Gezondheid
alle pijlers
Overdreven zwangerschap
donderdag 2 november 2017 om 16:30
hallo allemaal,
Eerste keer forum en al vaak topics gelezen op viva. Lange tijd getwijfeld of ik wel of geen topic hierover zou aanmaken, maar ik bleef steeds terug komen op ditzelfde punt. Dus hier komt ie (het is een lange):
De dochter van de vriend van mijn moeder is zwanger. Deze dochter is 22 en had een knipperlicht relatje met haar vriend (hij was ook een keer vreemd gegaan en de maand voor ze ontdekte zwanger Te zijn wou ze het nog uitmaken, omdat ze niet bij elkaar zouden passen). Dat ontdekte ze in februari dit jaar en is november uitgerekend. Zij deed alsof dit een echte onverwachte zwangerschap was, maar vertelde met grote grijns als je haar vroeg hoe dat kon omdat ze aan de pil was, zij er wel eens eentje was "vergeten" hier en daar. Verder deed ze ook nog De uitspraak als "haha, straks is dit om mij en **** bij elkaar te houden. Ik vind dat hele rare uitspraken voor iemand die ECHT per ongeluk zwanger wordt. Hiermee begon ook de drama. Niemand heeft haar hierin tegen gesproken o.i.d.
In het begin was er niet zoveel aan de hand en deed ze er zelf ook vrij relaxed over. Toch werd het steeds en steeds erger. Er is niks anders meer dan haar zwangerschap, ze kan opeens heel veel dingen niet meer en doet vreselijk dramatisch. Hier een aantal voorbeelden:
- wou geen gender reveal doen, want dat vind ze overdreven Amerikaanse toestanden, maar vervolgens had ze zelf voor na haar geslachtsecho allemaal roze troep gekocht om toch een gender reveal te houden. Ik bedoel niet een beetje van beschuit met roze muisjes, maar echt roze kinderchampagne, roze snoepjes, roze brilletje en ga zo maar door.
- huilen tijdens een concert. Ze was ongeveer 3 maanden zwanger en ze haf tickets voor de toppers samen met mijn moeder en haar vader. Ze ging mee, maar heeft zich De hele avond lopen aanstellen dat het druk was, ze niet mocht drinken en heeft dus uiteindelijk staan huilen en is buiten 3 uur gaan wachten....
- afspraken afzeggen. Voor ze ontdekte dat ze zwanger was zouden we bvb naar de efteling. Een tijdje nadat ze wist dat ze zwanger was prikten we hiervoor een datum en ook zij ging akkoord en mee. Zij zou op het moment van gaan 6 maand zwanger zijn. Tot we een week voor de efteling waren zei ze opeens ik ga niet. Wij vroegen haar waarom en ze zei: gewoon geen zin in rn ik ga niet naar de efteling met een dikke buik. We stelden haar gerust dat meer mensen dat deden, ik ook niet in achtbanen ging (en ze dus niet alleen zou zijn) waarop ze zei dat ze geen lange stukken kan lopen. We probeerden een oplossing Te bedenken in vorm van een rolstoel ofzo of regelmatig een zitplekken te vinden, maar nee mevrouw was hoogzwanger en had er opeens geen zin meer in. Het irritante hieraan was voornamelijk erna.... Ze ging niet mee en daar is verder niks over gezegd, maar vervolgens postte ze wel foto's van lange wandelingen over het strand en in het bos met vriendinnetjes en de hond.
- opeens heeft ze overal last van. Elk zwangerschap kwaaltje uit het boekje heeft zij sowieso! En klagen erover doet ze ook "oh ik ben zo dik", "kijk dit nou" enzovoort
- ze zegt nog meer dingen af onder het mom "ik ben zwanger en ik heb het vreselijk moeilijk" en zegt nu ook al dingen af voor na de geboorte in november, want zegt ze "ik heb dan een kind, dus Ben ik sowieso uitgeput, heb ik er geen zin in en wil ik tijd met het kind door brengen".
-ze wou zichzelf laten ontslaan door haar baas tijdens de zwangerschap door gewoon niet op te komen dagen of zich heel vaak ziek te melden, zodat ze na ontslag een vette uitkering kon aanvragen op basis van ontslag door discriminatie o.i.d.
- meldt zich sinds het begin van de zwangerschap ook echt regelmatig ziek, omdat ze "zoveel mogelijk van haar zwangerschap wil genieten"
Het lijkt wel alsof ze alleen maar kan klagen, zich gedraagt alsof ze gehandicapt is, maar hier gek genoeg ook voldoening uit haalt om met haat zwangerschap fe aandacht te trekken. Begrijp mij niet verkeerd, ik kan me goed indenken dat je als zwangere eerder moe bent, niet overal zin in hebt en dat je aan het einde ook wel klaar bent met zwanger zijn. Maar!!! ze doet net alsof dit Het einde is, niks kan meer, alleen zij en haar zwangerschap zijn interessant en alsof ze nu niks meer kan.
Wat moet ik hiermee?
Het stoort mij en andere familie leden enorm dat ze zich zo gedraagt. En ja, ik heb naar haar wel al benoemd dat ik begrijp dat zwanger zijn kwaaltjes met zich mee brengt en dat vervelend voor haar is, maar dat ze wel erg overdreven over alles doet.
Groetjes,
Miss Beertje
Eerste keer forum en al vaak topics gelezen op viva. Lange tijd getwijfeld of ik wel of geen topic hierover zou aanmaken, maar ik bleef steeds terug komen op ditzelfde punt. Dus hier komt ie (het is een lange):
De dochter van de vriend van mijn moeder is zwanger. Deze dochter is 22 en had een knipperlicht relatje met haar vriend (hij was ook een keer vreemd gegaan en de maand voor ze ontdekte zwanger Te zijn wou ze het nog uitmaken, omdat ze niet bij elkaar zouden passen). Dat ontdekte ze in februari dit jaar en is november uitgerekend. Zij deed alsof dit een echte onverwachte zwangerschap was, maar vertelde met grote grijns als je haar vroeg hoe dat kon omdat ze aan de pil was, zij er wel eens eentje was "vergeten" hier en daar. Verder deed ze ook nog De uitspraak als "haha, straks is dit om mij en **** bij elkaar te houden. Ik vind dat hele rare uitspraken voor iemand die ECHT per ongeluk zwanger wordt. Hiermee begon ook de drama. Niemand heeft haar hierin tegen gesproken o.i.d.
In het begin was er niet zoveel aan de hand en deed ze er zelf ook vrij relaxed over. Toch werd het steeds en steeds erger. Er is niks anders meer dan haar zwangerschap, ze kan opeens heel veel dingen niet meer en doet vreselijk dramatisch. Hier een aantal voorbeelden:
- wou geen gender reveal doen, want dat vind ze overdreven Amerikaanse toestanden, maar vervolgens had ze zelf voor na haar geslachtsecho allemaal roze troep gekocht om toch een gender reveal te houden. Ik bedoel niet een beetje van beschuit met roze muisjes, maar echt roze kinderchampagne, roze snoepjes, roze brilletje en ga zo maar door.
- huilen tijdens een concert. Ze was ongeveer 3 maanden zwanger en ze haf tickets voor de toppers samen met mijn moeder en haar vader. Ze ging mee, maar heeft zich De hele avond lopen aanstellen dat het druk was, ze niet mocht drinken en heeft dus uiteindelijk staan huilen en is buiten 3 uur gaan wachten....
- afspraken afzeggen. Voor ze ontdekte dat ze zwanger was zouden we bvb naar de efteling. Een tijdje nadat ze wist dat ze zwanger was prikten we hiervoor een datum en ook zij ging akkoord en mee. Zij zou op het moment van gaan 6 maand zwanger zijn. Tot we een week voor de efteling waren zei ze opeens ik ga niet. Wij vroegen haar waarom en ze zei: gewoon geen zin in rn ik ga niet naar de efteling met een dikke buik. We stelden haar gerust dat meer mensen dat deden, ik ook niet in achtbanen ging (en ze dus niet alleen zou zijn) waarop ze zei dat ze geen lange stukken kan lopen. We probeerden een oplossing Te bedenken in vorm van een rolstoel ofzo of regelmatig een zitplekken te vinden, maar nee mevrouw was hoogzwanger en had er opeens geen zin meer in. Het irritante hieraan was voornamelijk erna.... Ze ging niet mee en daar is verder niks over gezegd, maar vervolgens postte ze wel foto's van lange wandelingen over het strand en in het bos met vriendinnetjes en de hond.
- opeens heeft ze overal last van. Elk zwangerschap kwaaltje uit het boekje heeft zij sowieso! En klagen erover doet ze ook "oh ik ben zo dik", "kijk dit nou" enzovoort
- ze zegt nog meer dingen af onder het mom "ik ben zwanger en ik heb het vreselijk moeilijk" en zegt nu ook al dingen af voor na de geboorte in november, want zegt ze "ik heb dan een kind, dus Ben ik sowieso uitgeput, heb ik er geen zin in en wil ik tijd met het kind door brengen".
-ze wou zichzelf laten ontslaan door haar baas tijdens de zwangerschap door gewoon niet op te komen dagen of zich heel vaak ziek te melden, zodat ze na ontslag een vette uitkering kon aanvragen op basis van ontslag door discriminatie o.i.d.
- meldt zich sinds het begin van de zwangerschap ook echt regelmatig ziek, omdat ze "zoveel mogelijk van haar zwangerschap wil genieten"
Het lijkt wel alsof ze alleen maar kan klagen, zich gedraagt alsof ze gehandicapt is, maar hier gek genoeg ook voldoening uit haalt om met haat zwangerschap fe aandacht te trekken. Begrijp mij niet verkeerd, ik kan me goed indenken dat je als zwangere eerder moe bent, niet overal zin in hebt en dat je aan het einde ook wel klaar bent met zwanger zijn. Maar!!! ze doet net alsof dit Het einde is, niks kan meer, alleen zij en haar zwangerschap zijn interessant en alsof ze nu niks meer kan.
Wat moet ik hiermee?
Het stoort mij en andere familie leden enorm dat ze zich zo gedraagt. En ja, ik heb naar haar wel al benoemd dat ik begrijp dat zwanger zijn kwaaltjes met zich mee brengt en dat vervelend voor haar is, maar dat ze wel erg overdreven over alles doet.
Groetjes,
Miss Beertje
vrijdag 3 november 2017 om 11:02
MissBeertje schreef: ↑02-11-2017 21:03Het is niet zo dat ik haar niet aardig vindt, want in de periode voor ze zwanger werd kon ik het redelijk goed met haar vinden. En sinds ze zwanger is liegt ze en overschrijd ze normen en waarden die ik erop na houdt. Ik hou niet van mensen die niet eerlijk zijn en ik houd ook niet van mensen die heel erg zeuren en alleen maar met zichzelf bezig zijn. Dat is gedrag wat ik eerder niet van haar kende en ik vind het jammer en irritant dat dit ervoor in de plaats is gekomen. En het is geen kwestie van aandacht voor haar of haar zwangerschap. Tuurlijk is ze blij en ik heb haar ook uitgebreid gefeliciteerd, regelmatig gevraagf hoe het gaat, welke spulletjes ze nog nodig heeft en wat ze al heeft staan. Een gebrek een interesse of een jaloezie vanuit mij is het totaal niet. Ik heb het idee dat het niet normaal of eerlijk verloopt en ik heb een hekel aan onrechtvaardigheid. Het is inderdaad niet mijn zorg, maar ik kan gewoon er niet bij hoe je zo oneerlijk kan zijn en zo zielig doet over een beslissing die je zelf gemaakt hebt (expres zwsnger worden zonder medeweten). Dan denk ik wees een vrouw rn accepteer De consequenties van je domme keuze om dat te doen, maar ga niet achteraf lopen janken over alles en je zo gedragen. Dan had je er eerder over na moeten denken.
En ja dat klinkt heel erg hard, maar het is wel de realiteit.
Wat is er niet eerlijk en onrechtvaardig? Dat ze rust neemt en dingen afzegt? Wellicht heeft haar lichaam /hormonen dat gewoon nodig.
Of is dit het eerste kleinkind van je moeder en stiefvader en ben jij wat teleurgesteld dat jij dit niet draagt?
vrijdag 3 november 2017 om 11:57
ik vind haar helemaal niet overdrijven.een zwangerschap is echt wel belastend voor je lichaam hoor,je hebt echt geen idee.
ik was emotioneel ook een dweil,en met 6 maanden naar de efteling?ik ben dol op de efteling,maar toen ik 6 maanden zwanger was ging ik daar echt geen dag rondhangen.zonde van het geld en uiteindelijk voor mij ook niet leuk.ik zou gebroken geweest zijn en de enige attractie waar ik gebruik van gemaakt zou hebben zou elk uur de wc geweest zijn.
geen afspraken na de bevalling;heel verstandig.na een bevalling staat je leven op zn kop en het duurt weken,soms maanden voordat je een ritme hebt en daaraan gewend bent.en dan moet je nog maar zien of die afspraken in dat ritme passen.
verder is het helemaal aan haar hoe ze met haar leven en rollercoaster aan emoties omgaat.jonge meid,zwanger,instabiele relatie...pittig hoor.ik hoop dat ze van andere mensen wel steun krijgt. jij irriteert je aan haar gedrag en dat ligt aan jou,niet aan haar. ik zie maar 1 aansteller en dat ben jij.
ik wil je nog weleens horen als je zelf zwanger bent.
ik was emotioneel ook een dweil,en met 6 maanden naar de efteling?ik ben dol op de efteling,maar toen ik 6 maanden zwanger was ging ik daar echt geen dag rondhangen.zonde van het geld en uiteindelijk voor mij ook niet leuk.ik zou gebroken geweest zijn en de enige attractie waar ik gebruik van gemaakt zou hebben zou elk uur de wc geweest zijn.
geen afspraken na de bevalling;heel verstandig.na een bevalling staat je leven op zn kop en het duurt weken,soms maanden voordat je een ritme hebt en daaraan gewend bent.en dan moet je nog maar zien of die afspraken in dat ritme passen.
verder is het helemaal aan haar hoe ze met haar leven en rollercoaster aan emoties omgaat.jonge meid,zwanger,instabiele relatie...pittig hoor.ik hoop dat ze van andere mensen wel steun krijgt. jij irriteert je aan haar gedrag en dat ligt aan jou,niet aan haar. ik zie maar 1 aansteller en dat ben jij.
ik wil je nog weleens horen als je zelf zwanger bent.
clueless17 wijzigde dit bericht op 03-11-2017 12:00
Reden: aanvulling
Reden: aanvulling
19.44% gewijzigd
vrijdag 3 november 2017 om 12:17
Ik dacht altijd dat ik geen zeur zwangere zou zijn. Helaas ben ik dat wel. Ben wel zwanger van een tweeling en dat schijnt zwaarder te zijn, maar ik kan het niet vergelijken met een eenling zwangerschap. Vooraf was ik hartstikke fot.
Maar ik ben zo ziek geweest qua misselijkheid ruim de eerste drie maanden, daarnaast hartstikke moe. Heb ook daarna nog veel afgezegd, zoals een weekendtrip met vriendinnen die al een jaar stond en waar ik echt ongelofelijk veel zin in had... ik had echter het gevoel dat ik te moe was om de trein naar schiphol te nemen... Jammer van de paar honderd euro die ik al had uitgegeven, maar ik trok het gewoon niet.
Ik slaap elke dag na mijn werk, soms door tot midden in de nacht, omdat ik gewoon in slaap val zodra ik even op de bank ga zitten of mijn bed aanraak. Ik ga niet naar winkels enzo, vorige week voor het eerst sinds maanden weer eens in een lokaal winkelcentrum geweest en in de kruidvat, hema en zeeman geweest... de rest van de dag was ik kapot en had ik buikpijn van het bukken.
Als ik niet zelf zwanger was, zou ik mezelf ook een aansteller vinden, maar ik kan gewoon nauwelijks iets meer en ben pas net halverwege. Zwanger zijn is voor sommige mensen echt heel zwaar.
Maar ik ben zo ziek geweest qua misselijkheid ruim de eerste drie maanden, daarnaast hartstikke moe. Heb ook daarna nog veel afgezegd, zoals een weekendtrip met vriendinnen die al een jaar stond en waar ik echt ongelofelijk veel zin in had... ik had echter het gevoel dat ik te moe was om de trein naar schiphol te nemen... Jammer van de paar honderd euro die ik al had uitgegeven, maar ik trok het gewoon niet.
Ik slaap elke dag na mijn werk, soms door tot midden in de nacht, omdat ik gewoon in slaap val zodra ik even op de bank ga zitten of mijn bed aanraak. Ik ga niet naar winkels enzo, vorige week voor het eerst sinds maanden weer eens in een lokaal winkelcentrum geweest en in de kruidvat, hema en zeeman geweest... de rest van de dag was ik kapot en had ik buikpijn van het bukken.
Als ik niet zelf zwanger was, zou ik mezelf ook een aansteller vinden, maar ik kan gewoon nauwelijks iets meer en ben pas net halverwege. Zwanger zijn is voor sommige mensen echt heel zwaar.
vrijdag 3 november 2017 om 13:06
Sommige dingen die je noemt (met name qua werk) klinken idd wat vreemd. Maar verder, ach. Relax. Trek het je niet zo aan. Wat boeit het jou nou. Haar zaak toch? Niet te druk maken over het wel en wee van een ander. Zwanger zijn is trouwens wel echt een aparte ervaring. Het is echt zo, je kan niet oordelen, als je het zelf niet bent geweest. En dan nog; iedereen is anders.
Ik ben ook in november uitgerekend. Wij vieren normaal ook altijd kerst met de families (1e bij de een, 2e bij de ander). Dit jaar hebben wij gezegd dat we niks toezeggen. Gewoon omdat we het even willen aankijken (en met kerst 2 dagen het halve land doorcrossen met net geboren baby, klinkt niet aanlokkelijk).De baby kaart:) Ook had ik een ‘perfecte zwangerschap’, geen heel bijzondere kwaaltjes. Geen medische toestand. Geen ziekenhuis. Ik heb wel heel veel avond afspraken afgezegd of op een laag pitje gezet. Energie is echt wel minder. Efteling met 6 maanden had ik denk ik ook niet gedaan. Goede dagen zijn van te voren niet altijd te voorspellen. Ik hou niet van zeiken, heb me geen dag ziek gemeld, maar moest wel echt aanpassen. En verhalen over stoerdere mensen en men up, Haha daar zou je me flink mee op de kast kunnen jagen. Want ik doe m’n best, maar heb soms gewoon geen energie, een harde buik of ben zonder duidelijke reden misselijk. Kan ik ook niks aan doen.
Dus, relaxt. Zet je app gewoon op stil ofzo. Maak je niet te druk. Laat haar dr kind krijgen en misschien op sommige punten wel wat volwassener worden. Maar vooral, oordeel niet te veel.
Ik ben ook in november uitgerekend. Wij vieren normaal ook altijd kerst met de families (1e bij de een, 2e bij de ander). Dit jaar hebben wij gezegd dat we niks toezeggen. Gewoon omdat we het even willen aankijken (en met kerst 2 dagen het halve land doorcrossen met net geboren baby, klinkt niet aanlokkelijk).De baby kaart:) Ook had ik een ‘perfecte zwangerschap’, geen heel bijzondere kwaaltjes. Geen medische toestand. Geen ziekenhuis. Ik heb wel heel veel avond afspraken afgezegd of op een laag pitje gezet. Energie is echt wel minder. Efteling met 6 maanden had ik denk ik ook niet gedaan. Goede dagen zijn van te voren niet altijd te voorspellen. Ik hou niet van zeiken, heb me geen dag ziek gemeld, maar moest wel echt aanpassen. En verhalen over stoerdere mensen en men up, Haha daar zou je me flink mee op de kast kunnen jagen. Want ik doe m’n best, maar heb soms gewoon geen energie, een harde buik of ben zonder duidelijke reden misselijk. Kan ik ook niks aan doen.
Dus, relaxt. Zet je app gewoon op stil ofzo. Maak je niet te druk. Laat haar dr kind krijgen en misschien op sommige punten wel wat volwassener worden. Maar vooral, oordeel niet te veel.
vrijdag 3 november 2017 om 13:11
Ik word altijd een beetje wantrouwig van mensen die zichzelf zo graag een harde noemen.
Vaak is dat ook een manier van aanstellen: kijk mij eens niet aanstellerig zijn.
Verder: ik zou aan iemand die mij zo bekijkt (en dat weet ze heus wel) ook mijn tijd en energie niet willen besteden.
En de vergelijking tussen een dag Efteling en een wandeling met de hond slaat al helemaal nergens op.
Vaak is dat ook een manier van aanstellen: kijk mij eens niet aanstellerig zijn.
Verder: ik zou aan iemand die mij zo bekijkt (en dat weet ze heus wel) ook mijn tijd en energie niet willen besteden.
En de vergelijking tussen een dag Efteling en een wandeling met de hond slaat al helemaal nergens op.
