Gezondheid
alle pijlers
Alvleesklierkanker
donderdag 4 februari 2010 om 16:45
Dat heeft een hele goeie vriendin van mijn ouders.
M'n vader kwam het net vertellen.
Gister na de beurs kwamen ze heel laat thuis, blijkt dat ze gister een telefoontje gehad hebben van hun en zijn gelijk ff langs gegaan.
Mijn vader had meteen gegoogled.
10 % is operabel.
1/5e deel van de mensen leeft na 5 jaar nog.
Natuurlijk hopen we allemaal dat zij bij die 1/5e deel hoort.
Ik weet nooit hoe ik moet reageren. Ik wil mijn ouders niet zien huilen. Kan ze ook niet troosten. Weet niet wat ik moet zeggen.
M'n vader kwam het net vertellen.
Gister na de beurs kwamen ze heel laat thuis, blijkt dat ze gister een telefoontje gehad hebben van hun en zijn gelijk ff langs gegaan.
Mijn vader had meteen gegoogled.
10 % is operabel.
1/5e deel van de mensen leeft na 5 jaar nog.
Natuurlijk hopen we allemaal dat zij bij die 1/5e deel hoort.
Ik weet nooit hoe ik moet reageren. Ik wil mijn ouders niet zien huilen. Kan ze ook niet troosten. Weet niet wat ik moet zeggen.
donderdag 4 februari 2010 om 16:59
donderdag 4 februari 2010 om 17:08
Brummetje, persoonlijk vind ik het juist fijn als mensen hun eigen gevoelens laten voelen.
Ik heb zelf melanoomkanker, ik heb "gelukkig" 50% kans dat ik die 5 jaar haal.
Maar toch ben ik zelf realistisch en weet ik dat ik bijvoorbeeld blij mag zijn met elke verjaardag / mooie dag etc die ik krijg.
En ik wordt soms een beetje gek van vrienden en familie die me elke keer vertellen dat het allemaal wel meevalt en dat ik positief moet zijn.
Wat ik wil zeggen, ik vind het enorm lief dat je zo met je ouders meeleeft, en ik denk dat zij dat ook erg op prijs stellen.
Het beste wat je kunt doen is er voor ze zijn en ze misschien af en toe helpen. Of het nou voor een sterke schouder of voor een keertje koken of wat dan ook is.
Huil met ze, lach met ze, help ze met onderzoek doen of wat dan ook. Er kan enorm veel tijd in research zitten, dus misschien vindt je vader het wel fijn als hij niet door allerlei enge verhalen hoeft te lezen omdat jij informatie kunt filteren.
Heel erg veel sterkte!
Ik heb zelf melanoomkanker, ik heb "gelukkig" 50% kans dat ik die 5 jaar haal.
Maar toch ben ik zelf realistisch en weet ik dat ik bijvoorbeeld blij mag zijn met elke verjaardag / mooie dag etc die ik krijg.
En ik wordt soms een beetje gek van vrienden en familie die me elke keer vertellen dat het allemaal wel meevalt en dat ik positief moet zijn.
Wat ik wil zeggen, ik vind het enorm lief dat je zo met je ouders meeleeft, en ik denk dat zij dat ook erg op prijs stellen.
Het beste wat je kunt doen is er voor ze zijn en ze misschien af en toe helpen. Of het nou voor een sterke schouder of voor een keertje koken of wat dan ook is.
Huil met ze, lach met ze, help ze met onderzoek doen of wat dan ook. Er kan enorm veel tijd in research zitten, dus misschien vindt je vader het wel fijn als hij niet door allerlei enge verhalen hoeft te lezen omdat jij informatie kunt filteren.
Heel erg veel sterkte!
donderdag 4 februari 2010 om 17:13
Lieve post Swissie. Ik wil in geen geval egoistisch zijn. Maar er idd wel zijn voor mijn ouders.
Het is zo dubbel, paar dagen geleden te horen gekregen dat de dochter van een andere vriendin van mijn ouders in blijde verwachting is. En nu dit.
Jij ook veel sterkte en een Ik hoop dat er nog veel mooie dagen voor jou mogen komen.
Het is zo dubbel, paar dagen geleden te horen gekregen dat de dochter van een andere vriendin van mijn ouders in blijde verwachting is. En nu dit.
Jij ook veel sterkte en een Ik hoop dat er nog veel mooie dagen voor jou mogen komen.
donderdag 4 februari 2010 om 17:41
Bah, een goede vriend van mij is vorig jaar 5 maanden na de diagnose alvleesklierkanker overleden, door de artsen was gezegd dat het een van de meest agressieve vormen was. Zo snel dat dat ging. Hij was niet meer operabel. Sterkte voor je ouders, Brummetje.
Denken is zo buitengewoon moeilijk dat velen de voorkeur geven aan oordelen. Otto Weiss
donderdag 4 februari 2010 om 18:13
Brummetje, mijn lieve moeder is aan alvleesklierkanker overleden.
De diagnose was 4 maanden, en we hebben er samen 8 maanden van kunnen maken.
Mijn moeder heb ik in huis genomen.
Het is echt een afschuwelijke vorm van kanker, ( zijn ze natuurlijk allemaal), begrijp me alsjeblieft niet verkeerd.
Ik wens jou, je ouders maar vooral, jullie vriendin het aller-allerbeste toe.
Sterkte meid .
En laat je tranen maar de vrije loop. Alle reden toe.
De diagnose was 4 maanden, en we hebben er samen 8 maanden van kunnen maken.
Mijn moeder heb ik in huis genomen.
Het is echt een afschuwelijke vorm van kanker, ( zijn ze natuurlijk allemaal), begrijp me alsjeblieft niet verkeerd.
Ik wens jou, je ouders maar vooral, jullie vriendin het aller-allerbeste toe.
Sterkte meid .
En laat je tranen maar de vrije loop. Alle reden toe.
Age is mind over matter, if you don\'t mind is doesn\'t matter
donderdag 4 februari 2010 om 22:41
quote:binkie14 schreef op 04 februari 2010 @ 18:13:
Brummetje, mijn lieve moeder is aan alvleesklierkanker overleden.
De diagnose was 4 maanden, en we hebben er samen 8 maanden van kunnen maken.
Mijn moeder heb ik in huis genomen.
Het is echt een afschuwelijke vorm van kanker, ( zijn ze natuurlijk allemaal), begrijp me alsjeblieft niet verkeerd.
Ik wens jou, je ouders maar vooral, jullie vriendin het aller-allerbeste toe.
Sterkte meid .
En laat je tranen maar de vrije loop. Alle reden toe.
Bij de titel kreeg ik al koude rillingen.
Mijn moeder overleed op haar 55e aan deze ziekte na 7 maanden vechten. Ik was toen 22. Mijn vader was 2 jaar daarvoor al overleden, ook aan kanker (lymfe-). Een wees op je 22e, dat gun je niemand. Maar ik ken deze ziekte bijzonder goed. Ik zou zeggen, doe alles wat je nog wilt, zolang je het nog kan.
Tja, geen positief bericht, sorry. Heel veel sterkte!
Brummetje, mijn lieve moeder is aan alvleesklierkanker overleden.
De diagnose was 4 maanden, en we hebben er samen 8 maanden van kunnen maken.
Mijn moeder heb ik in huis genomen.
Het is echt een afschuwelijke vorm van kanker, ( zijn ze natuurlijk allemaal), begrijp me alsjeblieft niet verkeerd.
Ik wens jou, je ouders maar vooral, jullie vriendin het aller-allerbeste toe.
Sterkte meid .
En laat je tranen maar de vrije loop. Alle reden toe.
Bij de titel kreeg ik al koude rillingen.
Mijn moeder overleed op haar 55e aan deze ziekte na 7 maanden vechten. Ik was toen 22. Mijn vader was 2 jaar daarvoor al overleden, ook aan kanker (lymfe-). Een wees op je 22e, dat gun je niemand. Maar ik ken deze ziekte bijzonder goed. Ik zou zeggen, doe alles wat je nog wilt, zolang je het nog kan.
Tja, geen positief bericht, sorry. Heel veel sterkte!
vrijdag 5 februari 2010 om 00:39
Helaas hier niet zo'n positief verhaal...mijn vader had ook alvliesklierkanker...6 december 2006 kreeg hij de diagnose...ruim een maand later...13 januari 2007 is hij overleden. Hij mocht maar 56 jaar worden. Zeer snel gegaan dus...Maar bij mijn vader was alles al compleet uitgezaaid..naar de galwegen, lever, buikholte...Als dit niet het geval is heb je meer kans op een langer leven.
De echtgenoot van een collega van me had het ook. Die is vorige week overleden...Eind oktober 2009 kreeg hij te horen dat hij ongeneeslijk ziek was tgv alvleesklierkanker. Hij mocht maar 55 jaar worden.
Het is een akelige sluipmoordenaar omdat de symptomen vaak laat merkbaar zijn...en dan is het meestal al te laat.
Sterkte.
De echtgenoot van een collega van me had het ook. Die is vorige week overleden...Eind oktober 2009 kreeg hij te horen dat hij ongeneeslijk ziek was tgv alvleesklierkanker. Hij mocht maar 55 jaar worden.
Het is een akelige sluipmoordenaar omdat de symptomen vaak laat merkbaar zijn...en dan is het meestal al te laat.
Sterkte.
vrijdag 5 februari 2010 om 12:03
zaterdag 6 februari 2010 om 11:51
Beste iedereen,
mijn vader heeft deze diagnose ook gekregen.
in 2008, net 3 dagen na de geboorte van mijn dochter is hij geopereerd, maar een jaar later was het weer terug.
Afgelopen oktober kregen we te horen dat het nog een kwestie van maanden was.
Mijn vader heeft de chemo aangepakt...en..verrassend het slaat aan. Hoewel de artsen er liever niet aan wilde beginnen.
Tot nu toe heeft hij nog niks van zijn gezondheid in moeten leveren en doet hij alles nog lekker zelfstandig.
Hoe lang nog?
Geen idee, maar zo zie je maar weer dat doemdenken niet altijd hoeft, het kan zomaar langer duren...
( ben zelf verpleegkundige en bij de diagnose zag ik de begrafenis bij wijze al voor me)
Pluk de dag en we zien wel wat er morgen gebeurd toch?
mijn vader heeft deze diagnose ook gekregen.
in 2008, net 3 dagen na de geboorte van mijn dochter is hij geopereerd, maar een jaar later was het weer terug.
Afgelopen oktober kregen we te horen dat het nog een kwestie van maanden was.
Mijn vader heeft de chemo aangepakt...en..verrassend het slaat aan. Hoewel de artsen er liever niet aan wilde beginnen.
Tot nu toe heeft hij nog niks van zijn gezondheid in moeten leveren en doet hij alles nog lekker zelfstandig.
Hoe lang nog?
Geen idee, maar zo zie je maar weer dat doemdenken niet altijd hoeft, het kan zomaar langer duren...
( ben zelf verpleegkundige en bij de diagnose zag ik de begrafenis bij wijze al voor me)
Pluk de dag en we zien wel wat er morgen gebeurd toch?
zaterdag 6 februari 2010 om 13:12
Bedankt Traincha en Luna. Dat is positief!
Ik vind het zelf ook wel fijn, dat ik nu iets voel. Gezien mijn topic van een tijdje geleden.
Ik hoorde vandaag op radio SpaceShuttle een heel toepasselijk liedje. Een Nederlandse versie van Hallelujah, maar dan geen vertaling. Gezongen door een man, over zijn overleden vrouw. Dat was weer
Ik vind het zelf ook wel fijn, dat ik nu iets voel. Gezien mijn topic van een tijdje geleden.
Ik hoorde vandaag op radio SpaceShuttle een heel toepasselijk liedje. Een Nederlandse versie van Hallelujah, maar dan geen vertaling. Gezongen door een man, over zijn overleden vrouw. Dat was weer
zaterdag 6 februari 2010 om 13:19
Zijn er dingen die je graag een keer zou doen met haar? Of iets wat je met je ouders en haar zou willen doen, iets leuks of bijzonders?
Idd... het hoeft niet het einde te betekenen, maar het is sowieso goed om er een bijzondere tijd van te maken. Tussen alle ellendige behandelingen door.
En fijn dat je er gevoel bij hebt. Dat is prettig he, als dat weer terug komt nadat je een tijdje afgestompt bent geweest.
Idd... het hoeft niet het einde te betekenen, maar het is sowieso goed om er een bijzondere tijd van te maken. Tussen alle ellendige behandelingen door.
En fijn dat je er gevoel bij hebt. Dat is prettig he, als dat weer terug komt nadat je een tijdje afgestompt bent geweest.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
zaterdag 6 februari 2010 om 17:09
Tsja een soort zelfbescherming he, je gevoelens op de achtergrond zetten.
Maar hoe gaat het nu met haar? Gaat het slechter of is het al een tijdje stabiel?
Wat een machteloze positie he, als je een geliefde (of geliefde van je ouders) ziet worstelen met een ziekte waarbij je je afvraagt; wat zou er allemaal door haar/ zijn hoofd gaan?
Je kan steunen, maar iedereen moet toch zijn eigen verdriet verwerken, waardoor je er toch soort van alleen voor staat.
Ik hoop dat je ouders naast de ellende ook nog fijne dingen doen met haar.
Dat valt mij wel op, een periode als dit geeft veel liefde, omdat je beseft dat het leven niet eindeloos zal zijn.
Sterkte meis!
Maar hoe gaat het nu met haar? Gaat het slechter of is het al een tijdje stabiel?
Wat een machteloze positie he, als je een geliefde (of geliefde van je ouders) ziet worstelen met een ziekte waarbij je je afvraagt; wat zou er allemaal door haar/ zijn hoofd gaan?
Je kan steunen, maar iedereen moet toch zijn eigen verdriet verwerken, waardoor je er toch soort van alleen voor staat.
Ik hoop dat je ouders naast de ellende ook nog fijne dingen doen met haar.
Dat valt mij wel op, een periode als dit geeft veel liefde, omdat je beseft dat het leven niet eindeloos zal zijn.
Sterkte meis!
