Gezondheid
alle pijlers
hartoperatie , ervaringen?
dinsdag 3 november 2009 om 12:24
Hallo allemaal,
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
donderdag 19 november 2009 om 19:24
Als ze je moeder overplaatsen naar haar eigen ziekenhuis niet nodig vinden, een plaats in een zorghotel of revalidatie afdeling aanvragen misschien een idee? Dat is voor tijdelijk, om wat verder aan te sterken, en dan ligt er minder druk op jou. Ik denk alleen wel dat er wat tijd overheen gaat voor hier plaatsen zijn, en ze dit daarom niet aanmoedigen als er een gewillige mantelzorger klaar staat.
donderdag 19 november 2009 om 20:47
Hoi allemaal,
Ik ben vanavond toch nog maar een keer extra naar het ziekenhuis gegaan. Niet heel lang gebleven, klein half uurtje, het is zo ver rijden en anders wordt het echt te laat en ik ben zooo moe.
Maar goed, mn moeder zei nu uit dr zelf dat ze volgens haar wel wat in de war was geweest omdat ze dacht dat er in een andere taal werd gesproken . Ook zei ze: ik was echt in de war zag dingetjes op de muur die er niet hoorden. Ze heeft het dus zelf wel in de gaten. Heb het aan de verpleging doorgegeven en die zouden het in de gaten houden. Hopelijk gaat het voorbij!
Wel heeft ze hartritmestoornissen. Was nog niet goed. Ze heeft extra dosis medicijnen gekregen. Poeh, en dat vind ik dus erg zwaar (gezien mijn demonen, zoals Enigme het zo mooi noemde
) . Ga dan meteen weer van het ergste uit en ookal zegt de vpk dat 9 van de 10 mensen dit hebben na een klepoperatie ,stelt het me toch niet gerust.
Heel mss wordt ze dit weekend overgeplaatst. Morgen wordt een drukke dag met fotos, ecg en echo en afhankelijk daarvan en van of er vervoer geregeld kan worden en of er een bed vrij si gaat ze het weekend terug naar haar eigen ziekenhuis. Dat zal haar ook goed doen.
Welterusten en bedankt allemaal!!!
Ik ben vanavond toch nog maar een keer extra naar het ziekenhuis gegaan. Niet heel lang gebleven, klein half uurtje, het is zo ver rijden en anders wordt het echt te laat en ik ben zooo moe.
Maar goed, mn moeder zei nu uit dr zelf dat ze volgens haar wel wat in de war was geweest omdat ze dacht dat er in een andere taal werd gesproken . Ook zei ze: ik was echt in de war zag dingetjes op de muur die er niet hoorden. Ze heeft het dus zelf wel in de gaten. Heb het aan de verpleging doorgegeven en die zouden het in de gaten houden. Hopelijk gaat het voorbij!
Wel heeft ze hartritmestoornissen. Was nog niet goed. Ze heeft extra dosis medicijnen gekregen. Poeh, en dat vind ik dus erg zwaar (gezien mijn demonen, zoals Enigme het zo mooi noemde
) . Ga dan meteen weer van het ergste uit en ookal zegt de vpk dat 9 van de 10 mensen dit hebben na een klepoperatie ,stelt het me toch niet gerust.Heel mss wordt ze dit weekend overgeplaatst. Morgen wordt een drukke dag met fotos, ecg en echo en afhankelijk daarvan en van of er vervoer geregeld kan worden en of er een bed vrij si gaat ze het weekend terug naar haar eigen ziekenhuis. Dat zal haar ook goed doen.
Welterusten en bedankt allemaal!!!
vrijdag 20 november 2009 om 08:28
Goedemorgen! Tjilla,
Zo het wordt een drukke dag vandaag he?....
Ik ben benieuwd of je moeder dit weekend nog wordt overgeplaatst, naar haar eigen ziekenhuis.
Zou wel fijn voor haar zijn, is ze weer in haar vertrouwde omgeving, dat vond mijn moeder toen ook fijn, ze knapte daar ook weer aardig op.
Nou Tjilla, ik wens je veel sterkte vandaag, en hoop voor je dat de uitslagen van de ecg echo etc. allemaal goed zijn, zodat je met een rustig gevoel de overplaatsing kan afwachten, ik hoop dat, dat snel gaat gebeuren.
Zo het wordt een drukke dag vandaag he?....
Ik ben benieuwd of je moeder dit weekend nog wordt overgeplaatst, naar haar eigen ziekenhuis.
Zou wel fijn voor haar zijn, is ze weer in haar vertrouwde omgeving, dat vond mijn moeder toen ook fijn, ze knapte daar ook weer aardig op.
Nou Tjilla, ik wens je veel sterkte vandaag, en hoop voor je dat de uitslagen van de ecg echo etc. allemaal goed zijn, zodat je met een rustig gevoel de overplaatsing kan afwachten, ik hoop dat, dat snel gaat gebeuren.
vrijdag 20 november 2009 om 16:49
Mijn moeder mag maandag terug naar haar eigen ziekenhuis.
De verpleging had niets meer gehoord over de echo en de ecg en dat betekent vaak dat alles goed is. Wel heeft ze nog onregelmatige hartslag en krijgt ze extra pillen voor. Haar pols is 80 , zegt mij niets maar volgens de vpk is dat wel goed.
Ik ben heel erg ban. Kom er maar niet uit, heel naar. ben zo bang dat ze helemaal niet is opgeknapt van die operatie en straks gewoon weer angina pectoris krijgt. Komt omdat bze vandaag een boekje heeft gekregen voor als ze weer naar huis gaat en daar staat in dat je meteen de dokter moet bellen als je dat krijgt.
De verpleging had niets meer gehoord over de echo en de ecg en dat betekent vaak dat alles goed is. Wel heeft ze nog onregelmatige hartslag en krijgt ze extra pillen voor. Haar pols is 80 , zegt mij niets maar volgens de vpk is dat wel goed.
Ik ben heel erg ban. Kom er maar niet uit, heel naar. ben zo bang dat ze helemaal niet is opgeknapt van die operatie en straks gewoon weer angina pectoris krijgt. Komt omdat bze vandaag een boekje heeft gekregen voor als ze weer naar huis gaat en daar staat in dat je meteen de dokter moet bellen als je dat krijgt.
vrijdag 20 november 2009 om 21:39
Fijn dat je moeder weer terug kan naar "haar" ziekenhuis. Dan wordt naar huis gaan ook makkelijker om te regelen.
Enne, iedereen moet met pijn op de borst de dokter bellen. Het is niet dat ze dat boekje geven omdat ze denken dat ze het weer krijgt, het zal vast een algemeen boekje zijn voor het natraject na de operatie.
Jammer dat je het gesprek met de arts niet aandurft, maar in jouw geval kan ik dat wel begrijpen. Maar bedenk ook dat je dan wel de mogelijkheid hebt om je vragen te stellen.
Probeer er een leuk weekend van te maken, ga op stap met een vriendin ofzo, even eruit.
Enne, iedereen moet met pijn op de borst de dokter bellen. Het is niet dat ze dat boekje geven omdat ze denken dat ze het weer krijgt, het zal vast een algemeen boekje zijn voor het natraject na de operatie.
Jammer dat je het gesprek met de arts niet aandurft, maar in jouw geval kan ik dat wel begrijpen. Maar bedenk ook dat je dan wel de mogelijkheid hebt om je vragen te stellen.
Probeer er een leuk weekend van te maken, ga op stap met een vriendin ofzo, even eruit.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zaterdag 21 november 2009 om 20:59
Lief dat jullie nog aan me denken!
Gisterenavond heb ik erg moeten huilen. Ik voelde me zo alleen , had het echt te kwaaad. Ik merk ook echt dat er mensen van wie ik had verwacht dat ze me door dik en dun zouden steunen (mensen die altijd roepen: als er iets is mag je me altijd bellen) het af hebben laten weten. En daar baal ik van. Ik ken al niet veel mensen en nu blijft er niet echt veel over. Iets waar ik me zorgen om maak want wie wil er nou alleen zijn?
En natuurlijk heb ik zorgen om mn moeder. Ben net terug van bezoek. Het gaat wel redelijk. Ze is erg moe en had een baal dag vandaag. Gelukkig hadden alle dames op zaal een baaldag. Waar ik dan wel bezorgd om ben is dat ze toch wel kortademig is als ze zich een beetje inspant (optrekken bijv) en ze blijft een onregelmatig hartritme houden. De pilletjes die ze daar voor krijgt helpen niet echt. Volgens de vpk moeten ze de pillen nog even een kans geven maar ze slikt ze nu al wel 4 dagen. Ik ben bang dat dit een complicatie is, las ik in een boekje iets over. Ergens anders las ik dat de kortademigheid normaal is na deze ingreep maar ik ben bang dat het bij haar niet weggaat omdat ze ook longpatient is. Ze wilde zo graag weer fijn buiten kunnen lopen en straks kan ze dat nog niet, is deze hele toestand voor niets geweest!
Nou ja, dit speelt dus door mn hoofd. Maar had mezelf voorgenomen om deze avond proberen relaxed te zijn. Ik ben echt zoooo moe, nog nooit zoiets meegemaakt. Ik slaap en ik word doodmoe wakker, kom sochtends helemaal gebroken mn bed uit, echt heel erg vreemd.
Fijn weekend verder nog allemaal!
Gisterenavond heb ik erg moeten huilen. Ik voelde me zo alleen , had het echt te kwaaad. Ik merk ook echt dat er mensen van wie ik had verwacht dat ze me door dik en dun zouden steunen (mensen die altijd roepen: als er iets is mag je me altijd bellen) het af hebben laten weten. En daar baal ik van. Ik ken al niet veel mensen en nu blijft er niet echt veel over. Iets waar ik me zorgen om maak want wie wil er nou alleen zijn?
En natuurlijk heb ik zorgen om mn moeder. Ben net terug van bezoek. Het gaat wel redelijk. Ze is erg moe en had een baal dag vandaag. Gelukkig hadden alle dames op zaal een baaldag
. Waar ik dan wel bezorgd om ben is dat ze toch wel kortademig is als ze zich een beetje inspant (optrekken bijv) en ze blijft een onregelmatig hartritme houden. De pilletjes die ze daar voor krijgt helpen niet echt. Volgens de vpk moeten ze de pillen nog even een kans geven maar ze slikt ze nu al wel 4 dagen. Ik ben bang dat dit een complicatie is, las ik in een boekje iets over. Ergens anders las ik dat de kortademigheid normaal is na deze ingreep maar ik ben bang dat het bij haar niet weggaat omdat ze ook longpatient is. Ze wilde zo graag weer fijn buiten kunnen lopen en straks kan ze dat nog niet, is deze hele toestand voor niets geweest!Nou ja, dit speelt dus door mn hoofd. Maar had mezelf voorgenomen om deze avond proberen relaxed te zijn. Ik ben echt zoooo moe, nog nooit zoiets meegemaakt. Ik slaap en ik word doodmoe wakker, kom sochtends helemaal gebroken mn bed uit, echt heel erg vreemd.
Fijn weekend verder nog allemaal!
zondag 22 november 2009 om 09:56
Dat onregelmatig ritme hoort vaak bij veel ouderen, de medicijnen die ze daarvoor krijgt kunnen het beste voorzichtig opgebouwd worden omdat ze een aantal dagen doorwerken. Dus 4 dagen en nog niet op de ideale dosering zitten is niet gek.
En de operatie is nog geen week geleden, ik had niet verwacht dat ze nu weer aan het wandelen was door het ark. Jij toch ook niet? Je moeder toch ook niet? Dat soort conditie moet je gewoon weer opbouwen, zeker als ze de afgelopen weken enkel in het ziekenhuis heeft gelegen.
En de operatie is nog geen week geleden, ik had niet verwacht dat ze nu weer aan het wandelen was door het ark. Jij toch ook niet? Je moeder toch ook niet? Dat soort conditie moet je gewoon weer opbouwen, zeker als ze de afgelopen weken enkel in het ziekenhuis heeft gelegen.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
zondag 22 november 2009 om 17:50
Dank je Singala, ik had het al wel gehoord van dat hartritme maar nu ik het hier ook lees ben ik weer wat geruster.
Mn moeder was vannacht wat benauwd geweest. Ze had akelig gedroomd en werd daarvan benauwd wakker (door die nare droom mss?). Haar saturatie is wel heel goed (voor haar doen dan he) zo zonder zuurstof, dat was voor de operatie wel echt anders. Het blijft nu rond de 94 terwijl het voor de operatie vaak rond de 88 was. Geen idee of het door de operatie komt maar toch. Wel is ze kortademig, ze hoeft zich maar even in te spannen (gaan verzitten bijv) en ze is kortademig. Dat vind ik heel heel erg eng!!!! En word dan weer helemaal bang voor de toekomst, als ze straks weer thuis is.
Verder zie ik haar wel iedere dag beter worden. Beter in de zin van helderder en meer dr zelf. Wat ik wel opvallend vind is dat ze er ineens jonger uitziet. Nou ja, mss is jonger niet echt het goede woord maar voor de operatie zag je wel echt de zorgen en de pijn en onrust in haar gezicht en dat is nu wel weg. Haar ogen stralen zelfs alweer, heel fijn.
Nee, ik had niet verwacht dat ze al in het park zou lopen, in tegendeel! En mn moeder wist vantevoren ook goed dat het herstel heel lang zou gaan duren maar nu moppert ze daar over. Zegt zelfs dat als ze dit eerder had geweten er nooit aan was begonnen, de operatie niet had laten doen....Dat vind ik zo erg voor haar, dat ze zo denkt...Mijn moeder is niet gewend de hele dag in bed te liggen en nu moet ze rusten. Ik hoop echt dat ze er niet van in de put raakt. Ze loopt nu wel iedere dag met de fysio maar dat is maar 50m. Ze wast zich wel al zelf.
Ik heb vandaag niet zo gepiekerd, gisteren was echt een dieptepunt qua piekeren. Alleen kwam ik net op Google tegen dat mensen met longproblemen na een hartoperatie grotere kans hebben op longkanker en dan word ik daar weer bang van...Ik word echt gek van mezelf af en toe.
Fijn dat jullie hier nog posten!
Mn moeder was vannacht wat benauwd geweest. Ze had akelig gedroomd en werd daarvan benauwd wakker (door die nare droom mss?). Haar saturatie is wel heel goed (voor haar doen dan he) zo zonder zuurstof, dat was voor de operatie wel echt anders. Het blijft nu rond de 94 terwijl het voor de operatie vaak rond de 88 was. Geen idee of het door de operatie komt maar toch. Wel is ze kortademig, ze hoeft zich maar even in te spannen (gaan verzitten bijv) en ze is kortademig. Dat vind ik heel heel erg eng!!!! En word dan weer helemaal bang voor de toekomst, als ze straks weer thuis is.
Verder zie ik haar wel iedere dag beter worden. Beter in de zin van helderder en meer dr zelf. Wat ik wel opvallend vind is dat ze er ineens jonger uitziet. Nou ja, mss is jonger niet echt het goede woord maar voor de operatie zag je wel echt de zorgen en de pijn en onrust in haar gezicht en dat is nu wel weg. Haar ogen stralen zelfs alweer, heel fijn.
Nee, ik had niet verwacht dat ze al in het park zou lopen, in tegendeel! En mn moeder wist vantevoren ook goed dat het herstel heel lang zou gaan duren maar nu moppert ze daar over. Zegt zelfs dat als ze dit eerder had geweten er nooit aan was begonnen, de operatie niet had laten doen....Dat vind ik zo erg voor haar, dat ze zo denkt...Mijn moeder is niet gewend de hele dag in bed te liggen en nu moet ze rusten. Ik hoop echt dat ze er niet van in de put raakt. Ze loopt nu wel iedere dag met de fysio maar dat is maar 50m. Ze wast zich wel al zelf.
Ik heb vandaag niet zo gepiekerd, gisteren was echt een dieptepunt qua piekeren. Alleen kwam ik net op Google tegen dat mensen met longproblemen na een hartoperatie grotere kans hebben op longkanker en dan word ik daar weer bang van...Ik word echt gek van mezelf af en toe.
Fijn dat jullie hier nog posten!
zondag 22 november 2009 om 19:33
Hallo tjilla,
Het herstel gaat een tijdje overheen,en zo te lezen zet je moeder al stappen in de goede richting.En natuutlijk roep je al gauw als ik van tevoren had geweten wat me te wachten stond was ik er nooit
aan begonnen.Maar dat weet je nooit van te voren is voor iedereen ook weer verschillend.Daarom is het ook belangrijk dat als ze straks in het ziekenhuis uitbehandeld is er goede nazorg is.Want in het ziekenhuis staan 24 uur mensen paraat en dat is thuis wel anders.Als je op sites als google en gezondheidsplein gaat surfen krijg je alleen maar meer angst.
Beter om met je vragen bij de behandelende arts neer te leggen.Die kortademigheid heeft men moeder ook nog wel teveel inspanning kan namelijk niet meer.
Het herstel gaat een tijdje overheen,en zo te lezen zet je moeder al stappen in de goede richting.En natuutlijk roep je al gauw als ik van tevoren had geweten wat me te wachten stond was ik er nooit
aan begonnen.Maar dat weet je nooit van te voren is voor iedereen ook weer verschillend.Daarom is het ook belangrijk dat als ze straks in het ziekenhuis uitbehandeld is er goede nazorg is.Want in het ziekenhuis staan 24 uur mensen paraat en dat is thuis wel anders.Als je op sites als google en gezondheidsplein gaat surfen krijg je alleen maar meer angst.
Beter om met je vragen bij de behandelende arts neer te leggen.Die kortademigheid heeft men moeder ook nog wel teveel inspanning kan namelijk niet meer.
maandag 23 november 2009 om 10:52
Goedemorgen meiden,
Vandaag gaat mn moeder terug naar haar "eigen" ziekenhuis. Hopelijk brengt dat haar wat meer rust.
Omdat ik nu even niet naar therapie kan (omdat ik niet thuis ben) zou ik zo graag wat tips / adviezen willen voor de korte termijn, hoe om te gaan met mijn angsten en nare gedachten. Ik kan het idee maar niet van me afzetten dat dit allemaal het einde is, dat ze lijkt op te knappen maar over een paar weken dood is. Ik kan niet optimistisch denken en het niet loslaten. Ik ben zo moe en nerveus en ben zo benieuwd hoe jullie hier mee om zouden gaan...
iemand tips?
Vandaag gaat mn moeder terug naar haar "eigen" ziekenhuis. Hopelijk brengt dat haar wat meer rust.
Omdat ik nu even niet naar therapie kan (omdat ik niet thuis ben) zou ik zo graag wat tips / adviezen willen voor de korte termijn, hoe om te gaan met mijn angsten en nare gedachten. Ik kan het idee maar niet van me afzetten dat dit allemaal het einde is, dat ze lijkt op te knappen maar over een paar weken dood is. Ik kan niet optimistisch denken en het niet loslaten. Ik ben zo moe en nerveus en ben zo benieuwd hoe jullie hier mee om zouden gaan...
iemand tips?
maandag 23 november 2009 om 11:47
Hallo tjilla,
Je moet de dingen wel los vanelkaar zien,je moeder is niet voor niets geopereerd.Betekent wel dat ze beter eruit gaat komen dan dat ze eerst was.En niemand kan vooruit kijken begrijp best dat je bang bent dat je moeder er niet meer zal zijn op een dag.Maar ze kan ook nog jaren verder leven,er is geen enkele arts die dat kan voorspellen.Je weet zelf ook wel je kunt piekeren wat je wil maar de situatie blijft bestaanProbeer je eigen angsten wel de baas te blijven en breng je zorgen niet over op je moeder Ik weet waar ik het over heb,mijn moeder heeft ook wel periodes dat ze helemaal klaar is met het leven.En dat vind ik ook erg moeilijk.
Je moet de dingen wel los vanelkaar zien,je moeder is niet voor niets geopereerd.Betekent wel dat ze beter eruit gaat komen dan dat ze eerst was.En niemand kan vooruit kijken begrijp best dat je bang bent dat je moeder er niet meer zal zijn op een dag.Maar ze kan ook nog jaren verder leven,er is geen enkele arts die dat kan voorspellen.Je weet zelf ook wel je kunt piekeren wat je wil maar de situatie blijft bestaanProbeer je eigen angsten wel de baas te blijven en breng je zorgen niet over op je moeder Ik weet waar ik het over heb,mijn moeder heeft ook wel periodes dat ze helemaal klaar is met het leven.En dat vind ik ook erg moeilijk.
maandag 23 november 2009 om 13:33
maandag 23 november 2009 om 14:57
Hoi Tjilla, probeer alles nu eens stap voor stap te bekijken..
Denk nu eens niet zo ver vooruit, daar schiet je helemaal niets mee op!......
Niemand kan voorspellen wat er over een poosje gaat gebeuren. Met mijn moeder ook bijv, daar gaat het nu lekker mee, daar geniet ik van, maar ik weet ook niet of ze in de toekomst weer wat zal gaan mankeren, daar wil ik ook niet over nadenken, ik geniet nu van de tijd dat het goed gaat met haar. Het is ook zo zonde om de tijd die je nog met je moeder hebt, te verpesten met angsten en zorgen over wat de toekomst gaat brengen. Ga je pas zorgen maken als daar ook echt een reden toe is, eerder niet.
Tenslotte kan iedereen wat overkomen, jij of ik kunnen morgen bijv. ook onder een auto komen ( niet te hopen natuurlijk) maar het is wel zo...toch?
Nou Tjilla,..geniet nu maar lekker van het feit dat je moeder alweer een stapje in de goede richting heeft gezet, ze word vandaag overgeplaats naar haar eigen ziekenhuis, dat is ook een goed teken, en daar zal ze zich ook wel meer op haar gemak voelen.
En jij kan jezelf daar bezig gaan houden, met alles te regelen, zoals het bed en de verzorging voor thuis straks.
Dus werk aan de winkel!....
En ook een beetje positief blijven hoor.....kopop!
Denk nu eens niet zo ver vooruit, daar schiet je helemaal niets mee op!......
Niemand kan voorspellen wat er over een poosje gaat gebeuren. Met mijn moeder ook bijv, daar gaat het nu lekker mee, daar geniet ik van, maar ik weet ook niet of ze in de toekomst weer wat zal gaan mankeren, daar wil ik ook niet over nadenken, ik geniet nu van de tijd dat het goed gaat met haar. Het is ook zo zonde om de tijd die je nog met je moeder hebt, te verpesten met angsten en zorgen over wat de toekomst gaat brengen. Ga je pas zorgen maken als daar ook echt een reden toe is, eerder niet.
Tenslotte kan iedereen wat overkomen, jij of ik kunnen morgen bijv. ook onder een auto komen ( niet te hopen natuurlijk) maar het is wel zo...toch?
Nou Tjilla,..geniet nu maar lekker van het feit dat je moeder alweer een stapje in de goede richting heeft gezet, ze word vandaag overgeplaats naar haar eigen ziekenhuis, dat is ook een goed teken, en daar zal ze zich ook wel meer op haar gemak voelen.
En jij kan jezelf daar bezig gaan houden, met alles te regelen, zoals het bed en de verzorging voor thuis straks.
Dus werk aan de winkel!....
En ook een beetje positief blijven hoor.....kopop!
maandag 23 november 2009 om 16:51
quote:tjilla schreef op 23 november 2009 @ 10:52:
Goedemorgen meiden,
Vandaag gaat mn moeder terug naar haar "eigen" ziekenhuis. Hopelijk brengt dat haar wat meer rust.
Omdat ik nu even niet naar therapie kan (omdat ik niet thuis ben) zou ik zo graag wat tips / adviezen willen voor de korte termijn, hoe om te gaan met mijn angsten en nare gedachten. Ik kan het idee maar niet van me afzetten dat dit allemaal het einde is, dat ze lijkt op te knappen maar over een paar weken dood is. Ik kan niet optimistisch denken en het niet loslaten. Ik ben zo moe en nerveus en ben zo benieuwd hoe jullie hier mee om zouden gaan...
iemand tips?Ik denk niet dat iemand hier een oplossing heeft voor jou (langdurige) problemen op mentaal gebied...Naar je huisarts met je verhaal lijkt me idd een goede stap.
Goedemorgen meiden,
Vandaag gaat mn moeder terug naar haar "eigen" ziekenhuis. Hopelijk brengt dat haar wat meer rust.
Omdat ik nu even niet naar therapie kan (omdat ik niet thuis ben) zou ik zo graag wat tips / adviezen willen voor de korte termijn, hoe om te gaan met mijn angsten en nare gedachten. Ik kan het idee maar niet van me afzetten dat dit allemaal het einde is, dat ze lijkt op te knappen maar over een paar weken dood is. Ik kan niet optimistisch denken en het niet loslaten. Ik ben zo moe en nerveus en ben zo benieuwd hoe jullie hier mee om zouden gaan...
iemand tips?Ik denk niet dat iemand hier een oplossing heeft voor jou (langdurige) problemen op mentaal gebied...Naar je huisarts met je verhaal lijkt me idd een goede stap.
maandag 23 november 2009 om 17:29
Hoi meiden,
Even nog voor de duidelijkheid, ik heb al heel lang en veel therapie gehad voor mijn angsten. Mijn angsten zijn niet nieuw maar zijn er al jaren. Ik ben sinds kort weer in behandeling bij een nieuwe therapeut maar aangezien ik in mijn moeder haar huis ben kan ik er nu even niet heen (is 200KM verderop).
Ik probeer positief te blijven maar de angsten staan me echt in de weg. Ik zie er tegenop dat mijn moeder weer naar huis komt. Ben bang voor wat er gaat komen. Ze was vandaag tijdens het eten zomaar benauwd geworden, dat is toch heel gek!!! En dat maakt me dus doods en doodsbang. En dat klinkt overdreven maar zo voel ik het echt!
Dus hoe vaak ik ook tegen mezelf zeg dat ik postitief moet blijven en moet genieten van mn vrije avond, toch zit ik hier te trillen als een junkie en doet mn hele lijf pijn van de spanning.
Liefs,
T
Even nog voor de duidelijkheid, ik heb al heel lang en veel therapie gehad voor mijn angsten. Mijn angsten zijn niet nieuw maar zijn er al jaren. Ik ben sinds kort weer in behandeling bij een nieuwe therapeut maar aangezien ik in mijn moeder haar huis ben kan ik er nu even niet heen (is 200KM verderop).
Ik probeer positief te blijven maar de angsten staan me echt in de weg. Ik zie er tegenop dat mijn moeder weer naar huis komt. Ben bang voor wat er gaat komen. Ze was vandaag tijdens het eten zomaar benauwd geworden, dat is toch heel gek!!! En dat maakt me dus doods en doodsbang. En dat klinkt overdreven maar zo voel ik het echt!
Dus hoe vaak ik ook tegen mezelf zeg dat ik postitief moet blijven en moet genieten van mn vrije avond, toch zit ik hier te trillen als een junkie en doet mn hele lijf pijn van de spanning.
Liefs,
T
maandag 23 november 2009 om 17:37
maandag 23 november 2009 om 17:50
Ja, dat ga ik morgenochtend meteen doen, bellen. Maar het helpt ook gewoon niet, die therapie. Het heeft me nog nooit geholpen, al die jaren dat ik verschillende therapeuten heb gehad.
het is toch niet normaal dat je tijdens het eten benauwd wordt? dat had ze nooit, straks heeft die operatie haar alleen maar verder van huis geholpen.
het is toch niet normaal dat je tijdens het eten benauwd wordt? dat had ze nooit, straks heeft die operatie haar alleen maar verder van huis geholpen.
maandag 23 november 2009 om 17:56
Ben je al eens naar een psychiater geweest om te kijken of medicatie je wel kan helpen?
En bij het eten benauwd worden, tja ik word ook benauwd als ik half liggend eet bv. Laat je niet door elk dingetje uit het veld slaan. Ik denk dat haar loopafstand de belangrijkste graadmeter is, in haar geval. En ga het gesprek eens aan met haar dokter, maar laat wel weten dat jij je erg onzeker erover voelt en het idee hebt dat het niet goed gaat. Waarschijnlijk kunnen ze een hoop goede,, geruststellende dingen vertellen.
En bij het eten benauwd worden, tja ik word ook benauwd als ik half liggend eet bv. Laat je niet door elk dingetje uit het veld slaan. Ik denk dat haar loopafstand de belangrijkste graadmeter is, in haar geval. En ga het gesprek eens aan met haar dokter, maar laat wel weten dat jij je erg onzeker erover voelt en het idee hebt dat het niet goed gaat. Waarschijnlijk kunnen ze een hoop goede,, geruststellende dingen vertellen.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
maandag 23 november 2009 om 18:23
Volgens de verpleging gaat alles heel goed. De benauwdheid kan komen door haar COPD. Dat zou raar zijn want ze is nooit benauwd met eten. Ook kunnen de hartritmestoornissen een benauwd gevoel geven zei ze. Haar saturatie is 96. Ze had dus geen zuurstof nodig.
Ik ben gewoon bang dat mijn voorgevoel juist is, dat hoor je toch best wel eens , dat voorgevoelens uitkomen.
Ik wil zo graag rust maar als ze nu steeds benauwd blijft dan kan ik het gewoon niet meer aan, ik ben echt op.
medijnen heb ik al eens gebruikt, na een tijdje hield de werking op en moest ik over op een andere. Hielp niet.
Ik ben gewoon bang dat mijn voorgevoel juist is, dat hoor je toch best wel eens , dat voorgevoelens uitkomen.
Ik wil zo graag rust maar als ze nu steeds benauwd blijft dan kan ik het gewoon niet meer aan, ik ben echt op.
medijnen heb ik al eens gebruikt, na een tijdje hield de werking op en moest ik over op een andere. Hielp niet.
maandag 23 november 2009 om 18:59
Zou je moeder evt geen vocht achter haar longen kunnen hebben?
Daar kan ze het ook benauwd door krijgen. Dat schijnt nogal veel voor te komen na een hartoperatie.
Een paar weken na mijn moeders operatie, bleek zij 2 liter vocht achter haar longen te hebben zitten.
Daardoor was zij ook kortademig.
Dat vocht hebben ze toen weggehaald,
Je kan eens navraag doen in het ziekenhuis, mss kunnen ze een longfoto laten maken.
Daar kan ze het ook benauwd door krijgen. Dat schijnt nogal veel voor te komen na een hartoperatie.
Een paar weken na mijn moeders operatie, bleek zij 2 liter vocht achter haar longen te hebben zitten.
Daardoor was zij ook kortademig.
Dat vocht hebben ze toen weggehaald,
Je kan eens navraag doen in het ziekenhuis, mss kunnen ze een longfoto laten maken.
maandag 23 november 2009 om 19:07
Er is vandaag een thoraxfoto gemaakt en die was goed. Ze was even benauwd, niet contstant. Hoe hebben ze dat vocht weggehaald Dark......? Moest ze toen weer opgenomen worden....?
Ze heeft nu telefoon bij haar bed en ik heb haar een paar keer gebeld vandaag. Zei ze net: zo, en nu moet je me niet meer bellen vandaag want ik heb er geen zin meer in, ik ga nog even wandelen en dan hier met de buren kletsen en dan slapen. Ik dacht: hallo zeg, dat wordt nog leuk de komende tijd....ze is echt in mineur....
Ze heeft nu telefoon bij haar bed en ik heb haar een paar keer gebeld vandaag. Zei ze net: zo, en nu moet je me niet meer bellen vandaag want ik heb er geen zin meer in, ik ga nog even wandelen en dan hier met de buren kletsen en dan slapen. Ik dacht: hallo zeg, dat wordt nog leuk de komende tijd....ze is echt in mineur....
