Geld & Recht
alle pijlers
WIA aanvraag: wie ook?
dinsdag 20 april 2021 08:36
Goodmorning forummers!
Het is zover, mijn WIA aanvraag moet gedaan worden. Ik heb zo een afspraak met mijn werkgever en HR om het reïntegratieverslag compleet te maken en vragen te stellen.
Ik merk dat er veel door me heen gaat. Het is confronterend, er zit spanning bij, de onzekerheid die het toch oproept.. maar ook het afsluiten van een hoofdstuk, en het beginnen van een nieuwe.
Daarom dit topic, misschien zitten er ook anderen in het proces zodat we er hier samen over kunnen praten.
Tips van anderen zijn natuurlijk ook welkom!
Het is zover, mijn WIA aanvraag moet gedaan worden. Ik heb zo een afspraak met mijn werkgever en HR om het reïntegratieverslag compleet te maken en vragen te stellen.
Ik merk dat er veel door me heen gaat. Het is confronterend, er zit spanning bij, de onzekerheid die het toch oproept.. maar ook het afsluiten van een hoofdstuk, en het beginnen van een nieuwe.
Daarom dit topic, misschien zitten er ook anderen in het proces zodat we er hier samen over kunnen praten.
Tips van anderen zijn natuurlijk ook welkom!
dinsdag 20 april 2021 10:07
Ik vond het moeilijkste dat ik afgeschreven werd om nog enige maatschappelijke waarde te hebben (80-100% afgekeurd) en ik vond het hele proces slopend maar dat was ook omdat ik aan het end van mijn latijn was maar uiteindelijk was het gewoon een kort( emotioneel) gesprek waarin je gewoon eerlijk moet zijn en zij komen dan met een beslissing.GreenLadyFern schreef: ↑20-04-2021 08:52Ja, helaas wel. Er is al een hele tijd geen enkele belastbaarheid, er is zelfs geen tweede spoor opgestart (wel dmv een deskundigenoordeel gecheckt bij het UWV destijds). Ik verwacht dan ook niet dat het heel gek gaat lopen, maar niks is zeker dus ik vind het toch eng.
Ik heb jaren geworsteld met het "afgekeurd" zijn, het voelt alsof je er niet meer bij hoort, alsof je de rest van je leven niet verder komt dan je bank. Uiteindelijk ben ik, vanuit een hobby, mezelf verder gaan ontwikkelen en heb daar een bedrijf uit opgebouwd. Het voordeel is dat ik voor mezelf de situatie kon creëren die een werkgever niet zou kunnen doen. Ik ben, al een aantal jaar af van mijn WAO, de grootste vrijheid die je maar kan hebben, niet zozeer financieel, maar dat ik mezelf kan redden. Zet hem op hoor, deze periode is doorbijten, daarna komt de ontspanning.
dinsdag 20 april 2021 10:28
Het is ook eng. Tenminste, ik vond het eng. Dat er iemand gewoon zit die voor jou beslist en daarmee ook in handen heeft hoe het financiële plaatje er in de toekomst uitziet.
Het gaf mij ontzettend veel rust toen de knoop eindelijk was doorgehakt. Je zit dan toch al twee jaar in een soort niemandsland op ‘pauze’. Ik kwam pas echt toe aan acceptatie en zo toen het allemaal duidelijk was hoe het plaatje er in de toekomst uit zou zien.
Veel succes.
Het gaf mij ontzettend veel rust toen de knoop eindelijk was doorgehakt. Je zit dan toch al twee jaar in een soort niemandsland op ‘pauze’. Ik kwam pas echt toe aan acceptatie en zo toen het allemaal duidelijk was hoe het plaatje er in de toekomst uit zou zien.
Veel succes.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 20 april 2021 10:47
@Alcedo: vervelend voor je 
Fijn dat je meeschrijft!
@Geronimo: Ik denk dat ik dat nu ook zo confronterend vind; het eindoordeel van de bedrijfsarts, de aanvraag, het is allemaal zo gericht op alles wat ik niet kan, terwijl ik de afgelopen tijd in mijn behandeling zoveel bezig ben geweest om te focussen op wat ik wél kan, positief blijven etc.
De bedrijfsarts heeft bijvoorbeeld de FML niet eens meer ingevuld, omdat er toch niks mogelijk is. Dat is ook de realiteit, maar ik word wel weer even met de neus op de niet-zo-toffe feiten gedrukt.
Wel fijn om een succesverhaal te lezen. Ik ben nog erg jong - nog geen dertig, en hoop toch niet dat ik nooit meer kan werken. Voorlopig niet, dat is wel duidelijk, maar hopelijk heb ik nog heel wat jaren te gaan. Ik heb het gevoel dat ik in maatschappelijke zin helemaal niks toevoeg, het zou al fijn zijn als ik af en toe iets kan betekenen voor een ander, dat hoeft niet eens betaald werk te zijn.
@Lemoos: Ik hoop ook dat het rust gaat geven. Ik zit nu al drie jaar thuis, tussendoor ben ik één maand beter gemeld geweest, en het voelt inderdaad als een niemandsland zonder perspectief.
Het gesprek net is wel goed gegaan, RIV is nu compleet en wordt zsm opgestuurd. Medische informatie heb ik al binnen dus ik kan de aanvraag gaan doen. Maar ben nu helemaal op dus dat zal morgen worden.
Het enige vervelende; de HR adviseur gaf aan dat er een enorme achterstand is bij het UWV en dat de kans erin zit dat er nog geen uitslag is na twee jaar, dan moet er dus een voorlopige uitkering aangevraagd worden. Laten we hopen dat dit niet nodig is. Verder gepraat over transitievergoeding, uren uitbetalen, ik krijg netjes een budget voor een jurist om alles na te kijken.
En nu ga ik mijn rust maar eens pakken, wat een rollercoaster
Fijn dat je meeschrijft!@Geronimo: Ik denk dat ik dat nu ook zo confronterend vind; het eindoordeel van de bedrijfsarts, de aanvraag, het is allemaal zo gericht op alles wat ik niet kan, terwijl ik de afgelopen tijd in mijn behandeling zoveel bezig ben geweest om te focussen op wat ik wél kan, positief blijven etc.
De bedrijfsarts heeft bijvoorbeeld de FML niet eens meer ingevuld, omdat er toch niks mogelijk is. Dat is ook de realiteit, maar ik word wel weer even met de neus op de niet-zo-toffe feiten gedrukt.
Wel fijn om een succesverhaal te lezen. Ik ben nog erg jong - nog geen dertig, en hoop toch niet dat ik nooit meer kan werken. Voorlopig niet, dat is wel duidelijk, maar hopelijk heb ik nog heel wat jaren te gaan. Ik heb het gevoel dat ik in maatschappelijke zin helemaal niks toevoeg, het zou al fijn zijn als ik af en toe iets kan betekenen voor een ander, dat hoeft niet eens betaald werk te zijn.
@Lemoos: Ik hoop ook dat het rust gaat geven. Ik zit nu al drie jaar thuis, tussendoor ben ik één maand beter gemeld geweest, en het voelt inderdaad als een niemandsland zonder perspectief.
Het gesprek net is wel goed gegaan, RIV is nu compleet en wordt zsm opgestuurd. Medische informatie heb ik al binnen dus ik kan de aanvraag gaan doen. Maar ben nu helemaal op dus dat zal morgen worden.
Het enige vervelende; de HR adviseur gaf aan dat er een enorme achterstand is bij het UWV en dat de kans erin zit dat er nog geen uitslag is na twee jaar, dan moet er dus een voorlopige uitkering aangevraagd worden. Laten we hopen dat dit niet nodig is. Verder gepraat over transitievergoeding, uren uitbetalen, ik krijg netjes een budget voor een jurist om alles na te kijken.
En nu ga ik mijn rust maar eens pakken, wat een rollercoaster
dinsdag 20 april 2021 23:11
Het klopt wat ze zegt. Ik wacht nog op een wia uitspraak van een aanvraag die begin december is gedaan. Medewerker is nog niet eens door een keuringsrapport gezien.GreenLadyFern schreef: ↑20-04-2021 10:47
Het enige vervelende; de HR adviseur gaf aan dat er een enorme achterstand is bij het UWV en dat de kans erin zit dat er nog geen uitslag is na twee jaar, dan moet er dus een voorlopige uitkering aangevraagd worden. Laten we hopen dat dit niet nodig is. Verder gepraat over transitievergoeding, uren uitbetalen, ik krijg netjes een budget voor een jurist om alles na te kijken.
Ik wil je daarmee niet teleurstellen, maar ga ermaar vanuit dat je een voorlopige uitkering moet aanvragen.
Ik begrijp dat dat erg vervelend is. Je wilt het hoofdstuk ook afsluiten
woensdag 21 april 2021 08:06
Ik weet het niet. HR adviseur gaf aan het nu bij één iemand aan de hand te hebben, anderen hadden het wel op tijd.
Misschien gaat de hele boel niet chronologisch? Of heb je verschillende verzekeringsartsen voor psychische of lichamelijke klachten? Ik weet het niet.
Ik hoop gewoon dat het bij mij wel een beetje vlot gaat.
Misschien gaat de hele boel niet chronologisch? Of heb je verschillende verzekeringsartsen voor psychische of lichamelijke klachten? Ik weet het niet.
Ik hoop gewoon dat het bij mij wel een beetje vlot gaat.
woensdag 21 april 2021 09:23
Bekende spanning en een bekend traject 
Mijn WIA is vorige maand toegekend, maar dat had wat voeten in aarde.
Ik zit ruim 2 jaar in een zware burnout waarbij wel iets herstel heeft plaatsgevonden, maar dat vooral betekent dat ik twee jaar geleden niet op en neer kon naar de wc, niet kon lopen en alleen héél zacht kon praten, geen enkele prikkel kon verdragen, en dat ik nu de helft van m'n huishouden kan doen en de meeste dagen wel even uit huis kom.
Qua therapie zijn we ernaartoe aan het werken de diepte in te kunnen (zo'n grote blokkade), eigenlijk moet ik leren 'instorten'.
De UWV arts oordeelde op basis van 'mn huishouden lukt al niet, en 2x per week een uur en een kwartier aanwezig zijn op een zorgboerderij is soms teveel. Er naartoe rijden is soms al teveel', dat 10 a 20 uur per week werken best een goed idee was. Want ik kon goed uit m'n woorden komen en ik had inzicht in mijn ziektebeeld, dus ik kon werken. Ondanks rapportages van bedrijfsarts, reintegratiecoach en consulent, allen van oordeel dat er op dit moment geen mogelijkheden zijn.
Ik ben ontploft, de reintegratieconsulent vanuit mijn oud werkgever ook. En die ontploffing was nodig: ik ben voor 2 jaar voor 80-100% afgekeurd.
Zo'n gesprek is compleet afhankelijk van wie je treft, en voor een keuringsarts is de opdracht zo min mogelijk toe te kennen. Wees niet bang om keihard voor jezelf op te komen en zorg dat er indien nodig iemand bij het gesprek zit.
Het komt vast goed, het is even heel spannend en gewoon naar dat je zo afhankelijk bent van iemands oordeel, maar als het rond is is de opluchting groot.
Mijn WIA is vorige maand toegekend, maar dat had wat voeten in aarde.
Ik zit ruim 2 jaar in een zware burnout waarbij wel iets herstel heeft plaatsgevonden, maar dat vooral betekent dat ik twee jaar geleden niet op en neer kon naar de wc, niet kon lopen en alleen héél zacht kon praten, geen enkele prikkel kon verdragen, en dat ik nu de helft van m'n huishouden kan doen en de meeste dagen wel even uit huis kom.
Qua therapie zijn we ernaartoe aan het werken de diepte in te kunnen (zo'n grote blokkade), eigenlijk moet ik leren 'instorten'.
De UWV arts oordeelde op basis van 'mn huishouden lukt al niet, en 2x per week een uur en een kwartier aanwezig zijn op een zorgboerderij is soms teveel. Er naartoe rijden is soms al teveel', dat 10 a 20 uur per week werken best een goed idee was. Want ik kon goed uit m'n woorden komen en ik had inzicht in mijn ziektebeeld, dus ik kon werken. Ondanks rapportages van bedrijfsarts, reintegratiecoach en consulent, allen van oordeel dat er op dit moment geen mogelijkheden zijn.
Ik ben ontploft, de reintegratieconsulent vanuit mijn oud werkgever ook. En die ontploffing was nodig: ik ben voor 2 jaar voor 80-100% afgekeurd.
Zo'n gesprek is compleet afhankelijk van wie je treft, en voor een keuringsarts is de opdracht zo min mogelijk toe te kennen. Wees niet bang om keihard voor jezelf op te komen en zorg dat er indien nodig iemand bij het gesprek zit.
Het komt vast goed, het is even heel spannend en gewoon naar dat je zo afhankelijk bent van iemands oordeel, maar als het rond is is de opluchting groot.
woensdag 21 april 2021 14:04
@Floor: Van dit soort verhalen (om het zo maar te noemen) word ik altijd doodsbenauwd. Fijn dat het alsnog is gelukt, maar wat een stress moet dat geven!
Ik hoop dat het bij mij helpt dat er al een deskundigenoordeel heeft plaatsgevonden waarbij de verzekeringsarts van het uwv concludeerde dat er geen mogelijkheden waren, en ik ondertussen juist meer ondersteuning (nodig) heb.
Maar goed, je weet maar nooit hoe iemand het ziet.
Ik hoop dat het bij mij helpt dat er al een deskundigenoordeel heeft plaatsgevonden waarbij de verzekeringsarts van het uwv concludeerde dat er geen mogelijkheden waren, en ik ondertussen juist meer ondersteuning (nodig) heb.
Maar goed, je weet maar nooit hoe iemand het ziet.
woensdag 21 april 2021 14:17
Floor1990 schreef: ↑21-04-2021 09:23Bekende spanning en een bekend traject
Mijn WIA is vorige maand toegekend, maar dat had wat voeten in aarde.
Ik zit ruim 2 jaar in een zware burnout waarbij wel iets herstel heeft plaatsgevonden, maar dat vooral betekent dat ik twee jaar geleden niet op en neer kon naar de wc, niet kon lopen en alleen héél zacht kon praten, geen enkele prikkel kon verdragen, en dat ik nu de helft van m'n huishouden kan doen en de meeste dagen wel even uit huis kom.
Qua therapie zijn we ernaartoe aan het werken de diepte in te kunnen (zo'n grote blokkade), eigenlijk moet ik leren 'instorten'.
De UWV arts oordeelde op basis van 'mn huishouden lukt al niet, en 2x per week een uur en een kwartier aanwezig zijn op een zorgboerderij is soms teveel. Er naartoe rijden is soms al teveel', dat 10 a 20 uur per week werken best een goed idee was. Want ik kon goed uit m'n woorden komen en ik had inzicht in mijn ziektebeeld, dus ik kon werken. Ondanks rapportages van bedrijfsarts, reintegratiecoach en consulent, allen van oordeel dat er op dit moment geen mogelijkheden zijn.
Ik ben ontploft, de reintegratieconsulent vanuit mijn oud werkgever ook. En die ontploffing was nodig: ik ben voor 2 jaar voor 80-100% afgekeurd.
Zo'n gesprek is compleet afhankelijk van wie je treft, en voor een keuringsarts is de opdracht zo min mogelijk toe te kennen. Wees niet bang om keihard voor jezelf op te komen en zorg dat er indien nodig iemand bij het gesprek zit.
Het komt vast goed, het is even heel spannend en gewoon naar dat je zo afhankelijk bent van iemands oordeel, maar als het rond is is de opluchting groot.
Dit is niet waar. Het zijn gewoon doodnormale mensen die zo eerlijk mogelijk een situatie beoordelen. Jaag TO niet onnodig angst aan.
donderdag 22 april 2021 09:45
@GreenLadyFern: Dat er al een deskundige oordeel ligt is superfijn. Heb je het gesprek telefonisch of face to face? Het komt linksom of rechtsom allemaal goed!
@OohBoy: Dan had de keuringsarts van het UWV het vast verkeerd. Het gaat niet om onnodig angst aanjagen, maar om erop voorbereid zijn vanuit welke opdracht de beoordeling gaat
Die opdracht kan in beoordeling veel uitmaken, heb ik in mijn werk in de re-integratie gemerkt. Zegt er niets over of er een goed of slecht, eerlijk of oneerlijk mens tegenover je zit.
@OohBoy: Dan had de keuringsarts van het UWV het vast verkeerd. Het gaat niet om onnodig angst aanjagen, maar om erop voorbereid zijn vanuit welke opdracht de beoordeling gaat
Die opdracht kan in beoordeling veel uitmaken, heb ik in mijn werk in de re-integratie gemerkt. Zegt er niets over of er een goed of slecht, eerlijk of oneerlijk mens tegenover je zit.
donderdag 22 april 2021 09:57
Ik snap dat wantrouwen nooit zo. Natuurlijk hebben die mensen de opdracht niet om alles af te wijzen. Als dat zo was, konden we ons sociale stelsel net zo goed opdoeken.
TO, laat je niet gek maken. Mensen doen hun best om de regels en wetten goed uit te voeren. Soms gaat daar iets niet goed, daarom bestaan bezwaar- en beroepsprocedures.
donderdag 22 april 2021 10:03
Ik denk ook niet dat het allemaal zure mensen zijn die zo min mogelijk willen toekennen hoor!
Maar ik ken mezelf wel, en ik word vaak enorm overschat. Zo ook het gesprek bij mijn werkgever, een dag lang stijf staan van spanning en angsten, zelfzorg op niveau nul, niet kunnen eten, maar als ik daar in gesprek zit kom ik heel ontspannen, welbespraakt en nuchter over. Dat gaat automatisch als verdedigingsmechanisme, als ik thuis ben komt de klap. Dat er dan zoveel afhangt van één gesprek vind ik wel eng. Nu liegt mijn medische geschiedenis niet, ik ben al jaren draaideurpatiënt in de specialistische GGZ. Toch zit die angst er.
Misschien moet ik mijn behandelaren vragen dit te benoemen.
Maar ik ken mezelf wel, en ik word vaak enorm overschat. Zo ook het gesprek bij mijn werkgever, een dag lang stijf staan van spanning en angsten, zelfzorg op niveau nul, niet kunnen eten, maar als ik daar in gesprek zit kom ik heel ontspannen, welbespraakt en nuchter over. Dat gaat automatisch als verdedigingsmechanisme, als ik thuis ben komt de klap. Dat er dan zoveel afhangt van één gesprek vind ik wel eng. Nu liegt mijn medische geschiedenis niet, ik ben al jaren draaideurpatiënt in de specialistische GGZ. Toch zit die angst er.
Misschien moet ik mijn behandelaren vragen dit te benoemen.
vrijdag 23 april 2021 08:55
@Floor, dat is dus ook mijn angst èn mijn eerdere ervaring.
@GLF, ik word helaas ook vaak overschat doordat ik zo gewend ben te leven met mijn beperkingen dat ik automatisch een masker opzet en instort zodra ik alleen ben. Ik heb daar therapie voor, maar een dusdanig ingesleten gewoonte krijg ik er niet zomaar uit helaas.
@GLF, ik word helaas ook vaak overschat doordat ik zo gewend ben te leven met mijn beperkingen dat ik automatisch een masker opzet en instort zodra ik alleen ben. Ik heb daar therapie voor, maar een dusdanig ingesleten gewoonte krijg ik er niet zomaar uit helaas.
vrijdag 23 april 2021 09:58
@greenladyfern laat het gevaar van overschatting zeker benoemen! Geeft ook iets om op terug te vallen.
Herkenbaar verder ook. Gelukkig hadden zowel bedrijfsarts als reintegratieconsulent als reintegratiecoach het bij mij vermeld. Want waar die drie er doorheen prikten dat ik gewoon goed overkom en als oud-reintegratieconsulent prima weet welke informatie nodig is en ik ook die houding aanneemt, prikten keuringsartsen van het UWV daar dus niet doorheen. In het keuringsgesprek voor de WIA lukte het me wel om me als cliënt op te stellen, maar werden er ook aannames gebaseerd op het eerstejaars ziektewet gesprek, waarin ik enorm ben overschat.
Het schakelen van focus op wat wél kan naar focus op wat niet kan voelt naar he!
Herkenbaar verder ook. Gelukkig hadden zowel bedrijfsarts als reintegratieconsulent als reintegratiecoach het bij mij vermeld. Want waar die drie er doorheen prikten dat ik gewoon goed overkom en als oud-reintegratieconsulent prima weet welke informatie nodig is en ik ook die houding aanneemt, prikten keuringsartsen van het UWV daar dus niet doorheen. In het keuringsgesprek voor de WIA lukte het me wel om me als cliënt op te stellen, maar werden er ook aannames gebaseerd op het eerstejaars ziektewet gesprek, waarin ik enorm ben overschat.
Het schakelen van focus op wat wél kan naar focus op wat niet kan voelt naar he!
vrijdag 23 april 2021 11:46
Ik lees met jullie mee.
Wegens privé redenen geef ik hier niet aan wat ik heb (vrij zeldzaam iets en maak mijzelf gevoelsmatig dan te herkenbaar).
Door mijn aandoening weet ik dat ik nooit tot 67 zal kunnen doorwerken. Er zal een moment komen dat ik niet meer kan werken, of afgekeurd zal worden. Klinkt vrij stellig, maar is hoogstwaarschijnlijk harde waarheid.
Probeer mijn keuzes daar nu ook wat op aan te passen. Qua werk, maar ook qua wonen. Al blijven sommige dingen lastig. Wel of geen huis kopen en deze alvast laten aanpassen etc....
Ik kan er heel erg tegenop zien dat ik ooit een traject in zal gaan van keuringen etc. Al is bij mij de oorzaak (ziekte) heel duidelijk, dus ik hoop dat dat het ooit dan vergemakkelijkt qua gesprekken bij het uwv en dergelijke.
Wegens privé redenen geef ik hier niet aan wat ik heb (vrij zeldzaam iets en maak mijzelf gevoelsmatig dan te herkenbaar).
Door mijn aandoening weet ik dat ik nooit tot 67 zal kunnen doorwerken. Er zal een moment komen dat ik niet meer kan werken, of afgekeurd zal worden. Klinkt vrij stellig, maar is hoogstwaarschijnlijk harde waarheid.
Probeer mijn keuzes daar nu ook wat op aan te passen. Qua werk, maar ook qua wonen. Al blijven sommige dingen lastig. Wel of geen huis kopen en deze alvast laten aanpassen etc....
Ik kan er heel erg tegenop zien dat ik ooit een traject in zal gaan van keuringen etc. Al is bij mij de oorzaak (ziekte) heel duidelijk, dus ik hoop dat dat het ooit dan vergemakkelijkt qua gesprekken bij het uwv en dergelijke.
vrijdag 23 april 2021 13:51
Dat denk ik wel. Mijn beperkingen zijn ‘vaag’ als in: er is geen keiharde test die zegt ‘Deze mevrouw kan maar X uur werken per dag’. Het zijn allemaal observaties van specialisten, aangevuld met testgegevens die mensen moeten interpreteren. Maar dat er dingen stuk zijn is heel duidelijk aan de hand van mri-scans. Een en al gatenkaas in vergelijking met een ‘gezond’ persoon. Dus de reden van mijn beperkingen staat onomstotelijk vast voor het uwv.zurematten1988 schreef: ↑23-04-2021 11:46Ik lees met jullie mee.
Wegens privé redenen geef ik hier niet aan wat ik heb (vrij zeldzaam iets en maak mijzelf gevoelsmatig dan te herkenbaar).
Door mijn aandoening weet ik dat ik nooit tot 67 zal kunnen doorwerken. Er zal een moment komen dat ik niet meer kan werken, of afgekeurd zal worden. Klinkt vrij stellig, maar is hoogstwaarschijnlijk harde waarheid.
Probeer mijn keuzes daar nu ook wat op aan te passen. Qua werk, maar ook qua wonen. Al blijven sommige dingen lastig. Wel of geen huis kopen en deze alvast laten aanpassen etc....
Ik kan er heel erg tegenop zien dat ik ooit een traject in zal gaan van keuringen etc. Al is bij mij de oorzaak (ziekte) heel duidelijk, dus ik hoop dat dat het ooit dan vergemakkelijkt qua gesprekken bij het uwv en dergelijke.
Nee heb je, ja kun je krijgen
dinsdag 27 april 2021 21:48
Ook ik word altijd overschat iets wat fijn kan zijn maar ook tegen je kan werken.
Mij heeft het geholpen dat mijn oom mee ging met de gesprekken met het UWV.
Ik ben inmiddels alweer 8 jaar 80-100% afgekeurd en heb een WIA. Heb 6 jaar lang niets gehoord van het UWV op 1 telefoontje na voor een uitnodiging re-integratie. Toen ik aangaf dat zeker te willen doen maar dat het goed was om te weten dat het slecht ging, ik wederom op een wachtlijst stond voor dagbehandeling, de crisisdienst en de FACT betrokken waren en ik gestopt was met mijn vrijwilligerswerk reageerde hij hier heel lief op. Hij was blij dat hij me direct aan de lijn had anders had een brief veel spanning opgeroepen bij mij wat niet nodig was want gezien mijn verhaal zei hij direct dat ik niet hoefde te komen. Hij vroeg zelfs of hij over een jaar weer mocht bellen. Dat zou afgelopen nov moeten zijn gebeurd maar niks gehoord tja in deze tijd had ik dat ook niet verwacht.
Een vriendin van mij heeft onlangs de aanvraag van WIA naar IVA gegaan en dat is snel toegezegd.
Het helpt echt als je op papier verslagen hebt en benoemd waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt.
En bedenk je.... het is “gewoon” een verzekering je hebt ervoor betaald je werkende leven lang.
Sterkte ik hoop dat het snel en positief verloopt.
Mij heeft het geholpen dat mijn oom mee ging met de gesprekken met het UWV.
Ik ben inmiddels alweer 8 jaar 80-100% afgekeurd en heb een WIA. Heb 6 jaar lang niets gehoord van het UWV op 1 telefoontje na voor een uitnodiging re-integratie. Toen ik aangaf dat zeker te willen doen maar dat het goed was om te weten dat het slecht ging, ik wederom op een wachtlijst stond voor dagbehandeling, de crisisdienst en de FACT betrokken waren en ik gestopt was met mijn vrijwilligerswerk reageerde hij hier heel lief op. Hij was blij dat hij me direct aan de lijn had anders had een brief veel spanning opgeroepen bij mij wat niet nodig was want gezien mijn verhaal zei hij direct dat ik niet hoefde te komen. Hij vroeg zelfs of hij over een jaar weer mocht bellen. Dat zou afgelopen nov moeten zijn gebeurd maar niks gehoord tja in deze tijd had ik dat ook niet verwacht.
Een vriendin van mij heeft onlangs de aanvraag van WIA naar IVA gegaan en dat is snel toegezegd.
Het helpt echt als je op papier verslagen hebt en benoemd waar je in het dagelijks leven tegenaan loopt.
En bedenk je.... het is “gewoon” een verzekering je hebt ervoor betaald je werkende leven lang.
Sterkte ik hoop dat het snel en positief verloopt.
Liefhebben
is meer
lief
dan hebben
is meer
lief
dan hebben
dinsdag 27 april 2021 22:03
Mijn beste Nederlandse vriend heeft opnieuw WIA aangevraagd. De vorige procedure dateert van enkele jaren geleden. Zijn werkgever heeft hem toen terug laten keuren, in de hoop dat hij wat % omhoog ging. Zoals ik het begreep was het de werkgever er om te doen dat de kosten niet meer voor hem vielen. Hij is toen plots van in de 60% naar in de 20% gegaan. Beroep aangetekend, ook afgewezen. De rechter oordeelde: je kan dit wel zeggen, maar wij kunnen niet in jouw hoofd kijken. Ook heeft hij lichamelijke problemen en psychische problemen (zeer lang verhaal...), maar omdat hij op een wachtlijst stond, was er nog geen diagnose.
Hij ging de bijstand in, waar ze een onderzoek hebben gestart voor aangepast werk. Hij mocht thuisblijven, volgens de bijstand was hij te ziek om te werken. Hij heeft vrijstelling van sollicitatieplicht.
Nu dus opnieuw WIA aangevraagd, met vermelding van de diagnoses die hij nu wel heeft, maar eigenlijk ook tijdens de vorige aanvraag. Aanvraag afgewezen, omdat er geen nieuwe elementen zijn. Blijkbaar zijn 2 nieuwe diagnoses geen nieuwe elementen. Tot overmaat van ramp hebben ze niet eens het verslag van psyQ opgevraagd. Gewoon meteen afgewezen.
Het lijkt me allemaal zeer streng in Nederland.
Hij ging de bijstand in, waar ze een onderzoek hebben gestart voor aangepast werk. Hij mocht thuisblijven, volgens de bijstand was hij te ziek om te werken. Hij heeft vrijstelling van sollicitatieplicht.
Nu dus opnieuw WIA aangevraagd, met vermelding van de diagnoses die hij nu wel heeft, maar eigenlijk ook tijdens de vorige aanvraag. Aanvraag afgewezen, omdat er geen nieuwe elementen zijn. Blijkbaar zijn 2 nieuwe diagnoses geen nieuwe elementen. Tot overmaat van ramp hebben ze niet eens het verslag van psyQ opgevraagd. Gewoon meteen afgewezen.
Het lijkt me allemaal zeer streng in Nederland.
