Gezondheid
alle pijlers
Mijn moeder
woensdag 17 februari 2010 om 15:26
Mijn moeder heeft 13 jaar geleden borstkanker gehad. Het was destijds in een beginstadium en ze had geen uitzaaingen. Vandaag is ze weer voor de jaarlijkse mammografie geweest en ze hebben iets gezien, kalkpuntjes. Ze gaan meteen een punctie doen om het zekere voor het onzekere te nemen, maar ik ben zo bang. Ik ben helemaal in paniek en weet niet wat ik moet doen. De ergste doemscenario's gaan door mijn hoofd. Ik zit in de trein, maar zit te beven als een rietje.
woensdag 17 februari 2010 om 15:31
Ach meisje wat zal je geschrokken zijn! Zijn ze nu onderweg naar het ziekenhuis?
Ik kan me voorstellen dat er allemaal doem scenario's door je hoofd gaan. Maar probeer rustig te blijven. Eerst de uitslag afwachten. Het heeft geen zin om je druk te maken over iets waarvan je nog niet weet wat het is.
Zo probeer ik mezelf altijd rustig te krijgen. Je mag je pas druk maken als er iets is om je druk over te maken. Ik heb het zelfde achter de rug met mijn moeder.
Sterkte meis!!
Ik kan me voorstellen dat er allemaal doem scenario's door je hoofd gaan. Maar probeer rustig te blijven. Eerst de uitslag afwachten. Het heeft geen zin om je druk te maken over iets waarvan je nog niet weet wat het is.
Zo probeer ik mezelf altijd rustig te krijgen. Je mag je pas druk maken als er iets is om je druk over te maken. Ik heb het zelfde achter de rug met mijn moeder.
Sterkte meis!!
woensdag 17 februari 2010 om 15:37
woensdag 17 februari 2010 om 15:59
quote:Leaf schreef op 17 februari 2010 @ 15:53:
Ik weet dat ik niet van het ergste uit moet gaan, ik probeer dat ook steeds tegen me zelf te zeggen.
Ergste is dat ik op dit moment niemand heb, ik zit hier helemaal alleen. Niemand bij me en niemand om mee te praten...
Gelukkig dat wij er dan zijn toch? Kan je echt niemand bellen? Praten is toch makkelijker dan typen. Hoe laat komt je man thuis?
Oh ja, je zit in de trein... belt wat lastig over dit onderwerp....
Hoe lang duurt het voor de uitslag er is?
Ik weet dat ik niet van het ergste uit moet gaan, ik probeer dat ook steeds tegen me zelf te zeggen.
Ergste is dat ik op dit moment niemand heb, ik zit hier helemaal alleen. Niemand bij me en niemand om mee te praten...
Gelukkig dat wij er dan zijn toch? Kan je echt niemand bellen? Praten is toch makkelijker dan typen. Hoe laat komt je man thuis?
Oh ja, je zit in de trein... belt wat lastig over dit onderwerp....
Hoe lang duurt het voor de uitslag er is?
woensdag 17 februari 2010 om 16:22
Ik heb haar net nog even gesproken. Op de echo was eigenlijk niks te zien en in haar oksels was niks geks te voelen of te zien.
De kalkpuntjes zitten precies op het plekje waar ze destijds is geopereerd en ze heeft op dat plekje ook inwendige bestraling gehad. Volgende week donderdag krijgt ze de uitslag van de punctie. Ze moet ook voor een MRI-scan, dat schijnt nieuw beleid te zijn daar in het ziekenhuis.
Afwachten dus maar...hoe moeilijk het ook is.
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden als ik het hier neerschrijf.
De kalkpuntjes zitten precies op het plekje waar ze destijds is geopereerd en ze heeft op dat plekje ook inwendige bestraling gehad. Volgende week donderdag krijgt ze de uitslag van de punctie. Ze moet ook voor een MRI-scan, dat schijnt nieuw beleid te zijn daar in het ziekenhuis.
Afwachten dus maar...hoe moeilijk het ook is.
Ik hoop dat jullie het niet erg vinden als ik het hier neerschrijf.
woensdag 17 februari 2010 om 16:50
donderdag 18 februari 2010 om 10:04
Leaf ik heb toch even je topic opgezocht.
Wat een onzekerheid nu zeg. Ik kan me levendig voorstellen hoe je je nu voelt. Alsof het dak op je af komt. En dan niemand om mee te praten is helemaal erg. Je moet nog zo lang wachten voor die uitslag. Dat is onmenselijk.
Is de MRI al gedaan? Ik ga ervan uit dat als er iets op te zien is je dit dan eerder hoort. Dat is tenminste hier het beleid. Hoewel de puncties wel wat tijd nodig hebben, is de uitslag van de MRI meteen bekend.
Ik leef zo met je mee omdat ik weet wat het is om op die rot uitslagen te moeten wachten.
Dikke
Liefs Zoeb
Wat een onzekerheid nu zeg. Ik kan me levendig voorstellen hoe je je nu voelt. Alsof het dak op je af komt. En dan niemand om mee te praten is helemaal erg. Je moet nog zo lang wachten voor die uitslag. Dat is onmenselijk.
Is de MRI al gedaan? Ik ga ervan uit dat als er iets op te zien is je dit dan eerder hoort. Dat is tenminste hier het beleid. Hoewel de puncties wel wat tijd nodig hebben, is de uitslag van de MRI meteen bekend.
Ik leef zo met je mee omdat ik weet wat het is om op die rot uitslagen te moeten wachten.
Dikke
Liefs Zoeb
donderdag 18 februari 2010 om 10:18
Hoi Leaf, ben je al wat rustiger?
Ik weet hoe moeilijk het is, maar niet van het ergste uitgaan hoor! Tussen het constateren van een tumor en een paar calcificaties zit een wereld van verschil.
Ik heb op mijn topic ook nog een berichtje voor je achtergelaten; kijk maar of je mee wil praten, je bent in ieder geval van harte welkom om je angst en je zorgen te delen.
Ik weet hoe moeilijk het is, maar niet van het ergste uitgaan hoor! Tussen het constateren van een tumor en een paar calcificaties zit een wereld van verschil.
Ik heb op mijn topic ook nog een berichtje voor je achtergelaten; kijk maar of je mee wil praten, je bent in ieder geval van harte welkom om je angst en je zorgen te delen.
donderdag 18 februari 2010 om 10:23
Ik zou heel graag met jullie mee willen praten, ik heb er alleen gisteren al veel aan gehad.
Ik ben vanochtend even langs mijn huisarts geweest om even mijn verhaal te doen. Zij zei ook dat die puntjes helemaal niks hoeven te betekenen en als het al iets is, dat het dan waarschijnlijk weer een heel pril stadium is. Daar probeer ik me maar aan vast te houden. Ik ga dadelijk naar een vriendin, even op andere gedachten komen.
Ik ben vanochtend even langs mijn huisarts geweest om even mijn verhaal te doen. Zij zei ook dat die puntjes helemaal niks hoeven te betekenen en als het al iets is, dat het dan waarschijnlijk weer een heel pril stadium is. Daar probeer ik me maar aan vast te houden. Ik ga dadelijk naar een vriendin, even op andere gedachten komen.
maandag 8 maart 2010 om 15:02
Och Leaf, je hebt er toch een eigen topic over. Ik heb die weer omhoog gehaald. Ik snap zo goed dat Bo het er nu even niet over kan hebben en we willen jou natuurlijk ook een hart onder riem steken. Wat naar van je moeder. Had je dit nog verwacht zo lang na de onderzoeken? Veel sterkte meis.
Liefs Zoeb.
Liefs Zoeb.
maandag 8 maart 2010 om 15:10
We hebben vandaag te horen gekregen dat er toch een paar kwaadaardige cellen zijn aangetroffen. Het is nog een soort van voorstadium en de kans dat er uitzaaiingen zijn is te verwaarlozen, maar helemaal zeker zijn we pas na de operatie. Binnen nu en 4 weken wordt haar borst geamputeerd. Ik vind het zo eg voor mijn moeder, is de tweede keer dat ze dit nu meemaakt. Ik ben erg verdrietig, maar ik ga er voor haar zijn!
