Gezondheid
alle pijlers
Moeite met ademen na punctie borst?
vrijdag 3 september 2010 om 22:28
Hallo allemaal, een tijdje terug had ik een knobbeltje in mijn borst ontdekt en na veel moed te hebben verzameld ben ik naar de huisarts geweest die mij heeft doorgestuurd naar het ziekenhuis. Gisteren was het zo ver en kon ik terecht. Eerst kreeg ik een echo, daarna een mammogram en daarna een punctie. De mammogram was best onaangenaam (er werden 2 foto's gemaakt ipv 4 en de oksel werd daarbij ook meegenomen, weet niet of dat altijd zo gaat). Toen moest ik de punctie. Ik zag er natuurlijk wel tegenop, maar ik ben niet heel kleinzerig en ook niet bang voor prikken.. De narcose deed dan ook geen pijn, maar hij werkte nog niet toen er een sneetje werd gemaakt voor de holle naald en dus werd er nog wat bij gespoten. Dat was wel onprettig. Het was een echogeleide punctie en er werd heel veel druk uitgeoefent, omdat de holle naald niet goed naar binnen wou. Ze deden het met zn tweeen, twee forse kerels, en de ene drukte vanuit mijn oksel richting de naald en de ander via de andere kant op mijn borst terwijl ze probeerden het goed in beeld te houden op de echo en de naald erin te drukken, maar aangezien het knobbeltje een beetje bleef verplaatsen lukte het pas na een ruime tien minuten a een klein kwartier prutsen. Al die tijd drukten ze erg hard op mijn oksel, borst en borstbeen. Natuurlijk was dat helemaal niet aangenaam en nadien zag ik dat het ook best had gebloed (ik keek de andere kant op tijdens de procedure). Ik was heel opgelucht dat het over was dat ik verder eigenlijk ook niets erover gevraagd heb, vond het al zo'n nare dag, maar nu heb ik dus sinds gisteravond erge moeite met ademhalen. Het lukt me niet diep in te ademen en ook in mijn arm houd ik een doof gevoel, maar ik denk dat dat kwam door de mammogram (omdat de spieren van de oksel er ook tussen moesten).
Heeft iemand dit ook gehad? Wanneer knapt dat op? Het is vrijdagavond en ik had verwacht dat het wel minder zou worden maar ik vind het juist erger worden.. Het voelt een beetje zoals toen ik een gekneusde rib had, maar dat zal het wel niet zijn.. Is er iets wat ik nu zou kunnen doen? Ik vind het niet ernstig genoeg om op vrijdagavond de dokter te bellen; alleen hoogst ongemakkelijk en erg benauwd..
Heeft iemand dit ook gehad? Wanneer knapt dat op? Het is vrijdagavond en ik had verwacht dat het wel minder zou worden maar ik vind het juist erger worden.. Het voelt een beetje zoals toen ik een gekneusde rib had, maar dat zal het wel niet zijn.. Is er iets wat ik nu zou kunnen doen? Ik vind het niet ernstig genoeg om op vrijdagavond de dokter te bellen; alleen hoogst ongemakkelijk en erg benauwd..
dinsdag 7 september 2010 om 15:49
Dat hoort echt niet!
Bel je huisarts over deze gang van zaken. Deze kan je uitslagen dubbelchecken en je ook de broodnodige uitleg geven... en hopelijk stuurt deze zijn/haar patiënten met knobbeltjes in borsten ergens anders heen.
Echt ongelofelijk dit!
Ik zou je aanraden om een gesprek te laten plannen met degene die jouw behandeld heeft bij het ziekenhuis, waarschijnlijk een chirurg, via de poli chirurgie te regelen. Dit om jouw klachten door te spreken. Je huisarts kan je ook helpen hoe je dit kunt regelen. Neem iemand mee, die hoeft niks te zeggen, maar je voelt je wel prettiger vaak
Ik weet hoe zaken in ziekenhuizen gaan en dat het echt niet altijd even soepel loopt. Daar kan ik best begrip voor opbrengen in veel gevallen maar dit klinkt wel heel erg!
Het is echt een opstapeling van onverschilligheid en slordigheid: je krijgt geen enkele uitleg over wat je bobbeltjes kan zijn, een pijnlijk biopt terwijl je geen idee hebt wat een biopt is en ook niet wat je qua napijn ed kunt verwachten en dan zo slordig met uitslagen omgaan: deze om te beginnen al telefonisch mee te delen en dan ook aan je moeder geven.... en je hebt eigenlijk nog geen idee wat de hele uitslag nu eigenlijk is?
Als je het niet ziet zitten om een gesprek aan te gaan (wat ik je wel ten zeerste aanraadt), kun je altijd nog een brief schrijven met je klachten.
Bel je huisarts over deze gang van zaken. Deze kan je uitslagen dubbelchecken en je ook de broodnodige uitleg geven... en hopelijk stuurt deze zijn/haar patiënten met knobbeltjes in borsten ergens anders heen.
Echt ongelofelijk dit!
Ik zou je aanraden om een gesprek te laten plannen met degene die jouw behandeld heeft bij het ziekenhuis, waarschijnlijk een chirurg, via de poli chirurgie te regelen. Dit om jouw klachten door te spreken. Je huisarts kan je ook helpen hoe je dit kunt regelen. Neem iemand mee, die hoeft niks te zeggen, maar je voelt je wel prettiger vaak
Ik weet hoe zaken in ziekenhuizen gaan en dat het echt niet altijd even soepel loopt. Daar kan ik best begrip voor opbrengen in veel gevallen maar dit klinkt wel heel erg!
Het is echt een opstapeling van onverschilligheid en slordigheid: je krijgt geen enkele uitleg over wat je bobbeltjes kan zijn, een pijnlijk biopt terwijl je geen idee hebt wat een biopt is en ook niet wat je qua napijn ed kunt verwachten en dan zo slordig met uitslagen omgaan: deze om te beginnen al telefonisch mee te delen en dan ook aan je moeder geven.... en je hebt eigenlijk nog geen idee wat de hele uitslag nu eigenlijk is?
Als je het niet ziet zitten om een gesprek aan te gaan (wat ik je wel ten zeerste aanraadt), kun je altijd nog een brief schrijven met je klachten.
dinsdag 7 september 2010 om 19:36
Bedankt voor je begripvolle reactie! Ik wil in ieder geval een gesprek met de chirurg dus, maar dat duurt nog een tijdje dus..
De huisarts, ja ik weet het niet zo goed, ik ben juist aan het proberen aan het over te stappen naar een andere huisarts, het zit namelijk zo toen ik daar kwam om te vragen naar dat knobbeltje en de doorverwijzing, wou ik ook een andere pil aangezien ik met mijn huidige pil al heel lang hoofdpijn had. Ik vind mijn dokter absoluut niet prettig, want ze dringt me altijd erg haar mening op, dus durf ik eigenlijk nooit heen. Maar omdat ik toch echt moest door dat knobbeltje toch maar gegaan. Nu met de nieuwe pil heb ik de hele maand buikkramp gehad, misselijkheid, koortsig, humeurig en depressieve klachten. Dat gecombineerd met dit stomme onderzoek zorgde het er voor dat mijn hoofd even niet stond naar nog een bezoek aan de huisarts, aangezien ik haar heel hard heb moeten overtuigen voor ik een andere pil mocht en ik daar nu even te moe voor ben.. Telefonisch kan het niet en ze wilt gewoon dat ik langskom maar ik voel me echt niet in staat om nu daar naartoe te fietsen. Omdat ik steeds alles uitstel en wacht tot het maar overgaat om niet naar haar te hoeven (zij is in de plek gekomen van mijn vorige huisarts die met pensioen is gegaan), lijkt het me beter een nieuwe huisarts te nemen. Ik blijf steeds veel te lang rondlopen, vorig jaar een half jaar met oorontsteking.. Ja dom he.
!
Nu zeggen de andere praktijken dat ze me niet willen aannemen 'achter haar rug om', op internet stond dat ze me om deze reden niet mogen weigeren, maar dat huisartsen wel vaak onderling van die afspraken maken. Ik zit hier nu dus vast. Mijn huisarts wilt me niet laten gaan voor ik bij haar op gesprek ben geweest om erover te praten en ik voel me niet in staat om nu die hele discussie aan te gaan, aangezien ze me echt wel zal proberen over te halen te blijven, haar kennende.. Maar ik heb wel een huisarts nodig!!
Pff heb gewoon even zin om in bed te kruipen en verder niets, maar dat klinkt wel heel zielig. Ik denk dat ik mijn moeder meeneem naar de chirurg, aangezien ook tegen haar gezegd is dat ik dinsdag de uitslag zou krijgen en dat vandaag ontkent werd. Ik vond het daar ook helemaal niet prettig, want toen ik 's ochtends aan de chirurg vroeg wat er zou gebeuren als het wel kwaadaardig was zei hij ook: Dan gaan we opereren, met veel bloed enzo, haha.
En ik was al zo misselijk..
De huisarts, ja ik weet het niet zo goed, ik ben juist aan het proberen aan het over te stappen naar een andere huisarts, het zit namelijk zo toen ik daar kwam om te vragen naar dat knobbeltje en de doorverwijzing, wou ik ook een andere pil aangezien ik met mijn huidige pil al heel lang hoofdpijn had. Ik vind mijn dokter absoluut niet prettig, want ze dringt me altijd erg haar mening op, dus durf ik eigenlijk nooit heen. Maar omdat ik toch echt moest door dat knobbeltje toch maar gegaan. Nu met de nieuwe pil heb ik de hele maand buikkramp gehad, misselijkheid, koortsig, humeurig en depressieve klachten. Dat gecombineerd met dit stomme onderzoek zorgde het er voor dat mijn hoofd even niet stond naar nog een bezoek aan de huisarts, aangezien ik haar heel hard heb moeten overtuigen voor ik een andere pil mocht en ik daar nu even te moe voor ben.. Telefonisch kan het niet en ze wilt gewoon dat ik langskom maar ik voel me echt niet in staat om nu daar naartoe te fietsen. Omdat ik steeds alles uitstel en wacht tot het maar overgaat om niet naar haar te hoeven (zij is in de plek gekomen van mijn vorige huisarts die met pensioen is gegaan), lijkt het me beter een nieuwe huisarts te nemen. Ik blijf steeds veel te lang rondlopen, vorig jaar een half jaar met oorontsteking.. Ja dom he.
! Nu zeggen de andere praktijken dat ze me niet willen aannemen 'achter haar rug om', op internet stond dat ze me om deze reden niet mogen weigeren, maar dat huisartsen wel vaak onderling van die afspraken maken. Ik zit hier nu dus vast. Mijn huisarts wilt me niet laten gaan voor ik bij haar op gesprek ben geweest om erover te praten en ik voel me niet in staat om nu die hele discussie aan te gaan, aangezien ze me echt wel zal proberen over te halen te blijven, haar kennende.. Maar ik heb wel een huisarts nodig!!
Pff heb gewoon even zin om in bed te kruipen en verder niets, maar dat klinkt wel heel zielig. Ik denk dat ik mijn moeder meeneem naar de chirurg, aangezien ook tegen haar gezegd is dat ik dinsdag de uitslag zou krijgen en dat vandaag ontkent werd. Ik vond het daar ook helemaal niet prettig, want toen ik 's ochtends aan de chirurg vroeg wat er zou gebeuren als het wel kwaadaardig was zei hij ook: Dan gaan we opereren, met veel bloed enzo, haha.
En ik was al zo misselijk..
dinsdag 7 september 2010 om 22:51
Ik kwam even kijken wat je uitslag was, maar soweee, dit kan echt niet inderdaad. Fijn dat de uitslag 'goed' was (wat dan??), maar zo heb je helemaal geen kans om verder vragen te stellen. Heeft dat ziekenhuis wel een mammapoli, of gaan ze zo met elke patient om?!?
Je zult er niet veel zin in hebben gezien je verhaal over je huisarts, maar die hoort een verslag te krijgen van elk onderzoek en elke uitslag van het ziekenhuis. Ik weet niet hoeveel tijd eroverheen gaat voordat het ziekenhuis dat verslag stuurt, maar zo zou je evt wat meer informatie kunnen uitvinden, als je er met het ziekenhuis niet uitkomt (dat natuurlijk eerst proberen).
Wat je verder ook doet om een duidelijke, face-to-face uitslag te krijgen, schrijf alsjeblieft een brief gericht aan de directie van dat ziekenhuis. Is het niet voor jou, dan voor een volgende jonge vrouw die mogelijk eenzelfde behandeling krijgt.
Je zult er niet veel zin in hebben gezien je verhaal over je huisarts, maar die hoort een verslag te krijgen van elk onderzoek en elke uitslag van het ziekenhuis. Ik weet niet hoeveel tijd eroverheen gaat voordat het ziekenhuis dat verslag stuurt, maar zo zou je evt wat meer informatie kunnen uitvinden, als je er met het ziekenhuis niet uitkomt (dat natuurlijk eerst proberen).
Wat je verder ook doet om een duidelijke, face-to-face uitslag te krijgen, schrijf alsjeblieft een brief gericht aan de directie van dat ziekenhuis. Is het niet voor jou, dan voor een volgende jonge vrouw die mogelijk eenzelfde behandeling krijgt.
dinsdag 7 september 2010 om 23:20
Moe en pijn of niet... je pakt het niet hanndig aan met je huidige huisarts. Erg jammer, want juist in deze situatie zou je heel veel aan je huisarts kunnen hebben, zoals ik in mijn vorige post al omschreef.
Als je vindt dat je haar een eerlijke kans hebt gegeven en jullie liggen elkaar niet, dan kun je wisselen van arts. In jouw buurt nemen huisartsen niet zomaar patiënten van elkaar over (en tot op zekere hoogte vind ik dat ook terecht), dus moet je óf het contact met je huidige arts herstellen óf je redenen voor opzegging in een gesprek vertellen. Hoe dan ook: er moet een gesprek komen. Evt kun je vragen of het telefonisch kan of via een brief, maar zo raar is het niet dat je huisarts liever een gesprek met je aangaat hierover. Bij klanten die ontevreden zijn over jouw werk, zou je toch ook liever aangesproken worden dat je product of dienst of whatever niet voldoet en wat er veranderd moet worden?
Een gesprek kost echt niet zo gek veel moeite, je hoeft niet op de fiets, neem je moeder ook hierna mee als je dat fijn vindt en neem de auto/taxi/bus. Twee mensen die met goede redenen een andere arts voor jou willen, lult ze echt niet zo omver hoor.
En neem dan zo snel mogelijk een nieuwe huisarts. Momenteel heb je er gewoon eentje nodig: voor je benauwdheid na te laten kijken en je te helpen met de rare omgangsvormen bij het ziekenhuis en ook nog met je pilbijwerkingen (de meeste bijwerkingen van de anticonceptiepil trekken bij in 2-3 maanden trouwens).
Als je vindt dat je haar een eerlijke kans hebt gegeven en jullie liggen elkaar niet, dan kun je wisselen van arts. In jouw buurt nemen huisartsen niet zomaar patiënten van elkaar over (en tot op zekere hoogte vind ik dat ook terecht), dus moet je óf het contact met je huidige arts herstellen óf je redenen voor opzegging in een gesprek vertellen. Hoe dan ook: er moet een gesprek komen. Evt kun je vragen of het telefonisch kan of via een brief, maar zo raar is het niet dat je huisarts liever een gesprek met je aangaat hierover. Bij klanten die ontevreden zijn over jouw werk, zou je toch ook liever aangesproken worden dat je product of dienst of whatever niet voldoet en wat er veranderd moet worden?
Een gesprek kost echt niet zo gek veel moeite, je hoeft niet op de fiets, neem je moeder ook hierna mee als je dat fijn vindt en neem de auto/taxi/bus. Twee mensen die met goede redenen een andere arts voor jou willen, lult ze echt niet zo omver hoor.
En neem dan zo snel mogelijk een nieuwe huisarts. Momenteel heb je er gewoon eentje nodig: voor je benauwdheid na te laten kijken en je te helpen met de rare omgangsvormen bij het ziekenhuis en ook nog met je pilbijwerkingen (de meeste bijwerkingen van de anticonceptiepil trekken bij in 2-3 maanden trouwens).
