Gezondheid
alle pijlers
Cadeautips voor vriendin met borstkanker
maandag 2 november 2009 om 22:33
Ja, het staat wellicht een beetje gek op deze pijler, maar ik denk dat ik hier de meeste ervaringsdeskundigen kan aantreffen. Een goede vriendin van mij heeft borstkanker en ze staat aan de vooravond van een lang traject (neem ik aan tenminste, het is nogal wat). Ze zal geopereerd worden en bestraald worden/chemo krijgen. Het is een lieve, nuchtere down-to-earth vrouw die ik graag een passend cadeautje zou willen geven. Passend in de zin van: handig/nuttig voor de periode die nu volgt. Heeft iemand van de schrijfsters op deze pijler, een goede tip? Was er -in het geval dat je zelf langdurig ziek was/allerlei ingrepen etc. moest ondergaan- een attentie waar je echt wat aan had? Ik zat zelf te denken aan een simpel hard schrift met mooi versierde kaft, zodat ze daarin kan bijhouden wat er allemaal gebeurt (een soort dagboek dus). Of moet ik het in de verzorgingsmiddelen zoeken? Kortom; wat zou een schot in de roos kunnen zijn? Bedankt voor de eventuele tips..
maandag 2 november 2009 om 22:39
Mijn vriendin is heel erg lang ziek geweest en ik kon haar geen groter plezier doen dan met een goed dik boek, een thriller of een roman. Ook tijdschriften vond ze super, maar zij is echt een lezer.
En vooral veel contact houden en af en toe langs gaan en een kaart sturen. Mijn vriendin kon het al die jaren niet opbrengen om zelf initiatief te nemen maar zegt nu nog regelmatig dat ze blij is dat ik dat wel bleef doen. Zij vond het ook fijn dat ik bleef vragen "Hoe is het met je?". Ze vertelde dat na verloop van tijd mensen dat niet meer vroegen, en dat vond ze jammer.
Als je wat wilt geven, geef vooral aandacht. En wees voorbereid dat de vriendschap voornamelijk van jouw kant zal moeten komen de komende (misschien wel jaren) tijd.
Heel veel sterkte!
En vooral veel contact houden en af en toe langs gaan en een kaart sturen. Mijn vriendin kon het al die jaren niet opbrengen om zelf initiatief te nemen maar zegt nu nog regelmatig dat ze blij is dat ik dat wel bleef doen. Zij vond het ook fijn dat ik bleef vragen "Hoe is het met je?". Ze vertelde dat na verloop van tijd mensen dat niet meer vroegen, en dat vond ze jammer.
Als je wat wilt geven, geef vooral aandacht. En wees voorbereid dat de vriendschap voornamelijk van jouw kant zal moeten komen de komende (misschien wel jaren) tijd.
Heel veel sterkte!
maandag 2 november 2009 om 22:40
Gewoon een paar rake lieve woorden. Mijn paps is terminaal op dit moment. Hij krijgt zooooveeeeel. Het gaat helemaal niet om het krijgen, om het kado. Op een gegeven moment moesten er zelfs vazen worden bijgekocht omdat er elke dag minstens 2 bossen bloemen werden bezorgd. Het is aan de ene kant hartverwarmend, zoveel lieve reacties. Maar dat wat ons het meeste doet zijn de mensen die oprecht met je mee leven. Die zichzelf kwetsbaar durven op te stellen en bij wie je oprecht voelt dat hij/zij om je geeft. Dat zijn de grootste kado's die wij hebben gehad. Soms de meest simpele kaart die de grootste waarde heeft.
Ik begrijp dat je erg graag iets wilt geven.
Ik denk dat jouw idee mooi is. Prachtig. Zet er iets moois in van jezelf. Doe iets wat vanuit jou komt. Dan is het gewoon goed.
Ik begrijp dat je erg graag iets wilt geven.
Ik denk dat jouw idee mooi is. Prachtig. Zet er iets moois in van jezelf. Doe iets wat vanuit jou komt. Dan is het gewoon goed.
maandag 2 november 2009 om 22:44
Vl43inder, thanks. Mijn vriendin houdt ook erg van lezen, dus dat kan sowieso. En het maakt me helemaal niet als ze geen aandacht aan mij kan geven; het gaat volledig om haar (en haar kennende zal ze na het praten over haar situatie, heel graag even over iets anders willen kletsen, al die aandacht hoeft nou ook weer niet van haar). Ik ga zeker kaarten sturen, dat heb ik ook al direct gedaan toen ik het nieuws hoorde.
maandag 2 november 2009 om 22:46
quote:hompeltjepompeltje schreef op 02 november 2009 @ 22:40:
Ik begrijp dat je erg graag iets wilt geven.
Ik denk dat jouw idee mooi is. Prachtig. Zet er iets moois in van jezelf. Doe iets wat vanuit jou komt. Dan is het gewoon goed.Wat een goed idee! Dat ga ik doen, een paar woorden van mezelf, niet te sentimenteel, maar iets gewoons. Ze staat er overigens heel nuchter in, heeft ook al "foute" grapjes over haar ziekte gemaakt. Ze heeft heel sterk de houding "waarom ik niet". Ik denk dat ik het morgen even ga regelen (persoonlijk langsbrengen of in de brievenbus laten glijden).
Ik begrijp dat je erg graag iets wilt geven.
Ik denk dat jouw idee mooi is. Prachtig. Zet er iets moois in van jezelf. Doe iets wat vanuit jou komt. Dan is het gewoon goed.Wat een goed idee! Dat ga ik doen, een paar woorden van mezelf, niet te sentimenteel, maar iets gewoons. Ze staat er overigens heel nuchter in, heeft ook al "foute" grapjes over haar ziekte gemaakt. Ze heeft heel sterk de houding "waarom ik niet". Ik denk dat ik het morgen even ga regelen (persoonlijk langsbrengen of in de brievenbus laten glijden).
maandag 2 november 2009 om 22:50
Wat goed dat ze er zo nuchter in staat. Dat heb je ook wel nodig als je zoiets overkomt. Je kunt er tenslotte niets aan doen. Het is de situatie en daar moet je mee zien te dealen. Natuurlijk is zoiets heel heftig. Maar met zo'n insteek maak je het voor jezelf een heel stuk dragelijker. Succes met je kado!
maandag 2 november 2009 om 22:53
Trouwens... ik nog ff hier.
Wat misschien een leuk idee is (moet je vriendin zelf weten of ze dat wil) is om er een soort gesprekken dagboekje van te maken. Mijn ouders zijn dat gaan doen. Ze schrijven in een schrift om de beurten. Zo ontstaat er een prachtig gesprek. Zo kunnen ze elkaar dingen zeggen die in het echt best moeilijk zijn. En ontstaat er voor mijn moeder een prachtig boekwerk van grote waarde waarin ze ook na pap zijn dood nog vaak in terug kan lezen. Misschien een leuk ideetje om te opperen.
Wat misschien een leuk idee is (moet je vriendin zelf weten of ze dat wil) is om er een soort gesprekken dagboekje van te maken. Mijn ouders zijn dat gaan doen. Ze schrijven in een schrift om de beurten. Zo ontstaat er een prachtig gesprek. Zo kunnen ze elkaar dingen zeggen die in het echt best moeilijk zijn. En ontstaat er voor mijn moeder een prachtig boekwerk van grote waarde waarin ze ook na pap zijn dood nog vaak in terug kan lezen. Misschien een leuk ideetje om te opperen.
maandag 2 november 2009 om 22:55
Ik ga het morgen regelen, al helemaal "zin" in. Zij is echt zo'n schat, ik zou wel alles voor haar willen kopen of doen maar de clue van haar persoonlijkheid en onze vriendschap is juist dat we om elkaar geven maar ook gewoon lekker nuchter zijn en om kleine dingen geven (samen een lange wandeling maken vinden we het leukst bijvoorbeeld). Ik denk niet dat ik de plank mis zal slaan met zo'n schrift. Ik zal er een mooie pen bij doen ook. Ze heeft thuis een plakboek waarin ze van alles bijhoudt, dus sowieso is ze van het schrijven zeg maar.
maandag 2 november 2009 om 22:57
quote:Vl43inder schreef op 02 november 2009 @ 22:53:
Mijn vriendin barstte ook van de zelfspot en was verschrikkelijk stoer, maar ook zij huilde heel vaak hoor. Het een staat niet los van het ander.Dat snap ik ook, het lijkt me niet meer dan normaal. Ze is juist ook emotioneel, maar een beetje stoer naar de buitenwereld. Een voorbeeld; ik belde haar ooit op een ochtend om af te spreken om te wandelen die dag. De telefoonlijn was niet best en we kregen geen verbinding maar ze zag wel dat ik het was geweest. Stond ze 5 minuten later voor de deur; of er iets was gebeurd met me? Zo'n vrouw dus.
Mijn vriendin barstte ook van de zelfspot en was verschrikkelijk stoer, maar ook zij huilde heel vaak hoor. Het een staat niet los van het ander.Dat snap ik ook, het lijkt me niet meer dan normaal. Ze is juist ook emotioneel, maar een beetje stoer naar de buitenwereld. Een voorbeeld; ik belde haar ooit op een ochtend om af te spreken om te wandelen die dag. De telefoonlijn was niet best en we kregen geen verbinding maar ze zag wel dat ik het was geweest. Stond ze 5 minuten later voor de deur; of er iets was gebeurd met me? Zo'n vrouw dus.
maandag 2 november 2009 om 23:03
maandag 2 november 2009 om 23:09
ik zou zelf denk ik de aandacht het fijnste vinden. Zou zelf vooral bang zijn dat na 1-2 weken iedereen een keertje is langsgeweest en dat het dan 'stil' wordt...
Ik weet niet wat haar gezondheidstoestand is/zal zijn, maar misschien een lekker wellnessdagje met zijn tweetjes, zodat ze even lekker op krachten kan komen en intens kan ontspannen? (snap dat dat gedurende de chemo niet zou kunnen, maar misschien vlak voor de eerste behandeling?)
Ik weet niet wat haar gezondheidstoestand is/zal zijn, maar misschien een lekker wellnessdagje met zijn tweetjes, zodat ze even lekker op krachten kan komen en intens kan ontspannen? (snap dat dat gedurende de chemo niet zou kunnen, maar misschien vlak voor de eerste behandeling?)
maandag 2 november 2009 om 23:15
quote:Mirjam762 schreef op 02 november 2009 @ 23:05:
Wauw Carrera, dat lijkt me een passend boek! Erg bedankt voor deze tip!Graag gedaan hoor! Heb een paar jaar geleden zoiets lopen zoeken voor mijn vader (hij had wel een andere aandoening) en ik moest daar ineens aan denken.
Wauw Carrera, dat lijkt me een passend boek! Erg bedankt voor deze tip!Graag gedaan hoor! Heb een paar jaar geleden zoiets lopen zoeken voor mijn vader (hij had wel een andere aandoening) en ik moest daar ineens aan denken.
anoniem_88483 wijzigde dit bericht op 02-11-2009 23:16
Reden: Verkeerd gequote
Reden: Verkeerd gequote
% gewijzigd
Winter is the season in which people try to keep the house as warm as it was in the summer, when they complained about the heat.
maandag 2 november 2009 om 23:17
quote:hompeltjepompeltje schreef op 02 november 2009 @ 22:53:
Trouwens... ik nog ff hier.
Wat misschien een leuk idee is (moet je vriendin zelf weten of ze dat wil) is om er een soort gesprekken dagboekje van te maken. Mijn ouders zijn dat gaan doen. Ze schrijven in een schrift om de beurten. Zo ontstaat er een prachtig gesprek. Zo kunnen ze elkaar dingen zeggen die in het echt best moeilijk zijn. En ontstaat er voor mijn moeder een prachtig boekwerk van grote waarde waarin ze ook na pap zijn dood nog vaak in terug kan lezen. Misschien een leuk ideetje om te opperen.
Dit is echt een goed idee. Heb dit zelf ook met een vriendin gedaan toen ze net te horen had gekregen dat ze MS had, zij kon alles van zich afschrijven en gaandeweg ontstond er een leuk en ontroerend boekwerkje waar we nu nog met veel plezier af en toe in teruglezen.
Heel fijn voor je vriendin en voor jezelf ook nog, omdat schrijven makkelijker is dan praten.
Trouwens... ik nog ff hier.
Wat misschien een leuk idee is (moet je vriendin zelf weten of ze dat wil) is om er een soort gesprekken dagboekje van te maken. Mijn ouders zijn dat gaan doen. Ze schrijven in een schrift om de beurten. Zo ontstaat er een prachtig gesprek. Zo kunnen ze elkaar dingen zeggen die in het echt best moeilijk zijn. En ontstaat er voor mijn moeder een prachtig boekwerk van grote waarde waarin ze ook na pap zijn dood nog vaak in terug kan lezen. Misschien een leuk ideetje om te opperen.
Dit is echt een goed idee. Heb dit zelf ook met een vriendin gedaan toen ze net te horen had gekregen dat ze MS had, zij kon alles van zich afschrijven en gaandeweg ontstond er een leuk en ontroerend boekwerkje waar we nu nog met veel plezier af en toe in teruglezen.
Heel fijn voor je vriendin en voor jezelf ook nog, omdat schrijven makkelijker is dan praten.
dinsdag 3 november 2009 om 06:03
quote:Mirjam762 schreef op 02 november 2009 @ 22:33:
Was er -in het geval dat je zelf langdurig ziek was/allerlei ingrepen etc. moest ondergaan- een attentie waar je echt wat aan had?
De reiziger-serie (boeken) van Diana Gabaldon. Ik heb 6 exemplaren van ca. 1000 pagina's per stuk verslonden toen ik met 'n gebroken hand thuis zat.
quote:Ik zat zelf te denken aan een simpel hard schrift met mooi versierde kaft, zodat ze daarin kan bijhouden wat er allemaal gebeurt (een soort dagboek dus).Schrijft ze nog wel handmatig? Ik ben het schrijven zo ontwend doordat ik al jaren alleen maar typ, dat ik al kramp in mijn hand krijg als ik 'n verjaardagskaartje moet schrijven. Wellicht is 'n laptop dus handiger.
Was er -in het geval dat je zelf langdurig ziek was/allerlei ingrepen etc. moest ondergaan- een attentie waar je echt wat aan had?
De reiziger-serie (boeken) van Diana Gabaldon. Ik heb 6 exemplaren van ca. 1000 pagina's per stuk verslonden toen ik met 'n gebroken hand thuis zat.
quote:Ik zat zelf te denken aan een simpel hard schrift met mooi versierde kaft, zodat ze daarin kan bijhouden wat er allemaal gebeurt (een soort dagboek dus).Schrijft ze nog wel handmatig? Ik ben het schrijven zo ontwend doordat ik al jaren alleen maar typ, dat ik al kramp in mijn hand krijg als ik 'n verjaardagskaartje moet schrijven. Wellicht is 'n laptop dus handiger.
dinsdag 3 november 2009 om 09:13
Ik zou dus zelf enorme jeuk hebben gekregen als mensen me een boek hadden gestuurd over kanker. Moet ik nou echt over die ziekte gaan lezen, misschien loopt het verhaal nog slecht af ook, enkel omdat ik zelf een diagnose kreeg? (Tipje - alle verhalen over de buurvrouw, nicht van je schoonzus etc die ook borstkanker kreeg en het wel/niet overleefd heeft NIET DOEN!)
Ik vond het fijn om kaartjes te krijgen, als iemand eens langs kwam voor een wandelingetje of ergens een kop thee drinken buiten de deur. Een tekening van een kind, of lekker warme sokken of een warme sjaal voor in het ziekenhuis (chemokuur laten inlopen duurt vaak uren), zachte handcreme zonder te opdringerig parfum. Had moeite me te concentreren op een boek tijdens chemo, dus las alleen tijdschriftjes (regelmatig een stapeltje tijdschriften langsbrengen). Ik kon trouwens ook niet autorijden, omdat mijn evenwicht verstoord werd door de chemo, dus haar eens naar een winkel rijden en samen boodschappen doen kan ook welkom zijn (vooral als ze alleen woont).
Sterkte voor je vriendin. Heeft ze de Amazones al ontdekt?
Ik vond het fijn om kaartjes te krijgen, als iemand eens langs kwam voor een wandelingetje of ergens een kop thee drinken buiten de deur. Een tekening van een kind, of lekker warme sokken of een warme sjaal voor in het ziekenhuis (chemokuur laten inlopen duurt vaak uren), zachte handcreme zonder te opdringerig parfum. Had moeite me te concentreren op een boek tijdens chemo, dus las alleen tijdschriftjes (regelmatig een stapeltje tijdschriften langsbrengen). Ik kon trouwens ook niet autorijden, omdat mijn evenwicht verstoord werd door de chemo, dus haar eens naar een winkel rijden en samen boodschappen doen kan ook welkom zijn (vooral als ze alleen woont).
Sterkte voor je vriendin. Heeft ze de Amazones al ontdekt?
dinsdag 3 november 2009 om 09:21
Bergamot, bedankt voor je visie. Dat van die sokken zat ik ook te bedenken en die handcreme ook. Ze is wel van de boeken, maar misschien ook van de tijdschriften (zeker als haar concentratie minder is door de behandelingen etc.). En een luisterboek (absoluteEinstein) is ook een goed idee. Ik denk niet dat ze het schrift als huiswerk op zou vatten. Sowieso noteert zij veel van haar dagelijks leven (ze plakt alles in en zet er wat bij). Het boek dat Carrera opperde, leek me wel wat omdat het volgens mij praktisch is, niet omdat het het zoveelste boek met ervaringsverhalen over kanker is (maar ik heb het boek nog niet in handen gehad, dus ik weet het niet zeker). En verder ga ik denk ik oordopjes kopen (prettig voor in het ziekenhuis) en chocoladelollies (van de Lidl). Lijkt gek, maar hier is ze gek op. Ze hoeft denk ik even niet om haar lijn te denken (anders wel) en ze lust ze vast nog wel wat lekkers voordat ze misselijk wordt van de chemo.
Bergamot, ik heb zelf de website van de Amazones wel ontdekt en er op gelezen, maar ik weet niet (net als met boeken met ervaringsverhalen) of ik haar daarop ga attenderen; weet niet of ze er behoefte aan heeft.
Bergamot, ik heb zelf de website van de Amazones wel ontdekt en er op gelezen, maar ik weet niet (net als met boeken met ervaringsverhalen) of ik haar daarop ga attenderen; weet niet of ze er behoefte aan heeft.
