Gezondheid
alle pijlers
Mijn vader heeft kanker
vrijdag 6 september 2013 om 15:25
Hallo allemaal,
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen..
Sinds een jaar geleden heb ik weer contact met mijn vader na hem 10 jaar lang niet te hebben gezien. Ik ben nu 20.
Mijn vader had begin van dit jaar al een aantal klachten rondom zijn maag. Meerdere keren naar de dokter gegaan en die gaf hem iedere een keer een antibiotica keur. Op 8 juni kreeg ik heel onverwachts een telefoontje dat mijn vader die dag daarvoor met spoed door de ambulance was opgehaald en ook direct was geopereerd. Hij had een gat in zijn maag (maagperforatie) en had het maar net gered. Bijgekomen van die schrik, kregen we te horen dat er als routine een kweekje was afgenomen om te kijken of die kanker had. En jahoor een aantal weekjes daarna kregen we het verlossende word: uw vader heeft maagkanker. In eerste instantie zou die 3 chemokuren krijgen om vervolgens geopereerd te worden en daarna weer chemo te krijgen.
Tijdens de chemokuren, met name de 2e kon hij zijn eten maar niet binnen houden. Zelfs wanneer die in het ziekenhuis werd opgenomen en sondes kreeg toegediend kwamen die er uit. Nu is er gister geconstateerd dat de tumor is gegroeid en dat er uitzaaingen zijn naar zowel zijn lever als zijn darmen. Dus de operatie gaat niet door en hij is uitbehandeld.
Sinds de afgelopen 3 dagen heeft hij zoveel pijn terwijl die dat hiervoor nooit heeft gehad. Om in een paar dagen zoveel achteruitgang te zien is zo eng.. Heb ik eindelijk mijn vader terug, kan ik alweer afscheid gaan nemen.
Vanmiddag is de huisarts langs geweest en die gaf aan dat die echt een peg (of pech?) sonde moet, om eten voeding binnen te krijgen. Mijn vader keurde dit meteen af totdat de huisarts vertelde wat het inhield. Een rechtstreekse sonde naar zijn maag. Want de tumor blokkeert de ingang van zijn maag, daarom kwam ook alles eruit.
Erg fijn dat dit mogelijk is, erg jammer dat het ziekenhuis dat niet eerst voorgesteld heeft..
Verder zal die pijnmedicatie krijgen in de vorm van morfinepleisters.
De prognose is niet erg best.. een aantal weken, misschien nog wat maanden. Mijn vader lijkt het echt te accepteren, maar wat vind ik het moeilijk om nu alweer afscheid te nemen. Hoe oneerlijk kan het wel niet zijn. Ik had mij er echt wel op voorbereid dat die door kanker uit het leven zou stappen, maar ik had zeker wel verwacht dat die de operatie zou halen.
Ik heb nog nooit iemand verloren die zo dicht bij mij staat en dus ook absoluut geen ervaring met de kanker. Ik hoop dat er misschien mensen zijn die een soortgelijke ervaring of iets willen delen.
Ik weet niet eens waar ik moet beginnen..
Sinds een jaar geleden heb ik weer contact met mijn vader na hem 10 jaar lang niet te hebben gezien. Ik ben nu 20.
Mijn vader had begin van dit jaar al een aantal klachten rondom zijn maag. Meerdere keren naar de dokter gegaan en die gaf hem iedere een keer een antibiotica keur. Op 8 juni kreeg ik heel onverwachts een telefoontje dat mijn vader die dag daarvoor met spoed door de ambulance was opgehaald en ook direct was geopereerd. Hij had een gat in zijn maag (maagperforatie) en had het maar net gered. Bijgekomen van die schrik, kregen we te horen dat er als routine een kweekje was afgenomen om te kijken of die kanker had. En jahoor een aantal weekjes daarna kregen we het verlossende word: uw vader heeft maagkanker. In eerste instantie zou die 3 chemokuren krijgen om vervolgens geopereerd te worden en daarna weer chemo te krijgen.
Tijdens de chemokuren, met name de 2e kon hij zijn eten maar niet binnen houden. Zelfs wanneer die in het ziekenhuis werd opgenomen en sondes kreeg toegediend kwamen die er uit. Nu is er gister geconstateerd dat de tumor is gegroeid en dat er uitzaaingen zijn naar zowel zijn lever als zijn darmen. Dus de operatie gaat niet door en hij is uitbehandeld.
Sinds de afgelopen 3 dagen heeft hij zoveel pijn terwijl die dat hiervoor nooit heeft gehad. Om in een paar dagen zoveel achteruitgang te zien is zo eng.. Heb ik eindelijk mijn vader terug, kan ik alweer afscheid gaan nemen.
Vanmiddag is de huisarts langs geweest en die gaf aan dat die echt een peg (of pech?) sonde moet, om eten voeding binnen te krijgen. Mijn vader keurde dit meteen af totdat de huisarts vertelde wat het inhield. Een rechtstreekse sonde naar zijn maag. Want de tumor blokkeert de ingang van zijn maag, daarom kwam ook alles eruit.
Erg fijn dat dit mogelijk is, erg jammer dat het ziekenhuis dat niet eerst voorgesteld heeft..
Verder zal die pijnmedicatie krijgen in de vorm van morfinepleisters.
De prognose is niet erg best.. een aantal weken, misschien nog wat maanden. Mijn vader lijkt het echt te accepteren, maar wat vind ik het moeilijk om nu alweer afscheid te nemen. Hoe oneerlijk kan het wel niet zijn. Ik had mij er echt wel op voorbereid dat die door kanker uit het leven zou stappen, maar ik had zeker wel verwacht dat die de operatie zou halen.
Ik heb nog nooit iemand verloren die zo dicht bij mij staat en dus ook absoluut geen ervaring met de kanker. Ik hoop dat er misschien mensen zijn die een soortgelijke ervaring of iets willen delen.
vrijdag 6 september 2013 om 15:59
jeetje wat k. voor je hoop dat je nog wel alles kan bespreken met hem! ook mijn vader is uitbehandeld, darmkanker met uitzaaiingen naar longen, lever, wsh hersenen en wat dan meer, prognose was 5 maanden geleden een aantal weken, zou in ieder geval de geboorte van mijn baby niet meemaken, nu ben ik 36 weken zwanger dus baby komt bijna hij wil hem nog zien voordat hij sterft maar gaat nu wel heel hard achteruit, hij wil de baby nog zien, ik wil bij zijn sterven zijn en begravenis, hopelijk kan hij het nog een aantal weken volhouden ( woon op drie uur rijden bij hem vandaan dus red het nu bijna niet om 6 uur op een dag te rijden) sterkte!!!!!
vrijdag 6 september 2013 om 16:07
Ook ik heb dit meegemaakt,weliswaar geen darmkanker mar bij mijn vader werd longkanker geconstateerd,2 dagen later kregen we te horen dat hij uitbehandeld was en naar huis mocht om te sterven, hij kreeg ook enkele weken tot maanden,het heeft in totaal nog geen twee weken geduurd,waarvan de laatse 5 dagen niet meer aanspreekbaar ivm morfinepomp,hoe moeilijk het ook is, maar het kan zo hard gaan, dus alles wat je zeggen wilt en wil bespreken moet je NU doen, ik hoop van harte dat jij je pappa langer bij je kan houden,kennis van ons kreeg 4 tot 6 weken en die leeft u al anderhalf jaar,maar omdat het twee kanten op kan gaan......Heel,veel sterkte
vrijdag 6 september 2013 om 16:14
Oh wauw wat heftig! Mijn vriend heeft kanker maar bij hem ziet de toekomst er een heel stuk beter uit. Besef me maar al te goed hoeveel geluk wij hebben als ik dit soort verhalen lees. Ik probeer zo weinig mogelijk stil te staan bij het feit dat het botte pech is, je doet er namelijk niks aan.
Geniet nog even van de tijd die je met je vader hebt en heel veel sterkte! En bedenk maar dat het feit dat je nu wel contact met hem hebt tenminste wel betekent dat je waardig afscheid van hem kan nemen.
Geniet nog even van de tijd die je met je vader hebt en heel veel sterkte! En bedenk maar dat het feit dat je nu wel contact met hem hebt tenminste wel betekent dat je waardig afscheid van hem kan nemen.
vrijdag 6 september 2013 om 16:54
Mijn moeder is overleden aan kanker, toen we erachter kwamen had zij nog maar een paar maanden te leven. Haar zus mijn tante die is een paar maanden geleden overleden aan maagkanker, zij was eigenlijk meteen al uitbehandeld op het moment van de diagnose. Zij heeft nog chemo gedaan voor uitstel, maar werd echt vreselijk ziek hield ook niks binnen door de tumor, dus dat was het niet meer waard voor haar.
Ik wil je even heel veel sterkte wensen in deze vreselijke tijd. Ik kan zeggen dat je nog even moet genieten van je vader, maar in hoeverre kan je genieten als je weet dat iemand dood gaat? Nouja probeer in ieder geval alles te zeggen en te vragen aan hem wat je nog wilt weten en zeggen.
Ik wil je even heel veel sterkte wensen in deze vreselijke tijd. Ik kan zeggen dat je nog even moet genieten van je vader, maar in hoeverre kan je genieten als je weet dat iemand dood gaat? Nouja probeer in ieder geval alles te zeggen en te vragen aan hem wat je nog wilt weten en zeggen.
vrijdag 6 september 2013 om 17:18
vrijdag 6 september 2013 om 18:13
Ach lieve TO. Mijn vader is ook overleden aan kanker, al heb ik hem tot mijn 20ste wel in mijn leven gehad.
Maar kanker is gruwelijk en het is vreselijk oneerlijk dat je nu alweer gedwongen afscheid moet nemen.
Ik heb geen tips voor je, ik kan je niet zeggen wat helpt en wat niet, want niks helpt. Er is geen manier om om te gaan met het verlies van een naaste, of met een ziekte als kanker. Geen juiste manier iig.
Probeer dicht bij jezelf te blijven en te doen wat goed voelt voor jou.
Lieve TO, ik wens je nog mooie momenten met je vader toe, zodat je goede herinneringen zult hebben. Dikke knuffel
Maar kanker is gruwelijk en het is vreselijk oneerlijk dat je nu alweer gedwongen afscheid moet nemen.
Ik heb geen tips voor je, ik kan je niet zeggen wat helpt en wat niet, want niks helpt. Er is geen manier om om te gaan met het verlies van een naaste, of met een ziekte als kanker. Geen juiste manier iig.
Probeer dicht bij jezelf te blijven en te doen wat goed voelt voor jou.
Lieve TO, ik wens je nog mooie momenten met je vader toe, zodat je goede herinneringen zult hebben. Dikke knuffel
vrijdag 6 september 2013 om 18:42
vrijdag 6 september 2013 om 18:44
lieve n93, hoe stom kan het leven toch lopen. Heb je weer contact met je vader, moet je alweer voorbereiden op het loslaten van je vader. Mijn vader is vorig jaar november overleden aan longkanker. Tussen de diagnose en het moment van overlijden zat een half jaar.
Het enige wat ik je kan zeggen is dat je moet doen wat goed voelt voor je. Ik sluit me helemaal aan bij dekleinekapitein, er is geen juiste manier. De enige juiste manier is de manier die bij jou past.
Ik heb het proces bij mijn vader als heel intensief maar o zo mooi en waardevol beleeft. Naast de onzekerheden, angsten en verdriet was er ook de trots dat hij mijn vader was, het genieten van de " kleine, normale" dingen en er gewoon nog zijn. Uren heb ik gewoon op de rand van zijn bed gezeten. Gewoon er zijn en zijn hand kunnen pakken en een dikke kus kunnen geven.
Dat zijn nu de mooie herinneringen.
Ik wens je heel veel sterkte en nog veel mooie momenten met je vader.
Het enige wat ik je kan zeggen is dat je moet doen wat goed voelt voor je. Ik sluit me helemaal aan bij dekleinekapitein, er is geen juiste manier. De enige juiste manier is de manier die bij jou past.
Ik heb het proces bij mijn vader als heel intensief maar o zo mooi en waardevol beleeft. Naast de onzekerheden, angsten en verdriet was er ook de trots dat hij mijn vader was, het genieten van de " kleine, normale" dingen en er gewoon nog zijn. Uren heb ik gewoon op de rand van zijn bed gezeten. Gewoon er zijn en zijn hand kunnen pakken en een dikke kus kunnen geven.
Dat zijn nu de mooie herinneringen.
Ik wens je heel veel sterkte en nog veel mooie momenten met je vader.
zaterdag 7 september 2013 om 10:18
Bedankt voor alle lieve berichtjes! Doet mij toch wel erg goed dat mensen die je niet kent van die lieve berichtjes posten.
Het is inderdaad wel erg bijzonder dat ik hem dan toch nog heb gezien het afgelopen jaar. En daar ben ik ook eigenlijk erg dankbaar voor!
Ik hoop dat het allemaal redelijk soepel zal lopen, zonder al te veel pijn. Hij krijgt nu pijnstillers dus hopen dat die aanslaat, want dan hopen we dat hem misschien nog even mee naar buiten kunnen nemen.
Ik had het er gistermiddag ontzettend moeilijk mee, maar gelukkig heb een ik een lieve vriend die precies kan inschatten wanneer ik een dikke knuffel nodig heb of wanneer die mij gewoon even met rust moet laten.
Straks ga ik weer langs en dan maar een aantal mooie foto's maken, want die hebben we niet veel van het afgelopen jaar. Gelukkig heb ik wel nog heel wat foto's van vroeger dus daar ben ik ook erg blij mee.
Ondanks die 10 jaar dat wij elkaar niet gezien hebben, ben ik er wel achter gekomen dat die altijd mensen en vrienden om zich heen heeft gehad. Hij geeft ook zelf aan dat die een mooi leven heeft gehad dus dat maakt het wel wat dragelijker.
Maar ik had zo graag gewild dat die bepaalde dingen nog zou mogen mee maken. Als ik ooit kinderen mag krijgen, zal hij nooit weten dat die opa is geworden. Dat zijn nu vooral de dingen die in mijn hoofd omgaan, dingen die hij niet meer zal meemaken.
Ik ben zelf niet gelovig, maar ik heb er absoluut niks op tegen. Dit zijn nu wel de momenten dat ik denk geloofde ik maar ergens in, want misschien zou ik dan wel de rust krijgen dat hij alles vanaf een bepaalde plek toch zou meekrijgen.
Gek he dat je daarover na gaat denken..
Het is inderdaad wel erg bijzonder dat ik hem dan toch nog heb gezien het afgelopen jaar. En daar ben ik ook eigenlijk erg dankbaar voor!
Ik hoop dat het allemaal redelijk soepel zal lopen, zonder al te veel pijn. Hij krijgt nu pijnstillers dus hopen dat die aanslaat, want dan hopen we dat hem misschien nog even mee naar buiten kunnen nemen.
Ik had het er gistermiddag ontzettend moeilijk mee, maar gelukkig heb een ik een lieve vriend die precies kan inschatten wanneer ik een dikke knuffel nodig heb of wanneer die mij gewoon even met rust moet laten.
Straks ga ik weer langs en dan maar een aantal mooie foto's maken, want die hebben we niet veel van het afgelopen jaar. Gelukkig heb ik wel nog heel wat foto's van vroeger dus daar ben ik ook erg blij mee.
Ondanks die 10 jaar dat wij elkaar niet gezien hebben, ben ik er wel achter gekomen dat die altijd mensen en vrienden om zich heen heeft gehad. Hij geeft ook zelf aan dat die een mooi leven heeft gehad dus dat maakt het wel wat dragelijker.
Maar ik had zo graag gewild dat die bepaalde dingen nog zou mogen mee maken. Als ik ooit kinderen mag krijgen, zal hij nooit weten dat die opa is geworden. Dat zijn nu vooral de dingen die in mijn hoofd omgaan, dingen die hij niet meer zal meemaken.
Ik ben zelf niet gelovig, maar ik heb er absoluut niks op tegen. Dit zijn nu wel de momenten dat ik denk geloofde ik maar ergens in, want misschien zou ik dan wel de rust krijgen dat hij alles vanaf een bepaalde plek toch zou meekrijgen.
Gek he dat je daarover na gaat denken..
zaterdag 7 september 2013 om 11:41
Nee, dat is niet gek.Het is herkenbaar.
Bij mijn vader kwam er een punt dat ik er vrede mee kon hebben dat hij ons los moest laten. Maar er blijven momenten dat ik zo hoop dat hij " van ergens" nog mee kan kijken. Een beetje kan sturen. Er zijn nog zoveel momenten waarbij ik gewild had dat hij er bij kon zijn.
Wat fijn dat je een lieve vriend hebt die snapt hoe je je voelt.
Hopelijk maken jullie prachtige foto's.
Nog maar eens een dikke knuffel. Die kun je vast gebruiken.
Bij mijn vader kwam er een punt dat ik er vrede mee kon hebben dat hij ons los moest laten. Maar er blijven momenten dat ik zo hoop dat hij " van ergens" nog mee kan kijken. Een beetje kan sturen. Er zijn nog zoveel momenten waarbij ik gewild had dat hij er bij kon zijn.
Wat fijn dat je een lieve vriend hebt die snapt hoe je je voelt.
Hopelijk maken jullie prachtige foto's.
Nog maar eens een dikke knuffel. Die kun je vast gebruiken.
zaterdag 7 september 2013 om 13:23
Inderdaad, helemaal niet gek. Mijn vader is inmiddels 2 jaar dood en tegenwoordig hoop ik dat er iets is na de dood. Ik geloof het nog steeds niet maar ik hoop het wel.
Want ergens was hij er dan toch bij toen ik ging samenwonen en zal hij er toch bij zijn als ik afstudeer, ga trouwen of kinderen krijg. Ergens komt mijn vader dan toch alles te weten.
En of dat nou is omdat ik weet hoe hij zou reageren en het dus met mijn eigen gedachten kan invullen, omdat ik een filmpje van hem kijk of dat hij er echt is, dat maakt niet uit. Op een bepaalde manier zal hij er zijn en ik hoop dat hij het dan ook echt kan zien.
Wat naar dat je vader zoveel pijn heeft, ik hoop dat je hem nog mee naar buiten kunt nemen. Zeker afgelopen dagen was het gewoon heerlijk geweest.
Wat ik ook leuk vond was koken voor mijn vader (hij had een hersentumor en was door de medicatie altijd hongerig), hij genoot zo van het eten dat ik dan maakte. Dat is natuurlijk niet handig bij jouw vader maar misschien is er ook zoiets dat je voor/met hem kan doen? Ik was echt blij daarmee, het was echt 'ons' momentje dan.
Want ergens was hij er dan toch bij toen ik ging samenwonen en zal hij er toch bij zijn als ik afstudeer, ga trouwen of kinderen krijg. Ergens komt mijn vader dan toch alles te weten.
En of dat nou is omdat ik weet hoe hij zou reageren en het dus met mijn eigen gedachten kan invullen, omdat ik een filmpje van hem kijk of dat hij er echt is, dat maakt niet uit. Op een bepaalde manier zal hij er zijn en ik hoop dat hij het dan ook echt kan zien.
Wat naar dat je vader zoveel pijn heeft, ik hoop dat je hem nog mee naar buiten kunt nemen. Zeker afgelopen dagen was het gewoon heerlijk geweest.
Wat ik ook leuk vond was koken voor mijn vader (hij had een hersentumor en was door de medicatie altijd hongerig), hij genoot zo van het eten dat ik dan maakte. Dat is natuurlijk niet handig bij jouw vader maar misschien is er ook zoiets dat je voor/met hem kan doen? Ik was echt blij daarmee, het was echt 'ons' momentje dan.
zaterdag 7 september 2013 om 20:53
zaterdag 7 september 2013 om 22:34
Het is fijn om hier even van mij af te schrijven.
Ik ben vanmorgen weer langs geweest en hij had gelukkig een redelijke dag, want hij zat in een stoel! Helaas wel slecht nieuws gehad.. de sonde gaat niet door want de ingreep is te heftig en de tumor zit in de weg. Hij kan dus gewoon niet meer eten.. ik ben erg blij, hoe gek dat ook is, dat hij waarschijnlijk zal overlijden in zijn slaap doordat die uiteindelijk aan de morfinepomp zal worden aangesloten. Want eigenlijk zal die gewoon uithongeren.. hoe bizar is dat? Hij is ook zo mager..
Vandaag wel mooie foto's gemaakt.
Het blijft zo moeilijk.. ik moet ook zoveel huilen, maar misschien is dat ook niet verkeerd.
Daarnaast zijn er wel heel wat kopzorgen, omdat hij wat het overlijden betreft niet zijn zaakjes op orde heeft. Ik neem hem dat absoluut niet kwalijk, maar het maakt het wel ingewikkelder.
Morgen heeft die een behoorlijke drukke dag qua visite en hij gaf aan dat hij niet wil dat wij komen. Klinkt zo misschien heel hard, maar ookal heb ik hem zo'n tijd niet gezien, ik ken mijn vader en hij wil ook niet dat wij hem zien als die helemaal gesloopt is van de vorige visite.
Ik begrijp dat ook, maar het liefst zou ik nu continue bij hem zijn. Gelukkig heb ik vanmorgen ook erg kunnen lachen, wel met tranen maar dat hoort er denk ik bij.
We hebben een rolstoel kunnen regelen dus van de week zullen we hem voor waarschijnlijk de laatste keer mee naar buiten nemen. Zo lastige zin om te typen.. de laatste keer.. zulke beladen woorden.
Ik ben vanmorgen weer langs geweest en hij had gelukkig een redelijke dag, want hij zat in een stoel! Helaas wel slecht nieuws gehad.. de sonde gaat niet door want de ingreep is te heftig en de tumor zit in de weg. Hij kan dus gewoon niet meer eten.. ik ben erg blij, hoe gek dat ook is, dat hij waarschijnlijk zal overlijden in zijn slaap doordat die uiteindelijk aan de morfinepomp zal worden aangesloten. Want eigenlijk zal die gewoon uithongeren.. hoe bizar is dat? Hij is ook zo mager..
Vandaag wel mooie foto's gemaakt.
Het blijft zo moeilijk.. ik moet ook zoveel huilen, maar misschien is dat ook niet verkeerd.
Daarnaast zijn er wel heel wat kopzorgen, omdat hij wat het overlijden betreft niet zijn zaakjes op orde heeft. Ik neem hem dat absoluut niet kwalijk, maar het maakt het wel ingewikkelder.
Morgen heeft die een behoorlijke drukke dag qua visite en hij gaf aan dat hij niet wil dat wij komen. Klinkt zo misschien heel hard, maar ookal heb ik hem zo'n tijd niet gezien, ik ken mijn vader en hij wil ook niet dat wij hem zien als die helemaal gesloopt is van de vorige visite.
Ik begrijp dat ook, maar het liefst zou ik nu continue bij hem zijn. Gelukkig heb ik vanmorgen ook erg kunnen lachen, wel met tranen maar dat hoort er denk ik bij.
We hebben een rolstoel kunnen regelen dus van de week zullen we hem voor waarschijnlijk de laatste keer mee naar buiten nemen. Zo lastige zin om te typen.. de laatste keer.. zulke beladen woorden.
