Gezondheid
alle pijlers
operatie hoe lang van te voren weet je dit?
zondag 27 december 2009 om 18:44
Hallo,
Mijn vraag is eigenlijk hoe lang van te voren weet iemand wanneer hij/zij geopereerd moet worden?
En in geval van spoed, is het dan gebruikelijk dat er meteen aangetrouwde familie met klein kind op bezoek kunnen komen?
Beetje rare vragen, maar dat komt omdat dit als verhaal werd gebruikt, waarom mijn kind niet terug werd gebracht op de afgesproken tijd. Ik ben ook niet van te voren op de hoogte gesteld dat kind niet op tijd terug zou zijn.
Ik hoop dat iemand mijn vraag kan beantwoorden.
Mijn vraag is eigenlijk hoe lang van te voren weet iemand wanneer hij/zij geopereerd moet worden?
En in geval van spoed, is het dan gebruikelijk dat er meteen aangetrouwde familie met klein kind op bezoek kunnen komen?
Beetje rare vragen, maar dat komt omdat dit als verhaal werd gebruikt, waarom mijn kind niet terug werd gebracht op de afgesproken tijd. Ik ben ook niet van te voren op de hoogte gesteld dat kind niet op tijd terug zou zijn.
Ik hoop dat iemand mijn vraag kan beantwoorden.
zondag 27 december 2009 om 19:35
quote:elninjoo schreef op 27 december 2009 @ 19:30:
Het is de oma van het betreffende kind dat werd geopereerd? Of werd je kind meegenomen naar 'n vreemde?
Als het geen naaste familie is vind ik het sowieso vreemd als men gelijk na de operatie op bezoek gaat, zeker met 'n klein kind. Maar dan vanuit het belang van de geopereerde die rust nodig heeft geredeneerd.
Nee technisch gezien is ze de ex-schoonzus van de moeder van mijn ex. In de 3,5 jaar dat ik met mijn ex ging, is zij geen enkele keer bij haar schoonfamilie op bezoek geweest, maar blijkbaar zijn de banden zodanig aangehaald, dat ze daar hals over kop bij aanwezig moest zijn.
Ja en ook in het belang van de geopereerde lijkt mij dit een rare situatie.
Het is de oma van het betreffende kind dat werd geopereerd? Of werd je kind meegenomen naar 'n vreemde?
Als het geen naaste familie is vind ik het sowieso vreemd als men gelijk na de operatie op bezoek gaat, zeker met 'n klein kind. Maar dan vanuit het belang van de geopereerde die rust nodig heeft geredeneerd.
Nee technisch gezien is ze de ex-schoonzus van de moeder van mijn ex. In de 3,5 jaar dat ik met mijn ex ging, is zij geen enkele keer bij haar schoonfamilie op bezoek geweest, maar blijkbaar zijn de banden zodanig aangehaald, dat ze daar hals over kop bij aanwezig moest zijn.
Ja en ook in het belang van de geopereerde lijkt mij dit een rare situatie.
zondag 27 december 2009 om 20:01
Ik snap dat het allemaal heel moeilijk loopt, maar ik weet uit eigen ervaring dat het ook heel moeilijk is om eerdere afgesloten overeenkomsten te veranderen.
Ik heb mijn ex gewoon gezegd dat hij 2 keuzes heeft, zich aan de afspraken te houden of ik ga een zaak aan (ik wist dat ik niet veel kans maakte dus was bluf, maar ja dat wist hij niet)
Toen nogmaals afspraken zwart op wit gezet en beide ondertekend, nu heb ik wel een poot om op te staan mocht het nodig zijn.
Ik ken je situatie niet en bij iedereen is dit anders maar bij mij heeft dit goed gewerkt, heb zelfs weer contact met ex familie zodat ik weet wat er speelt en dat geeft een fijn gevoel.
Het is nu eenmaal zo dat er bij een scheiding waarbij kinderen betrokken zijn het altijd moeilijk is of wordt. Hoop dat jullie je zoontje beide op de 1e plaats hebben staan, en mocht het zo zijn dat hij "gevaar" loopt bij je ex familie kun je ook de kinderbescherming inschakelen.
Het is een heel verhaal geworden maar wil je vooral een hart onder de riem steken.
Probeer het van je af te zetten, al blijft dit moeilijk.
Ik heb mijn ex gewoon gezegd dat hij 2 keuzes heeft, zich aan de afspraken te houden of ik ga een zaak aan (ik wist dat ik niet veel kans maakte dus was bluf, maar ja dat wist hij niet)
Toen nogmaals afspraken zwart op wit gezet en beide ondertekend, nu heb ik wel een poot om op te staan mocht het nodig zijn.
Ik ken je situatie niet en bij iedereen is dit anders maar bij mij heeft dit goed gewerkt, heb zelfs weer contact met ex familie zodat ik weet wat er speelt en dat geeft een fijn gevoel.
Het is nu eenmaal zo dat er bij een scheiding waarbij kinderen betrokken zijn het altijd moeilijk is of wordt. Hoop dat jullie je zoontje beide op de 1e plaats hebben staan, en mocht het zo zijn dat hij "gevaar" loopt bij je ex familie kun je ook de kinderbescherming inschakelen.
Het is een heel verhaal geworden maar wil je vooral een hart onder de riem steken.
Probeer het van je af te zetten, al blijft dit moeilijk.
zondag 27 december 2009 om 20:35
quote:colaennnietsanders schreef op 27 december 2009 @ 20:01:
Ik snap dat het allemaal heel moeilijk loopt, maar ik weet uit eigen ervaring dat het ook heel moeilijk is om eerdere afgesloten overeenkomsten te veranderen.
Ik heb mijn ex gewoon gezegd dat hij 2 keuzes heeft, zich aan de afspraken te houden of ik ga een zaak aan (ik wist dat ik niet veel kans maakte dus was bluf, maar ja dat wist hij niet)
Toen nogmaals afspraken zwart op wit gezet en beide ondertekend, nu heb ik wel een poot om op te staan mocht het nodig zijn.
Ik ken je situatie niet en bij iedereen is dit anders maar bij mij heeft dit goed gewerkt, heb zelfs weer contact met ex familie zodat ik weet wat er speelt en dat geeft een fijn gevoel.
Het is nu eenmaal zo dat er bij een scheiding waarbij kinderen betrokken zijn het altijd moeilijk is of wordt. Hoop dat jullie je zoontje beide op de 1e plaats hebben staan, en mocht het zo zijn dat hij "gevaar" loopt bij je ex familie kun je ook de kinderbescherming inschakelen.
Het is een heel verhaal geworden maar wil je vooral een hart onder de riem steken.
Probeer het van je af te zetten, al blijft dit moeilijk.
Ik heb altijd gehandeld uit het belang van ons zoontje. Ik wilde hem zijn vader niet onthouden en ook zijn oma niet, ondanks wat zij mij geflikt hebben. Maar het houdt maar niet op, ze blijven doorgaan en aangezien het belang van mijn zoontje voorop staat en ik ervan overtuigd ben dat het schadelijk is voor zijn ontwikkeling, alles wat daar dus gebeurd, zie ik mij genoodzaakt om een andere weg in te slaan.
Ik wil echt wel dat hij zijn vader kent en weet waar hij vandaan komt, maar ik wat ik nog liever wil is dat mijn zoontje goed opgroeit en weet wat hij wel en niet kan doen. Hij moet in ieder geval het besef hebben van wat goed en kwaad is.
Ikzelf heb dit van mijn ouders meegekregen en ik heb heel wat erge dingen meegemaakt, maar juist door mijn opvoeding ben ik uit die slechte situatie weten te komen.
Ik ben er sinds kort achter dat mijn zoontje een spraakachterstand heeft. Nou heb ik ergens gelezen dat dit ook kan komen door het meemaken van huiselijk geweld en dat dit ook op zeer jonge leeftijd schade kan leveren.
Ik wil hier niet naartoe spelen, maar ik heb dit wel aangegeven bij het audiologisch centrum waar mijn zoontje nu getest wordt.
Ik weet het af en toe allemaal niet meer. Ik gun mijn zoontje alles en ook zijn vader, maar tot hoever moet ik gaan.
Mijn zoontje heeft ook het recht om alle kansen van de wereld te krijgen en hij wordt beperkt daarin als hij nu al niet het goede voorbeeld krijgt.
Ja tuurlijk ben ik er ook nog, maar ik weet uit ervaring dat het 'slechte' altijd aanlokkelijker is dan het 'goede'.
En nee ik kan hem niet overal tegen beschermen en hij moet zijn eigen fouten kunnen maken, maar nu hij klein is, ben ik er wel verantwoordelijk voor dat hij in ieder geval weet wat goed en wat slecht is.
Ook ik heb mijn fouten hoor, maar ik weet in ieder geval wel hoe het hoort en dat hebben mijn ouders mij bijgebracht en nu als volwassene ben ik daar zelf verantwoordelijk voor en zo wil ik het ook bij mijn kind.
Ik snap dat het allemaal heel moeilijk loopt, maar ik weet uit eigen ervaring dat het ook heel moeilijk is om eerdere afgesloten overeenkomsten te veranderen.
Ik heb mijn ex gewoon gezegd dat hij 2 keuzes heeft, zich aan de afspraken te houden of ik ga een zaak aan (ik wist dat ik niet veel kans maakte dus was bluf, maar ja dat wist hij niet)
Toen nogmaals afspraken zwart op wit gezet en beide ondertekend, nu heb ik wel een poot om op te staan mocht het nodig zijn.
Ik ken je situatie niet en bij iedereen is dit anders maar bij mij heeft dit goed gewerkt, heb zelfs weer contact met ex familie zodat ik weet wat er speelt en dat geeft een fijn gevoel.
Het is nu eenmaal zo dat er bij een scheiding waarbij kinderen betrokken zijn het altijd moeilijk is of wordt. Hoop dat jullie je zoontje beide op de 1e plaats hebben staan, en mocht het zo zijn dat hij "gevaar" loopt bij je ex familie kun je ook de kinderbescherming inschakelen.
Het is een heel verhaal geworden maar wil je vooral een hart onder de riem steken.
Probeer het van je af te zetten, al blijft dit moeilijk.
Ik heb altijd gehandeld uit het belang van ons zoontje. Ik wilde hem zijn vader niet onthouden en ook zijn oma niet, ondanks wat zij mij geflikt hebben. Maar het houdt maar niet op, ze blijven doorgaan en aangezien het belang van mijn zoontje voorop staat en ik ervan overtuigd ben dat het schadelijk is voor zijn ontwikkeling, alles wat daar dus gebeurd, zie ik mij genoodzaakt om een andere weg in te slaan.
Ik wil echt wel dat hij zijn vader kent en weet waar hij vandaan komt, maar ik wat ik nog liever wil is dat mijn zoontje goed opgroeit en weet wat hij wel en niet kan doen. Hij moet in ieder geval het besef hebben van wat goed en kwaad is.
Ikzelf heb dit van mijn ouders meegekregen en ik heb heel wat erge dingen meegemaakt, maar juist door mijn opvoeding ben ik uit die slechte situatie weten te komen.
Ik ben er sinds kort achter dat mijn zoontje een spraakachterstand heeft. Nou heb ik ergens gelezen dat dit ook kan komen door het meemaken van huiselijk geweld en dat dit ook op zeer jonge leeftijd schade kan leveren.
Ik wil hier niet naartoe spelen, maar ik heb dit wel aangegeven bij het audiologisch centrum waar mijn zoontje nu getest wordt.
Ik weet het af en toe allemaal niet meer. Ik gun mijn zoontje alles en ook zijn vader, maar tot hoever moet ik gaan.
Mijn zoontje heeft ook het recht om alle kansen van de wereld te krijgen en hij wordt beperkt daarin als hij nu al niet het goede voorbeeld krijgt.
Ja tuurlijk ben ik er ook nog, maar ik weet uit ervaring dat het 'slechte' altijd aanlokkelijker is dan het 'goede'.
En nee ik kan hem niet overal tegen beschermen en hij moet zijn eigen fouten kunnen maken, maar nu hij klein is, ben ik er wel verantwoordelijk voor dat hij in ieder geval weet wat goed en wat slecht is.
Ook ik heb mijn fouten hoor, maar ik weet in ieder geval wel hoe het hoort en dat hebben mijn ouders mij bijgebracht en nu als volwassene ben ik daar zelf verantwoordelijk voor en zo wil ik het ook bij mijn kind.
