Gezondheid
alle pijlers
Ernstige fout huisarts: wat doen?
zondag 11 augustus 2013 om 12:52
Misschien meer een onderwerp voor geld en recht.....?
Om een heel lang verhaal kort samen te vatten: ik kampte met gezondheidsklachten; ben meerdere malen bij huisarts geweest. Hij zat op een bepaald spoor waarvan ik meerdere keren heb aangegeven het idee te hebben dat dat niet de oorzaak van het probleem was.
Hij bleef hier echter in volharden. Heb medicijnen gekregen, die niets hielpen, toen heeft hij de dosering verhoogd, hielp nog niets.
Inmiddels zo vreselijk ziek dat ik uiteindelijk met spoed doorgestuurd ben naar het ziekenhuis.
Conclusie: compleet verkeerde diagnose en medicijnen en ook nog in een veel te hoge dosis; daardoor werden mijn klachten alleen maar erger en erger.
Na bezoek specialist knapte ik binnen een paar dagen zienderogen op.
Dat ik op zoek ga naar een andere huisarts lijkt me duidelijk; maar ik vind het hele verhaal zo kwalijk dat ik er eigenlijk iets mee wil.
Wat te doen? Een gesprek aangaan, een brief schrijven, een klacht indienen (waar?).
Ben gewoon weken / maanden alleen maar zieker geworden door zijn foutieve diagnose (en tunnelvisie!).
Om een heel lang verhaal kort samen te vatten: ik kampte met gezondheidsklachten; ben meerdere malen bij huisarts geweest. Hij zat op een bepaald spoor waarvan ik meerdere keren heb aangegeven het idee te hebben dat dat niet de oorzaak van het probleem was.
Hij bleef hier echter in volharden. Heb medicijnen gekregen, die niets hielpen, toen heeft hij de dosering verhoogd, hielp nog niets.
Inmiddels zo vreselijk ziek dat ik uiteindelijk met spoed doorgestuurd ben naar het ziekenhuis.
Conclusie: compleet verkeerde diagnose en medicijnen en ook nog in een veel te hoge dosis; daardoor werden mijn klachten alleen maar erger en erger.
Na bezoek specialist knapte ik binnen een paar dagen zienderogen op.
Dat ik op zoek ga naar een andere huisarts lijkt me duidelijk; maar ik vind het hele verhaal zo kwalijk dat ik er eigenlijk iets mee wil.
Wat te doen? Een gesprek aangaan, een brief schrijven, een klacht indienen (waar?).
Ben gewoon weken / maanden alleen maar zieker geworden door zijn foutieve diagnose (en tunnelvisie!).
zondag 11 augustus 2013 om 16:54
Mijn huisarts heeft bij mijn jongste zoon ook een inschattingsfout gemaakt toen hij een paar weken na de geboorte hoge koorts kreeg. Het 'virusje, gaat vanzelf over' bleek hersenvliesontsteking te zijn.
De huisarts heeft mij zelf benaderd voor een gesprek, duizend maal excuses gemaakt, vertelt dat hij heel erg vond en geleerd te hebben van deze inschattingsfout.
(Mijn zoontje is overigens na een week ziekenhuis weer opgeknapt.)
Ik zou een afspraak maken voor n gesprek TO, om je hart te luchten en de huisarts leert ook wat van zon terugkoppeling.
De huisarts heeft mij zelf benaderd voor een gesprek, duizend maal excuses gemaakt, vertelt dat hij heel erg vond en geleerd te hebben van deze inschattingsfout.
(Mijn zoontje is overigens na een week ziekenhuis weer opgeknapt.)
Ik zou een afspraak maken voor n gesprek TO, om je hart te luchten en de huisarts leert ook wat van zon terugkoppeling.
zondag 11 augustus 2013 om 16:59
Toevallig heb ik net een vergelijkbaar 'akkefietje' achter de rug. Heb een jaar lopen kwakkelen, steeds toch eerst maar weer de medicatie die de HA had bedacht uitgeprobeerd. Uiteindelijk door een vervanger doorgestuurd en inmiddels medicatie-vrij, helaas nog niet klachtenvrij, maar er wordt aan gewerkt.
Ik heb deze huisarts al 12 jaar, altijd tot zeer grote tevredenheid, dus ik wil helemaal geen andere, maar ik wilde wel dat hij zich realiseerde hoe ik me het afgelopen jaar gevoeld heb.
Hij schrok er enorm van, heeft zijn excuses aangeboden en we hebben samen bekeken hoe het kwam dat hij zo'n tunnelvisie had.
Nu houden we weer van elkaar.
Dus ja, ga eerst met de HA praten en afhankelijk van de reactie kun je dan verder zien.
Heel veel aandoeningen hebben overlappende klachten, dus ik vind het helemaal niet zo gek dat een (huis)arts er wel eens naast zit.
Ik heb deze huisarts al 12 jaar, altijd tot zeer grote tevredenheid, dus ik wil helemaal geen andere, maar ik wilde wel dat hij zich realiseerde hoe ik me het afgelopen jaar gevoeld heb.
Hij schrok er enorm van, heeft zijn excuses aangeboden en we hebben samen bekeken hoe het kwam dat hij zo'n tunnelvisie had.
Nu houden we weer van elkaar.
Dus ja, ga eerst met de HA praten en afhankelijk van de reactie kun je dan verder zien.
Heel veel aandoeningen hebben overlappende klachten, dus ik vind het helemaal niet zo gek dat een (huis)arts er wel eens naast zit.
When arguing with a fool, first make sure the other isn't doing the same thing.
David Dunning
David Dunning
zondag 11 augustus 2013 om 19:26
@wellieb: heb je de rest van de reacties wel gelezen?
Ik heb toch wel heel duidelijk gemaakt dat ik hem absoluut niet van kwade opzet of wat dan ook beschuldig!
Ik ga absoluut eerst met hem om tafel.
Ik wil er verder inhoudelijk niet op ingaan, maar het had ook echt helemaal verkeerd kunnen aflopen.
Het is geen kwestie van een zalfje dat niet helpt en een pilletje dat je daarna krijgt binnen 2 dagen wel.
De specialist was behoorlijk duidelijk in zijn reactie. Ik denk wel dat er vanaf die kant ook nog iets gemeld zal worden.
Ik heb toch wel heel duidelijk gemaakt dat ik hem absoluut niet van kwade opzet of wat dan ook beschuldig!
Ik ga absoluut eerst met hem om tafel.
Ik wil er verder inhoudelijk niet op ingaan, maar het had ook echt helemaal verkeerd kunnen aflopen.
Het is geen kwestie van een zalfje dat niet helpt en een pilletje dat je daarna krijgt binnen 2 dagen wel.
De specialist was behoorlijk duidelijk in zijn reactie. Ik denk wel dat er vanaf die kant ook nog iets gemeld zal worden.
zondag 11 augustus 2013 om 19:32
Bij ons heeft de stichting zorgbelang ons goed kunnen helpen. Onze HA heeft ook verkeerd gehandeld bij mijn dochtertje. Ik voelde me naar mijn dochtertje toe verplicht er iets mee te doen. Wij hebben uiteindelijk een brief geschreven naar de huisarts. Als zijn antwoord niet bevredigend zou zijn, hadden we een klacht ingediend. Dat kun je bij verschillende instanties doen. De stichting zorgbelang kan je er alles over vertellen en kan je ook helpen om de brief op te stellen. Succes!
woensdag 14 augustus 2013 om 10:29
Heb niet alle reacties gelezen hoor, maar ik zou een gesprek adviseren. Als je de confrontatie met hem niet aan wil gaan (op dit moment) dan zou ik een brief schrijven.
Zelf ben ik door een inschattingsfout van de ha mijn beide onderbenen verloren. Ik werd zieker en zieker, hij bleef me wegsturen met 'burn-out' en 'psychisch'. Uiteindelijk bleek het een virusinfectie op mijn hart te zijn. Hart pompte nog maar 10% en daardoor had ik trombose in/aan mijn hart, longen en onderbenen. Toen ik blauwe plekken op mijn voeten kreeg stuurde hij me nog weg met "ach, dat zijn wintertenen.." Gevolg was 7 weken IC, daarna weken medium care en maanden revalidatiecentrum.
Zijn commentaar: "Ik heb nooit het idee gehad dat je zo ziek was.... Maar wat wil je nu? Wil je geld zien ofzo?"
Na dit gesprek (in het zh, terwijl we niet eens nagedacht hadden over 'geld') hebben we een civiele procedure opgestart. Die loopt. Al drie jaar. En er is nog geen zicht op een uitspraak omdat alles wordt vertraagd door de tegenpartij. Enne.. 'geld'? Geld maakt niet goed wat ik nu mis! Het gaat mij erom dat er nooit meer zo'n fout gemaakt mag worden door 'tunnelvisie'
Ik hoop dat een gesprek verhelderend voor je werkt en je het goed af kan sluiten Girasole!
Zelf ben ik door een inschattingsfout van de ha mijn beide onderbenen verloren. Ik werd zieker en zieker, hij bleef me wegsturen met 'burn-out' en 'psychisch'. Uiteindelijk bleek het een virusinfectie op mijn hart te zijn. Hart pompte nog maar 10% en daardoor had ik trombose in/aan mijn hart, longen en onderbenen. Toen ik blauwe plekken op mijn voeten kreeg stuurde hij me nog weg met "ach, dat zijn wintertenen.." Gevolg was 7 weken IC, daarna weken medium care en maanden revalidatiecentrum.
Zijn commentaar: "Ik heb nooit het idee gehad dat je zo ziek was.... Maar wat wil je nu? Wil je geld zien ofzo?"
Na dit gesprek (in het zh, terwijl we niet eens nagedacht hadden over 'geld') hebben we een civiele procedure opgestart. Die loopt. Al drie jaar. En er is nog geen zicht op een uitspraak omdat alles wordt vertraagd door de tegenpartij. Enne.. 'geld'? Geld maakt niet goed wat ik nu mis! Het gaat mij erom dat er nooit meer zo'n fout gemaakt mag worden door 'tunnelvisie'
Ik hoop dat een gesprek verhelderend voor je werkt en je het goed af kan sluiten Girasole!
woensdag 14 augustus 2013 om 10:37
Godsamme Kuuk wat een verhaal toch.
Ik vind eigenlijk dat die huisarts zijn vak niet meer mag uitoefenen.
Niet zozeer vanwege de medische fout en zijn tunnelvisie. Maar vanwege die opmerking achteraf, zijn gebrek aan empathie.
Als je je zó opstelt naar een patiënt nadat je zo'n fout hebt gemaakt met zúlke ernstige gevolgen... dan verdien je het niet om dit vak uit te mogen oefenen.
Empathie en hart voor je patiënten is toch wel het eerste vereiste en dat ontbreekt er bij hem zo te lezen aan.
Wat vind ik het ongelofelijk k*t (understatement van her jaar maarja) voor je. En wat ga je er goed mee om.
Ik vind eigenlijk dat die huisarts zijn vak niet meer mag uitoefenen.
Niet zozeer vanwege de medische fout en zijn tunnelvisie. Maar vanwege die opmerking achteraf, zijn gebrek aan empathie.
Als je je zó opstelt naar een patiënt nadat je zo'n fout hebt gemaakt met zúlke ernstige gevolgen... dan verdien je het niet om dit vak uit te mogen oefenen.
Empathie en hart voor je patiënten is toch wel het eerste vereiste en dat ontbreekt er bij hem zo te lezen aan.
Wat vind ik het ongelofelijk k*t (understatement van her jaar maarja) voor je. En wat ga je er goed mee om.
woensdag 14 augustus 2013 om 10:53
quote:rozenstruikje schreef op 11 augustus 2013 @ 13:12:
Mijn huisarts heeft zo een grote inschattingsfout gemaakt dat mijn zoon bijna os overleden. Hij heeft op zijn sodemieter gehad van het ziekenhuis, het erkent en sindsdien neemt hij geen enkel risico meer. Hij stuurt meteen door naar de specialist als het om mijn kinderen gaat .Die laatste zin begrijp ik niet. Neemt hij geen enkel risico met jouw kinderen of met ieder kind? En ik neem aan dat een specialist het ook niet zo leuk vindt als je bij hem/haar aankomt terwijl het om een eenvoudig kwaaltje gaat die ook bij de huisarts behandeld had kunnen worden.
Mijn huisarts heeft zo een grote inschattingsfout gemaakt dat mijn zoon bijna os overleden. Hij heeft op zijn sodemieter gehad van het ziekenhuis, het erkent en sindsdien neemt hij geen enkel risico meer. Hij stuurt meteen door naar de specialist als het om mijn kinderen gaat .Die laatste zin begrijp ik niet. Neemt hij geen enkel risico met jouw kinderen of met ieder kind? En ik neem aan dat een specialist het ook niet zo leuk vindt als je bij hem/haar aankomt terwijl het om een eenvoudig kwaaltje gaat die ook bij de huisarts behandeld had kunnen worden.
woensdag 14 augustus 2013 om 10:58
Tjoepertje en Mika, dat zei mijn omgeving toen ook meteen. Echt, zo dom en naïef als ik toen was, had ik niet eens nagedacht over de levenslange financiële gevolgen... (en die zijn enorm!)
Het recht in NL schijnt ook behoorlijk krom te zijn. Omdat een rechter inhoudelijk niets kan zeggen over het dossier, wordt er een medisch specialist aangesteld die dat wel kan. In mijn geval werd door de verzekering van de tegenpartij een hoogleraar huisartsgeneeskunde op gezet. Maar goed, als die hoogleraar en de betreffende ha elkaar kennen, dan verlies ik deze zaak.
Zelf een medisch specialist aanstellen is onmogelijk (ben 3 jaar geleden volledig afgekeurd door de schade aan mijn hart en het missen van mijn onderbenen)
Ik kan inmiddels met protheses lopen hoor, dat verzacht de pijn enigszins. De langere afstanden doe ik vanuit mijn rolstoel. Maar mijn eigen mooie huisje heb ik op moeten zeggen om aangepast te gaan wonen (in een 70+ buurt, terwijl ik zelf niet eens op de helft van de gemiddelde leeftijd zit)
Nee, deze ha heeft geen empathie. Laatst kwam ik hem tegen op de parkeerplaats bij de supermarkt. Hij moest mij voorrang geven maar gooide zijn auto voor mijn auto en wierp me een smalende lach toe..... Ziek figuur. Komt zichzelf vast nog weleens tegen.. Is het niet voor de spiegel (kun je jezelf überhaupt nog recht aankijken, vraag ik me weleens af) dan is het wel voor een rechter..
Ooit komt het allemaal een keer goed. Al moet ik daar nog 10 jaar op wachten, ik heb een lange adem
Het recht in NL schijnt ook behoorlijk krom te zijn. Omdat een rechter inhoudelijk niets kan zeggen over het dossier, wordt er een medisch specialist aangesteld die dat wel kan. In mijn geval werd door de verzekering van de tegenpartij een hoogleraar huisartsgeneeskunde op gezet. Maar goed, als die hoogleraar en de betreffende ha elkaar kennen, dan verlies ik deze zaak.
Zelf een medisch specialist aanstellen is onmogelijk (ben 3 jaar geleden volledig afgekeurd door de schade aan mijn hart en het missen van mijn onderbenen)
Ik kan inmiddels met protheses lopen hoor, dat verzacht de pijn enigszins. De langere afstanden doe ik vanuit mijn rolstoel. Maar mijn eigen mooie huisje heb ik op moeten zeggen om aangepast te gaan wonen (in een 70+ buurt, terwijl ik zelf niet eens op de helft van de gemiddelde leeftijd zit)
Nee, deze ha heeft geen empathie. Laatst kwam ik hem tegen op de parkeerplaats bij de supermarkt. Hij moest mij voorrang geven maar gooide zijn auto voor mijn auto en wierp me een smalende lach toe..... Ziek figuur. Komt zichzelf vast nog weleens tegen.. Is het niet voor de spiegel (kun je jezelf überhaupt nog recht aankijken, vraag ik me weleens af) dan is het wel voor een rechter..
Ooit komt het allemaal een keer goed. Al moet ik daar nog 10 jaar op wachten, ik heb een lange adem
woensdag 14 augustus 2013 om 11:12
woensdag 14 augustus 2013 om 11:15
-kuuk- wat een naar verhaal. Hoop dat de hele zaak snel is afgehandeld, schande dat de tegenpartij zo rekt terwijl jij de gevolgen voor altijd zal voelen en zien. Veel sterkte.
Toen mijn echtgenoot met wat klachten naar de HA ging kreeg hij een diagnose die op te lossen zou zijn met fysio. Dus hij daar naar toe, soms wel 3 keer in de week. De klachten werden juist erger en ik had al een paar keer gevraagd of dit normaal was of dat we toch niet terug moesten naar de HA. Nee hoor dat was niet nodig dit hoorde zo. Tijdje later hoorde het eigenlijk niet meer maar dat kwam "omdat de geest nog niet heeft geaccepteerd dat het lichaam beter is". Psychisch dus, jaja.
Uiteindelijk toch terug naar de HA want het ging steeds slechter en binnen 2 dagen bleek het te gaan om acute leukemie.
De HA neem ik niets kwalijk de manier waarop zijn leukemie zich uitte is erg bijzonder. Klachten die je normaal wel "hoort"
te hebben had hij niet en andersom. Maar de fysio ja die had eerder terug moeten verwijzen vernam ik later.
Ik kreeg de fysio een dag na de diagnose aan de telefoon. In tranen dat hij dit nooit vermoed had en om ons veel sterkte te wensen.
Ik heb er verder niks mee gedaan ik weet zeker dat deze fysio sneller terug gaat verwijzen naar de HA door ons verhaal en dat is voldoende.
Overigens zou de uitkomst van zijn ziekte (na 6 maanden overleden) hoogstwaarschijnlijk niet anders geweest hoor maar hij zou wel veel minder pijn hebben gehad.
Alleen toen ik laatst zelf voor iets naar de fysio moest ben ik heel ergens anders gegaan, eerlijk is eerlijk.
TO, ik zou net als de rest je een gesprek adviseren als je die behoefte voelt.
Toen mijn echtgenoot met wat klachten naar de HA ging kreeg hij een diagnose die op te lossen zou zijn met fysio. Dus hij daar naar toe, soms wel 3 keer in de week. De klachten werden juist erger en ik had al een paar keer gevraagd of dit normaal was of dat we toch niet terug moesten naar de HA. Nee hoor dat was niet nodig dit hoorde zo. Tijdje later hoorde het eigenlijk niet meer maar dat kwam "omdat de geest nog niet heeft geaccepteerd dat het lichaam beter is". Psychisch dus, jaja.
Uiteindelijk toch terug naar de HA want het ging steeds slechter en binnen 2 dagen bleek het te gaan om acute leukemie.
De HA neem ik niets kwalijk de manier waarop zijn leukemie zich uitte is erg bijzonder. Klachten die je normaal wel "hoort"
te hebben had hij niet en andersom. Maar de fysio ja die had eerder terug moeten verwijzen vernam ik later.
Ik kreeg de fysio een dag na de diagnose aan de telefoon. In tranen dat hij dit nooit vermoed had en om ons veel sterkte te wensen.
Ik heb er verder niks mee gedaan ik weet zeker dat deze fysio sneller terug gaat verwijzen naar de HA door ons verhaal en dat is voldoende.
Overigens zou de uitkomst van zijn ziekte (na 6 maanden overleden) hoogstwaarschijnlijk niet anders geweest hoor maar hij zou wel veel minder pijn hebben gehad.
Alleen toen ik laatst zelf voor iets naar de fysio moest ben ik heel ergens anders gegaan, eerlijk is eerlijk.
TO, ik zou net als de rest je een gesprek adviseren als je die behoefte voelt.
woensdag 14 augustus 2013 om 11:29
Ikbenik.. Wat heftig dat je man is overleden.. Heel veel sterkte met dit verlies!
Ik snap dat je een andere fysio hebt gekozen. Was ook nog de vraag van mijn ha toen hij in het zh kwam (daar kwam hij overigens na 10 wk, nadat een zaalarts die hem kende hem had gebeld dat ik dacht over een advocaat/medisch tuchtcollege. Hij was daarvoor al 10 keer gebeld door cardioloog en vaatchirurg of hij kon komen voor een gesprek, toen weigerde hij) "Blijf je wel bij ons als patiënt?" Waarop ik heb aangegeven dat het vertrouwen toch wel geschaad was na dit incident.
Nu inmiddels een geweldige ha trouwens!
Ik weet wel dat het allemaal mensenwerk is en dat er fouten gemaakt worden. Als een timmerman zijn werk verkloot dan moet hij dat vergoeden en dan kost het hem zijn materiaal en zijn arbeid. Bij een arts ligt dit allemaal veel complexer. Maar ohhh... wat doet een houding van een arts veel zeg! Als de ha achteraf naar me toegekomen was en zijn excuses aangeboden had, dan had ik me er zo anders door gevoeld. Zijn "Ja, wie verwacht er nu hartklachten bij een 31jarige?!" hebben mij niet echt goed gedaan. Natuurlijk verwacht je geen hartklachten. Maar als iemand 6 keer in 2 weken tijd komt, die je anders nooit ziet en die persoon somt van de 10 symptomen van hartfalen er 7 of 8 op.... Dan ga je toch nadenken?
Oh, en dan al het gelieg achteraf! Hij zei in het zh al: "tja, als je er een procedure van wil gaan maken: ga je gang, maar dat wordt wel met modder gooien!" Stomverbaasd was ik toen. Modder gooien? Ik wilde alleen de feiten op tafel.......
Ik snap dat je een andere fysio hebt gekozen. Was ook nog de vraag van mijn ha toen hij in het zh kwam (daar kwam hij overigens na 10 wk, nadat een zaalarts die hem kende hem had gebeld dat ik dacht over een advocaat/medisch tuchtcollege. Hij was daarvoor al 10 keer gebeld door cardioloog en vaatchirurg of hij kon komen voor een gesprek, toen weigerde hij) "Blijf je wel bij ons als patiënt?" Waarop ik heb aangegeven dat het vertrouwen toch wel geschaad was na dit incident.
Nu inmiddels een geweldige ha trouwens!
Ik weet wel dat het allemaal mensenwerk is en dat er fouten gemaakt worden. Als een timmerman zijn werk verkloot dan moet hij dat vergoeden en dan kost het hem zijn materiaal en zijn arbeid. Bij een arts ligt dit allemaal veel complexer. Maar ohhh... wat doet een houding van een arts veel zeg! Als de ha achteraf naar me toegekomen was en zijn excuses aangeboden had, dan had ik me er zo anders door gevoeld. Zijn "Ja, wie verwacht er nu hartklachten bij een 31jarige?!" hebben mij niet echt goed gedaan. Natuurlijk verwacht je geen hartklachten. Maar als iemand 6 keer in 2 weken tijd komt, die je anders nooit ziet en die persoon somt van de 10 symptomen van hartfalen er 7 of 8 op.... Dan ga je toch nadenken?
Oh, en dan al het gelieg achteraf! Hij zei in het zh al: "tja, als je er een procedure van wil gaan maken: ga je gang, maar dat wordt wel met modder gooien!" Stomverbaasd was ik toen. Modder gooien? Ik wilde alleen de feiten op tafel.......
woensdag 14 augustus 2013 om 11:33
Jeetje wat een verhalen zeg. IBI ook van jou! Maar in elk geval heeft deze fysiotherapeut oprechte excuses aangeboden. Daar mogen ze in de opleiding geneeskunde wel een cursusje aan wijden!
Fouten kunnen gemaakt worden, maken we ook allemaal. Het vervelende is dat fouten in de medische wereld ineens enorme gevolgen kunnen hebben. Dat is nou eenmaal zo en het is een illusie om te denken dat we ooit een foutloze medische wereld zullen krijgen. Maar artsen moeten dan wel erkennen dat ze een fout hebben gemaakt, en proberen ervan te leren voor de toekomst!
Volgens mij zit een deel van het probleem trouwens in de absurde diensten die veel artsen moeten draaien. 24-uurs-diensten of zelfs 36-uurs-diensten. Je zal maar een van de laatste patiënten in zo'n dienst zijn! Dat geldt niet voor huisartsen maar wel voor specialisten.
Fouten kunnen gemaakt worden, maken we ook allemaal. Het vervelende is dat fouten in de medische wereld ineens enorme gevolgen kunnen hebben. Dat is nou eenmaal zo en het is een illusie om te denken dat we ooit een foutloze medische wereld zullen krijgen. Maar artsen moeten dan wel erkennen dat ze een fout hebben gemaakt, en proberen ervan te leren voor de toekomst!
Volgens mij zit een deel van het probleem trouwens in de absurde diensten die veel artsen moeten draaien. 24-uurs-diensten of zelfs 36-uurs-diensten. Je zal maar een van de laatste patiënten in zo'n dienst zijn! Dat geldt niet voor huisartsen maar wel voor specialisten.
woensdag 14 augustus 2013 om 13:55
Gelukkig hebben we in Nederland niet meer van die 24-48 uurs diensten als in de VS, waar je echt twee dagen je bed niet ziet. In Nederland kun je wel een weekend dienst hebben, maar dat is een oproepdienst, waarbij je dus niet voortdurend aanwezig bent en over het algemeen ook wel slaapt.
Alsnog kan het gebeuren dat de nachtdienst twee keer uit bed gebeld is, om 7 uur klaar met de laatste patiënt, en om 8 uur zit de eerste al weer op de poli. Ik werk in het ziekenhuis (niet als arts) en heb dat nooit begrepen. Een buschauffeur moet ivm de veiligheid minimaal zoveel uur rusten na x uur werk, en iedere twee uur pauze, en iemand die zulke belangrijke beslissingen moet nemen als een arts, moet maar tig uur doorwerken. Die logica ontgaat me nog steeds.
Dit overigens niet om te bagatelliseren posters hierboven schreven, wat een verhalen. En wat knap dat jullie er zo nuchter in kunnen staan, dat fouten gemaakt kunnen worden, en dat bv de man van IBI niet door de fout is overleden. Er zijn maar weinig mensen die die redelijkheid op kunnen brengen, petje af!
Alsnog kan het gebeuren dat de nachtdienst twee keer uit bed gebeld is, om 7 uur klaar met de laatste patiënt, en om 8 uur zit de eerste al weer op de poli. Ik werk in het ziekenhuis (niet als arts) en heb dat nooit begrepen. Een buschauffeur moet ivm de veiligheid minimaal zoveel uur rusten na x uur werk, en iedere twee uur pauze, en iemand die zulke belangrijke beslissingen moet nemen als een arts, moet maar tig uur doorwerken. Die logica ontgaat me nog steeds.
Dit overigens niet om te bagatelliseren posters hierboven schreven, wat een verhalen. En wat knap dat jullie er zo nuchter in kunnen staan, dat fouten gemaakt kunnen worden, en dat bv de man van IBI niet door de fout is overleden. Er zijn maar weinig mensen die die redelijkheid op kunnen brengen, petje af!
woensdag 14 augustus 2013 om 14:02
Nog een kleine toevoeging: voor respectloos gedrag is er nooit een excuus, maar het ontbreken van excuses of erkenning vanuit een arts heeft soms ook verzekeringstechnische redenen. Dan wil de arts best zijn excuus aanbieden (de meeste zijn net mensen en vinden het zelf ook heel vervelend), maar mogen ze dat niet van de juristen en de verzekering. En daar 'gewoon schijt aan hebben en het toch doen' is niet zo eenvoudig, en kan enorme gevolgen hebben zowel voor de arts zelf (einde carrière/persoonlijk faillissement) als voor het ziekenhuis (geen verzekering meer af kunnen sluiten/financiële problemen).
woensdag 14 augustus 2013 om 17:23
@nausicaa, wij (incl. advocaat) denken dat dat bij ons verhaal ook meespeelt: de verzekering zal de ha tegen gehouden hebben om excuses aan te bieden. Het gaat hier namelijk niet om een paar duizend euro schadevergoeding.
We weten zelfs op dit moment al dat er waarschijnlijk gesjoemeld wordt tussen de verzekering van de tegenpartij en de medisch specialist die zij hebben aangesteld om mijn zaak te onderzoeken.... Tja, en die beste man weet wie zijn rekening betaald.
Ik kan er inmiddels een boek over schrijven. Maar we blijven maar tot 1 conclusie komen: had die ha zijn excuses maar aangeboden.
Het is juist zo erg dat er zoveel is gebeurd (wat dus niet nodig was) en dat je daar achteraf dan over aan het touwtrekken moet in een juridische procedure die onnodig lang gerekt wordt.
We weten zelfs op dit moment al dat er waarschijnlijk gesjoemeld wordt tussen de verzekering van de tegenpartij en de medisch specialist die zij hebben aangesteld om mijn zaak te onderzoeken.... Tja, en die beste man weet wie zijn rekening betaald.
Ik kan er inmiddels een boek over schrijven. Maar we blijven maar tot 1 conclusie komen: had die ha zijn excuses maar aangeboden.
Het is juist zo erg dat er zoveel is gebeurd (wat dus niet nodig was) en dat je daar achteraf dan over aan het touwtrekken moet in een juridische procedure die onnodig lang gerekt wordt.
woensdag 14 augustus 2013 om 22:23
Kuuk: in jouw geval was de huisarts natuurlijk meer dan onbeschoft, dat valt op geen enkele manier goed te praten. En wat er nu gebeurt al helemaal niet. Maar wat zonde toch dat er zo veel gevallen zijn waar iemand alleen een excuus had willen horen, en dat tegengehouden wordt door juridische kwesties.
donderdag 15 augustus 2013 om 00:14
Mijn man is gestorven aan een foute diagnose.
Hij liep al jaren bij de huisarts (NL) met hoofdpijnen en slecht zicht.
Mijn zus en ik hebben hem zelfs wel eens gillend naar binnen gedragen (huisarts woonde twee deuren verder),
conclusie, stress.
Na een aantal epileptische aanvallen na 6 jaar leuren, diagnose hersentumor.
Gevolg, hartstikke dood.
Nooit nagedacht over een klacht. Toentertijd geen energie voor met twee kleine kinderen, daarna geen energie voor een welles/nietes spelletje.
Om met Dr. Phill te spreken, wil je gelijk of wil je geluk.
Hij liep al jaren bij de huisarts (NL) met hoofdpijnen en slecht zicht.
Mijn zus en ik hebben hem zelfs wel eens gillend naar binnen gedragen (huisarts woonde twee deuren verder),
conclusie, stress.
Na een aantal epileptische aanvallen na 6 jaar leuren, diagnose hersentumor.
Gevolg, hartstikke dood.
Nooit nagedacht over een klacht. Toentertijd geen energie voor met twee kleine kinderen, daarna geen energie voor een welles/nietes spelletje.
Om met Dr. Phill te spreken, wil je gelijk of wil je geluk.
donderdag 15 augustus 2013 om 11:08
Prada, wat een vreselijk verhaal!
Mijn vorige huisarts (en zijn verzekering) zullen ongetwijfeld hartstikke blij zijn met de uitspraken van dr. Phill.
Maar ik vind eigenlijk dat er al voldoende een stempel op mijn leven en toekomst is gedrukt door de tunnelvisie van een ha: ik was goed in mijn werk, maar zit nu afgekeurd thuis. De financiële gevolgen alleen daar al van... Het aanschaffen van aanpassingen (in huis en auto, want de awbz is behoorlijk uitgekleed)
En ondanks de juridische procedure die al ruim 3 jaar loopt ben ik gelukkig. Het een sluit het ander niet uit. Ik begrijp ook absoluut jouw keus, Prada! Je kwam van het ene op het andere moment in een rouwproces terwijl je 2 kleine kinderen had.
Ik moest er ook niet aan denken dat er een juridische procedure opgezet werd. Het werd voor mij gedaan. Ik lag nog in het zh en via via was er een jurist ingeschakeld. Via een advocaat die ik door mijn werk kende werd een letselschade-advocaat ingeschakeld, zonder dat ik er op dat moment iets van afwist of zelf in gang had gezet. In eerste instantie was dat een oriënterend gesprek... Daarna ging alles 'vanzelf'. En daar ben ik eigenlijk nog dankbaar om. Al kost het soms vreselijk veel energie! En de brieven van de advocaat komen altijd op dagen dat je ze niet verwacht.. of juist er helemaal niet aan wilde denken.
Mijn vorige huisarts (en zijn verzekering) zullen ongetwijfeld hartstikke blij zijn met de uitspraken van dr. Phill.
Maar ik vind eigenlijk dat er al voldoende een stempel op mijn leven en toekomst is gedrukt door de tunnelvisie van een ha: ik was goed in mijn werk, maar zit nu afgekeurd thuis. De financiële gevolgen alleen daar al van... Het aanschaffen van aanpassingen (in huis en auto, want de awbz is behoorlijk uitgekleed)
En ondanks de juridische procedure die al ruim 3 jaar loopt ben ik gelukkig. Het een sluit het ander niet uit. Ik begrijp ook absoluut jouw keus, Prada! Je kwam van het ene op het andere moment in een rouwproces terwijl je 2 kleine kinderen had.
Ik moest er ook niet aan denken dat er een juridische procedure opgezet werd. Het werd voor mij gedaan. Ik lag nog in het zh en via via was er een jurist ingeschakeld. Via een advocaat die ik door mijn werk kende werd een letselschade-advocaat ingeschakeld, zonder dat ik er op dat moment iets van afwist of zelf in gang had gezet. In eerste instantie was dat een oriënterend gesprek... Daarna ging alles 'vanzelf'. En daar ben ik eigenlijk nog dankbaar om. Al kost het soms vreselijk veel energie! En de brieven van de advocaat komen altijd op dagen dat je ze niet verwacht.. of juist er helemaal niet aan wilde denken.
