Gezondheid
alle pijlers
korsakov?
maandag 16 januari 2012 om 09:50
hallo allemaal,
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, ken teveel mensen hier van wie ik liever niet wil dat ze hier van af weten.
Ik wil graag weten of er mensen zijn die het volgende herkennen. Ik zal eerst even wat achtergrond schetsen.
Ben al zo'n 20 jaar samen met mijn man, we hebben samen kinderen. Ik heb altijd veel van hem gehouden, hij ook van mij. We hebben uiteraard onze ups en downs gehad in al die jaren. Hij is geen makkelijke man. Meerdere malen zware psychische inzinkingen gehad. Heeft eigenlijk alle jaren bij psychologen gelopen, medicijnen geslikt. Maar op zich is dat wel onder controle. Hij heeft een zeer zware baan, die hij op zich heel goed doet, maar heeft zo'n 1,5 geleden wel met een burnout een tijd thuis gezeten. Maar goed, we hebben dit samen altijd wel aangekunt. Het is wel af en toe wel heel zwaar geweest, zeker in combinatie met onze nog jonge kinderen.
Het enige echte grote probleem is zijn alcoholgebruik. Eigenlijk is hij altijd al een zware drinker geweest. In onze studententijd was dat ok, dronk toen zelf ook best veel. Daarna is dat voor mij vrij snel afgelopen, toen ik ging werken en helemaal toen de kinderen kwamen. Bij hem is het altijd wel een beetje op het randje geweest, maar de laatste ongeveer vier jaar is het echt uit de hand gaan lopen. Door de week valt het wel mee, hij pakt dan wel waar hij kan hier en daar wijn/bier mee, maar in het weekend gaat hij los. Vorig jaar was het op een gegeven moment zo dat hij in een weekend wel 8 tot 9 flessen wijn kon wegtanken. De weekenden begonnen een redelijke hel te worden voor mij. Ook omdat de kinderen er steeds vaker mee geconfronteerd werden. Er zijn dingen gebeurd die niet door de beugel kunnen. En altijd beloofde hij na het weekend beterschap en had hij spijt.
Vorig jaar is na een walgelijke dronkenschap op een buurtfeestje de bom pas echt ingeslagen. Ik heb zijn ouders erbij betrokken en dit maakte wel indruk. Hij heeft het toen echt serieus opgepakt. Heeft ook hulp ingeroepen bij een instantie. Die vonden het probleem echter niet zo groot, stelde een behandeling via email voor, waarin er vervolgens niet of nauwlijks werd gereageerd. Is eigenlijk op niets uitgelopen. Maar zijn drankgebruik is wel behoorlijk verminderd, hij is ook een keer 4weken gestopt (hij zou eigenlijk 2 maanden, maar ok). Ik maak iedere keer afspraken met hem over wat wel of niet kan, maar die worden wel heel vaak geschonden. Ook liegt hij zeer regelmatig over zijn drankgebruik. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem ook niet meer zo vertrouw.
Dit weekend was ook weer zo een rotweekend. Vrijdagavond was hij dronken, zaterdag was hij dronken. Ik heb er zo genoeg van. Ik weet gewoon niet meer wat ik nog kan doen, heb hem al zo vaak gesmeekt, en hij heeft mijn al zo vaak beterschap beloofd. Het allerergste is dat de kinderen er echt onder beginnen te lijden. Ik merk toch al dat ze heel erg naar mij toe trekken, ik ben duidelijk hun veilige haven, dat is papa gewoon niet meer voor ze. Ik weet dat hij dat verscrhrikkelijk vindt. Hij zegt keer op keer dat de kinderen allles voor hem zijn, en dat is ook waar.
Die drank is gewoon zijn enige uitlaapklep op de een of andere manier. Volgens mij trekt hij het anders gewoon niet goed, de zware baan, gezin, in combi met zijn psychische problematiek.
Mijn concrete vraag is eigenlijk de volgende. Het laatste jaar valt me steeds vaker op dat hij ook op dagen dat hij 100% zeker niet gedronken heeft, toch een soort van dronken lijkt. Ik zie het soms smorgens al dat hij vandaag weer ''die man'' is. Hij heeft dan ook een rare spraak. Kijkt heel vreemd uit zijn ogen. Gisterenochtend vroeg mijn oudste zoon ook aan mij of papa dronken was, maar dat kon echt niet zo zijn. Het klinkt stom maar hij ziet er dan echt een beetje als een debiel uit, hele rare ogen ook. Hij heeft verder die dag niet zoveel meer gedronken, een paar biertjes (mijn zoon vroeg aan mij of ik wilde vragen of hij niet meer wilde drinken, heb ik gedaan, helaas niet het gewenste effect).
Maar dit soort dagen komen dus best wel vaak voor, dat ik echt zie dat hij niet zichzelf is, ook lichamelijk niet, en ik begin me daar best wel zorgen over te maken. Zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit uiteraard aan een begin van korsakov te denken, maar misschien ook wel iets anders.
Zijn er hier mensen die bij iemand anders hebben meegemaakt hoe korsakov verloopt? Ik hoor heel graag ervaringen.
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, ken teveel mensen hier van wie ik liever niet wil dat ze hier van af weten.
Ik wil graag weten of er mensen zijn die het volgende herkennen. Ik zal eerst even wat achtergrond schetsen.
Ben al zo'n 20 jaar samen met mijn man, we hebben samen kinderen. Ik heb altijd veel van hem gehouden, hij ook van mij. We hebben uiteraard onze ups en downs gehad in al die jaren. Hij is geen makkelijke man. Meerdere malen zware psychische inzinkingen gehad. Heeft eigenlijk alle jaren bij psychologen gelopen, medicijnen geslikt. Maar op zich is dat wel onder controle. Hij heeft een zeer zware baan, die hij op zich heel goed doet, maar heeft zo'n 1,5 geleden wel met een burnout een tijd thuis gezeten. Maar goed, we hebben dit samen altijd wel aangekunt. Het is wel af en toe wel heel zwaar geweest, zeker in combinatie met onze nog jonge kinderen.
Het enige echte grote probleem is zijn alcoholgebruik. Eigenlijk is hij altijd al een zware drinker geweest. In onze studententijd was dat ok, dronk toen zelf ook best veel. Daarna is dat voor mij vrij snel afgelopen, toen ik ging werken en helemaal toen de kinderen kwamen. Bij hem is het altijd wel een beetje op het randje geweest, maar de laatste ongeveer vier jaar is het echt uit de hand gaan lopen. Door de week valt het wel mee, hij pakt dan wel waar hij kan hier en daar wijn/bier mee, maar in het weekend gaat hij los. Vorig jaar was het op een gegeven moment zo dat hij in een weekend wel 8 tot 9 flessen wijn kon wegtanken. De weekenden begonnen een redelijke hel te worden voor mij. Ook omdat de kinderen er steeds vaker mee geconfronteerd werden. Er zijn dingen gebeurd die niet door de beugel kunnen. En altijd beloofde hij na het weekend beterschap en had hij spijt.
Vorig jaar is na een walgelijke dronkenschap op een buurtfeestje de bom pas echt ingeslagen. Ik heb zijn ouders erbij betrokken en dit maakte wel indruk. Hij heeft het toen echt serieus opgepakt. Heeft ook hulp ingeroepen bij een instantie. Die vonden het probleem echter niet zo groot, stelde een behandeling via email voor, waarin er vervolgens niet of nauwlijks werd gereageerd. Is eigenlijk op niets uitgelopen. Maar zijn drankgebruik is wel behoorlijk verminderd, hij is ook een keer 4weken gestopt (hij zou eigenlijk 2 maanden, maar ok). Ik maak iedere keer afspraken met hem over wat wel of niet kan, maar die worden wel heel vaak geschonden. Ook liegt hij zeer regelmatig over zijn drankgebruik. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem ook niet meer zo vertrouw.
Dit weekend was ook weer zo een rotweekend. Vrijdagavond was hij dronken, zaterdag was hij dronken. Ik heb er zo genoeg van. Ik weet gewoon niet meer wat ik nog kan doen, heb hem al zo vaak gesmeekt, en hij heeft mijn al zo vaak beterschap beloofd. Het allerergste is dat de kinderen er echt onder beginnen te lijden. Ik merk toch al dat ze heel erg naar mij toe trekken, ik ben duidelijk hun veilige haven, dat is papa gewoon niet meer voor ze. Ik weet dat hij dat verscrhrikkelijk vindt. Hij zegt keer op keer dat de kinderen allles voor hem zijn, en dat is ook waar.
Die drank is gewoon zijn enige uitlaapklep op de een of andere manier. Volgens mij trekt hij het anders gewoon niet goed, de zware baan, gezin, in combi met zijn psychische problematiek.
Mijn concrete vraag is eigenlijk de volgende. Het laatste jaar valt me steeds vaker op dat hij ook op dagen dat hij 100% zeker niet gedronken heeft, toch een soort van dronken lijkt. Ik zie het soms smorgens al dat hij vandaag weer ''die man'' is. Hij heeft dan ook een rare spraak. Kijkt heel vreemd uit zijn ogen. Gisterenochtend vroeg mijn oudste zoon ook aan mij of papa dronken was, maar dat kon echt niet zo zijn. Het klinkt stom maar hij ziet er dan echt een beetje als een debiel uit, hele rare ogen ook. Hij heeft verder die dag niet zoveel meer gedronken, een paar biertjes (mijn zoon vroeg aan mij of ik wilde vragen of hij niet meer wilde drinken, heb ik gedaan, helaas niet het gewenste effect).
Maar dit soort dagen komen dus best wel vaak voor, dat ik echt zie dat hij niet zichzelf is, ook lichamelijk niet, en ik begin me daar best wel zorgen over te maken. Zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit uiteraard aan een begin van korsakov te denken, maar misschien ook wel iets anders.
Zijn er hier mensen die bij iemand anders hebben meegemaakt hoe korsakov verloopt? Ik hoor heel graag ervaringen.
dinsdag 31 januari 2012 om 12:53
Even een update, wie weet leest er nog iemand, en anders ben ik het weer even kwijt.
Het gaat hier echt heel goed. Man heeft sinds mijn ultimatum 2 weken gelden geen druppel meer gedronken. Dit gaat hem eigenlijk heel goed af. We praten er heel veel over. Hij is nu zelf ook wel een beetje het halleluja gevoel kwijt (wat ik al niet had) en dat is juist wel goed, realistischer. Wat hier steeds gezegd wordt, dat degene het echt zelf moet willen, dat merk ik nu ook. HIj wil het nu echt echt echt niet meer. Hij ervaart het nu zelfs zo, dat hij het prettig vindt dat hij er niet meer mee bezig hoeft te zijn. Hij kan gewoon niet drinken, punt. Afkickverschijnselen heeft hij eigenlijk niet verder, dat is denk ik geluk hebben.
Ik kan me eigenlijk bijna niet meer voorstellen dat het alsnog mis zal gaan, echt niet. We hebben nu zo'n heftige crisis ook doorgemaakt en hij heeft zo met alles voor ons gekozen, het is zo tot hem doorgedrongen.
Zijn ogen zijn echt geopend, en hij wil niet verder zoals het was.
De eerste twee drankloze weekenden waren overigens ook heerlijk. Het geeft allemaal zoveel rust. Ben zelf nog steeds heel veel aan het verwerken, zoals gezegd de schuldgevoelens naar de kinderen, maar ook wel de boosheid over hoe hij me zo heeft kunnen belazeren, en dat ik zelf zo lang zoveel heb gepikt. Een kleine identiteitscrisis bijna.
Tot zover deze update!
Het gaat hier echt heel goed. Man heeft sinds mijn ultimatum 2 weken gelden geen druppel meer gedronken. Dit gaat hem eigenlijk heel goed af. We praten er heel veel over. Hij is nu zelf ook wel een beetje het halleluja gevoel kwijt (wat ik al niet had) en dat is juist wel goed, realistischer. Wat hier steeds gezegd wordt, dat degene het echt zelf moet willen, dat merk ik nu ook. HIj wil het nu echt echt echt niet meer. Hij ervaart het nu zelfs zo, dat hij het prettig vindt dat hij er niet meer mee bezig hoeft te zijn. Hij kan gewoon niet drinken, punt. Afkickverschijnselen heeft hij eigenlijk niet verder, dat is denk ik geluk hebben.
Ik kan me eigenlijk bijna niet meer voorstellen dat het alsnog mis zal gaan, echt niet. We hebben nu zo'n heftige crisis ook doorgemaakt en hij heeft zo met alles voor ons gekozen, het is zo tot hem doorgedrongen.
Zijn ogen zijn echt geopend, en hij wil niet verder zoals het was.
De eerste twee drankloze weekenden waren overigens ook heerlijk. Het geeft allemaal zoveel rust. Ben zelf nog steeds heel veel aan het verwerken, zoals gezegd de schuldgevoelens naar de kinderen, maar ook wel de boosheid over hoe hij me zo heeft kunnen belazeren, en dat ik zelf zo lang zoveel heb gepikt. Een kleine identiteitscrisis bijna.
Tot zover deze update!
dinsdag 31 januari 2012 om 13:15
Hey eikje
dank je voro je update, ik had meegelezen. Heb nog niet kunnen reageren want het raakt me te persoonlijk als dochter van een alcolhol verslaafde vader.
Deze 2 weken zijn mooi maar reken je niet rijk. Ik heb niet gelezen dat je man nu hulp heeft. stuur hem naar de AA. Dat is heel laagdrempelig en werkt. Jij kunt naar de AA versie (al anon)voor partners. Doe dat want ik ben bang dat je dit nog steeds te rooskleurig ziet. 2 weken niet drinken is mooi maar daar ben je er niet mee. De fysieke kant stelt niets voor (een roker is ook met een paar dagen de lichamelijke noodzaak kwijt).
Na deze weken gaat het pas beginnen. En zeker zijn eerdere opmerking dat ie vindt dat ie straks best een paar biertjes zou moeten kunnen drinken zegt alles in mijn ogen.
De relatie met mijn vader is nu goed maar er is zo vreselijk veel vergald in het verleden en ik ben daar nog steeds niet helemaal los van. Je moet je voorstellen dat je vader immer en altijd de drank verkiest boven zijn kind. De impact daarvan is niet uit te leggen.
Dus blij dat het voor nu goed gaat en als de sodemieter hulp erbij!
Succes en ik hoop echt van harte voor je kinderen dat het gaat werken!!!!
dank je voro je update, ik had meegelezen. Heb nog niet kunnen reageren want het raakt me te persoonlijk als dochter van een alcolhol verslaafde vader.
Deze 2 weken zijn mooi maar reken je niet rijk. Ik heb niet gelezen dat je man nu hulp heeft. stuur hem naar de AA. Dat is heel laagdrempelig en werkt. Jij kunt naar de AA versie (al anon)voor partners. Doe dat want ik ben bang dat je dit nog steeds te rooskleurig ziet. 2 weken niet drinken is mooi maar daar ben je er niet mee. De fysieke kant stelt niets voor (een roker is ook met een paar dagen de lichamelijke noodzaak kwijt).
Na deze weken gaat het pas beginnen. En zeker zijn eerdere opmerking dat ie vindt dat ie straks best een paar biertjes zou moeten kunnen drinken zegt alles in mijn ogen.
De relatie met mijn vader is nu goed maar er is zo vreselijk veel vergald in het verleden en ik ben daar nog steeds niet helemaal los van. Je moet je voorstellen dat je vader immer en altijd de drank verkiest boven zijn kind. De impact daarvan is niet uit te leggen.
Dus blij dat het voor nu goed gaat en als de sodemieter hulp erbij!
Succes en ik hoop echt van harte voor je kinderen dat het gaat werken!!!!
dinsdag 31 januari 2012 om 13:55
Hoi Binic, dank je voor je reactie en wat vreselijk voor je van je vader.
Man heeft wel hulp van een instantie, heeft daar ook wel contact mee, niet heel veel. Zelf heb ik geen hulp van een instantie, maar ben wel gaan praten met een aantal mensen, wat ik eerder nooit deed, tegen niemand.
Overigens, over dat hij graag ooit weer normaal wil kunnen drinken, daar hebben we ook weer heel veel over gepraat, omdat ik heel erg de kriebels daarvan krijg. Hij geeft zelf wel aan dat dat dan echt over een aantal jaar heel misschien weer zou kunnen, dat hoopt hij. Het is geen moeten ofzo, en heeft helemaal geen prioriteit, is nu verder ook niet aan de orde.
Ik snap dat je sceptisch bent, en ik ben ook op mijn hoede, maar ik meen echt wat ik zei, ik denk dat het goed zal blijven gaan.
Man heeft wel hulp van een instantie, heeft daar ook wel contact mee, niet heel veel. Zelf heb ik geen hulp van een instantie, maar ben wel gaan praten met een aantal mensen, wat ik eerder nooit deed, tegen niemand.
Overigens, over dat hij graag ooit weer normaal wil kunnen drinken, daar hebben we ook weer heel veel over gepraat, omdat ik heel erg de kriebels daarvan krijg. Hij geeft zelf wel aan dat dat dan echt over een aantal jaar heel misschien weer zou kunnen, dat hoopt hij. Het is geen moeten ofzo, en heeft helemaal geen prioriteit, is nu verder ook niet aan de orde.
Ik snap dat je sceptisch bent, en ik ben ook op mijn hoede, maar ik meen echt wat ik zei, ik denk dat het goed zal blijven gaan.
dinsdag 31 januari 2012 om 15:00
Echt eikje, ik gun het jullie dat het goed gaat, zo ontzettend.
Maar ik weet dat realiteit anders is. Het feit dat je man op het moment dat hij nog moet gaan stoppen bezig met wanneer hij weer kan drinken, dat is echt een scheepshoornsignaal over hoe erg hij verslaafd is. Dat komt mij zo luid binnen dat mijn oren ervan tuten (bij wijze van dan, heb even geen beter voorbeeld).
Ik ben blij dat hij hulp heeft, dat kan een boel schelen.
Het gaat heel goed met mij maar het verdriet, de machteloosheid, de pijn van mijn moeder, etc etc. Dat vormt je als persoon. soms neem ik het mijn moeder ook heel kwalijk dat ze niet is weggegaan.
En ik lees van jou een beetje dezelfde argumenten. Ja maar het is een goede man, hij werkt zo hard, hij leuk met de kinderen etc etc MAAR vervolgens zet diezelfde goede leuke man de fles aan zijn mond. En vernielt vervolgens zoveel. Dat heb ik nooit kunnen begrijpen.
Maar nogmaals ik hoop echt dat het ibj jullie goed komt!!!
Maar ik weet dat realiteit anders is. Het feit dat je man op het moment dat hij nog moet gaan stoppen bezig met wanneer hij weer kan drinken, dat is echt een scheepshoornsignaal over hoe erg hij verslaafd is. Dat komt mij zo luid binnen dat mijn oren ervan tuten (bij wijze van dan, heb even geen beter voorbeeld).
Ik ben blij dat hij hulp heeft, dat kan een boel schelen.
Het gaat heel goed met mij maar het verdriet, de machteloosheid, de pijn van mijn moeder, etc etc. Dat vormt je als persoon. soms neem ik het mijn moeder ook heel kwalijk dat ze niet is weggegaan.
En ik lees van jou een beetje dezelfde argumenten. Ja maar het is een goede man, hij werkt zo hard, hij leuk met de kinderen etc etc MAAR vervolgens zet diezelfde goede leuke man de fles aan zijn mond. En vernielt vervolgens zoveel. Dat heb ik nooit kunnen begrijpen.
Maar nogmaals ik hoop echt dat het ibj jullie goed komt!!!
dinsdag 31 januari 2012 om 22:00
Korsakov is geheugenstoornis, desorientatie, plannings en organisatiestoornissen als gevolg van langdurig en overmatig alcohol gebruik. Vaak in combinatie van slechtie voeding patroon. Hierdoor ontstaat een vitamine te kort. Je ziet vaak bij mensen met korsakov dat zij een groot tekort hebben van vitaminen B1 en B12.
Ik werk op een korsakov afdeling. Ik werk hier nog niet zolang en weet ook nog niet veel van het ziektebeeld. Afhankelijk van je verhaal kan ik ook niet zeggen of het korsakov is. Wel zou ik hulp zoeken. Het is een verslaving en bij dit soort verslavingen is vaak hulp nodig van profesionals.
Ik werk op een korsakov afdeling. Ik werk hier nog niet zolang en weet ook nog niet veel van het ziektebeeld. Afhankelijk van je verhaal kan ik ook niet zeggen of het korsakov is. Wel zou ik hulp zoeken. Het is een verslaving en bij dit soort verslavingen is vaak hulp nodig van profesionals.
woensdag 1 februari 2012 om 00:09
Ik herken dit verhaal. Bij mijn man speelde dit vorig jaar, ook toen hij gek genoeg zijn alcoholgebruik minderde voor mij. Hij begon echt dement gedrag te vertonen. Stelde dezelfde vraag steeds weer, wankelde, was ontoerekeningvatbaar. Ik dacht ook aan Korsakov. Ik heb hem naar de dokter gesleurd en het hele verhaal verteld. Hij moest van de huisarts acuut stoppen met drinken, wat hij ook heeft gedaan omdat hij geschrokken was. Na veel onderzoeken en een ziekenhuisopname bleek hij cirrose te hebben. Het rare gedrag komt omdat de lever de alcohol niet meer kan verwerken en de gifstoffen naar de hersenen gaan, aldus de specialist. Doodeng dus.
Ik hoop dat hij op tijd tot inkeer komt. Als je al cirrose hebt ben je nl te laat... Zeker met kinderen zou je toch tot inkeer moeten komen.
Ik hoop dat hij op tijd tot inkeer komt. Als je al cirrose hebt ben je nl te laat... Zeker met kinderen zou je toch tot inkeer moeten komen.
woensdag 1 februari 2012 om 14:36
Jee m-ski wat heftig. Hoe is het nu met je man? Heeft hij veel klachten? Is hij nu gestopt met drinken?
Sinds mijn man gestopt is met drinken heb ik geen enkele keer meer dit vreemde gedrag gezien. Denk toch dat hij op die momenten gewoon nog onder invloed was van de avond ervoor. Ook wel een teken dat zijn lever het niet goed meer kon verwerken denk ik.
Nog bedankt voor je info Snoopy, ik denk inmiddels niet meer aan korsakov bij mijn man.
Binic3, bedankt voor het delen van je gevoelens. Zo belangrijk om die impact op de kinderen goed te voelen.
Sinds mijn man gestopt is met drinken heb ik geen enkele keer meer dit vreemde gedrag gezien. Denk toch dat hij op die momenten gewoon nog onder invloed was van de avond ervoor. Ook wel een teken dat zijn lever het niet goed meer kon verwerken denk ik.
Nog bedankt voor je info Snoopy, ik denk inmiddels niet meer aan korsakov bij mijn man.
Binic3, bedankt voor het delen van je gevoelens. Zo belangrijk om die impact op de kinderen goed te voelen.
woensdag 1 februari 2012 om 16:33
Ja, hij is helemaal gestopt. Dit was het laatste duwtje dat hij nodig had. Onze relatie is hierdoor enorm verbeterd, maar ja: hij heeft wel onomkeerbare leverschade. Met medicijnen is het te controleren maar helaas zijn er bijwerkingen. Nee, met je lever moet je niet rotzooien.
Ik herken de zenuwen en de onzekerheid van het leven met een alcoholist. En natuurlijk is het voor vreemden makkelijk zeggen dat je dan maar weg moet gaan. Zo zwartwit is het gewoon niet altijd. Ik heb besloten hem te steunen, maar uiteindelijk moet hij het zelf overwinnen. Ik hoop echt dat het hem lukt, zeker omdat er kinderen in het spel zijn.
Ik herken de zenuwen en de onzekerheid van het leven met een alcoholist. En natuurlijk is het voor vreemden makkelijk zeggen dat je dan maar weg moet gaan. Zo zwartwit is het gewoon niet altijd. Ik heb besloten hem te steunen, maar uiteindelijk moet hij het zelf overwinnen. Ik hoop echt dat het hem lukt, zeker omdat er kinderen in het spel zijn.
donderdag 2 februari 2012 om 19:09
Hij heeft portale hypertensie, een hoge bloeddruk in de ader die door de organen gaat. Daar krijgt hij betablokkers voor. En hij had ascites, een enorme vochtophoping uit de lever. Daar slikt hij plaspillen voor en die hebben weer bijwerkingen (spierpijn, moeheid etc). Hij zag eerst ook helemaal geel. Nu gelukkig niet meer
Nu is het belangrijk alles onder controle te houden zodat de beschadiging niet verergert.
Hoe is het bij jullie nu?
Nu is het belangrijk alles onder controle te houden zodat de beschadiging niet verergert.
Hoe is het bij jullie nu?
zaterdag 29 september 2012 om 20:50
quote:eikje schreef op 16 januari 2012 @ 09:50:
hallo allemaal,
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, ken teveel mensen hier van wie ik liever niet wil dat ze hier van af weten.
Ik wil graag weten of er mensen zijn die het volgende herkennen. Ik zal eerst even wat achtergrond schetsen.
Ben al zo'n 20 jaar samen met mijn man, we hebben samen kinderen. Ik heb altijd veel van hem gehouden, hij ook van mij. We hebben uiteraard onze ups en downs gehad in al die jaren. Hij is geen makkelijke man. Meerdere malen zware psychische inzinkingen gehad. Heeft eigenlijk alle jaren bij psychologen gelopen, medicijnen geslikt. Maar op zich is dat wel onder controle. Hij heeft een zeer zware baan, die hij op zich heel goed doet, maar heeft zo'n 1,5 geleden wel met een burnout een tijd thuis gezeten. Maar goed, we hebben dit samen altijd wel aangekunt. Het is wel af en toe wel heel zwaar geweest, zeker in combinatie met onze nog jonge kinderen.
Het enige echte grote probleem is zijn alcoholgebruik. Eigenlijk is hij altijd al een zware drinker geweest. In onze studententijd was dat ok, dronk toen zelf ook best veel. Daarna is dat voor mij vrij snel afgelopen, toen ik ging werken en helemaal toen de kinderen kwamen. Bij hem is het altijd wel een beetje op het randje geweest, maar de laatste ongeveer vier jaar is het echt uit de hand gaan lopen. Door de week valt het wel mee, hij pakt dan wel waar hij kan hier en daar wijn/bier mee, maar in het weekend gaat hij los. Vorig jaar was het op een gegeven moment zo dat hij in een weekend wel 8 tot 9 flessen wijn kon wegtanken. De weekenden begonnen een redelijke hel te worden voor mij. Ook omdat de kinderen er steeds vaker mee geconfronteerd werden. Er zijn dingen gebeurd die niet door de beugel kunnen. En altijd beloofde hij na het weekend beterschap en had hij spijt.
Vorig jaar is na een walgelijke dronkenschap op een buurtfeestje de bom pas echt ingeslagen. Ik heb zijn ouders erbij betrokken en dit maakte wel indruk. Hij heeft het toen echt serieus opgepakt. Heeft ook hulp ingeroepen bij een instantie. Die vonden het probleem echter niet zo groot, stelde een behandeling via email voor, waarin er vervolgens niet of nauwlijks werd gereageerd. Is eigenlijk op niets uitgelopen. Maar zijn drankgebruik is wel behoorlijk verminderd, hij is ook een keer 4weken gestopt (hij zou eigenlijk 2 maanden, maar ok). Ik maak iedere keer afspraken met hem over wat wel of niet kan, maar die worden wel heel vaak geschonden. Ook liegt hij zeer regelmatig over zijn drankgebruik. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem ook niet meer zo vertrouw.
Dit weekend was ook weer zo een rotweekend. Vrijdagavond was hij dronken, zaterdag was hij dronken. Ik heb er zo genoeg van. Ik weet gewoon niet meer wat ik nog kan doen, heb hem al zo vaak gesmeekt, en hij heeft mijn al zo vaak beterschap beloofd. Het allerergste is dat de kinderen er echt onder beginnen te lijden. Ik merk toch al dat ze heel erg naar mij toe trekken, ik ben duidelijk hun veilige haven, dat is papa gewoon niet meer voor ze. Ik weet dat hij dat verscrhrikkelijk vindt. Hij zegt keer op keer dat de kinderen allles voor hem zijn, en dat is ook waar.
Die drank is gewoon zijn enige uitlaapklep op de een of andere manier. Volgens mij trekt hij het anders gewoon niet goed, de zware baan, gezin, in combi met zijn psychische problematiek.
Mijn concrete vraag is eigenlijk de volgende. Het laatste jaar valt me steeds vaker op dat hij ook op dagen dat hij 100% zeker niet gedronken heeft, toch een soort van dronken lijkt. Ik zie het soms smorgens al dat hij vandaag weer ''die man'' is. Hij heeft dan ook een rare spraak. Kijkt heel vreemd uit zijn ogen. Gisterenochtend vroeg mijn oudste zoon ook aan mij of papa dronken was, maar dat kon echt niet zo zijn. Het klinkt stom maar hij ziet er dan echt een beetje als een debiel uit, hele rare ogen ook. Hij heeft verder die dag niet zoveel meer gedronken, een paar biertjes (mijn zoon vroeg aan mij of ik wilde vragen of hij niet meer wilde drinken, heb ik gedaan, helaas niet het gewenste effect).
Maar dit soort dagen komen dus best wel vaak voor, dat ik echt zie dat hij niet zichzelf is, ook lichamelijk niet, en ik begin me daar best wel zorgen over te maken. Zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit uiteraard aan een begin van korsakov te denken, maar misschien ook wel iets anders.
Zijn er hier mensen die bij iemand anders hebben meegemaakt hoe korsakov verloopt? Ik hoor heel graag ervaringen.
hallo allemaal,
Ik heb een nieuwe nick aangemaakt, ken teveel mensen hier van wie ik liever niet wil dat ze hier van af weten.
Ik wil graag weten of er mensen zijn die het volgende herkennen. Ik zal eerst even wat achtergrond schetsen.
Ben al zo'n 20 jaar samen met mijn man, we hebben samen kinderen. Ik heb altijd veel van hem gehouden, hij ook van mij. We hebben uiteraard onze ups en downs gehad in al die jaren. Hij is geen makkelijke man. Meerdere malen zware psychische inzinkingen gehad. Heeft eigenlijk alle jaren bij psychologen gelopen, medicijnen geslikt. Maar op zich is dat wel onder controle. Hij heeft een zeer zware baan, die hij op zich heel goed doet, maar heeft zo'n 1,5 geleden wel met een burnout een tijd thuis gezeten. Maar goed, we hebben dit samen altijd wel aangekunt. Het is wel af en toe wel heel zwaar geweest, zeker in combinatie met onze nog jonge kinderen.
Het enige echte grote probleem is zijn alcoholgebruik. Eigenlijk is hij altijd al een zware drinker geweest. In onze studententijd was dat ok, dronk toen zelf ook best veel. Daarna is dat voor mij vrij snel afgelopen, toen ik ging werken en helemaal toen de kinderen kwamen. Bij hem is het altijd wel een beetje op het randje geweest, maar de laatste ongeveer vier jaar is het echt uit de hand gaan lopen. Door de week valt het wel mee, hij pakt dan wel waar hij kan hier en daar wijn/bier mee, maar in het weekend gaat hij los. Vorig jaar was het op een gegeven moment zo dat hij in een weekend wel 8 tot 9 flessen wijn kon wegtanken. De weekenden begonnen een redelijke hel te worden voor mij. Ook omdat de kinderen er steeds vaker mee geconfronteerd werden. Er zijn dingen gebeurd die niet door de beugel kunnen. En altijd beloofde hij na het weekend beterschap en had hij spijt.
Vorig jaar is na een walgelijke dronkenschap op een buurtfeestje de bom pas echt ingeslagen. Ik heb zijn ouders erbij betrokken en dit maakte wel indruk. Hij heeft het toen echt serieus opgepakt. Heeft ook hulp ingeroepen bij een instantie. Die vonden het probleem echter niet zo groot, stelde een behandeling via email voor, waarin er vervolgens niet of nauwlijks werd gereageerd. Is eigenlijk op niets uitgelopen. Maar zijn drankgebruik is wel behoorlijk verminderd, hij is ook een keer 4weken gestopt (hij zou eigenlijk 2 maanden, maar ok). Ik maak iedere keer afspraken met hem over wat wel of niet kan, maar die worden wel heel vaak geschonden. Ook liegt hij zeer regelmatig over zijn drankgebruik. Ik moet eerlijk zeggen dat ik hem ook niet meer zo vertrouw.
Dit weekend was ook weer zo een rotweekend. Vrijdagavond was hij dronken, zaterdag was hij dronken. Ik heb er zo genoeg van. Ik weet gewoon niet meer wat ik nog kan doen, heb hem al zo vaak gesmeekt, en hij heeft mijn al zo vaak beterschap beloofd. Het allerergste is dat de kinderen er echt onder beginnen te lijden. Ik merk toch al dat ze heel erg naar mij toe trekken, ik ben duidelijk hun veilige haven, dat is papa gewoon niet meer voor ze. Ik weet dat hij dat verscrhrikkelijk vindt. Hij zegt keer op keer dat de kinderen allles voor hem zijn, en dat is ook waar.
Die drank is gewoon zijn enige uitlaapklep op de een of andere manier. Volgens mij trekt hij het anders gewoon niet goed, de zware baan, gezin, in combi met zijn psychische problematiek.
Mijn concrete vraag is eigenlijk de volgende. Het laatste jaar valt me steeds vaker op dat hij ook op dagen dat hij 100% zeker niet gedronken heeft, toch een soort van dronken lijkt. Ik zie het soms smorgens al dat hij vandaag weer ''die man'' is. Hij heeft dan ook een rare spraak. Kijkt heel vreemd uit zijn ogen. Gisterenochtend vroeg mijn oudste zoon ook aan mij of papa dronken was, maar dat kon echt niet zo zijn. Het klinkt stom maar hij ziet er dan echt een beetje als een debiel uit, hele rare ogen ook. Hij heeft verder die dag niet zoveel meer gedronken, een paar biertjes (mijn zoon vroeg aan mij of ik wilde vragen of hij niet meer wilde drinken, heb ik gedaan, helaas niet het gewenste effect).
Maar dit soort dagen komen dus best wel vaak voor, dat ik echt zie dat hij niet zichzelf is, ook lichamelijk niet, en ik begin me daar best wel zorgen over te maken. Zijn er mensen die dit herkennen? Ik zit uiteraard aan een begin van korsakov te denken, maar misschien ook wel iets anders.
Zijn er hier mensen die bij iemand anders hebben meegemaakt hoe korsakov verloopt? Ik hoor heel graag ervaringen.
zaterdag 29 september 2012 om 21:03
Lieve Antje,
Je hebt je bericht in januari geplaatst. Ik vraag me af hoe het nu met je is?
Ik ben in dezelfde situatie geweest als jij, mijn man is radicaal gestopt met drinken. Maar ik ken alle verschijnselen nog!
Om op je vraag te antwoorden (over zijn soms vreemde gedrag als hij niet gedronken kan hebben): natuurlijk lijkt het erop dat hij stiekum drinkt. Maar...het kan ook zijn van niet, want zijn lever is zo aangedaan dat hij bij twee koppen koffie al vreemde ogen krijgt. Dat is echt waar, hij kan het gedrag van een dronken man gaan vertonen bij alles wat sterk op de lever werkt, zoals bijvoorbeeld medicijnen. Die worden immers ook door de lever afgebroken. De lever kan dat niet meer aan. Mijn man dronk verschrikkelijk veel en was zeer agressief. Dus jullie hebben echt een groot probleem, je kunt eraan werken door het onder ogen te zien. Smeken helpt niet, maar bij ons heeft het geholpen dat ik naast hem bleef staan. Je moet doen wat je denkt wat het beste is en dan moed verzamelen. Ik wil je ten alle tijde helpen en kan je ook wel raad geven. Groetjes,
Evapost.
Je hebt je bericht in januari geplaatst. Ik vraag me af hoe het nu met je is?
Ik ben in dezelfde situatie geweest als jij, mijn man is radicaal gestopt met drinken. Maar ik ken alle verschijnselen nog!
Om op je vraag te antwoorden (over zijn soms vreemde gedrag als hij niet gedronken kan hebben): natuurlijk lijkt het erop dat hij stiekum drinkt. Maar...het kan ook zijn van niet, want zijn lever is zo aangedaan dat hij bij twee koppen koffie al vreemde ogen krijgt. Dat is echt waar, hij kan het gedrag van een dronken man gaan vertonen bij alles wat sterk op de lever werkt, zoals bijvoorbeeld medicijnen. Die worden immers ook door de lever afgebroken. De lever kan dat niet meer aan. Mijn man dronk verschrikkelijk veel en was zeer agressief. Dus jullie hebben echt een groot probleem, je kunt eraan werken door het onder ogen te zien. Smeken helpt niet, maar bij ons heeft het geholpen dat ik naast hem bleef staan. Je moet doen wat je denkt wat het beste is en dan moed verzamelen. Ik wil je ten alle tijde helpen en kan je ook wel raad geven. Groetjes,
Evapost.
woensdag 8 augustus 2018 om 23:44
donderdag 9 augustus 2018 om 07:12
Zwaar voor je. Sterkte gewenst.
Eikje is al 6 jaar niet meer op dit forum geweest, dus denk dat ze je berichtje niet meer leest.
