Melden of loslaten?

Wat doen jullie als je rechtvaardigheidsgevoel wordt aangesproken, maar je hebt niet het gevoel dat je er veel mee kan?

Mijn concreet geval: stond geparkeerd in een straat en het achterste van mijn auto kwam een halve meter over de grens waar ik mocht staan. In mijn ogen kon de oprit van het huis waar ik bij stond wel nog op-en afgereden worden. Ging dochter oppikken van feestje, want in mijn hoofd snel gaat, maar in de praktijk valt dat toch tegen. Punt is dat ik dus niet helemaal netjes geparkeerd stond. Mijn fout, sowieso...

Dochter gaan halen, teruggekomen bij auto. Man in zijn wagen op de oprit, wilde eraf rijden maar begon al zijn frustraties op mij te gooien. Ik excuseerde mij en zei dat het niet veel zin had om zijn jarenlange frustraties naar mij te uiten, aangezien ik daar eenmalig was. En dan vroeg hij mij wat ik ging doen als hij van zijn oprit reed en ik dus klem zat? In zei dat dat ook niet hielp en stapte in mijn wagen. Waarop hij mij dus klemreed.

Dochter huilend dat ze naar huis wou. Die man stapt uit, komt naast mijn auto staan. Ik deuren meteen op slot en hem niet meer aangekeken, best geïntimideerd...Na een tijdje is hij dus van zijn oprit gereden, wat dus blijkbaar toch makkelijk lukte, dat vond ik wel bizar. En bleef hij een tijdlang naast mijn auto staan met zijn auto. Ik kon doorrijden, klaar.

Zoon heeft onderweg nog in de auto geplast, of dat Karma is of dat komt doordat hij ook onder de indruk was, geen idee...

Ik kan dit melden bij de politie. Maar ze doen er niks mee. Zou hooguit bij herhaling boven komen. Waar ik eerst geneigd was dit toch te melden, ben ik nu eerder geneigd het los te laten... ik begrijp zijn frustratie en misschien had hij ook een slechte dag.