Geld & Recht
alle pijlers
Weinig spaargeld, beetje stress van
dinsdag 6 mei 2025 om 16:49
Ik ben op zoek naar ervaringsverhalen/herkenning.
Door een aantal onverwacht hoge kosten in huis en de auto begin dit jaar is eigenlijk al ons spaargeld op.
We moeten helemaal opnieuw beginnen.. nu krijgen we wel binnenkort vakantie geld en belastingteruggave. Verder geen schulden ofzo.
We gaan dit jaar waarschijnlijk niet op vakantie en proberen nu zo goed mogelijk te sparen want ik vind me dit toch een verschrikkelijk ellendig gevoel. Ik let bij iedere euro die we uitgeven op en denk: kunnen we dit eigenlijk wel?
Aan onze salarissen ligt het (opzich) niet.
Het is ook geen ontzettende vetpot hoor, maar we kunnen sparen en nog wat leuke dingen ernaast doen.
Het kost gewoon tijd om weer een buffer op te bouwen maar ik merk dat ik er continue een zenuwachtig gevoel over heb. Bah..
Wie heeft dit of zoiets ook wel eens mee gemaakt?
Door een aantal onverwacht hoge kosten in huis en de auto begin dit jaar is eigenlijk al ons spaargeld op.
We moeten helemaal opnieuw beginnen.. nu krijgen we wel binnenkort vakantie geld en belastingteruggave. Verder geen schulden ofzo.
We gaan dit jaar waarschijnlijk niet op vakantie en proberen nu zo goed mogelijk te sparen want ik vind me dit toch een verschrikkelijk ellendig gevoel. Ik let bij iedere euro die we uitgeven op en denk: kunnen we dit eigenlijk wel?
Aan onze salarissen ligt het (opzich) niet.
Het is ook geen ontzettende vetpot hoor, maar we kunnen sparen en nog wat leuke dingen ernaast doen.
Het kost gewoon tijd om weer een buffer op te bouwen maar ik merk dat ik er continue een zenuwachtig gevoel over heb. Bah..
Wie heeft dit of zoiets ook wel eens mee gemaakt?
moderatorviva wijzigde dit bericht op 07-05-2025 19:15
Reden: Titel aangepast
Reden: Titel aangepast
0.00% gewijzigd
maandag 12 mei 2025 om 11:08
Lijkt me een strak plan. Niemand kan voor jou bepalen hoe jij je moet voelen over je financiele situatie. Ik zou ook flink balen als ik nog meer passen terug moet doen.Mwrosa schreef: ↑12-05-2025 10:48Blijkbaar ben ik niet goed in overbrengen wat ik daadwerkelijk bedoel hier op het forum.
Want ik weet dat heus allemaal wel.
Maar voor mij persoonlijk kan het toch wel iets "soberder" voelen omdat we veel meer moeten nadenken over wat en wanneer en hoe? Het is niet meer lang leve de lol, en dat verbaast me niet hoor zeker omdat er een ukkie is. Maar het voelt wel even alsof we echt pas op de plaats moeten maken.
Ik denk serieus dat ik het maar even laat voor wat het is hier, want op alles wat ik reageer krijg ik direct een aanval terug en dat voelt niet prettig.
maandag 12 mei 2025 om 11:22
Dat is ook begrijpelijk. Maar schrijf dat dan. "Ik baal ervan dat we een flinke stap terug zullen moeten doen, naar wat wij gewend zijn".Kidneybean schreef: ↑12-05-2025 11:08Lijkt me een strak plan. Niemand kan voor jou bepalen hoe jij je moet voelen over je financiele situatie. Ik zou ook flink balen als ik nog meer passen terug moet doen.
Die opmerking over die middeninkomens (komt over alsof je vaagjes ooit wat over het begrip hebt gehoord, maar er vér vér buiten staat) had je weg moeten laten, dan was het al anders geweest. Dit, samen met de oorspronkelijke topic-titel maakt dat ik het gewoon niet serieus meer neem.
En schaar onder de categorie: Koffie, geen idee wat het kost voor een pak. Euroortje of veertig?
maandag 12 mei 2025 om 11:27
Ik begrijp het wel, hoor. En juist doordat ik jaren sober heb geleefd. Uitjes had ik nooit, kon ik niet betalen. Ik ging nooit op vakantie, ik kocht nooit frisdrank en had 0 spaargeld. Er viel niets te sparen. Als er dan iets stuk ging kon ik wel huilen. Of dat ik bij de supermarlkt stond te pinnen ' geen saldo'. Nu gaat het al tijden goed en ik moet er beslist niet meer aan denken zo arm te leven. Het gaf veel stress. Dus nu altijd een flinke spaarpot en zodra er iets af gaat voel ik heel erg de noodzaak het zo snel mogelijk weer aan te vullen.
Ik zeg maar zo, ik zeg maar..
maandag 12 mei 2025 om 11:33
Ik denk dat mensen haar situatie te persoonlijk nemenDala schreef: ↑12-05-2025 11:22Dat is ook begrijpelijk. Maar schrijf dat dan. "Ik baal ervan dat we een flinke stap terug zullen moeten doen, naar wat wij gewend zijn".
Die opmerking over die middeninkomens (komt over alsof je vaagjes ooit wat over het begrip hebt gehoord, maar er vér vér buiten staat) had je weg moeten laten, dan was het al anders geweest. Dit, samen met de oorspronkelijke topic-titel maakt dat ik het gewoon niet serieus meer neem.
En schaar onder de categorie: Koffie, geen idee wat het kost voor een pak. Euroortje of veertig?
maandag 12 mei 2025 om 11:40
Ik neem haar situatie niet persoonlijk in ieder geval, ik vind de bewoordingen die ze kiest wat aan de zware kant.
Zelf heb ik ook een hele stap terug moeten doen in coronatijd, met priveschulden en bijna gedwongen verkoop van een bedrijfspand, ik weet hoe het is om ineens minder te besteden te hebben dan je gewend bent. En dat is niet fijn, dat vraagt omdenken en een andere instelling, en zorgt voor kopzorgen.
Dus ik snap TO wel, alleen door de manier van schrijven lijkt het (voor mij) alsof ze nooit heeft gehoord over de financiële zorgen van middeninkomens of lage inkomens, alsof wat haar gebeurd nu, niet duizenden andere Nederlanders overkomt. Zo niet honderdduizenden.
En dat, op die manier bekeken, haar situatie wellicht niet zo ernstig is, en ze daarmee haar zorgen misschien wat opzij kan zetten door het te relativeren.
maandag 12 mei 2025 om 11:50
Dit.
En relativeren mijn kont. Maakt eigen geldzorgen echt niet leuker of minder erg als iemand anders ook geldzorgen heeft.
TAFKAPML
maandag 12 mei 2025 om 11:54
Misschien. Ik vond bepaalde opmerkingen gewoon ontiegellijk irritant. Terwijl ik het gevoel van stress heus wel snap en ook dat iedereen er anders in is welk bedrag veilig is.
Ik heb ooit iemand getrakteerd op een lunch omdat zij zich die luxe niet kon permitteren eigenlijk omdat ze bijna door haar spaargeld heen was. Ik was net twintig en zo blij want ik had wel bijna 1000 euro aan spaargeld dus daar kon ik mákkelijk haar en mijzelf van trakteren. Toen zij later vernam hoeveel spaargeld ik had zei ze beschamend dat ze me (student) die lunch terug zou betalen want zij (werkend) was net onder de 20.000 euro komen te zitten en dat voelde "onveilig" om dan een lunch buiten de deur te gaan doen, want ze had een "uitzet" op het oog voor haar nieuwe appartement en daar ging ook al zeker 3000 euro naartoe.
Ik kan ook bij lange na geen 500 euro per maand sparen, ben (net geen) geen middeninkomen, maar heb geen geldzorgen of stress. En al helemaal laat ik mij niet erover uit van: er was toch iets in het nieuws dat mensen soms lastig rondkomen, wat errúgg!
maandag 12 mei 2025 om 11:58
Maar je hebt geldzorgen en geldzorgen.
TO heeft heel tijdelijk even geen buffer. Dat wordt binnen 2 weken alweer opgelost door vakantiegeld en belastingteruggave.
En ze vraagt zich af hoe anderen het doen. En op vakantie en nieuwe meubels en verbouwing.
Dat zijn toch andere geldzorgen dan helemaal geen uitjes kunnen veroorloven en ook geen zicht op aanvullen spaarrekening.
Dat is wat er bedoeld wordt met relativeren.
Mag TO zich dan helemaal geen zorgen maken? Natuurlijk wel.
Maar ik denk dat TO vooral moet omschakelen door haar nieuwe gezinssituatie. Minder werken + meer kosten door komst kind.
En dan moet je wat aanpassingen doen. Of je doelen bijstellen.
maandag 12 mei 2025 om 12:00
Dus iemand met een heel goed inkomen die dat toch niet ziet als "vetpot" om welke reden dan ook, heeft eigenlijk gewoon alle reden en recht daartoe. Dat kun je niet voor een ander bepalen. Oké, so far.
Maar hoe zien jullie dan iemand die écht (beneden)modaal verdient en zich toch geen zorgen maakt over geld? Of de hoeveelheid spullen en uitstapjes die er nog gemaakt kunnen gaan worden? Naïef en dom? En dan heb ik het niet over écht onverstandige dingen als (bewust) echt geen buffer aanhouden terwijl dat wel zou kunnen in het geval van baanverlies, plotselinge kapotte wasmachine. Meer een instelling van zorgeloosheid? Stom?
Maar hoe zien jullie dan iemand die écht (beneden)modaal verdient en zich toch geen zorgen maakt over geld? Of de hoeveelheid spullen en uitstapjes die er nog gemaakt kunnen gaan worden? Naïef en dom? En dan heb ik het niet over écht onverstandige dingen als (bewust) echt geen buffer aanhouden terwijl dat wel zou kunnen in het geval van baanverlies, plotselinge kapotte wasmachine. Meer een instelling van zorgeloosheid? Stom?
maandag 12 mei 2025 om 12:01
Voor TO is de situatie zeer onprettig. Ze heeft er niet zoveel aan dat er heel veel mensen zijn die sober moeten leven. Zij heeft er moeite mee. Ze zal heus wel weten dat er genoeg mensen zijn die het moeilijker hebben. Maar TO heeft er last van. En dat mag gewoon.MrsM schreef: ↑12-05-2025 11:40Ik neem haar situatie niet persoonlijk in ieder geval, ik vind de bewoordingen die ze kiest wat aan de zware kant.
Zelf heb ik ook een hele stap terug moeten doen in coronatijd, met priveschulden en bijna gedwongen verkoop van een bedrijfspand, ik weet hoe het is om ineens minder te besteden te hebben dan je gewend bent. En dat is niet fijn, dat vraagt omdenken en een andere instelling, en zorgt voor kopzorgen.
Dus ik snap TO wel, alleen door de manier van schrijven lijkt het (voor mij) alsof ze nooit heeft gehoord over de financiële zorgen van middeninkomens of lage inkomens, alsof wat haar gebeurd nu, niet duizenden andere Nederlanders overkomt. Zo niet honderdduizenden.
En dat, op die manier bekeken, haar situatie wellicht niet zo ernstig is, en ze daarmee haar zorgen misschien wat opzij kan zetten door het te relativeren.
Wat ik in therapie leerde was dat je situaties of leed niet kan en hoeft te vergelijken. Zo kan je wel bezig blijven met wie het erger heeft.
In a field of roses, she is a wildflower
maandag 12 mei 2025 om 12:03
Helemaal mee eens. Maar schrijf dat dan. Dat je een bepaalde luxe of standaard gewend was en er ontzettend van baalt dat je nu (tijdelijk) niet meer én én kunt doen, maar eventjes moet denken in óf óf. Dat zou iedereen begrijpen.Hélène_Amélie schreef: ↑12-05-2025 12:01Voor TO is de situatie zeer onprettig. Ze heeft er niet zoveel aan dat er heel veel mensen zijn die sober moeten leven. Zij heeft er moeite mee. Ze zal heus wel weten dat er genoeg mensen zijn die het moeilijker hebben. Maar TO heeft er last van. En dat mag gewoon.
Wat ik in therapie leerde was dat je situaties of leed niet kan en hoeft te vergelijken. Zo kan je wel bezig blijven met wie het erger heeft.
Maar er worden in de OP titel, OP en reacties andere dingen geschreven die heel anders overkomen.
maandag 12 mei 2025 om 12:11
Ik vind bepaalde reacties op TO onnodig en gehak.Dala schreef: ↑12-05-2025 12:03Helemaal mee eens. Maar schrijf dat dan. Dat je een bepaalde luxe of standaard gewend was en er ontzettend van baalt dat je nu (tijdelijk) niet meer én én kunt doen, maar eventjes moet denken in óf óf. Dat zou iedereen begrijpen.
Maar er worden in de OP titel, OP en reacties andere dingen geschreven die heel anders overkomen.
In a field of roses, she is a wildflower
maandag 12 mei 2025 om 12:24
In deze situatie zit ik ook. Middeninkomen en toch veel minder kunnen doen dan zes jaar geleden. Dat was hier ook even omschakelen, dat voel je echt wel. Energie is vooral veel duurder, de zorg en de boodschappen. Dan nog hebben wij het goed maar even puzzelen was het wel. Dat je een buffer wilt begrijp ik ook heel goed want je wilt niet dat als er iets stuk gaat dat je dan niets meer kunt.Mwrosa schreef: ↑12-05-2025 09:01Mee eens Achterkant, dat is ook waar ik idd aan denk.
Alles wordt duurder, wij hebben samen een heel goed salaris alleen alsnog is het soms nadenken over wat je wel en niet doet.
"Vroeger", zeg 5 a 10 jaar geleden, kon het niet op en deden we gewoon echt alles wat we leuk vonden/zin in hadden.
Nu hebben we een kleine dus sowieso veel meer verantwoordelijkheid.
Maar als ik naar boodschappen kijk of dagjes weg of uit eten is dat serieus veel duurder dan eerder. (Ik weet dat dagjes weg en uit eten luxe is hoor)
Ik heb ook wel eens gehoord dat de middeninkomens nu ook al moeite hebben met rondkomen, was pas in het nieuws toch?
Het kan bijna niet anders dan dat het leven er voor heel veel mensen waaronder ikzelf een stuk soberder uit komt te zien.
Hier alle abonnementen eruit gegooid, dat scheelde zeker 100 euro per maand en daar doe ik liever iets leuks zoals een uitje of uit eten voor. Boodschappen is opletten en dat lukt nu ook heel goed. Zelf ga ik veel minder vaak naar de horeca maar nog steeds nog wel eens. Kan net als jij ongeveer 500 sparen per maand maar ik doe maar 400 want wil het nu ook leuk hebben.
Zelf vind ik een buffer van 10.000 helemaal niet gek, heb zelf een paar duizend minder buffer maar precies zoveel waar ik me gerust bij voel. Gaat straks kosten zonwering af en daarna weer sparen naar die buffer. Inderdaad altijd sparen voor later.
maandag 12 mei 2025 om 12:26
Misschien wel een beetje ja. Maar dan sluit ik mij wel enigszins aan bij wat iemand al op pagina 1 schreef, dat het neigt naar humble bragging.
Want als je het gewoon erbij houdt dat je flink baalt dat je even een stap terug moet doen zonder over 500 euro sparen en die middeninkomens te beginnen, was het doel al anders geweest. Namelijk dat je gewoon baalt dat je niet even én én kunt doen. Maar dat is niet het voornaamste doel lijkt het.
maandag 12 mei 2025 om 12:52
Geld blijft lastig en je leeft naar wat je hebt. Je kunt niet en sparen en uitgeven. Als je wat van je spaargeld uitgeeft, zul je het opnieuw moeten sparen. Maar even in het perspectief; veel mensen sparen voor later. Maar als een man van midden 80, met kwakkelende gezondheid, voorzieningen nodig heeft die hij prima kan betalen dan blijkt hij op zijn geld te zitten. Echt meer dan genoeg geld op zijn rekeningen, hypotheekvrij dus qua inkomen zit hij ook goed voor de boodschappen en rekeningen die hij heeft. Maar hij moppert en weigert dat want daar heeft ie niet voor gespaard... dat was voor leuke dingen en is voor later. Wanneer is later? Het familieetentje voor 25 personen betaalt hij zonder morren en problemen. Want dat is leuk... Een traplift is ook leuk want dan kan hij langer in zijn huisje blijven. In je kistje heb je er niets meer aan. Ik krijg het hem niet aan het verstand.
maandag 12 mei 2025 om 12:58
Wat voor voorzieningen doel je precies op?MrsDuck schreef: ↑12-05-2025 12:52Geld blijft lastig en je leeft naar wat je hebt. Je kunt niet en sparen en uitgeven. Als je wat van je spaargeld uitgeeft, zul je het opnieuw moeten sparen. Maar even in het perspectief; veel mensen sparen voor later. Maar als een man van midden 80, met kwakkelende gezondheid, voorzieningen nodig heeft die hij prima kan betalen dan blijkt hij op zijn geld te zitten. Echt meer dan genoeg geld op zijn rekeningen, hypotheekvrij dus qua inkomen zit hij ook goed voor de boodschappen en rekeningen die hij heeft. Maar hij moppert en weigert dat want daar heeft ie niet voor gespaard... dat was voor leuke dingen en is voor later. Wanneer is later? Het familieetentje voor 25 personen betaalt hij zonder morren en problemen. Want dat is leuk... Een traplift is ook leuk want dan kan hij langer in zijn huisje blijven. In je kistje heb je er niets meer aan. Ik krijg het hem niet aan het verstand.
maandag 12 mei 2025 om 13:13
Ik snap het wel. Toen wij zoon kregen zag de realiteit er ook heel anders uit dan de berekeningen vooraf op papier. Was ook een tijd dat mij de tranen bijna in de ogen sprongen als ik een raar geluidje hoorde van de auto en zenuwachtig stond te wachten op het oordeel van de monteur. Kon ik die man ook wel een knuffel geven als ‘ie zei dat het iets kleins was wat met een onderdeel van een paar tientjes was opgelost.
Alles drie keer doorrekenen, voor kleine dingen nog de app aanslingeren om saldo te checken en nog eens door te rekenen. Werd een halve obsessie, dat saldo checken. Voor mijn gevoel was ik één salarisstrookje verwijderd van financiële verdoemenis.
Realistisch gezien wist ik ook wel dat er voldoende binnenkwam om een dak boven het hoofd te hebben, eten op tafel, kleding aan het lijf en KDV. Deed helaas niets voor mijn gevoel. De wetenschap dat er veel mensen naar de voedselbank moesten gaan ook niet. Het was ook niet de eerste keer in mijn leven dat ik steeds mijn saldo moest checken voordat ik naar de winkel toog, als student heb ik vaker dan mij lief was geleefd op pasta en ketchup van de Aldi. Zoals het merendeel van de studenten om mij heen. Maar als student was de financiële redding slechts een telefoontje naar huis en een deel van mijn ego verwijderd. En nu stond ik op mijn eigen pootjes en had ik ook ineens die enorme verantwoordelijkheid voor zo’n kleintje erbij. Dat vloog mij destijds echt aan, die stress. Trok gelukkig wel weer bij nadat ik gewend was aan de nieuwe richtbedragen voor boodschappen e.d. Het positieve eraan was dat ik heel snel leerde wat ik nu echt belangrijk vond en wat voor mij franje was. Zo’n helder overzicht van prioriteiten had ik voorheen niet.
Alles drie keer doorrekenen, voor kleine dingen nog de app aanslingeren om saldo te checken en nog eens door te rekenen. Werd een halve obsessie, dat saldo checken. Voor mijn gevoel was ik één salarisstrookje verwijderd van financiële verdoemenis.
Realistisch gezien wist ik ook wel dat er voldoende binnenkwam om een dak boven het hoofd te hebben, eten op tafel, kleding aan het lijf en KDV. Deed helaas niets voor mijn gevoel. De wetenschap dat er veel mensen naar de voedselbank moesten gaan ook niet. Het was ook niet de eerste keer in mijn leven dat ik steeds mijn saldo moest checken voordat ik naar de winkel toog, als student heb ik vaker dan mij lief was geleefd op pasta en ketchup van de Aldi. Zoals het merendeel van de studenten om mij heen. Maar als student was de financiële redding slechts een telefoontje naar huis en een deel van mijn ego verwijderd. En nu stond ik op mijn eigen pootjes en had ik ook ineens die enorme verantwoordelijkheid voor zo’n kleintje erbij. Dat vloog mij destijds echt aan, die stress. Trok gelukkig wel weer bij nadat ik gewend was aan de nieuwe richtbedragen voor boodschappen e.d. Het positieve eraan was dat ik heel snel leerde wat ik nu echt belangrijk vond en wat voor mij franje was. Zo’n helder overzicht van prioriteiten had ik voorheen niet.
maandag 12 mei 2025 om 13:13
of doe eens gek en trek je begrijpend lezen skills uit de kast...Dala schreef: ↑12-05-2025 12:03Helemaal mee eens. Maar schrijf dat dan. Dat je een bepaalde luxe of standaard gewend was en er ontzettend van baalt dat je nu (tijdelijk) niet meer én én kunt doen, maar eventjes moet denken in óf óf. Dat zou iedereen begrijpen.
Maar er worden in de OP titel, OP en reacties andere dingen geschreven die heel anders overkomen.
het hele topic wordt nu gekaapt door mensen die zelf ook aangeven precies te weten wat ze bedoelt, maar tóch ff moeten pikken op de termen die ze gebruikt.
En doooooor!
maandag 12 mei 2025 om 14:15
Dat snap ik helemaal! Eigenlijk een beetje hoe ik nu ook in de situatie zit.LemoosGaatDoor schreef: ↑12-05-2025 13:13Ik snap het wel. Toen wij zoon kregen zag de realiteit er ook heel anders uit dan de berekeningen vooraf op papier. Was ook een tijd dat mij de tranen bijna in de ogen sprongen als ik een raar geluidje hoorde van de auto en zenuwachtig stond te wachten op het oordeel van de monteur. Kon ik die man ook wel een knuffel geven als ‘ie zei dat het iets kleins was wat met een onderdeel van een paar tientjes was opgelost.
Alles drie keer doorrekenen, voor kleine dingen nog de app aanslingeren om saldo te checken en nog eens door te rekenen. Werd een halve obsessie, dat saldo checken. Voor mijn gevoel was ik één salarisstrookje verwijderd van financiële verdoemenis.
Realistisch gezien wist ik ook wel dat er voldoende binnenkwam om een dak boven het hoofd te hebben, eten op tafel, kleding aan het lijf en KDV. Deed helaas niets voor mijn gevoel. De wetenschap dat er veel mensen naar de voedselbank moesten gaan ook niet. Het was ook niet de eerste keer in mijn leven dat ik steeds mijn saldo moest checken voordat ik naar de winkel toog, als student heb ik vaker dan mij lief was geleefd op pasta en ketchup van de Aldi. Zoals het merendeel van de studenten om mij heen. Maar als student was de financiële redding slechts een telefoontje naar huis en een deel van mijn ego verwijderd. En nu stond ik op mijn eigen pootjes en had ik ook ineens die enorme verantwoordelijkheid voor zo’n kleintje erbij. Dat vloog mij destijds echt aan, die stress. Trok gelukkig wel weer bij nadat ik gewend was aan de nieuwe richtbedragen voor boodschappen e.d. Het positieve eraan was dat ik heel snel leerde wat ik nu echt belangrijk vond en wat voor mij franje was. Zo’n helder overzicht van prioriteiten had ik voorheen niet.
Fijn dat je nu weet wat je echt belangrijk vind.. heeft het lang geduurt voor je weer een beetje rust had ?
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
