situaties waarin ouders zo lijnrecht tegenover elkaar staan, is er geen andere manier om de kinderen er tussen uit te halen dan dat er één stopt met de strijd. Wederom: Kiezen tussen twee kwaden.
Hopelijk zullen de kinderen als ze groter worden de vrijheid voelen hun vader weer te zien. Hopelijk begrijpen ze op een dag dat hij ze los heeft gelaten in hun belang, zonder dat ze daarbij de loyaliteit aan hun moeder hoeven los te laten. Puur omdat ze in de loop der jaren minder afhankelijk van haar worden en hun eigen keuzes mogen gaan maken. Met volwassen worden krijg je vaak ook wel wat begrip voor de fouten van je ouders.
Brieven schrijven is een goed idee. Een vriend van mij heeft ook zijn dochter los gelaten in haar belang. Ze is nu zestien jaar, hij heeft haar al twaalf jaar niet gezien. Hij schrijft elke drie maanden een lange brief aan zijn dochter, die in een kistje gaat met haar naam erop. Daarin stopt hij ook souvenirs als hij op vakantie is geweest, een bedeltje iedere keer dat ze jarig is, foto's van wat hij allemaal meemaakt. Op een dag is dat kistje voor haar en kan ze zien dat hij al die jaren wel bij haar is geweest, ook al was het niet fysiek. Hij vindt daar veel troost in, dat kistje. Hopelijk komt ze het op een dag op halen.
Sneez, het is vreselijk dat jouw vriend en zijn ex de kinderen niet kunnen 'delen' en dat dit zo uitpakt voor jouw vriend en de kinderen.
Je weet dat ik met gescheiden stellen die in jullie situatie zitten werk. Bijna zonder uitzondering zijn er twee kanten aan het verhaal. Beide ouders denken het beste met de kinderen voor te hebben. Ik heb wel eens een gesprek met een de één en denk alles horende : wat een loeder/rotzak die ex. Tot ik het gesprek aanga met de ander. Dan ziet het verhaal er altijd weer heel anders uit. Meestal kan ik voor beide partijen begrip op brengen. Helaas kunnen zij dat niet voor elkaar, waardoor er strijd blijft en een ander (de kinderrechter) uiteindelijk de knopen door hakt die ouders eigenlijk zelf door moeten hakken, waarna altijd één van de ouders achterblijft met teleurstelling en het gevoel dat hem onrecht is aangedaan. Dat is onvermijdelijk, helaas kunnen niet beide 'winnen', al vinden beide dat ze in hun gelijk staan. De rechter moet eigenlijk altijd kiezen voor wat de minst slechte oplossing is voor de kinderen want een goede oplossing betaat in zo'n situatie eigenlijk nooit meer. Kiezen tussen kwaden.
Omdat ik dagelijk hiermee te maken heb, reageer ik op dit soort topics over het algemeen zo neutraal mogelijk. Dat stuit sommigen tegen de borst, want dat doet geen recht aan hun gevoel van wat rechtvaardig is. Maar ik kan dit soort verhalen niet lezen zonder in mijn hoofd rekening te houden met het feit dat er nog een kant aan het verhaal is. En dat beiden meestal gelijk hebben vanuit hun optiek, maar beiden uit het oog verliezen dat de kinderen geen ruk hebben aan hun gelijk, als de andere ouder het daar zo gruwelijk oneens mee is.
Dat jouw vriend nu heeft gekozen niet meer 'terug te trekken' aan de kinderen, is een hele moeilijke maar wel een juiste beslissing. In situaties waarin ouders zo lijnrecht tegenover elkaar staan, is er geen andere manier om de kinderen er tussen uit te halen dan dat er één stopt met de strijd. Wederom: Kiezen tussen twee kwaden.
Hopelijk zullen de kinderen als ze groter worden de vrijheid voelen hun vader weer te zien. Hopelijk begrijpen ze op een dag dat hij ze los heeft gelaten in hun belang, zonder dat ze daarbij de loyaliteit aan hun moeder hoeven los te laten. Puur omdat ze in de loop der jaren minder afhankelijk van haar worden en hun eigen keuzes mogen gaan maken. Met volwassen worden krijg je vaak ook wel wat begrip voor de fouten van je ouders.
Brieven schrijven is een goed idee. Een vriend van mij heeft ook zijn dochter los gelaten in haar belang. Ze is nu zestien jaar, hij heeft haar al twaalf jaar niet gezien. Hij schrijft elke drie maanden een lange brief aan zijn dochter, die in een kistje gaat met haar naam erop. Daarin stopt hij ook souvenirs als hij op vakantie is geweest, een bedeltje iedere keer dat ze jarig is, foto's van wat hij allemaal meemaakt. Op een dag is dat kistje voor haar en kan ze zien dat hij al die jaren wel bij haar is geweest, ook al was het niet fysiek. Hij vindt daar veel troost in, dat kistje. Hopelijk komt ze het op een dag op halen.
oh that purrrrrrrrrfect feeling
donderdag 22 juli 2010 om 10:57
Dankjewel voor je uitgebreide reactie, Poezewoes. Natuurlijk zitten er altijd 2 kanten aan een verhaal. Maar uiteindelijk doen die er allebei eigenlijk niet toe; het gaat om de kinderen... De mensen die alles van nabij hebben meegemaakt zien dit ook de enige overgebleven/juiste beslissing. Dat geldt niet voor de instanties (RvK, juristen, rechter). Enfin, die hoeven ook niet dagelijks met deze situatie te leven. Zo'n kistje is inderdaad een heel mooi idee! Ook al zou het niet worden gezien, dan kan het inderdaad ook een troost zijn voor vriend zelf.
Dankjewel voor je berichtje, Primabella!
Dankjewel voor je berichtje, Primabella!
