Gezondheid
alle pijlers
28 weken zwanger en erg angstig en bang
dinsdag 27 augustus 2013 om 14:44
Je hebt geen invloed op de situatie waar je bang voor bent, dus moet je proberen het los te laten.
Misschien moet je even googlen op "circle of influence and circle of concern".
De dingen waar je je druk om maakt zitten vaak niet ook in de dingen waar je invloed op kunt uitoefenen. Als dat het geval is moet je zoveel mogelijk proberen er in te berusten. Dat wil niet zeggen dat je je er niet alsnog zorgen over mag maken, maar je beseffen dat het niet helpt maakt wellicht al dat je het een beetje los kunt laten.
Sterkte.
Misschien moet je even googlen op "circle of influence and circle of concern".
De dingen waar je je druk om maakt zitten vaak niet ook in de dingen waar je invloed op kunt uitoefenen. Als dat het geval is moet je zoveel mogelijk proberen er in te berusten. Dat wil niet zeggen dat je je er niet alsnog zorgen over mag maken, maar je beseffen dat het niet helpt maakt wellicht al dat je het een beetje los kunt laten.
Sterkte.
do remember to forget
dinsdag 27 augustus 2013 om 14:44
Je speelt het "wat als..." spelletje. Niet doen. Stop met denken: wat als het teelbalkanker is, wat als de echo fout is, wat als, wat als, wat als??? Niemand kan in de toekomst kijken, dus is het niet zinvol om je er nu al druk over te maken.
Neem het per hindernis en neem de hindernis pas als het er is. Stress is niet goed voor je kindje en ook niet voor je oudste kind en jezelf. En al helemaal niet voor je man.
Ben zelf 33 weken zwanger en ik heb ook iets last van het idee, wat als mijn man doodgaat nu? Maar ik laat me er niet door van de wijs brengen. Ik denk dat het dus inderdaad hormonen zijn. Rustig aan en succes met je zwangerschap!
Neem het per hindernis en neem de hindernis pas als het er is. Stress is niet goed voor je kindje en ook niet voor je oudste kind en jezelf. En al helemaal niet voor je man.
Ben zelf 33 weken zwanger en ik heb ook iets last van het idee, wat als mijn man doodgaat nu? Maar ik laat me er niet door van de wijs brengen. Ik denk dat het dus inderdaad hormonen zijn. Rustig aan en succes met je zwangerschap!
dinsdag 27 augustus 2013 om 15:49
dinsdag 27 augustus 2013 om 16:30
Oei Aafke.....hier moet je iets aan gaan doen. (Ik heb je ook geloept).
Je noemt jezelf een hypochonder en je maakt je overal overmatig zorgen over (veiligheid kinderen). Hierdoor heb je een negatieve invloed op het kindje wat je al hebt en het kindje wat je gaat krijgen. Tijd voor actie! Laat je doorverwijzen naar een goede psycholoog (of misschien zelfs een psychiater) want je moet iets gaan doen aan deze verregaande angsten. En als het niet voor jezelf is, dan zeker voor je kindjes.
Je noemt jezelf een hypochonder en je maakt je overal overmatig zorgen over (veiligheid kinderen). Hierdoor heb je een negatieve invloed op het kindje wat je al hebt en het kindje wat je gaat krijgen. Tijd voor actie! Laat je doorverwijzen naar een goede psycholoog (of misschien zelfs een psychiater) want je moet iets gaan doen aan deze verregaande angsten. En als het niet voor jezelf is, dan zeker voor je kindjes.
woensdag 28 augustus 2013 om 07:44
Hoi Aafke,
Je verhaal is zeer herkenbaar voor mij.... Toen ik zwanger was (zoontje is nu 16 mnd) had ik ook extreme angsten. Ik was heel bang dat hij veel te vroeg geboren zou worden (ik zag het echt voor me, zo'n veel te klein babietje, dat snakkend naar adem in mijn armen doodging) mijn oudste dochter zag ik meegenomen worden door ontvoerders, mijn vriend verongelukken enz. Ik heb zelfs Haldol gekregen voor eventuele psychoses. Ik moet er wel nadrukkelijk bij vertellen dat ik al onder behandeling was bij de POP poli ivm met een zeer zware zwangerschap (lichamelijk) dus ik kreeg " toevallig" al psychische hulp. Ik had dit nog nooit eerder gehad...... Na de bevalling is dit helaas niet overgegaan en zelfs erger geworden. Ik kreeg zelfmoordneigingen en was heel ver weg. Ik bleek een postnatale depressie te hebben en slik daar nog steeds AD voor. Het hoeft niet zo te zijn, maar de kans is heel groot dat je er na de bevalling niet vanaf bent... Heel goed dat je naar een psycholog gaat. Hopelijk wordt je goed geholpen!
Je verhaal is zeer herkenbaar voor mij.... Toen ik zwanger was (zoontje is nu 16 mnd) had ik ook extreme angsten. Ik was heel bang dat hij veel te vroeg geboren zou worden (ik zag het echt voor me, zo'n veel te klein babietje, dat snakkend naar adem in mijn armen doodging) mijn oudste dochter zag ik meegenomen worden door ontvoerders, mijn vriend verongelukken enz. Ik heb zelfs Haldol gekregen voor eventuele psychoses. Ik moet er wel nadrukkelijk bij vertellen dat ik al onder behandeling was bij de POP poli ivm met een zeer zware zwangerschap (lichamelijk) dus ik kreeg " toevallig" al psychische hulp. Ik had dit nog nooit eerder gehad...... Na de bevalling is dit helaas niet overgegaan en zelfs erger geworden. Ik kreeg zelfmoordneigingen en was heel ver weg. Ik bleek een postnatale depressie te hebben en slik daar nog steeds AD voor. Het hoeft niet zo te zijn, maar de kans is heel groot dat je er na de bevalling niet vanaf bent... Heel goed dat je naar een psycholog gaat. Hopelijk wordt je goed geholpen!
woensdag 28 augustus 2013 om 08:06
Ik was ook angstig tijdens zwangerschap en denk dat het echt hormonaal is. Die gedachte hield mij op de been. Als ik weer eens angst had bedacht ik mij: dit is hormonaal, ik hoef dit niet serieus te nemen, straks ben ik weer mijzelf en dan gaat dit ook weg. Dat hielp mij voldoende maar ik vind het goed dat je naar de psycholoog gaat. Sterkte!!
