Gezondheid
alle pijlers
Mijn vader wil er een einde aan maken.
maandag 4 februari 2013 om 12:35
Mijn vader is 83, en wat hem betreft had het 15 jaar geleden al afgelopen mogen zijn. Het was altijd een sterke kerel, maar zijn lichaam en ook zijn verstand laat hem steeds meer in de steek.
Mijn ouders zijn gescheiden en hij zit in een verzorgingstehuis. Hij dementeert licht, wat hij zelf ook wel doorheeft.
Hij ziet niet meer goed, is vrijwel doof. Zijn rug is niet goed, daarnaast heeft hij last van zijn lever en af en toe pijnscheuten in zijn hoofd.
Het was al nooit een erg sociale man, maar met die doofheid is contact helemaal moeilijk. En hooguit een op een, maar daar is hij ook weer een beetje bang voor, altijd geweest.
Voorheen dronk hij, en dan kon hij zich er wel overheen zetten, maar nu verdraagt hij geen drank meer. Hij heeft geen vrienden.
Hij heeft een grote lcd tv, en houdt nog wel van sport kijken en zijn beleggingen volgen, maar het is al met al een armzalig leven.
Hij zeurt al jaren dat het van hem niet meer hoeft, maar nu in januari de eigen bijdrage die hij moet betalen van ¤ 900 naar ¤ 2000,- per maand is gegaan is zijn stemming zo mogelijk nog slechter geworden.
Hij wil dat wij als kinderen pillen voor hem regelen waarmee hij er uit kan stappen. Dat hoeft van hem dan niet gelijk, maar ik verwacht dat hij er dan ook niet lang mee zou wachten.
Ik vind eigenlijk dat hij aan de antidepressiva zou moeten, maar daar staat hij totaal niet voor open, dus dat wordt niets. (Hij is best eigenwijs).
Het is ook iemand die kan zwelgen in zijn narigheid, liever dan er iets aan te doen. Zijn lijfspreuk is "niet klagen maar dragen en bidden om kracht". Geloven doet hij echter niet.
Ik ben erg voor zelfbeschikking, maar in zijn geval vind ik het ook zo zonde, het is zo’n weggegooid leven. Ik schrijf elk jaar op zijn nieuwjaarskaart zoiets als: “Maak er dit jaar wat van, ouwe”. Maar het lijkt er gewoon niet in te zitten.
Ik ga binnenkort met mijn broers en zussen om tafel om van alles door te spreken. De eerste paar maanden moet hij die pillen sowieso niet krijgen, eerst moet hij maar over de schrik heen van die hoge eigen bijdrage (zo’n ramp is dat nou ook weer niet, maar hij is daar nu dag en nacht mee bezig). Maar als hij hier nu bij blijft?
Ben benieuwd of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben.
Mijn ouders zijn gescheiden en hij zit in een verzorgingstehuis. Hij dementeert licht, wat hij zelf ook wel doorheeft.
Hij ziet niet meer goed, is vrijwel doof. Zijn rug is niet goed, daarnaast heeft hij last van zijn lever en af en toe pijnscheuten in zijn hoofd.
Het was al nooit een erg sociale man, maar met die doofheid is contact helemaal moeilijk. En hooguit een op een, maar daar is hij ook weer een beetje bang voor, altijd geweest.
Voorheen dronk hij, en dan kon hij zich er wel overheen zetten, maar nu verdraagt hij geen drank meer. Hij heeft geen vrienden.
Hij heeft een grote lcd tv, en houdt nog wel van sport kijken en zijn beleggingen volgen, maar het is al met al een armzalig leven.
Hij zeurt al jaren dat het van hem niet meer hoeft, maar nu in januari de eigen bijdrage die hij moet betalen van ¤ 900 naar ¤ 2000,- per maand is gegaan is zijn stemming zo mogelijk nog slechter geworden.
Hij wil dat wij als kinderen pillen voor hem regelen waarmee hij er uit kan stappen. Dat hoeft van hem dan niet gelijk, maar ik verwacht dat hij er dan ook niet lang mee zou wachten.
Ik vind eigenlijk dat hij aan de antidepressiva zou moeten, maar daar staat hij totaal niet voor open, dus dat wordt niets. (Hij is best eigenwijs).
Het is ook iemand die kan zwelgen in zijn narigheid, liever dan er iets aan te doen. Zijn lijfspreuk is "niet klagen maar dragen en bidden om kracht". Geloven doet hij echter niet.
Ik ben erg voor zelfbeschikking, maar in zijn geval vind ik het ook zo zonde, het is zo’n weggegooid leven. Ik schrijf elk jaar op zijn nieuwjaarskaart zoiets als: “Maak er dit jaar wat van, ouwe”. Maar het lijkt er gewoon niet in te zitten.
Ik ga binnenkort met mijn broers en zussen om tafel om van alles door te spreken. De eerste paar maanden moet hij die pillen sowieso niet krijgen, eerst moet hij maar over de schrik heen van die hoge eigen bijdrage (zo’n ramp is dat nou ook weer niet, maar hij is daar nu dag en nacht mee bezig). Maar als hij hier nu bij blijft?
Ben benieuwd of er mensen zijn die hier ervaring mee hebben.
maandag 4 februari 2013 om 12:43
maandag 4 februari 2013 om 12:48
Ik ben van mening dat je iemand niet tegen zijn wil in, in leven moet willen houden. Ik heb er ervaring mee, mijn vader pleegde in 2011 op 52 jarige leeftijd zelfmoord.
Jouw vader heeft een mooi leven gehad, ik kan hem wel begrijpen. Er is een website voor hulp bij zelfdoding, voor mensen die zoals jouw vader het wel mooi geweest vinden.
Natuurlijk is het vreselijk om je vader te verliezen. Je kan hem alleen niet vragen voor jou en je broers/zussen te blijven leven. Leven moet je voor jezelf doen.
Jouw vader heeft een mooi leven gehad, ik kan hem wel begrijpen. Er is een website voor hulp bij zelfdoding, voor mensen die zoals jouw vader het wel mooi geweest vinden.
Natuurlijk is het vreselijk om je vader te verliezen. Je kan hem alleen niet vragen voor jou en je broers/zussen te blijven leven. Leven moet je voor jezelf doen.
maandag 4 februari 2013 om 12:48
Hij is wel 83 he, bejaard dus.
'Maak er wat van' tegen iemand die dement aan het worden is, dat klinkt alsof je het tegen een kerel van 35 hebt.
De rest moet je met een arts bespreken. Wat er precies mogelijk is, en als het niet mogelijk is, wat dan opties zijn om het draaglijk te maken.
'Maak er wat van' tegen iemand die dement aan het worden is, dat klinkt alsof je het tegen een kerel van 35 hebt.
De rest moet je met een arts bespreken. Wat er precies mogelijk is, en als het niet mogelijk is, wat dan opties zijn om het draaglijk te maken.
Life isn't about waiting for the storm to pass, it's about learning how to dance in the rain
maandag 4 februari 2013 om 12:52
Ik snap dat het een naar idee is om je vader te verliezen, maar ik vind dat je eigenlijk niet zo veel te zeggen hebt over iemand anders zijn leven als het om zoiets groots gaat. Daarnaast kan ik je vader, zoals je eea beschrijft, nog best begrijpen ook. Ik denk eerlijk gezegd dat er mensen zijn die er om minder een eind aan hebben gemaakt.
Die 2000 'is wel overheen te komen' zeg je, maar wat betekent het praktisch voor je vader? Heeft hij zo'n hoog pensioen dat hij er verder niks om hoef te laten? Ik denk niet dat dat geld de aanleiding is, meer de druppel.
Die 2000 'is wel overheen te komen' zeg je, maar wat betekent het praktisch voor je vader? Heeft hij zo'n hoog pensioen dat hij er verder niks om hoef te laten? Ik denk niet dat dat geld de aanleiding is, meer de druppel.
maandag 4 februari 2013 om 12:53
Misschien rot om te horen, maar ik begrijp je vader wel. Zijn leven is toch wel zo goed als voorbij. Ik zie in het verpleeghuis van mijn oma dat het nog zo onnodig lang lijden kan zijn voordat iemand dood gaat. Vreselijk. Een hond zou je niet zo laten lijden als ik mensen zie lijden in het verpleeghuis. Daar zou het hele viva forum van op ze kop staan als ik zo over een hond zou schrijven zoals mensen er in het verpleeghuis bij zitten.
Wat ik dan weer niet begrijp is dat mensen zich in die levensfase nog zo druk maken om hun geld. Willen ze het meenemen?
TO sterkte. Ik weet niet wat er mogelijk is op dit gebied, maar zelf pillen gaan leveren lijkt mij wettelijk gezien niet zo verstandig...
Wat ik dan weer niet begrijp is dat mensen zich in die levensfase nog zo druk maken om hun geld. Willen ze het meenemen?
TO sterkte. Ik weet niet wat er mogelijk is op dit gebied, maar zelf pillen gaan leveren lijkt mij wettelijk gezien niet zo verstandig...
maandag 4 februari 2013 om 12:54
Als je zo oud bent, dan kun je niet meer spreken over een weggegooid leven, dan ben je voldaan en wacht je niets meer dan wachten. Ga er maar aan staan.
Pillen regelen lijkt me niet zo'n goed plan, maar je zou eens contact op kunnen nemen met de stichting voor vrijwillig levenseinde, misschien dat zij jullie, als familie, kunnen adviseren. Dat is niet gezegd dat zij in de wens van je vader mee gaan, maar misschien hebben zij ideeen waarmee het leven voor je vader dragelijker wordt.
Ik wens je wijsheid.
Pillen regelen lijkt me niet zo'n goed plan, maar je zou eens contact op kunnen nemen met de stichting voor vrijwillig levenseinde, misschien dat zij jullie, als familie, kunnen adviseren. Dat is niet gezegd dat zij in de wens van je vader mee gaan, maar misschien hebben zij ideeen waarmee het leven voor je vader dragelijker wordt.
Ik wens je wijsheid.
maandag 4 februari 2013 om 12:57
Ik snap ook niet zo goed waarom de regering mensen van een bepaalde leeftijd geen wilsbeschikking laten invullen. TO's vader heeft er duidelijk geen zin meer in, maar omdat hij licht dementerend is mag hij dus niet kiezen voor een einde aan zijn leven. Dit kan nog jaren duren.
Mensen die nog midden in het leven staan maar een nare ziekte hebben en dure medicijnen nodig hebben daarvan wil de regering de geldkraan dichtdraaien.
Hoe krom kan het zijn?
Mensen die nog midden in het leven staan maar een nare ziekte hebben en dure medicijnen nodig hebben daarvan wil de regering de geldkraan dichtdraaien.
Hoe krom kan het zijn?
maandag 4 februari 2013 om 13:01
Ik heb hier geen antwoord op. Per geval verschilt een situatie als deze. Heb je het idee, dat wat je ook zal doen om het hem plezieriger te maken, dat het niet zal werken?
Euthanasie gaat, zoals al gemeld, niet lukken.
Helaas, naar mijn mening, want het zou dingen
in sommige gevallen zeker makkelijker en prettiger
later verlopen.
Nu is jouw vader naar ik begrijp niet chronisch ziek,
en is er geen directe reden om tot het overwegen van
een degelijke stap over te gaan, ondanks het feit dat hij depressieve trekken vertoont.
Geef hem vooral geen antidepressiva! Ik heb er uit mijn directe omgeving ervaring mee, en het bracht uiteindelijk alleen maar meer ellende dan verbetering.
Euthanasie gaat, zoals al gemeld, niet lukken.
Helaas, naar mijn mening, want het zou dingen
in sommige gevallen zeker makkelijker en prettiger
later verlopen.
Nu is jouw vader naar ik begrijp niet chronisch ziek,
en is er geen directe reden om tot het overwegen van
een degelijke stap over te gaan, ondanks het feit dat hij depressieve trekken vertoont.
Geef hem vooral geen antidepressiva! Ik heb er uit mijn directe omgeving ervaring mee, en het bracht uiteindelijk alleen maar meer ellende dan verbetering.
maandag 4 februari 2013 om 13:04
Een weggegooid leven? Hij heeft 83 jaren achter de rug, en misschien nog een paar voor de boeg, en wat voor jaren zullen dat zijn?
Ik snap zijn wens wel. Ik weet uit ervaring dat de fase waarin je je realiseert dat je dementerend bent, de ergste is. Mijn lieve tante (r.i.p.) had dat ook, en het schijnt standaard te zijn. En logsich, als je je realiseert dat je mentaal en fysiek achteruit gaat en over een poosje geen mensen meer herkent en zo, dan hoeft het niet meer...
Wat betreft die eigen bijdrage, ik snap heel goed dat dat hem dwars zit, ik vind het ook een idiote actie. Mensen die hard gespaard hebben en daardoor hun kinderen/kleinkinderen een erfenis in het vooruitzicht kunnen stellen, zien daardoor hun vermogen ineens achteruit hollen. Mijn oom van 83 moppert er ook over. Zijn buurman die nooit veel gewerkt heeft en alleen AOW heeft, hoeft niet meer te betalen dan vorig jaar. Maar dat is een andere discussie.
Die pillen, dat moeten jullie niet doen. Daarmee haal je je een veroordeling op je dak. Regel dan samen met hem en een arts een euthanasie-verklaring, zodat hij er op het moment dat zijn dementie veel erger wordt, in overleg met een arts uit kan stappen. Dat moet je niet in eigen hand nemen.
Overigens moet me nog wel van het hart dat ik de uitspraak ' maak er dit jaar wat van, ouwe' erg respectloos vind.
Ik snap zijn wens wel. Ik weet uit ervaring dat de fase waarin je je realiseert dat je dementerend bent, de ergste is. Mijn lieve tante (r.i.p.) had dat ook, en het schijnt standaard te zijn. En logsich, als je je realiseert dat je mentaal en fysiek achteruit gaat en over een poosje geen mensen meer herkent en zo, dan hoeft het niet meer...
Wat betreft die eigen bijdrage, ik snap heel goed dat dat hem dwars zit, ik vind het ook een idiote actie. Mensen die hard gespaard hebben en daardoor hun kinderen/kleinkinderen een erfenis in het vooruitzicht kunnen stellen, zien daardoor hun vermogen ineens achteruit hollen. Mijn oom van 83 moppert er ook over. Zijn buurman die nooit veel gewerkt heeft en alleen AOW heeft, hoeft niet meer te betalen dan vorig jaar. Maar dat is een andere discussie.
Die pillen, dat moeten jullie niet doen. Daarmee haal je je een veroordeling op je dak. Regel dan samen met hem en een arts een euthanasie-verklaring, zodat hij er op het moment dat zijn dementie veel erger wordt, in overleg met een arts uit kan stappen. Dat moet je niet in eigen hand nemen.
Overigens moet me nog wel van het hart dat ik de uitspraak ' maak er dit jaar wat van, ouwe' erg respectloos vind.
maandag 4 februari 2013 om 13:15
Poeh, moeilijk..
Zo te horen levert je vader de laatste jaren gestaag kwaliteit van leven in en komt er weinig meer voor terug en ook ik kan me goed voorstellen dat het voor hem dan wel eens klaar zo mogen zijn.
Dat van die eigen bijdrage, het kan ook goed horen bij zijn leeftijd en beginnende dementie dat hij daar zo in blijft hangen, he?
Vergeet dat niet..
Heeft een van jullie toevallig een huisarts waar je goed mee op kunt schieten? Die kan je namelijk wel helpen een beetje wegwijs te worden uit de medicijnen, mn helpen inschatten of antidepressiva zinvol zouden kunnen zijn, wat hij het beste kan proberen en hoe lang je het vol moet houden om er iets van te merken. Maar je vader moet hiervoor wel gemotiveerd zijn.
Persoonlijk heb ik er veel moeite mee dat hij jullie opzadelt met het regelen van de pillen. Als hij echt dement aan het worden is, is het voor jullie waarschijnlijk moeilijk in te schatten of de dementie aan het woord is, of je vader. En als hij nog niet zo heel dement is, dan kan hij best wat eigen verantwoordelijkheid nemen en inzien dat het voor jullie ontzettend zwaar is om die last te dragen..
Kortom, ik hoop op een meelevende huisarts en anders kan de stichting vrijwillig levenseinde jullie verder adviseren..
Zo te horen levert je vader de laatste jaren gestaag kwaliteit van leven in en komt er weinig meer voor terug en ook ik kan me goed voorstellen dat het voor hem dan wel eens klaar zo mogen zijn.
Dat van die eigen bijdrage, het kan ook goed horen bij zijn leeftijd en beginnende dementie dat hij daar zo in blijft hangen, he?
Vergeet dat niet..
Heeft een van jullie toevallig een huisarts waar je goed mee op kunt schieten? Die kan je namelijk wel helpen een beetje wegwijs te worden uit de medicijnen, mn helpen inschatten of antidepressiva zinvol zouden kunnen zijn, wat hij het beste kan proberen en hoe lang je het vol moet houden om er iets van te merken. Maar je vader moet hiervoor wel gemotiveerd zijn.
Persoonlijk heb ik er veel moeite mee dat hij jullie opzadelt met het regelen van de pillen. Als hij echt dement aan het worden is, is het voor jullie waarschijnlijk moeilijk in te schatten of de dementie aan het woord is, of je vader. En als hij nog niet zo heel dement is, dan kan hij best wat eigen verantwoordelijkheid nemen en inzien dat het voor jullie ontzettend zwaar is om die last te dragen..
Kortom, ik hoop op een meelevende huisarts en anders kan de stichting vrijwillig levenseinde jullie verder adviseren..
maandag 4 februari 2013 om 13:16
maandag 4 februari 2013 om 13:16
Ik begrijp hem ook wel. Als je zo ziek bent en het vooruitzicht is dat je ook nog gaat dementeren, dan zou ik er ook uit willen stappen. Misschien overleggen met izjn huisarts?
Mijn oma heeft ernstig ziek euthanasie laten plegen. Zoals zij het zag, voor jullie is elke dag dat ik er ben een zegen, voor mij is elke dag dat ik er nog ben een hel op aarde....
Mijn oma heeft ernstig ziek euthanasie laten plegen. Zoals zij het zag, voor jullie is elke dag dat ik er ben een zegen, voor mij is elke dag dat ik er nog ben een hel op aarde....
maandag 4 februari 2013 om 13:16
To, ik krijg niet het gevoel dat je ook maar een beetje snapt in welke levensfase jouw vader zit. "Maak er wat van ouwe" geeft iig blijk van weinig inlevingsvermogen. Jouw vad heeft zijn productieve leven erop zitten. In zijn geval is het letterlijk wachten op de dood en weten dat je alleen maar slechter wordt, nooit beter. Dementie is een progressieve ziekte en ook doofheid en blindheid wordt vaak erger. Maar lichamelijk zou je vader misschien nog wel 10 jaar kunnen leven. Wat is dat voor leven, als je weet dat je aftakelt, dement wordt, slecht ziet en hoort en behalve je kinderren geen contacten meer hebt.
Ik zou contact opnemen met de arts van het verzorgingshuis waar hij zit en in gesprek gaan met hem/haar. Of de stichting voor vrijwillige euthanasie. Je vader heeft het recht om zijn leven niet meer te willen en dat hebben jullie als kinderen te respecteren. Jullie zijn nu groot genoeg om het zonder hem te kunnen.
Ik zou contact opnemen met de arts van het verzorgingshuis waar hij zit en in gesprek gaan met hem/haar. Of de stichting voor vrijwillige euthanasie. Je vader heeft het recht om zijn leven niet meer te willen en dat hebben jullie als kinderen te respecteren. Jullie zijn nu groot genoeg om het zonder hem te kunnen.
maandag 4 februari 2013 om 13:19
quote:vinsent schreef op 04 februari 2013 @ 12:35:Ik ben erg voor zelfbeschikking, maar in zijn geval vind ik het ook zo zonde, het is zo’n weggegooid leven. Ik schrijf elk jaar op zijn nieuwjaarskaart zoiets als: “Maak er dit jaar wat van, ouwe”. Maar het lijkt er gewoon niet in te zitten.
De goede man is 83, hij heeft (met alle respect) zijn actieve jaren gehad en verliest langzaamaan zowel zijn lichamelijke als geestelijke krachten. Hij wil zelf niet meer, schrijf je, waarom moet hij er dan van jou uit alle macht nog 'wat van maken'?
Mijn oma is 90+ en nog compleet bij, maar voor haar hoeft het niet meer. Daar kunnen we het open over hebben, dan zeg ik iets als 'ik hoop dat je dat-en-dat niet meer mee hoeft te maken'. Omdat ik haar dat meer gun, dan mezelf haar bij ons te houden.
De goede man is 83, hij heeft (met alle respect) zijn actieve jaren gehad en verliest langzaamaan zowel zijn lichamelijke als geestelijke krachten. Hij wil zelf niet meer, schrijf je, waarom moet hij er dan van jou uit alle macht nog 'wat van maken'?
Mijn oma is 90+ en nog compleet bij, maar voor haar hoeft het niet meer. Daar kunnen we het open over hebben, dan zeg ik iets als 'ik hoop dat je dat-en-dat niet meer mee hoeft te maken'. Omdat ik haar dat meer gun, dan mezelf haar bij ons te houden.
maandag 4 februari 2013 om 13:21
Ik snap je wel hoor. Ik zou ook willen dat m'n vader er iets van probeert te maken ipv het bijltje erbij neer te gooien. Wie weet heeft hij nog 5 jaar, waarin je toch nog mooie dingen kunt meemaken (ook als je dement bent). De hoofdvraag bij eruit halen wat erin zit in dit geval: hoeveel zit er nog in? Hoeveel kan hij nog/blijft hij nog kunnen? Dit zou ik samen met broers/zussen en vader overleggen. Leg hem meermaals dingen voor die hij nog zou kunnen doen. Als het antwoord eenduidig is, gebruik dát dan.
Im the root of all thats evil but you can call me cookie
maandag 4 februari 2013 om 13:22
quote:manikshamanik schreef op 04 februari 2013 @ 13:16:
[...]
Wat heeft dit nou voor zin? Niemand weet toch hoe TO en haar vader gewend zijn met elkaar om te gaan en elkaar aan te spreken?Ten eerste vind ik dat je tegen iemand van 83 die dementeert en bijna blind en doof is niet kunt zeggen 'maak er dit jaar wat van', hij heeft al heel wat van de voorgaande 82 'gemaakt' en hij is oud genoeg te bepalen of hij er nog wat van wil maken, dat hoeven zijn kinderen niet voor hem te bepalen, en ten tweede vind ik 'ouwe' tegen je vader een rotgehoor, ongeacht hoe ze gewend zijn om met elkaar om te gaan.
[...]
Wat heeft dit nou voor zin? Niemand weet toch hoe TO en haar vader gewend zijn met elkaar om te gaan en elkaar aan te spreken?Ten eerste vind ik dat je tegen iemand van 83 die dementeert en bijna blind en doof is niet kunt zeggen 'maak er dit jaar wat van', hij heeft al heel wat van de voorgaande 82 'gemaakt' en hij is oud genoeg te bepalen of hij er nog wat van wil maken, dat hoeven zijn kinderen niet voor hem te bepalen, en ten tweede vind ik 'ouwe' tegen je vader een rotgehoor, ongeacht hoe ze gewend zijn om met elkaar om te gaan.
maandag 4 februari 2013 om 13:24
quote:-Nora- schreef op 04 februari 2013 @ 13:21:
Ik snap je wel hoor. Ik zou ook willen dat m'n vader er iets van probeert te maken ipv het bijltje erbij neer te gooien. Wie weet heeft hij nog 5 jaar, waarin je toch nog mooie dingen kunt meemaken (ook als je dement bent). De hoofdvraag bij eruit halen wat erin zit in dit geval: hoeveel zit er nog in? Hoeveel kan hij nog/blijft hij nog kunnen? Dit zou ik samen met broers/zussen en vader overleggen. Leg hem meermaals dingen voor die hij nog zou kunnen doen. Als het antwoord eenduidig is, gebruik dát dan.Dat is makkelijk gezegd als je nog in het stadium bent dat je van mooie dingen kunt genieten, dat je ze uberhaupt herkent. In dit geval lijkt het alleen dochter zijn die dat wil, 'mooie dingen meemaken', vader wil dat niet meer. Waarom hem daar toe dwingen?
Ik snap je wel hoor. Ik zou ook willen dat m'n vader er iets van probeert te maken ipv het bijltje erbij neer te gooien. Wie weet heeft hij nog 5 jaar, waarin je toch nog mooie dingen kunt meemaken (ook als je dement bent). De hoofdvraag bij eruit halen wat erin zit in dit geval: hoeveel zit er nog in? Hoeveel kan hij nog/blijft hij nog kunnen? Dit zou ik samen met broers/zussen en vader overleggen. Leg hem meermaals dingen voor die hij nog zou kunnen doen. Als het antwoord eenduidig is, gebruik dát dan.Dat is makkelijk gezegd als je nog in het stadium bent dat je van mooie dingen kunt genieten, dat je ze uberhaupt herkent. In dit geval lijkt het alleen dochter zijn die dat wil, 'mooie dingen meemaken', vader wil dat niet meer. Waarom hem daar toe dwingen?
maandag 4 februari 2013 om 13:25
quote:Fame schreef op 04 februari 2013 @ 12:45:
Zoek een ander huis voor hem waar hij meer gezeligheid krijgt.
Ach toch.
Met een man van in de tachtig gaan lopen zeulen...
Als het ene tehuis niet past, dan maar naar de volgende. Realiseer je je dat dergelijke tehuizen heul rap neerwaarts gaan in deze tijd? Bezuinigingen enzo...
Zoek een ander huis voor hem waar hij meer gezeligheid krijgt.
Ach toch.
Met een man van in de tachtig gaan lopen zeulen...
Als het ene tehuis niet past, dan maar naar de volgende. Realiseer je je dat dergelijke tehuizen heul rap neerwaarts gaan in deze tijd? Bezuinigingen enzo...
conversation = awareness
maandag 4 februari 2013 om 13:25
quote:kruimelsara schreef op 04 februari 2013 @ 13:01:
Ik heb hier geen antwoord op. Per geval verschilt een situatie als deze. Heb je het idee, dat wat je ook zal doen om het hem plezieriger te maken, dat het niet zal werken?
Euthanasie gaat, zoals al gemeld, niet lukken.
Helaas, naar mijn mening, want het zou dingen
in sommige gevallen zeker makkelijker en prettiger
later verlopen.
Nu is jouw vader naar ik begrijp niet chronisch ziek,
en is er geen directe reden om tot het overwegen van
een degelijke stap over te gaan, ondanks het feit dat hij depressieve trekken vertoont.
Geef hem vooral geen antidepressiva! Ik heb er uit mijn directe omgeving ervaring mee, en het bracht uiteindelijk alleen maar meer ellende dan verbetering.
Is het gebruik van antidepressiva niet voor iedereen verschillend?!
En laten we vooral ook niet vergeten dat er een heleboel verschillende varianten AD zijn; waar de een wonderen verricht, verricht de andere variant een ramp, bij wijze van spreken.
En dat is dus weer voor iedereen verschillend.
Mijn dementerende opa gebruikt het en heeft zijn rust weer teruggevonden, hij lacht weer veel en is ziender ogen gelukkig met zijn leven, zoals het is.
Ik gebruik het zelf ook (andere discussie) en ben er maar wat blij..
Ik was zo depressief dat dit middel voor mij, voor nu iig, de hemel op aarde is.
Ik heb hier geen antwoord op. Per geval verschilt een situatie als deze. Heb je het idee, dat wat je ook zal doen om het hem plezieriger te maken, dat het niet zal werken?
Euthanasie gaat, zoals al gemeld, niet lukken.
Helaas, naar mijn mening, want het zou dingen
in sommige gevallen zeker makkelijker en prettiger
later verlopen.
Nu is jouw vader naar ik begrijp niet chronisch ziek,
en is er geen directe reden om tot het overwegen van
een degelijke stap over te gaan, ondanks het feit dat hij depressieve trekken vertoont.
Geef hem vooral geen antidepressiva! Ik heb er uit mijn directe omgeving ervaring mee, en het bracht uiteindelijk alleen maar meer ellende dan verbetering.
Is het gebruik van antidepressiva niet voor iedereen verschillend?!
En laten we vooral ook niet vergeten dat er een heleboel verschillende varianten AD zijn; waar de een wonderen verricht, verricht de andere variant een ramp, bij wijze van spreken.
En dat is dus weer voor iedereen verschillend.
Mijn dementerende opa gebruikt het en heeft zijn rust weer teruggevonden, hij lacht weer veel en is ziender ogen gelukkig met zijn leven, zoals het is.
Ik gebruik het zelf ook (andere discussie) en ben er maar wat blij..
Ik was zo depressief dat dit middel voor mij, voor nu iig, de hemel op aarde is.
