Gezondheid
alle pijlers
Dit is toch niet normaal
maandag 18 februari 2013 om 11:27
Volgens mij open ik dit topic bijna ieder jaar...sorry daarvoor.
Dit jaar is het echter buitensporig, vandaar dat ik wel een beetje steun kan gebruiken.
Ik heb ernstige hypochondrie, bij mezelf, maar ik projecteer het ook op anderen, in dit geval mijn moeder. Morgen moet ze weer voor haar jaarlijkse mammografie. Ze heeft twee keer borstkanker gehad, de laatste keer 3 jaar geleden, er is toen een borst verwijderd. En ik ben zo ontzettend bang en zenuwachtig...ik weet zelf dat dit niet gezond is. Ik zweef op het randje van paniek en de tranen zitten hoog. Bovendien is er geen enkele aanleiding om te denken dat er iets aan de hand is. Ze is eind vorig jaar bij de huisarts geweest voor borstonderzoek en zelf houdt ze het uiteraard ook in de gaten.
Zelf gaat ze dan ook redelijk rustig naar de controle, maar ik ben een wrak. Allerlei doemscenario's schieten door mijn hoofd en mijn gedachten gaan alle kanten op.
Ik ben vorige week bij de huisarts geweest en ik heb gevraagd of ik naar een psycholoog kan. Cognitieve gedragstherapie heb ik in het verleden al gevolgd en heeft niet zo heel erg veel uitgehaald. Ook slik ik al antidepressiva, dus misschien in overleg met de huisarts die dosis maar een beetje verhogen.
Iemand nog tips voor me om een beetje kalmer te worden? Anders ben ik bang dat mijn hart dit niet overleeft
Dit jaar is het echter buitensporig, vandaar dat ik wel een beetje steun kan gebruiken.
Ik heb ernstige hypochondrie, bij mezelf, maar ik projecteer het ook op anderen, in dit geval mijn moeder. Morgen moet ze weer voor haar jaarlijkse mammografie. Ze heeft twee keer borstkanker gehad, de laatste keer 3 jaar geleden, er is toen een borst verwijderd. En ik ben zo ontzettend bang en zenuwachtig...ik weet zelf dat dit niet gezond is. Ik zweef op het randje van paniek en de tranen zitten hoog. Bovendien is er geen enkele aanleiding om te denken dat er iets aan de hand is. Ze is eind vorig jaar bij de huisarts geweest voor borstonderzoek en zelf houdt ze het uiteraard ook in de gaten.
Zelf gaat ze dan ook redelijk rustig naar de controle, maar ik ben een wrak. Allerlei doemscenario's schieten door mijn hoofd en mijn gedachten gaan alle kanten op.
Ik ben vorige week bij de huisarts geweest en ik heb gevraagd of ik naar een psycholoog kan. Cognitieve gedragstherapie heb ik in het verleden al gevolgd en heeft niet zo heel erg veel uitgehaald. Ook slik ik al antidepressiva, dus misschien in overleg met de huisarts die dosis maar een beetje verhogen.
Iemand nog tips voor me om een beetje kalmer te worden? Anders ben ik bang dat mijn hart dit niet overleeft
