Gezondheid
alle pijlers
borstkanker
zondag 25 februari 2007 om 23:53
Hoi,
Ik ben nieuw op dit forum, ben al wel jaren lid van de viva, maar wilde nu toch graag wat kwijt.
Ik heb pas te horen gekregen dat ik borstkanker heb. Ik ben pas 33. Mijn moeder heeft het 2 jaar geleden gehad. Ik zou wel eerder onder controle moeten maar nu nog niet. Ik ben ook zo kwaad. Niet om het feit dat het mij is overkomen maar waarom nu al. Morgen heb ik een gesprek met de chirurg over wat voor soort operatie het moet worden. Woensdag(op mijn vriend zijn verjaardag) krijg ik radio activiteit ingespoten om de schilwachtklier op te sporen. Donderdag 1 maart word ik geopereerd. Dood eng. Heb al een angst en paniek stoornis. Dus extra moeilijk.
15 maart krijgen mijn vriend en ik de sleutel van ons nieuwe huis. Ik weet het, het komt nooit goed uit. Maar ik wil ook niet zielig doen. Ik sta toch ondanks alles behoorlijk positief in het leven. Maar het even van me af typen is wel lekker. Ik ben persoonlijk en telefonisch wel uitgelult. Gelukkig heb ik veel vrienden die naar mij informeren, vandaar dat ik nu even geen zin meer heb om te praten.
Heb ook gewoon gewerkt de afgelopen week. Dinsdag werk ik nog en dan heb ik geen idee wanneer ik weer zou kunnen werken, of wat dan ook.
Alles hangt van die verdomde uitslag af.
Mijn contract loopt begin mei af. Ik functioneer op mijn werk erg goed(heb pas een functioneringsgeprek gehad) maar ben nu ook bang dat dit niet verlengt gaat worden.
Ik zoek bij jullie wat steun en misschien eventuele ervaringen uitwisselen?
Alvast bedankt.
groetjes marcec
Ik ben nieuw op dit forum, ben al wel jaren lid van de viva, maar wilde nu toch graag wat kwijt.
Ik heb pas te horen gekregen dat ik borstkanker heb. Ik ben pas 33. Mijn moeder heeft het 2 jaar geleden gehad. Ik zou wel eerder onder controle moeten maar nu nog niet. Ik ben ook zo kwaad. Niet om het feit dat het mij is overkomen maar waarom nu al. Morgen heb ik een gesprek met de chirurg over wat voor soort operatie het moet worden. Woensdag(op mijn vriend zijn verjaardag) krijg ik radio activiteit ingespoten om de schilwachtklier op te sporen. Donderdag 1 maart word ik geopereerd. Dood eng. Heb al een angst en paniek stoornis. Dus extra moeilijk.
15 maart krijgen mijn vriend en ik de sleutel van ons nieuwe huis. Ik weet het, het komt nooit goed uit. Maar ik wil ook niet zielig doen. Ik sta toch ondanks alles behoorlijk positief in het leven. Maar het even van me af typen is wel lekker. Ik ben persoonlijk en telefonisch wel uitgelult. Gelukkig heb ik veel vrienden die naar mij informeren, vandaar dat ik nu even geen zin meer heb om te praten.
Heb ook gewoon gewerkt de afgelopen week. Dinsdag werk ik nog en dan heb ik geen idee wanneer ik weer zou kunnen werken, of wat dan ook.
Alles hangt van die verdomde uitslag af.
Mijn contract loopt begin mei af. Ik functioneer op mijn werk erg goed(heb pas een functioneringsgeprek gehad) maar ben nu ook bang dat dit niet verlengt gaat worden.
Ik zoek bij jullie wat steun en misschien eventuele ervaringen uitwisselen?
Alvast bedankt.
groetjes marcec
woensdag 19 september 2007 om 20:25
Hoi,
Idd balen van die poortwachtklieren. Ik baalde daar zelf ook erg van. Al moest bij mij achteraf gezien toch een okselkliertoilet plaatsvinden omdat ik 2 tumoren op elkaar had zitten.
Ik had ook een micrometastase. Uitzaaiing is natuurlijk klote maar als je hem al hebt dan maar beter een micro. De kans dat die weer andere klieren besmet is kleiner, en de tumor is niet groot zoals ook Bergamot al aangaf.
Bij mij waren de rest van de verwjderde klieren wel schoon.
Het is nu gewoon zaak dat de topklier schoon is. Daar duimen we maar voor.
En ja, hoe kom je het wachten door? Ik heb zoveel mogelijk "normale" dingen gedaan. Voor zo ver je lichaam dat toelaat. Ik heb ook nog tussendoor wat gewerkt. Maar al ga je alleen maar ff koffie drinken op het werk. Spreek zo veel mogelijk af. Ik heb veel gepuzzeld in het afgelopen half jaar.
Mijn vertrouwen in mijn lichaam was zo goed als weg. Tijdens de chemo kwam dat gevoel weer even terug omdat ik er zo goed op gereageerd had. Maar ik heb nu nog steeds niet erg veel vertrouwen in mijn lichaam hoor. Het heeft me maar mooi in de steek gelaten zonder dat ik er erg in had.
Maar ook voor mij is het nog redelijk pril. Als ik lotgenoten moet geloven heeft dit echt tijd nodig hoor voordat het vertrouwen weer een beetje terug komt. En nu zullen er bij elk pijntje of wat dan ook alarmbellen afgaan. Ik ben bijv. nu veel meer gefocust op mijn lichaam. Voel alles. Soms heb ik pijn en denk ik:ojee, als het maar niet......
Maar waarschijnlijk heb ik gewoon in een verkeerde houding gezeten achter de computer. Je wordt wel op de proef gesteld vind ik hoor. Er wordt veel van je gevraagd. Maar misschien verlang je nu ook teveel van jezelf.
Probeer wat te ontspannen, als dat mogelijk is en wacht af. Je kunt er verder weinig aan doen. Zelfs de langste dag duurt 24 uur.
Sterkte hoor,
leef met je mee.
En met alle anderen die met dit bijltje moeten hakken.
liefs marcec
Idd balen van die poortwachtklieren. Ik baalde daar zelf ook erg van. Al moest bij mij achteraf gezien toch een okselkliertoilet plaatsvinden omdat ik 2 tumoren op elkaar had zitten.
Ik had ook een micrometastase. Uitzaaiing is natuurlijk klote maar als je hem al hebt dan maar beter een micro. De kans dat die weer andere klieren besmet is kleiner, en de tumor is niet groot zoals ook Bergamot al aangaf.
Bij mij waren de rest van de verwjderde klieren wel schoon.
Het is nu gewoon zaak dat de topklier schoon is. Daar duimen we maar voor.
En ja, hoe kom je het wachten door? Ik heb zoveel mogelijk "normale" dingen gedaan. Voor zo ver je lichaam dat toelaat. Ik heb ook nog tussendoor wat gewerkt. Maar al ga je alleen maar ff koffie drinken op het werk. Spreek zo veel mogelijk af. Ik heb veel gepuzzeld in het afgelopen half jaar.
Mijn vertrouwen in mijn lichaam was zo goed als weg. Tijdens de chemo kwam dat gevoel weer even terug omdat ik er zo goed op gereageerd had. Maar ik heb nu nog steeds niet erg veel vertrouwen in mijn lichaam hoor. Het heeft me maar mooi in de steek gelaten zonder dat ik er erg in had.
Maar ook voor mij is het nog redelijk pril. Als ik lotgenoten moet geloven heeft dit echt tijd nodig hoor voordat het vertrouwen weer een beetje terug komt. En nu zullen er bij elk pijntje of wat dan ook alarmbellen afgaan. Ik ben bijv. nu veel meer gefocust op mijn lichaam. Voel alles. Soms heb ik pijn en denk ik:ojee, als het maar niet......
Maar waarschijnlijk heb ik gewoon in een verkeerde houding gezeten achter de computer. Je wordt wel op de proef gesteld vind ik hoor. Er wordt veel van je gevraagd. Maar misschien verlang je nu ook teveel van jezelf.
Probeer wat te ontspannen, als dat mogelijk is en wacht af. Je kunt er verder weinig aan doen. Zelfs de langste dag duurt 24 uur.
Sterkte hoor,
leef met je mee.
En met alle anderen die met dit bijltje moeten hakken.
liefs marcec
woensdag 19 september 2007 om 20:30
Hoi Tricolore,
Wat balen dat je op deze manier op dit topic moet komen.
Je hebt je scan al gehad. Ik had je daar sowieso niet mee kunnen helpen. Ik heb nog nooit een scan of zo gehad. Alleen de mammografie en de echo om het knobbeltje te onderzoeken. Niet zoals Bergamot, een botscan, leverecho en MRI.
Voor alle andere vragen sta ik paraat hoor.
Ik wil je ook veel sterkte wensen. En hoop dat je ons ook op de hoogte houdt.
liefs marcec
Wat balen dat je op deze manier op dit topic moet komen.
Je hebt je scan al gehad. Ik had je daar sowieso niet mee kunnen helpen. Ik heb nog nooit een scan of zo gehad. Alleen de mammografie en de echo om het knobbeltje te onderzoeken. Niet zoals Bergamot, een botscan, leverecho en MRI.
Voor alle andere vragen sta ik paraat hoor.
Ik wil je ook veel sterkte wensen. En hoop dat je ons ook op de hoogte houdt.
liefs marcec
donderdag 20 september 2007 om 17:06
Marcec, bedankt!
Op dit moment heerst vooral de onzekerheid wat er uit het weefselonderzoek zal komen. Ik hoop er morgen meer over te horen. Ik ben best een sterk type, maar af en toe zou ik wel in een hoekje willen gaan zitten janken. De angst speelt me toch een beetje parten. Ik heb al baarmoederhalskanker gehad, een flink aantal jaren geleden, dus de klap was nogal groot toen ik hoorde dat het zeker kwaadaardig was in mijn borst. Voor de tweede keer te grazen genomen...Nou ja, eerst morgen maar doorkomen.
Ik laat wel weten wat de uitslag is.
In elk geval wil ik nog wel kwijt dat ik na het lezen van jullie verhalen veel respect voor jullie heb. Zo moet ik het nog maar zien te doen!
Tricolore
Op dit moment heerst vooral de onzekerheid wat er uit het weefselonderzoek zal komen. Ik hoop er morgen meer over te horen. Ik ben best een sterk type, maar af en toe zou ik wel in een hoekje willen gaan zitten janken. De angst speelt me toch een beetje parten. Ik heb al baarmoederhalskanker gehad, een flink aantal jaren geleden, dus de klap was nogal groot toen ik hoorde dat het zeker kwaadaardig was in mijn borst. Voor de tweede keer te grazen genomen...Nou ja, eerst morgen maar doorkomen.
Ik laat wel weten wat de uitslag is.
In elk geval wil ik nog wel kwijt dat ik na het lezen van jullie verhalen veel respect voor jullie heb. Zo moet ik het nog maar zien te doen!
Tricolore
donderdag 20 september 2007 om 17:13
O ja Marcec,
Ik heb nog een vraag. Jij kreeg toch ook net gelijk de sleutel van een nieuw huis? Dat staat mij waarschijnlijk ook te wachten en ik vraag me af of het op te brengen is. Zo'n behandeltraject en een verhuizing doen. Hoe is dat bij jou gegaan? Was het te doen of bijna niet?
Bedankt!
Tricolore
Ik heb nog een vraag. Jij kreeg toch ook net gelijk de sleutel van een nieuw huis? Dat staat mij waarschijnlijk ook te wachten en ik vraag me af of het op te brengen is. Zo'n behandeltraject en een verhuizing doen. Hoe is dat bij jou gegaan? Was het te doen of bijna niet?
Bedankt!
Tricolore
donderdag 20 september 2007 om 19:07
Tricolore, join the club : ik zat zelf twee dagen voor mijn diagnose bij de notaris. Ik heb mijn eigen huurwoning gekocht, dus geen verhuizing, maar wel nog een hele verbouwing voor de boeg. Ik woon alleen en heb daarom besloten het meeste uit te stellen tot ik weer helemaal hersteld ben. Wel een nieuwe keuken besteld, die komt volgende week! En gedeeltelijk nieuwe kozijnen en nieuwe cv-ketel. Maar stuc- en schilderwerk moet allemaal nog, en evt de badkamer.
Verhuizen of verbouwen tijdens behandelingen is zwaar, niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Je bent een stuk concentratie kwijt en makkelijker uit het veld te slaan. Ik vond het heel moeilijk om beslissingen te nemen, zag enorm tegen de verantwoordelijkheid op. Heb je een partner die het zware werk kan doen?
Verhuizen of verbouwen tijdens behandelingen is zwaar, niet alleen lichamelijk, maar ook geestelijk. Je bent een stuk concentratie kwijt en makkelijker uit het veld te slaan. Ik vond het heel moeilijk om beslissingen te nemen, zag enorm tegen de verantwoordelijkheid op. Heb je een partner die het zware werk kan doen?
vrijdag 21 september 2007 om 00:18
hallo lieve allemaal,
Allereerst heel veel sterkte voor alle "nieuwe" dames die deel uit zijn gaan maken van het topic van Marcec.Helaas zijn jullie er deel van gaan uitmaken,maar hopelijk putten jullie hier ook een hoop kracht uit.Het goede van dit topic is dat je er altijd terecht kan,of het nu ochtend ,avond, 's middags of zelfs 's nachts is.Dus heb je vragen,twijfels of angst....vertel het er zal allicht iemand zijn die je een mogelijk antwoord of suggestie zal geven,al is het maar een kleine tip.
Bergamot;fijn om te lezen dat het vrij goed met je gaat.Hetzelfde geld voor Marcec.
Heb zelf gisteren iets heeeeeel vervelends meegemaakt;heb nl mijn lieve oude poes dood gevonden in de schuur.Ze was al bij me nadat ik twee dagen op me zelf woonde,en nu dus weg na zestien jaar........ben zo boos geworden(bijna heel m'n auto in elkaar getrapt)Heb nu dus geen loslopende huisdieren meer,alleen vijf urnen,en dat terwijl ze er altijd voor me waren toen ik ziek was,met die kl#te chemo's,die k*t operaties,kortom het hele traject hebben ze me bijgestaan.En nu ging Poes dood en ik was er niet voor haar;da's zo'n rot gevoel!Misschien gek om dit op dit topic te vermelden,maar ik moest het eventjes kwijt.Veel liefs en sterkte aan een ieder die het kan gebruiken en nodig heeft,groeten,Boma
Allereerst heel veel sterkte voor alle "nieuwe" dames die deel uit zijn gaan maken van het topic van Marcec.Helaas zijn jullie er deel van gaan uitmaken,maar hopelijk putten jullie hier ook een hoop kracht uit.Het goede van dit topic is dat je er altijd terecht kan,of het nu ochtend ,avond, 's middags of zelfs 's nachts is.Dus heb je vragen,twijfels of angst....vertel het er zal allicht iemand zijn die je een mogelijk antwoord of suggestie zal geven,al is het maar een kleine tip.
Bergamot;fijn om te lezen dat het vrij goed met je gaat.Hetzelfde geld voor Marcec.
Heb zelf gisteren iets heeeeeel vervelends meegemaakt;heb nl mijn lieve oude poes dood gevonden in de schuur.Ze was al bij me nadat ik twee dagen op me zelf woonde,en nu dus weg na zestien jaar........ben zo boos geworden(bijna heel m'n auto in elkaar getrapt)Heb nu dus geen loslopende huisdieren meer,alleen vijf urnen,en dat terwijl ze er altijd voor me waren toen ik ziek was,met die kl#te chemo's,die k*t operaties,kortom het hele traject hebben ze me bijgestaan.En nu ging Poes dood en ik was er niet voor haar;da's zo'n rot gevoel!Misschien gek om dit op dit topic te vermelden,maar ik moest het eventjes kwijt.Veel liefs en sterkte aan een ieder die het kan gebruiken en nodig heeft,groeten,Boma
vrijdag 21 september 2007 om 21:22
Boma, wat ellendig voor je van de poes. Zoiets kun je dan niet meer hebben. Soms is er een druppel te veel, he? Ik kan me je gevoelens nu heel goed voorstellen. Hou je taai, hoor!
Bergamot, ja, ik heb een lieve echtgenoot die alles voor me doen wil, dus dat scheelt de wereld. We hebben alleen het huis nu toch maar afgezegd.
Vandaag heb ik namelijk de uitslag van het weefselonderzoek gehoord.
Hartstikke kwaadaardig in elke cel...Gelijk maandag amputeren ze mijn borst.
Het blijkt een zeer agressieve kanker, dus ook de okselklieren worden meegenomen. Ik moet een week in het ziekenhuis liggen en daar gaan ze dus dan ook de longen, lever en botten scannen op uitzaaiingen. En dan volgt de behandeling, zei mijn arts, afhankelijk van de total uitkomst.
Ik voel me verward. Ik huil soms heel even, maak er ook harde grappen over, rationaliseer het, dit kan niet over mij gaan, denk ik dan. En in de familie zijn een aantal zeer verslagen reacties, huilende mensen. Ik heb bijna het idee dat ik de anderen moet troosten. En dat terwijl IK het heb! Hadden jullie dat nou ook??
Bergamot, ja, ik heb een lieve echtgenoot die alles voor me doen wil, dus dat scheelt de wereld. We hebben alleen het huis nu toch maar afgezegd.
Vandaag heb ik namelijk de uitslag van het weefselonderzoek gehoord.
Hartstikke kwaadaardig in elke cel...Gelijk maandag amputeren ze mijn borst.
Het blijkt een zeer agressieve kanker, dus ook de okselklieren worden meegenomen. Ik moet een week in het ziekenhuis liggen en daar gaan ze dus dan ook de longen, lever en botten scannen op uitzaaiingen. En dan volgt de behandeling, zei mijn arts, afhankelijk van de total uitkomst.
Ik voel me verward. Ik huil soms heel even, maak er ook harde grappen over, rationaliseer het, dit kan niet over mij gaan, denk ik dan. En in de familie zijn een aantal zeer verslagen reacties, huilende mensen. Ik heb bijna het idee dat ik de anderen moet troosten. En dat terwijl IK het heb! Hadden jullie dat nou ook??
vrijdag 21 september 2007 om 23:15
Tricolore, wat een naar nieuws. Laat ze maar snel met dat behandelplan komen. Op www.amazones.nl kun je heel veel informatie vinden, geschreven door lotgenoten. En heel veel steun! Voor mij was het een spoedcursus borstkanker (ik ging namelijk naar de dokter met een 'cyste' en toen bleek het ineens borstkanker).
Je schrijft dat je okselklieren weggenomen gaan worden, dus er is al zeker dat er klieren besmet zijn? (Je schreef eerder namelijk van niet.) Als er niet duidelijk besmette klieren zijn (vastgesteld met bijvoorbeeld een echogeleide punctie van de oksel), wordt eigenlijk altijd eerst een schildwachtklieronderzoek gedaan, klik http://forum.de-amazones.nl/viewtopic.p ... wachtklier. Als het niet hoeft, laat ze dan niet zomaar al je okselklieren weghalen ivm mogelijk functieverlies en klachten van je arm.
De emoties zijn bekend, de harde humor en inderdaad het troosten van je dierbaren. Succes voor je verdere onderzoeken.
Je schrijft dat je okselklieren weggenomen gaan worden, dus er is al zeker dat er klieren besmet zijn? (Je schreef eerder namelijk van niet.) Als er niet duidelijk besmette klieren zijn (vastgesteld met bijvoorbeeld een echogeleide punctie van de oksel), wordt eigenlijk altijd eerst een schildwachtklieronderzoek gedaan, klik http://forum.de-amazones.nl/viewtopic.p ... wachtklier. Als het niet hoeft, laat ze dan niet zomaar al je okselklieren weghalen ivm mogelijk functieverlies en klachten van je arm.
De emoties zijn bekend, de harde humor en inderdaad het troosten van je dierbaren. Succes voor je verdere onderzoeken.
vrijdag 21 september 2007 om 23:19
Hoi,
Wat een klote nieuws zeg.
Bij mij hebben ze eerst mijn borst geamputeerd om in een tweede operatie alsnog de okselklieren te verwijderen. Jij hebt het nu in 1 operatie.
Ik hoop dat het enigzins meevalt voor je.
Als je het psychisch trekt dan lukt het echt wel.
Natuurlijk moet je janken, kom op zeg. Er gebeurt nogal wat in je leven.
Wat je schrijft Tricolore is zo herkenbaar.
Ik moest ook janken en dan weer een "goede" grap. Mensen wisten ook vaak niet hoe te reageren. Vonden het niet gepast om om mijn "goede" grappen te lachen.
Maar zonder mijn humor had ik het echt niet gered hoor.
En wat betreft het troosten van mensen om je heen, ook herkenbaar.
Maar daar ben ik mee opgehouden. Natuurlijk hebben zij verdriet maar laat hun maar getroost worden door anderen.
Het klinkt hard, ik voelde me in het begin ook erg schuldig omdat IK de reden was van hun verdriet. IK gooide vele levens overhoop. IK was verantwoordelijk. IK moest sterk zijn voor de ander.
Zo voelde ik dat. Maar ik had hier ook niet om gevraagd.
Je hebt je kracht nodig voor je eigen herstel en acceptatie.
Soms heb ik nog het gevoel of ik in een slechte film ben belandt.
Heb soms het gevoel of het allemaal niet over mij gaat. Zo onwerkelijk.
Ook als ik naar mijn lichaam kijk, wil het soms nog niet doordringen.
Ik weet het verdomde goed hoor. Ben zeker geen huilebalk maar moet soms nog een traantje laten.
Vooraf zeiden mensen al dat je leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Ook dat idee beangstigde mij heel erg. Niet dat mijn leven super geweldig was maar het was wel mijn vertrouwde leventje. Wilde dat toch graag zo houden en heb soms nog heimwee.
Maar ik ben toch van mening dat ik een rijker mens ben geworden.
Heb geen vrienden verloren door mijn ziekte. Banden zijn hechter.
Vind belangrijke dingen belangrijk. Snappen jullie het een beetje?
Lastig uit te leggen.
Neem ook aan dat ik mijn verhuisverhalen niet meer hoef te delen?
Omdat je toch je huis hebt afgezegd?
Ik duim voor je Tricolore maandag.
Ik vond het eigenlijk wel prettig dat mijn borst eraf was, hoe raar dat ook klinkt. Elimineren die K%t kanker.
En Boma, jou blijft ook niet veel bespaard he? Sterkte he meis.
Marenthe hoe gaat het met jou?
Veel liefs voor allemaal. Sorry voor het lange vehaal.
marcec
Wat een klote nieuws zeg.
Bij mij hebben ze eerst mijn borst geamputeerd om in een tweede operatie alsnog de okselklieren te verwijderen. Jij hebt het nu in 1 operatie.
Ik hoop dat het enigzins meevalt voor je.
Als je het psychisch trekt dan lukt het echt wel.
Natuurlijk moet je janken, kom op zeg. Er gebeurt nogal wat in je leven.
Wat je schrijft Tricolore is zo herkenbaar.
Ik moest ook janken en dan weer een "goede" grap. Mensen wisten ook vaak niet hoe te reageren. Vonden het niet gepast om om mijn "goede" grappen te lachen.
Maar zonder mijn humor had ik het echt niet gered hoor.
En wat betreft het troosten van mensen om je heen, ook herkenbaar.
Maar daar ben ik mee opgehouden. Natuurlijk hebben zij verdriet maar laat hun maar getroost worden door anderen.
Het klinkt hard, ik voelde me in het begin ook erg schuldig omdat IK de reden was van hun verdriet. IK gooide vele levens overhoop. IK was verantwoordelijk. IK moest sterk zijn voor de ander.
Zo voelde ik dat. Maar ik had hier ook niet om gevraagd.
Je hebt je kracht nodig voor je eigen herstel en acceptatie.
Soms heb ik nog het gevoel of ik in een slechte film ben belandt.
Heb soms het gevoel of het allemaal niet over mij gaat. Zo onwerkelijk.
Ook als ik naar mijn lichaam kijk, wil het soms nog niet doordringen.
Ik weet het verdomde goed hoor. Ben zeker geen huilebalk maar moet soms nog een traantje laten.
Vooraf zeiden mensen al dat je leven nooit meer hetzelfde zou zijn. Ook dat idee beangstigde mij heel erg. Niet dat mijn leven super geweldig was maar het was wel mijn vertrouwde leventje. Wilde dat toch graag zo houden en heb soms nog heimwee.
Maar ik ben toch van mening dat ik een rijker mens ben geworden.
Heb geen vrienden verloren door mijn ziekte. Banden zijn hechter.
Vind belangrijke dingen belangrijk. Snappen jullie het een beetje?
Lastig uit te leggen.
Neem ook aan dat ik mijn verhuisverhalen niet meer hoef te delen?
Omdat je toch je huis hebt afgezegd?
Ik duim voor je Tricolore maandag.
Ik vond het eigenlijk wel prettig dat mijn borst eraf was, hoe raar dat ook klinkt. Elimineren die K%t kanker.
En Boma, jou blijft ook niet veel bespaard he? Sterkte he meis.
Marenthe hoe gaat het met jou?
Veel liefs voor allemaal. Sorry voor het lange vehaal.
marcec
vrijdag 21 september 2007 om 23:20
Boma, na Mazzel nu ook je poes verloren, na een lang leven, 16 jaar hoor je niet vaak voor een kat. Wat verdrietig. Katten sluipen vaak weg he als ze voelen dat ze gaan sterven, om een of andere reden willen ze dat graag alleen doen. Geen troost, maar Poes heeft het op haar manier gedaan.
Hoop dat het verder wel goed met je gaat?
Hoop dat het verder wel goed met je gaat?
zaterdag 22 september 2007 om 19:59
Hoi lieve Tricolore,
Wat een ontzettend kl#te,k*t nieuw zeg!Een aantal berichtjes geleden schreef je dat je respect hebt voor ons op dit topic,nou laat ik je een ding zeggen,ik heb meer dan respect voor jou!Voor jou is het nl de tweede keer dat dit ongedierte in je lijf je aanvalt en ook nog op zo'n agressieve manier.Moet je nog een keertje die rat in je lijf dood gaan maken.Ben je erg nerveus voor maandag?Die borst eraf is absoluut niet grappig,maar wat moet je anders?Als het je leven kan redden ga je soms anders over dat soort dingen nadenken.Zelf heb ik altijd gedacht van;ok ik heb die jaap waar ooit m'n borst zat,maar ik sta er nog ha,ha!Werd persoonlijk ook weleens moe van mensen die al bij voorbaat gingen zeggen dat je voor reconstructie in aanmerking komt .Daar was ik verdomme helemaal niet mee bezig,beter worden is wat je wilt en de rest zie je dan wel weer.Toen mijn borst eraf werd gehaald had ik ook de instelling van ;beter m'n borst als m'n been,want op m'n tieten loop ik niet(klinkt misschien grof maar zo dacht ik erover).En wat mij persoonlijk altijd heel erg heeft geholpen is om alles stap voor stap te doen(heb ik al eerder over geschreven)Dus voor jou nu ook,eerst die operatie maandag,dan de onderzoeken afwachten en dan zie je wel weer.Bedoel ik absoluut niet mee dat het allemaal simpel is,maar als je nu al te ver in de toekomst gaat kijken wordt je helemaal gillend gek.Wat je schrijft over je dierbare om je heen is ook zooooo vreselijk herkenbaar.Maar zal je 1 ding zeggen,mijn zus heeft in 2003 ook borst kanker gehad en ik werd helemaal gek,en was zo bezorgd om haar,je wilt op zo'n moment nl al die angst,pijn en verdriet bij haar weghalen en dat kan je niet.Toen ik het dus zelf begin dit jaar kreeg heb ik dat ook als het moeilijkste ervaren,het vertellen aan mijn man,ouders,zus,oma enz.Het liefste was ik voor de gehele behandeling een paar maanden weggegaan en pas terug gekomen als ik weer beter was,gewoon om hun het te besparen.Maar de grote vraag is dan :wat bespaar je ze?Zou jij het kunnen verdragen dat een dierbare in zo'n geval zichzelf helemaal voor jou afsluit?Denk ik niet,je wilt toch op zo'n moment laten weten dat je er voor iemand bent.Wat ik hier alleen maar mee probeer duidelijk te maken is dat je jezelf niet schuldig moet voelen over het feit dat dat dit je overkomen is,en natuurlijk zijn je dierbaren daar verdrietig over;ze houden nl van je.Gek dat je op dit topic ook zo vaak terug ziet,dat degene die het heeft er hele botte grappen over kan maken,en dat bijna niemand daarom mee kan lachen.Toch is die humor je behoudt vind ik zelf altijd,je kan heel de dag op de bank gaan zitten met een deken over je hoofd,maar dat weet je al bij voorbaat dat je jezelf niet beter gaat voelen.Het belangrijkste is denk ik dat je blijft doen wat je hart je ingeeft.Als je moet huilen dan ga je huilen,als je wilt schreeuwen dan schreeuw je,als je boos wilt worden wordt je boos,en als je even wilt lachen.....dan lach je!
Wens je bij deze ontzettend veel sterkte toe voor maandag,en ga duimen op de goede afloop!En wanneer je nog vragen hebt of gewoon eventjes wilt mailen dan mag dat altijd natuurlijk.
Liefs en geluk,Boma
Wat een ontzettend kl#te,k*t nieuw zeg!Een aantal berichtjes geleden schreef je dat je respect hebt voor ons op dit topic,nou laat ik je een ding zeggen,ik heb meer dan respect voor jou!Voor jou is het nl de tweede keer dat dit ongedierte in je lijf je aanvalt en ook nog op zo'n agressieve manier.Moet je nog een keertje die rat in je lijf dood gaan maken.Ben je erg nerveus voor maandag?Die borst eraf is absoluut niet grappig,maar wat moet je anders?Als het je leven kan redden ga je soms anders over dat soort dingen nadenken.Zelf heb ik altijd gedacht van;ok ik heb die jaap waar ooit m'n borst zat,maar ik sta er nog ha,ha!Werd persoonlijk ook weleens moe van mensen die al bij voorbaat gingen zeggen dat je voor reconstructie in aanmerking komt .Daar was ik verdomme helemaal niet mee bezig,beter worden is wat je wilt en de rest zie je dan wel weer.Toen mijn borst eraf werd gehaald had ik ook de instelling van ;beter m'n borst als m'n been,want op m'n tieten loop ik niet(klinkt misschien grof maar zo dacht ik erover).En wat mij persoonlijk altijd heel erg heeft geholpen is om alles stap voor stap te doen(heb ik al eerder over geschreven)Dus voor jou nu ook,eerst die operatie maandag,dan de onderzoeken afwachten en dan zie je wel weer.Bedoel ik absoluut niet mee dat het allemaal simpel is,maar als je nu al te ver in de toekomst gaat kijken wordt je helemaal gillend gek.Wat je schrijft over je dierbare om je heen is ook zooooo vreselijk herkenbaar.Maar zal je 1 ding zeggen,mijn zus heeft in 2003 ook borst kanker gehad en ik werd helemaal gek,en was zo bezorgd om haar,je wilt op zo'n moment nl al die angst,pijn en verdriet bij haar weghalen en dat kan je niet.Toen ik het dus zelf begin dit jaar kreeg heb ik dat ook als het moeilijkste ervaren,het vertellen aan mijn man,ouders,zus,oma enz.Het liefste was ik voor de gehele behandeling een paar maanden weggegaan en pas terug gekomen als ik weer beter was,gewoon om hun het te besparen.Maar de grote vraag is dan :wat bespaar je ze?Zou jij het kunnen verdragen dat een dierbare in zo'n geval zichzelf helemaal voor jou afsluit?Denk ik niet,je wilt toch op zo'n moment laten weten dat je er voor iemand bent.Wat ik hier alleen maar mee probeer duidelijk te maken is dat je jezelf niet schuldig moet voelen over het feit dat dat dit je overkomen is,en natuurlijk zijn je dierbaren daar verdrietig over;ze houden nl van je.Gek dat je op dit topic ook zo vaak terug ziet,dat degene die het heeft er hele botte grappen over kan maken,en dat bijna niemand daarom mee kan lachen.Toch is die humor je behoudt vind ik zelf altijd,je kan heel de dag op de bank gaan zitten met een deken over je hoofd,maar dat weet je al bij voorbaat dat je jezelf niet beter gaat voelen.Het belangrijkste is denk ik dat je blijft doen wat je hart je ingeeft.Als je moet huilen dan ga je huilen,als je wilt schreeuwen dan schreeuw je,als je boos wilt worden wordt je boos,en als je even wilt lachen.....dan lach je!
Wens je bij deze ontzettend veel sterkte toe voor maandag,en ga duimen op de goede afloop!En wanneer je nog vragen hebt of gewoon eventjes wilt mailen dan mag dat altijd natuurlijk.
Liefs en geluk,Boma
zaterdag 22 september 2007 om 20:22
Hoi Marcec,
Wil jij aub nooit meer sorry zeggen voor een lang verhaal op nb je eigen topic zeg!!!!Denk dat je er heel veel mensen mee hebt geholpen door dit topic te beginnen.Al met al bestaat dit topic toch om elkaar,om elkaar te helpen niet waar?(is ook een liedje van gemaakt hè)Hoe is het met je haar,wil het al een beetje groeien?En hopelijk heb je nog niet erg veel last van je hormoon behandelingen.Ben je ook al voor je volgende prik geweest,of moet dat binnenkort gebeuren?Hoop dat het goed met je gaat,herkenbaar ook wat je schreef aan Tricolore,dat het soms net lijkt alsof het niet over jezelf gaat maar dat het inderdaad een heeeeeele slechte film is,heb ik zelf ook.Laten we dus hopen dat we die slechte film over een tijd kunnen wissen,en er iets anders overheen kunnen opnemen.
Veel liefs van Boma.
Wil jij aub nooit meer sorry zeggen voor een lang verhaal op nb je eigen topic zeg!!!!Denk dat je er heel veel mensen mee hebt geholpen door dit topic te beginnen.Al met al bestaat dit topic toch om elkaar,om elkaar te helpen niet waar?(is ook een liedje van gemaakt hè)Hoe is het met je haar,wil het al een beetje groeien?En hopelijk heb je nog niet erg veel last van je hormoon behandelingen.Ben je ook al voor je volgende prik geweest,of moet dat binnenkort gebeuren?Hoop dat het goed met je gaat,herkenbaar ook wat je schreef aan Tricolore,dat het soms net lijkt alsof het niet over jezelf gaat maar dat het inderdaad een heeeeeele slechte film is,heb ik zelf ook.Laten we dus hopen dat we die slechte film over een tijd kunnen wissen,en er iets anders overheen kunnen opnemen.
Veel liefs van Boma.
maandag 1 oktober 2007 om 11:29
hoi allemaal....
wil heel even inbreken.....als dat mag.....heb een vraagje....heb kort geleden een knobbel gevonden in m'n rechterborst, naar huisarts geweest en al voor mamografie....moet nu een punctie laten doen....mijn vraag is nu...hoelang duurt het voordat je daar nu uitslag van krijgt....???
wil heel even inbreken.....als dat mag.....heb een vraagje....heb kort geleden een knobbel gevonden in m'n rechterborst, naar huisarts geweest en al voor mamografie....moet nu een punctie laten doen....mijn vraag is nu...hoelang duurt het voordat je daar nu uitslag van krijgt....???
maandag 1 oktober 2007 om 11:39
Meer dan vervelend cherokee, een knobbeltje. Hopen maar dat het niets is.
Erg spannend.
Ik kreeg woensdag de punctie en vrijdag de uitslag.
Maar ik denk dat dat bij elk ziekenhuis anders is. Lang hoef je niet te wachten. Al is 2 dagen nog te lang hoor.
sterkte met wachten. Ik weet ook niet meer hoe lang Bergamot en Boma hebben moeten wachten.
Het is trouwens geen inbreken wat je doet hoor. Wij zijn al lang blij dat we iemand zouden kunnen helpen.
Er zullen nog wel meer reacties komen.
Duim voor je dat het iets onschuldigs is.
liefs marcec
Erg spannend.
Ik kreeg woensdag de punctie en vrijdag de uitslag.
Maar ik denk dat dat bij elk ziekenhuis anders is. Lang hoef je niet te wachten. Al is 2 dagen nog te lang hoor.
sterkte met wachten. Ik weet ook niet meer hoe lang Bergamot en Boma hebben moeten wachten.
Het is trouwens geen inbreken wat je doet hoor. Wij zijn al lang blij dat we iemand zouden kunnen helpen.
Er zullen nog wel meer reacties komen.
Duim voor je dat het iets onschuldigs is.
liefs marcec
maandag 1 oktober 2007 om 11:53
Hi Cherokee, ik duim met Marcec mee dat het onschuldig blijkt.
Hoe lang je moet wachten op de uitslag van de punctie is verschillend. Als het ziekenhuis een zogeheten mamma-poli heeft kun je binnen een dag de uitslag hebben. Ik kwam er na een verdachte mammo als spoedje tussen op zo'n mamma-poli, om 10 uur 's ochtends de punctie en 's middags om half 4 bevestiging dat het foute boel was (bevestiging voor de artsen, voor mij kwam het als een donderslag bij heldere hemel).
Op deze site kun je zoeken op ziekenhuizen met mamma-poli. Succes en laat je ons nog even weten hoe het gegaan is?
Hoe lang je moet wachten op de uitslag van de punctie is verschillend. Als het ziekenhuis een zogeheten mamma-poli heeft kun je binnen een dag de uitslag hebben. Ik kwam er na een verdachte mammo als spoedje tussen op zo'n mamma-poli, om 10 uur 's ochtends de punctie en 's middags om half 4 bevestiging dat het foute boel was (bevestiging voor de artsen, voor mij kwam het als een donderslag bij heldere hemel).
Op deze site kun je zoeken op ziekenhuizen met mamma-poli. Succes en laat je ons nog even weten hoe het gegaan is?
maandag 1 oktober 2007 om 14:57
Dank je Boma!!
Heb inmiddels ook de overige uitslagen binnen en die zijn godzijdank ook allemaal goed..!! Ben afgelopen vrijdag weer uit het ziekenhuis ontslagen na een okseltoilet, ben nu weer lekker thuis met Fikkie (dat was zijn naam toch Marcec???
)) )
Heb ook net ff het verhaal van cherokee gelezen, en moest nu alweer goed nadenken hoe dat bij mij was gegaan...
Ik heb op maandag toen de mammo en echo met punctie gehad en dezelfde donderdag daarvan de uitslag gekregen..
Ga ook heeeeeeeel hard duimen dat het onschuldig is cherokee!!
Groetjes
Marenthe
Heb inmiddels ook de overige uitslagen binnen en die zijn godzijdank ook allemaal goed..!! Ben afgelopen vrijdag weer uit het ziekenhuis ontslagen na een okseltoilet, ben nu weer lekker thuis met Fikkie (dat was zijn naam toch Marcec???
)) )Heb ook net ff het verhaal van cherokee gelezen, en moest nu alweer goed nadenken hoe dat bij mij was gegaan...
Ik heb op maandag toen de mammo en echo met punctie gehad en dezelfde donderdag daarvan de uitslag gekregen..
Ga ook heeeeeeeel hard duimen dat het onschuldig is cherokee!!
Groetjes
Marenthe
woensdag 3 oktober 2007 om 17:57
vrijdag 5 oktober 2007 om 17:17
hallo,
ik weet niet zeker of ik hier op het goede forum zit, maar ga het toch maar vragen.
Ik ben een meisje van 19 jaar, heb geen borstkanker maar er is bij mij onlangs mastopathie gevonden ik heb het in beide borsten. zowel cystes al bindweefsel knobbels. ik heb al een echo gehad en punctie. Jeetje wat kwam er oppeens veel op me af zetten zeg! en de dokter zegt maar steeds dat ik me geen zorgen moet maken... maar dat doe ik dus wel! elke keer die onderzoekjes die ik bij me zelf moet doen en er dan steeds weer nieuwe dingetjes aan voelen,
heeft iemand hier enig idee wat de gevolgen van mastopathie kunnen zijn ? ook operaties??? of hoef ik me echt geen zorgen te maken?
Groetjes, M
ik weet niet zeker of ik hier op het goede forum zit, maar ga het toch maar vragen.
Ik ben een meisje van 19 jaar, heb geen borstkanker maar er is bij mij onlangs mastopathie gevonden ik heb het in beide borsten. zowel cystes al bindweefsel knobbels. ik heb al een echo gehad en punctie. Jeetje wat kwam er oppeens veel op me af zetten zeg! en de dokter zegt maar steeds dat ik me geen zorgen moet maken... maar dat doe ik dus wel! elke keer die onderzoekjes die ik bij me zelf moet doen en er dan steeds weer nieuwe dingetjes aan voelen,
heeft iemand hier enig idee wat de gevolgen van mastopathie kunnen zijn ? ook operaties??? of hoef ik me echt geen zorgen te maken?
Groetjes, M
dinsdag 9 oktober 2007 om 20:56
Hoi allemaal,
Marcec,hoe is het met je?Kan je de opvliegers nog een beetje de baas?Ben afgelopen week naar Portugal geweest en van de elf dagen dat we er waren,hebben we vier dagen mooi weer gehad!!!Verder alleen regen,aqua planning en een lekke band midden in het binnenland.Was dus blij dat we vannacht om half vier weer thuis waren(ook nog drie uur vertraging)Kreeg vandaag een telefoontje dat ik de achtiende wordt verwacht voor m'n eerste reconstructie operatie;spannend hoor!Heb op de eerste dag in Portugal ook m'n hoofddoek afgedaan ook dat was een vreemde gewaarwording.Dan loop je op een bepaald moment de zee in en denk je;de laatste keer dat ik de zee in liep toen wist ik nog van niks!Had ik nog twee borsten,geen kanker(tenminste dat wist ik nog niet)lang haar,twee honden,drie katten en ja,dan gaat er wel wat door je heen hoor.Maar loop nu dus rond zonder hoofddoek,heb alleen heel gek "cavia"haar vind ik zelf,maar ook dat zal wel weer goedkomen.Werd op Schiphol zelfs nog aangehouden op de heenweg vanwege mijn hoofddoek;alsof ik een terrorist ben!!!!!!Had zelf juist het idee dat ik die terrorist in mijn lichaam verslagen had.Maar ja, zeurpieten hou je altijd toch?Hoop dat je je een beetje goed voelt.Liefs,Boma
Marcec,hoe is het met je?Kan je de opvliegers nog een beetje de baas?Ben afgelopen week naar Portugal geweest en van de elf dagen dat we er waren,hebben we vier dagen mooi weer gehad!!!Verder alleen regen,aqua planning en een lekke band midden in het binnenland.Was dus blij dat we vannacht om half vier weer thuis waren(ook nog drie uur vertraging)Kreeg vandaag een telefoontje dat ik de achtiende wordt verwacht voor m'n eerste reconstructie operatie;spannend hoor!Heb op de eerste dag in Portugal ook m'n hoofddoek afgedaan ook dat was een vreemde gewaarwording.Dan loop je op een bepaald moment de zee in en denk je;de laatste keer dat ik de zee in liep toen wist ik nog van niks!Had ik nog twee borsten,geen kanker(tenminste dat wist ik nog niet)lang haar,twee honden,drie katten en ja,dan gaat er wel wat door je heen hoor.Maar loop nu dus rond zonder hoofddoek,heb alleen heel gek "cavia"haar vind ik zelf,maar ook dat zal wel weer goedkomen.Werd op Schiphol zelfs nog aangehouden op de heenweg vanwege mijn hoofddoek;alsof ik een terrorist ben!!!!!!Had zelf juist het idee dat ik die terrorist in mijn lichaam verslagen had.Maar ja, zeurpieten hou je altijd toch?Hoop dat je je een beetje goed voelt.Liefs,Boma
donderdag 11 oktober 2007 om 11:32
hoi allemaal,
Ja, het gaat nog steeds goed hoor. Opvliegers vallen mee. Ze zijn het heftigst in het weekend, tja alcohol.. Maar dat heb ik er wel voor over. Voor de rest valt de hevigheid en de mate erg mee.
Hoop dat het zo blijft. Mijn knietjes doen wel wat zeer.
Jammer dat ik niet goed slaap, dat kon ik voorheen zo goed.
Afgelopen maandag bloed laten prikken op suiker en cholesterol.
Aankomende maandag naar de internist. Fijn wat voor extra's je allemaal krijgt van zo'n tering tumor.
Mijn haartjes zijn ook aan het groeien natuurlijk. Het ziet er nog niet uit. Idd net cavia haar. Bovenop is het best behoorlijk, maar kan er niets mee. Aan de zijkanten is het nog steeds korter als bovenop.
Heb ooit al eens gemeld dat ik een hanekam aan het kweken was en het word een flinke hoor. Maar draag mijn pruikske nog steeds.
Boma, ook jij op de goede weg? Mooi. Fijn om te lezen.
Hoop dat Portugal je goed heeft gedaan. En jouw gedachtegang snap ik helemaal. Ik denk ook vaak terug aan de tijd voor de diagnose. Hoe het was en ook hoe het in de toekomst zal gaan.
Ben er op de een of andere manier allemaal niet gerust op.
Zal moeten slijten.
Ben ook erg benieuwd hoe het met de anderen is.
Ik voel zo goed wat jullie doormaken en het rare is dat het voor mij al weer lang geleden lijkt. Mijn operaties zijn ook al wel weer bijna 6 maanden terug. De chemo nu 3 maanden.
Ben nu echt bezig mijn leventje weer op te pakken. Maar ik ben er wel elke dag mee bezig. Sta er mee op en ga er mee naar bed.
Werk 4 ochtenden in de week(ongeveer 15 uur), sport en ga weer lekker naar de kroeg. Voor zover mijn conditie het aankan hoor.
Je word hoe dan ook teruggefloten.
Moet echt wel dingen plannen. Spontaan iets gaan doen, dat is lastig.
Hoop snel weer wat van jullie allemaal te horen.
En sorry, Lou lou was het volgens mij. Ik kan je niet verder helpen over masteopathie(hoe schrijf je dit?)Ik zou je graag willen helpen maar ben daar helemaal niet mee bekend. Op de site van de Amazones kun je daar wel wat van vinden.
sterkte allemaal
tot snel
groetjes marcec
Ja, het gaat nog steeds goed hoor. Opvliegers vallen mee. Ze zijn het heftigst in het weekend, tja alcohol.. Maar dat heb ik er wel voor over. Voor de rest valt de hevigheid en de mate erg mee.
Hoop dat het zo blijft. Mijn knietjes doen wel wat zeer.
Jammer dat ik niet goed slaap, dat kon ik voorheen zo goed.
Afgelopen maandag bloed laten prikken op suiker en cholesterol.
Aankomende maandag naar de internist. Fijn wat voor extra's je allemaal krijgt van zo'n tering tumor.
Mijn haartjes zijn ook aan het groeien natuurlijk. Het ziet er nog niet uit. Idd net cavia haar. Bovenop is het best behoorlijk, maar kan er niets mee. Aan de zijkanten is het nog steeds korter als bovenop.
Heb ooit al eens gemeld dat ik een hanekam aan het kweken was en het word een flinke hoor. Maar draag mijn pruikske nog steeds.
Boma, ook jij op de goede weg? Mooi. Fijn om te lezen.
Hoop dat Portugal je goed heeft gedaan. En jouw gedachtegang snap ik helemaal. Ik denk ook vaak terug aan de tijd voor de diagnose. Hoe het was en ook hoe het in de toekomst zal gaan.
Ben er op de een of andere manier allemaal niet gerust op.
Zal moeten slijten.
Ben ook erg benieuwd hoe het met de anderen is.
Ik voel zo goed wat jullie doormaken en het rare is dat het voor mij al weer lang geleden lijkt. Mijn operaties zijn ook al wel weer bijna 6 maanden terug. De chemo nu 3 maanden.
Ben nu echt bezig mijn leventje weer op te pakken. Maar ik ben er wel elke dag mee bezig. Sta er mee op en ga er mee naar bed.
Werk 4 ochtenden in de week(ongeveer 15 uur), sport en ga weer lekker naar de kroeg. Voor zover mijn conditie het aankan hoor.
Je word hoe dan ook teruggefloten.
Moet echt wel dingen plannen. Spontaan iets gaan doen, dat is lastig.
Hoop snel weer wat van jullie allemaal te horen.
En sorry, Lou lou was het volgens mij. Ik kan je niet verder helpen over masteopathie(hoe schrijf je dit?)Ik zou je graag willen helpen maar ben daar helemaal niet mee bekend. Op de site van de Amazones kun je daar wel wat van vinden.
sterkte allemaal
tot snel
groetjes marcec
zondag 14 oktober 2007 om 16:16
Hoi Marcec, Boma en alle anderen uiteraard ook!
Het is fijn te lezen dat het allemaal zo goed gaat met jullie, voor degene die nog middenin het proces zitten (zoals ik) is het lekker om te lezen dat toch de draad enigszins weer opgepakt kan worden, hoewel het nu soms lijkt alsof dat nog heeeeel lang gaat duren. Vond vooral wat jij schreef Marcec over dat het eigenlijk nog maar 6 maanden geleden was een enorme goed gevoel geven eigenlijk (kijk eens waar je nu alweer staat!!!...).
Morgen moet ik me melden bij de internist en hoor ik hoeveel chemo's ik ga krijgen, met een beetje mazzel beginnen we daar volgende week maandag mee, ach je kan het ook maar beter zo snel mogelijk gehad hebben denk ik.
Zie ook - net als jij dat deed destijds - wel tegen het moment op dat ik mijn haren ga verliezen, ga komende week toch maar even een leuke pruik uitzoeken.. Zit me druk te maken om de kleinste dingen, wat nu als het verschuift en ik het niet in de gaten heb en zo.. maf he..
(
Voor de rest voel ik me na de borstamputatie en okseltoilet best goed, kan mijn arm al goed gebruiken, dat is alvast mooi meegenomen.
Nu nog afwachten wat de chemo's met mijn lichaam gaan doen, heb geen idee wat ik me daarvan moet voorstellen, ik zie het wel.. ik kan toch niet meer terug, moet gebeuren he..
Meiden, thnx weer ook voor jullie verhalen, fijn om ook die steeds weer te lezen!
Groetjes
Marenthe
Het is fijn te lezen dat het allemaal zo goed gaat met jullie, voor degene die nog middenin het proces zitten (zoals ik) is het lekker om te lezen dat toch de draad enigszins weer opgepakt kan worden, hoewel het nu soms lijkt alsof dat nog heeeeel lang gaat duren. Vond vooral wat jij schreef Marcec over dat het eigenlijk nog maar 6 maanden geleden was een enorme goed gevoel geven eigenlijk (kijk eens waar je nu alweer staat!!!...).
Morgen moet ik me melden bij de internist en hoor ik hoeveel chemo's ik ga krijgen, met een beetje mazzel beginnen we daar volgende week maandag mee, ach je kan het ook maar beter zo snel mogelijk gehad hebben denk ik.
Zie ook - net als jij dat deed destijds - wel tegen het moment op dat ik mijn haren ga verliezen, ga komende week toch maar even een leuke pruik uitzoeken.. Zit me druk te maken om de kleinste dingen, wat nu als het verschuift en ik het niet in de gaten heb en zo.. maf he..
(Voor de rest voel ik me na de borstamputatie en okseltoilet best goed, kan mijn arm al goed gebruiken, dat is alvast mooi meegenomen.
Nu nog afwachten wat de chemo's met mijn lichaam gaan doen, heb geen idee wat ik me daarvan moet voorstellen, ik zie het wel.. ik kan toch niet meer terug, moet gebeuren he..
Meiden, thnx weer ook voor jullie verhalen, fijn om ook die steeds weer te lezen!
Groetjes
Marenthe
