Gezondheid
alle pijlers
Chemo-ervaringen en steun van omgeving.
vrijdag 27 november 2009 om 10:31
Hoi lieve luitjes,
Ik heb een vraagje. Mijn moeder ondergaat vandaat haar eerste chemo, het wordt een zware kuur, van 6 x 3 behandelingen, waarvan de eerste van de 3 steeds een 'lange' kuur is (dan moet ze een nacht in het ziekenhuis blijven), een week daarna een korte poliklinische, en de week daarna weer kort poliklinisch. Deze cyclus gaat zich als alles goed gaat zo'n 6 x herhalen.
Door de chemo-verpleegkundige is haar op het hart gedrukt dat ze absoluut moet proberen om een bepaalde discipline op te gaan brengen. Proberen bijtijds op te staan, goed te eten, heel veel drinken en niet te snel toegeven aan haar moeheid.
Graag wil ik haar natuurlijk op de best mogelijke manier bijstaan, maar ik kan haar moeilijk s morgens dwingen om uit bed te komen, om te eten als ze zich niet lekker voelt enz enz...
Welke manier van steun werkte voor jullie het beste? Mn moeder is nogal een koele kikker en heel praktisch denkend. Wat moet dat moet... als je geen trek hebt dan eet je niet.. als je moe bent ga je slapen. Dus met teveel knuffels en lieve woorden moeten we niet aankomen.
Ik heb vanuit mn naaste omgeving (gelukkig) nog totaal geen ervaring met chemo en de bijwerkingen. Alle tips zijn welkom, ik pik de tips eruit die het beste bij mn moeder en bij mij passen.
Alvast onwijs bedankt!
Ik heb een vraagje. Mijn moeder ondergaat vandaat haar eerste chemo, het wordt een zware kuur, van 6 x 3 behandelingen, waarvan de eerste van de 3 steeds een 'lange' kuur is (dan moet ze een nacht in het ziekenhuis blijven), een week daarna een korte poliklinische, en de week daarna weer kort poliklinisch. Deze cyclus gaat zich als alles goed gaat zo'n 6 x herhalen.
Door de chemo-verpleegkundige is haar op het hart gedrukt dat ze absoluut moet proberen om een bepaalde discipline op te gaan brengen. Proberen bijtijds op te staan, goed te eten, heel veel drinken en niet te snel toegeven aan haar moeheid.
Graag wil ik haar natuurlijk op de best mogelijke manier bijstaan, maar ik kan haar moeilijk s morgens dwingen om uit bed te komen, om te eten als ze zich niet lekker voelt enz enz...
Welke manier van steun werkte voor jullie het beste? Mn moeder is nogal een koele kikker en heel praktisch denkend. Wat moet dat moet... als je geen trek hebt dan eet je niet.. als je moe bent ga je slapen. Dus met teveel knuffels en lieve woorden moeten we niet aankomen.
Ik heb vanuit mn naaste omgeving (gelukkig) nog totaal geen ervaring met chemo en de bijwerkingen. Alle tips zijn welkom, ik pik de tips eruit die het beste bij mn moeder en bij mij passen.
Alvast onwijs bedankt!
vrijdag 27 november 2009 om 13:09
vrijdag 27 november 2009 om 13:14
vrijdag 27 november 2009 om 13:14
vrijdag 27 november 2009 om 14:03
Alle ervaringen zijn hier welkom hoor Saar, ook de rottige kanten. Want het is allemaal niet niks en juist als je er dan nog gezeik bij krijgt waar je echt niet op zit te wachten. Echt nutteloos en asociaal vind ik dat. Je zou toch juist denken dat iedereen beter gaat relativeren in zo'n moeilijke periode?
vrijdag 27 november 2009 om 15:15
Dat is zeker waar Jacky. Ik merkte het vandezomer al toen mn moeder geopereerd werd. De mensen van wie je het juist niet verwacht vragen regelmatig hoe het met haar is, en sommige mensen lijken het gewoon te 'vergeten' ondanks dat ik ze regelmatig zie.
Op dit moment zit het grootste deel van mn moeders vrienden en kennissen in Spanje, waar ze nu zelf ook zou zitten als ze niet ziek was geworden. Ik heb net alle lieve emailtjes van hun uitgeprint en op een grote kaart geplakt om aan mn moeder te geven. Dan weet ze in elk geval dat ze aan haar denken en meeleven.
Op dit moment zit het grootste deel van mn moeders vrienden en kennissen in Spanje, waar ze nu zelf ook zou zitten als ze niet ziek was geworden. Ik heb net alle lieve emailtjes van hun uitgeprint en op een grote kaart geplakt om aan mn moeder te geven. Dan weet ze in elk geval dat ze aan haar denken en meeleven.
vrijdag 27 november 2009 om 15:19
Oh wat lief en in moeilijke tijden kan ze die weer even lezen. Dat zal haar zeker sterken.
Ik heb toen ook van veel mensen hele lieve reacties gehad en die leven nu nog steeds mee. Iedere keer als er weer wat is dan informeren ze weer. Erg lief is dat. Ik probeer zelf ook altijd wel zoveel mogelijk medeleven te tonen bij anderen.
Ik heb toen ook van veel mensen hele lieve reacties gehad en die leven nu nog steeds mee. Iedere keer als er weer wat is dan informeren ze weer. Erg lief is dat. Ik probeer zelf ook altijd wel zoveel mogelijk medeleven te tonen bij anderen.
vrijdag 27 november 2009 om 15:24
Ja ik probeer dat ook hoor Jacky...
ik doe het zelfs bij mijn man: als hij naar een klant moet en ik weet bv dat diegene ziek is geweest of een sterfgeval heeft gehad, dan zet ik in zn agenda erbij: condoleren met oma... ofzo
Ik heb net mn moeder een sms gestuurd om te vragen hoe het gaat. Nog geen antwoord terug dus ik begin me echt zorgen te maken dat ze zich knap beroerd voelt. Getver.. straks met lood in mn schoenen naar het ziekenhuis.
ik doe het zelfs bij mijn man: als hij naar een klant moet en ik weet bv dat diegene ziek is geweest of een sterfgeval heeft gehad, dan zet ik in zn agenda erbij: condoleren met oma... ofzo
Ik heb net mn moeder een sms gestuurd om te vragen hoe het gaat. Nog geen antwoord terug dus ik begin me echt zorgen te maken dat ze zich knap beroerd voelt. Getver.. straks met lood in mn schoenen naar het ziekenhuis.
vrijdag 27 november 2009 om 15:48
vrijdag 27 november 2009 om 15:53
Ik heb werkelijk ook geen idee Jacky.. maar ik weet niet hoeveel lood er in mijn schoenen past voordat ze vol zijn want ik voel ze met de minuut dat ik niks hoor steeds voller lopen.
Weet je.. ik ga gewoon naar het ziekenhuis bellen, wat kan mij het schelen! Dan ben ik in elk geval een beetje voorbereid.
Weet je.. ik ga gewoon naar het ziekenhuis bellen, wat kan mij het schelen! Dan ben ik in elk geval een beetje voorbereid.
vrijdag 27 november 2009 om 16:00
Nou.. ik heb gebeld. Het blijkt dus dat ze vanochtend een deel heeft gehad en zometeen de grote zak krijgt die ongeveer 3 uur duurt. Ze had nog niet echt last, maar lag wel heeel veel te slapen vandaag (geen wonder, ze heeft vannacht haast niet geslapen). We kunnen dus gewoon langskomen straks en ze heeft vooralsnog geen last. Pffff dan ik het beeld van een overgevende, beroerde moeder even uit mn hoofd zetten
vrijdag 27 november 2009 om 16:08
Pff gelukkig zou ik haast zeggen maar dat is eigenlijk ook geen goede woordkeuze in deze. Ik wilde straks eigenlijk ook zeggen dat je jezelf niet meer zorgen moet maken dan nodig maar ik ben o zo voorzichtig om ook maar iets te zeggen. Bovendien zou ik me óók zoveel zorgen maken als ik in jouw schoenen stond dus het is allemaal zo dubbel als wat. Wil graag troostende woorden geven maar het is gewoon zo moeilijk (niet om die woorden te geven maar om zinnige woorden in deze te geven).
Goed dat ze veel sliep vandaag.. wat slaapt dat lijdt niet zei mijn moeder altijd
Goed dat ze veel sliep vandaag.. wat slaapt dat lijdt niet zei mijn moeder altijd
vrijdag 27 november 2009 om 19:44
Bianca heel veel sterkte straks. Gewoon vragen en geen dingen doen om je moeder heen. Niets zo erg dan dat ze je als een doodzieke gaan behandelen. En het is waar. Mensen waarvan je het niet verwacht heb je heel veel steun van en van sommige familie (lees broers van manlief) hoor of zie je niets. Of ze komen als manlief in het ziekenhuis ligt. Ik heb daar zo'n commentaar op gegeven dat ze daarna niets meer lieten horen.
zoebie wijzigde dit bericht op 27-11-2009 19:45
Reden: kruimels in mijn toetsenbord
Reden: kruimels in mijn toetsenbord
% gewijzigd
vrijdag 27 november 2009 om 22:00
Nou het viel mee toen wij er waren. Ze had eigenlijk nergens last van en had goed gegeten. Maar de 'grote' zak hing er aan (wat een vreselijke enge zwarte zak is dat trouwens) dus ik weet niet of ze daar vannacht last van gaat krijgen.
Hoelang nadat dat gif je lijf in is krijg je normaal gesproken last? Weet iemand dat?
Hoelang nadat dat gif je lijf in is krijg je normaal gesproken last? Weet iemand dat?
vrijdag 27 november 2009 om 22:06
