Gezondheid
alle pijlers
Dementerend, dus maar dood laten gaan?
donderdag 8 januari 2015 om 08:17
Een tante van mij, 76, is beginnend dementerend en woont sinds een half jaar in een verzorgingstehuis. Ze gaat wel achteruit, maar weet nog wie je bent en je kunt nog best goed met haar praten.
Om een lang verhaal kort te maken, ze heeft longontsteking en is erg ziek. Eet niet meer, drinkt nauwelijks. Een infuus met vocht kan alleen in het ziekenhuis, maar daar brengen ze haar niet meer naartoe, ivm haar ziektebeeld ( dementie- ziekenhuis zou volgens de verzorging ervoor zorgen dat ze in de war raakt en sneller achteruit gat)). Het gaat zo slecht, dat ze haar geen medicijnen ( kan ze niet meer slikken) meer geven en ze dus waarschijnlijk dood gaat.
Ik vind dit best shocking.... Als ze naar het ziekenhuis was gebracht, had ze het waarschijnlijk wel overleefd.
Wat vinden jullie hiervan? In feite is dit volgens mij een soort passieve euthanasie...
Om een lang verhaal kort te maken, ze heeft longontsteking en is erg ziek. Eet niet meer, drinkt nauwelijks. Een infuus met vocht kan alleen in het ziekenhuis, maar daar brengen ze haar niet meer naartoe, ivm haar ziektebeeld ( dementie- ziekenhuis zou volgens de verzorging ervoor zorgen dat ze in de war raakt en sneller achteruit gat)). Het gaat zo slecht, dat ze haar geen medicijnen ( kan ze niet meer slikken) meer geven en ze dus waarschijnlijk dood gaat.
Ik vind dit best shocking.... Als ze naar het ziekenhuis was gebracht, had ze het waarschijnlijk wel overleefd.
Wat vinden jullie hiervan? In feite is dit volgens mij een soort passieve euthanasie...
donderdag 8 januari 2015 om 10:19
Dementerend in een verzorgingstehuis mijn laatste jaren slijten met verregaande bezuinigingen en amper familie om me heen, of een zachte dood sterven door niet medisch in te grijpen.
Voor mij geen moeilijke keuze! (Nu maar hopen dat mijn nichtjes me niet alsnog een infuus aanpraten, zodat ik blijf leven.)
Jouw tante heeft nog maar weinig mensen omzich heen. Jouw neef en jijzelf. Binnenkort zal ze dat niet eens meer weten en eenzaam verstoffen in dat tehuis. Het klinkt hard om iemand te laten versterven, maar miss hien is oplappen nog we veel harder!
Veel sterkte de komende tijd....
Voor mij geen moeilijke keuze! (Nu maar hopen dat mijn nichtjes me niet alsnog een infuus aanpraten, zodat ik blijf leven.)
Jouw tante heeft nog maar weinig mensen omzich heen. Jouw neef en jijzelf. Binnenkort zal ze dat niet eens meer weten en eenzaam verstoffen in dat tehuis. Het klinkt hard om iemand te laten versterven, maar miss hien is oplappen nog we veel harder!
Veel sterkte de komende tijd....
donderdag 8 januari 2015 om 10:26
TO, voorop gesteld dat het lief is dat je je om je tante bekommert:
Als ik jouw neef was, zou ik helemaal geen prijs opstellen dat een nichtje, aan de andere kant van het land, meent zich te kunnen bemoeien met het beleid rond mijn moeder. Ik zou, als enig kind (?), kapot zijn van verdriet omdat mijn moeder dementerend is. Ik zou met haar arts en het team van de verzorging daarover willen overleggen, en zeker niet met iemand die haar oordeel klaar heeft zonder écht op de hoogte te zijn.
Realiseer je je, dat dit kan leiden tot een fikse familieruzie? En zijn jouw neef en jij de enige familieleden? Neef is dus enig kind, geen partner van tante (meer). Tante is een zus van jouw vader of moeder, leven die nog? Dan zou ik mijn rol beperken tot het steunen van de betrokkenen, praktische hulp aanbieden en een luisterend oor, maar laat je (ver)oordelen alstjeblieft erbuiten!
Als ik jouw neef was, zou ik helemaal geen prijs opstellen dat een nichtje, aan de andere kant van het land, meent zich te kunnen bemoeien met het beleid rond mijn moeder. Ik zou, als enig kind (?), kapot zijn van verdriet omdat mijn moeder dementerend is. Ik zou met haar arts en het team van de verzorging daarover willen overleggen, en zeker niet met iemand die haar oordeel klaar heeft zonder écht op de hoogte te zijn.
Realiseer je je, dat dit kan leiden tot een fikse familieruzie? En zijn jouw neef en jij de enige familieleden? Neef is dus enig kind, geen partner van tante (meer). Tante is een zus van jouw vader of moeder, leven die nog? Dan zou ik mijn rol beperken tot het steunen van de betrokkenen, praktische hulp aanbieden en een luisterend oor, maar laat je (ver)oordelen alstjeblieft erbuiten!
donderdag 8 januari 2015 om 10:29
Tijd geleden meegemaakt met oma van vriendin.
Oma was al dementerend. Twee tantes van vriendin waren ruzie aan het maken. De één wilde ziekenhuisopname ivm uitdroging en sepsis. De andere tante, degene die het meest voor oma zorgde wilde dit niet. Vond dat oma in haar eigen omgeving mocht overlijden. Zonder toeters en bellen. Fijn op haar eigen bed en in het bijzijn van familie die in de buurt woonde.
Tante één won de strijd. Vond ook dat ze moest opknappen.
Oma werd in ambulance geladen en naar een academisch ziekenhuis gebracht. Oma werd meerdere keren in haar arm geprikt voor bloedafname en kreeg 2 infusen, vocht toegediend, het arme mens kreeg een blaaskatheter in haar blaas een zuurstofslangetje in de neus en heel veel verpleging,co- en arts assistenten aan haar bed. Van de eerste hulp naar de afdeling.
Mijn vriendin heeft haar oma nauwelijks zien opknappen (oma kreeg op zeker moment vocht achter de longen door al het vocht) en uiteindelijk zien overlijden in het ziekenhuis. Helaas.
Oma was al dementerend. Twee tantes van vriendin waren ruzie aan het maken. De één wilde ziekenhuisopname ivm uitdroging en sepsis. De andere tante, degene die het meest voor oma zorgde wilde dit niet. Vond dat oma in haar eigen omgeving mocht overlijden. Zonder toeters en bellen. Fijn op haar eigen bed en in het bijzijn van familie die in de buurt woonde.
Tante één won de strijd. Vond ook dat ze moest opknappen.
Oma werd in ambulance geladen en naar een academisch ziekenhuis gebracht. Oma werd meerdere keren in haar arm geprikt voor bloedafname en kreeg 2 infusen, vocht toegediend, het arme mens kreeg een blaaskatheter in haar blaas een zuurstofslangetje in de neus en heel veel verpleging,co- en arts assistenten aan haar bed. Van de eerste hulp naar de afdeling.
Mijn vriendin heeft haar oma nauwelijks zien opknappen (oma kreeg op zeker moment vocht achter de longen door al het vocht) en uiteindelijk zien overlijden in het ziekenhuis. Helaas.
donderdag 8 januari 2015 om 10:29
quote:Suziiiie schreef op 08 januari 2015 @ 10:15:
[...]
'
Ik hoop toch niet dat jij dit beeld hebt bij verzorgenden en verpleegkundigen.
Als je geen 1ste contactpersoon bent van een patiënt MAG de verzorgende geen informatie geven!
Ook niet (juist niet) als iemand dementerend is.
Dat zou wat zijn, als ik dementerend zou zijn en mijn hele familie zou zich kunnen bemoeien met mijn ziekte en stervensproces. Ik moet er niet aan denken en wettelijk gezien mag dit niet eens.
En die neef berust zich misschien wel in de situatie. Misschien hebben de tante en neef het gehad over situaties als deze, wie zal het zeggen?Helemaal mee eens
[...]
'
Ik hoop toch niet dat jij dit beeld hebt bij verzorgenden en verpleegkundigen.
Als je geen 1ste contactpersoon bent van een patiënt MAG de verzorgende geen informatie geven!
Ook niet (juist niet) als iemand dementerend is.
Dat zou wat zijn, als ik dementerend zou zijn en mijn hele familie zou zich kunnen bemoeien met mijn ziekte en stervensproces. Ik moet er niet aan denken en wettelijk gezien mag dit niet eens.
En die neef berust zich misschien wel in de situatie. Misschien hebben de tante en neef het gehad over situaties als deze, wie zal het zeggen?Helemaal mee eens
donderdag 8 januari 2015 om 10:43
quote:intheheart schreef op 08 januari 2015 @ 08:48:
Dat weet ik van neef zelf.
En ja, NU is ze heel slecht. Waarschijnlijk was ze, als ze meteen naar het ziekenhuis was gebracht, alweer een stuk opgeknapt (?)Dat is alleen maar gissen, Misschien was ze lichamelijk opgeknapt maar geestelijk krijgt ze echt een enorme afknapper. Ik zou in die situatie ook liever iets "te vroeg "gaan, dan lichamelijk wat opgelapt worden, en dan geestelijk een stuk achter uit gaan. Dat proces gun je niemand, je ergste vijand nog niet
Dat weet ik van neef zelf.
En ja, NU is ze heel slecht. Waarschijnlijk was ze, als ze meteen naar het ziekenhuis was gebracht, alweer een stuk opgeknapt (?)Dat is alleen maar gissen, Misschien was ze lichamelijk opgeknapt maar geestelijk krijgt ze echt een enorme afknapper. Ik zou in die situatie ook liever iets "te vroeg "gaan, dan lichamelijk wat opgelapt worden, en dan geestelijk een stuk achter uit gaan. Dat proces gun je niemand, je ergste vijand nog niet
De waarheid is dat iedereen zomaar wat probeert
donderdag 8 januari 2015 om 10:48
Ik weet niet hoe het in het dossier is gezet, het is ook al weer meer dan 10 jaar geleden en ik heb er intussen wel vrede mee. Krijg er oma toch niet mee terug. Maar ik vond het destijds wel heel raar, net als de rest van de familie. Aan de andere kant was ik blij dat oma verder leed bespaard gebleven is, ze zat al jaren in het verpleeghuis en kon niet veel meer. Ze vond het zelf ook niet leuk.
donderdag 8 januari 2015 om 11:04
Een beleid wordt altijd besproken tussen arts en contactpersoon. Andere familieleden krijgen die informatie niet.
Van te voren wordt al vastgelegd of iemand naar ziekenhuis gaat of niet. Dit is altijd wens van persoon zelf of contactpersoon en met advies van arts. Dit wordt gelijk al in de computer gezet zodra iemand daar komt wonen.
Als iemand zo ziek is dat die persoon niet meer kan slikken e.d. gaan ze die persoon inderdaad niet martelen door er toch medicatie in te prakken maar door de medicatie te staken. Maar dit komt altijd van de arts in overleg met contactpersoon.
Alles is vastgelegd en duidelijk besproken met handtekeningen. Dit is heel streng. Voor je het weet wordt er een rechtszaak tegen je gespannen.
ook ligt ze niet zielig en alleen in haar kamertje. Als ik het zo lees is ze hartstikke ziek. Die mevrouw wil waarschijnlijk het allerliefst lekker op haar kamer in bed zonder allemaal mensen om zich heen. Verzorging en verpleging komen echt wel met regelmaat kijken.
Van te voren wordt al vastgelegd of iemand naar ziekenhuis gaat of niet. Dit is altijd wens van persoon zelf of contactpersoon en met advies van arts. Dit wordt gelijk al in de computer gezet zodra iemand daar komt wonen.
Als iemand zo ziek is dat die persoon niet meer kan slikken e.d. gaan ze die persoon inderdaad niet martelen door er toch medicatie in te prakken maar door de medicatie te staken. Maar dit komt altijd van de arts in overleg met contactpersoon.
Alles is vastgelegd en duidelijk besproken met handtekeningen. Dit is heel streng. Voor je het weet wordt er een rechtszaak tegen je gespannen.
ook ligt ze niet zielig en alleen in haar kamertje. Als ik het zo lees is ze hartstikke ziek. Die mevrouw wil waarschijnlijk het allerliefst lekker op haar kamer in bed zonder allemaal mensen om zich heen. Verzorging en verpleging komen echt wel met regelmaat kijken.
donderdag 8 januari 2015 om 11:12
Lijkt me lastig voor je TO. Ik denk dat een van de dingen die het moeilijk te beoordelen maken is dat jij eigenlijk geen goed beeld hebt van hoe het echt met je oma gaat.
Mijn oma is er denk ik een beetje aan toe zoals die van jou (heb hier ook een topic over op de pijler psyche). Als ik mijn oma niet zo vaak zou zien als ik nu doe en deze situatie zou ontstaan zou ik waarschijnlijk precies hetzelfde denken als jij! Naar buitenstaanders (en daar bedoel ik mensen mee die haar niet dagelijks zien, ook haar eigen neefjes en nichtjes) is ze nog best ok ja. Ze kan nog lopen al gaat het niet te best, en met buitenstaanders is ze best vrolijk en "ok". Achter gesloten deuren is er echter ware terreur gaande in haar hoofd en gaat het helemaal niet goed met haar.
Ik durf er weinig over te zeggen zonder in die schoenen te staan, maar ik sluit niet uit dat als mijn oma nu longontsteking krijgt we haar laten gaan. Want het alternatief is waarschijnlijk veel gruwelijker.
Mijn oma is er denk ik een beetje aan toe zoals die van jou (heb hier ook een topic over op de pijler psyche). Als ik mijn oma niet zo vaak zou zien als ik nu doe en deze situatie zou ontstaan zou ik waarschijnlijk precies hetzelfde denken als jij! Naar buitenstaanders (en daar bedoel ik mensen mee die haar niet dagelijks zien, ook haar eigen neefjes en nichtjes) is ze nog best ok ja. Ze kan nog lopen al gaat het niet te best, en met buitenstaanders is ze best vrolijk en "ok". Achter gesloten deuren is er echter ware terreur gaande in haar hoofd en gaat het helemaal niet goed met haar.
Ik durf er weinig over te zeggen zonder in die schoenen te staan, maar ik sluit niet uit dat als mijn oma nu longontsteking krijgt we haar laten gaan. Want het alternatief is waarschijnlijk veel gruwelijker.
donderdag 8 januari 2015 om 11:22
Nu ik zelf lijd aan een niet progressieve vorm van amnesie (zolang ik pillen slik), denk ik hier veel over na. Wat stelt je leven voor als je herinneringen verdwijnen? Ik ben mijn herinneringen!!!
Progressieve dementie is afschuwelijk. Toen mijn oma overleed, was ze allang mijn oma niet meer. Ze was langzaam maar zeker een onbekende demente vrouw geworden. Ik hielp mijn opa met de verzorging en had in de jaren voor haar overlijden stukje bij beetje afscheid genomen van de oma die ze ooit was. Toen ze uiteindelijk stierf, was ik vooral opgelucht dat het leven van mijn opa niet langer draaide om dat afscheid nemen.
Ze is vanzelf gestorven, dus wat dat betreft heeft mijn opa geen beslissingen hoeven nemen.
Mocht het bij mij zover komen dat ik nog sneller stukken verleden kwijtraak en ook het heden niet meer opsla, dan hoeft mijn gezin wat mij betreft echt niet jaren te gaan zorgen voor een vreemde demente vrouw.
Progressieve dementie is afschuwelijk. Toen mijn oma overleed, was ze allang mijn oma niet meer. Ze was langzaam maar zeker een onbekende demente vrouw geworden. Ik hielp mijn opa met de verzorging en had in de jaren voor haar overlijden stukje bij beetje afscheid genomen van de oma die ze ooit was. Toen ze uiteindelijk stierf, was ik vooral opgelucht dat het leven van mijn opa niet langer draaide om dat afscheid nemen.
Ze is vanzelf gestorven, dus wat dat betreft heeft mijn opa geen beslissingen hoeven nemen.
Mocht het bij mij zover komen dat ik nog sneller stukken verleden kwijtraak en ook het heden niet meer opsla, dan hoeft mijn gezin wat mij betreft echt niet jaren te gaan zorgen voor een vreemde demente vrouw.
donderdag 8 januari 2015 om 12:06
quote:yette schreef op 08 januari 2015 @ 11:22:
Nu ik zelf lijd aan een niet progressieve vorm van amnesie (zolang ik pillen slik), denk ik hier veel over na. Mocht het bij mij zover komen dat ik nog sneller stukken verleden kwijtraak en ook het heden niet meer opsla, dan hoeft mijn gezin wat mij betreft echt niet jaren te gaan zorgen voor een vreemde demente vrouw.Wat vreselijk voor jou! Mogen de pillen maar goed hun werk doen.
Nu ik zelf lijd aan een niet progressieve vorm van amnesie (zolang ik pillen slik), denk ik hier veel over na. Mocht het bij mij zover komen dat ik nog sneller stukken verleden kwijtraak en ook het heden niet meer opsla, dan hoeft mijn gezin wat mij betreft echt niet jaren te gaan zorgen voor een vreemde demente vrouw.Wat vreselijk voor jou! Mogen de pillen maar goed hun werk doen.
donderdag 8 januari 2015 om 12:16
Een stervend lichaan neemt vocht vaak niet meer op waardoor iemand door vocht toe te dienen opblaast of vocht achter de longen krijgt en dus benauwd zal worden. Een stervend lichaam stoot juist af. Geen eten en drinken meer willen zoals bij de tante van TO.
Een aangetast en weggevreten brein door de dementie zullen medicatie zeer moeilijk opgenomen worden en hebben de medicatie voor bv delier zoals antipsychotica geen effect of minimaal. Zowieso hebben medicatie minder effect op een kapot brein en zie je vaak dat als de medicatie weer eens geevalueert gaat worden dat er een hoop stopt of doseringen worden aangepast.
Ik neem aan dat in het vz huis dit allemaal ook in overweging is genomen bij het besluit. Een besluit wat uitsluitend wordt genomen door arts en het familielid die contactpersoon is. Daarbij wordt ook de wens van tante in meegenomen en de vooruitzichten. Je mag aannemen dat de arts medisch gezien alles meeneemt om tot een beslissing te komen.
Een aangetast en weggevreten brein door de dementie zullen medicatie zeer moeilijk opgenomen worden en hebben de medicatie voor bv delier zoals antipsychotica geen effect of minimaal. Zowieso hebben medicatie minder effect op een kapot brein en zie je vaak dat als de medicatie weer eens geevalueert gaat worden dat er een hoop stopt of doseringen worden aangepast.
Ik neem aan dat in het vz huis dit allemaal ook in overweging is genomen bij het besluit. Een besluit wat uitsluitend wordt genomen door arts en het familielid die contactpersoon is. Daarbij wordt ook de wens van tante in meegenomen en de vooruitzichten. Je mag aannemen dat de arts medisch gezien alles meeneemt om tot een beslissing te komen.
donderdag 8 januari 2015 om 12:54
quote:Suziiiie schreef op 08 januari 2015 @ 10:15:
[...]
'
Ik hoop toch niet dat jij dit beeld hebt bij verzorgenden en verpleegkundigen.
Als je geen 1ste contactpersoon bent van een patiënt MAG de verzorgende geen informatie geven!
Ook niet (juist niet) als iemand dementerend is.
Dat zou wat zijn, als ik dementerend zou zijn en mijn hele familie zou zich kunnen bemoeien met mijn ziekte en stervensproces. Ik moet er niet aan denken en wettelijk gezien mag dit niet eens.
En die neef berust zich misschien wel in de situatie. Misschien hebben de tante en neef het gehad over situaties als deze, wie zal het zeggen?
Gelukkig is mijn ervaring dat de verzorgers van mijn geliefde opa en oma in hun laatste dagen net deden alsof ik een mens was en ze het geen probleem vonden om mij dingen te vertellen over het hoe en waarom van de behandeling.
Uiteraard ben ik absoluut voor de wet op privacy, maar we hebben het hier over geliefden die dood gaan. Dat roept veel vragen op. Lijkt me niet dat je voor alle vragen verwezen wordt naar de contactpersoon.
Ik zie het al voor me, dat ik daar met mijn betraande gezicht zit en vraag 'zuster, hadden jullie echt niks kunnen doen?' En dat ze dan zegt: ' vraag je contactpersoon maar'
[...]
'
Ik hoop toch niet dat jij dit beeld hebt bij verzorgenden en verpleegkundigen.
Als je geen 1ste contactpersoon bent van een patiënt MAG de verzorgende geen informatie geven!
Ook niet (juist niet) als iemand dementerend is.
Dat zou wat zijn, als ik dementerend zou zijn en mijn hele familie zou zich kunnen bemoeien met mijn ziekte en stervensproces. Ik moet er niet aan denken en wettelijk gezien mag dit niet eens.
En die neef berust zich misschien wel in de situatie. Misschien hebben de tante en neef het gehad over situaties als deze, wie zal het zeggen?
Gelukkig is mijn ervaring dat de verzorgers van mijn geliefde opa en oma in hun laatste dagen net deden alsof ik een mens was en ze het geen probleem vonden om mij dingen te vertellen over het hoe en waarom van de behandeling.
Uiteraard ben ik absoluut voor de wet op privacy, maar we hebben het hier over geliefden die dood gaan. Dat roept veel vragen op. Lijkt me niet dat je voor alle vragen verwezen wordt naar de contactpersoon.
Ik zie het al voor me, dat ik daar met mijn betraande gezicht zit en vraag 'zuster, hadden jullie echt niks kunnen doen?' En dat ze dan zegt: ' vraag je contactpersoon maar'
donderdag 8 januari 2015 om 13:08
Omdat we behandelmogelijkheden hebben wil niet zeggen dat je dit altijd maar moet doen. Soms is het veel humaner om niet meer verder te behandelen, maar alleen te kiezen voor palliatieve zorg.
Als nicht ken je waarschijnlijk niet alle ins & outs. Misschien heeft je tante nog andere onderliggende ziektes en problemen waar je geen weet van hebt. Wat zijn de kansen van je tante? Stel dat ze wel behandeld zou worden in het ziekenhuis, wat zijn de bijwerkingen, in hoeverre is er herstel mogelijk, etc.
Wat heeft je tante verder vastgelegd over behandelen? Wat is er afgesproken met haar partner?
Als nicht ken je waarschijnlijk niet alle ins & outs. Misschien heeft je tante nog andere onderliggende ziektes en problemen waar je geen weet van hebt. Wat zijn de kansen van je tante? Stel dat ze wel behandeld zou worden in het ziekenhuis, wat zijn de bijwerkingen, in hoeverre is er herstel mogelijk, etc.
Wat heeft je tante verder vastgelegd over behandelen? Wat is er afgesproken met haar partner?
I can't control the wind but I can adjust the sail
explore, dream & discover
explore, dream & discover
donderdag 8 januari 2015 om 13:18
TO, ik kan me voorstellen dat dit heel moeilijk is en voor jou ook "tegennatuurlijk" voelt. Maar dementie is een onomkeerbaar proces. Vanuit mijn eigen ervaring ermee, zou ik zeggen gun je tante deze kans om aan erger leed te ontsnappen.
Ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien is het mosterd, maar kun je hierover niet met je neef in gesprek? Niet om hem te confronteren, maar om te weten wat zijn overweging is. Misschien kun je hem tot steun zijn, want het zal voor hem ook zwaar zijn.
Sterkte in ieder geval
Ik heb niet alle reacties gelezen dus misschien is het mosterd, maar kun je hierover niet met je neef in gesprek? Niet om hem te confronteren, maar om te weten wat zijn overweging is. Misschien kun je hem tot steun zijn, want het zal voor hem ook zwaar zijn.
Sterkte in ieder geval
donderdag 8 januari 2015 om 13:20
quote:Dropdrop schreef op 08 januari 2015 @ 12:54:
[...]
Gelukkig is mijn ervaring dat de verzorgers van mijn geliefde opa en oma in hun laatste dagen net deden alsof ik een mens was en ze het geen probleem vonden om mij dingen te vertellen over het hoe en waarom van de behandeling. Net alsof ik andere familieleden niet als mens beschouw, rare woordkeuze.
Uiteraard ben ik absoluut voor de wet op privacy, maar we hebben het hier over geliefden die dood gaan. Dat roept veel vragen op. Lijkt me niet dat je voor alle vragen verwezen wordt naar de contactpersoon.
Als verzorgende/ verpleegkundige mag je inderdaad geen informatie verstrekken aan derden. Eventueel wel aan 2de contactpersoon als 1ste contactpersoon EN patiënt daar toestemming voor geeft.
Ik zie het al voor me, dat ik daar met mijn betraande gezicht zit en vraag 'zuster, hadden jullie echt niks kunnen doen?' En dat ze dan zegt: ' vraag je contactpersoon maar' Verder kan ik hier niet op in gaan om het topic van TO niet te vervuilen. We denken er allebei verschillend over lees ik wel.
[...]
Gelukkig is mijn ervaring dat de verzorgers van mijn geliefde opa en oma in hun laatste dagen net deden alsof ik een mens was en ze het geen probleem vonden om mij dingen te vertellen over het hoe en waarom van de behandeling. Net alsof ik andere familieleden niet als mens beschouw, rare woordkeuze.
Uiteraard ben ik absoluut voor de wet op privacy, maar we hebben het hier over geliefden die dood gaan. Dat roept veel vragen op. Lijkt me niet dat je voor alle vragen verwezen wordt naar de contactpersoon.
Als verzorgende/ verpleegkundige mag je inderdaad geen informatie verstrekken aan derden. Eventueel wel aan 2de contactpersoon als 1ste contactpersoon EN patiënt daar toestemming voor geeft.
Ik zie het al voor me, dat ik daar met mijn betraande gezicht zit en vraag 'zuster, hadden jullie echt niks kunnen doen?' En dat ze dan zegt: ' vraag je contactpersoon maar' Verder kan ik hier niet op in gaan om het topic van TO niet te vervuilen. We denken er allebei verschillend over lees ik wel.
Never give up hope.
donderdag 8 januari 2015 om 13:31
Wat ik het meest schokkend vind aan dit hele verhaal is dat er mensen durven te insinueren dat neef op de erfenis uit is, omdat hij tante niet meteen naar het ziekenhuis laat brengen.
Stel je voor, dat je je moeder geestelijk achteruit ziet gaan, telkens voor nieuwe dilemma's geplaatst wordt, in overleg met de behandelaars besluit dat niet-behandelen humaner is, en bovenop al het verdriet dat je daarvan hebt zetten mensen je even als geldwolf neer.
TO, praat met neef maar houd je bescheiden. Hij zit er elke dag en heeft er betere kijk op dan jij. Het is lief dat je betrokken bent maar zolang jij daar zelf niet elke dag zit om te zorgen en dilemma's te overwegen en de toestand van je tante te beoordelen, kun je de situatie niet goed inschatten.
Pas op dat je je eigen verdriet en zorgen niet centraal stelt, in plaats van wat het beste is voor je tante.
Stel je voor, dat je je moeder geestelijk achteruit ziet gaan, telkens voor nieuwe dilemma's geplaatst wordt, in overleg met de behandelaars besluit dat niet-behandelen humaner is, en bovenop al het verdriet dat je daarvan hebt zetten mensen je even als geldwolf neer.
TO, praat met neef maar houd je bescheiden. Hij zit er elke dag en heeft er betere kijk op dan jij. Het is lief dat je betrokken bent maar zolang jij daar zelf niet elke dag zit om te zorgen en dilemma's te overwegen en de toestand van je tante te beoordelen, kun je de situatie niet goed inschatten.
Pas op dat je je eigen verdriet en zorgen niet centraal stelt, in plaats van wat het beste is voor je tante.
donderdag 8 januari 2015 om 13:38
In tehuizen is het idd maar de vraag of ze iemand soms liever dood laten gaan, de ha iig. Heb het zelf nu twee keer meegemaakt. Met mijn oma en met schoonmoeder.
Bij oma (ook meerdere malen longontsteking) moet je echt flink boos worden en dreigen voordat er eindelijk een dokter komt en er maatregelen worden getroffen. Ook bij andere ongelukken waarbij je normaal direct een ambu zou bellen kijken ze eerst of iemand het wel overleefd
Het lijkt wel of het medisch personeel voor mensen boven een bepaalde leeftijd minder of geen moeite doen.
Wat lichte dementie betreft. Dat hoeft zeker niet slechter te worden hoor. Schone ma is ook dementerend (haar doen we NIET in een tehuis) en die is nu 3 keer in het ziekenhuis geweest. Kwam er ook zo'n hittepetit vertellen dat ze écht niet naar huis kon omdat ze testjes hadden gedaan (pak brood, zet koffie etc) Ook spraken ze haar in het nederlands aan wat ze nauwelijks verstaat Alles om zo'n mensje maar snel van deze wereld te krijgen. Vriend was lichtelijk in paniek en vroeg of ik kwam. Hittepetit zag meteen dat ze met mij niets kon en draaide zo d'r kont naar me toe om vriend te vertellen dat ze plaats hadden bij xxx. Gelukkig wist vriend er nog wel uit te brengen dat ze met mij moest praten.
Daarna mocht ze gewoon mee naar huis. Andere dokter ( van allochtone afkomst zou dat wat uitmaken? ) vond dat wij/ik gelijk hadden en dat zo'n mensje gewoon lekker thuis moest blijven als wij daar moeite voor wilden doen.
Ze is thuis een stuk helderder dan in het ziekenhuis. Brood heet thuis gewoon weer stoet en roggebrood (brood) hebben we niet
Ga lekker praten met tante TO en kijk zelf hoe het met haar is en trek rustig je mond open als je denkt dat het anders kan.
Ze maken zich er vaak makkelijk van af is mijn ervaring
Bij oma (ook meerdere malen longontsteking) moet je echt flink boos worden en dreigen voordat er eindelijk een dokter komt en er maatregelen worden getroffen. Ook bij andere ongelukken waarbij je normaal direct een ambu zou bellen kijken ze eerst of iemand het wel overleefd
Het lijkt wel of het medisch personeel voor mensen boven een bepaalde leeftijd minder of geen moeite doen.
Wat lichte dementie betreft. Dat hoeft zeker niet slechter te worden hoor. Schone ma is ook dementerend (haar doen we NIET in een tehuis) en die is nu 3 keer in het ziekenhuis geweest. Kwam er ook zo'n hittepetit vertellen dat ze écht niet naar huis kon omdat ze testjes hadden gedaan (pak brood, zet koffie etc) Ook spraken ze haar in het nederlands aan wat ze nauwelijks verstaat Alles om zo'n mensje maar snel van deze wereld te krijgen. Vriend was lichtelijk in paniek en vroeg of ik kwam. Hittepetit zag meteen dat ze met mij niets kon en draaide zo d'r kont naar me toe om vriend te vertellen dat ze plaats hadden bij xxx. Gelukkig wist vriend er nog wel uit te brengen dat ze met mij moest praten.
Daarna mocht ze gewoon mee naar huis. Andere dokter ( van allochtone afkomst zou dat wat uitmaken? ) vond dat wij/ik gelijk hadden en dat zo'n mensje gewoon lekker thuis moest blijven als wij daar moeite voor wilden doen.
Ze is thuis een stuk helderder dan in het ziekenhuis. Brood heet thuis gewoon weer stoet en roggebrood (brood) hebben we niet
Ga lekker praten met tante TO en kijk zelf hoe het met haar is en trek rustig je mond open als je denkt dat het anders kan.
Ze maken zich er vaak makkelijk van af is mijn ervaring
donderdag 8 januari 2015 om 13:43
Hey,
Mijn oma was ook dementerend. Op 31 december is ze helaas overleden.
Het klopt dat iemand die dementerend is er nu niet bepaald op vooruit gaat als ze naar het ziekenhuis wordt gebracht en daarna toch weer terug moet. Het verslechterd vaak zelfs de situatie.
Heel veel sterkte. Ik weet hoe zwaar dit is.
Mijn oma was ook dementerend. Op 31 december is ze helaas overleden.
Het klopt dat iemand die dementerend is er nu niet bepaald op vooruit gaat als ze naar het ziekenhuis wordt gebracht en daarna toch weer terug moet. Het verslechterd vaak zelfs de situatie.
Heel veel sterkte. Ik weet hoe zwaar dit is.
Carpe Diem!
donderdag 8 januari 2015 om 13:49
quote:bootje_op_de_golven schreef op 08 januari 2015 @ 13:43:
Wat leef jij soms toch in een vreemde wereld Nina. Onvoorstelbaar dat je zulke idiote dingen durft te insinueren.Eens. Ik wil niet zeggen dat er nooit fouten worden gemaakt of dat de zorg soms beter kan. Maar jij, Nina, bent wel heel negatief.
Wat leef jij soms toch in een vreemde wereld Nina. Onvoorstelbaar dat je zulke idiote dingen durft te insinueren.Eens. Ik wil niet zeggen dat er nooit fouten worden gemaakt of dat de zorg soms beter kan. Maar jij, Nina, bent wel heel negatief.
donderdag 8 januari 2015 om 13:51
quote:nina1966 schreef op 08 januari 2015 @ 13:38:
In tehuizen is het idd maar de vraag of ze iemand soms liever dood laten gaan, de ha iig. Heb het zelf nu twee keer meegemaakt. Met mijn oma en met schoonmoeder.
Bij oma (ook meerdere malen longontsteking) moet je echt flink boos worden en dreigen voordat er eindelijk een dokter komt en er maatregelen worden getroffen. Ook bij andere ongelukken waarbij je normaal direct een ambu zou bellen kijken ze eerst of iemand het wel overleefd
Het lijkt wel of het medisch personeel voor mensen boven een bepaalde leeftijd minder of geen moeite doen.
Wat lichte dementie betreft. Dat hoeft zeker niet slechter te worden hoor. Schone ma is ook dementerend (haar doen we NIET in een tehuis) en die is nu 3 keer in het ziekenhuis geweest. Kwam er ook zo'n hittepetit vertellen dat ze écht niet naar huis kon omdat ze testjes hadden gedaan (pak brood, zet koffie etc) Ook spraken ze haar in het nederlands aan wat ze nauwelijks verstaat Alles om zo'n mensje maar snel van deze wereld te krijgen. Vriend was lichtelijk in paniek en vroeg of ik kwam. Hittepetit zag meteen dat ze met mij niets kon en draaide zo d'r kont naar me toe om vriend te vertellen dat ze plaats hadden bij xxx. Gelukkig wist vriend er nog wel uit te brengen dat ze met mij moest praten.
Daarna mocht ze gewoon mee naar huis. Andere dokter ( van allochtone afkomst zou dat wat uitmaken? ) vond dat wij/ik gelijk hadden en dat zo'n mensje gewoon lekker thuis moest blijven als wij daar moeite voor wilden doen.
Ze is thuis een stuk helderder dan in het ziekenhuis. Brood heet thuis gewoon weer stoet en roggebrood (brood) hebben we niet
Ga lekker praten met tante TO en kijk zelf hoe het met haar is en trek rustig je mond open als je denkt dat het anders kan.
Ze maken zich er vaak makkelijk van af is mijn ervaringLijkt mij alleen maar goed dat ze proberen te voorkomen dat zoń mensje zomaar naar huis gaat zonder dat ze weten of er daar wel de nodige zorg en aandacht is. En ja soms moet je dan even wat moeite doen om te laten zien dat die zorg en aandacht er echt is. Lijkt me een stuk minder erg dan dat ze zo alleen in een taxi gezet wordt....
In tehuizen is het idd maar de vraag of ze iemand soms liever dood laten gaan, de ha iig. Heb het zelf nu twee keer meegemaakt. Met mijn oma en met schoonmoeder.
Bij oma (ook meerdere malen longontsteking) moet je echt flink boos worden en dreigen voordat er eindelijk een dokter komt en er maatregelen worden getroffen. Ook bij andere ongelukken waarbij je normaal direct een ambu zou bellen kijken ze eerst of iemand het wel overleefd
Het lijkt wel of het medisch personeel voor mensen boven een bepaalde leeftijd minder of geen moeite doen.
Wat lichte dementie betreft. Dat hoeft zeker niet slechter te worden hoor. Schone ma is ook dementerend (haar doen we NIET in een tehuis) en die is nu 3 keer in het ziekenhuis geweest. Kwam er ook zo'n hittepetit vertellen dat ze écht niet naar huis kon omdat ze testjes hadden gedaan (pak brood, zet koffie etc) Ook spraken ze haar in het nederlands aan wat ze nauwelijks verstaat Alles om zo'n mensje maar snel van deze wereld te krijgen. Vriend was lichtelijk in paniek en vroeg of ik kwam. Hittepetit zag meteen dat ze met mij niets kon en draaide zo d'r kont naar me toe om vriend te vertellen dat ze plaats hadden bij xxx. Gelukkig wist vriend er nog wel uit te brengen dat ze met mij moest praten.
Daarna mocht ze gewoon mee naar huis. Andere dokter ( van allochtone afkomst zou dat wat uitmaken? ) vond dat wij/ik gelijk hadden en dat zo'n mensje gewoon lekker thuis moest blijven als wij daar moeite voor wilden doen.
Ze is thuis een stuk helderder dan in het ziekenhuis. Brood heet thuis gewoon weer stoet en roggebrood (brood) hebben we niet
Ga lekker praten met tante TO en kijk zelf hoe het met haar is en trek rustig je mond open als je denkt dat het anders kan.
Ze maken zich er vaak makkelijk van af is mijn ervaringLijkt mij alleen maar goed dat ze proberen te voorkomen dat zoń mensje zomaar naar huis gaat zonder dat ze weten of er daar wel de nodige zorg en aandacht is. En ja soms moet je dan even wat moeite doen om te laten zien dat die zorg en aandacht er echt is. Lijkt me een stuk minder erg dan dat ze zo alleen in een taxi gezet wordt....
donderdag 8 januari 2015 om 13:58
Gezien het feit dat er een volwassen kind in spel is en ook de letterlijke afstand, is de kans heel groot dat jij niet alle informatie hebt, Intheheart. Zowel qua hoe het met tante ging voor de ontsteking (juist bij meer aanwezig zijn gaat veel meer opvallen dat in bepaalde fases nog te verbergen kan zijn bij incidenteler bezoek), als hoe het nu gaat (en de informatie die je hebt zal gezien de afstand ook deels gekleurd zijn aangezien je ook nu weer niet heel veel aanwezig kan zijn en dus moet af gaan op verhalen en dus ook interpretatie en emoties van anderen), maar ook voor wat betreft afspraken die er gemaakt kunnen zijn met tante en/of neef en arts. Juist bij dit soort opnames wordt vaak eea besproken.
Dat tante niet direct levensmoe is of was wil niet zeggen dat ze ook geen behandelverbod heeft aangegeven voor deze en/of andere situaties. Dat kan zelfs een kerngezonde levenslustige medemens. Juist haar dementie is een trigger voor steeds meer mensen om bewust na te denken welke behandeling ze nog wel of niet willen en ook om vanuit behandelaars vooraf aan te kaarten. Juist omdat het een situatie is die vaak genoeg voorkomt en de gevolgen enorm groot kunnen zijn qua zware fysieke maar ook psychische en emotionele belasting. Longontsteking is een typische om te bespreken en als men een mening heeft omtrent niet allesnel meer willen daar juist bij stil te staan.
Sowieso in zijn algemeenheid, hoe emotioneel ook voor jou, het is niet jouw weg. Het gaat er niet om of jij het zielig of lastig vindt, hard gezegd. Dat is belangrijk alsin mag je zelf mee bezig zijn en mag er zijn, maar is niet iets waar keuzes qua zorg, leven etc op gebaseerd moeten zijn. Daarin tellen bovenal de wenwensen van tante en indien ze dat geregeld heeft en/of niet meer beslissingsbevoegd is haar medisch volmacht, hoogstwaarschijnlijk haar zoon (tenzij zelf anders aangegeven ). Je kunt haar geen groter "cadeau " geven dan in deze zoveel mogelijk aan de hand van haar wensen te laten verlopen of indien niet aangegeven in de lijn vanaar Hoe zij het leven heeft geleefd. Niet iedereen hecht aan lang leven. Pracht als het bij je past, een last als je voor iets anders wil gaan. Pas op dat je jouw gevoelens hierin niet gaat verwarren met wat dus het beste is. Soms kan dat volledig haaks staan op.
Zielig? Slapen is juist een uitkomst als het lijf het zo te verduren heeft, des te meer als je door dementie dat niet altijd meer kunt bevatten. Als ze rustig erbij ligt, dan geeft dat vele signalen af. Fysiek belemmert pijn haar dus niet zwaar gelukkig op die momenten. Ze voelt zich niet onrustig. Zoekt niet bewust of onbewust naar iemand om zich heen. Ik dat niet eigenlijk heel mooi? Ook het lijden en sterven horen bij het leven en soms komt dat eerder dan gehoopt. Als dat dan een feit is, dan is het Veel waard als dat voor die persoon zo rustig mogelijk gevoel met zo min mogelijk (zielen)pijn is. Bij dit soort tijden zal ook verzorging waar mogelijk meer aanwippen. Al is niet iedereen daarvan gediend en kan iemand daarvan onrustig raken, bij die mensen zal men dat waar mogelijk weer respecteren. Net als merken dat iemand rustiger wordt als de hand vastgehouden wordt, dan doet men dat waar mogelijk en zal men dat naar de contactpersoon communiceren.
Neef vragen hoe en wat kan, mits met voorzichtige schreden en respect voor mogelijkheid dat jouw visie niet overeenkomt met die van tante of neef. Pas heel erg op om niet beschuldigend over te komen. Als het komt vanuit liefde en bezorgdheid is dat niet een gewenst resultaat en ik kan me indenken dat sommige uitspraken of eigenlijk vooral de conclusies die je eruit lijkt te trekken in het verkeerde keelgat kunnen schieten.
Sterke.
Dat tante niet direct levensmoe is of was wil niet zeggen dat ze ook geen behandelverbod heeft aangegeven voor deze en/of andere situaties. Dat kan zelfs een kerngezonde levenslustige medemens. Juist haar dementie is een trigger voor steeds meer mensen om bewust na te denken welke behandeling ze nog wel of niet willen en ook om vanuit behandelaars vooraf aan te kaarten. Juist omdat het een situatie is die vaak genoeg voorkomt en de gevolgen enorm groot kunnen zijn qua zware fysieke maar ook psychische en emotionele belasting. Longontsteking is een typische om te bespreken en als men een mening heeft omtrent niet allesnel meer willen daar juist bij stil te staan.
Sowieso in zijn algemeenheid, hoe emotioneel ook voor jou, het is niet jouw weg. Het gaat er niet om of jij het zielig of lastig vindt, hard gezegd. Dat is belangrijk alsin mag je zelf mee bezig zijn en mag er zijn, maar is niet iets waar keuzes qua zorg, leven etc op gebaseerd moeten zijn. Daarin tellen bovenal de wenwensen van tante en indien ze dat geregeld heeft en/of niet meer beslissingsbevoegd is haar medisch volmacht, hoogstwaarschijnlijk haar zoon (tenzij zelf anders aangegeven ). Je kunt haar geen groter "cadeau " geven dan in deze zoveel mogelijk aan de hand van haar wensen te laten verlopen of indien niet aangegeven in de lijn vanaar Hoe zij het leven heeft geleefd. Niet iedereen hecht aan lang leven. Pracht als het bij je past, een last als je voor iets anders wil gaan. Pas op dat je jouw gevoelens hierin niet gaat verwarren met wat dus het beste is. Soms kan dat volledig haaks staan op.
Zielig? Slapen is juist een uitkomst als het lijf het zo te verduren heeft, des te meer als je door dementie dat niet altijd meer kunt bevatten. Als ze rustig erbij ligt, dan geeft dat vele signalen af. Fysiek belemmert pijn haar dus niet zwaar gelukkig op die momenten. Ze voelt zich niet onrustig. Zoekt niet bewust of onbewust naar iemand om zich heen. Ik dat niet eigenlijk heel mooi? Ook het lijden en sterven horen bij het leven en soms komt dat eerder dan gehoopt. Als dat dan een feit is, dan is het Veel waard als dat voor die persoon zo rustig mogelijk gevoel met zo min mogelijk (zielen)pijn is. Bij dit soort tijden zal ook verzorging waar mogelijk meer aanwippen. Al is niet iedereen daarvan gediend en kan iemand daarvan onrustig raken, bij die mensen zal men dat waar mogelijk weer respecteren. Net als merken dat iemand rustiger wordt als de hand vastgehouden wordt, dan doet men dat waar mogelijk en zal men dat naar de contactpersoon communiceren.
Neef vragen hoe en wat kan, mits met voorzichtige schreden en respect voor mogelijkheid dat jouw visie niet overeenkomt met die van tante of neef. Pas heel erg op om niet beschuldigend over te komen. Als het komt vanuit liefde en bezorgdheid is dat niet een gewenst resultaat en ik kan me indenken dat sommige uitspraken of eigenlijk vooral de conclusies die je eruit lijkt te trekken in het verkeerde keelgat kunnen schieten.
Sterke.
when you wish upon a star...
