Geld & Recht
alle pijlers
Kosten bruiloft
donderdag 7 juni 2012 om 15:25
Oke, ik weet dat je het zo duur kunt maken als je zelf wilt en een hoop ook afhangt van je aantal gasten, je feestlocatie, kleding en ringen, catering uitgebreid ja of nee etc.
Maar toch lees ik ook dat je bij een bruiloft wel gemiddeld van 10.000 euro moet uitgaan. Nu vraag ik mij af: wat is dan meestal de hoogste kostenpost?
Maar toch lees ik ook dat je bij een bruiloft wel gemiddeld van 10.000 euro moet uitgaan. Nu vraag ik mij af: wat is dan meestal de hoogste kostenpost?
maandag 11 juni 2012 om 14:56
quote:_flower_ schreef op 08 juni 2012 @ 17:16:
Ik vind het sowieso iets waar je gewoon samen over praat en dan een beslissing maakt. Waarom zou de één (vaak de man) de ander moeten vragen.
Mijn man en ik hebben er gewoon samen over gesproken en zo besloten dat we wilden gaan trouwen. Ik zou het absoluut niet op prijs hebben gesteld als hij een ring had gekocht en een speciaal aanzoek had gedaan. Dan had ik vermoedelijk nee gezegd omdat ik dat dus niet de manier vind.
Echt?
Volgens mij praat je er toch altijd wel eerst samen een beetje over voordat je ev. gevraagd wordt? Of zouden er mensen zijn waarbij het nog helemaal nooit ter sprake gekomen is en die dan overvallen worden door zo'n vraag?
Ik vind het sowieso iets waar je gewoon samen over praat en dan een beslissing maakt. Waarom zou de één (vaak de man) de ander moeten vragen.
Mijn man en ik hebben er gewoon samen over gesproken en zo besloten dat we wilden gaan trouwen. Ik zou het absoluut niet op prijs hebben gesteld als hij een ring had gekocht en een speciaal aanzoek had gedaan. Dan had ik vermoedelijk nee gezegd omdat ik dat dus niet de manier vind.
Echt?
Volgens mij praat je er toch altijd wel eerst samen een beetje over voordat je ev. gevraagd wordt? Of zouden er mensen zijn waarbij het nog helemaal nooit ter sprake gekomen is en die dan overvallen worden door zo'n vraag?
maandag 11 juni 2012 om 15:05
hier nog niet getrouwd. willen allebei wel ooit gaan trouwen. dat zijn dingen waar je het samen over hebt. ik heb wel gezegd dat hij mij moet vragen. ik ben heel geemancipeerd, maar hierin niet. aan hem om het moment te kiezen en mij te verrassen. Ik moet maar afwachten en niet al te nieuwsgierig zijn
maandag 11 juni 2012 om 15:26
quote:xJanna schreef op 11 juni 2012 @ 14:56:
[...]
Echt?
Volgens mij praat je er toch altijd wel eerst samen een beetje over voordat je ev. gevraagd wordt? Of zouden er mensen zijn waarbij het nog helemaal nooit ter sprake gekomen is en die dan overvallen worden door zo'n vraag?
Ja, echt.
Ik neem aan dat mensen er van te voren toch op zijn minst een beetje over praten. Maar dat gevraagd worden vind ik erg raar.
Wij hebben ook geen ring of dergelijke gedaan. We dragen beide nooit sieraden en voor ons heeft het geen betekenis zo'n ring. Dus dan zou het echt zonde van het geld zijn geweest.
[...]
Echt?
Volgens mij praat je er toch altijd wel eerst samen een beetje over voordat je ev. gevraagd wordt? Of zouden er mensen zijn waarbij het nog helemaal nooit ter sprake gekomen is en die dan overvallen worden door zo'n vraag?
Ja, echt.
Ik neem aan dat mensen er van te voren toch op zijn minst een beetje over praten. Maar dat gevraagd worden vind ik erg raar.
Wij hebben ook geen ring of dergelijke gedaan. We dragen beide nooit sieraden en voor ons heeft het geen betekenis zo'n ring. Dus dan zou het echt zonde van het geld zijn geweest.
maandag 11 juni 2012 om 21:14
Voor mij hoeft het ook niet hoor, dat 'nog officieel vragen of gevraagd worden'. Begrijp de meerwaarde al helemaal niet als het voor allebei al 100% duidelijk is dat je wil trouwen.
Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe ingewikkelder ik het wel vind. Weet namelijk niet goed of je het kunt maken t.o.v. de mensen die je bij de huwelijksvoltrekking uitnodigt om die dan niet voor het diner te vragen.
Maar hoe langer ik erover nadenk, hoe ingewikkelder ik het wel vind. Weet namelijk niet goed of je het kunt maken t.o.v. de mensen die je bij de huwelijksvoltrekking uitnodigt om die dan niet voor het diner te vragen.
dinsdag 12 juni 2012 om 12:26
Wij gaan in september trouwen, ons budget is ongeveer 3500 euro. Het duurste is bij ons ook het feest. Ik maak veel zelfs, zoals de cupcakes voor de daggasten en cake pops voor de avondgasten. De trouwkaart heb ik ook zelf ontworpen en word goedkoop afgedrukt. Ik vind het juist een sport om alles voor een zo gunstig mogelijke prijs te regelen!
dinsdag 12 juni 2012 om 12:35
Ik ben het eens met _Flower, van mij had zo'n speciaal aanzoek ook niet gehoeven. Het staat zo ver van mijn bed, ik begrijp echt niet waarom dat voor sommige vrouwen zo vreselijk belangrijk is (en voor mannen om het zélf te doen, en niet gevraagd te worden door hun vrouw). Daarbij, trouwen is een zakelijke overeenkomst dus daar maak je samen afspraken over.
Overigens kan ik nog wél steeds heel verliefd worden als ik terugdenk aan die zondagochtend in bed, toen mijn lief ineens vroeg 'wil je de rest van je leven met me delen?', en we na een jaar verkering besloten mijn huis te koop te zetten (wat het overigens nog steeds staat, maar dat is weer een ander verhaal... ).
Dus we zijn naar de notaris gegaan, om uit te zoeken wat voor ons de beste regeling was, kwamen op trouwen uit en hebben dat op de eerstvolgende ochtend waar ruimte was, gratis gedaan.
De Bruiloft was een half jaar later
Overigens kan ik nog wél steeds heel verliefd worden als ik terugdenk aan die zondagochtend in bed, toen mijn lief ineens vroeg 'wil je de rest van je leven met me delen?', en we na een jaar verkering besloten mijn huis te koop te zetten (wat het overigens nog steeds staat, maar dat is weer een ander verhaal... ).
Dus we zijn naar de notaris gegaan, om uit te zoeken wat voor ons de beste regeling was, kwamen op trouwen uit en hebben dat op de eerstvolgende ochtend waar ruimte was, gratis gedaan.
De Bruiloft was een half jaar later
dinsdag 12 juni 2012 om 12:41
quote:schouderklopje schreef op 08 juni 2012 @ 09:20:
Als ik zou trouwen, zou ik mooie kleren kopen die je later ook nog kan dragen. Verder zou ik een scoutingblokhut afhuren (wat zal dat zijn, paar tientjes?) in het bos en er 1 groot mooi bosfeest van maken, incl. lekker kampvuur. Lopend buffet in de hoek met veel verschillende lekkernijen en dat door een particuliere cateraar en dan lekke door elkaar lopen, zitten, eten kletsen rondom het vuur zitten. Heerlijk, geen opsmuk (en betaalbaar vermoed ik).Haha, dit klinkt een beetje als onze bruiloft maar helaas, zo betaalbaar is dat niet, hoor. Dat dachten wij ook, wij hebben de beschikking over een heel mooi landhuis in het bos, dus we dachten ook, nou, dat zal nooit zo duur worden als je altijd hoort, maar wel dus.
Als ik zou trouwen, zou ik mooie kleren kopen die je later ook nog kan dragen. Verder zou ik een scoutingblokhut afhuren (wat zal dat zijn, paar tientjes?) in het bos en er 1 groot mooi bosfeest van maken, incl. lekker kampvuur. Lopend buffet in de hoek met veel verschillende lekkernijen en dat door een particuliere cateraar en dan lekke door elkaar lopen, zitten, eten kletsen rondom het vuur zitten. Heerlijk, geen opsmuk (en betaalbaar vermoed ik).Haha, dit klinkt een beetje als onze bruiloft maar helaas, zo betaalbaar is dat niet, hoor. Dat dachten wij ook, wij hebben de beschikking over een heel mooi landhuis in het bos, dus we dachten ook, nou, dat zal nooit zo duur worden als je altijd hoort, maar wel dus.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 12 juni 2012 om 12:49
quote:Kastanjez schreef op 12 juni 2012 @ 12:35:
Ik ben het eens met _Flower, van mij had zo'n speciaal aanzoek ook niet gehoeven. Het staat zo ver van mijn bed, ik begrijp echt niet waarom dat voor sommige vrouwen zo vreselijk belangrijk is (en voor mannen om het zélf te doen, en niet gevraagd te worden door hun vrouw). Daarbij, trouwen is een zakelijke overeenkomst dus daar maak je samen afspraken over.
Overigens kan ik nog wél steeds heel verliefd worden als ik terugdenk aan die zondagochtend in bed, toen mijn lief ineens vroeg 'wil je de rest van je leven met me delen?', en we na een jaar verkering besloten mijn huis te koop te zetten (wat het overigens nog steeds staat, maar dat is weer een ander verhaal... ).
Dus we zijn naar de notaris gegaan, om uit te zoeken wat voor ons de beste regeling was, kwamen op trouwen uit en hebben dat op de eerstvolgende ochtend waar ruimte was, gratis gedaan.
De Bruiloft was een half jaar later
Hee, ik ben ook in bed gevraagd! Hahaha! Alleen kende ik mijn vent toen nog geen eens een half jaar, wij zijn van de snelle.
Ons wettelijk huwelijk gaat ook binnenkort plaatsvinden, alleen De Bruiloft hebben we uitgesteld. We lijken wel zussen, inmiddels.
Ik ben het eens met _Flower, van mij had zo'n speciaal aanzoek ook niet gehoeven. Het staat zo ver van mijn bed, ik begrijp echt niet waarom dat voor sommige vrouwen zo vreselijk belangrijk is (en voor mannen om het zélf te doen, en niet gevraagd te worden door hun vrouw). Daarbij, trouwen is een zakelijke overeenkomst dus daar maak je samen afspraken over.
Overigens kan ik nog wél steeds heel verliefd worden als ik terugdenk aan die zondagochtend in bed, toen mijn lief ineens vroeg 'wil je de rest van je leven met me delen?', en we na een jaar verkering besloten mijn huis te koop te zetten (wat het overigens nog steeds staat, maar dat is weer een ander verhaal... ).
Dus we zijn naar de notaris gegaan, om uit te zoeken wat voor ons de beste regeling was, kwamen op trouwen uit en hebben dat op de eerstvolgende ochtend waar ruimte was, gratis gedaan.
De Bruiloft was een half jaar later
Hee, ik ben ook in bed gevraagd! Hahaha! Alleen kende ik mijn vent toen nog geen eens een half jaar, wij zijn van de snelle.
Ons wettelijk huwelijk gaat ook binnenkort plaatsvinden, alleen De Bruiloft hebben we uitgesteld. We lijken wel zussen, inmiddels.
Am Yisrael Chai!
dinsdag 12 juni 2012 om 12:57
quote:NYC schreef op 11 juni 2012 @ 11:14:
Ik vind het ook enorme bedragen allemaal... Wij hebben allebei nooit een 'traditioneel beeld' van een huwelijk in gedachten gehad en zo'n zaaltje met honderden gasten vinden we ook niks... Lees veel leuke en originele ideeën hier. Denk dat we zeker op gasten kunnen 'besparen'. Alleen een lastige is, wat doen we met de familie?
Kunnen we het maken om alleen de familie (in de zin van ooms, tantes, neven, nichten) van mijn partner uit te nodigen en niet die van mij, behalve uiteraard ouders, zus, zwager? Dit scheelt namelijk 100 mensen... Heb op zich niets tegen mijn familie, het zijn er alleen zó veel.
Wij zaten ook met dit dilemma. Ik had aanvankelijk helemaal niet zo veel met bruiloften, wilde eigenlijk met zijn drietjes gewoon trouwen en klaar. Verloofde wilde dat absoluut niet, en wilde ook zijn hele familie uitnodigen. Van mij hoefde dat toen ook nog niet, maar inmiddels met broertje besproken die wel iedereen had uitgenodigd, en die had me wel overtuigd dat je het echt niet kan maken om onderscheid in familie te gaan maken en zijn ervaring was dat familie waar je echt niks mee hebt toch niet komt, en dat degenen die wel komen, dat dat ook echt een extra glans op de dag is.
Toevallig heb ik afgelopen weekend een bruiloft gehad van een neef die bij mij op de "nou ja, hoeft niet per se, want zie ik bijna nooit" lijst stond, en gek genoeg was ik daar zo blij mee. Het gevoel dat hij ondanks dat we elkaar al jaren niet echt meer zien mij toch nog steeds zo belangrijk vind dat ik zelfs als daggast was uitgenodigd, dat deed me toch wel wat. En de bruiloft zelf waar dus idd vrijwel mijn hele familie was, was echt zo ontzettend leuk en ontroerend ook. Het was gewoon superfijn om elkaar weer allemaal te zien, om jeugdherinneringen op te halen, blij voor neef te zijn, lachen, dansen, echt supertof.
Dus tijdens die bruiloft zat ik de hele tijd tegen mijn verloofde te fluisteren dat wij dat dus definitief ook gewoon zo gaan doen, en inderdaad alle familie gewoon gaan uitnodigen.
(Dat had ik al min of meer besloten weliswaar, maar dat is idd wat het bij ons duur gaat maken, we hebben beide een grote familie en dus automatisch ook een behoorlijk grote gastenlijst.)
Ik vind het ook enorme bedragen allemaal... Wij hebben allebei nooit een 'traditioneel beeld' van een huwelijk in gedachten gehad en zo'n zaaltje met honderden gasten vinden we ook niks... Lees veel leuke en originele ideeën hier. Denk dat we zeker op gasten kunnen 'besparen'. Alleen een lastige is, wat doen we met de familie?
Kunnen we het maken om alleen de familie (in de zin van ooms, tantes, neven, nichten) van mijn partner uit te nodigen en niet die van mij, behalve uiteraard ouders, zus, zwager? Dit scheelt namelijk 100 mensen... Heb op zich niets tegen mijn familie, het zijn er alleen zó veel.
Wij zaten ook met dit dilemma. Ik had aanvankelijk helemaal niet zo veel met bruiloften, wilde eigenlijk met zijn drietjes gewoon trouwen en klaar. Verloofde wilde dat absoluut niet, en wilde ook zijn hele familie uitnodigen. Van mij hoefde dat toen ook nog niet, maar inmiddels met broertje besproken die wel iedereen had uitgenodigd, en die had me wel overtuigd dat je het echt niet kan maken om onderscheid in familie te gaan maken en zijn ervaring was dat familie waar je echt niks mee hebt toch niet komt, en dat degenen die wel komen, dat dat ook echt een extra glans op de dag is.
Toevallig heb ik afgelopen weekend een bruiloft gehad van een neef die bij mij op de "nou ja, hoeft niet per se, want zie ik bijna nooit" lijst stond, en gek genoeg was ik daar zo blij mee. Het gevoel dat hij ondanks dat we elkaar al jaren niet echt meer zien mij toch nog steeds zo belangrijk vind dat ik zelfs als daggast was uitgenodigd, dat deed me toch wel wat. En de bruiloft zelf waar dus idd vrijwel mijn hele familie was, was echt zo ontzettend leuk en ontroerend ook. Het was gewoon superfijn om elkaar weer allemaal te zien, om jeugdherinneringen op te halen, blij voor neef te zijn, lachen, dansen, echt supertof.
Dus tijdens die bruiloft zat ik de hele tijd tegen mijn verloofde te fluisteren dat wij dat dus definitief ook gewoon zo gaan doen, en inderdaad alle familie gewoon gaan uitnodigen.
(Dat had ik al min of meer besloten weliswaar, maar dat is idd wat het bij ons duur gaat maken, we hebben beide een grote familie en dus automatisch ook een behoorlijk grote gastenlijst.)
Am Yisrael Chai!
dinsdag 12 juni 2012 om 13:09
quote:fashionvictim schreef op 12 juni 2012 @ 12:42:
[...]
Nope, miskraam geworden helaas.
He, bah!!
En dan te bedenken dat ik gisteren nog de hele dag aan je gedacht hebt 'zou het?? heb ik het echt goed begrepen??'. Ik kan me namelijk nog enkele posts van je herinneren over wel of geen tweede willen enzo.
En ik adopteer je graag als zus!
[...]
Nope, miskraam geworden helaas.
He, bah!!
En dan te bedenken dat ik gisteren nog de hele dag aan je gedacht hebt 'zou het?? heb ik het echt goed begrepen??'. Ik kan me namelijk nog enkele posts van je herinneren over wel of geen tweede willen enzo.
En ik adopteer je graag als zus!
dinsdag 12 juni 2012 om 22:00
Het is maar net wat je wilt...bij ons waren de ringen het duurst, maar je kunt ook goedkope ringen kopen natuurlijk
Wij hebben zo'n 10.000 EURO uitgegeven voor de bruiloft en we hadden daarbij een feest met 120 mensen, maar wel op een goedkope locatie, niet met een buffet, maar met een friettent, en we hebben praktisch alles zelf geregeld. Mijn jurk was 1.500 EURO en dat is, volgens mij, niet duur voor een jurk, maar dit was bij ons toch ook wel één van de grootste posten...
Wij hebben zo'n 10.000 EURO uitgegeven voor de bruiloft en we hadden daarbij een feest met 120 mensen, maar wel op een goedkope locatie, niet met een buffet, maar met een friettent, en we hebben praktisch alles zelf geregeld. Mijn jurk was 1.500 EURO en dat is, volgens mij, niet duur voor een jurk, maar dit was bij ons toch ook wel één van de grootste posten...
dinsdag 12 juni 2012 om 22:15
quote:Kastanjez schreef op 12 juni 2012 @ 12:35:
Ik ben het eens met _Flower, van mij had zo'n speciaal aanzoek ook niet gehoeven. Het staat zo ver van mijn bed, ik begrijp echt niet waarom dat voor sommige vrouwen zo vreselijk belangrijk is (en voor mannen om het zélf te doen, en niet gevraagd te worden door hun vrouw). Daarbij, trouwen is een zakelijke overeenkomst dus daar maak je samen afspraken over.
Overigens kan ik nog wél steeds heel verliefd worden als ik terugdenk aan die zondagochtend in bed, toen mijn lief ineens vroeg 'wil je de rest van je leven met me delen?', en we na een jaar verkering besloten mijn huis te koop te zetten (wat het overigens nog steeds staat, maar dat is weer een ander verhaal... ).
Dus we zijn naar de notaris gegaan, om uit te zoeken wat voor ons de beste regeling was, kwamen op trouwen uit en hebben dat op de eerstvolgende ochtend waar ruimte was, gratis gedaan.
De Bruiloft was een half jaar later
Ik snap je post denk ik niet. Ik lees het als een compleet betoog dat gevraagd worden jou niets zou doen en dat het echt niet hoeft en niet inziet waarom dat belangrijk is, omdat het een zakelijke overeenkomst is, maar dan een alinea later dat je door je vriend gevraagd bent en daar nog steeds heel verliefd aan terug denkt?
Tenminste, voor mij is de vraag 'wil je de rest van je leven met me delen' eigen exact hetzelfde. Net andere woorden, maar in bedoeling heeft hij je toch hetzelfde gevraagd? Tenminste, dat wil je toch ook uitstralen als je vraagt of iemand met je wil trouwen?
Voor mijzelf geldt trouwens dat ik het als alles behalve een zakelijke overeenkomst zie en dat samen overleggen zou voor mij nog wel het ergste zijn (wat niet gelijk staat an het er wel eens over gehad hebben). Als ik een zakelijke overeenkomst wil dan sluit ik wel een geregistreerd partnerschap. Voor mij hoeft trouwen niet zo (ik zie er zelf weinig meerwaarde in), maar áls ik het dan zou doen, zou het dus een superfeest moeten worden en juist met bijv. kleding die ik verder mn hele leven niet meer draag.
Ik ben het eens met _Flower, van mij had zo'n speciaal aanzoek ook niet gehoeven. Het staat zo ver van mijn bed, ik begrijp echt niet waarom dat voor sommige vrouwen zo vreselijk belangrijk is (en voor mannen om het zélf te doen, en niet gevraagd te worden door hun vrouw). Daarbij, trouwen is een zakelijke overeenkomst dus daar maak je samen afspraken over.
Overigens kan ik nog wél steeds heel verliefd worden als ik terugdenk aan die zondagochtend in bed, toen mijn lief ineens vroeg 'wil je de rest van je leven met me delen?', en we na een jaar verkering besloten mijn huis te koop te zetten (wat het overigens nog steeds staat, maar dat is weer een ander verhaal... ).
Dus we zijn naar de notaris gegaan, om uit te zoeken wat voor ons de beste regeling was, kwamen op trouwen uit en hebben dat op de eerstvolgende ochtend waar ruimte was, gratis gedaan.
De Bruiloft was een half jaar later
Ik snap je post denk ik niet. Ik lees het als een compleet betoog dat gevraagd worden jou niets zou doen en dat het echt niet hoeft en niet inziet waarom dat belangrijk is, omdat het een zakelijke overeenkomst is, maar dan een alinea later dat je door je vriend gevraagd bent en daar nog steeds heel verliefd aan terug denkt?
Tenminste, voor mij is de vraag 'wil je de rest van je leven met me delen' eigen exact hetzelfde. Net andere woorden, maar in bedoeling heeft hij je toch hetzelfde gevraagd? Tenminste, dat wil je toch ook uitstralen als je vraagt of iemand met je wil trouwen?
Voor mijzelf geldt trouwens dat ik het als alles behalve een zakelijke overeenkomst zie en dat samen overleggen zou voor mij nog wel het ergste zijn (wat niet gelijk staat an het er wel eens over gehad hebben). Als ik een zakelijke overeenkomst wil dan sluit ik wel een geregistreerd partnerschap. Voor mij hoeft trouwen niet zo (ik zie er zelf weinig meerwaarde in), maar áls ik het dan zou doen, zou het dus een superfeest moeten worden en juist met bijv. kleding die ik verder mn hele leven niet meer draag.
woensdag 13 juni 2012 om 00:57
Ik vind trouwen een zakelijke overeenkomst. Ik hoef mijn liefde voor mijn vriend niet persé wettelijk vast te leggen. Het is alleen makkelijker als je dat wel doet. Zeker als je nog kinderen hoopt te krijgen. Geregistreerd partnerschap kan dan ook, maar in mijn ogen is dat hetzelfde als trouwen. En tja ik ben de enige dochter van mijn ouders, ben dus overstag gegaan.
Als wij gaan trouwen, zijn mijn vriend en ik 10 jaar samen. Voor ons heel symbolisch (toch nog dat gevoel), maar verder heb ik beide ouderparen op het hart gedrukt dat wij onze bruiloft vieren zoals we het aangeven.Alleen de ceremonie met de gezinnen en oma's, vervolgens eten met z'n allen.
Kosten:
Jurk en toebehoren (500) (betaald door mijn ouders)
Pak (500) (betaald door zijn ouders)
Ringen ( 189.95)
Kapper / make up (100)
Trouwakte/gemeenteleges (400)
Etentje (1300)
Kaarten 'wij zijn getrouwd' (300)
Al met al schat ik dat onze bruiloft zo'n (ruw geschat) 2500 zou kosten.
Als wij gaan trouwen, zijn mijn vriend en ik 10 jaar samen. Voor ons heel symbolisch (toch nog dat gevoel), maar verder heb ik beide ouderparen op het hart gedrukt dat wij onze bruiloft vieren zoals we het aangeven.Alleen de ceremonie met de gezinnen en oma's, vervolgens eten met z'n allen.
Kosten:
Jurk en toebehoren (500) (betaald door mijn ouders)
Pak (500) (betaald door zijn ouders)
Ringen ( 189.95)
Kapper / make up (100)
Trouwakte/gemeenteleges (400)
Etentje (1300)
Kaarten 'wij zijn getrouwd' (300)
Al met al schat ik dat onze bruiloft zo'n (ruw geschat) 2500 zou kosten.
woensdag 13 juni 2012 om 12:58
quote:fashionvictim schreef op 12 juni 2012 @ 12:57:
[...]
Wij zaten ook met dit dilemma. Ik had aanvankelijk helemaal niet zo veel met bruiloften, wilde eigenlijk met zijn drietjes gewoon trouwen en klaar. Verloofde wilde dat absoluut niet, en wilde ook zijn hele familie uitnodigen. Van mij hoefde dat toen ook nog niet, maar inmiddels met broertje besproken die wel iedereen had uitgenodigd, en die had me wel overtuigd dat je het echt niet kan maken om onderscheid in familie te gaan maken en zijn ervaring was dat familie waar je echt niks mee hebt toch niet komt, en dat degenen die wel komen, dat dat ook echt een extra glans op de dag is.
Toevallig heb ik afgelopen weekend een bruiloft gehad van een neef die bij mij op de "nou ja, hoeft niet per se, want zie ik bijna nooit" lijst stond, en gek genoeg was ik daar zo blij mee. Het gevoel dat hij ondanks dat we elkaar al jaren niet echt meer zien mij toch nog steeds zo belangrijk vind dat ik zelfs als daggast was uitgenodigd, dat deed me toch wel wat. En de bruiloft zelf waar dus idd vrijwel mijn hele familie was, was echt zo ontzettend leuk en ontroerend ook. Het was gewoon superfijn om elkaar weer allemaal te zien, om jeugdherinneringen op te halen, blij voor neef te zijn, lachen, dansen, echt supertof.
Dus tijdens die bruiloft zat ik de hele tijd tegen mijn verloofde te fluisteren dat wij dat dus definitief ook gewoon zo gaan doen, en inderdaad alle familie gewoon gaan uitnodigen.
(Dat had ik al min of meer besloten weliswaar, maar dat is idd wat het bij ons duur gaat maken, we hebben beide een grote familie en dus automatisch ook een behoorlijk grote gastenlijst.)
Zou bij ons ook een behoorlijke lijst worden als we iedereen voor het fatsoen toch uitnodigen om geen onderscheid in de families te maken. Maar weten dan ook dat we wél een zaaltje moeten huren, iets wat we eigenlijk niet willen.
Ik vraag me eerlijk gezegd ook af hoeveel mensen uit mijn familie zouden komen, denk niet veel (de afstand en het tigste huwelijk).
Misschien toch maar er over heen zetten en ook vriendin eens vragen of ze het een idee vindt om maximaal 50 mensen te vragen (waaronder óók familie, maar dan alleen de leuksten), voor wie we het iets luxer houden ipv met 200 mensen op een goedkopere locatie te zitten om de kosten te drukken.
[...]
Wij zaten ook met dit dilemma. Ik had aanvankelijk helemaal niet zo veel met bruiloften, wilde eigenlijk met zijn drietjes gewoon trouwen en klaar. Verloofde wilde dat absoluut niet, en wilde ook zijn hele familie uitnodigen. Van mij hoefde dat toen ook nog niet, maar inmiddels met broertje besproken die wel iedereen had uitgenodigd, en die had me wel overtuigd dat je het echt niet kan maken om onderscheid in familie te gaan maken en zijn ervaring was dat familie waar je echt niks mee hebt toch niet komt, en dat degenen die wel komen, dat dat ook echt een extra glans op de dag is.
Toevallig heb ik afgelopen weekend een bruiloft gehad van een neef die bij mij op de "nou ja, hoeft niet per se, want zie ik bijna nooit" lijst stond, en gek genoeg was ik daar zo blij mee. Het gevoel dat hij ondanks dat we elkaar al jaren niet echt meer zien mij toch nog steeds zo belangrijk vind dat ik zelfs als daggast was uitgenodigd, dat deed me toch wel wat. En de bruiloft zelf waar dus idd vrijwel mijn hele familie was, was echt zo ontzettend leuk en ontroerend ook. Het was gewoon superfijn om elkaar weer allemaal te zien, om jeugdherinneringen op te halen, blij voor neef te zijn, lachen, dansen, echt supertof.
Dus tijdens die bruiloft zat ik de hele tijd tegen mijn verloofde te fluisteren dat wij dat dus definitief ook gewoon zo gaan doen, en inderdaad alle familie gewoon gaan uitnodigen.
(Dat had ik al min of meer besloten weliswaar, maar dat is idd wat het bij ons duur gaat maken, we hebben beide een grote familie en dus automatisch ook een behoorlijk grote gastenlijst.)
Zou bij ons ook een behoorlijke lijst worden als we iedereen voor het fatsoen toch uitnodigen om geen onderscheid in de families te maken. Maar weten dan ook dat we wél een zaaltje moeten huren, iets wat we eigenlijk niet willen.
Ik vraag me eerlijk gezegd ook af hoeveel mensen uit mijn familie zouden komen, denk niet veel (de afstand en het tigste huwelijk).
Misschien toch maar er over heen zetten en ook vriendin eens vragen of ze het een idee vindt om maximaal 50 mensen te vragen (waaronder óók familie, maar dan alleen de leuksten), voor wie we het iets luxer houden ipv met 200 mensen op een goedkopere locatie te zitten om de kosten te drukken.
woensdag 13 juni 2012 om 15:41
quote:zazu_ schreef op 12 juni 2012 @ 22:15:
[...]
Ik snap je post denk ik niet. Ik lees het als een compleet betoog dat gevraagd worden jou niets zou doen en dat het echt niet hoeft en niet inziet waarom dat belangrijk is, omdat het een zakelijke overeenkomst is, maar dan een alinea later dat je door je vriend gevraagd bent en daar nog steeds heel verliefd aan terug denkt?
Tenminste, voor mij is de vraag 'wil je de rest van je leven met me delen' eigen exact hetzelfde. Net andere woorden, maar in bedoeling heeft hij je toch hetzelfde gevraagd? Tenminste, dat wil je toch ook uitstralen als je vraagt of iemand met je wil trouwen?
Voor mijzelf geldt trouwens dat ik het als alles behalve een zakelijke overeenkomst zie en dat samen overleggen zou voor mij nog wel het ergste zijn (wat niet gelijk staat an het er wel eens over gehad hebben). Als ik een zakelijke overeenkomst wil dan sluit ik wel een geregistreerd partnerschap. Voor mij hoeft trouwen niet zo (ik zie er zelf weinig meerwaarde in), maar áls ik het dan zou doen, zou het dus een superfeest moeten worden en juist met bijv. kleding die ik verder mn hele leven niet meer draag.
Ik snap je. En toch heb ik hier een heel ander gevoel bij dan wat ik hier lees (en zelfs van sommige vriendinnen hoor) over "Het Aanzoek". Vaak wonen stellen al (jaren) samen, hebben alles al geregeld. Dan héb je toch al aan elkaar beloofd dat je altijd bij elkaar wilt blijven? Ik mag toch hopen dat dat de intentie is tenminste.
Of, wat ik vooral hier vaak lees, dan heeft een stel het er samen al jaren over dat ze zeker willen trouwen, maar dan kan het pas ná een aanzoek. Verloofde in spé zit daar dan maanden en maanden op te wachten (en ondertussen zich steeds meer zorgen te maken).
Als het op die manier 'moet' gaan, dan snap ik het dus niet. In ons geval hadden we eigenlijk nog niet eens echt keihard tegen elkaar uitgesproken dat we bij elkaar wilden blijven, al was het gevoel er natuurlijk wel. Het was ook absoluut geen huwelijksaanzoek.
En jij kunt trouwen wel minder een zakelijke overeenkomst vinden dan een partnerschap, maar in essentie is het natuurlijk hetzelfde. Ik snap niet waarom zo'n belangrijke (zakelijke) beslissing, gevraagd moet worden door de één, en afgewacht door de ander.
[...]
Ik snap je post denk ik niet. Ik lees het als een compleet betoog dat gevraagd worden jou niets zou doen en dat het echt niet hoeft en niet inziet waarom dat belangrijk is, omdat het een zakelijke overeenkomst is, maar dan een alinea later dat je door je vriend gevraagd bent en daar nog steeds heel verliefd aan terug denkt?
Tenminste, voor mij is de vraag 'wil je de rest van je leven met me delen' eigen exact hetzelfde. Net andere woorden, maar in bedoeling heeft hij je toch hetzelfde gevraagd? Tenminste, dat wil je toch ook uitstralen als je vraagt of iemand met je wil trouwen?
Voor mijzelf geldt trouwens dat ik het als alles behalve een zakelijke overeenkomst zie en dat samen overleggen zou voor mij nog wel het ergste zijn (wat niet gelijk staat an het er wel eens over gehad hebben). Als ik een zakelijke overeenkomst wil dan sluit ik wel een geregistreerd partnerschap. Voor mij hoeft trouwen niet zo (ik zie er zelf weinig meerwaarde in), maar áls ik het dan zou doen, zou het dus een superfeest moeten worden en juist met bijv. kleding die ik verder mn hele leven niet meer draag.
Ik snap je. En toch heb ik hier een heel ander gevoel bij dan wat ik hier lees (en zelfs van sommige vriendinnen hoor) over "Het Aanzoek". Vaak wonen stellen al (jaren) samen, hebben alles al geregeld. Dan héb je toch al aan elkaar beloofd dat je altijd bij elkaar wilt blijven? Ik mag toch hopen dat dat de intentie is tenminste.
Of, wat ik vooral hier vaak lees, dan heeft een stel het er samen al jaren over dat ze zeker willen trouwen, maar dan kan het pas ná een aanzoek. Verloofde in spé zit daar dan maanden en maanden op te wachten (en ondertussen zich steeds meer zorgen te maken).
Als het op die manier 'moet' gaan, dan snap ik het dus niet. In ons geval hadden we eigenlijk nog niet eens echt keihard tegen elkaar uitgesproken dat we bij elkaar wilden blijven, al was het gevoel er natuurlijk wel. Het was ook absoluut geen huwelijksaanzoek.
En jij kunt trouwen wel minder een zakelijke overeenkomst vinden dan een partnerschap, maar in essentie is het natuurlijk hetzelfde. Ik snap niet waarom zo'n belangrijke (zakelijke) beslissing, gevraagd moet worden door de één, en afgewacht door de ander.
woensdag 13 juni 2012 om 15:54
Ben het helemaal met je eens Kastanjez, en begrijp precies wat je bedoelt. Ik ken ook van die stellen, vier, vijf, zes jaar samenwonend en ze weten zeker dat ze 'ooit' willen trouwen en allang de intentie hebben met elkaar samen te blijven. Maar dat dat 'ooit' dan per se moet afhangen van één speciaal moment dat hij aan haar het aanzoek doet. Andersom mag ook niet, want dan voelt niet echt. En het ligt ook niet aan dat er nog gespaard moet worden, het is echt een principekwestie. Heel flauw. Heel origineel ook als dan eindelijk 'de vraag' komt. Beetje zoals in dat tv programma 'moet je me niet wat vragen'. Ik snap niet dat je het op die manier nog leuk vindt om gevraagd te worden.
woensdag 13 juni 2012 om 16:52
maandag 2 juli 2012 om 15:23
Ik ga volgende maand trouwen en wilde het ook goedkoop houden met romantisch tuinfeest. Denk aan fakkels, veel bloemen, lampionnen, kampvuur en een ongedwongen sfeer. Maar goedkoop houden is niet gelukt. Je moet tenten huren, kost al snel 800 euro (tenten incl, vloer). Je hebt verlichting nodig en geluidsapparatuur als je een feest geeft. Je hebt tafels en stoelen nodig, een bar. De tent moet feestelijk worden aangekleed. Dan moet je nog personeel inhuren, koks en bediening. Ook heb je een dj nodig voor het feest. Wij hebben een receptie in de tuin, luxe bbq en een feest. Kosten ruim 5000 euro. Daarboven op komt nog fotograaf, jurk en pak, make-up en haar, kosten gemeente, kosten kerk, kosten notaris voor huwelijkse voorwaarden, vervoer, drukwerk (uitnodigingen) en ringen. Wij zijn al over de 10.000 heen en doen niets geks.
Familie vond ik moeilijk. Van mij hoefde het niet zo, mijn moeder heeft een ontzettend grote familie. Maar voor haar is het heel belangrijk, zij heeft erg goed contact met haar zussen en hun kinderen en vindt het belangrijk dat we elkaar zien op belangrijke momenten in ons leven. Ik kan onmogelijk voor 150 gasten eten betalen, dus houden we het bij ceremonie en receptie. Familie begrijpt dit en vindt dit leuk. BBQ en feest is voor directe familie en beste vrienden. We zijn met ongeveer 60 man. Ik verafschuwde recepties en onderscheid tussen dag en avondgasten, maar nu denk ik dat ik een goed besluit heb gemaakt.
Familie vond ik moeilijk. Van mij hoefde het niet zo, mijn moeder heeft een ontzettend grote familie. Maar voor haar is het heel belangrijk, zij heeft erg goed contact met haar zussen en hun kinderen en vindt het belangrijk dat we elkaar zien op belangrijke momenten in ons leven. Ik kan onmogelijk voor 150 gasten eten betalen, dus houden we het bij ceremonie en receptie. Familie begrijpt dit en vindt dit leuk. BBQ en feest is voor directe familie en beste vrienden. We zijn met ongeveer 60 man. Ik verafschuwde recepties en onderscheid tussen dag en avondgasten, maar nu denk ik dat ik een goed besluit heb gemaakt.
maandag 9 juli 2012 om 20:51
Wij hebben heel veel zelf gedaan.
Ik heb mijn eigen make-up en haar gedaan (wat erg goed gelukt was door veel oefenen), scheelt ook weer veel geld.
Een fotograaf die we kenden was 300 euro, album op albelli gemaakt met kortingscode, was 40 euro nu dus.
Hapjes zelf gemaakt de dag van tevoren, aan materialen daarvoor en het drinken 150 euro kwijt.
Huur locatie 130 euro (zat niks bij in, alleen het gebouwtje).
Gemeentehuis 260 euro.
Eten met daggasten 's avonds werd betaald door mijn ouders.
Jurk met toebehoren 600 euro (in sale gekocht) en pak 180 euro, schoenen bij elkaar 160 euro (dragen we nu nog).
Boeket zelf gemaakt, gewoon op youtube gekeken, kosten 11 euro.
Bedankjes 60 euro.
Papierwerk, zelf boekjes gedrukt (mooi papier gekocht en door de printer geduwd op het werk, zelf geniet) en kaarten via vistaprint met korting, bij elkaar 150 euro (inclusief bedankkaarten).
Trouwvervoer: een kennis met mooie auto die ons wel wilde rijden voor niks.
Lekker goedkoop allemaal, maar nu... De ringen: 900 euro (we hadden een speciaal idee in gedachten en kwamen het nergens tegen, een edelsmid heeft ze voor ons gemaakt.
Zeg 3000 euro bij elkaar.
We hadden geen feest, alleen receptie en klein diner, ook niet zoveel gasten (60), dat scheelt natuurlijk ook al.
Ik heb mijn eigen make-up en haar gedaan (wat erg goed gelukt was door veel oefenen), scheelt ook weer veel geld.
Een fotograaf die we kenden was 300 euro, album op albelli gemaakt met kortingscode, was 40 euro nu dus.
Hapjes zelf gemaakt de dag van tevoren, aan materialen daarvoor en het drinken 150 euro kwijt.
Huur locatie 130 euro (zat niks bij in, alleen het gebouwtje).
Gemeentehuis 260 euro.
Eten met daggasten 's avonds werd betaald door mijn ouders.
Jurk met toebehoren 600 euro (in sale gekocht) en pak 180 euro, schoenen bij elkaar 160 euro (dragen we nu nog).
Boeket zelf gemaakt, gewoon op youtube gekeken, kosten 11 euro.
Bedankjes 60 euro.
Papierwerk, zelf boekjes gedrukt (mooi papier gekocht en door de printer geduwd op het werk, zelf geniet) en kaarten via vistaprint met korting, bij elkaar 150 euro (inclusief bedankkaarten).
Trouwvervoer: een kennis met mooie auto die ons wel wilde rijden voor niks.
Lekker goedkoop allemaal, maar nu... De ringen: 900 euro (we hadden een speciaal idee in gedachten en kwamen het nergens tegen, een edelsmid heeft ze voor ons gemaakt.
Zeg 3000 euro bij elkaar.
We hadden geen feest, alleen receptie en klein diner, ook niet zoveel gasten (60), dat scheelt natuurlijk ook al.
