Overdreven zwangerschap

hallo allemaal,

Eerste keer forum en al vaak topics gelezen op viva. Lange tijd getwijfeld of ik wel of geen topic hierover zou aanmaken, maar ik bleef steeds terug komen op ditzelfde punt. Dus hier komt ie (het is een lange):

De dochter van de vriend van mijn moeder is zwanger. Deze dochter is 22 en had een knipperlicht relatje met haar vriend (hij was ook een keer vreemd gegaan en de maand voor ze ontdekte zwanger Te zijn wou ze het nog uitmaken, omdat ze niet bij elkaar zouden passen). Dat ontdekte ze in februari dit jaar en is november uitgerekend. Zij deed alsof dit een echte onverwachte zwangerschap was, maar vertelde met grote grijns als je haar vroeg hoe dat kon omdat ze aan de pil was, zij er wel eens eentje was "vergeten" hier en daar. Verder deed ze ook nog De uitspraak als "haha, straks is dit om mij en **** bij elkaar te houden. Ik vind dat hele rare uitspraken voor iemand die ECHT per ongeluk zwanger wordt. Hiermee begon ook de drama. Niemand heeft haar hierin tegen gesproken o.i.d.

In het begin was er niet zoveel aan de hand en deed ze er zelf ook vrij relaxed over. Toch werd het steeds en steeds erger. Er is niks anders meer dan haar zwangerschap, ze kan opeens heel veel dingen niet meer en doet vreselijk dramatisch. Hier een aantal voorbeelden:
- wou geen gender reveal doen, want dat vind ze overdreven Amerikaanse toestanden, maar vervolgens had ze zelf voor na haar geslachtsecho allemaal roze troep gekocht om toch een gender reveal te houden. Ik bedoel niet een beetje van beschuit met roze muisjes, maar echt roze kinderchampagne, roze snoepjes, roze brilletje en ga zo maar door.

- huilen tijdens een concert. Ze was ongeveer 3 maanden zwanger en ze haf tickets voor de toppers samen met mijn moeder en haar vader. Ze ging mee, maar heeft zich De hele avond lopen aanstellen dat het druk was, ze niet mocht drinken en heeft dus uiteindelijk staan huilen en is buiten 3 uur gaan wachten....

- afspraken afzeggen. Voor ze ontdekte dat ze zwanger was zouden we bvb naar de efteling. Een tijdje nadat ze wist dat ze zwanger was prikten we hiervoor een datum en ook zij ging akkoord en mee. Zij zou op het moment van gaan 6 maand zwanger zijn. Tot we een week voor de efteling waren zei ze opeens ik ga niet. Wij vroegen haar waarom en ze zei: gewoon geen zin in rn ik ga niet naar de efteling met een dikke buik. We stelden haar gerust dat meer mensen dat deden, ik ook niet in achtbanen ging (en ze dus niet alleen zou zijn) waarop ze zei dat ze geen lange stukken kan lopen. We probeerden een oplossing Te bedenken in vorm van een rolstoel ofzo of regelmatig een zitplekken te vinden, maar nee mevrouw was hoogzwanger en had er opeens geen zin meer in. Het irritante hieraan was voornamelijk erna.... Ze ging niet mee en daar is verder niks over gezegd, maar vervolgens postte ze wel foto's van lange wandelingen over het strand en in het bos met vriendinnetjes en de hond.

- opeens heeft ze overal last van. Elk zwangerschap kwaaltje uit het boekje heeft zij sowieso! En klagen erover doet ze ook "oh ik ben zo dik", "kijk dit nou" enzovoort

- ze zegt nog meer dingen af onder het mom "ik ben zwanger en ik heb het vreselijk moeilijk" en zegt nu ook al dingen af voor na de geboorte in november, want zegt ze "ik heb dan een kind, dus Ben ik sowieso uitgeput, heb ik er geen zin in en wil ik tijd met het kind door brengen".

-ze wou zichzelf laten ontslaan door haar baas tijdens de zwangerschap door gewoon niet op te komen dagen of zich heel vaak ziek te melden, zodat ze na ontslag een vette uitkering kon aanvragen op basis van ontslag door discriminatie o.i.d.

- meldt zich sinds het begin van de zwangerschap ook echt regelmatig ziek, omdat ze "zoveel mogelijk van haar zwangerschap wil genieten"

Het lijkt wel alsof ze alleen maar kan klagen, zich gedraagt alsof ze gehandicapt is, maar hier gek genoeg ook voldoening uit haalt om met haat zwangerschap fe aandacht te trekken. Begrijp mij niet verkeerd, ik kan me goed indenken dat je als zwangere eerder moe bent, niet overal zin in hebt en dat je aan het einde ook wel klaar bent met zwanger zijn. Maar!!! ze doet net alsof dit Het einde is, niks kan meer, alleen zij en haar zwangerschap zijn interessant en alsof ze nu niks meer kan.

Wat moet ik hiermee?
Het stoort mij en andere familie leden enorm dat ze zich zo gedraagt. En ja, ik heb naar haar wel al benoemd dat ik begrijp dat zwanger zijn kwaaltjes met zich mee brengt en dat vervelend voor haar is, maar dat ze wel erg overdreven over alles doet.

Groetjes,
Miss Beertje

Star² schreef: ↑

02-11-2017 18:29

Wat ik al dacht, controlfreak. Vervelend dat ze niet naar je pijpen wil dansen.

Wat jij wil star. Fijne avond

Knuffelheks schreef: ↑

02-11-2017 18:29

Je krijgt genoeg advies, het is alleen niet wat je wil horen.

Iemand afzeiken (egoïstisch kreng, puberaal, stom familie lid, geen empathie) vind ik geen advies.

nina1966 schreef: ↑

02-11-2017 18:29

En jouw gedrag is gelukkig wel normaal. .... Voor een puber die haar zin niet krijgt en dus stampvoetend en deurenslaand naar haar kamer rent om op social media te klagen over hoe slecht ze het wel niet heeft en hoe de hele wereld tegen haar is enz enz.

Heeft niks met "je zin krijgen" te maken. Het is toch vrij normaal als je een afspraak maakt met iemand dat je je daar aan houd tenzij er een dringende reden is dat het niet lukt? Of is die hele fatsoensnorm gewoon weg?

Jolandje schreef: ↑

02-11-2017 18:30

Waarom zou je kritiek moeten hebben dan? Zij leeft gewoon haar leven zoals zij dat wil, laat haar lekker d’r gang gaan en ga je aandacht ergens anders op richten.

Ja je kan het ook negeren of je gevoel uitspreken als je iets dwars zit. Dat is wat ik gedaan heb, maar niet werkt.

miedo schreef: ↑

02-11-2017 18:30

Maar wat wil je dan?
Ze doet irritant sinds haar zwangerschap, dus ontloop haar zoveel mogelijk totdat de baby geboren is.Probleem fixed.

Dat vind ik gewoon jammer. Hoe ze eerder was kon ik het redelijk goed met haar vinden en ik baal dat dat nu dus niet meer zo is. Verder Ben ik gewoon anders dan zij (ik ben meer van schop onder je kont en gaan ipv zeuren). Ik hoop dat het na de geboorte weer normaal wordt, maar als ik hoor hoe ze het na de geboorte wol aan pakken, denk ik het niet.

Het-groepje schreef: ↑

02-11-2017 18:39

Wees blij dat je haar niet bent. Je zou maar 22 zijn en zo zwanger moeten zijn. Al was ze kerngezond geweest, dan was het allemaal nog weerstand ( eigen familie- je liegt over hoe! Je hebt je vriend erin geluisd! Je wil profiteren van je werkgever!)lvader van je kind niet enthousiast en schoonfamilie onaardig
Leuk zo'n eerste zwangerschap *not*

Nee dat lijkt mij ook zwaar, maar wel een keuze die zij gemaakt heeft. En als ze daar nu spijt van heeft, wat ik ook zou begrijpen, dan moet ze nu de consequenties dragen. Misschien ben ik wat dat aan gaat hard....

Het enige wat over haar leeftijd en de baby is gezegd is "je bent nog wel jong". Voor de rest heeft en gaat niemand iets zeggen over de manier waarop. Hij denkt dat ze door de pil heen zwanger is geworden en alles netjes nam.... Dus we nemen haar in die zin ook een soort van in bescherming en vinden dat ze zelf de verantwoordelijkheid moet nemen om het te vertellen voor hij er ooit zelf achter komt.

-jolijn- schreef: ↑

02-11-2017 18:40

Mijn advies: accepteer dat een zwangerschap voor iedereen anders is.
Een aanzienlijk deel van de dingen die jij noemt had ik ook. Normaal gesproken ben ik niet zo'n pieper, maar ik had een nare zwangerschapsaandoening aan mijn lever en daarnaast ook bekkeninstabiliteit. Ik heb zo vaak via via gehoord dat ik over de tong ging als aansteller. Dat is knap vervelend.

Wat ik uit jouw verhaal hoor is dat er bij wijze van een app-groepje is waarin zogenaamde vrienden/kennissen/familieleden deze zwangere vrouw continu veroordelen.

Misschien dat sommige dingen wat over the top zijn, maar veel dingen zijn volkomen normaal. Als het eenmaal zover is dat je zelfs op een forum even je hart moet luchten over een zwangere vrouw, dan denk ik dat ze inmiddels in een positie zit dat alles wat ze doet verkeerd is / als zodanig wordt geïnterpreteerd.

Live & let live.

Hey, wat rot voor je van de zwangetschapsaanfoening en bekkeninstabiliteit. Logisch dat je dan af en toe flink kan klagen. Het verschil met jou en haar is dat zij dit niet heeft.

Het app groepje waar ik het over hen is een groep waar ik, mijn stiefvader, mijn moeder, mijn zusje en zij dus in zitten. Dit is dus echt geen groep zonder haar om te roddelen of Te zeiken! En wat ik vervelend vond aan haar gedrag heb ik naar haar persoonlijk benoemd, dus niet stiekem achter haar rug.

En ja, nu dit gedrag vaker is voorgekomen is het wel zo van "is ze weer" of "ze zal dit ook wel afzeggen". Dat vind ik gewoon jammer, want eerst konden we het redelijk vinden met elkaar en juist als er leuke dingen zijn wil je bij elkaar zijn toch?

Madelief1987 schreef: ↑

02-11-2017 18:47

Compleet herkenbaar. Ik kreeg via via ook te horen dat ik me aanstelde ( ook al ben ik meerdere keren opgenomen in het ziekenhuis) en dat vooral van familie.

Vaak voel je dit zelf ook wel aan, dus ik snap wel dat ze kerst liever met andere doorbrengt.

Madelief, jij bent in het ziekenhuis opgenomen geweest. Dat is al weer een heel ander verhaal. In haar geval is dat niet zo. En haar schoonfamilie is ze geen fan van hoor. Die maken allerlei kutopmerlingen over haar tegen haar en haar vriend beschermd haar daarin niet eens.

MiniMe3 schreef: ↑

02-11-2017 18:49

Ik vind je schoonzusje een beetje apart (en dat betreft dan het gedeelte over die uitkering en haar werk enzo) en jou, TO, gemeen en kinderachtig.

Hoe erg is het precies als iemand die je toch al niet mag, niet komt met kerst? En dat ook nog eens ruim op tijd afzegt. Lijkt me niet dat je de ossenhaasjes al ingeslagen hebt, of wel?

Ik ben nooit zwanger geweest maar ik zie vriendinnen en zussen er zeer verschillend onder gebukt gaan. De een gaat nog met een 8 maanden buik naar een festival en de ander is met 4 maanden al grotendeels aan de bank gekluisterd.

Je klinkt als 16 of misschien wel 20 met zelf een kinderwens en alsof je een aantal tikjes jaloers bent.

Get over yourself.

Het punt is dat we graag met bvb kerst of andere leuke dingen met de familie bij elkaar zijn. En het is niet altijd zo geweest dat ik haar niet mocht, alleen de afgelopen 9 maanden is het zo dat ik mij irriteer aan haar gedrag. Daarnaast is en blijft ze familie, dus tenzij ze me neersteekt ga ik mensen niet weigeren/niet uitnodigen vanwege wat frictie. Haar schoonfamilie is namelijk ook niet waar ze wil zitten (heeft ze zelf gezegd). Daarnaadt vindt mijn stiefvader het ook fijn als ze er is.

En nee ik heb geen kinderwens, dus jaloezie is het niet.

SweetChili schreef: ↑

02-11-2017 18:57

Het kan ook nog per zwangerschap verschillen. Tijdens mijn eerste zwangerschap voelde ik me lichamelijk heel fit en heb ik tot het einde alles kunnen doen. Maar psychisch heb ik me een paar weken vreselijk gevoeld. Toen had ik echt nergens zin in.

Tijdens deze tweede zwangerschap voel ik me nu al lichamelijk slechter dan mijn hele eerste zwangerschap en ik ben pas 12 weken. Zou nu al geen zin meer hebben om een hele dag naar de Efteling te gaan, krijg dan ook pijnklachten. Gelukkig voel ik me psychisch dan weer een stuk beter dan tijdens de eerste zwangerschap.

En echt ik ben geen aansteller! Ik ren normaal gesproken marathons, dus weet echt wel iets over doorzetten, maar tijdens een zwangerschap is het juist goed om niet over je eigen grenzen te denderen.

Raar trouwens dat je contact hebt met haar verloskundige en dat die informatie vrijgeeft? Of ben je mee geweest op controle?

Nee ze heeft zelf elke keer verteld via die familie app dat er geen erge dingen aan de hand waren met haar of de baby na een controle of echo, ik ben 1x mee geweest (toen ze me mee vroeg en dat vond ik heel leuk) en mijn stiefvader is ook keertje mee geweest. Geen zorgen hoor, die verloskundige zal echt niet zomaar informatie prijs geven.