Gezondheid
alle pijlers
Ik moet iets ondernemen.... Operatie of wat?
dinsdag 24 juni 2014 om 20:44
Waarschuwing vooraf; ik heb een pesthumeur, dus dat kleurt de toon van dit topic misschien ietwat
Maar goed, wat ik zeg, er moet IETS gebeuren.
Ik voel me al een tijdje futloos, vervelend, moe, soms wel oké en vol energie, dan weer compleet uitgeput.
Vandaag ben ik dus met vage klachten naar de dokter geweest en er kwam in elk geval uit dat mijn bloeddruk veel te hoog is. Wat ik raar vind, want dat is nooit zo geweest.
Maar goed, hij was nu idd veel te hoog en hoewel het waarschijnlijk mede te wijten is aan een hoop stress momenteel moet daar wel iets aan gedaan worden.
Ik heb pillen gekregen en moet donderdagmorgen nuchter terug komen om bloed te prikken om te kijken wat er verder mis is.
Nu komt het euvel; ik ben veel te dik.
En natuurlijk heeft dat met die bloeddruk te maken, het zal zelfs de hoofdreden zijn natuurlijk.
En ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al duizend pogingen ondernomen om af te vallen en het lukt niet. Punt.
En natuurlijk ligt dat aan mezelf, maar ik zal dan wel niet sterk genoeg zijn ofzo.
Ik heb met de huisarts gepraat over onder andere de mogelijkheid om een gastric bypass te laten doen, of eventueel een maagband omdat dat natuurlijk minder ingrijpend is.
Ben daar een jaar of wat geleden al serieus over bezig geweest, maar toen toen nog eens op eigen kracht proberen af te vallen.
Ik viel een paar kilo af, ketste het plan voor de operatie af omdat ik er te schijterig voor ben en inmiddels zijn die kilo's er gewoon grotendeels weer aan.
Slap? Natuurlijk. ik had in elk geval die kilo's er af moeten houden en me een schop onder mijn hol moeten geven, maar dat is niet gebeurd.
En nu sta ik op een punt dat ik me gewoon echt niet goed voel, en dat er iets moet gebeuren.
Enerzijds ben ik nog steeds doodsbang voor een eventuele operatie, anderzijds weet ik dat er iets moet veranderen.
Ik ben 29 en ik wil niet voor mijn 40e dood zijn omdat mijn hart het begeven heeft.
En nu wil ik van jullie graag horen dat er of een toveroplossing is, of dat die operatie waar ik zo tegen op zie écht wel een goed idee is.
Ik heb altijd geroepen dat snijden in een gezond lichaam ook zo gek is, maar je komt uiteindelijk op een punt dat je lichaam helemaal niet zo gezond meer is. En wil je dat niet voor zijn?
Wat wil ik met dit topic? Niet zoveel. Even van me afschrijven en misschien een andere opinie, ofzo?
Zijn er hier mensen die een gastric bypass / maagverkleining ondergaan hebben? Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet?
En wie geeft me gewoon even een knuffel voor mijn rothumeur?
Maar goed, wat ik zeg, er moet IETS gebeuren.
Ik voel me al een tijdje futloos, vervelend, moe, soms wel oké en vol energie, dan weer compleet uitgeput.
Vandaag ben ik dus met vage klachten naar de dokter geweest en er kwam in elk geval uit dat mijn bloeddruk veel te hoog is. Wat ik raar vind, want dat is nooit zo geweest.
Maar goed, hij was nu idd veel te hoog en hoewel het waarschijnlijk mede te wijten is aan een hoop stress momenteel moet daar wel iets aan gedaan worden.
Ik heb pillen gekregen en moet donderdagmorgen nuchter terug komen om bloed te prikken om te kijken wat er verder mis is.
Nu komt het euvel; ik ben veel te dik.
En natuurlijk heeft dat met die bloeddruk te maken, het zal zelfs de hoofdreden zijn natuurlijk.
En ik weet niet meer wat ik moet doen. Ik heb al duizend pogingen ondernomen om af te vallen en het lukt niet. Punt.
En natuurlijk ligt dat aan mezelf, maar ik zal dan wel niet sterk genoeg zijn ofzo.
Ik heb met de huisarts gepraat over onder andere de mogelijkheid om een gastric bypass te laten doen, of eventueel een maagband omdat dat natuurlijk minder ingrijpend is.
Ben daar een jaar of wat geleden al serieus over bezig geweest, maar toen toen nog eens op eigen kracht proberen af te vallen.
Ik viel een paar kilo af, ketste het plan voor de operatie af omdat ik er te schijterig voor ben en inmiddels zijn die kilo's er gewoon grotendeels weer aan.
Slap? Natuurlijk. ik had in elk geval die kilo's er af moeten houden en me een schop onder mijn hol moeten geven, maar dat is niet gebeurd.
En nu sta ik op een punt dat ik me gewoon echt niet goed voel, en dat er iets moet gebeuren.
Enerzijds ben ik nog steeds doodsbang voor een eventuele operatie, anderzijds weet ik dat er iets moet veranderen.
Ik ben 29 en ik wil niet voor mijn 40e dood zijn omdat mijn hart het begeven heeft.
En nu wil ik van jullie graag horen dat er of een toveroplossing is, of dat die operatie waar ik zo tegen op zie écht wel een goed idee is.
Ik heb altijd geroepen dat snijden in een gezond lichaam ook zo gek is, maar je komt uiteindelijk op een punt dat je lichaam helemaal niet zo gezond meer is. En wil je dat niet voor zijn?
Wat wil ik met dit topic? Niet zoveel. Even van me afschrijven en misschien een andere opinie, ofzo?
Zijn er hier mensen die een gastric bypass / maagverkleining ondergaan hebben? Zouden jullie het me aanraden of absoluut niet?
En wie geeft me gewoon even een knuffel voor mijn rothumeur?
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 21 juli 2015 om 20:40
quote:emmylou schreef op 21 juli 2015 @ 19:57:
Je hoort heel veel horrorverhalen ja, maar mensen zijn nu eenmaal eerder geneigd van zich te laten horen als het niet goed gaat.
Dit ja, dat geldt voor alles. Zo'n beetje alleen de horrorverhalen komen op internet, de rest hoor je niet. Laat dat je niet weerhouden.
Ik heb zelf geen ervaring hiermee, ik ken zelfs niemand die dit gedaan heeft, maar ik vind het heel moedig, want eng zal het zeker zijn. Niet alleen voor de ingreep maar ook welk effect het heeft op je lijf en je leven. Het is niet niks. Sterkte.
Je hoort heel veel horrorverhalen ja, maar mensen zijn nu eenmaal eerder geneigd van zich te laten horen als het niet goed gaat.
Dit ja, dat geldt voor alles. Zo'n beetje alleen de horrorverhalen komen op internet, de rest hoor je niet. Laat dat je niet weerhouden.
Ik heb zelf geen ervaring hiermee, ik ken zelfs niemand die dit gedaan heeft, maar ik vind het heel moedig, want eng zal het zeker zijn. Niet alleen voor de ingreep maar ook welk effect het heeft op je lijf en je leven. Het is niet niks. Sterkte.
dinsdag 21 juli 2015 om 20:56
Ik zit die uitzending te kijken he.
En dan gaat het over personal trainers. En ja, dan zou ik het ook wel kunnen, met iemand die me drie, vier keer in de week motiveert.
Daar had ik het vanmorgen ook met de dokter over. Die zei; "afvallen op 'eigen kracht' kan heel goed, als je óf extreem sterk in je schoenen staat, óf heel veel geld hebt".
Al die hulp wordt niet vergoed, personal coach, psychologische hulp.... Zit niet in de vergoeding.
En helaas, ik heb geen geld om een personal coach te betalen
En dan gaat het over personal trainers. En ja, dan zou ik het ook wel kunnen, met iemand die me drie, vier keer in de week motiveert.
Daar had ik het vanmorgen ook met de dokter over. Die zei; "afvallen op 'eigen kracht' kan heel goed, als je óf extreem sterk in je schoenen staat, óf heel veel geld hebt".
Al die hulp wordt niet vergoed, personal coach, psychologische hulp.... Zit niet in de vergoeding.
En helaas, ik heb geen geld om een personal coach te betalen
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 21 juli 2015 om 22:12
Ik weer t meds. En ik weet ook dat daarmee niet alle problemen opgelost zijn.
Maar ik zie ook geen alternatief meer....
En dat is inderdaad ook wat ik hoor van mijn huisarts en nog andere mensen ook; voor veel mensen is een operatie de enige duurzame oplossing.
Ik zeg niet dat het zaligmakend is maar misschien is het wel de beste van twee kwaden.
Maar ik zie ook geen alternatief meer....
En dat is inderdaad ook wat ik hoor van mijn huisarts en nog andere mensen ook; voor veel mensen is een operatie de enige duurzame oplossing.
Ik zeg niet dat het zaligmakend is maar misschien is het wel de beste van twee kwaden.
668, the neighbour of the Beast
dinsdag 21 juli 2015 om 23:11
quote:Marels schreef op 21 juli 2015 @ 18:43:
Ik dacht, ik schop dit topic eens omhoog want de optie GBP is nog maar eens gevallen vandaag.
Al die bloedtesten vorig jaar kwam geen zak uit.
Die mindset die ik in mijn laatste post beschreef, die heb ik wel te pakken.
Ik zwem twee tot drie keer per week, ik eet inderdaad geen hele zakken chips meer, en drie keer raden wat ik ben afgevallen?
Geen gram. Ik schommel tussen twee kilo meer of minder, en meer gaat er niet af
Maar wat eet je dan wel? Heb je dat eetdagboek nog bijgehouden?
Ben je echt, echt, echt eerlijk als je zegt dat je nu bijna een jaar lang overwegend goed en gezond hebt gegeten en 3x per week hebt bewogen/gezwommen?
Iedere dag voldoende rauwkost/groenten en fruit?
Heb je het al eens in de hormoonhoek gezocht? www.dehormoonfactor.nl
Misschien dat dat een ander licht werpt op je 'gevecht'?
Zomaar wat vragen... Sterkte!
Ik dacht, ik schop dit topic eens omhoog want de optie GBP is nog maar eens gevallen vandaag.
Al die bloedtesten vorig jaar kwam geen zak uit.
Die mindset die ik in mijn laatste post beschreef, die heb ik wel te pakken.
Ik zwem twee tot drie keer per week, ik eet inderdaad geen hele zakken chips meer, en drie keer raden wat ik ben afgevallen?
Geen gram. Ik schommel tussen twee kilo meer of minder, en meer gaat er niet af
Maar wat eet je dan wel? Heb je dat eetdagboek nog bijgehouden?
Ben je echt, echt, echt eerlijk als je zegt dat je nu bijna een jaar lang overwegend goed en gezond hebt gegeten en 3x per week hebt bewogen/gezwommen?
Iedere dag voldoende rauwkost/groenten en fruit?
Heb je het al eens in de hormoonhoek gezocht? www.dehormoonfactor.nl
Misschien dat dat een ander licht werpt op je 'gevecht'?
Zomaar wat vragen... Sterkte!
woensdag 22 juli 2015 om 00:04
Hier nog iemand met een operatie. Zes jaar geleden kreeg ik een maagband, hierbij 20 kilo afgevallen maar was lang niet genoeg. Daarna via de weight watchers nog eens 15 afgevallen, maar ook daarna ging ik gewoon weer schommelen en zaten de kilo's er weer bij. Door dat ik veel klachten had door het bandje is deze vier weken geleden verwijderd en hebben ze in dezelfde operatie een mini gbp uitgevoerd. Ik zal langzamer afvallen dan mensen na een eerste operatie door dat ik al een bandje heb gehad, maar nu toch al negen kilo kwijt. Ik moet/wil nog minstens 20 afvallen.
Tot nu toe heb ik niks geen spijt, het is nu na drie weken vloeibaar uitzoeken wat je kan eten en wat niet. Dingen met veel vet of suiker zul je op gaan dumpen (zelf nog niet ervaren) ik heb geen hongergevoel en moet er echt aan denken om iedere 2 a 3 uur iets te eten, nu zit ik na een beschuit ook echt vol, waar je voorheen wel 3 of 4 at. Hele rare ervaring.
Chips en alles snak ik helemaal niet naar, terwijl ik voorheen ook een zak chips leeg kon eten, ik eet nu 's avonds een rijstwafel met kaas en dan ben je vol.
Je moet alleen leren om om te gaan met je hoofdhonger, maar ik merk dat ik nu na vier weken daar al veel minder last van heb.
Belangrijk is dat je na een operatie zes eetmomenten hebt op een dag en voldoende eiwitten en zo binnen krijgt.
Ik slik nu 1 vitamine tablet, 1 calcium tablet en 1 maagbeschermer per dag, de maagbeschermer is eerst voor het eerste jaar en daarna kan die er misschien wel af. B12 kreeg ik al spuiten voor.
Maar ik slik liever mijn hele leven lang een paar vitamine tabletten en eventueel maagbeschermers dan door te leven met overgewicht.
Ik wens je heel veel succes met je traject en wil je adviseren niet voor een maagband te gaan, bij mijn ziekenhuis plaatsen ze die ook niet meer.
Ik blijf je topic volgen en als je vragen hebt stel ze gerust
Tot nu toe heb ik niks geen spijt, het is nu na drie weken vloeibaar uitzoeken wat je kan eten en wat niet. Dingen met veel vet of suiker zul je op gaan dumpen (zelf nog niet ervaren) ik heb geen hongergevoel en moet er echt aan denken om iedere 2 a 3 uur iets te eten, nu zit ik na een beschuit ook echt vol, waar je voorheen wel 3 of 4 at. Hele rare ervaring.
Chips en alles snak ik helemaal niet naar, terwijl ik voorheen ook een zak chips leeg kon eten, ik eet nu 's avonds een rijstwafel met kaas en dan ben je vol.
Je moet alleen leren om om te gaan met je hoofdhonger, maar ik merk dat ik nu na vier weken daar al veel minder last van heb.
Belangrijk is dat je na een operatie zes eetmomenten hebt op een dag en voldoende eiwitten en zo binnen krijgt.
Ik slik nu 1 vitamine tablet, 1 calcium tablet en 1 maagbeschermer per dag, de maagbeschermer is eerst voor het eerste jaar en daarna kan die er misschien wel af. B12 kreeg ik al spuiten voor.
Maar ik slik liever mijn hele leven lang een paar vitamine tabletten en eventueel maagbeschermers dan door te leven met overgewicht.
Ik wens je heel veel succes met je traject en wil je adviseren niet voor een maagband te gaan, bij mijn ziekenhuis plaatsen ze die ook niet meer.
Ik blijf je topic volgen en als je vragen hebt stel ze gerust
woensdag 22 juli 2015 om 00:48
Hoi Marels, heb aan het begin van dit topic ook gereageerd. Voor mij is het inmiddels meer dan een jaar geleden dat ik ben geopereerd. Ik ben meer dan 50 kilo afgevallen en voel me echt super. Ik ben de hittegolf super doorgekomen en ik kan weer in gewone boetiekjes kleding kopen. Ik kan weer goed bewegen en ben goed fit. Ben vorige week van 11:00 tot 00:00 in de Efteling geweest en bleeeef lopen. Dat kon ik voorheen echt niet.
Ik kan je niet zeggen of je het wel of niet moet doen, ik kan je alleen mijn ervaring laten weten. En die is voor mij super positief .
Wat mij over de streef trok om toch voor de operatie te gaan:
-ik had alles geprobeerd
-ik viel steeds terug
-er waren geen andere opties meer
Ik heb wel een traject gevolgd. Met psycholoog, arts, dietist en bewegingsdeskundige. Daarbij in een groep met 9 anderen, hebben een app groep en houden elkaar op de hoogte en steunen elkaar. Binnenkort rond ik het intensieve traject af en dan komen we elk jaar 1x bij elkaar. Maar bij een terugval kan ik meteen bellen (en mijn vrienden en familie ook!!).
Het is voor mij heel goed gegaan, hoewel het ook zwaar was! het is geen wondermiddel.
Succes met je keuze, of je het nu wel of niet doet.
Ik kan je niet zeggen of je het wel of niet moet doen, ik kan je alleen mijn ervaring laten weten. En die is voor mij super positief .
Wat mij over de streef trok om toch voor de operatie te gaan:
-ik had alles geprobeerd
-ik viel steeds terug
-er waren geen andere opties meer
Ik heb wel een traject gevolgd. Met psycholoog, arts, dietist en bewegingsdeskundige. Daarbij in een groep met 9 anderen, hebben een app groep en houden elkaar op de hoogte en steunen elkaar. Binnenkort rond ik het intensieve traject af en dan komen we elk jaar 1x bij elkaar. Maar bij een terugval kan ik meteen bellen (en mijn vrienden en familie ook!!).
Het is voor mij heel goed gegaan, hoewel het ook zwaar was! het is geen wondermiddel.
Succes met je keuze, of je het nu wel of niet doet.
woensdag 22 juli 2015 om 00:50
quote:emmylou schreef op 22 juli 2015 @ 00:45:
Dat dumpen hoeft niet perse. Ik heb dat niet. Ik kan rustig dingen met suiker of vet eten zonder dumping. Maar dat laat ik wel zoveel mogelijk natuurlijk Ik dump wel, op te veel suiker en te veel vet. Het is voor mij een extra stok achter de deur. Te veel wordt meteen "afgestraft". Maar je leert na verloop van tijd je lijf kennen en wat je wel en niet kan. En ik neem dat voor lief. Voel me veel gezonder en zou niet willen ruilen.
Dat dumpen hoeft niet perse. Ik heb dat niet. Ik kan rustig dingen met suiker of vet eten zonder dumping. Maar dat laat ik wel zoveel mogelijk natuurlijk Ik dump wel, op te veel suiker en te veel vet. Het is voor mij een extra stok achter de deur. Te veel wordt meteen "afgestraft". Maar je leert na verloop van tijd je lijf kennen en wat je wel en niet kan. En ik neem dat voor lief. Voel me veel gezonder en zou niet willen ruilen.
woensdag 22 juli 2015 om 00:51
woensdag 22 juli 2015 om 08:59
Een beetje offtopic, maar dit doet me denken aan het volgende: Zouden zorgverzekeraars zich realiseren dat ze de verkeerde incentives aan het invoeren zijn?
Ik vind het namelijk zorgelijk dat Marels aangeeft geen 'zelf'-traject meer in gaat omdat ze het niet kan betalen om personal trainers in te huren, en een traject in te gaan bij een psycholoog en diëtist.
Want dat vergoed een verzekeraar niet..
Dus dan gaat ze voor een operatie, want die kost weliswaar 10.000 euro maar die wordt vergoed en 'door de staat' betaald, dus dat kan wel.
Terwijl in mijn ervaring juist éérst die psychologische knop om moet, om uberhaupt resultaat te kunnen boeken. Ik vraag me af: als mensen die nu een bariatrisch traject ingaan, eerst 10.000 euro zouden krijgen aan begeleiding van psycholoog, dietist, en trainer, hoeveel zouden dan uiteindelijk die operatie nog nodig hebben?
Ik vind het namelijk zorgelijk dat Marels aangeeft geen 'zelf'-traject meer in gaat omdat ze het niet kan betalen om personal trainers in te huren, en een traject in te gaan bij een psycholoog en diëtist.
Want dat vergoed een verzekeraar niet..
Dus dan gaat ze voor een operatie, want die kost weliswaar 10.000 euro maar die wordt vergoed en 'door de staat' betaald, dus dat kan wel.
Terwijl in mijn ervaring juist éérst die psychologische knop om moet, om uberhaupt resultaat te kunnen boeken. Ik vraag me af: als mensen die nu een bariatrisch traject ingaan, eerst 10.000 euro zouden krijgen aan begeleiding van psycholoog, dietist, en trainer, hoeveel zouden dan uiteindelijk die operatie nog nodig hebben?
woensdag 22 juli 2015 om 09:49
Marels ik heb nu 9 maanden geleden een GBP gehad. Ik ben nu 52 kilo kwijt. Ik ben een paar jaar ouder dan jij en had eigenlijk totaal geen lichamelijke klachten. Ik deed alles. Sporten, actief spelen met de kinderen etc. Bloeddruk, cholesterol, suiker etc waren altijd perfect. Maar ik heb het gedaan omdat ik bang was dat dat over een paar jaar anders zou worden en ik ineens wel allerlei klachten zou krijgen. En ik was ook al mijn hele leven aan het lijnen en daardoor aan het jojoën. Zelf is het me nooit gelukt om meer dan 25 kilo af te vallen en dat was gewoon niet genoeg. En het er af houden lukte me ook nooit.
De operatie is me alles meegevallen. Ik liep een uur nadat ik terug op de kamer was al over de gang. Het meeste last had ik van het gas (dat spuiten ze in om binnenin meer ruimte te hebben). Heb geen complicaties gehad. Ik heb ook niet erg veel loshangend vel. Ja, alles is wat slapper maar ik denk doordat ik er veel bij beweeg, dat het allemaal wel meevalt. En ook misschien door de leeftijd.
Ik was wel doodsbang voor de operatie, ging keihard huilend de OK in…. Maar ik heb er nog geen seconde spijt van gehad! Het afvallen gaat goed. Maar het is geen wondermiddel! Je moet echt zelf nog steeds veel discipline opbrengen. Ik moet veel bewegen en echt nog steeds opletten wat ik eet, want inmiddels kan ik alles wel weer eten (in kleine hoeveelheden). Dus het gaat nu echt weer om wilskracht. Maar voor mij is het grote verschil dat ik nu wel resultaat heb van mijn inspanningen. Want vroeger had ik, net als jij, amper resultaat als ik oplette met eten en veel sportte. En nu lukt het dus wel!
Ik voel me niet ineens veel gezonder of fitter, omdat ik me daarvoor ook al prima voelde lichamelijk. Maar geestelijk is het een groot verschil! Ik kan ineens in alle winkels kleren kopen in plaats van altijd maar online of naar die stomme M&S of Miss Etam! En ik ben ineens 'normaal', ik val niet meer op vanwege mijn omvang. In de bus komen mensen weer naast me zitten. Ik heb ineens veel sjans. Ik word niet meer nagekeken als ik langs een vol terras loop. Ik durf meer. Ik kan weer op een schommel zitten en gek meespelen met de kinderen. Ik pas weer makkelijk in een vliegtuigstoel. Ik hoef niet meer voorzichtig op gammele tuinstoelen te gaan zitten uit angst dat ik erdoor zak. En zo kan ik nog wel even doorgaan. En dat is zoooooo heerlijk, om gewoon normaal te zijn en niet constant meer te hoeven opletten en nadenken.
Wel vind ik het psychisch heel verwarrend. Ik begin nu een klein beetje te wennen aan mijn andere lijf. Maar ik voel me nog veel dikker dan dat ik ben. Ik vraag constant aan mensen om me heen of ik dikker of dunner ben dan mensen die ik op straat zie lopen, omdat ik gewoon niet weet/begrijp hoe ik eruit zie.
Wat trouwens ook heel fijn vind, is dat je bij veel restaurants tegenwoordig halve porties kunt krijgen. Dus ik kan ook gewoon lekker uit eten. Een half voorgerechtje, een half hoofdgerecht (en van beide laat ik dan nog een deel staan hoor) en een kopje koffie na.
Ik snap je angst, maar terugkijkend zou ik willen dat ik het 10 jaar eerder had gedaan. Het maakt je leven zo veel makkelijker en prettiger! Veel succes met het eventuele traject dat je ingaat! Ik wil je trouwens wel met klem aanraden om het via de Nederlandse Obesitas Kliniek te doen. Het voortraject en de lange begeleiding na de operatie zijn goed en ook noodzakelijk voor een blijvend resultaat.
De operatie is me alles meegevallen. Ik liep een uur nadat ik terug op de kamer was al over de gang. Het meeste last had ik van het gas (dat spuiten ze in om binnenin meer ruimte te hebben). Heb geen complicaties gehad. Ik heb ook niet erg veel loshangend vel. Ja, alles is wat slapper maar ik denk doordat ik er veel bij beweeg, dat het allemaal wel meevalt. En ook misschien door de leeftijd.
Ik was wel doodsbang voor de operatie, ging keihard huilend de OK in…. Maar ik heb er nog geen seconde spijt van gehad! Het afvallen gaat goed. Maar het is geen wondermiddel! Je moet echt zelf nog steeds veel discipline opbrengen. Ik moet veel bewegen en echt nog steeds opletten wat ik eet, want inmiddels kan ik alles wel weer eten (in kleine hoeveelheden). Dus het gaat nu echt weer om wilskracht. Maar voor mij is het grote verschil dat ik nu wel resultaat heb van mijn inspanningen. Want vroeger had ik, net als jij, amper resultaat als ik oplette met eten en veel sportte. En nu lukt het dus wel!
Ik voel me niet ineens veel gezonder of fitter, omdat ik me daarvoor ook al prima voelde lichamelijk. Maar geestelijk is het een groot verschil! Ik kan ineens in alle winkels kleren kopen in plaats van altijd maar online of naar die stomme M&S of Miss Etam! En ik ben ineens 'normaal', ik val niet meer op vanwege mijn omvang. In de bus komen mensen weer naast me zitten. Ik heb ineens veel sjans. Ik word niet meer nagekeken als ik langs een vol terras loop. Ik durf meer. Ik kan weer op een schommel zitten en gek meespelen met de kinderen. Ik pas weer makkelijk in een vliegtuigstoel. Ik hoef niet meer voorzichtig op gammele tuinstoelen te gaan zitten uit angst dat ik erdoor zak. En zo kan ik nog wel even doorgaan. En dat is zoooooo heerlijk, om gewoon normaal te zijn en niet constant meer te hoeven opletten en nadenken.
Wel vind ik het psychisch heel verwarrend. Ik begin nu een klein beetje te wennen aan mijn andere lijf. Maar ik voel me nog veel dikker dan dat ik ben. Ik vraag constant aan mensen om me heen of ik dikker of dunner ben dan mensen die ik op straat zie lopen, omdat ik gewoon niet weet/begrijp hoe ik eruit zie.
Wat trouwens ook heel fijn vind, is dat je bij veel restaurants tegenwoordig halve porties kunt krijgen. Dus ik kan ook gewoon lekker uit eten. Een half voorgerechtje, een half hoofdgerecht (en van beide laat ik dan nog een deel staan hoor) en een kopje koffie na.
Ik snap je angst, maar terugkijkend zou ik willen dat ik het 10 jaar eerder had gedaan. Het maakt je leven zo veel makkelijker en prettiger! Veel succes met het eventuele traject dat je ingaat! Ik wil je trouwens wel met klem aanraden om het via de Nederlandse Obesitas Kliniek te doen. Het voortraject en de lange begeleiding na de operatie zijn goed en ook noodzakelijk voor een blijvend resultaat.
woensdag 22 juli 2015 om 09:56
quote:laylalala schreef op 22 juli 2015 @ 08:59:
Een beetje offtopic, maar dit doet me denken aan het volgende: Zouden zorgverzekeraars zich realiseren dat ze de verkeerde incentives aan het invoeren zijn?
Ik vind het namelijk zorgelijk dat Marels aangeeft geen 'zelf'-traject meer in gaat omdat ze het niet kan betalen om personal trainers in te huren, en een traject in te gaan bij een psycholoog en diëtist.
Want dat vergoed een verzekeraar niet..
Dus dan gaat ze voor een operatie, want die kost weliswaar 10.000 euro maar die wordt vergoed en 'door de staat' betaald, dus dat kan wel.
Terwijl in mijn ervaring juist éérst die psychologische knop om moet, om uberhaupt resultaat te kunnen boeken. Ik vraag me af: als mensen die nu een bariatrisch traject ingaan, eerst 10.000 euro zouden krijgen aan begeleiding van psycholoog, dietist, en trainer, hoeveel zouden dan uiteindelijk die operatie nog nodig hebben?Compleet andere discussie natuurlijk maar helemaal mee eens ik vind het echt van de zotte hoe krom het nu is. Je kunt opereren wat je wilt maar uiteindelijk moet je alsnog je mindset veranderen.
Een beetje offtopic, maar dit doet me denken aan het volgende: Zouden zorgverzekeraars zich realiseren dat ze de verkeerde incentives aan het invoeren zijn?
Ik vind het namelijk zorgelijk dat Marels aangeeft geen 'zelf'-traject meer in gaat omdat ze het niet kan betalen om personal trainers in te huren, en een traject in te gaan bij een psycholoog en diëtist.
Want dat vergoed een verzekeraar niet..
Dus dan gaat ze voor een operatie, want die kost weliswaar 10.000 euro maar die wordt vergoed en 'door de staat' betaald, dus dat kan wel.
Terwijl in mijn ervaring juist éérst die psychologische knop om moet, om uberhaupt resultaat te kunnen boeken. Ik vraag me af: als mensen die nu een bariatrisch traject ingaan, eerst 10.000 euro zouden krijgen aan begeleiding van psycholoog, dietist, en trainer, hoeveel zouden dan uiteindelijk die operatie nog nodig hebben?Compleet andere discussie natuurlijk maar helemaal mee eens ik vind het echt van de zotte hoe krom het nu is. Je kunt opereren wat je wilt maar uiteindelijk moet je alsnog je mindset veranderen.
woensdag 22 juli 2015 om 10:29
Hey Marels,
Zo, bijna je hele topic gelezen (laatste 2 pagina's overgeslagen). First things first: wat moedig!!! Ik snap namelijk best dat je het doodeng vindt.
Ja, die operatie is eng, en ja je zult altijd met eten bezig moeten zijn. Maar een collega van me is nu ook het traject in gegaan van GBP en die zegt letterlijk: ik zal de rest van mijn leven met mijn eetpatroon bezig moeten zijn, maar dat ben ik nu eigenlijk ook al.
Ja je gaat strijd hebben met jezelf en met eten. Maar dat heb je nu toch ook al? Je wilt niet crash-dieeten, maar die GBP wordt een groot crashdieet. Je kunt dan niet 3 big macs achter elkaar opeten maar nu kun je dat wel maar dat zorgt ook voor onvrede bij je. Een moeizame relatie met eten heb je toch al, dus laat je door die gedachte niet bang maken.
Ik kan je verder niks zeggen over ervaringen, en veel kennis heb ik er ook niet over verder. Maar wat me wel op valt bij jou is dat je altijd heel vrolijk en jolig loopt te doen maar daarin vaak wel heel negatief over jezelf doet. Zit daar niet iets waar je serieus mee aan de slag zou moeten gaan? Want ik vermoed dat jouw problematische relatie met eten voor het overgrote deel psychische oorzaken heeft en daar gaat die GBP natuurlijk niks aan veranderen. Ik denk dat dat belangrijk is als je ooit niet alleen slank, maar ook tevreden over jezelf wilt zijn! Ik zou dat allereerst doen dus, echt heel serieus aan de slag met jezelf. Zonder dingen weg te wuiven of er grappen over te maken.
Wbt die personal trainer; bij mij op de sportschool is een clubje van 4 die samen een personal trainer hebben genomen. Ze betalen hem wel wat meer dan als je alleen komt, maar omdat ze die kosten met 4 mensen delen valt het echt heel erg mee.
Zo, bijna je hele topic gelezen (laatste 2 pagina's overgeslagen). First things first: wat moedig!!! Ik snap namelijk best dat je het doodeng vindt.
Ja, die operatie is eng, en ja je zult altijd met eten bezig moeten zijn. Maar een collega van me is nu ook het traject in gegaan van GBP en die zegt letterlijk: ik zal de rest van mijn leven met mijn eetpatroon bezig moeten zijn, maar dat ben ik nu eigenlijk ook al.
Ja je gaat strijd hebben met jezelf en met eten. Maar dat heb je nu toch ook al? Je wilt niet crash-dieeten, maar die GBP wordt een groot crashdieet. Je kunt dan niet 3 big macs achter elkaar opeten maar nu kun je dat wel maar dat zorgt ook voor onvrede bij je. Een moeizame relatie met eten heb je toch al, dus laat je door die gedachte niet bang maken.
Ik kan je verder niks zeggen over ervaringen, en veel kennis heb ik er ook niet over verder. Maar wat me wel op valt bij jou is dat je altijd heel vrolijk en jolig loopt te doen maar daarin vaak wel heel negatief over jezelf doet. Zit daar niet iets waar je serieus mee aan de slag zou moeten gaan? Want ik vermoed dat jouw problematische relatie met eten voor het overgrote deel psychische oorzaken heeft en daar gaat die GBP natuurlijk niks aan veranderen. Ik denk dat dat belangrijk is als je ooit niet alleen slank, maar ook tevreden over jezelf wilt zijn! Ik zou dat allereerst doen dus, echt heel serieus aan de slag met jezelf. Zonder dingen weg te wuiven of er grappen over te maken.
Wbt die personal trainer; bij mij op de sportschool is een clubje van 4 die samen een personal trainer hebben genomen. Ze betalen hem wel wat meer dan als je alleen komt, maar omdat ze die kosten met 4 mensen delen valt het echt heel erg mee.
woensdag 22 juli 2015 om 22:15
Natuurlijk is het maf dat een operatie wel vergoed wordt en intensieve begeleiding niet.... Maar dat is wel hoe de situatie is.
Het schijnt wel dat mensen met die intensieve begeleiding in heel veel gevallen tóch niet blijvend afvallen en toch weer aan komen, dus ik weet ook niet of dat DE oplossing is.
Troesj, er zal wel een psychisch kantje aan zitten hoor, maar ik krijg ook begeleiding van psycholoog en diëtist als ik het traject in ga. Dat maakt het een win-win situatie, dat ik door die operatie wél de psychologische begeleiding krijg die ik graag wil, of nodig heb.
Ik ga iig het traject in.
Mijn vriend man kan die dag niet mee maar ik heb mijn vader gevraagd om dan mee te gaan. Lijkt me toch verstandig om die info-ochtend niet alleen te doen. Twee horen meer dan één, zeg maar.
We zullen het wel zien. Ik ga straks iig eerst op vakantie en dan gaan we met frisse tegenzin het traject in.
Ik heb overigens vandaag wel met mijn baas gepraat. Aangegeven dat ik dit traject in ga en dat ik een aantal afspraken moet doen van tevoren. Baas stond er gelukkig begripvol in, dus dat scheelt al.
Het schijnt wel dat mensen met die intensieve begeleiding in heel veel gevallen tóch niet blijvend afvallen en toch weer aan komen, dus ik weet ook niet of dat DE oplossing is.
Troesj, er zal wel een psychisch kantje aan zitten hoor, maar ik krijg ook begeleiding van psycholoog en diëtist als ik het traject in ga. Dat maakt het een win-win situatie, dat ik door die operatie wél de psychologische begeleiding krijg die ik graag wil, of nodig heb.
Ik ga iig het traject in.
Mijn vriend man kan die dag niet mee maar ik heb mijn vader gevraagd om dan mee te gaan. Lijkt me toch verstandig om die info-ochtend niet alleen te doen. Twee horen meer dan één, zeg maar.
We zullen het wel zien. Ik ga straks iig eerst op vakantie en dan gaan we met frisse tegenzin het traject in.
Ik heb overigens vandaag wel met mijn baas gepraat. Aangegeven dat ik dit traject in ga en dat ik een aantal afspraken moet doen van tevoren. Baas stond er gelukkig begripvol in, dus dat scheelt al.
668, the neighbour of the Beast
vrijdag 24 juli 2015 om 16:50
Hee marels,
Ik had vorig jaar ook gereageerd. Inmiddels is mijn gbp 13 mnd geleden en ik heb nu maat 36. Het is zalig en het gaat heel goed.
Er zit idd een psychisch stuk in. Zorg een zkh waar je goed en langdurig begeleid wordt, langer dan 1-2 jaar. Veel mensen krijgen het nml pas na die tijd moeilijk. Je bent niet voor niks zo dik waarschijnlijk dus een psycholoog is echt noodzaak. Ik ben heel blij met ds mijne.
Het fijnste vind ik mijn conditie nu en het normaal zijn. Geen rare blikken meer, geen ongemakken meer, in alle stoelen passen enzo.. Ik had het veel eerder moeten doen. Doodsbang was ik, maar ik ben zooooooooo gelukkig ermee!
Het blijft een hulpmiddel, maar wel een goede.
Veel succes met je traject!!!
Ik had vorig jaar ook gereageerd. Inmiddels is mijn gbp 13 mnd geleden en ik heb nu maat 36. Het is zalig en het gaat heel goed.
Er zit idd een psychisch stuk in. Zorg een zkh waar je goed en langdurig begeleid wordt, langer dan 1-2 jaar. Veel mensen krijgen het nml pas na die tijd moeilijk. Je bent niet voor niks zo dik waarschijnlijk dus een psycholoog is echt noodzaak. Ik ben heel blij met ds mijne.
Het fijnste vind ik mijn conditie nu en het normaal zijn. Geen rare blikken meer, geen ongemakken meer, in alle stoelen passen enzo.. Ik had het veel eerder moeten doen. Doodsbang was ik, maar ik ben zooooooooo gelukkig ermee!
Het blijft een hulpmiddel, maar wel een goede.
Veel succes met je traject!!!
vrijdag 24 juli 2015 om 17:23
quote:Marels schreef op 22 juli 2015 @ 22:15:
Natuurlijk is het maf dat een operatie wel vergoed wordt en intensieve begeleiding niet.... Maar dat is wel hoe de situatie is.
Het schijnt wel dat mensen met die intensieve begeleiding in heel veel gevallen tóch niet blijvend afvallen en toch weer aan komen, dus ik weet ook niet of dat DE oplossing is.
Troesj, er zal wel een psychisch kantje aan zitten hoor, maar ik krijg ook begeleiding van psycholoog en diëtist als ik het traject in ga. Dat maakt het een win-win situatie, dat ik door die operatie wél de psychologische begeleiding krijg die ik graag wil, of nodig heb.
Ik ga iig het traject in.
Mijn vriend man kan die dag niet mee maar ik heb mijn vader gevraagd om dan mee te gaan. Lijkt me toch verstandig om die info-ochtend niet alleen te doen. Twee horen meer dan één, zeg maar.
We zullen het wel zien. Ik ga straks iig eerst op vakantie en dan gaan we met frisse tegenzin het traject in.
Ik heb overigens vandaag wel met mijn baas gepraat. Aangegeven dat ik dit traject in ga en dat ik een aantal afspraken moet doen van tevoren. Baas stond er gelukkig begripvol in, dus dat scheelt al.
Ik heb met een heel aardige mevrouw van mijn zorgverzekering erover gesproken. Ze vergoeden inderdaad alleen als er een bariatrische operatie in het traject zit. Op dit moment is dat de enige blijvende remedie tegen morbide obesitas. Een intensief traject zonder operatie kan effectief zijn, maar blijkt volgens hen in de meeste gevallen niet blijvend te zijn. Vandaar dat ze alleen een traject met operatie vergoeden.
Fijn dat je baas begrip heeft. Ik kreeg op het werk ook heel veel begrip en steun, iedereen stond zo achter me en leefde zo mee. Heel fijn is dat.
Natuurlijk is het maf dat een operatie wel vergoed wordt en intensieve begeleiding niet.... Maar dat is wel hoe de situatie is.
Het schijnt wel dat mensen met die intensieve begeleiding in heel veel gevallen tóch niet blijvend afvallen en toch weer aan komen, dus ik weet ook niet of dat DE oplossing is.
Troesj, er zal wel een psychisch kantje aan zitten hoor, maar ik krijg ook begeleiding van psycholoog en diëtist als ik het traject in ga. Dat maakt het een win-win situatie, dat ik door die operatie wél de psychologische begeleiding krijg die ik graag wil, of nodig heb.
Ik ga iig het traject in.
Mijn vriend man kan die dag niet mee maar ik heb mijn vader gevraagd om dan mee te gaan. Lijkt me toch verstandig om die info-ochtend niet alleen te doen. Twee horen meer dan één, zeg maar.
We zullen het wel zien. Ik ga straks iig eerst op vakantie en dan gaan we met frisse tegenzin het traject in.
Ik heb overigens vandaag wel met mijn baas gepraat. Aangegeven dat ik dit traject in ga en dat ik een aantal afspraken moet doen van tevoren. Baas stond er gelukkig begripvol in, dus dat scheelt al.
Ik heb met een heel aardige mevrouw van mijn zorgverzekering erover gesproken. Ze vergoeden inderdaad alleen als er een bariatrische operatie in het traject zit. Op dit moment is dat de enige blijvende remedie tegen morbide obesitas. Een intensief traject zonder operatie kan effectief zijn, maar blijkt volgens hen in de meeste gevallen niet blijvend te zijn. Vandaar dat ze alleen een traject met operatie vergoeden.
Fijn dat je baas begrip heeft. Ik kreeg op het werk ook heel veel begrip en steun, iedereen stond zo achter me en leefde zo mee. Heel fijn is dat.
Ab imo pectore
zondag 9 augustus 2015 om 22:43
Hi Marels,
Net je hele topic doorgelezen. Hoe herkenbaar...
Ik heb dezelfde weg gelopen als jij en ben nu zover in het traject dat ik half sept geopereerd word, ik krijg een gastric bypass.
Doodeng. Maar ook ik zie geen andere opties.
Ik kan je zeggen dat het voortraject waarin bepaald word of je in aanmerking komt voor een operatie naar mijn mening niet veel voorstelt. Het belangrijkste is toch dat je er slf achter staat.
Wat mij bezig houdt, gaat het me lukken om de knop om te zetten. De eerste twee jaar na de operatie lukt dat vast maar wat daarna.
Mocht je besluiten tot een operatie kunnen we elkaar misschien supporten?
Ik zou het fijn vinden om een maatje te hebben in dit proces en jij zou gebruik kunnen makem van mijn ervaring.
Ideetje?
Net je hele topic doorgelezen. Hoe herkenbaar...
Ik heb dezelfde weg gelopen als jij en ben nu zover in het traject dat ik half sept geopereerd word, ik krijg een gastric bypass.
Doodeng. Maar ook ik zie geen andere opties.
Ik kan je zeggen dat het voortraject waarin bepaald word of je in aanmerking komt voor een operatie naar mijn mening niet veel voorstelt. Het belangrijkste is toch dat je er slf achter staat.
Wat mij bezig houdt, gaat het me lukken om de knop om te zetten. De eerste twee jaar na de operatie lukt dat vast maar wat daarna.
Mocht je besluiten tot een operatie kunnen we elkaar misschien supporten?
Ik zou het fijn vinden om een maatje te hebben in dit proces en jij zou gebruik kunnen makem van mijn ervaring.
Ideetje?
zondag 9 augustus 2015 om 23:19
