Gezondheid
alle pijlers
Mevrouw u heeft kanker
vrijdag 20 maart 2020 om 23:29
Op 16 februari ben ik voor de 2jaarlijkse MRI scans in het ziekenhuis geweest (Omdat ik het Men1 syndroom heb)
er worden dan scans van je hoofd ,hals en buik gemaakt en het gekke was dat ik nooit bang ben geweest en dit keer wel dacht: ze zullen toch niks vinden he.
Op 19 februari ging de telefoon en de specialist die je dan verteld dat er afwijkingen zijn gevonden in je alvleesklier en je lever .
Je spreekt af dat je een bloed prikbriefje en een briefje om je urine in te leveren krijgt ,maar dat duurt een week omdat het carnaval is en dan letterlijk alles hier plat ligt .
Vrijdag 28 februari bloed geprikt en urine ingeleverd, zaterdag 7maart een gerichte MRI van mijn lever en alvleesklier .
12 maart word er dan door de specialist gezegd : Mevrouw u heeft kanker en hij snapt er net zoveel van als ik , ik weet niet meer wat ik voel of denken moet ik ga van nul naar honderd van huilen naar lachen en ondertussen zit daar de specialist die een fitte gezonde vrouw voor zich heeft en er zelf ook van ondersteboven is.
Afgelopen dinsdag een punctie van de lever laten doen,daarna in alle rust op een kamer gelegen die ik door de Corona niet heb hoeven delen en weg kon doezelen.
Wanneer ik de uitslag krijg weten we nog niet het weefsel moet een week op kweek daarna maakt de specialist waar ik bij loop een afspraak met de juiste oncoloog ,als we die afspraak hebben zal ook de specialist er bij zijn .
Ik weet gewoon niet meer wat te doen ,ik probeer me te concentreren op de mooie dingen ,maar ik betrap mezelf erop dat ik niet aan de toekomst durf te denken dat de onbevangenheid weg is , ik heb het gevoel dat ik haast moet maken met alles dat er van alles geregeld moet worden ,maar ook dat ik sterk moet zijn voor mijn man ,mijn dochters en de omgeving .
Vandaag van de collega"s van mijn man een heel mooi boeket en een lief beertje ontvangen ,en voor het eerst gewoon gehuild ik zag de bezorger ons tuin pad oplopen en ik was vol ongeloof en zo emotioneel .
Ik ben dankbaar voor al het mooie wat op ons pad komt en opgelucht dat mijn man zo gesteund word op zijn werk,maar ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet ik wil nog niet weg ,ik wil nog blijven ik zou zo graag het gewoon willen uitgillen .
Ik schrijf het daarom maar van me af ,want ik weet het niet meer .
er worden dan scans van je hoofd ,hals en buik gemaakt en het gekke was dat ik nooit bang ben geweest en dit keer wel dacht: ze zullen toch niks vinden he.
Op 19 februari ging de telefoon en de specialist die je dan verteld dat er afwijkingen zijn gevonden in je alvleesklier en je lever .
Je spreekt af dat je een bloed prikbriefje en een briefje om je urine in te leveren krijgt ,maar dat duurt een week omdat het carnaval is en dan letterlijk alles hier plat ligt .
Vrijdag 28 februari bloed geprikt en urine ingeleverd, zaterdag 7maart een gerichte MRI van mijn lever en alvleesklier .
12 maart word er dan door de specialist gezegd : Mevrouw u heeft kanker en hij snapt er net zoveel van als ik , ik weet niet meer wat ik voel of denken moet ik ga van nul naar honderd van huilen naar lachen en ondertussen zit daar de specialist die een fitte gezonde vrouw voor zich heeft en er zelf ook van ondersteboven is.
Afgelopen dinsdag een punctie van de lever laten doen,daarna in alle rust op een kamer gelegen die ik door de Corona niet heb hoeven delen en weg kon doezelen.
Wanneer ik de uitslag krijg weten we nog niet het weefsel moet een week op kweek daarna maakt de specialist waar ik bij loop een afspraak met de juiste oncoloog ,als we die afspraak hebben zal ook de specialist er bij zijn .
Ik weet gewoon niet meer wat te doen ,ik probeer me te concentreren op de mooie dingen ,maar ik betrap mezelf erop dat ik niet aan de toekomst durf te denken dat de onbevangenheid weg is , ik heb het gevoel dat ik haast moet maken met alles dat er van alles geregeld moet worden ,maar ook dat ik sterk moet zijn voor mijn man ,mijn dochters en de omgeving .
Vandaag van de collega"s van mijn man een heel mooi boeket en een lief beertje ontvangen ,en voor het eerst gewoon gehuild ik zag de bezorger ons tuin pad oplopen en ik was vol ongeloof en zo emotioneel .
Ik ben dankbaar voor al het mooie wat op ons pad komt en opgelucht dat mijn man zo gesteund word op zijn werk,maar ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet ik wil nog niet weg ,ik wil nog blijven ik zou zo graag het gewoon willen uitgillen .
Ik schrijf het daarom maar van me af ,want ik weet het niet meer .
zaterdag 21 maart 2020 om 08:23
- knip ... knip -
Je hoeft nu niet sterk te zijn. Houd elkaar stevig vast en warm je aan de liefde die je voor elkaar voelt.
Ook bij mij gingen de gedachten alle kanten op, van het gaat vast goed komen tot ben ik er volgend jaar nog wel en wat moet ik allemaal gaan regelen voor mijn man die misschien alleen achter blijft. Laat het maar gewoon over je heen komen.
Ik wens je heel veel sterkte en heel veel liefde toe van alle mensen om je heen
Je hoeft nu niet sterk te zijn. Houd elkaar stevig vast en warm je aan de liefde die je voor elkaar voelt.
Ook bij mij gingen de gedachten alle kanten op, van het gaat vast goed komen tot ben ik er volgend jaar nog wel en wat moet ik allemaal gaan regelen voor mijn man die misschien alleen achter blijft. Laat het maar gewoon over je heen komen.
Ik wens je heel veel sterkte en heel veel liefde toe van alle mensen om je heen
anoniem_6515dbffb48c1 wijzigde dit bericht op 11-06-2020 19:44
16.94% gewijzigd
zaterdag 21 maart 2020 om 08:42
Heel veel sterkte. In 2013 kreeg ik dezelfde boodschap. Ik was alleen naar het ziekenhuis gefietst (had een bultje in mijn kaak waar een biopsie van gemaakt was), en ik zou de uitslag vernemen. De kaakchirurg die me de boodschap bracht was tamelijk afstandelijk, die vertelde me gewoon dat er kankercellen waren aangetroffen en dat ik de dag erop naar de oncoloog moest. De afspraak was al gemaakt. Ik weet nog dat ik terugfietste naar huis, en onderweg wat boodschappen deed bij AH. Raar genoeg vroeg ik me toen af: "zouden de mensen die samen met mij in de rij staan bij de kassa, nu zien dat ik kanker heb?"
Daarna kwam de mallemolen van onderzoek na onderzoek, het is raar, alsof het over een ander gaat. Maar het gaat over jezelf. 5 dagen lang elke dag weer naar het ziekenhuis voor allerlei soorten scans, foto's, botpuncties, andere puncties, enz. enz.
De impact is pas later op me ingedaald.
Maar ik ben hersteld uiteindelijk en dat wens ik jou ook van harte toe. De weg is niet altijd makkelijk, maar blijf vertrouwen, zorg goed voor jezelf en ik geef je een dikke knuffel.
Daarna kwam de mallemolen van onderzoek na onderzoek, het is raar, alsof het over een ander gaat. Maar het gaat over jezelf. 5 dagen lang elke dag weer naar het ziekenhuis voor allerlei soorten scans, foto's, botpuncties, andere puncties, enz. enz.
De impact is pas later op me ingedaald.
Maar ik ben hersteld uiteindelijk en dat wens ik jou ook van harte toe. De weg is niet altijd makkelijk, maar blijf vertrouwen, zorg goed voor jezelf en ik geef je een dikke knuffel.
Time for the real me to emerge, Possum! Get out the gladiolas!
zaterdag 21 maart 2020 om 09:11
Wat enorm fijn dat je genezen bent Pejeka.pejeka schreef: ↑21-03-2020 08:42Heel veel sterkte. In 2013 kreeg ik dezelfde boodschap. Ik was alleen naar het ziekenhuis gefietst (had een bultje in mijn kaak waar een biopsie van gemaakt was), en ik zou de uitslag vernemen. De kaakchirurg die me de boodschap bracht was tamelijk afstandelijk, die vertelde me gewoon dat er kankercellen waren aangetroffen en dat ik de dag erop naar de oncoloog moest. De afspraak was al gemaakt. Ik weet nog dat ik terugfietste naar huis, en onderweg wat boodschappen deed bij AH. Raar genoeg vroeg ik me toen af: "zouden de mensen die samen met mij in de rij staan bij de kassa, nu zien dat ik kanker heb?"
Daarna kwam de mallemolen van onderzoek na onderzoek, het is raar, alsof het over een ander gaat. Maar het gaat over jezelf. 5 dagen lang elke dag weer naar het ziekenhuis voor allerlei soorten scans, foto's, botpuncties, andere puncties, enz. enz.
De impact is pas later op me ingedaald.
Maar ik ben hersteld uiteindelijk en dat wens ik jou ook van harte toe. De weg is niet altijd makkelijk, maar blijf vertrouwen, zorg goed voor jezelf en ik geef je een dikke knuffel.
De beste stuurlui, zitten op het Viva forum.
zaterdag 21 maart 2020 om 09:17
zaterdag 21 maart 2020 om 12:58
Graag gedaan. SterkteVlinder1963 schreef: ↑21-03-2020 01:39Ik heb om die reden ook geen bijschildklieren meer de laatste zijn er 2jaar geleden uit gehaald.
Dank je wel dat je het uitgelegd hebt, ik kon het even niet onder woorden brengen
maandag 23 maart 2020 om 22:31
Begin van de avond ben doir de specialist en de oncoloog gebeld, en ik heb slecht nieuws gekregen.
Ik heb alvleesklier kanker en door de corona kan ik geen chemo die de kanker remt krijgen.
De kanker word dan een paar maanden gerekt met behoud van kwaliteit van leven.
Nu maar hopen dat de corona snel voorbij is en ik dan nog fit genoeg ben om de chemo te kunnen doen.
Ik hoop dat jullie er begrip voor hebben dat ik niet veel onlime zal zijn. Mijn man heeft me heel erg hard nodig op het moment.
Dank je wel voor de lieve woorden en het mee leven
Ik heb alvleesklier kanker en door de corona kan ik geen chemo die de kanker remt krijgen.
De kanker word dan een paar maanden gerekt met behoud van kwaliteit van leven.
Nu maar hopen dat de corona snel voorbij is en ik dan nog fit genoeg ben om de chemo te kunnen doen.
Ik hoop dat jullie er begrip voor hebben dat ik niet veel onlime zal zijn. Mijn man heeft me heel erg hard nodig op het moment.
Dank je wel voor de lieve woorden en het mee leven
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
