Gezondheid
alle pijlers
Mevrouw u heeft kanker
vrijdag 20 maart 2020 23:29
Op 16 februari ben ik voor de 2jaarlijkse MRI scans in het ziekenhuis geweest (Omdat ik het Men1 syndroom heb)
er worden dan scans van je hoofd ,hals en buik gemaakt en het gekke was dat ik nooit bang ben geweest en dit keer wel dacht: ze zullen toch niks vinden he.
Op 19 februari ging de telefoon en de specialist die je dan verteld dat er afwijkingen zijn gevonden in je alvleesklier en je lever .
Je spreekt af dat je een bloed prikbriefje en een briefje om je urine in te leveren krijgt ,maar dat duurt een week omdat het carnaval is en dan letterlijk alles hier plat ligt .
Vrijdag 28 februari bloed geprikt en urine ingeleverd, zaterdag 7maart een gerichte MRI van mijn lever en alvleesklier .
12 maart word er dan door de specialist gezegd : Mevrouw u heeft kanker en hij snapt er net zoveel van als ik , ik weet niet meer wat ik voel of denken moet ik ga van nul naar honderd van huilen naar lachen en ondertussen zit daar de specialist die een fitte gezonde vrouw voor zich heeft en er zelf ook van ondersteboven is.
Afgelopen dinsdag een punctie van de lever laten doen,daarna in alle rust op een kamer gelegen die ik door de Corona niet heb hoeven delen en weg kon doezelen.
Wanneer ik de uitslag krijg weten we nog niet het weefsel moet een week op kweek daarna maakt de specialist waar ik bij loop een afspraak met de juiste oncoloog ,als we die afspraak hebben zal ook de specialist er bij zijn .
Ik weet gewoon niet meer wat te doen ,ik probeer me te concentreren op de mooie dingen ,maar ik betrap mezelf erop dat ik niet aan de toekomst durf te denken dat de onbevangenheid weg is , ik heb het gevoel dat ik haast moet maken met alles dat er van alles geregeld moet worden ,maar ook dat ik sterk moet zijn voor mijn man ,mijn dochters en de omgeving .
Vandaag van de collega"s van mijn man een heel mooi boeket en een lief beertje ontvangen ,en voor het eerst gewoon gehuild ik zag de bezorger ons tuin pad oplopen en ik was vol ongeloof en zo emotioneel .
Ik ben dankbaar voor al het mooie wat op ons pad komt en opgelucht dat mijn man zo gesteund word op zijn werk,maar ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet ik wil nog niet weg ,ik wil nog blijven ik zou zo graag het gewoon willen uitgillen .
Ik schrijf het daarom maar van me af ,want ik weet het niet meer .
er worden dan scans van je hoofd ,hals en buik gemaakt en het gekke was dat ik nooit bang ben geweest en dit keer wel dacht: ze zullen toch niks vinden he.
Op 19 februari ging de telefoon en de specialist die je dan verteld dat er afwijkingen zijn gevonden in je alvleesklier en je lever .
Je spreekt af dat je een bloed prikbriefje en een briefje om je urine in te leveren krijgt ,maar dat duurt een week omdat het carnaval is en dan letterlijk alles hier plat ligt .
Vrijdag 28 februari bloed geprikt en urine ingeleverd, zaterdag 7maart een gerichte MRI van mijn lever en alvleesklier .
12 maart word er dan door de specialist gezegd : Mevrouw u heeft kanker en hij snapt er net zoveel van als ik , ik weet niet meer wat ik voel of denken moet ik ga van nul naar honderd van huilen naar lachen en ondertussen zit daar de specialist die een fitte gezonde vrouw voor zich heeft en er zelf ook van ondersteboven is.
Afgelopen dinsdag een punctie van de lever laten doen,daarna in alle rust op een kamer gelegen die ik door de Corona niet heb hoeven delen en weg kon doezelen.
Wanneer ik de uitslag krijg weten we nog niet het weefsel moet een week op kweek daarna maakt de specialist waar ik bij loop een afspraak met de juiste oncoloog ,als we die afspraak hebben zal ook de specialist er bij zijn .
Ik weet gewoon niet meer wat te doen ,ik probeer me te concentreren op de mooie dingen ,maar ik betrap mezelf erop dat ik niet aan de toekomst durf te denken dat de onbevangenheid weg is , ik heb het gevoel dat ik haast moet maken met alles dat er van alles geregeld moet worden ,maar ook dat ik sterk moet zijn voor mijn man ,mijn dochters en de omgeving .
Vandaag van de collega"s van mijn man een heel mooi boeket en een lief beertje ontvangen ,en voor het eerst gewoon gehuild ik zag de bezorger ons tuin pad oplopen en ik was vol ongeloof en zo emotioneel .
Ik ben dankbaar voor al het mooie wat op ons pad komt en opgelucht dat mijn man zo gesteund word op zijn werk,maar ik weet gewoon niet wat ik met mezelf aan moet ik wil nog niet weg ,ik wil nog blijven ik zou zo graag het gewoon willen uitgillen .
Ik schrijf het daarom maar van me af ,want ik weet het niet meer .
. Heel veel sterkte
woensdag 25 maart 2020 03:04
Wat vreselijk erg voor je om dit mee te moeten maken. En dan ook nog in deze toch al moeilijke tijd waardoor het niet vanzelfsprekend is al je dierbaren dichtbij je te kunnen hebben.
Dat je je verdoofd voelt is begrijpelijk, dit is gewoon teveel om te bevatten.
Ik wens jou en je gezin heel erg veel sterkte
Dat je je verdoofd voelt is begrijpelijk, dit is gewoon teveel om te bevatten.
Ik wens jou en je gezin heel erg veel sterkte
woensdag 25 maart 2020 09:11
Helen Dowling Instituut kan soms begeleiding bieden voor jou of je dierbaren. Dit is zo'n schok, alles staat stil en op zijn kop.
https://www.hdi.nl
https://www.hdi.nl
paperlantern wijzigde dit bericht op 25-03-2020 09:13
Reden: link invoegen lukt niet goed
Reden: link invoegen lukt niet goed
15.53% gewijzigd
woensdag 25 maart 2020 19:55
Vlinder1963 schreef: ↑25-03-2020 02:37Er zijn geen woorden die kunnen helpen ik ben zelf verdoofd en besef nu steeds meer dat er strakjes geen morgen zal zijn.
woensdag 25 maart 2020 21:45
Vlinder1963 schreef: ↑25-03-2020 02:37Er zijn geen woorden die kunnen helpen ik ben zelf verdoofd en besef nu steeds meer dat er strakjes geen morgen zal zijn.
woensdag 25 maart 2020 23:16
Vlinder1963 schreef: ↑25-03-2020 02:37Er zijn geen woorden die kunnen helpen ik ben zelf verdoofd en besef nu steeds meer dat er strakjes geen morgen zal zijn.
Wat een kutnieuws.
Nee heb je, ja kun je krijgen
maandag 30 maart 2020 22:40
Dank je wel voor de lieve berichtjes, vandaag in Maastricht opgenomen en hopelijk morgen weer naar huis. Ik was al twee dagen niet in orde en de klachten wezen richting inwendige bloeding, maar kon ook calcium tekort zijn.
Ik had dus een behoorlijk calcium tekort waardoor je hart kan gaan stil staan, en dat is niet de afspraak, ik ga dood aan kanker en met een beetje mazeel niet op de reguliere manier zoals niks bij mij gaat
Ik had dus een behoorlijk calcium tekort waardoor je hart kan gaan stil staan, en dat is niet de afspraak, ik ga dood aan kanker en met een beetje mazeel niet op de reguliere manier zoals niks bij mij gaat
dinsdag 31 maart 2020 03:40
dinsdag 31 maart 2020 11:14
Wat verschrikkelijk!Vlinder1963 schreef: ↑23-03-2020 22:31Begin van de avond ben doir de specialist en de oncoloog gebeld, en ik heb slecht nieuws gekregen.
Ik heb alvleesklier kanker en door de corona kan ik geen chemo die de kanker remt krijgen.
De kanker word dan een paar maanden gerekt met behoud van kwaliteit van leven.
Nu maar hopen dat de corona snel voorbij is en ik dan nog fit genoeg ben om de chemo te kunnen doen.
Ik hoop dat jullie er begrip voor hebben dat ik niet veel onlime zal zijn. Mijn man heeft me heel erg hard nodig op het moment.
Dank je wel voor de lieve woorden en het mee leven
Ik dacht dat zaken die met kanker te maken hadden gewoon wél doorlopen in het ziekenhuis, maar zelfs dit niet?
Wat bizar dat je de kans ontnomen wordt om levensverlengende behandelingen te volgen.
Veel sterkte
dinsdag 31 maart 2020 11:24
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
