Gezondheid
alle pijlers
(Hoe) zeg je er wat van?
woensdag 2 maart 2011 om 22:59
Ik kwam op dit onderwerp door het topic van Tijgerprint (over haar ernstige zieke en alcoholverslaafde familielid)
Zeg je er wat van, of doe je iets anders, als iemand (een naaste van je) zijn/haar gezondheid ernstig in gevaar brengt? Doorroken na een hartaanval of bij voortdurend hoesten, doordrinken bij leverproblemen, veel snoepen bij diabetes en steeds hypo's?
Meestal is zeuren en drammen niet de allerbeste methode, op z'n zachtst gezegd. Dat snap ik en zelf zeg ik eigenlijk dan ook nooit iets (bv. bij m'n longenuithetlijf-hoestende zus: niet eens een grapje over lekkere sigaretjes, want daar wordt ze wel boos van).
Ik ga er vanuit dat mensen de kennis toch wel hebben, en dat ik er niets aan kan veranderen dat zij daar niets mee (willen) doen. Als ik er wat langer bij stil sta, dan voelt dat toch ook wel een beetje alsof ik zelf m'n kop in het zand steek. Alsof haar gezondheid mij niets doet.
Maar wat kun je dan doen?
Iemand een goed idee? (of goeie, of slechte, ervaringen)
In het topic van Tijgerprint werd genoemd dat je je eigen bezorgdheid uit kan spreken, en ook: de behandelend huisarts/specialist inlichten als de patient bv. een verslaving verzwijgt. Dat laatste vond niet iedereen oke. Zou ik wel oke vinden. Ik denk dat een advies van een arts toch vaak meer kan doen, dan van een familielid.
Zeg je er wat van, of doe je iets anders, als iemand (een naaste van je) zijn/haar gezondheid ernstig in gevaar brengt? Doorroken na een hartaanval of bij voortdurend hoesten, doordrinken bij leverproblemen, veel snoepen bij diabetes en steeds hypo's?
Meestal is zeuren en drammen niet de allerbeste methode, op z'n zachtst gezegd. Dat snap ik en zelf zeg ik eigenlijk dan ook nooit iets (bv. bij m'n longenuithetlijf-hoestende zus: niet eens een grapje over lekkere sigaretjes, want daar wordt ze wel boos van).
Ik ga er vanuit dat mensen de kennis toch wel hebben, en dat ik er niets aan kan veranderen dat zij daar niets mee (willen) doen. Als ik er wat langer bij stil sta, dan voelt dat toch ook wel een beetje alsof ik zelf m'n kop in het zand steek. Alsof haar gezondheid mij niets doet.
Maar wat kun je dan doen?
Iemand een goed idee? (of goeie, of slechte, ervaringen)
In het topic van Tijgerprint werd genoemd dat je je eigen bezorgdheid uit kan spreken, en ook: de behandelend huisarts/specialist inlichten als de patient bv. een verslaving verzwijgt. Dat laatste vond niet iedereen oke. Zou ik wel oke vinden. Ik denk dat een advies van een arts toch vaak meer kan doen, dan van een familielid.
woensdag 2 maart 2011 om 23:26
woensdag 2 maart 2011 om 23:34
Ik vind dat je één of twee keer je bezorgdheid kan en mag uitspreken. Daarna begint het irritant en bemoeizuchtig te worden. Constant aan je hoofd gezeurd worden dat het niet goed is wat je doet, werkt alleen maar averechts. Je moet mensen bijvoorbeeld ook de tijd geven om te veranderen en dat vergeten heel veel mensen weleens.
En weet je, als iemand niet wil dan wil die niet. Kan je helemaal niks aan doen.
En weet je, als iemand niet wil dan wil die niet. Kan je helemaal niks aan doen.
donderdag 3 maart 2011 om 00:25
Wil je lucht geven aan je eigen irritatie? Maak dan sarcastische opmerkingen. Helpen doet het niet denk ik, maar je bent even je eigen ergernis kwijt.
Wil je iemand duurzaam helpen, dan kun je diegene beter wat ruimte geven, niet veroordelen, en wel beschikbaar zijn als diegene wil brainstormen over oplossingen. 'Stel dat je zou willen stoppen, is er dan iets waarmee ik je kan helpen" lijkt me een succesvollere opstelling dan "ja joh, steek er nog een op/neem nog een hamburger". Ik snap de emotie wel die er achter zit, maar ik denk niet dat het de zondaar motiveert tot ander gedrag.
Wil je iemand duurzaam helpen, dan kun je diegene beter wat ruimte geven, niet veroordelen, en wel beschikbaar zijn als diegene wil brainstormen over oplossingen. 'Stel dat je zou willen stoppen, is er dan iets waarmee ik je kan helpen" lijkt me een succesvollere opstelling dan "ja joh, steek er nog een op/neem nog een hamburger". Ik snap de emotie wel die er achter zit, maar ik denk niet dat het de zondaar motiveert tot ander gedrag.
donderdag 3 maart 2011 om 00:34
Ik dacht dat ik geen voorbeeld had, maar eigenlijk, vrij dichtbij toch.
Mijn vader heeft aardig overgewicht maar daar zeg ik eigenlijk nooit iets van. Hij wil zijn eetpatroon toch niet veranderen. Hij eet ook niet heel veel, maar structureel iets te veel. Waar anderen eens in de zoveel tijd een paar kilo willen afvallen, heeft hij dat nooit gedaan. En dan stapelt het zich op.
Mijn moeder is nu ook iets te zwaar maar die benoemt het zelf ook. Ze wil wel afvallen maar doet er m.i. niet zo veel moeite voor. Laatst waren we in de bios geweest en vroeg ze na afloop of de stoeltjes smaller waren dan voorheen. Tja, dan zet ik eerlijk dat ik nergens last van gehad heb .
Overigens leeft mijn oma ook vrij ongezond. Maar daar zeg ik ook niks van, ze gaat het toch niet veranderen.
In andere gevallen zou ik die persoon er misschien een paar keer op wijzen. In de trant van: je weet dat het niet goed is he?
En daarna moeten ze het zelf weten.
Mijn vader heeft aardig overgewicht maar daar zeg ik eigenlijk nooit iets van. Hij wil zijn eetpatroon toch niet veranderen. Hij eet ook niet heel veel, maar structureel iets te veel. Waar anderen eens in de zoveel tijd een paar kilo willen afvallen, heeft hij dat nooit gedaan. En dan stapelt het zich op.
Mijn moeder is nu ook iets te zwaar maar die benoemt het zelf ook. Ze wil wel afvallen maar doet er m.i. niet zo veel moeite voor. Laatst waren we in de bios geweest en vroeg ze na afloop of de stoeltjes smaller waren dan voorheen. Tja, dan zet ik eerlijk dat ik nergens last van gehad heb .
Overigens leeft mijn oma ook vrij ongezond. Maar daar zeg ik ook niks van, ze gaat het toch niet veranderen.
In andere gevallen zou ik die persoon er misschien een paar keer op wijzen. In de trant van: je weet dat het niet goed is he?
En daarna moeten ze het zelf weten.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
donderdag 3 maart 2011 om 00:39
Ik zal ook even een voorbeeld van mezelf geven. Ik heb aardig wat overgewicht en daar moet gewoon iets aan gebeuren. Op dit moment ben ik sinds een aantal maanden aan de slag met een dietist en dat vind ik fijn. Heb al behoorlijk wat dingen in mijn eetpatroon aangepast en vanaf nu zou ik moeten gaan afvallen.
Iemand in mijn omgeving die heel goed weet dat ik hier mee bezig ben, blijft elke keer nieuwe oplossingen aandragen. Dan heeft ze weer iets nieuws gezien of gelezen en dan moet ik toch zwaar overwegen of ik daar niet iets mee moet. Inmiddels ben ik op zo'n punt gekomen dat ik echt denk "Jeetje, MENS, rot op! Ik ben bezig, geef me dan ook de kans! Ik heb dit gewicht er niet in 3 maanden bij gegeten, dus dan is het ook niet in 3 maanden weg. WAT MOET JE NOU???"
Ik weet dat het allemaal heel erg goed bedoeld is, daar ligt het echt niet aan. Maar ik kan niet sneller dan dat ik kan. Dus dat soort opmerkingen helpen helemaal niet. Het maakt alleen maar dat ik me zwaar onder druk gezet voel.
Iemand in mijn omgeving die heel goed weet dat ik hier mee bezig ben, blijft elke keer nieuwe oplossingen aandragen. Dan heeft ze weer iets nieuws gezien of gelezen en dan moet ik toch zwaar overwegen of ik daar niet iets mee moet. Inmiddels ben ik op zo'n punt gekomen dat ik echt denk "Jeetje, MENS, rot op! Ik ben bezig, geef me dan ook de kans! Ik heb dit gewicht er niet in 3 maanden bij gegeten, dus dan is het ook niet in 3 maanden weg. WAT MOET JE NOU???"
Ik weet dat het allemaal heel erg goed bedoeld is, daar ligt het echt niet aan. Maar ik kan niet sneller dan dat ik kan. Dus dat soort opmerkingen helpen helemaal niet. Het maakt alleen maar dat ik me zwaar onder druk gezet voel.
donderdag 3 maart 2011 om 01:28
quote:Snormel schreef op 03 maart 2011 @ 00:25:
Wil je lucht geven aan je eigen irritatie? Maak dan sarcastische opmerkingen. Helpen doet het niet denk ik, maar je bent even je eigen ergernis kwijt.
Wil je iemand duurzaam helpen, dan kun je diegene beter wat ruimte geven, niet veroordelen, en wel beschikbaar zijn als diegene wil brainstormen over oplossingen. 'Stel dat je zou willen stoppen, is er dan iets waarmee ik je kan helpen" lijkt me een succesvollere opstelling dan "ja joh, steek er nog een op/neem nog een hamburger". Ik snap de emotie wel die er achter zit, maar ik denk niet dat het de zondaar motiveert tot ander gedrag.Absoluut dit! (Hier spreekt een zeer verstokte (bijna)ex-roker met longziekte).
Wil je lucht geven aan je eigen irritatie? Maak dan sarcastische opmerkingen. Helpen doet het niet denk ik, maar je bent even je eigen ergernis kwijt.
Wil je iemand duurzaam helpen, dan kun je diegene beter wat ruimte geven, niet veroordelen, en wel beschikbaar zijn als diegene wil brainstormen over oplossingen. 'Stel dat je zou willen stoppen, is er dan iets waarmee ik je kan helpen" lijkt me een succesvollere opstelling dan "ja joh, steek er nog een op/neem nog een hamburger". Ik snap de emotie wel die er achter zit, maar ik denk niet dat het de zondaar motiveert tot ander gedrag.Absoluut dit! (Hier spreekt een zeer verstokte (bijna)ex-roker met longziekte).
donderdag 3 maart 2011 om 09:32
Hoi, wat een leuke reacties al. Ik vind de tip van Snormel, vragen waarmee je kunt helpen, echt een goeie. Ook is t natuurlijk al te waar dat je sowieso niets kunt, als iemand echt niet wil.
Mijn zus zit n beetje in Pimpel's positie (je bent toch niet haar, hè?). Ik was oprecht blij dat ze wilde stoppen, maar dat irriteerde haar ook. Als ik er langer over nadenk, is dat misschien omdat zij nog niet blij is, maar nog n hele klus voor zich ziet met dat stoppen...
Ga haar in ieder geval Snormel's vraag stellen.
Mijn zus zit n beetje in Pimpel's positie (je bent toch niet haar, hè?). Ik was oprecht blij dat ze wilde stoppen, maar dat irriteerde haar ook. Als ik er langer over nadenk, is dat misschien omdat zij nog niet blij is, maar nog n hele klus voor zich ziet met dat stoppen...
Ga haar in ieder geval Snormel's vraag stellen.
