Gezondheid
alle pijlers
Iemand hier met ADD?
woensdag 7 mei 2008 om 11:17
Morgen ga ik naar de huisarts. Na ruim 25 jaar tobben met mijn motivatie vooral is het nu zover dat ik eigenlijk nauwelijks meer kan functioneren. Ik voel me op alle fronten tekortschieten. Heb lang gedacht dat ik lui was, geen discipline had, geen motivatie. Maar nooit kunnen vinden - ondanks eindeloze analyses - waardoor dat nou eigenlijk komt en waarom ik het niet lijk te kunnen veranderen.
Op aanraden van mensen heb ik eens informatie opgezocht over ADD en het is een 'feest' der herkenning.
Ik lees ook veel tips over gedragsaanpassing en structuur etc, maar die heb ik in de loop der jaren allemaal zelf al geprobeerd. Of met hulp van medestudenten, in leertherapie, etc. (ik wil er geen al te lang verhaal van maken dus ga er niet te diep op in anders wordt het zooooo'n lap tekst)
Daarom heb ik mijn hoop eigenlijk gevestigd op medicatie.
Mijn ouders spraken laatst een lagere school-vriend van mij en die vertelde ADHD te hebben en met medicatie de laatste jaren eindelijk normaal te kunnen functioneren.
Ik heb dus die 'H' niet, integendeel. Ja, in mijn hoofd wel. Een constante stroom aan gedachten.
Is er hier iemand die ervaring heeft met ADD, de behandeling ervan en eventueel dus medicatie?
Ben heel benieuwd.
xx lisa.
Op aanraden van mensen heb ik eens informatie opgezocht over ADD en het is een 'feest' der herkenning.
Ik lees ook veel tips over gedragsaanpassing en structuur etc, maar die heb ik in de loop der jaren allemaal zelf al geprobeerd. Of met hulp van medestudenten, in leertherapie, etc. (ik wil er geen al te lang verhaal van maken dus ga er niet te diep op in anders wordt het zooooo'n lap tekst)
Daarom heb ik mijn hoop eigenlijk gevestigd op medicatie.
Mijn ouders spraken laatst een lagere school-vriend van mij en die vertelde ADHD te hebben en met medicatie de laatste jaren eindelijk normaal te kunnen functioneren.
Ik heb dus die 'H' niet, integendeel. Ja, in mijn hoofd wel. Een constante stroom aan gedachten.
Is er hier iemand die ervaring heeft met ADD, de behandeling ervan en eventueel dus medicatie?
Ben heel benieuwd.
xx lisa.
zaterdag 10 mei 2008 om 21:33
Aha, hopelijk slaat het toch aan met Ritalin dan. Waarom is dat eigenlijk eerste keus? Meeste over bekend?
En "Fritsvanegters", duhuh... vanmiddag daagde het me opeens dat die naam natuurlijk een belletje doet rinkelen. (niet dat ik het boek uitgelezen heb trouwens, het maakte me kriegel)
Ook schoot me de naam te binnen van de Frits waar ik destijds mee mailde en die was heel anders, haha.
xx lisa.
En "Fritsvanegters", duhuh... vanmiddag daagde het me opeens dat die naam natuurlijk een belletje doet rinkelen. (niet dat ik het boek uitgelezen heb trouwens, het maakte me kriegel)
Ook schoot me de naam te binnen van de Frits waar ik destijds mee mailde en die was heel anders, haha.
xx lisa.
zondag 11 mei 2008 om 09:52
quote:lisa schreef op 10 mei 2008 @ 21:33:
En "Fritsvanegters", duhuh... vanmiddag daagde het me opeens dat die naam natuurlijk een belletje doet rinkelen. (niet dat ik het boek uitgelezen heb trouwens, het maakte me kriegel)
Ook schoot me de naam te binnen van de Frits waar ik destijds mee mailde en die was heel anders, haha.
xx lisa.
Inderdaad, dat was ik zeker niet. Boek nooit uitgelezen? Was zelf vanaf de eerste keer (15 jaar) al direct een enorme fan, maar ik begrijp heel goed dat sommigen helemaal gek worden van dat boek.
En biebeltje, PsyQ is de organisatie waar dr. Sandra Kooij werkt. Volgens mij zit je daar goed.
www.psyq.nl
En "Fritsvanegters", duhuh... vanmiddag daagde het me opeens dat die naam natuurlijk een belletje doet rinkelen. (niet dat ik het boek uitgelezen heb trouwens, het maakte me kriegel)
Ook schoot me de naam te binnen van de Frits waar ik destijds mee mailde en die was heel anders, haha.
xx lisa.
Inderdaad, dat was ik zeker niet. Boek nooit uitgelezen? Was zelf vanaf de eerste keer (15 jaar) al direct een enorme fan, maar ik begrijp heel goed dat sommigen helemaal gek worden van dat boek.
En biebeltje, PsyQ is de organisatie waar dr. Sandra Kooij werkt. Volgens mij zit je daar goed.
www.psyq.nl
zondag 11 mei 2008 om 10:01
quote:fleurtje schreef op 07 mei 2008 @ 11:18:
Ja, ik.
Ik heb een tijd ritalin geslikt en dat werkte perfect voor mij. Stemmingswisselingen, depressies, drukte in mijn hoofd... was allemaal weg.
Op het moment kan ik die medicatie niet gebruiken ivm zwangerschap en borstvoeding.Had je geen vervelende bij-effecten? Ik wel namelijk, werd er helemaal naar van. Sterke gevoelens van rusteloosheid, leegte en angst. Na een keer de troep nooit meer aangeraakt.
Ja, ik.
Ik heb een tijd ritalin geslikt en dat werkte perfect voor mij. Stemmingswisselingen, depressies, drukte in mijn hoofd... was allemaal weg.
Op het moment kan ik die medicatie niet gebruiken ivm zwangerschap en borstvoeding.Had je geen vervelende bij-effecten? Ik wel namelijk, werd er helemaal naar van. Sterke gevoelens van rusteloosheid, leegte en angst. Na een keer de troep nooit meer aangeraakt.
zondag 11 mei 2008 om 11:52
Hier ook bijwerkingen van de Ritalin. Gelukkig niet altijd even veel last van, maar soms... *GRRRR*
Voornamelijk last van hartkloppingen, zweten en droge mond... Alsof je een woestijn probeert te irrigeren, schiet dus niet echt op.
Depressieve gevoelens kunnen ook een bijwerking zijn hoorde ik afgelopen week van de psychiater. Tsja, ik was de laatste paar weken wel behoorlijk in een dip, maar of dit nu door de medicatie komt?
Voornamelijk last van hartkloppingen, zweten en droge mond... Alsof je een woestijn probeert te irrigeren, schiet dus niet echt op.
Depressieve gevoelens kunnen ook een bijwerking zijn hoorde ik afgelopen week van de psychiater. Tsja, ik was de laatste paar weken wel behoorlijk in een dip, maar of dit nu door de medicatie komt?
zondag 11 mei 2008 om 19:42
Hoi Lisa,
Ben ik weer. Na een aantal jaar zoeken naar wat er met hem aan de hand zou kunnen zijn (en of er uberhaupt iets met hem aan de hand was) heeft mijn oudste (Mootje) een paar weken geleden de diagnose ADD gekregen. Hij scoorde erg slecht op concentratie/verwerkingsvermogen. Zijn IQ is wel normaal. Het verschil tussen die twee punten, maakt het probleem voor hem zo groot. Binnenkort start hij met ritalin. De diagnose is gesteld door een multidisciplinair team in een instelling voor kinder- en jeugdpsychiatrie.
Toen ik ongeveer een half jaar geleden me wat meer begon te verdiepen in ADD vanwege Mootje kwam ik op een gegeven moment informatie tegen waar ik erg van schrok. Het leek alsof ik een persoonsbeschrijving van mezelf las. Ik heb het bij de huisarts besproken en hij besloot dat het de moeite waard was om te onderzoeken. Ik heb toen alleen de psycholoog nooit gebeld, de drempel was té hoog.
Maar toen kreeg Mootje dus de diagnose. Ben ik weer gaan lezen en realiseerde ik me dat als ik Mootje de structuur en orde wil bieden die hij nodig heeft, ik ook aan mezelf moet werken. En dus heb ik alsnog de psych gebeld en ben ik inmiddels twee keer langsgeweest.
Ik weet niet of ik ADD heb. Ik denk van wel, ik herken mezelf in zeer sterke mate in de omschrijving en scoor hoog op alle testen die ik ben tegengekomen online. Maar de psycholoog twijfelt. Hij denkt dat het eerder aan mijn gebrek aan zelfvertrouwen ligt en dat ik gewoon last heb van uitstelgedrag dan dat ik ADD heb. Dat zou natuurlijk kunnen. Alleen kan ik niet zoveel met zijn argumenten: ik heb zonder al te veel zichtbare problemen de middelbare school en het HBO afgerond. En ik kan geconcentreerd het gesprek met de psycholoog voeren.
Tja. Ik heb inderdaad geen slechte opleiding. Maar het is wel zo dat ik ervan overtuigd ben dat ik veel makkelijker tot betere resultaten had kunnen komen als ik geen ADD zou hebben (er even vanuitgaand dat ik het wel heb). En ook dat gesprek met de psych, hmpf. Ik heb daarna wel een enorme hoofdpijnaanval. Het is dus maar net wat je uitgangspunten zijn.
En ook dit vind ik dan weer heel moeilijk. Want die psych is aangesloten bij het kennisnetwerk AD(H)D en zou dus deskundig moeten zijn. Maar ik kan echt niets met zijn argumenten en heb op een ADD-forum wat vragen gesteld en ook daar zijn mensen die redelijk makkelijk door school en zelfs universiteit zijn gerold. Mijn IQ is ooit getest en dat was (heel) hoog, het is dus niet heel gek dat ik redelijke resultaten heb gehaald op school. Het heeft me echter wel faalangst en migraine e.d. opgeleverd.
Soms denk ik dat de psych gelijk heeft, maar dan niet om de redenen die hij noemt. Maar vaker denk ik dat hij het mis heeft. Binnenkort heb ik een derde afspraak en dan moet mijn moeder mee om over vroeger te praten. Als er niets uitkomt, dan kan een volgende stap het vragen van proefmedicatie zijn. Je krijgt dat ritalin en een placebo en je weet zelf niet wat je wanneer slikt. Alleen de apotheker weet dat. Aan de hand van een dagboekje ofzo kun je naderhand bepalen wat de invloed van de medicijnen/placebo's is geweest. Ritalin werkt niet als je geen AD(H)D hebt. En soms werkt het niet als je wel AD(H)D hebt en dan heb je aan zo'n proef niks uiteraard. Als ik er met de psych niet uitkom, dan denk ik dat ik ga proberen of de huisarts hieraan mee zou willen werken. Het is voor mij te belangrijk om op basis van de twee argumenten die de psych nu heeft me bij zijn oordeel neer te leggen. Mijn moeder denkt hier ook zo over. Mijn vader vindt de diagnose niet belangrijk, maar is meer gericht op hoe ik zou kunnen leren omgaan met de problemen die ik tegenkom. Hij is wel diegene die over proefmedicatie begon en eventueel meegaat naar de huisarts. Misschien heel kinderachtig, maar dit is zo belangrijk voor mij, ik durf het niet alleen...
Onderstaand lijstje was voor mij de trigger om te denken dat ik wel eens ADD zou kunnen hebben.
- Emotionele wisselingen
- Chaotisch / Vergeetachtig
- Trekt zich graag terug
- Kan ergens volledig in opgaan
- Grote passie bij interesse
- Een groot voostellingsvermogen
- Gevoelig / Emotioneel / Betrokken
- Een groot creatief talent
- Assertief maar onzeker over zich zelf
- Heeft Humor
- Blijft op de achtergrond
- Laat alles wachten tot het laatste moment
- Altijd ver vooruit aan het denken
- Staren / Kijkt voor zich uit / Lijkt Afwezig
- Probleem oplossend
- Snel afgeleid / TV of radio staat altijd aan
- Concentratieproblemen
- Heeft moeite met het opbrengen van motivatie
- Te veel gedachten
- Perfectionistisch
- Zit vaak te dagdromen
- Slecht in staat aanwijzingen op te volgen
- Voelt zich regelmatig overspoelt
- Moeilijkheden bij het afwerken van details
- Problemen bij het luisteren / stilzitten
- Gaat opruim klusjes uit de weg
Eigenlijk zijn alle kenmerken sterk op mij van toepassing. Ik kan alleen wel goed stilzitten, maar niet goed luisteren (dwaal continu af). De kenmerken die ik rood gemaakt heb, zijn echt de dingen uit dit lijstje waar ik echt last van heb en soms ook wanhopig van wordt.
Ben ik weer. Na een aantal jaar zoeken naar wat er met hem aan de hand zou kunnen zijn (en of er uberhaupt iets met hem aan de hand was) heeft mijn oudste (Mootje) een paar weken geleden de diagnose ADD gekregen. Hij scoorde erg slecht op concentratie/verwerkingsvermogen. Zijn IQ is wel normaal. Het verschil tussen die twee punten, maakt het probleem voor hem zo groot. Binnenkort start hij met ritalin. De diagnose is gesteld door een multidisciplinair team in een instelling voor kinder- en jeugdpsychiatrie.
Toen ik ongeveer een half jaar geleden me wat meer begon te verdiepen in ADD vanwege Mootje kwam ik op een gegeven moment informatie tegen waar ik erg van schrok. Het leek alsof ik een persoonsbeschrijving van mezelf las. Ik heb het bij de huisarts besproken en hij besloot dat het de moeite waard was om te onderzoeken. Ik heb toen alleen de psycholoog nooit gebeld, de drempel was té hoog.
Maar toen kreeg Mootje dus de diagnose. Ben ik weer gaan lezen en realiseerde ik me dat als ik Mootje de structuur en orde wil bieden die hij nodig heeft, ik ook aan mezelf moet werken. En dus heb ik alsnog de psych gebeld en ben ik inmiddels twee keer langsgeweest.
Ik weet niet of ik ADD heb. Ik denk van wel, ik herken mezelf in zeer sterke mate in de omschrijving en scoor hoog op alle testen die ik ben tegengekomen online. Maar de psycholoog twijfelt. Hij denkt dat het eerder aan mijn gebrek aan zelfvertrouwen ligt en dat ik gewoon last heb van uitstelgedrag dan dat ik ADD heb. Dat zou natuurlijk kunnen. Alleen kan ik niet zoveel met zijn argumenten: ik heb zonder al te veel zichtbare problemen de middelbare school en het HBO afgerond. En ik kan geconcentreerd het gesprek met de psycholoog voeren.
Tja. Ik heb inderdaad geen slechte opleiding. Maar het is wel zo dat ik ervan overtuigd ben dat ik veel makkelijker tot betere resultaten had kunnen komen als ik geen ADD zou hebben (er even vanuitgaand dat ik het wel heb). En ook dat gesprek met de psych, hmpf. Ik heb daarna wel een enorme hoofdpijnaanval. Het is dus maar net wat je uitgangspunten zijn.
En ook dit vind ik dan weer heel moeilijk. Want die psych is aangesloten bij het kennisnetwerk AD(H)D en zou dus deskundig moeten zijn. Maar ik kan echt niets met zijn argumenten en heb op een ADD-forum wat vragen gesteld en ook daar zijn mensen die redelijk makkelijk door school en zelfs universiteit zijn gerold. Mijn IQ is ooit getest en dat was (heel) hoog, het is dus niet heel gek dat ik redelijke resultaten heb gehaald op school. Het heeft me echter wel faalangst en migraine e.d. opgeleverd.
Soms denk ik dat de psych gelijk heeft, maar dan niet om de redenen die hij noemt. Maar vaker denk ik dat hij het mis heeft. Binnenkort heb ik een derde afspraak en dan moet mijn moeder mee om over vroeger te praten. Als er niets uitkomt, dan kan een volgende stap het vragen van proefmedicatie zijn. Je krijgt dat ritalin en een placebo en je weet zelf niet wat je wanneer slikt. Alleen de apotheker weet dat. Aan de hand van een dagboekje ofzo kun je naderhand bepalen wat de invloed van de medicijnen/placebo's is geweest. Ritalin werkt niet als je geen AD(H)D hebt. En soms werkt het niet als je wel AD(H)D hebt en dan heb je aan zo'n proef niks uiteraard. Als ik er met de psych niet uitkom, dan denk ik dat ik ga proberen of de huisarts hieraan mee zou willen werken. Het is voor mij te belangrijk om op basis van de twee argumenten die de psych nu heeft me bij zijn oordeel neer te leggen. Mijn moeder denkt hier ook zo over. Mijn vader vindt de diagnose niet belangrijk, maar is meer gericht op hoe ik zou kunnen leren omgaan met de problemen die ik tegenkom. Hij is wel diegene die over proefmedicatie begon en eventueel meegaat naar de huisarts. Misschien heel kinderachtig, maar dit is zo belangrijk voor mij, ik durf het niet alleen...
Onderstaand lijstje was voor mij de trigger om te denken dat ik wel eens ADD zou kunnen hebben.
- Emotionele wisselingen
- Chaotisch / Vergeetachtig
- Trekt zich graag terug
- Kan ergens volledig in opgaan
- Grote passie bij interesse
- Een groot voostellingsvermogen
- Gevoelig / Emotioneel / Betrokken
- Een groot creatief talent
- Assertief maar onzeker over zich zelf
- Heeft Humor
- Blijft op de achtergrond
- Laat alles wachten tot het laatste moment
- Altijd ver vooruit aan het denken
- Staren / Kijkt voor zich uit / Lijkt Afwezig
- Probleem oplossend
- Snel afgeleid / TV of radio staat altijd aan
- Concentratieproblemen
- Heeft moeite met het opbrengen van motivatie
- Te veel gedachten
- Perfectionistisch
- Zit vaak te dagdromen
- Slecht in staat aanwijzingen op te volgen
- Voelt zich regelmatig overspoelt
- Moeilijkheden bij het afwerken van details
- Problemen bij het luisteren / stilzitten
- Gaat opruim klusjes uit de weg
Eigenlijk zijn alle kenmerken sterk op mij van toepassing. Ik kan alleen wel goed stilzitten, maar niet goed luisteren (dwaal continu af). De kenmerken die ik rood gemaakt heb, zijn echt de dingen uit dit lijstje waar ik echt last van heb en soms ook wanhopig van wordt.
zondag 11 mei 2008 om 21:19
Ha Meave,
Het schijnt erfelijk te zijn, AD(H)D. Mijn huisarts gaf ook aan dat tegenwoordig veel ouders van wie kinderen getest worden dingen bij zichzelf herkennen en dan ook het traject ingaan.
Jouw psycholoog zegt misschien 'uitstelgedrag', maar heeft hij daar dan een (veelvoorkomende) reden voor gegeven?
Dat is namelijk ook mijn grootste 'ding'. Zelfs eenvoudige klusjes voor me uit schuiven.
Vriendinnen vinden dat ik de lat gewoon te hoog leg, maar ik vind dat het simpelweg opruimen van een keukenla nou niet bepaald een hoge lat is.
Anyway. Ook ik heb dus mijn scholen en opleidingen makkelijk doorlopen. Als ik in de les maar wat oplette hoefde ik niet te studeren. Ook ik heb een hoog IQ en heb een aantal van mijn problemen ook lang daaraan toegeschreven; nooit hard hoeven werken, daardoor niet leren doorzetten etc. Maar dat is het niet. Ik herinner me dat ik moest gaan lezen voor de lijst en bijna niet kon geloven dat nota bene lézen - een van mijn grote liefhebberijen - verplicht moest voor school. En toen het moment dan daar was... geen letter heb ik meer gelezen. Het ging niet, want het 'moest'. Ik heb alleen boeken op de lijst gezet die ik al gelezen had.
Dit is een simpel voorbeeldje, maar heel tekenend wat mij betreft.
Verder is het mij nooit gelukt mijn huishouden op orde te krijgen zoals ik dat graag zou willen. En dan ben ik helemaal niet van de extreem nette, maar ik wil gewoon mijn administratie opbergen bijvoorbeeld. Echt geen onmogelijk verzoek lijkt me. Eens per zoveel jaar mest ik uit, deels, en leg mappen aan. Dat gaat een week goed en daarna verzandt het weer.
Afvallen, me houden aan mijn eigen eetplan en beweegplan, en dat langere tijd dan een paar dagen... al 25 jaar een strijd.
Nouja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Moeite met afvallen en op gewicht blijven daarna heeft 95 % van de mensen die het proberen dus dat vond ik op zich nooit vreemd. Heel vervelend, dat wel, en ondanks anlyse op analyse niet echt verklaarbaar, maar deed me niet denken aan iets als ADD.
Nouja, zo kun je jaren alles weerleggen en maar doorgaan. En ondertussen echt lijden onder je eigen bierkaai, zoals ik het maar noem.
Iedereen zei altijd dat ik er niet genoeg last van had, anders zou ik het wel veranderen. Maar inmiddels heb ik twee opleidingen niet afgemaakt vanaf het moment dat er initiatief van mezelf verwacht werd (Psycho-sociale Therapie wel de theorie en deel van de leertherapie afgerond, maar niet de stage en het afstuderen, bij de VBN de opleiding tot contactpersoon gevolgd, ging bij de toest niet helemaal naar wens en ik kon het niet meer opbrengen, dat schreef ik dan weer toe aan oververmoeid door de komst van mijn jongste zoontje en zijn nachtelijk gespook, zo was er dus áltijd wel een reden...). Het wordt gewoon steeds erger de laatste jaren.
Wat ik niet altijd heel erg heb is afdwalen. Als diëtist kan ik goed een dik uur een intensief gesprek voeren met een cliënt. Ik dwaal weleens af, maar nooit zodanig dat het een probleem wordt. Dat is bij mij de crux: ik doe wél wat afgesproken is als andere mensen er de dupe van zouden worden als ik niet over de brug kom. Kost me soms veel moeite en ik kom ook vaak te laat, maar eigenlijk nooit als het écht niet kan.
Ik kan ook geconcentreerd naar een film kijken, een boek lezen, tv kijken. Wat ik niet kan is zomaar naar muziek luisteren. Je zult mij nooit in het theater bij een muziekvoorstelling zien. Het idee alleen al om daar te zitten en maar te luisteren, dat is niks voor mij. Ik luister soms naar muziek terwijl ik sport of wandel, dat gaat dan wel weer heel goed samen voor mij.
Ik kijk naar praatprogramma's via de computer terwijl ik een spel speel. Alleen máár naar zo'n programma kijken zonder andere afleiding vind ik niet prettig. Dan dwaal ik vaak wél af.
Ook in vergaderingen dwaal ik snel af als ik niet direct in het gesprek betrokken ben.
Maar goed, ook dat zijn geen dingen die meteen maken dat je ADD hebt natuurlijk.
Hoe dan ook, dat lijstje dat je post Meave, daar heb ik er ook heel erg veel van die van toepassing zijn op mij.
Mag ik vragen hoe jij slaapt? Ik weet dat je kinderen nogal eens roet in het eten gooien wat dat betreft (same here), maar hoe was dat voor je ze kreeg? En als kind?
xx lisa.
Het schijnt erfelijk te zijn, AD(H)D. Mijn huisarts gaf ook aan dat tegenwoordig veel ouders van wie kinderen getest worden dingen bij zichzelf herkennen en dan ook het traject ingaan.
Jouw psycholoog zegt misschien 'uitstelgedrag', maar heeft hij daar dan een (veelvoorkomende) reden voor gegeven?
Dat is namelijk ook mijn grootste 'ding'. Zelfs eenvoudige klusjes voor me uit schuiven.
Vriendinnen vinden dat ik de lat gewoon te hoog leg, maar ik vind dat het simpelweg opruimen van een keukenla nou niet bepaald een hoge lat is.
Anyway. Ook ik heb dus mijn scholen en opleidingen makkelijk doorlopen. Als ik in de les maar wat oplette hoefde ik niet te studeren. Ook ik heb een hoog IQ en heb een aantal van mijn problemen ook lang daaraan toegeschreven; nooit hard hoeven werken, daardoor niet leren doorzetten etc. Maar dat is het niet. Ik herinner me dat ik moest gaan lezen voor de lijst en bijna niet kon geloven dat nota bene lézen - een van mijn grote liefhebberijen - verplicht moest voor school. En toen het moment dan daar was... geen letter heb ik meer gelezen. Het ging niet, want het 'moest'. Ik heb alleen boeken op de lijst gezet die ik al gelezen had.
Dit is een simpel voorbeeldje, maar heel tekenend wat mij betreft.
Verder is het mij nooit gelukt mijn huishouden op orde te krijgen zoals ik dat graag zou willen. En dan ben ik helemaal niet van de extreem nette, maar ik wil gewoon mijn administratie opbergen bijvoorbeeld. Echt geen onmogelijk verzoek lijkt me. Eens per zoveel jaar mest ik uit, deels, en leg mappen aan. Dat gaat een week goed en daarna verzandt het weer.
Afvallen, me houden aan mijn eigen eetplan en beweegplan, en dat langere tijd dan een paar dagen... al 25 jaar een strijd.
Nouja, zo kan ik nog wel even doorgaan. Moeite met afvallen en op gewicht blijven daarna heeft 95 % van de mensen die het proberen dus dat vond ik op zich nooit vreemd. Heel vervelend, dat wel, en ondanks anlyse op analyse niet echt verklaarbaar, maar deed me niet denken aan iets als ADD.
Nouja, zo kun je jaren alles weerleggen en maar doorgaan. En ondertussen echt lijden onder je eigen bierkaai, zoals ik het maar noem.
Iedereen zei altijd dat ik er niet genoeg last van had, anders zou ik het wel veranderen. Maar inmiddels heb ik twee opleidingen niet afgemaakt vanaf het moment dat er initiatief van mezelf verwacht werd (Psycho-sociale Therapie wel de theorie en deel van de leertherapie afgerond, maar niet de stage en het afstuderen, bij de VBN de opleiding tot contactpersoon gevolgd, ging bij de toest niet helemaal naar wens en ik kon het niet meer opbrengen, dat schreef ik dan weer toe aan oververmoeid door de komst van mijn jongste zoontje en zijn nachtelijk gespook, zo was er dus áltijd wel een reden...). Het wordt gewoon steeds erger de laatste jaren.
Wat ik niet altijd heel erg heb is afdwalen. Als diëtist kan ik goed een dik uur een intensief gesprek voeren met een cliënt. Ik dwaal weleens af, maar nooit zodanig dat het een probleem wordt. Dat is bij mij de crux: ik doe wél wat afgesproken is als andere mensen er de dupe van zouden worden als ik niet over de brug kom. Kost me soms veel moeite en ik kom ook vaak te laat, maar eigenlijk nooit als het écht niet kan.
Ik kan ook geconcentreerd naar een film kijken, een boek lezen, tv kijken. Wat ik niet kan is zomaar naar muziek luisteren. Je zult mij nooit in het theater bij een muziekvoorstelling zien. Het idee alleen al om daar te zitten en maar te luisteren, dat is niks voor mij. Ik luister soms naar muziek terwijl ik sport of wandel, dat gaat dan wel weer heel goed samen voor mij.
Ik kijk naar praatprogramma's via de computer terwijl ik een spel speel. Alleen máár naar zo'n programma kijken zonder andere afleiding vind ik niet prettig. Dan dwaal ik vaak wél af.
Ook in vergaderingen dwaal ik snel af als ik niet direct in het gesprek betrokken ben.
Maar goed, ook dat zijn geen dingen die meteen maken dat je ADD hebt natuurlijk.
Hoe dan ook, dat lijstje dat je post Meave, daar heb ik er ook heel erg veel van die van toepassing zijn op mij.
Mag ik vragen hoe jij slaapt? Ik weet dat je kinderen nogal eens roet in het eten gooien wat dat betreft (same here), maar hoe was dat voor je ze kreeg? En als kind?
xx lisa.
zondag 11 mei 2008 om 21:34
quote:fleurtje schreef op 11 mei 2008 @ 21:21:
Sjeeeee, als ik naar die lijst kijk, scoor ik op 2 na, 100%...
En?
Ik vind het moeilijke aan het plaatsen van dergelijke lijstjes dat veel mensen zich er in herkennen. En dus op zo'n manier reageren dat ik de neiging heb me te gaan verdedigen. Natuurlijk zijn de meeste kenmerken herkenbaar. Het vormt pas een indicatie voor ADD als die kenmerken ook in heftige mate voorkomen... Ik wil niet zeggen dat jouw reactie op die manier bedoeld is, maar wilde dit even kwijt.
Lisa, ik ben een moeilijke slaper. In slaap vallen is het grootste probleem. Verder word ik geregeld wakker 's nachts. En ik slaap sowieso heel onrustig. Bereid gesprekken voor in mijn slaap, probeer te onthouden wat ik allemaal moet doen de volgende dag, etc etc.
Sjeeeee, als ik naar die lijst kijk, scoor ik op 2 na, 100%...
En?
Ik vind het moeilijke aan het plaatsen van dergelijke lijstjes dat veel mensen zich er in herkennen. En dus op zo'n manier reageren dat ik de neiging heb me te gaan verdedigen. Natuurlijk zijn de meeste kenmerken herkenbaar. Het vormt pas een indicatie voor ADD als die kenmerken ook in heftige mate voorkomen... Ik wil niet zeggen dat jouw reactie op die manier bedoeld is, maar wilde dit even kwijt.
Lisa, ik ben een moeilijke slaper. In slaap vallen is het grootste probleem. Verder word ik geregeld wakker 's nachts. En ik slaap sowieso heel onrustig. Bereid gesprekken voor in mijn slaap, probeer te onthouden wat ik allemaal moet doen de volgende dag, etc etc.
zondag 11 mei 2008 om 21:51
Mijn lijstje is ook al net zo dubbel als dat van jou Lisa.
Wel gewoon opleiding afgerond.
Ik lees graag en lang achter elkaar, maar onthoud niet wat ik lees, ben een ongedurige lezer, lees het liefst eerst het einde.
Ik kan heel goed plannen, ik kan alleen mijn planning niet volgen.
In gesprekken dwaal ik snel af. Zeker aan de telefoon.
Mijn huishouden is een puinhoop en dat frustreert met tot huilens aan toe.
De hoeveelheid tijd die ik verlummel op mijn werk is enorm. Ik compenseer door dingen thuis af te maken. Doe dat dan weer niet direct. Voel me schuldig en lig daar vervolgens weer wakker van.
Ik kijk TV en forum tegelijk.
Ik heb eetproblemen, ben erg verslavingsgevoelig.
Het is nooit rustig in mijn hoofd, er flitsen continu dingen langs.
Dat heeft dan weer (negatieve) gevolgen voor de seksuele relatie met mijn man.
Ik kan heel slecht tegen de drukte van mijn kinderen, ik overzie het niet en heb veel moeite met hun typische jongetjesgedrag.
Ik ben onzeker, soms faalangstig.
Ik begin aan veel, maar maak maar weinig af.
Ga zo maar door.
Het meest moeite heb ik met het feit dat het me thuis niet lukt de boel op de rails te houden en de jongens naar behoren op te voeden en dat ik zoveel tijd op mijn werk verlummel.
Stel dat ik ADD heb, dan vallen er een aantal puzzelstukjes op hun plek. Dingen waar ik al jaren onsuccesvol aan probeer te werken. Mocht het toch geen ADD zijn, dan zal ik goed moeten nadenken over hoe verder. Wat zo werkt het ook niet.
Wel gewoon opleiding afgerond.
Ik lees graag en lang achter elkaar, maar onthoud niet wat ik lees, ben een ongedurige lezer, lees het liefst eerst het einde.
Ik kan heel goed plannen, ik kan alleen mijn planning niet volgen.
In gesprekken dwaal ik snel af. Zeker aan de telefoon.
Mijn huishouden is een puinhoop en dat frustreert met tot huilens aan toe.
De hoeveelheid tijd die ik verlummel op mijn werk is enorm. Ik compenseer door dingen thuis af te maken. Doe dat dan weer niet direct. Voel me schuldig en lig daar vervolgens weer wakker van.
Ik kijk TV en forum tegelijk.
Ik heb eetproblemen, ben erg verslavingsgevoelig.
Het is nooit rustig in mijn hoofd, er flitsen continu dingen langs.
Dat heeft dan weer (negatieve) gevolgen voor de seksuele relatie met mijn man.
Ik kan heel slecht tegen de drukte van mijn kinderen, ik overzie het niet en heb veel moeite met hun typische jongetjesgedrag.
Ik ben onzeker, soms faalangstig.
Ik begin aan veel, maar maak maar weinig af.
Ga zo maar door.
Het meest moeite heb ik met het feit dat het me thuis niet lukt de boel op de rails te houden en de jongens naar behoren op te voeden en dat ik zoveel tijd op mijn werk verlummel.
Stel dat ik ADD heb, dan vallen er een aantal puzzelstukjes op hun plek. Dingen waar ik al jaren onsuccesvol aan probeer te werken. Mocht het toch geen ADD zijn, dan zal ik goed moeten nadenken over hoe verder. Wat zo werkt het ook niet.
zondag 11 mei 2008 om 22:49
Ha Lisa,
Ik wil de boel niet 'bederven' voor je, maar afgaand op jouw lijstje, zie ik in jou nog geen echte - laat staan zware - ADD'er. Een aantal voor de diagnose essentiële dingen, zoals de concentratie op kunnen brengen om een boek te lezen, kan je wel, en je functioneert beroepsmatig goed, schrijf je. Bovendien heb je geen last van veelvuldig afdwalen. De dingen waarmee je moeite hebt, zijn volgens mij niet zo heel onderscheidend. En het niet regelmatig bijhouden van je administratie en je huishouden, is ook met gedragstherapie aan te pakken. Ik spreek uit ervaring. Ben nog steeds slordig, maar deurwaardersrequesten vallen niet meer in de brievenbus.
Het is verleidelijk je problemen te medicaliseren (m.a.w. er een ziekte van te maken) en op een gouden pil te hopen die alles oplost. Daar hoopte ik ook ook op, maar het werd een teleurstelling. Medicijnen zonder bijwerkingen zijn zeldzaam, zeker in de psychofarmacologische sfeer.
Let wel: niets weerhoudt je om het te proberen. Maar ik zou onder begeleiding van een deskundige, een vriend(in), of je partner proberen in kleine stapjes je problemen aan te gaan.
Ik wil de boel niet 'bederven' voor je, maar afgaand op jouw lijstje, zie ik in jou nog geen echte - laat staan zware - ADD'er. Een aantal voor de diagnose essentiële dingen, zoals de concentratie op kunnen brengen om een boek te lezen, kan je wel, en je functioneert beroepsmatig goed, schrijf je. Bovendien heb je geen last van veelvuldig afdwalen. De dingen waarmee je moeite hebt, zijn volgens mij niet zo heel onderscheidend. En het niet regelmatig bijhouden van je administratie en je huishouden, is ook met gedragstherapie aan te pakken. Ik spreek uit ervaring. Ben nog steeds slordig, maar deurwaardersrequesten vallen niet meer in de brievenbus.
Het is verleidelijk je problemen te medicaliseren (m.a.w. er een ziekte van te maken) en op een gouden pil te hopen die alles oplost. Daar hoopte ik ook ook op, maar het werd een teleurstelling. Medicijnen zonder bijwerkingen zijn zeldzaam, zeker in de psychofarmacologische sfeer.
Let wel: niets weerhoudt je om het te proberen. Maar ik zou onder begeleiding van een deskundige, een vriend(in), of je partner proberen in kleine stapjes je problemen aan te gaan.
maandag 12 mei 2008 om 00:52
FritsvanEgters, ik functioneer beroepsmatig juist totaal niet goed. Ik heb ontslag genomen omdat ik mijn werk echt niet trok. 12 Uurtjes per week, flexibel, om de hoek, maar ging niet. Ik heb er dik anderhalf jaar gewerkt en als ik niet zelf weggegaan was, was ik omgevallen. Of uiteindelijk toch wel een keer ontslagen. Mijn baan daarvóór heb ik wel bijna negen jaar gehad, maar eigenlijk functioneerde ik daar ook al heel lang niet meer. Ik kon dat lang verbloemen omdat ik de enige werknemer was (werkte bij een belangenvereniging) en alleen op kantoor zat. Ik kon op den duur alleen nog opbrengen wat écht moest en dat zat ik dan ook nog eindeloos uit te stellen.
Een eigen praktijk als diëtist is nooit echt goed van de grond gekomen. Omdat ik alles dat naast het cliëntenwerk ook moet gebeuren slechts sporadisch deed, zoals PR.
Gisteren en vandaag waren goede dagen. Nu twijfel ik ook weer of ik inderdaad ADD heb. Maar het is zoals het is: ik werk niet meer omdat ik dat gewoon niet denk te kunnen. Ik kan me met geen mogelijkheid voorstellen dat er mensen zijn die zich gewoon op hun werk kunnen concentreren. Ik heb al jarenlang niet kunnen bieden op werkniveau wat ik eigenlijk zelf minimaal nodig vond. Heb veel creativiteit maar er komt niets uit, kan me niet zetten tot klusjes. En ik word daar eerlijk gezegd gillend gek van inmiddels.
Vooral dingen waarbij ik me op anderen moet richten kosten me trouwens moeite. Dus ook uren achter elkaar voor de kinderen zorgen. Dat vind ik heel moeilijk. Hetzelfde gevoel als ik had toen ik nog een tiener was en in de winkel van mijn ouders werkte. Drie uurtjes op koopavond en het leken er wel tien. Het wás niet eens erg, maar gewoon het idee dat je ergens bent waar je 'hoort' te zijn en minder vrijheid hebt om te gaan en staan waar je wilt. Zoiets. Ik kan het niet goed uitleggen.
Het probleem aangaan probeer ik zeker, Frits. Maar dat laatste stukje, dat kan ik dus niet pakken. En dat frustreert me intens.
Meave, ik kan ook niet goed inslapen. Alleen als ik mezelf in slaap lees tot letterlijk mijn ogen dichtvallen. En dan moet ik nog heel snel het licht uitdoen en boek wegleggen, als dat te lang duurt ben ik weer te wakker en moet ik weer gaan lezen. Als ik niet lees, kan ik mijn gedachtenstroom niet stoppen. Dat heeft me als kind slaapproblemen (en totaal wanhopige ouders) opgeleverd tot ik dus kon lezen. Ik zie nu bij mijn jongste dezelfde frustraties komen als hij 's nachts wakker geworden is. Tot voor kort werd hij vaak wakker maar sliep heel goed weer in na even instoppen en aai over de bol of slokje drinken. Nu niet meer. De laatste weken krijgt hij irritaties (iets in zijn oog, jeuk, deken niet goed, knuffel niet goed etc) die ik zooooooo goed herken en blijft hij soms wel anderhalf uur bezig... ik hou mijn hart vast.
xx lisa.
Een eigen praktijk als diëtist is nooit echt goed van de grond gekomen. Omdat ik alles dat naast het cliëntenwerk ook moet gebeuren slechts sporadisch deed, zoals PR.
Gisteren en vandaag waren goede dagen. Nu twijfel ik ook weer of ik inderdaad ADD heb. Maar het is zoals het is: ik werk niet meer omdat ik dat gewoon niet denk te kunnen. Ik kan me met geen mogelijkheid voorstellen dat er mensen zijn die zich gewoon op hun werk kunnen concentreren. Ik heb al jarenlang niet kunnen bieden op werkniveau wat ik eigenlijk zelf minimaal nodig vond. Heb veel creativiteit maar er komt niets uit, kan me niet zetten tot klusjes. En ik word daar eerlijk gezegd gillend gek van inmiddels.
Vooral dingen waarbij ik me op anderen moet richten kosten me trouwens moeite. Dus ook uren achter elkaar voor de kinderen zorgen. Dat vind ik heel moeilijk. Hetzelfde gevoel als ik had toen ik nog een tiener was en in de winkel van mijn ouders werkte. Drie uurtjes op koopavond en het leken er wel tien. Het wás niet eens erg, maar gewoon het idee dat je ergens bent waar je 'hoort' te zijn en minder vrijheid hebt om te gaan en staan waar je wilt. Zoiets. Ik kan het niet goed uitleggen.
Het probleem aangaan probeer ik zeker, Frits. Maar dat laatste stukje, dat kan ik dus niet pakken. En dat frustreert me intens.
Meave, ik kan ook niet goed inslapen. Alleen als ik mezelf in slaap lees tot letterlijk mijn ogen dichtvallen. En dan moet ik nog heel snel het licht uitdoen en boek wegleggen, als dat te lang duurt ben ik weer te wakker en moet ik weer gaan lezen. Als ik niet lees, kan ik mijn gedachtenstroom niet stoppen. Dat heeft me als kind slaapproblemen (en totaal wanhopige ouders) opgeleverd tot ik dus kon lezen. Ik zie nu bij mijn jongste dezelfde frustraties komen als hij 's nachts wakker geworden is. Tot voor kort werd hij vaak wakker maar sliep heel goed weer in na even instoppen en aai over de bol of slokje drinken. Nu niet meer. De laatste weken krijgt hij irritaties (iets in zijn oog, jeuk, deken niet goed, knuffel niet goed etc) die ik zooooooo goed herken en blijft hij soms wel anderhalf uur bezig... ik hou mijn hart vast.
xx lisa.
maandag 12 mei 2008 om 09:55
Check, zelfde hier!
Je komt heel vaak de combinatie AD(H)D, laag zelfbeeld, perfectionisme en faalangst tegen. Dat is door jarenlang tegen zaken oplopen zo gegroeid.
Ik heb mijn school ook heel makkelijk doorstaan. Heb niet noemenswaardige problemen op m'n werk, schijn in het dagelijks leven goed te functioneren. Maar het vreet energie en voor mijn gevoel gaat het juist niet goed op m'n werk omdat ik weet wat ik allemaal nog meer kan, maar niet doe. Met als gevolg dat ik af en toe even helemaal instort en er helemaal niets uit mijn handen komt.
Men zegt ook dat intelligentie de problemen van AD(H)D en consorten vrij goed op kan vangen waardoor het minder opvalt dat mensen ergens mee zitten.
Je komt heel vaak de combinatie AD(H)D, laag zelfbeeld, perfectionisme en faalangst tegen. Dat is door jarenlang tegen zaken oplopen zo gegroeid.
Ik heb mijn school ook heel makkelijk doorstaan. Heb niet noemenswaardige problemen op m'n werk, schijn in het dagelijks leven goed te functioneren. Maar het vreet energie en voor mijn gevoel gaat het juist niet goed op m'n werk omdat ik weet wat ik allemaal nog meer kan, maar niet doe. Met als gevolg dat ik af en toe even helemaal instort en er helemaal niets uit mijn handen komt.
Men zegt ook dat intelligentie de problemen van AD(H)D en consorten vrij goed op kan vangen waardoor het minder opvalt dat mensen ergens mee zitten.
maandag 12 mei 2008 om 10:04
Lisa, ik wilde niet geringschattend doen over je klachten. Door je laatste posting wordt het beeld weer verder ingevuld en dit klinkt toch wel ernstig. Of het ADD is of iets anders, is de vraag. Maar je hebt reden genoeg om dit serieus aan te pakken. Ik zou er dan ook niet mee stoppen totdat je echt (het begin van) een oplossing hebt. Dat kan een lange zoektocht zijn, maar het is er wel een waar je niet meer omheen kunt.
maandag 12 mei 2008 om 10:24
Vertel. Lijkt me vaak erg van toepassing op mij.
(...)
Heb het na vijf minuten even opgezocht (wel zo handig) en ik kende het begrip natuurlijk al wel. En ja, dat heb ik ook. Me helemaal verliezen in iets of iemand, waarna de interesse weer even snel verdwijnt als hij was gekomen (gelukkig veel en veel minder dan vroeger). Misschien heeft het ook nog wel andere vorm, je heel sterk richten op een bepaald aspect of detail en geen oog hebben voor de rest. Dat heb ik nog wel.
Hoe bedoelde jij je vraag precies?
(...)
Heb het na vijf minuten even opgezocht (wel zo handig) en ik kende het begrip natuurlijk al wel. En ja, dat heb ik ook. Me helemaal verliezen in iets of iemand, waarna de interesse weer even snel verdwijnt als hij was gekomen (gelukkig veel en veel minder dan vroeger). Misschien heeft het ook nog wel andere vorm, je heel sterk richten op een bepaald aspect of detail en geen oog hebben voor de rest. Dat heb ik nog wel.
Hoe bedoelde jij je vraag precies?
maandag 12 mei 2008 om 12:44
Jij schrijft; zoals de concentratie op kunnen brengen om een boek te lezen, kan je wel
Dat bedoel ik met hyperfocussen. Iemand die ad(h)d heeft, kan soms héél erg goed de concentratie opbrengen om een boek te lezen.
Ook een goed bijghouden administratie is vaak een kenmerk van mensen bij wie op latere leeftijd adhd is vastgesteld; die hebben zichzelf wel aan móeten leren om orde in de chaos te scheppen.
Dat bedoel ik met hyperfocussen. Iemand die ad(h)d heeft, kan soms héél erg goed de concentratie opbrengen om een boek te lezen.
Ook een goed bijghouden administratie is vaak een kenmerk van mensen bij wie op latere leeftijd adhd is vastgesteld; die hebben zichzelf wel aan móeten leren om orde in de chaos te scheppen.
maandag 12 mei 2008 om 20:47
maandag 12 mei 2008 om 21:29
Dat probleem had/heb ik ook dus ik heb alles op papier gezet en haar in de eerste sessie die papieren gegeven.
Dan komt er uiteindelijk een diagnose... Dus ik ga heel hard bezig mezelf eens anders te gedragen dan anders waardoor ik uiteindelijk een deel van m'n diagnose weer ontkracht. Medicijnen werk(t)en voor mijn gevoel niet, wil dat zeggen dat de diagnose dan fout is? Psycholoog begon te twijfelen aan haar diagnoses... Dus ik begin weer te twijfelen aan mezelf... Stel ik me aan? Nemen ze me straks nog wel serieus als ik eerst zeg last te hebben van A en vervolgens in een soortgelijke situatie compleet tegenovergesteld gedrag te vertonen (weliswaar heel bewust mezelf anders gedragen).
Erg frustrerend...
(Ik praat dus ook 5 kwartier in een uur. Sessies van een half uur lopen ook eigenlijk altijd uit.)
Dan komt er uiteindelijk een diagnose... Dus ik ga heel hard bezig mezelf eens anders te gedragen dan anders waardoor ik uiteindelijk een deel van m'n diagnose weer ontkracht. Medicijnen werk(t)en voor mijn gevoel niet, wil dat zeggen dat de diagnose dan fout is? Psycholoog begon te twijfelen aan haar diagnoses... Dus ik begin weer te twijfelen aan mezelf... Stel ik me aan? Nemen ze me straks nog wel serieus als ik eerst zeg last te hebben van A en vervolgens in een soortgelijke situatie compleet tegenovergesteld gedrag te vertonen (weliswaar heel bewust mezelf anders gedragen).
Erg frustrerend...
(Ik praat dus ook 5 kwartier in een uur. Sessies van een half uur lopen ook eigenlijk altijd uit.)
maandag 12 mei 2008 om 21:44
Meave, slechte psychiater als je daarmee steeds blijft wegkomen. Op een gegeven moment moet hij/zij je toch stil kunnen krijgen met een rake vraag?
Biebeltje, lijkt me bij jou een extreem sterke vorm van controledwang. Maar als je neiging om je anders te gedragen echt onweerstaanbaar is, schrijf dát dan ook eens in een brief aan je psychiater. Jouw psychiater maakt ook geen ijzersterke indruk op me, als ze zich vrij makkelijk van haar diagnose laat afbrengen. Klinkt een beetje als een invuloefening gemaakt door iemand zonder bijzonder veel dieper inzicht in de mens.
Biebeltje, lijkt me bij jou een extreem sterke vorm van controledwang. Maar als je neiging om je anders te gedragen echt onweerstaanbaar is, schrijf dát dan ook eens in een brief aan je psychiater. Jouw psychiater maakt ook geen ijzersterke indruk op me, als ze zich vrij makkelijk van haar diagnose laat afbrengen. Klinkt een beetje als een invuloefening gemaakt door iemand zonder bijzonder veel dieper inzicht in de mens.
maandag 12 mei 2008 om 21:46
maandag 12 mei 2008 om 21:52
Hij kan je wel goede vragen stellen (al vind ik 'waar heb je last van?' nu niet zo'n heel overtuigend voorbeeld), maar hij moet door je muur heen kunnen breken, of je zover zien te krijgen dat je je bescherming laat vallen. Misschien is het opschrijven van de symptomen ook voor jou een goed idee als je het tijdens de sessies zelf niet kunt?
