Moreel dilemma; oplichter ontmaskeren ja of nee?

Hoi,



Naja, titel is duidelijk, nu even het verhaal mét achtergrond...



Eind vorig jaar kreeg ik van mijn huisbaas de aanbieding mijn huurappartement na 8 jaar op te geven in ruil voor een riante financiële vergoeding. Heb ik geaccepteerd, ik was er best blij mee. Het vinden van een nieuwe plek was toch wel een uitdaging maar allee, ook dat is gelukt, dus: hoezee!

Mijn benedenbuurvrouw kreeg iets later de aanbieding haar berging op de bovenste verdieping op te geven in ruil voor 3500 euro. Waarom? Omdat mijn appartement op de bovenste woonlaag ligt, tesamen met de bergingen verbouwd wordt tot een luxe penthouse, en de eigenaar hoopt zo een leuke verkoop te kunnen doen. Allemaal logisch. Buurvrouw accepteerde het aanbod en was ook blij met het geld.



Vlak daarna bleek ze echter vertrokken te zijn, ze woonde samen met en bij haar vriend: leuk voor haar. Haar appartement bleef ze aanhouden, dit onderverhuurde ze echter aan twee meisjes. Dat mag officieel wel niet maar allee, het gebeurt vaker. Ik voelde me niet geroepen aan de bel te trekken bij de verhuurder, wie weet hield ze het gewoon aan voor het geval dat de relatie niet goed zou gaan, en koos ze voor deze manier om de kosten te drukken of gewoon helemaal kwijt te zijn.



Maarrrrr... anderhalve week geleden verhuisden die twee meisjes ineens, de boel zou verkocht zijn. O? Later kwam ik buurvrouw weer eens tegen en ja, die had ook een aanbod gehad zei ze. Maar eh, je wás toch al weg eigenlijk dacht ik? Naja... Ze ging schoonmaken, giateravond nog even wat oude meubels weggegooid en weg was ze. Dacht ik. Ik dus fijn mijn verhuizing voorbereiden door alvast - in overleg met de buuv op de 1e etage - dozen op de overlopen op de 1e en 2e verdieping te zetten, komt ze weer langs. De koelkast moest nog weggehaald worden, dus of ik de overloop op de 1e etage weer even wilde vrijmaken. O. Maar ook de wasmachine en de droger stonden er nog. Wanneer gaan die dan weg? Wist ze nog niet zei ze, maar ze zou vrijdag pas de sleutels inleveren en tot die tijd moest (!) de overloop dan vrij blijven. Ik balen, want ik moet dan in 1 dag álles van etage 3 naar beneden slepen, plus dat ik dan geen ruimte meer heb om ook de laminaatvloer er nog uit te halen. Dat zei ik toen ook: jij doet nu alles heel rustig aan en stapje voor stapje, en daardoor moet ik alles zometeen in één keer op het allerlaatste moment doen, da's niet zo prettig. En tsja, dat boeide haar dus niet. Toen viel ik even uit, zei dat ze immers al een half jaar weg was, vrolijk de boel had onderverhuurd en nu alles lekker op eigen tempo deed en mij daardoor wel in de problemen bracht. Ik was het echt even zat, het viel me van haar tegen. Toen schrok ze blijkbaar, begon te schelden en smeet toen de deur dicht, en toen ging bij mij een lampje branden. Blijkbaar had ze wel een slecht geweten, is bang dat de verhuurder alsnog achter die onderhuur komt en dan aan haar dus helemaal geen verhuisvergoeding hóeft te betalen. Het lijkt erop dat ze die onderhuur juist heeft gedaan om zodoende rustig een aanbod voor de woing zelf af te wachten, en op die manier zonder extra woonlasten nog een fiks bedrag eruit te kunnen slepen. Tsja.



En daar komt het dilemma. Sowieso heb ik een hekel aan mensen die 'ten koste van' leven. De boel oplichten dus, manipuleren, liegen en bedriegen, om er zelf beter van te worden. En zo te merken is mijn buurvrouw zo eentje. Anderzijds is daar de verhuurder die mij altijd goed heeft behandeld, mij toen ook gewoon een nette aanbieding heeft gedaan en zich ook aan die afspraak houdt. En die verhuurder gaat nu voor een fiks bedrag (ik denk toch wel 15 tot 20 mille) het schip in terwijl dat niet zou hoeven. Als de buuv haar appartement netjes had opgegeven toen ze ging samenwonen zou een eventuele verhuisvergoeding haar neus sowieso voorbij zijn gegaan. Aanhouden als eigen 'escape' zonder iemand anders erin had natuurlijk gekund maar daar had ze het geld niet voor, dus dan maar de onderverhuur gekozen in afwachting van de kip met de gouden eieren.



Nu moet ik eerlijk zeggen dat als de buuv zich wat inschikkelijk had getoond aangaande mijn eigen verhuisplanning, ik geen reden had gehad om te balen van haar onverschilligheid en er wat van te zeggen, haar scheldpartij er ook niet was geweest én er bij mij dus geen lampje was gaan branden. Maar gezien haar felle reaktie lijkt het me wel duidelijk dat ze handig misbruik heeft gemaakt van de situatie om er ten koste van de verhuurder goed beter van te worden. En dat vind ik niet zo netjes; of de verhuurder nu genoeg geld heeft of niet, uiteindelijk draait iemand anders voor op voor haar winst.



Dus... wat zouden jullie doen? Laten gaan en ook de eigen problemen maar voor lief nemen, laten gaan maar even de buuv dreigen om ervoor te zorgen dat ze wat harder gaat lopen, of niet laten gaan en de verhuurder inlichten?