Gezondheid
alle pijlers
hartoperatie , ervaringen?
dinsdag 3 november 2009 om 12:24
Hallo allemaal,
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
Na een periode van veel (pijn)klachten en ziekenhuisopnames is er vandaag duidelijk geworden dat mijn moeder een bypassoperatie en een hartklepvervanging moet ondergaan.
Ik ben best geschrokken van dit bericht en ben daarom opzoek naar mensen die dit ook in hun omgeving hebben meegemaakt. Mijn moeder is bijna 80, longpatiente en heeft suikerziekte en ik ben erg bang dat ze de hele ingreep niet overleefd. Mijn moeder is zelf ook best geschrokken van dit bericht terwijl ze normaal hartstikke positief, optimistisch en sterk is.
Ik ben alleen , dwz geen broers/zussen en andere familie (wel vrienden) en ervaar de zorg en dit hele traject (moeder ligt al paar weken in het ziekenhuis) ontzettend zwaar. Ik zoek dus ook een beetje steun hier , naast wellicht verhalen van mensen die dit ook van nabij hebben meegemaakt.
Alvast enorm bedankt!
(heb later deze week gesprek met arts, dan wordt wellicht ook meer duidelijk)
maandag 16 november 2009 om 21:30
Ja hoor Tjilla, mijn moeder was ook heel erg onrustig, en in de war, is heel normaal na de operatie.
Ik ben toen niet lang gebleven, omdat ze niet eens echt door had dat ik er was.
Dus het is heel normal hoe je moeder nu reageert.
Als ik jou was zou ik straks nog een keertje bellen, voor je eigen gemoedsrust, en dan lekker gaan slapen.
Anders blijf je jezelf toch alleen maar enge dingen in je hoofd halen, wat niet nodig is...echt niet!
Ik ben toen niet lang gebleven, omdat ze niet eens echt door had dat ik er was.
Dus het is heel normal hoe je moeder nu reageert.
Als ik jou was zou ik straks nog een keertje bellen, voor je eigen gemoedsrust, en dan lekker gaan slapen.
Anders blijf je jezelf toch alleen maar enge dingen in je hoofd halen, wat niet nodig is...echt niet!
dinsdag 17 november 2009 om 04:52
Ik heb geslapen maar wel erg onrustig, ben nog steeds enorm moe, zo moe ben ik echt nog nooit geweest, echt heel raar.
Maar met mn moeder gaat het goed! Ik heb net weer even gebeld met de IC en het is erg goed gegaan vannacht. Ze gaan zo de beademing eraf halen. Ik hoop dat ze vandaag naar zaal mag, dat hoor ik na 10uur. Vanmiddag ga ik op bezoek. Gelukkig ben ik deze week vrij want al met al vind ik het behoorlijk heftig allemaal.
Ik kan echt niet zeggen hoeveel ik aan jullie steun heb hier, ik vind het zoiets liefs en bijzonder...
Maar met mn moeder gaat het goed! Ik heb net weer even gebeld met de IC en het is erg goed gegaan vannacht. Ze gaan zo de beademing eraf halen. Ik hoop dat ze vandaag naar zaal mag, dat hoor ik na 10uur. Vanmiddag ga ik op bezoek. Gelukkig ben ik deze week vrij want al met al vind ik het behoorlijk heftig allemaal.
Ik kan echt niet zeggen hoeveel ik aan jullie steun heb hier, ik vind het zoiets liefs en bijzonder...
dinsdag 17 november 2009 om 04:53
Ik heb geslapen maar wel erg onrustig, ben nog steeds enorm moe, zo moe ben ik echt nog nooit geweest, echt heel raar.
Maar met mn moeder gaat het goed! Ik heb net weer even gebeld met de IC en het is erg goed gegaan vannacht. Ze gaan zo de beademing eraf halen. Ik hoop dat ze vandaag naar zaal mag, dat hoor ik na 10uur. Vanmiddag ga ik op bezoek. Gelukkig ben ik deze week vrij want al met al vind ik het behoorlijk heftig allemaal.
Ik kan echt niet zeggen hoeveel ik aan jullie steun heb hier, ik vind het zoiets liefs en bijzonder...
Maar met mn moeder gaat het goed! Ik heb net weer even gebeld met de IC en het is erg goed gegaan vannacht. Ze gaan zo de beademing eraf halen. Ik hoop dat ze vandaag naar zaal mag, dat hoor ik na 10uur. Vanmiddag ga ik op bezoek. Gelukkig ben ik deze week vrij want al met al vind ik het behoorlijk heftig allemaal.
Ik kan echt niet zeggen hoeveel ik aan jullie steun heb hier, ik vind het zoiets liefs en bijzonder...
dinsdag 17 november 2009 om 09:22
dinsdag 17 november 2009 om 12:28
Mooi
Ga vanmiddag maar lekker langs, of ze nou nog op de IC ligt of op een gewone afdeling. Je moeder zal vast blij zijn om je te zen, zo te horen is ze wakker genoeg om zich te vervelen
Ga vanmiddag maar lekker langs, of ze nou nog op de IC ligt of op een gewone afdeling. Je moeder zal vast blij zijn om je te zen, zo te horen is ze wakker genoeg om zich te vervelen
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
dinsdag 17 november 2009 om 14:58
Ik ben net bij haar geweest. Ik had helemaal gehoopt dat ze ontzettend blij zou zijn me te zien maar niets van dat , haha. Ik kwam binnen en ze begon meteen te mopperen, De fysio stelt hier ook niets voor zei ze, maken ze een plan en doen ze vervolgens niets met je, lig ik hier maar te liggen. Denk niet dat ze zelf bewust was van wat ze zei, ze viel ook steeds weg,in slaap. Wel zei ze dat haar buurman 3 weken geleden was geholpen en nu weer terug was en dat klopte idd. (waar ik dus meteen weer bang van werd ...). Vervolgens zei ze ; ga maar naar huis want hier heb je niets aan want ik val steeds in slaap. Toen ben ik even later weer weggegaan. Volgens de verpleging is dit heel normaal en gaat het heel goed met haar. Ik probeer het dus maar een beetje los te laten. Ze zei dat ze geen pijn had en niet benauwd was. Wel wat pijn in de rug van het liggen maar niet in de borst of been.
Al met al vind ik het wel echt ontzettend heftig allemaal. Hopelijk is ze morgen wat beter. Ik zie erg tegen het herstel op, als het maar goed gaat/komt.
Bedankt meiden!!!!
Al met al vind ik het wel echt ontzettend heftig allemaal. Hopelijk is ze morgen wat beter. Ik zie erg tegen het herstel op, als het maar goed gaat/komt.
Bedankt meiden!!!!
dinsdag 17 november 2009 om 15:31
Nou als ik het zo allemaal hoor, ben ik niet zo bang voor haar herstel hoor....
Ik denk dat het bij jou moeder allemaal heel snel gaat.
Ze is ook al zo snel van de IC af, mijn moeder heeft er langer gelegen. Die moeder van jou is inderdaad een pittige tante!...
En ga er maar vanuit dat het morgen nog beter met haar gaat, waarschijnlijk mag ze al even uit bed.
Geniet er nu maar lekker van, dat het zo goed met haar gaat, en maak je niet zo druk over haar herstel, want als ik het zo hoor gaat dat helemaal goed komen.
Ik denk dat het bij jou moeder allemaal heel snel gaat.
Ze is ook al zo snel van de IC af, mijn moeder heeft er langer gelegen. Die moeder van jou is inderdaad een pittige tante!...
En ga er maar vanuit dat het morgen nog beter met haar gaat, waarschijnlijk mag ze al even uit bed.
Geniet er nu maar lekker van, dat het zo goed met haar gaat, en maak je niet zo druk over haar herstel, want als ik het zo hoor gaat dat helemaal goed komen.
dinsdag 17 november 2009 om 16:24
Klinkt inderdaad goed hoor.
Slaperig zal ze nog wel zijn, dat hoort er een beetje bij. Let er wel op dat ipv heel moe niet in de war is. Als dat zo is: vertel het de verpleging.
En onthoud: je weet niet precies wat er met haar buurman aan de hand was, dat hij weer naar de IC terug moest. Er zijn veel meer mensen die ongecompliceerd het herstel na zo'n operatie doorkomen, dan mensen die te maken hebben met een complicatie, zeker een waarvoor je opnieuw geopereerd moet worden of naar de IC terug.
Slaperig zal ze nog wel zijn, dat hoort er een beetje bij. Let er wel op dat ipv heel moe niet in de war is. Als dat zo is: vertel het de verpleging.
En onthoud: je weet niet precies wat er met haar buurman aan de hand was, dat hij weer naar de IC terug moest. Er zijn veel meer mensen die ongecompliceerd het herstel na zo'n operatie doorkomen, dan mensen die te maken hebben met een complicatie, zeker een waarvoor je opnieuw geopereerd moet worden of naar de IC terug.
We dont make mistakes here, we just have happy accidents. We want happy, happy paintings. If you want sad things, watch the news. Everything is possible here. This is your little universe -Bob Ross
dinsdag 17 november 2009 om 20:16
Hoi meiden,
Singala, dat zei de verpleging ook al, dat ik moest melden wanneer ik iets raars aan haar zou merken.
Ik ben net weer bij haar op bezoek geweest (rij me rot,haha) en ze was alweer wat beter dan vanmiddag. Wel was ze erg moe en viel weer snel in slaap dus ben niet zo lang gebleven. Ik was even bang dat ik een heel bleek vrouwtje zou treffen maar gelukkig zit ze gewoon met een gezonde kleur op haar gezicht rechtop in bed. Wat ik wel een beetje akelig vind is dat ze zo moe is maar dat wist ik vantevoren en dat hoort erbij.
En tja, ik moet echt iets met mezelf. Want hoe nu verder? Want nu ben ik weer volop bang voor de toekomst, voor complicaties, voor de dag dat...En hoe mn eigen leven gaan opbouwen. Ik ben gewoon moe.
Iedereen weer bedankt voor het meeleven en de steun vandaag!
Singala, dat zei de verpleging ook al, dat ik moest melden wanneer ik iets raars aan haar zou merken.
Ik ben net weer bij haar op bezoek geweest (rij me rot,haha) en ze was alweer wat beter dan vanmiddag. Wel was ze erg moe en viel weer snel in slaap dus ben niet zo lang gebleven. Ik was even bang dat ik een heel bleek vrouwtje zou treffen maar gelukkig zit ze gewoon met een gezonde kleur op haar gezicht rechtop in bed. Wat ik wel een beetje akelig vind is dat ze zo moe is maar dat wist ik vantevoren en dat hoort erbij.
En tja, ik moet echt iets met mezelf. Want hoe nu verder? Want nu ben ik weer volop bang voor de toekomst, voor complicaties, voor de dag dat...En hoe mn eigen leven gaan opbouwen. Ik ben gewoon moe.
Iedereen weer bedankt voor het meeleven en de steun vandaag!
dinsdag 17 november 2009 om 20:23
dinsdag 17 november 2009 om 21:47
Rustig aan doen en zien wat de volgende dag weer brengt.Zo te lezen gaat ze de goede kant weer op.Die narcose doet nog zijn nawerk,en dan wil je nog weleens in slaap vallen. En ze zal nog wel een tijdje moe zijn,het is toch een beste ingreep in je lichaam en ze zijn geen 50 meer.Maar als het goed is voelt ze zich straks stukken fitter.Mijn moeder kon toen zo ook weer jaren vooruit,en woonde ze ook nog op haar zelf.
woensdag 18 november 2009 om 00:28
[quote]tjilla schreef op 17 november 2009 @ 20:16:
En tja, ik moet echt iets met mezelf. Want hoe nu verder? Want nu ben ik weer volop bang voor de toekomst, voor complicaties, voor de dag dat...En hoe mn eigen leven gaan opbouwen. Ik ben gewoon moe.
Naast het nieuws dat het goed gaat met je moeder (fijn, hartstikke goed) doet het me ook erg deugd dat je dit hier schrijft. Want ik denk dat je een serieus probleem hebt met het omgaan met dit soort situaties. En er zal meer komen, in de (hopelijk nog wat verre) toekomst. Als alles nu weer wat rustiger is, moet je hier echt werk van gaan maken. Ooit komt er namelijk weer een stress-situatie op je pad en dan is het alleen maar fijn als je manieren geleerd hebt om daar beter mee om te kunnen gaan. En net zo goed als dat cardiologen wat aan verstopte vaten kunnen doen, kunnen andere hulpverleners wat aan dit soort problemen (mag ik het paniek noemen?) doen.
Sterkte, en probeer een beetje vertrouwen te hebben.
En tja, ik moet echt iets met mezelf. Want hoe nu verder? Want nu ben ik weer volop bang voor de toekomst, voor complicaties, voor de dag dat...En hoe mn eigen leven gaan opbouwen. Ik ben gewoon moe.
Naast het nieuws dat het goed gaat met je moeder (fijn, hartstikke goed) doet het me ook erg deugd dat je dit hier schrijft. Want ik denk dat je een serieus probleem hebt met het omgaan met dit soort situaties. En er zal meer komen, in de (hopelijk nog wat verre) toekomst. Als alles nu weer wat rustiger is, moet je hier echt werk van gaan maken. Ooit komt er namelijk weer een stress-situatie op je pad en dan is het alleen maar fijn als je manieren geleerd hebt om daar beter mee om te kunnen gaan. En net zo goed als dat cardiologen wat aan verstopte vaten kunnen doen, kunnen andere hulpverleners wat aan dit soort problemen (mag ik het paniek noemen?) doen.
Sterkte, en probeer een beetje vertrouwen te hebben.
woensdag 18 november 2009 om 08:35
Fijn dat het goed gaat met je moeder!
Misschien heb ik het helemaal verkeerd hoor, maar ik heb het idee dat jij steeds iets zal hebben waar je je vreselijk zorgen over maakt.
Ben je zo bang voor de toekomst, over hoe je leven er uit zal zien over x jaar? Misschien moet je toch eens met je eigen angsten aan de slag.
Misschien heb ik het helemaal verkeerd hoor, maar ik heb het idee dat jij steeds iets zal hebben waar je je vreselijk zorgen over maakt.
Ben je zo bang voor de toekomst, over hoe je leven er uit zal zien over x jaar? Misschien moet je toch eens met je eigen angsten aan de slag.
woensdag 18 november 2009 om 09:43
woensdag 18 november 2009 om 11:20
Tjilla, je bent inderdaad veel te veel aan het piekeren over van alles. Probeer nu eens om het allemaal van dag tot dag te bekijken, en denk nu eens niet zover vooruit, want daar schiet je helemaal niets mee op.
Tenslotte weet niemand wat er in de nabije toekomst gaat gebeuren, dus waarom zouden we ons daarom nu al druk gaan maken, dat is verspilde energie.
Kijk naar de dag van vandaag of morgen, en geniet daarvan.
Als je jezelf druk blijft maken over wat er in de toekomst allemaal zou kunnen gebeuren, dan ben je toch nooit gelukkig?.....
Probeer nu eens te genieten van de fijne dingen die je nu in je leven hebt, Wat er later komt, zien we later wel weer.
En vergeet niet dat het ook hele fijne dingen kunnen zijn, die je nog te wachten staan. Jij hebt tenslotte net zo veel kans op een gelukkig leven als een ander, en dat vergeet jij soms volgens mij.
Ik denk dat jij heel erg onzeker bent, en er bijna nooit vanuit gaat, dat er ook dingen goed kunnen gaan in jou leven, dat gebeurt alleen maar bij anderen.
Klopt dat een beetje? ik kan het ook mis hebben hoor.
Sterkte nog met je hoofdpijn, ik hoop dat je straks weer wat opgeknapt bent.
Tenslotte weet niemand wat er in de nabije toekomst gaat gebeuren, dus waarom zouden we ons daarom nu al druk gaan maken, dat is verspilde energie.
Kijk naar de dag van vandaag of morgen, en geniet daarvan.
Als je jezelf druk blijft maken over wat er in de toekomst allemaal zou kunnen gebeuren, dan ben je toch nooit gelukkig?.....
Probeer nu eens te genieten van de fijne dingen die je nu in je leven hebt, Wat er later komt, zien we later wel weer.
En vergeet niet dat het ook hele fijne dingen kunnen zijn, die je nog te wachten staan. Jij hebt tenslotte net zo veel kans op een gelukkig leven als een ander, en dat vergeet jij soms volgens mij.
Ik denk dat jij heel erg onzeker bent, en er bijna nooit vanuit gaat, dat er ook dingen goed kunnen gaan in jou leven, dat gebeurt alleen maar bij anderen.
Klopt dat een beetje? ik kan het ook mis hebben hoor.
Sterkte nog met je hoofdpijn, ik hoop dat je straks weer wat opgeknapt bent.
woensdag 18 november 2009 om 11:49
Een paar jaar na de hartoperatie ontstonden er weer andere gezondheidsproblemen.Die ook weer invloed hadden op de hartfuncties.En de laatse keer dat ze in het ziekenhuis heeft gelegen hebben ze wat aan de medicatie gesleuteld,want opereren houdt op een gegeven moment ook op.Mijn moeder haar lichaam is ook gewoon op dingen als douchen is al heel vermoeiend.
woensdag 18 november 2009 om 12:30
Tjille, wat goed dat je moeder alles zo goed lijkt te doorstaan! Wat een positieve berichten zeg.
Jammer dat je je weer laat leiden door je eigen 'demonen'. Ga nou niet voor elke nieuwe situatie een doemscenario creeeren...vorige week was je nog bang dat ze de operatie niet zou overleven. Probeer eens echt stil te staan bij hetgeen wat dus je grootste angst was en niet is gebeurd? Daar mag je blij mee zijn. Heel erg blij!
Kun je niet bij je maatschappelijk werker/psycholoog terecht? Die had je toch meen ik me te herinneren?
Jammer dat je je weer laat leiden door je eigen 'demonen'. Ga nou niet voor elke nieuwe situatie een doemscenario creeeren...vorige week was je nog bang dat ze de operatie niet zou overleven. Probeer eens echt stil te staan bij hetgeen wat dus je grootste angst was en niet is gebeurd? Daar mag je blij mee zijn. Heel erg blij!
Kun je niet bij je maatschappelijk werker/psycholoog terecht? Die had je toch meen ik me te herinneren?
woensdag 18 november 2009 om 15:48
Ik ben net in het ziekenhuis geweest en ben er helemaal niet gerust op. Vandaag zou de zuurtsof eraf gegaan maar dat heeft ze nu nog want haar saturatie was te laag. Nu met 3l heeft ze 92, das niet best lijkt me. Ze heeft altijd een te laag zuurstofgehalte de laatste tijd en ze kreeg bij eerdere ziekenhuisopnames ook steeds zuurstof. Ik ben bang dat dat nu alleen maar erger wordt.
Verder is ze gewoon dr zelf niet helemaal. Niet warrig ofzo maar vannacht had een verpleger niet zo aardig tegen haar gedaan blijkbaar en daar is ze dan helemaal boos over en ze wilde meteen naar huis vannacht. Verder vindt ze dat het allemaal niet opschiet en blijkbaar heeft ze tegen de verpleging gezegd dat ze het allemaal vindt tegenvallen. Tegen mij zegt ze weer van niet. En ze is heel heel heel erg moe.
Ze heeft geen pijn (zegt ze), is niet benauwd (logisch met zuurstof) en heeft vanmiddag met een rollator (met zuurstof) gewandeld en aan tafel gegeten.
Volgens de verpleegkundige gaat het hartstikke goed maar ik zie toch echt mensen van mijn moeders leeftijd die ook maandag zijn geopereerd en nu al wel zonder zuurstof zijn. En niet zo mopperen.
Ik vind het allemaal zo zwaar en zie op tegen dat ze naar huis mag. Want ik ben dan degene die het weer kan opvangen (verpleging is niet bespreekbaar) en ik moet ook gewoon werken natuurlijk en ik mis gewoon mn eigen huis. En daarnaast zie ik ons gewoon weer elke week in het ziekenhuis zitten omdat ze benauwd is. Al die benauwdheid van de laatste tijd kan natuurlijk ook best van haar longen zijn gekomen en als zij nu door die vermoeidheid veel moet rusten dan raken die longen natuurlijk ook steeds meer uit conditie.
Ik denk echt dat ze dit herstel niet aan kan.
(sorry ben even heel erg in paniek en down)
Verder is ze gewoon dr zelf niet helemaal. Niet warrig ofzo maar vannacht had een verpleger niet zo aardig tegen haar gedaan blijkbaar en daar is ze dan helemaal boos over en ze wilde meteen naar huis vannacht. Verder vindt ze dat het allemaal niet opschiet en blijkbaar heeft ze tegen de verpleging gezegd dat ze het allemaal vindt tegenvallen. Tegen mij zegt ze weer van niet. En ze is heel heel heel erg moe.
Ze heeft geen pijn (zegt ze), is niet benauwd (logisch met zuurstof) en heeft vanmiddag met een rollator (met zuurstof) gewandeld en aan tafel gegeten.
Volgens de verpleegkundige gaat het hartstikke goed maar ik zie toch echt mensen van mijn moeders leeftijd die ook maandag zijn geopereerd en nu al wel zonder zuurstof zijn. En niet zo mopperen.
Ik vind het allemaal zo zwaar en zie op tegen dat ze naar huis mag. Want ik ben dan degene die het weer kan opvangen (verpleging is niet bespreekbaar) en ik moet ook gewoon werken natuurlijk en ik mis gewoon mn eigen huis. En daarnaast zie ik ons gewoon weer elke week in het ziekenhuis zitten omdat ze benauwd is. Al die benauwdheid van de laatste tijd kan natuurlijk ook best van haar longen zijn gekomen en als zij nu door die vermoeidheid veel moet rusten dan raken die longen natuurlijk ook steeds meer uit conditie.
Ik denk echt dat ze dit herstel niet aan kan.
(sorry ben even heel erg in paniek en down)
woensdag 18 november 2009 om 15:48
Ik ben net in het ziekenhuis geweest en ben er helemaal niet gerust op. Vandaag zou de zuurtsof eraf gegaan maar dat heeft ze nu nog want haar saturatie was te laag. Nu met 3l heeft ze 92, das niet best lijkt me. Ze heeft altijd een te laag zuurstofgehalte de laatste tijd en ze kreeg bij eerdere ziekenhuisopnames ook steeds zuurstof. Ik ben bang dat dat nu alleen maar erger wordt.
Verder is ze gewoon dr zelf niet helemaal. Niet warrig ofzo maar vannacht had een verpleger niet zo aardig tegen haar gedaan blijkbaar en daar is ze dan helemaal boos over en ze wilde meteen naar huis vannacht. Verder vindt ze dat het allemaal niet opschiet en blijkbaar heeft ze tegen de verpleging gezegd dat ze het allemaal vindt tegenvallen. Tegen mij zegt ze weer van niet. En ze is heel heel heel erg moe.
Ze heeft geen pijn (zegt ze), is niet benauwd (logisch met zuurstof) en heeft vanmiddag met een rollator (met zuurstof) gewandeld en aan tafel gegeten.
Volgens de verpleegkundige gaat het hartstikke goed maar ik zie toch echt mensen van mijn moeders leeftijd die ook maandag zijn geopereerd en nu al wel zonder zuurstof zijn. En niet zo mopperen.
Ik vind het allemaal zo zwaar en zie op tegen dat ze naar huis mag. Want ik ben dan degene die het weer kan opvangen (verpleging is niet bespreekbaar) en ik moet ook gewoon werken natuurlijk en ik mis gewoon mn eigen huis. En daarnaast zie ik ons gewoon weer elke week in het ziekenhuis zitten omdat ze benauwd is. Al die benauwdheid van de laatste tijd kan natuurlijk ook best van haar longen zijn gekomen en als zij nu door die vermoeidheid veel moet rusten dan raken die longen natuurlijk ook steeds meer uit conditie.
Ik denk echt dat ze dit herstel niet aan kan.
(sorry ben even heel erg in paniek en down)
Verder is ze gewoon dr zelf niet helemaal. Niet warrig ofzo maar vannacht had een verpleger niet zo aardig tegen haar gedaan blijkbaar en daar is ze dan helemaal boos over en ze wilde meteen naar huis vannacht. Verder vindt ze dat het allemaal niet opschiet en blijkbaar heeft ze tegen de verpleging gezegd dat ze het allemaal vindt tegenvallen. Tegen mij zegt ze weer van niet. En ze is heel heel heel erg moe.
Ze heeft geen pijn (zegt ze), is niet benauwd (logisch met zuurstof) en heeft vanmiddag met een rollator (met zuurstof) gewandeld en aan tafel gegeten.
Volgens de verpleegkundige gaat het hartstikke goed maar ik zie toch echt mensen van mijn moeders leeftijd die ook maandag zijn geopereerd en nu al wel zonder zuurstof zijn. En niet zo mopperen.
Ik vind het allemaal zo zwaar en zie op tegen dat ze naar huis mag. Want ik ben dan degene die het weer kan opvangen (verpleging is niet bespreekbaar) en ik moet ook gewoon werken natuurlijk en ik mis gewoon mn eigen huis. En daarnaast zie ik ons gewoon weer elke week in het ziekenhuis zitten omdat ze benauwd is. Al die benauwdheid van de laatste tijd kan natuurlijk ook best van haar longen zijn gekomen en als zij nu door die vermoeidheid veel moet rusten dan raken die longen natuurlijk ook steeds meer uit conditie.
Ik denk echt dat ze dit herstel niet aan kan.
(sorry ben even heel erg in paniek en down)
woensdag 18 november 2009 om 16:49
Toen mijn vader op de IC lag werden wij door een vrijwilligster al een beetje voorbereid op de 'emotionele toestand' van hartpatienten. Na de operatie hebben patienten een heleboel te verwerken en vaak worden ze daardoor of extreem emotioneel (huilen huilen huilen) of opstandig/vijandig. Mijn vader had eerst het laatste en daarna werd hij emotioneel. De eerste dagen werd hij regelmatig boos op ons om de kleinste dingen. Hij werd zelfs kwaad omdat we niet op bezoek waren geweest op de IC. Terwijl we er de hele dag waren, maar dat kon hij zich niet herinneren. Vervelend, maar het hoort er bij...
Mijn vader heeft weken in het ziekenhuis gelegen, terwijl anderen na een week naar huis gingen.
Je laat je nu echt meeslepen door al je zorgen meid.
Mijn vader heeft weken in het ziekenhuis gelegen, terwijl anderen na een week naar huis gingen.
Je laat je nu echt meeslepen door al je zorgen meid.
