Gezondheid
alle pijlers
Mevrouw u heeft kanker
vrijdag 20 maart 2020 om 23:29
Op 16 februari ben ik voor de 2jaarlijkse MRI scans in het ziekenhuis geweest (Omdat ik het Men1 syndroom heb)
er worden dan scans van je hoofd ,hals en buik gemaakt en het gekke was dat ik nooit bang ben geweest en dit keer wel dacht: ze zullen toch niks vinden he.
Op 19 februari ging de telefoon en de specialist die je dan verteld dat er afwijkingen zijn gevonden in je alvleesklier en je lever .
Je spreekt af dat je een bloed prikbriefje en een briefje om je urine in te leveren krijgt ,maar dat duurt een week omdat het carnaval is en dan letterlijk alles hier plat ligt .
Vrijdag 28 februari bloed geprikt en urine ingeleverd, zaterdag 7maart een gerichte MRI van mijn lever en alvleesklier .
12 maart word er dan door de specialist gezegd : Mevrouw u heeft kanker en hij snapt er net zoveel van als ik , ik weet niet meer wat ik voel of denken moet ik ga van nul naar honderd van huilen naar lachen en ondertussen zit daar de specialist die een fitte gezonde vrouw voor zich heeft en er zelf ook van ondersteboven is.
Afgelopen dinsdag een punctie van de lever laten doen,daarna in alle rust op een kamer gelegen die ik door de Corona niet heb hoeven delen en weg kon doezelen.
Wanneer ik de uitslag krijg weten we nog niet het weefsel moet een week op kweek daarna maakt de specialist waar ik bij loop een afspraak met de juiste oncoloog ,als we die afspraak hebben zal ook de specialist er bij zijn .
Ik weet gewoon niet meer wat te doen ,ik probeer me te concentreren op de mooie dingen ,maar ik betrap mezelf erop dat ik niet aan de toekomst durf te denken dat de onbevangenheid weg is , ik heb het gevoel dat ik haast moet maken met alles dat er van alles geregeld moet worden ,maar ook dat ik sterk moet zijn voor mijn man ,mijn dochters en de omgeving .
Vandaag van de collega"s van mijn man een heel mooi boeket en een lief beertje ontvangen ,en voor het eerst gewoon gehuild ik zag de bezorger ons tuin pad oplopen en ik was vol ongeloof en zo emotioneel .
Ik ben dankbaar voor al het mooie wat op ons pad komt en opgelucht dat mijn man zo gesteund word op zijn werk,maar ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet ik wil nog niet weg ,ik wil nog blijven ik zou zo graag het gewoon willen uitgillen .
Ik schrijf het daarom maar van me af ,want ik weet het niet meer .
er worden dan scans van je hoofd ,hals en buik gemaakt en het gekke was dat ik nooit bang ben geweest en dit keer wel dacht: ze zullen toch niks vinden he.
Op 19 februari ging de telefoon en de specialist die je dan verteld dat er afwijkingen zijn gevonden in je alvleesklier en je lever .
Je spreekt af dat je een bloed prikbriefje en een briefje om je urine in te leveren krijgt ,maar dat duurt een week omdat het carnaval is en dan letterlijk alles hier plat ligt .
Vrijdag 28 februari bloed geprikt en urine ingeleverd, zaterdag 7maart een gerichte MRI van mijn lever en alvleesklier .
12 maart word er dan door de specialist gezegd : Mevrouw u heeft kanker en hij snapt er net zoveel van als ik , ik weet niet meer wat ik voel of denken moet ik ga van nul naar honderd van huilen naar lachen en ondertussen zit daar de specialist die een fitte gezonde vrouw voor zich heeft en er zelf ook van ondersteboven is.
Afgelopen dinsdag een punctie van de lever laten doen,daarna in alle rust op een kamer gelegen die ik door de Corona niet heb hoeven delen en weg kon doezelen.
Wanneer ik de uitslag krijg weten we nog niet het weefsel moet een week op kweek daarna maakt de specialist waar ik bij loop een afspraak met de juiste oncoloog ,als we die afspraak hebben zal ook de specialist er bij zijn .
Ik weet gewoon niet meer wat te doen ,ik probeer me te concentreren op de mooie dingen ,maar ik betrap mezelf erop dat ik niet aan de toekomst durf te denken dat de onbevangenheid weg is , ik heb het gevoel dat ik haast moet maken met alles dat er van alles geregeld moet worden ,maar ook dat ik sterk moet zijn voor mijn man ,mijn dochters en de omgeving .
Vandaag van de collega"s van mijn man een heel mooi boeket en een lief beertje ontvangen ,en voor het eerst gewoon gehuild ik zag de bezorger ons tuin pad oplopen en ik was vol ongeloof en zo emotioneel .
Ik ben dankbaar voor al het mooie wat op ons pad komt en opgelucht dat mijn man zo gesteund word op zijn werk,maar ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet ik wil nog niet weg ,ik wil nog blijven ik zou zo graag het gewoon willen uitgillen .
Ik schrijf het daarom maar van me af ,want ik weet het niet meer .
vrijdag 20 maart 2020 om 23:36
dank je wel, er is ook niks te zeggen want wat moet je zeggen
vrijdag 20 maart 2020 om 23:37
Woorden schieten tekort. Het is niet mogelijk onder deze omstandigheden om je een hart onder de riem te steken.
De enige poging die ik kan wagen is je op het hart te drukken niets van de uitslagen nu al te gaan verzinnen en daardoor met een doemscenario jezelf helemaal gek te maken. Gemakkelijk van mijn kant natuurlijk, maar ik hoop van harte dat je het kunt.
Als je behoefte hebt om te gillen, gil dan, je longen uit je lijf.
Als je behoefte hebt om te huilen, schroom dan niet, je hebt het recht.
Een oprechte kroel van mij en de wens op goed bericht.
De enige poging die ik kan wagen is je op het hart te drukken niets van de uitslagen nu al te gaan verzinnen en daardoor met een doemscenario jezelf helemaal gek te maken. Gemakkelijk van mijn kant natuurlijk, maar ik hoop van harte dat je het kunt.
Als je behoefte hebt om te gillen, gil dan, je longen uit je lijf.
Als je behoefte hebt om te huilen, schroom dan niet, je hebt het recht.
Een oprechte kroel van mij en de wens op goed bericht.
vrijdag 20 maart 2020 om 23:40
Dank je wel lieverd ,ik probeer positief te blijven en heb al zo vaak gezegd : ik ga niet dood en ik pak alles wat positief is met twee handen aan maar dan en vooral in de avond komt de angst naar boven .Cateautje schreef: ↑20-03-2020 23:37Woorden schieten tekort. Het is niet mogelijk onder deze omstandigheden om je een hart onder de riem te steken.
De enige poging die ik kan wagen is je op het hart te drukken niets van de uitslagen nu al te gaan verzinnen en daardoor met een doemscenario jezelf helemaal gek te maken. Gemakkelijk van mijn kant natuurlijk, maar ik hoop van harte dat je het kunt.
Als je behoefte hebt om te gillen, gil dan, je longen uit je lijf.
Als je behoefte hebt om te huilen, schroom dan niet, je hebt het recht.
Een oprechte kroel van mij en de wens op goed bericht.
vrijdag 20 maart 2020 om 23:41
Klopt idd, maar het is nu de vraag of deze type kanker door de Men 1 komt of niet als het daarvan komt heb ik nog de hoop dat het geremd kan worden en ik nog lang op mijn bezem kan rondvliegenLaCatastrophe schreef: ↑20-03-2020 23:37Och, MEN1 (of 2) is ook echt erg naar lijkt me omdat er altijd wel iets van onzekerheid is qua risico op vervelende dingen.
Schrijf vooral van je af als dit je wat lucht geeft.
vrijdag 20 maart 2020 om 23:55
zaterdag 21 maart 2020 om 00:16
Dank je Doreia, steeds als we op de goede weg zijn komt er iets anders op ons pad maar dit had ik niet verwacht
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
