Gezondheid
alle pijlers
auto ongeluk
vrijdag 25 juni 2010 om 22:05
Hallo,
Ik heb een paar dagen geleden een auto ongeluk gehad. Ik wil er niet teveel over zeggen i.v.m herkenbaarheid maar het was een klap waarin ik 50 km. p. u. reed en ik niet de veroorzaker was.
Wervelplank verder, catscans, bekkenfoto's echos e.d verder en gelukkig is er niks kapot (besef me dondersgoed wat een geluk ik heb gehad!). Wel ben ik bont en blauw en werkelijk ALLE spieren doen vreselijk zeer. Vooral nek en borstkas ontgelden het. Ik kan niet eens een koelkast deur open doen zonder veel pijn. Gelukkig heb ik veel pijnstilling en krijg ik diazepam voor het slapen.
Wat ik met dit topic wil? Weet ik eigenlijk niet.. Misschien ervaringen van mensen die het zelfde hebben meegemaakt? Hoelang duurde het voor je weer aan het werk kon? Ik heb het gevoel dat mijn baas me een beetje in de nek zit te hijgen terwijl ik blij dat ik zelf kan douchen...
Heb je hier psychisch last van ondervonden? Ik ben vandaag heel netjes gebeld door de politie om te vragen of ik hulp nodig heb bij de verwerking. Ik zei dat ik dat eigenlijk nog niet wist omdat ik er totaal nog niet bij stil heb gestaan.. ze bellen volgende week nog een keer. Toen ik ophing merkte ik eigenlijk dat ik me erg emotioneel voelde maar kon het ook niet helemaal toelaten.
Ik zou het heel fijn vinden jullie ervaringen te horen.
Ik heb een paar dagen geleden een auto ongeluk gehad. Ik wil er niet teveel over zeggen i.v.m herkenbaarheid maar het was een klap waarin ik 50 km. p. u. reed en ik niet de veroorzaker was.
Wervelplank verder, catscans, bekkenfoto's echos e.d verder en gelukkig is er niks kapot (besef me dondersgoed wat een geluk ik heb gehad!). Wel ben ik bont en blauw en werkelijk ALLE spieren doen vreselijk zeer. Vooral nek en borstkas ontgelden het. Ik kan niet eens een koelkast deur open doen zonder veel pijn. Gelukkig heb ik veel pijnstilling en krijg ik diazepam voor het slapen.
Wat ik met dit topic wil? Weet ik eigenlijk niet.. Misschien ervaringen van mensen die het zelfde hebben meegemaakt? Hoelang duurde het voor je weer aan het werk kon? Ik heb het gevoel dat mijn baas me een beetje in de nek zit te hijgen terwijl ik blij dat ik zelf kan douchen...
Heb je hier psychisch last van ondervonden? Ik ben vandaag heel netjes gebeld door de politie om te vragen of ik hulp nodig heb bij de verwerking. Ik zei dat ik dat eigenlijk nog niet wist omdat ik er totaal nog niet bij stil heb gestaan.. ze bellen volgende week nog een keer. Toen ik ophing merkte ik eigenlijk dat ik me erg emotioneel voelde maar kon het ook niet helemaal toelaten.
Ik zou het heel fijn vinden jullie ervaringen te horen.
vrijdag 25 juni 2010 om 22:10
Ik heb een paar jaar geleden ook een flink ongeluk gehad, toch nog met zo'n 80 km p uur achter op een kettingbotsing geklapt. Was erg schrikken want het stond ineens stil.
Gelukkig niets aan over gehouden, mijn ribben waren zwaar gekneusd en waar de gordel had gezeten was het bont en blauw.
Heb zeker een hele week op bed gelegen van de spierpijn en na 2 weken ben ik weer aan het werk gegaan, maar dat was ngo aan de vroege kant vond ik.
Veel beterschap toegewenst.
Gelukkig niets aan over gehouden, mijn ribben waren zwaar gekneusd en waar de gordel had gezeten was het bont en blauw.
Heb zeker een hele week op bed gelegen van de spierpijn en na 2 weken ben ik weer aan het werk gegaan, maar dat was ngo aan de vroege kant vond ik.
Veel beterschap toegewenst.
vrijdag 25 juni 2010 om 22:13
Ik ben een paar jaar terug met een flinke klap tegen een boom geknald, auto total loss en ik zat in eerste instantie vastgeklemd.
Niet veel ernstigs, gat in mijn hoofd en een gescheurde dijbeenspier, maar het had veel erger kunnen zijn. Ik ben er toen wel een paar weken van van slag geweest en durfde bijna niet bij mensen in de auto (was niet zelf de bestuurder).
Ik kan je niet helpen denk ik, alleen veel sterkte wensen met het verwerken!
Niet veel ernstigs, gat in mijn hoofd en een gescheurde dijbeenspier, maar het had veel erger kunnen zijn. Ik ben er toen wel een paar weken van van slag geweest en durfde bijna niet bij mensen in de auto (was niet zelf de bestuurder).
Ik kan je niet helpen denk ik, alleen veel sterkte wensen met het verwerken!
vrijdag 25 juni 2010 om 22:14
En wat betreft het psychische: de eerste maanden kon ik nietals bijrijder in een auto zitten zonder panisch te gillen als de voorganger remde, daar heb ik nu nog steeds een beetje last van maar ik heb het nu onder controle.
Na een paar weken ben ik zelf weer gaan rijden en dat ging goed, al moet ik zeggen dat nu, paar jaar later, ik nog steeds niet graag op de snelweg rijd waar het druk is en waar dan weer hard wordt opgetrokken en dan weer snel stil staat (net geen filerijden zeg maar).
Na een paar weken ben ik zelf weer gaan rijden en dat ging goed, al moet ik zeggen dat nu, paar jaar later, ik nog steeds niet graag op de snelweg rijd waar het druk is en waar dan weer hard wordt opgetrokken en dan weer snel stil staat (net geen filerijden zeg maar).
vrijdag 25 juni 2010 om 22:18
Deze berichten doen me erg goed. Was alleen in de auto en ook beetje het idee dat ik alleen in mijn gevoel sta. Mijn moeder en vooral mijn vriend steunen me veel en dat doet me erg goed.
Ik denk dat ik volgende week ja ga zeggen tegen hulp. Merk dat het me toch veel heeft gedaan emotioneel..
Ik ben erg blij dat ik wat ervaringsberichten lees, en natuurlijk de sterkte berichten! Erg fijn.
Ik denk dat ik volgende week ja ga zeggen tegen hulp. Merk dat het me toch veel heeft gedaan emotioneel..
Ik ben erg blij dat ik wat ervaringsberichten lees, en natuurlijk de sterkte berichten! Erg fijn.
vrijdag 25 juni 2010 om 22:20
zelf 2 ongelukken gehad. Een keer als bromfietser aangereden door een rijinstructrice en een keer tijdens rijles een brommer voor de auto gehad. Beide keren niet mijn fout. Zelf ook niet meer dan kneuzingen aan over gehouden. Wel dat ik nu niet prettig meer deelneem aan het verkeer. Moeder wil met mij naar frankrijk met de auto. Ik knijp hem nu al. Sterkte.
vrijdag 25 juni 2010 om 22:25
Ik ben eens geschept op de fiets door een auto en ben vol eerst met mijn rug en vervolgens met hoofd op straat geslagen. Ik ben door de molen gehaald (niet geheel nauwkeurig, want een week later bij de nacontrole bleek toch, oeps, een wervel gebroken te zijn en ik ben zonder behandeling naar huis gestuurd) en er was niet veel aan de hand behalve een fikse hoofdwond (en dus een gebroken wervel, maar dat bleek later) maar ik wist echt niet wat me overkwam toen ik de volgende dag wakker werd en dus echt niet in staat was mijn arm op te tillen van de spierpijn. Ik heb echt nog nooit, maar dan ook echt nog nooit zoveel spierpijn gehad. Dat heeft dagen geduurd.
Volgens de arts is dat volstrekt normaal na een ongeluk omdat al je spieren zich voor de klap stijf aantrekken om de klap op te vangen, dat gebeurt automatisch. En daar krijg je die enorme spierpijn van.
Ik ben na een week weer gaan werken, maar ik voelde me niet echt fit. En voor de rest ben ik het vergeten, is al weer wat jaartjes geleden, alleen die spierpijn, meeeeeen, wat was die erg, die ben ik neit vergeten.
Sterkte!
Volgens de arts is dat volstrekt normaal na een ongeluk omdat al je spieren zich voor de klap stijf aantrekken om de klap op te vangen, dat gebeurt automatisch. En daar krijg je die enorme spierpijn van.
Ik ben na een week weer gaan werken, maar ik voelde me niet echt fit. En voor de rest ben ik het vergeten, is al weer wat jaartjes geleden, alleen die spierpijn, meeeeeen, wat was die erg, die ben ik neit vergeten.
Sterkte!
vrijdag 25 juni 2010 om 22:31
@MMP
Dit zou echt letterlijk mijn verhaal kunnen zijn. Bij mij is het nu een half jaar geleden. Ook met ongeveer 80km/u op een kettingbotsing gereden (ofja medeveroorzaakt noemen ze dat dan). Gelukkig was ik de laatste en is er niemand op mij gereden.
Ook het bijrijder verhaal klinkt enorm bekend. Ik was altijd gek op autorijden, het kon niet ver genoeg of ik wilde wel achter het stuur. Sinds het ongeluk ben ik nu nog vrij angstig als ik achter het stuur zit. Als ik een remlicht voor me aan zie gaan trap ik op mijn rem. Ik zorg voor meters en meters tussenruimte en ga alleen inhalen als het echt kan en echt moet. Als bijrijden ben ik niet echt gezellig geloof ik. Ik kreun al als ik denk dat een voorganger te dicht bij komt ik moet eerlijk zeggen dat het echt wel een stuk beter geworden is hoor. Nu kan ik vrij rustig naast mijn vriend in de auto zitten zonder te veel panier, maar bij iemand anders! brr...
Fysiek gaat het nu een stuk beter. Heb pas mijn therapie afgesloten en hoop weer vooruit te kunnen. Werken ben ik vrij snel weer gaan doen, wel met heel veel klachten. Nu heb ik op drukke dagen nog steeds veel last van mijn rug (scans en foto's hebben echter niets uitgewezen). Hopelijk ben ik ooit weer helemaal klachten vrij, maar ook aan die pijn wen je.
@ livetti: Mijn tip is vooral: Doe het rustig aan! Je lichaam geeft aan wanneer je alles weer kunt. Praat erover met anderen ook over je eventuele angsten in de auto of wat dan ook. Spui het hier zou ik zeggen;-) en ga vooral op je houding letten. Door pijn ga je je anders bewegen en hier krijg je uiteindelijk meer last van / door.
Sterkte!
Dit zou echt letterlijk mijn verhaal kunnen zijn. Bij mij is het nu een half jaar geleden. Ook met ongeveer 80km/u op een kettingbotsing gereden (ofja medeveroorzaakt noemen ze dat dan). Gelukkig was ik de laatste en is er niemand op mij gereden.
Ook het bijrijder verhaal klinkt enorm bekend. Ik was altijd gek op autorijden, het kon niet ver genoeg of ik wilde wel achter het stuur. Sinds het ongeluk ben ik nu nog vrij angstig als ik achter het stuur zit. Als ik een remlicht voor me aan zie gaan trap ik op mijn rem. Ik zorg voor meters en meters tussenruimte en ga alleen inhalen als het echt kan en echt moet. Als bijrijden ben ik niet echt gezellig geloof ik. Ik kreun al als ik denk dat een voorganger te dicht bij komt ik moet eerlijk zeggen dat het echt wel een stuk beter geworden is hoor. Nu kan ik vrij rustig naast mijn vriend in de auto zitten zonder te veel panier, maar bij iemand anders! brr...
Fysiek gaat het nu een stuk beter. Heb pas mijn therapie afgesloten en hoop weer vooruit te kunnen. Werken ben ik vrij snel weer gaan doen, wel met heel veel klachten. Nu heb ik op drukke dagen nog steeds veel last van mijn rug (scans en foto's hebben echter niets uitgewezen). Hopelijk ben ik ooit weer helemaal klachten vrij, maar ook aan die pijn wen je.
@ livetti: Mijn tip is vooral: Doe het rustig aan! Je lichaam geeft aan wanneer je alles weer kunt. Praat erover met anderen ook over je eventuele angsten in de auto of wat dan ook. Spui het hier zou ik zeggen;-) en ga vooral op je houding letten. Door pijn ga je je anders bewegen en hier krijg je uiteindelijk meer last van / door.
Sterkte!
vrijdag 25 juni 2010 om 22:41
Ik heb 12 jaar geleden (jezus zo lang geleden al????) een heftig auto ongeluk meegemaakt. We reden 80 km per uur, ik zat achterin zonder gordel. De bestuurder is er blijvend invalide van geworden (is een goede vriend van mij). De andere inzittende en ik hadden enorm veel geluk, wij waren alleen bont en blauw.
Ik heb er vooral psychisch last van gehad. Ik ben enorm bang geweest met autorijden (vooral meerijden). Ik had ook last van flash backs. Ik moet nog steeds huilen als ik een ambulance voorbij zie racen (terwijl ik zelden huil).
Vooral het besef, dat je het ene moment onbezorgd zit te wezen terwijl 1 seconde later alles ander is hakte er flink in bij me.
Ik heb er vooral psychisch last van gehad. Ik ben enorm bang geweest met autorijden (vooral meerijden). Ik had ook last van flash backs. Ik moet nog steeds huilen als ik een ambulance voorbij zie racen (terwijl ik zelden huil).
Vooral het besef, dat je het ene moment onbezorgd zit te wezen terwijl 1 seconde later alles ander is hakte er flink in bij me.
vrijdag 25 juni 2010 om 23:02
Sterkte, een auto-ongeluk is altijd kl***..
Ik heb een aantal jaar geleden een eenzijdig ongeluk gehad met sneeuw met een behoorlijke impact en tot deze winter WEIGERDE ik de sneeuw in te gaan (althans, lopend ging net....) Was wel bijrijder btw. Elke keer als het sneeuwde zat ik huilend achter het stuur omdat die beelden dan weer naar voren kwamen. Heel vervelend!
Ik heb deze winter voor het eerst (vanwege werk) met sneeuw gereden en ik heb maar één tip, gewoon doen... Hoe moeilijk het ook klinkt, een succeservaring doet zoveel met je! Nu durf ik, alleen met ABS trouwens, weer in de sneeuw te rijden. Maar het heeft me wel 8 jaar gekost..
Ik heb een aantal jaar geleden een eenzijdig ongeluk gehad met sneeuw met een behoorlijke impact en tot deze winter WEIGERDE ik de sneeuw in te gaan (althans, lopend ging net....) Was wel bijrijder btw. Elke keer als het sneeuwde zat ik huilend achter het stuur omdat die beelden dan weer naar voren kwamen. Heel vervelend!
Ik heb deze winter voor het eerst (vanwege werk) met sneeuw gereden en ik heb maar één tip, gewoon doen... Hoe moeilijk het ook klinkt, een succeservaring doet zoveel met je! Nu durf ik, alleen met ABS trouwens, weer in de sneeuw te rijden. Maar het heeft me wel 8 jaar gekost..
vrijdag 25 juni 2010 om 23:02
Hi, hier zo langzamerhand ervaringsdeskundige qua ongelukken... Mijn score tot nu toe: als bromfietser met 40 km/u in iemand geklapt die mij geen voorrang verleende, hiervan heb ik tot op de dag van vandaag littekens van diepe putten in m'n been staan. En ben nog steeds een beetje huiverig op een bromfiets, ik rij er niet vaak op maar als wel, dan ben ik bang voor naderend verkeer.
Met de auto een keer met 120 km/u een aanrijding gehad op de snelweg, ik reed links en degene op de middenbaan moest uitwijken voor een andere auto die ineens naar de middenbaan kwam. Beide auto's total loss, ben zelf met auto en al in de vangrail beland en dacht dat 'ie in de brand zou vliegen, bleek later de "rook" van de airbag te zijn geweest. Bont en blauw, met nekkraag om naar ziekenhuis vervoerd en bleek een whiplash te hebben. Hierdoor ben ik een aantal maanden arbeidsongeschikt geweest.
Wel ben ik, zodra het weer enigszins kon, achter het stuur gekropen, dit om te voorkomen dat ik angstig zou zijn/blijven bij autorijden.
Een tijdje geleden is m'n auto wederom total loss gereden, ikzelf had niets. En nu een paar weken geleden iemand door rood reed en ineens met een noodgang in mijn portier belandde. Het begint zolangzamerhand te wennen , ik was wel geschrokken maar voornamelijk Heul Erg Kwaad. (Bestuurder was ook echt zo'n tokkie, ging meteen tekeer terwijl hijzelf de schuldige was, grrr)
Dus wat ik je kan aanraden is: doe rustig aan, dat bont en blauw en al die spierpijn is met een paar dagen vast al heel erg verbeterd, maar pas in godsvreselijke vredesnaam op met klachten aan je nek! Niet verwaarlozen, niet wegwuiven, maar in de gaten houden....! En verder: práát erover met mensen. Irl, hier op het forum, of ergens anders, maar zorg dat je het voor jezelf een plaatsje geeft.
Oh, enne: stap achter het stuur zodra je weer capabel bent. Zodat je je weer zsm zelfverzekerd voelt als autobestuurder. Juist een onzekere bestuurder loopt vaak het meeste risico!
Take care
Met de auto een keer met 120 km/u een aanrijding gehad op de snelweg, ik reed links en degene op de middenbaan moest uitwijken voor een andere auto die ineens naar de middenbaan kwam. Beide auto's total loss, ben zelf met auto en al in de vangrail beland en dacht dat 'ie in de brand zou vliegen, bleek later de "rook" van de airbag te zijn geweest. Bont en blauw, met nekkraag om naar ziekenhuis vervoerd en bleek een whiplash te hebben. Hierdoor ben ik een aantal maanden arbeidsongeschikt geweest.
Wel ben ik, zodra het weer enigszins kon, achter het stuur gekropen, dit om te voorkomen dat ik angstig zou zijn/blijven bij autorijden.
Een tijdje geleden is m'n auto wederom total loss gereden, ikzelf had niets. En nu een paar weken geleden iemand door rood reed en ineens met een noodgang in mijn portier belandde. Het begint zolangzamerhand te wennen , ik was wel geschrokken maar voornamelijk Heul Erg Kwaad. (Bestuurder was ook echt zo'n tokkie, ging meteen tekeer terwijl hijzelf de schuldige was, grrr)
Dus wat ik je kan aanraden is: doe rustig aan, dat bont en blauw en al die spierpijn is met een paar dagen vast al heel erg verbeterd, maar pas in godsvreselijke vredesnaam op met klachten aan je nek! Niet verwaarlozen, niet wegwuiven, maar in de gaten houden....! En verder: práát erover met mensen. Irl, hier op het forum, of ergens anders, maar zorg dat je het voor jezelf een plaatsje geeft.
Oh, enne: stap achter het stuur zodra je weer capabel bent. Zodat je je weer zsm zelfverzekerd voelt als autobestuurder. Juist een onzekere bestuurder loopt vaak het meeste risico!
Take care
vrijdag 25 juni 2010 om 23:12
Misschien een onnodige tip, maar als je later er last van krijg zoek dan echt hulp!
Ik heb het een keer zien gebeuren, ik zat er achter met mijn broer.
Geluk dat mijn broer wist wat hij moest doen want ik was in het begin behoorlijk in paniek. Het was op een provincialeweg en er waren niet zoveel auto's en veel mensen keken alleen maar.
De eerste tijd had ik nog nergens last van, wilde niks van slachtofferhulp weten. Alleen na zo'n 3 maanden begon ik echt nachtmerries te krijgen. Iedere keer zag ik het ongeluk weer alleen dan nog veel erger dan dat het was.
Nu bijna 5 jaar later heb ik het nog steeds wel eens. Volgens man kan je het ook aan mij merken, dan ben ik gewoon aan het huilen in mijn slaap.
Sterkte meid
Ik heb het een keer zien gebeuren, ik zat er achter met mijn broer.
Geluk dat mijn broer wist wat hij moest doen want ik was in het begin behoorlijk in paniek. Het was op een provincialeweg en er waren niet zoveel auto's en veel mensen keken alleen maar.
De eerste tijd had ik nog nergens last van, wilde niks van slachtofferhulp weten. Alleen na zo'n 3 maanden begon ik echt nachtmerries te krijgen. Iedere keer zag ik het ongeluk weer alleen dan nog veel erger dan dat het was.
Nu bijna 5 jaar later heb ik het nog steeds wel eens. Volgens man kan je het ook aan mij merken, dan ben ik gewoon aan het huilen in mijn slaap.
Sterkte meid
zaterdag 26 juni 2010 om 00:06
Welterusten voor straks, Livetti
Een warm bad helpt misschien om je spieren iets te ontspannen, er iets kalmerends in doen (Kneipp heeft daar lekkere olie voor) is wellicht wel een aanradertje voor de nacht.
Van die laatste aanrijding waarbij mijn auto total loss is gereden, heb ik nog wel geregeld nachtmerries, het is vrij recent gebeurd en een nogal euh aparte aanrijding met grote gevolgen (kan er weinig over kwijt ivm herkenbaarheid)
Wat ik doe om nachtmerries te voorkomen is juist héél bewust voordat ik in slaap val het verhaal nog eens herbeleven in m'n hoofd, ik heb het idee dat iets in je 'bewuste' trekken je helpt om het niet al te erg in je onderbewuste te laten doorwerken. Maar misschien is dat voor jou juist niet prettig, dat weet ik niet. Mij helpt het iig, dus wilde het je toch even meegeven.
Een warm bad helpt misschien om je spieren iets te ontspannen, er iets kalmerends in doen (Kneipp heeft daar lekkere olie voor) is wellicht wel een aanradertje voor de nacht.
Van die laatste aanrijding waarbij mijn auto total loss is gereden, heb ik nog wel geregeld nachtmerries, het is vrij recent gebeurd en een nogal euh aparte aanrijding met grote gevolgen (kan er weinig over kwijt ivm herkenbaarheid)
Wat ik doe om nachtmerries te voorkomen is juist héél bewust voordat ik in slaap val het verhaal nog eens herbeleven in m'n hoofd, ik heb het idee dat iets in je 'bewuste' trekken je helpt om het niet al te erg in je onderbewuste te laten doorwerken. Maar misschien is dat voor jou juist niet prettig, dat weet ik niet. Mij helpt het iig, dus wilde het je toch even meegeven.
zaterdag 26 juni 2010 om 07:39
Hier gelukkig geen ervaring, maar als ik jou was zou ik de hulp volgende week gelijk aannemen. Mocht je het na een keer hebben gehad toch niet nodig vinden heb je het snel genoeg 'afgezegd'.
Trouwens ook erg slim dat je de politie hebt gevraagd terug te bellen ipv gelijk te zeggen dat je het niet nodig hebt. Kan me heel goed voorstellen dat je het op dat moment nog niet wist.
Veel sterkte en succes!
Trouwens ook erg slim dat je de politie hebt gevraagd terug te bellen ipv gelijk te zeggen dat je het niet nodig hebt. Kan me heel goed voorstellen dat je het op dat moment nog niet wist.
Veel sterkte en succes!
