Gezondheid
alle pijlers
Iemand hier met ADD?
woensdag 7 mei 2008 11:17
Morgen ga ik naar de huisarts. Na ruim 25 jaar tobben met mijn motivatie vooral is het nu zover dat ik eigenlijk nauwelijks meer kan functioneren. Ik voel me op alle fronten tekortschieten. Heb lang gedacht dat ik lui was, geen discipline had, geen motivatie. Maar nooit kunnen vinden - ondanks eindeloze analyses - waardoor dat nou eigenlijk komt en waarom ik het niet lijk te kunnen veranderen.
Op aanraden van mensen heb ik eens informatie opgezocht over ADD en het is een 'feest' der herkenning.
Ik lees ook veel tips over gedragsaanpassing en structuur etc, maar die heb ik in de loop der jaren allemaal zelf al geprobeerd. Of met hulp van medestudenten, in leertherapie, etc. (ik wil er geen al te lang verhaal van maken dus ga er niet te diep op in anders wordt het zooooo'n lap tekst)
Daarom heb ik mijn hoop eigenlijk gevestigd op medicatie.
Mijn ouders spraken laatst een lagere school-vriend van mij en die vertelde ADHD te hebben en met medicatie de laatste jaren eindelijk normaal te kunnen functioneren.
Ik heb dus die 'H' niet, integendeel. Ja, in mijn hoofd wel. Een constante stroom aan gedachten.
Is er hier iemand die ervaring heeft met ADD, de behandeling ervan en eventueel dus medicatie?
Ben heel benieuwd.
xx lisa.
Op aanraden van mensen heb ik eens informatie opgezocht over ADD en het is een 'feest' der herkenning.
Ik lees ook veel tips over gedragsaanpassing en structuur etc, maar die heb ik in de loop der jaren allemaal zelf al geprobeerd. Of met hulp van medestudenten, in leertherapie, etc. (ik wil er geen al te lang verhaal van maken dus ga er niet te diep op in anders wordt het zooooo'n lap tekst)
Daarom heb ik mijn hoop eigenlijk gevestigd op medicatie.
Mijn ouders spraken laatst een lagere school-vriend van mij en die vertelde ADHD te hebben en met medicatie de laatste jaren eindelijk normaal te kunnen functioneren.
Ik heb dus die 'H' niet, integendeel. Ja, in mijn hoofd wel. Een constante stroom aan gedachten.
Is er hier iemand die ervaring heeft met ADD, de behandeling ervan en eventueel dus medicatie?
Ben heel benieuwd.
xx lisa.
vrijdag 16 mei 2008 11:29
Vond die site niet zo denderend... Maar goed... Is ook erg situatie afhankelijk hoe ik op iets reageer... Herken uit beide rijen wel veel...
En gelukkig is manlief weer veilig thuis. Hij had helemaal niets gemerkt. (Maar zodra ik hem sprak en hij een voor mij wat rare reactie gaf omdat ik nog thuis was ipv al op het vliegveld (wat maar 15 minuten rijden is en ik al aan het rennen en vliegen was richting de auto) werd ik gelijk weer heel agressief tegen hem. Daar ging mijn leuke avondje zoals ik had voorgenomen. Waarschijnlijk uit bezorgdheid dat ik zo ontvlamde... Maar hij was ook niet helemaal duidelijk, want hij bedoelde eigenlijk dat hij het vervelend vond als ik al heel lang had staan wachten doordat zijn vlucht vertraagd was...).
En het is inderdaad grappig te zien dat er zoveel overeenkomsten zijn. Sterkt je toch in het idee dat je toch niet gek bent, of anders in ieder geval niet in je eentje gek loopt te wezen... *grijns*
Wij hebben geen TV, maar anders zou die ook altijd aanstaan... Ik eet heel snel zodat ik weer wat anders kan gaan doen. Iets kijken op de PC gaat ook meestal gepaard met het doen van een spelletje, en als ik een film oid kijk dan zit ik of te eten, of te plukken aan mezelf (eelt, korstjes etc.). Ieder oneffenheidje wordt gelijk aan geplukt... (en dat is niet erg bevorderlijk voor je huid etc.).
Denk ook vaak als ik ergens moet wachten: Was ik maar een roker, dan had ik tenminste even iets te doen (sigaretje roken tijdens het wachten).
En als ik aan iets nieuws begin moet het ook gelijk goed gaan, anders haak ik af. Als ik iets maak moet ik er ook echt tevreden over zijn, anders ga ik op zoek naar een andere hobbie (die op dezelfde manier ergens in een kast verdwijnt na niet al te lange tijd).
En ik kan sommige dingen gewoon niet onthouden op de momenten dat het moet. Een dag voor iemands verjaardag denk ik er nog aan dat ik dat vooral niet moet gaan vergeten. En een dag na die verjaardag herinner ik me ineens dat die gisteren was... Zelfde met (verjaardags)kaartjes kopen. En zelfs met de pruimen in de koelkast. Als ik ze zie dan heb ik op dat moment geen zin of tijd. Dus niet vergeten dat ik die pruimen op moet eten... Liggen er al sinds het weekend onaangeroerd terwijl ze hartstikke lekker zijn. Kleine moeite om ze even in m'n tas te gooien als ik ga werken, maar juist dan denk ik er natuurlijk niet aan...
En gelukkig is manlief weer veilig thuis. Hij had helemaal niets gemerkt. (Maar zodra ik hem sprak en hij een voor mij wat rare reactie gaf omdat ik nog thuis was ipv al op het vliegveld (wat maar 15 minuten rijden is en ik al aan het rennen en vliegen was richting de auto) werd ik gelijk weer heel agressief tegen hem. Daar ging mijn leuke avondje zoals ik had voorgenomen. Waarschijnlijk uit bezorgdheid dat ik zo ontvlamde... Maar hij was ook niet helemaal duidelijk, want hij bedoelde eigenlijk dat hij het vervelend vond als ik al heel lang had staan wachten doordat zijn vlucht vertraagd was...).
En het is inderdaad grappig te zien dat er zoveel overeenkomsten zijn. Sterkt je toch in het idee dat je toch niet gek bent, of anders in ieder geval niet in je eentje gek loopt te wezen... *grijns*
Wij hebben geen TV, maar anders zou die ook altijd aanstaan... Ik eet heel snel zodat ik weer wat anders kan gaan doen. Iets kijken op de PC gaat ook meestal gepaard met het doen van een spelletje, en als ik een film oid kijk dan zit ik of te eten, of te plukken aan mezelf (eelt, korstjes etc.). Ieder oneffenheidje wordt gelijk aan geplukt... (en dat is niet erg bevorderlijk voor je huid etc.).
Denk ook vaak als ik ergens moet wachten: Was ik maar een roker, dan had ik tenminste even iets te doen (sigaretje roken tijdens het wachten).
En als ik aan iets nieuws begin moet het ook gelijk goed gaan, anders haak ik af. Als ik iets maak moet ik er ook echt tevreden over zijn, anders ga ik op zoek naar een andere hobbie (die op dezelfde manier ergens in een kast verdwijnt na niet al te lange tijd).
En ik kan sommige dingen gewoon niet onthouden op de momenten dat het moet. Een dag voor iemands verjaardag denk ik er nog aan dat ik dat vooral niet moet gaan vergeten. En een dag na die verjaardag herinner ik me ineens dat die gisteren was... Zelfde met (verjaardags)kaartjes kopen. En zelfs met de pruimen in de koelkast. Als ik ze zie dan heb ik op dat moment geen zin of tijd. Dus niet vergeten dat ik die pruimen op moet eten... Liggen er al sinds het weekend onaangeroerd terwijl ze hartstikke lekker zijn. Kleine moeite om ze even in m'n tas te gooien als ik ga werken, maar juist dan denk ik er natuurlijk niet aan...
donderdag 30 augustus 2012 14:42
Hallo allemaal! Het is inmiddels 2012 en ik vroeg me af hoe het iedereen vergaat (Lisa, Meave, Biebeltje, Frits van Egters...)
Op dit moment ben ik zelf ook heel erg aan het vechten met het mezelf motiveren voor mijn werk en het is zooo herkenbaar wat er is geschreven over het uitstelgedrag en het op mezelf kwaad worden omdat ik die "stomme klusjes" niet doe. Het ergste is dat ik mijn werk best leuk vind (eindelijk!! Na diverse banen te hebben gehad).
Bij iedere nieuwe baan heb ik een vliegende start, leer ik heel snel en vind ik mijn werk helemaal leuk. Maar na een aantal maanden lijkt het alsof ik "bevries". Dan is het net alsof de dingen die ik in het begin zo snel oppikte niet meer weet. De proefperiode is voorbij en nu hoor ik het allemaal te weten. Dan kom ik in een periode waarin ik (voor mijn gevoel en ook daadwerkelijk) veel tijd verlummel. Daar voel ik me schuldig over, waardoor ik ook nog eens begin te piekeren (stel dat ze me gaan ontslaan, wat dan...?!?!) En dan is het hek helemaal van de dam.
Vorig jaar maart (2011) is de diagnose ADHD/ADD gesteld (de gecombineerde variant). De voornaamste reden is inderdaad dat ik zoveel minder uit mijn handen krijg als wat ik zou kunnen en zelf vind dat zou moeten. Ik ben nu een vrouw van 34 jaar en vind dat het tijd is om me eindelijk gewoon op mijn werk te richten en mijn werk te doen, in plaats van steeds andere dingen....
Ik lees erg graag en verslind simpelweg boeken. Ik vind het heerlijk om te lezen, omdat de gedachtenstroom in mijn hoofd dat eindelijk even uitgeschakeld wordt. Hetzelfde geldt voor films kijken.
Afgelopen jaren heb ik steeds gedacht dat mijn klachten kwamen door omstandigheden (werk/relatie/stress), maar nu ik de diagnose heb gekregen weet ik dat de oorzaak bij mij ligt. Het maakt dus niet uit welk werk ik heb, of ik wel of geen relatie heb of wat dan ook, die onrust en onvrede zit in mezelf. Het voordeel hiervan is dat ik nu niet meer mijn omgeving hoef te veranderen, maar met mezelf aan de slag kan! Dat heb ik voorgaande jaren ook al gedaan, hoor, maar het is nu des te belangrijker voor me geworden om mijn werk goed te doen.
Ik heb zo vaak gedacht: "als ik maar een baan heb die bij me past, dan vind ik eindelijk rust" Helaas is dat een utopie gebleken. Ik heb voor mijn gevoel nu eindelijk een baan gevonden die bij me past (JOEPIE!!), maar die innerlijke rust is helaas nog ver te zoeken...
Tot nu toe heb ik me verzet tegen het gebruik van medicijnen. Ik heb een aantal keren een gesprek gehad met een Sociaal psychiatrisch verpleegkundige, maar dat heeft me weinig geholpen. Ze droeg me praktische tips aan, maar die ken ik allemaal al. Het probleem is dat ik ze niet toepas. Ik wil het echt, want het zal me ongetwijfeld meer structuur geven, maar ik doe het simpelweg niet.
Volgende week start een groepssessie omgaan met ADHD. Wie weet helpt dat....
Ik word soms zo moe van mezelf, zo moe van het vechten tegen mezelf...
Oh ja, ik besef best dat als IK tegen MEZELF vecht, dat dit persoontje hoe dan ook als verliezer uit de strijd komt
Als iemand een tip kan gever over hoe ik kan stoppen met vechten tegen mezelf, dan hoor ik het graag!! (als iemand dit forum uberhaubt nu nog leest, hahaha!!)
BrainStorm
Op dit moment ben ik zelf ook heel erg aan het vechten met het mezelf motiveren voor mijn werk en het is zooo herkenbaar wat er is geschreven over het uitstelgedrag en het op mezelf kwaad worden omdat ik die "stomme klusjes" niet doe. Het ergste is dat ik mijn werk best leuk vind (eindelijk!! Na diverse banen te hebben gehad).
Bij iedere nieuwe baan heb ik een vliegende start, leer ik heel snel en vind ik mijn werk helemaal leuk. Maar na een aantal maanden lijkt het alsof ik "bevries". Dan is het net alsof de dingen die ik in het begin zo snel oppikte niet meer weet. De proefperiode is voorbij en nu hoor ik het allemaal te weten. Dan kom ik in een periode waarin ik (voor mijn gevoel en ook daadwerkelijk) veel tijd verlummel. Daar voel ik me schuldig over, waardoor ik ook nog eens begin te piekeren (stel dat ze me gaan ontslaan, wat dan...?!?!) En dan is het hek helemaal van de dam.
Vorig jaar maart (2011) is de diagnose ADHD/ADD gesteld (de gecombineerde variant). De voornaamste reden is inderdaad dat ik zoveel minder uit mijn handen krijg als wat ik zou kunnen en zelf vind dat zou moeten. Ik ben nu een vrouw van 34 jaar en vind dat het tijd is om me eindelijk gewoon op mijn werk te richten en mijn werk te doen, in plaats van steeds andere dingen....
Ik lees erg graag en verslind simpelweg boeken. Ik vind het heerlijk om te lezen, omdat de gedachtenstroom in mijn hoofd dat eindelijk even uitgeschakeld wordt. Hetzelfde geldt voor films kijken.
Afgelopen jaren heb ik steeds gedacht dat mijn klachten kwamen door omstandigheden (werk/relatie/stress), maar nu ik de diagnose heb gekregen weet ik dat de oorzaak bij mij ligt. Het maakt dus niet uit welk werk ik heb, of ik wel of geen relatie heb of wat dan ook, die onrust en onvrede zit in mezelf. Het voordeel hiervan is dat ik nu niet meer mijn omgeving hoef te veranderen, maar met mezelf aan de slag kan! Dat heb ik voorgaande jaren ook al gedaan, hoor, maar het is nu des te belangrijker voor me geworden om mijn werk goed te doen.
Ik heb zo vaak gedacht: "als ik maar een baan heb die bij me past, dan vind ik eindelijk rust" Helaas is dat een utopie gebleken. Ik heb voor mijn gevoel nu eindelijk een baan gevonden die bij me past (JOEPIE!!), maar die innerlijke rust is helaas nog ver te zoeken...
Tot nu toe heb ik me verzet tegen het gebruik van medicijnen. Ik heb een aantal keren een gesprek gehad met een Sociaal psychiatrisch verpleegkundige, maar dat heeft me weinig geholpen. Ze droeg me praktische tips aan, maar die ken ik allemaal al. Het probleem is dat ik ze niet toepas. Ik wil het echt, want het zal me ongetwijfeld meer structuur geven, maar ik doe het simpelweg niet.
Volgende week start een groepssessie omgaan met ADHD. Wie weet helpt dat....
Ik word soms zo moe van mezelf, zo moe van het vechten tegen mezelf...
Oh ja, ik besef best dat als IK tegen MEZELF vecht, dat dit persoontje hoe dan ook als verliezer uit de strijd komt
Als iemand een tip kan gever over hoe ik kan stoppen met vechten tegen mezelf, dan hoor ik het graag!! (als iemand dit forum uberhaubt nu nog leest, hahaha!!)
BrainStorm
