Gezondheid
alle pijlers
Focale vulvitis..
vrijdag 14 december 2007 om 14:12
Hallo,
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen...Ik heb al jaren last van pijn bij het vrijen..Vanaf het moment dat ik seksueel actief ben (toen was ik 17 jaar) heeft altijd zeer gedaan. Geen pretje en helaas ben ik nooit uit de vicieuze cirkel gekomen.
Vorig jaar eindelijk bij de gyneacoloog terecht gekomen met dit probleem. De beste man kon bij inwendig onderzoek niets vinden en gooide het er op dat het tussen mijn oren zat en verwees me gelukkig wel door naar de seksuoloog.
Daar werd focale vulvitis vastgesteld. Na een jaar van smeren met cremes, regelmatig een coitusverbod en therapie bij de bekkenbodemfysiotherapeut is er nog steeds geen oorzaak gevonden. Met mijn bekkenbodemspierspanning is niets mis. Telkens als we weer gemeenschap mochten hebben kwamen de klachten net zo hard weer terug (sterker nog ze zijn nooit minder geworden). Dus aangezien de plekjes (randje maagdenvlies) nog altijd pijnlijk zijn en rood worden bij aanraking (de seksuoloog bekijkt dit om de 6 weken) lijken de behandelingen weinig tot geen effect te hebben.
Nu heeft mijn seksuoloog met mij afgesproken dat ik nogmaals 6 weken geen gemeenschap mag hebben..Mochten de plekjes dan geen significante verbetering laten zien dan zal ik waarschijnlijk geopereerd worden.
Enerzijds is dit een opluchting..Want ik hoop ontzettend dat een operatie uitkomst biedt. Een verbetering qua pijn zou ik al zeer prettig vinden. Anderzijds slaat de twijfel een beetje toe...Het is toch een operatie, zal het wel helpen? En op de lange termijn? Waar begin ik aan?
Daarnaast schaam ik me nog altijd voor dit probleem. Een jonge meid van 24 en ik kan niet eens normaal seks hebben, ik vind het zeer frustrerend. Mijn libido is prima en nare ervaringen op seksgebied of andere psychologische factoren spelen bij dit probleem (tot zover bekend) geen rol.
Mijn vriend, waar ik 4 jaar mee samen ben, is geduldig en begripvol, daar ligt het niet aan. Het doet lichamelijk pijn..maar het doet ook gewoon een beetje pijn dat 1 van de meest intieme dingen die je met je geliefde kunt delen gewoonweg niet prettig is.
Wie is er ooit aan geopereerd? En wat zijn je ervaringen na de operatie?
Om maar gelijk met de deur in huis te vallen...Ik heb al jaren last van pijn bij het vrijen..Vanaf het moment dat ik seksueel actief ben (toen was ik 17 jaar) heeft altijd zeer gedaan. Geen pretje en helaas ben ik nooit uit de vicieuze cirkel gekomen.
Vorig jaar eindelijk bij de gyneacoloog terecht gekomen met dit probleem. De beste man kon bij inwendig onderzoek niets vinden en gooide het er op dat het tussen mijn oren zat en verwees me gelukkig wel door naar de seksuoloog.
Daar werd focale vulvitis vastgesteld. Na een jaar van smeren met cremes, regelmatig een coitusverbod en therapie bij de bekkenbodemfysiotherapeut is er nog steeds geen oorzaak gevonden. Met mijn bekkenbodemspierspanning is niets mis. Telkens als we weer gemeenschap mochten hebben kwamen de klachten net zo hard weer terug (sterker nog ze zijn nooit minder geworden). Dus aangezien de plekjes (randje maagdenvlies) nog altijd pijnlijk zijn en rood worden bij aanraking (de seksuoloog bekijkt dit om de 6 weken) lijken de behandelingen weinig tot geen effect te hebben.
Nu heeft mijn seksuoloog met mij afgesproken dat ik nogmaals 6 weken geen gemeenschap mag hebben..Mochten de plekjes dan geen significante verbetering laten zien dan zal ik waarschijnlijk geopereerd worden.
Enerzijds is dit een opluchting..Want ik hoop ontzettend dat een operatie uitkomst biedt. Een verbetering qua pijn zou ik al zeer prettig vinden. Anderzijds slaat de twijfel een beetje toe...Het is toch een operatie, zal het wel helpen? En op de lange termijn? Waar begin ik aan?
Daarnaast schaam ik me nog altijd voor dit probleem. Een jonge meid van 24 en ik kan niet eens normaal seks hebben, ik vind het zeer frustrerend. Mijn libido is prima en nare ervaringen op seksgebied of andere psychologische factoren spelen bij dit probleem (tot zover bekend) geen rol.
Mijn vriend, waar ik 4 jaar mee samen ben, is geduldig en begripvol, daar ligt het niet aan. Het doet lichamelijk pijn..maar het doet ook gewoon een beetje pijn dat 1 van de meest intieme dingen die je met je geliefde kunt delen gewoonweg niet prettig is.
Wie is er ooit aan geopereerd? En wat zijn je ervaringen na de operatie?
vrijdag 17 juli 2009 om 17:47
Wat ontzettend naar voor je zeg..
Heb je nu wel de orale medicijnen kunnen krijgen, of nog steeds niet?
Er staat in de bijsluiter van de zetpillen dat de branderigheid die je eventueel voelt, geen kwaad kan.
Maar ik kreeg er altijd belachelijk erge jeuk van en soms (ook bij canesten) brandde ik mijn bed uit.
Voor mijn gevoel kan dat inderdaad niet goed zijn voor een gebied dat al zo geïrriteerd en pijnlijk is.
Ik heb zulke (uitzichtloze) periodes ook gehad, trek je op aan het idee dat het later weer beter gaat!
Met mij gaat het zo-zo. Maar ik vind het al prettig als ik niet de hele dag irritatie voel, dan ben je je er zo bewust van..
Dat heb ik nu dus niet, gelukkig.
Heb je nu wel de orale medicijnen kunnen krijgen, of nog steeds niet?
Er staat in de bijsluiter van de zetpillen dat de branderigheid die je eventueel voelt, geen kwaad kan.
Maar ik kreeg er altijd belachelijk erge jeuk van en soms (ook bij canesten) brandde ik mijn bed uit.
Voor mijn gevoel kan dat inderdaad niet goed zijn voor een gebied dat al zo geïrriteerd en pijnlijk is.
Ik heb zulke (uitzichtloze) periodes ook gehad, trek je op aan het idee dat het later weer beter gaat!
Met mij gaat het zo-zo. Maar ik vind het al prettig als ik niet de hele dag irritatie voel, dan ben je je er zo bewust van..
Dat heb ik nu dus niet, gelukkig.
maandag 20 juli 2009 om 21:28
Bedankt voor je berichtje Fiefje. Vandaag ben ik weer bij de gynaecoloog geweest, waar ik jaren geleden ook geweest ben. Hij heeft een touch-test gedaan, en een uitstrijkje afgenomen. De fv plekjes waren rustig maar mijn bekkenbodemspieren waren volgens hem erg aangespannen. Hij heeft nu weer lidocaïne zalf voorgeschreven die ik 2x per dag moet opsmeren en fluconazol ipv de vaginale capsules. Hij heeft me ook een verwijsbrief voor de seksuoloog gegeven, heeft iemand van jullie daar ervaring mee? Helaas kan ik daar pas eind september terecht omdat ze gehele maand augustus afwezig zijn. Over zes weken moet ik weer terug op controle bij hem.
zaterdag 1 augustus 2009 om 20:22
hallo,
Ook ik heb focale vulvitis. Ik heb dit waarschijnlijk al vanaf me 16e ( ik ben nu 23)
Ik had erg veel schimmel infecties en bij de huisarts kreeg ik steeds maar weer zalfjes en capsules mee. maar als de schimmelinfectie weg was, had ik alsnog de hele dag door pijn/ een brandend gevoel. Toen ik het 2 jaar geleden helemaal zat was, heb ik de huisarts om een doorverwijzing gevraagd naar de gynaecoloog. Daar kwam ik erachter dat ik focale vulvitis had.
Ze gaf aan dat ik wel met bekkenbodentherapie kon starten, maar dat het waarschijnlijk alleen echt zou helpen in combinatie met een operatie.
Naar veel overwegen heb ik er voor gekozen om me te laten opereren.
Vorig jaar september ben ik geopereerd hieraan. Ze heeft het ontstoken gedeelte weggesneden en het zo gehecht dat ook de ingang van de vagina wat ruimer werd.
Ik had eigenlijk totaal geen voorstelling van de operatie. maar het is me abosluut 200% meegevallen.
Natuurlijk heb je wel last na de operatie, maar pijn is te vergelijken als de brandende pijn die de meesten hier altijd al heel lang hebben. Dus ik merkte daar in niet echt veel verschil. alleen toen de hechtingen begonnen op te lossen, was de jeuk erg irritant. Verder heb ik nergen last van gehad.
Het enige wat ze tegen mij zeiden, was dat ik na 3 weken weer gewoon aan het werk kon. ( ik werk als begeleider voor gehandicapten), maar naar 6 weken was ik pas helemaal hersteld en ik kon ik weer bukken, tillen e.d. Fietsen en sporten heeft wat langer geduurd. dit kost gewoon wat meer tijd.
Ik las voor de operatie veel meningen van anderen op forums, dat ze echt nooit een operatie zouden doen. Dit is ook inderdaad een hele moeilijke beslissing, maar als ik zie hoe ik na de operatie vooruit ben gegaan. is het het allemaal waard geweest.
na de operatie heb ik een half jaar geen seks kunnen hebben. ik was toch nog steeds erg bang voor de pijn, waardoor het moeilijk was om te ontspannen. ik moest tergelijk oefeningen doen, wat wel steeds makkelijker ging.
Na een half jaar kreeg ik een nieuwe vriend. En op de een of andere manier, kon ik gewoon weer seks hebben.
Ik stond hier gewoon echt versteld van. Ik was al blij als het minder pijn zou doen als voor de operatie, maar dat het gewoon totaal geen pijn meer zou doen, had ik echt niet verwacht.
Wel blijft het gewoon een gevoellige plek. dus als het een keer wat schraler is, of als ik een infectie heb, moet ik gewoon geen seks hebben. Want dan zou het weer pijn doen, waarna het weer van voor af aan kan beginnen.
Ik heb nu bijna mijn laatste bekkenbodemtherapie, en ook met het ontspannen gaat het steeds beter.
Een vriendin van mij heeft precies hetzelfde en heeft ook een operatie gehad. Bij haar is de pijn niet helemaal weg. Maar het gaat al een stuk beter.Natuurlijk is er ook een kans dat er litteken weefsel onstaat, en dat de pijn erger word. maar dat kan met elke operatie.
Ik wil in elkgeval kwijt dat ik echt super blij ben dat ik de operatie heb ondergaan. Als ik gewoon zie wat je met zo'n simpele operatie kan bereiken, is het overwegen hier van het wel waard.
Heel veel sterkte voor iedereen
Ook ik heb focale vulvitis. Ik heb dit waarschijnlijk al vanaf me 16e ( ik ben nu 23)
Ik had erg veel schimmel infecties en bij de huisarts kreeg ik steeds maar weer zalfjes en capsules mee. maar als de schimmelinfectie weg was, had ik alsnog de hele dag door pijn/ een brandend gevoel. Toen ik het 2 jaar geleden helemaal zat was, heb ik de huisarts om een doorverwijzing gevraagd naar de gynaecoloog. Daar kwam ik erachter dat ik focale vulvitis had.
Ze gaf aan dat ik wel met bekkenbodentherapie kon starten, maar dat het waarschijnlijk alleen echt zou helpen in combinatie met een operatie.
Naar veel overwegen heb ik er voor gekozen om me te laten opereren.
Vorig jaar september ben ik geopereerd hieraan. Ze heeft het ontstoken gedeelte weggesneden en het zo gehecht dat ook de ingang van de vagina wat ruimer werd.
Ik had eigenlijk totaal geen voorstelling van de operatie. maar het is me abosluut 200% meegevallen.
Natuurlijk heb je wel last na de operatie, maar pijn is te vergelijken als de brandende pijn die de meesten hier altijd al heel lang hebben. Dus ik merkte daar in niet echt veel verschil. alleen toen de hechtingen begonnen op te lossen, was de jeuk erg irritant. Verder heb ik nergen last van gehad.
Het enige wat ze tegen mij zeiden, was dat ik na 3 weken weer gewoon aan het werk kon. ( ik werk als begeleider voor gehandicapten), maar naar 6 weken was ik pas helemaal hersteld en ik kon ik weer bukken, tillen e.d. Fietsen en sporten heeft wat langer geduurd. dit kost gewoon wat meer tijd.
Ik las voor de operatie veel meningen van anderen op forums, dat ze echt nooit een operatie zouden doen. Dit is ook inderdaad een hele moeilijke beslissing, maar als ik zie hoe ik na de operatie vooruit ben gegaan. is het het allemaal waard geweest.
na de operatie heb ik een half jaar geen seks kunnen hebben. ik was toch nog steeds erg bang voor de pijn, waardoor het moeilijk was om te ontspannen. ik moest tergelijk oefeningen doen, wat wel steeds makkelijker ging.
Na een half jaar kreeg ik een nieuwe vriend. En op de een of andere manier, kon ik gewoon weer seks hebben.
Ik stond hier gewoon echt versteld van. Ik was al blij als het minder pijn zou doen als voor de operatie, maar dat het gewoon totaal geen pijn meer zou doen, had ik echt niet verwacht.
Wel blijft het gewoon een gevoellige plek. dus als het een keer wat schraler is, of als ik een infectie heb, moet ik gewoon geen seks hebben. Want dan zou het weer pijn doen, waarna het weer van voor af aan kan beginnen.
Ik heb nu bijna mijn laatste bekkenbodemtherapie, en ook met het ontspannen gaat het steeds beter.
Een vriendin van mij heeft precies hetzelfde en heeft ook een operatie gehad. Bij haar is de pijn niet helemaal weg. Maar het gaat al een stuk beter.Natuurlijk is er ook een kans dat er litteken weefsel onstaat, en dat de pijn erger word. maar dat kan met elke operatie.
Ik wil in elkgeval kwijt dat ik echt super blij ben dat ik de operatie heb ondergaan. Als ik gewoon zie wat je met zo'n simpele operatie kan bereiken, is het overwegen hier van het wel waard.
Heel veel sterkte voor iedereen
zaterdag 19 september 2009 om 00:53
Summerxx: ben je al bij de seksuoloog geweest?
Ik ben voor mijn probleem alleen bij de gynaecoloog en de bekkenbodemfysiotherapeut geweest.
Daniëlle: wat fijn voor je dat de operatie zo goed heeft uitgepakt. Ik durf het toch niet aan, uit angst dat het slechter wordt. Mijn gynaecoloog zegt ook dat een operatie eerder niet zal helpen dan wel, omdat je het gebied aan moet pakken met oefeningen.
Even een up voor dit topic naar aanleiding van de blog over pijn bij het vrijen.
Ik ben voor mijn probleem alleen bij de gynaecoloog en de bekkenbodemfysiotherapeut geweest.
Daniëlle: wat fijn voor je dat de operatie zo goed heeft uitgepakt. Ik durf het toch niet aan, uit angst dat het slechter wordt. Mijn gynaecoloog zegt ook dat een operatie eerder niet zal helpen dan wel, omdat je het gebied aan moet pakken met oefeningen.
Even een up voor dit topic naar aanleiding van de blog over pijn bij het vrijen.
maandag 5 oktober 2009 om 13:44
Inmiddels mijn eerste bezoek aan de seksuologe gehad, het viel me wel mee. Binnenkort een gesprek samen met mijn vriend.
Zij stelde mij twee dingen voor: of een individueel traject, elke maand een afspraak. Of een groepstherapie, elke 2 weken, 2 uur durend met vrouwen met dezelfde pijnklachten. Ik twijfel nog wat ik zal doen.
Zij stelde mij twee dingen voor: of een individueel traject, elke maand een afspraak. Of een groepstherapie, elke 2 weken, 2 uur durend met vrouwen met dezelfde pijnklachten. Ik twijfel nog wat ik zal doen.
vrijdag 11 december 2009 om 16:37
hoi,
ik wil nog even zeggen. laat je niet afschepen met wat seksuologen, therapeuten of gyneacologen zeggen. maak ook eens afsrpaken met andere artsen voor een gesprek. niet alle artsen en therapeuten hebben een goed antwoord erop.. misschien een ander wel. het kan geen kwaad om nog ergens anders te informeren toch?
sinds kort heb ik een meisje leren kennen dat precies hetzelfde heeft en het bleek uit onze verhalen wel dat alle artsen en therapeuten weer wat anders zeggen. het belangrijkse is; ga op je gevoel af welke keuze je neemt en laat je niet zomaar afschepen met er is niets aan te doen.. gewoon door blijven zeuren en door blijven verwijzen. want hier word je ook knetter gek van toch?
ik wil nog even zeggen. laat je niet afschepen met wat seksuologen, therapeuten of gyneacologen zeggen. maak ook eens afsrpaken met andere artsen voor een gesprek. niet alle artsen en therapeuten hebben een goed antwoord erop.. misschien een ander wel. het kan geen kwaad om nog ergens anders te informeren toch?
sinds kort heb ik een meisje leren kennen dat precies hetzelfde heeft en het bleek uit onze verhalen wel dat alle artsen en therapeuten weer wat anders zeggen. het belangrijkse is; ga op je gevoel af welke keuze je neemt en laat je niet zomaar afschepen met er is niets aan te doen.. gewoon door blijven zeuren en door blijven verwijzen. want hier word je ook knetter gek van toch?
