Gezondheid
alle pijlers
Partner met diabetes
maandag 10 augustus 2009 om 12:21
woensdag 19 augustus 2009 om 15:38
tja hoe ga je ermee om? mijn zoon heeft een paar jaar in pubertijd gehad dat hij precies hetzelfde wilde als zijn vrienden, dus zakken chips halen bij de supermarkt en als tegenwicht dan toch maar cola-light. En met buien er tegen aan schoppen met een hoop gemopper en slaande deuren. Zelf vond ik dat heel erg want je bent zo machteloos je wilt er zo graag wat aan doen het enige wat ik altijd kon zeggen dat er een tijd komt dat ze wat uitvinden, waarop hij kon zeggen, ja mam dat zeg je nu al jaren, tja. Een groot probleem is alcohol hij is op een leeftijd waarop ik dat niet meer in de hand heb en de grenzen worden herhaaldelijk fors overtreden, en dan zie ik hoe moe hij is de volgende dag en zo bleek dat ik zelf ook de nijging krijg om tegen de muren aan te schoppen. Voor de rest gaat t goed met hem hoor, hij is afgestudeerd heeft een leuke baan sinds kort maar toch je loopt zo vaak tegen dingen aan zoals bij het solliciteren weer, Hij heeft eerst niets gezegd en dan komt hij z'on eerste werkdag aan en daar is hij heel open in dan vertelt hij dat hij moet spuiten en prikken hij wilt dan dat iedereen het geklijk weet. Het is net de achtbaan dan ga je erzo mee om en dan weer zo, en wie weet ooit?
donderdag 20 augustus 2009 om 10:01
** Ik weet niet goed wat ik van zijn gedrag moet vinden: aan de ene kant heel knap (ik kan dat nl niet) maar aan de andere kant ben ik bang dat ie het verdringt, wat mij ook niet gezond lijkt. **
Dit stukje herken ik ook erg in mijn vriend. Hij heeft bijna nooit een boos moment van waarom heb ik dit dan. Kan natuurlijk ook niet, want je kan diabetes niet even uitzetten.
Hij kreeg op zn 17e diabetes, hij heeft ook vaak zat zn grensen overschreden met alcohol enz. Nu gaat dat ook stukken beter, hij neemt nog graag zo nu en dan een drankje maar let daar wel mee op, en gaat ook goed gelukkig!
Nu willen we graag volgend jaar een rondreis gaan maken, maar hij is daar een beetje huiverig voor, bang dat het niet goed gaat met zn diabetes, hebben jullie daar ervaringen mee?
Dit stukje herken ik ook erg in mijn vriend. Hij heeft bijna nooit een boos moment van waarom heb ik dit dan. Kan natuurlijk ook niet, want je kan diabetes niet even uitzetten.
Hij kreeg op zn 17e diabetes, hij heeft ook vaak zat zn grensen overschreden met alcohol enz. Nu gaat dat ook stukken beter, hij neemt nog graag zo nu en dan een drankje maar let daar wel mee op, en gaat ook goed gelukkig!
Nu willen we graag volgend jaar een rondreis gaan maken, maar hij is daar een beetje huiverig voor, bang dat het niet goed gaat met zn diabetes, hebben jullie daar ervaringen mee?
donderdag 20 augustus 2009 om 10:43
@Framboosje88: (nog) geen ervaring mee. Gaan binnenkort voor de eerste keer samen op vakantie, maar dat wordt heel burgerlijk een weekje Duitsland of Luxemburg. Wel om te wandelen en te fietsen, dus redelijk actieve vakantie. Dat kan wel weer invloed hebben op z'n diabetes.
We hadden eerst het plan opgevat om naar Rome te gaan, maar na die actie van twee weken geleden zag ik dat niet zo zitten. Ik zie me al in gebrekkig Engels uitleggen aan een Italiaan dat hij een hypo heeft... Nee, daar heb ik even voor bedankt. Maar als het aan hem had gelegen, waren we wel gegaan.
Volgens mij heb je bij zo'n rondreis verschillende factoren die van invloed kunnen zijn, waaronder beweging, eventueel de warmte, andere voeding... Ik denk dat wanneer hij veel meet en steeds hypowaardige voeding meeneemt dat het dan heus goed gaat komen. Om nou een rondreis aan je voorbij te laten gaan, door diabetes? Maar ja, dat doe ik in principe ook met stedentrip naar Rome... Lastig!
We hadden eerst het plan opgevat om naar Rome te gaan, maar na die actie van twee weken geleden zag ik dat niet zo zitten. Ik zie me al in gebrekkig Engels uitleggen aan een Italiaan dat hij een hypo heeft... Nee, daar heb ik even voor bedankt. Maar als het aan hem had gelegen, waren we wel gegaan.
Volgens mij heb je bij zo'n rondreis verschillende factoren die van invloed kunnen zijn, waaronder beweging, eventueel de warmte, andere voeding... Ik denk dat wanneer hij veel meet en steeds hypowaardige voeding meeneemt dat het dan heus goed gaat komen. Om nou een rondreis aan je voorbij te laten gaan, door diabetes? Maar ja, dat doe ik in principe ook met stedentrip naar Rome... Lastig!
donderdag 20 augustus 2009 om 11:17
@Framboosje: geen ervaring met rondreizen, wel zelf lange wandelingen gemaakt in Noorwegen. Eén keer kreeg vriend daar een hypo en daar werd ik toen pas bloednerveus van. Werd heel boos op hem, omdat ie al 1,5 zat en niks gezegd had. Maar hij had het niet voelen aankomen, terwijl dat meestal wel zo is. Ik realiseerde me opeens dat ik geen kant op kon daar boven de boomgrens zonder bereik van gsm en helemaal met zijn tweeën. Dat was eng, maar het ging verder heel erg goed. We hadden wel altijd de rugtassen vol met AA, Extran en liga's en hij zorgde er altijd voor iets te hoog te zitten (voor mijn gemoedsrust). Kortom: het moet gewoon kunnen hoor, zeker als je met andere mensen bent of in de bewoonde wereld zit.
@ Antsje: beetje late reactie, ik was op vakantie. Je vroeg wat een hyper doet. Eigenlijk (in ons geval) hetzelfde als een hypo: je kan er van buiten bewustzijn raken. Overigens wist ik dat niet. Vriend was goed ziek in een periode dat er griep heerste. Dus we dachten dat ie dat had en dat ie daardoor erg hoog zat (rond de 28). Hij schommelt sowieso heel erg (alles tussen de 3 en 25 komt vaak voor), dus we waren niet meteen alert. We dachten ook dat ie hoog zat door die griep. Gelukkig heb ik mijn intuitie vertrouwd en de huisartsenpost gebeld, durfde de nacht niet in. Ik had ooit 'braken is bellen' gelezen in een folder. We moesten met spoed naar het ziekenhuis, bleek dat hij zo ziek was omdat ie te hoog zat. Zijn pomp bleek een misser te hebben. Ik heb zelden iemand zó ziek zien zijn, wat was ie beroerd!
@Nelladella: na een kritische reactie op je andere topic (sorry daarvoor) ook een vraag: heeft jouw zoon al lang een sensor? Wij overwegen om er zelf een aan te schaffen. Mijn vriend schommelt heel erg, ondanks dat hij heel precies is met eten en bolussen, en het zou waarschijnlijk voor hem een uitkomst zijn. Helaas... Wij willen ook de internist inschakelen maar in het ziekenhuis zeggen ze al dat ook die er niets aan kan doen. Verzekeringen kiezen min of meer toevallig iemand uit.
@ Antsje: beetje late reactie, ik was op vakantie. Je vroeg wat een hyper doet. Eigenlijk (in ons geval) hetzelfde als een hypo: je kan er van buiten bewustzijn raken. Overigens wist ik dat niet. Vriend was goed ziek in een periode dat er griep heerste. Dus we dachten dat ie dat had en dat ie daardoor erg hoog zat (rond de 28). Hij schommelt sowieso heel erg (alles tussen de 3 en 25 komt vaak voor), dus we waren niet meteen alert. We dachten ook dat ie hoog zat door die griep. Gelukkig heb ik mijn intuitie vertrouwd en de huisartsenpost gebeld, durfde de nacht niet in. Ik had ooit 'braken is bellen' gelezen in een folder. We moesten met spoed naar het ziekenhuis, bleek dat hij zo ziek was omdat ie te hoog zat. Zijn pomp bleek een misser te hebben. Ik heb zelden iemand zó ziek zien zijn, wat was ie beroerd!
@Nelladella: na een kritische reactie op je andere topic (sorry daarvoor) ook een vraag: heeft jouw zoon al lang een sensor? Wij overwegen om er zelf een aan te schaffen. Mijn vriend schommelt heel erg, ondanks dat hij heel precies is met eten en bolussen, en het zou waarschijnlijk voor hem een uitkomst zijn. Helaas... Wij willen ook de internist inschakelen maar in het ziekenhuis zeggen ze al dat ook die er niets aan kan doen. Verzekeringen kiezen min of meer toevallig iemand uit.
donderdag 20 augustus 2009 om 21:49
quote:Sterre75 schreef op 20 augustus 2009 @ 11:17:
@Nelladella: na een kritische reactie op je andere topic (sorry daarvoor) ook een vraag: heeft jouw zoon al lang een sensor? Wij overwegen om er zelf een aan te schaffen. Mijn vriend schommelt heel erg, ondanks dat hij heel precies is met eten en bolussen, en het zou waarschijnlijk voor hem een uitkomst zijn. Helaas... Wij willen ook de internist inschakelen maar in het ziekenhuis zeggen ze al dat ook die er niets aan kan doen. Verzekeringen kiezen min of meer toevallig iemand uit.
Mijn zoon heeft sensoren sinds bijna twee jaar, toen ze net op de markt in Nederland waren en toen hij net drie maanden diabetes had. In eerste instantie heeft de verzekering de aanvraag per ongeluk goedgekeurd, en daarna heb ik in een telefonisch gesprek kort uitgelegd hoe belangrijk de sensoren voor ons waren. De arts heeft geen brief hoeven schrijven, en wij ook niet. We hebben gewoon superveel geluk gehad.
Mocht de verzekeraar niet meer tot vergoeding overgaan, zullen we alles op alles zetten om ze zelf te kopen, hoewel eigenlijk financieel niet haalbaar.
Ook wij zijn heel precies met koolhydraten berekenen, maar dit is helaas niet voldoende. Diabetes is geen wetenschap. Zoon schommelt tussen LO en HI ('onder de 0,6' en 'boven de 33') , en met de sensor wordt dit snel bemerkt en opgelost. Hij heeft dankzij de sensoren een HbA1c van (soms ver) onder de 7. Zonder sensoren was dit resp 11,5 (na diagnose) en 7,9. Dat laatste getal was, terwijl hij zelf nog insuline aanmaakte in de nacht, dus het verschil is in wezen nog groter.
Ik kan je helaas geen gouden tip geven. De sensorfabrikant zei, dat verzekeringen nog weleens gevoelig zijn voor hypo-unawareness, en als iemand zijn beroep niet meer kan uitoefenen door de diabetes. Misschien heb je daar wat aan?
Succes in ieder geval!
@Nelladella: na een kritische reactie op je andere topic (sorry daarvoor) ook een vraag: heeft jouw zoon al lang een sensor? Wij overwegen om er zelf een aan te schaffen. Mijn vriend schommelt heel erg, ondanks dat hij heel precies is met eten en bolussen, en het zou waarschijnlijk voor hem een uitkomst zijn. Helaas... Wij willen ook de internist inschakelen maar in het ziekenhuis zeggen ze al dat ook die er niets aan kan doen. Verzekeringen kiezen min of meer toevallig iemand uit.
Mijn zoon heeft sensoren sinds bijna twee jaar, toen ze net op de markt in Nederland waren en toen hij net drie maanden diabetes had. In eerste instantie heeft de verzekering de aanvraag per ongeluk goedgekeurd, en daarna heb ik in een telefonisch gesprek kort uitgelegd hoe belangrijk de sensoren voor ons waren. De arts heeft geen brief hoeven schrijven, en wij ook niet. We hebben gewoon superveel geluk gehad.
Mocht de verzekeraar niet meer tot vergoeding overgaan, zullen we alles op alles zetten om ze zelf te kopen, hoewel eigenlijk financieel niet haalbaar.
Ook wij zijn heel precies met koolhydraten berekenen, maar dit is helaas niet voldoende. Diabetes is geen wetenschap. Zoon schommelt tussen LO en HI ('onder de 0,6' en 'boven de 33') , en met de sensor wordt dit snel bemerkt en opgelost. Hij heeft dankzij de sensoren een HbA1c van (soms ver) onder de 7. Zonder sensoren was dit resp 11,5 (na diagnose) en 7,9. Dat laatste getal was, terwijl hij zelf nog insuline aanmaakte in de nacht, dus het verschil is in wezen nog groter.
Ik kan je helaas geen gouden tip geven. De sensorfabrikant zei, dat verzekeringen nog weleens gevoelig zijn voor hypo-unawareness, en als iemand zijn beroep niet meer kan uitoefenen door de diabetes. Misschien heb je daar wat aan?
Succes in ieder geval!
donderdag 20 augustus 2009 om 21:57
quote:Antsje82 schreef op 20 augustus 2009 @ 10:43:
@Framboosje88: (nog) geen ervaring mee. Gaan binnenkort voor de eerste keer samen op vakantie, maar dat wordt heel burgerlijk een weekje Duitsland of Luxemburg. Wel om te wandelen en te fietsen, dus redelijk actieve vakantie. Dat kan wel weer invloed hebben op z'n diabetes.
We hadden eerst het plan opgevat om naar Rome te gaan, maar na die actie van twee weken geleden zag ik dat niet zo zitten. Ik zie me al in gebrekkig Engels uitleggen aan een Italiaan dat hij een hypo heeft... Nee, daar heb ik even voor bedankt. Maar als het aan hem had gelegen, waren we wel gegaan.
Volgens mij heb je bij zo'n rondreis verschillende factoren die van invloed kunnen zijn, waaronder beweging, eventueel de warmte, andere voeding... Ik denk dat wanneer hij veel meet en steeds hypowaardige voeding meeneemt dat het dan heus goed gaat komen. Om nou een rondreis aan je voorbij te laten gaan, door diabetes? Maar ja, dat doe ik in principe ook met stedentrip naar Rome... Lastig!
Hm, ik begrijp het wel, maar vind 't ook wel erg ver gaan om zo'n reis (stedentrip, rondreis) niet door te laten gaan door diabetes. Die diabetes houd je nog wel een tijdje, en zou je zoiets dan nooit kunnen doen? Is 't een idee om elk uur even te prikken, of wordt dat als erg belastend ervaren?
Misschien hebben jullie 't al verteld, ik heb dit topic enkele dagen geleden helemaal gelezen, en misschien ben ik 't vergeten, maar voelen jullie mannen hun hypo's en hypers nooit?
@Framboosje88: (nog) geen ervaring mee. Gaan binnenkort voor de eerste keer samen op vakantie, maar dat wordt heel burgerlijk een weekje Duitsland of Luxemburg. Wel om te wandelen en te fietsen, dus redelijk actieve vakantie. Dat kan wel weer invloed hebben op z'n diabetes.
We hadden eerst het plan opgevat om naar Rome te gaan, maar na die actie van twee weken geleden zag ik dat niet zo zitten. Ik zie me al in gebrekkig Engels uitleggen aan een Italiaan dat hij een hypo heeft... Nee, daar heb ik even voor bedankt. Maar als het aan hem had gelegen, waren we wel gegaan.
Volgens mij heb je bij zo'n rondreis verschillende factoren die van invloed kunnen zijn, waaronder beweging, eventueel de warmte, andere voeding... Ik denk dat wanneer hij veel meet en steeds hypowaardige voeding meeneemt dat het dan heus goed gaat komen. Om nou een rondreis aan je voorbij te laten gaan, door diabetes? Maar ja, dat doe ik in principe ook met stedentrip naar Rome... Lastig!
Hm, ik begrijp het wel, maar vind 't ook wel erg ver gaan om zo'n reis (stedentrip, rondreis) niet door te laten gaan door diabetes. Die diabetes houd je nog wel een tijdje, en zou je zoiets dan nooit kunnen doen? Is 't een idee om elk uur even te prikken, of wordt dat als erg belastend ervaren?
Misschien hebben jullie 't al verteld, ik heb dit topic enkele dagen geleden helemaal gelezen, en misschien ben ik 't vergeten, maar voelen jullie mannen hun hypo's en hypers nooit?
donderdag 20 augustus 2009 om 22:01
quote:elsina schreef op 19 augustus 2009 @ 15:38:
tja hoe ga je ermee om? mijn zoon heeft een paar jaar in pubertijd gehad dat hij precies hetzelfde wilde als zijn vrienden, dus zakken chips halen bij de supermarkt en als tegenwicht dan toch maar cola-light. En met buien er tegen aan schoppen met een hoop gemopper en slaande deuren. Zelf vond ik dat heel erg want je bent zo machteloos je wilt er zo graag wat aan doen het enige wat ik altijd kon zeggen dat er een tijd komt dat ze wat uitvinden, waarop hij kon zeggen, ja mam dat zeg je nu al jaren, tja. Een groot probleem is alcohol hij is op een leeftijd waarop ik dat niet meer in de hand heb en de grenzen worden herhaaldelijk fors overtreden, en dan zie ik hoe moe hij is de volgende dag en zo bleek dat ik zelf ook de nijging krijg om tegen de muren aan te schoppen. Voor de rest gaat t goed met hem hoor, hij is afgestudeerd heeft een leuke baan sinds kort maar toch je loopt zo vaak tegen dingen aan zoals bij het solliciteren weer, Hij heeft eerst niets gezegd en dan komt hij z'on eerste werkdag aan en daar is hij heel open in dan vertelt hij dat hij moet spuiten en prikken hij wilt dan dat iedereen het geklijk weet. Het is net de achtbaan dan ga je erzo mee om en dan weer zo, en wie weet ooit?Ik kan me hier heel veel bij voorstellen... Dit is (mits geen genezing voor die tijd) natuurlijk ook ons voorland. Zeker gezien het karakter van mijn zoon houd ik nu al m'n hart vast... Dat was een van de eerste dingen die ik vroeg na de diagnose: "Kan hij nog wel lekker een avondje doorzakken later?" (heb ik zelf zo'n plezier aan beleefd in m'n jonge jaren )
tja hoe ga je ermee om? mijn zoon heeft een paar jaar in pubertijd gehad dat hij precies hetzelfde wilde als zijn vrienden, dus zakken chips halen bij de supermarkt en als tegenwicht dan toch maar cola-light. En met buien er tegen aan schoppen met een hoop gemopper en slaande deuren. Zelf vond ik dat heel erg want je bent zo machteloos je wilt er zo graag wat aan doen het enige wat ik altijd kon zeggen dat er een tijd komt dat ze wat uitvinden, waarop hij kon zeggen, ja mam dat zeg je nu al jaren, tja. Een groot probleem is alcohol hij is op een leeftijd waarop ik dat niet meer in de hand heb en de grenzen worden herhaaldelijk fors overtreden, en dan zie ik hoe moe hij is de volgende dag en zo bleek dat ik zelf ook de nijging krijg om tegen de muren aan te schoppen. Voor de rest gaat t goed met hem hoor, hij is afgestudeerd heeft een leuke baan sinds kort maar toch je loopt zo vaak tegen dingen aan zoals bij het solliciteren weer, Hij heeft eerst niets gezegd en dan komt hij z'on eerste werkdag aan en daar is hij heel open in dan vertelt hij dat hij moet spuiten en prikken hij wilt dan dat iedereen het geklijk weet. Het is net de achtbaan dan ga je erzo mee om en dan weer zo, en wie weet ooit?Ik kan me hier heel veel bij voorstellen... Dit is (mits geen genezing voor die tijd) natuurlijk ook ons voorland. Zeker gezien het karakter van mijn zoon houd ik nu al m'n hart vast... Dat was een van de eerste dingen die ik vroeg na de diagnose: "Kan hij nog wel lekker een avondje doorzakken later?" (heb ik zelf zo'n plezier aan beleefd in m'n jonge jaren )
vrijdag 21 augustus 2009 om 07:51
Wat betreft de hypo's bij mijn vriend: tot voor kort voelde hij ze altijd prima aankomen. Hij werd er zelfs 's nachts wakker van. Op de één of andere manier is hij resistent tegen het gevoel geworden. Nu blijkt dat hij andere voortekenen krijgt die wijzen op een hypo, zoals trek krijgen. Die deed hij eerst af met: trek is toch geen hypo?
Mijn vriend heeft een aantal jaar op hoog niveau gefietst. Tijdens een meerdaagse met een hoge temperatuur (rond 30 graden) heeft hij al eens dagen niet hoeven spuiten; hij moest er zelfs tegen aan eten! Sinds hij niet meer sport voelen de hypo's anders aan, zegt hij. Hij heeft ook een hele tijd niks gedaan, maar de laatste paar maanden is hij weer aan de slag gegaan. Dat blijkt ook van invloed op de hypo's; die komen vaker. Maar met andere voortekenen dus. Nu herkent hij ze wel weer. En dan maar weer meten he...
Mijn vriend heeft een aantal jaar op hoog niveau gefietst. Tijdens een meerdaagse met een hoge temperatuur (rond 30 graden) heeft hij al eens dagen niet hoeven spuiten; hij moest er zelfs tegen aan eten! Sinds hij niet meer sport voelen de hypo's anders aan, zegt hij. Hij heeft ook een hele tijd niks gedaan, maar de laatste paar maanden is hij weer aan de slag gegaan. Dat blijkt ook van invloed op de hypo's; die komen vaker. Maar met andere voortekenen dus. Nu herkent hij ze wel weer. En dan maar weer meten he...
zaterdag 17 april 2010 om 11:19
Beste iedereen,
ik ben Phil en trotse moeder van 3 kinderen. Sinds kort heb ik het internet ontdekt. Zojuist heb ik een test gedaan op de website van het diabetesfonds waaruit bleek dat ik al sinds mijn geboorte een vergroot risico loop tot het ontwikkelen van diabetes type II. Ik was mij hier al die jaren niet van bewust. Mijn vader had type II en dat is blijkbaar erfelijk.
Mijn 3 kinderen zullen dan ook wel een aanleg hebben voor diabetes. Die conclusie liet mij wel even schikken, dat ik daar nu pas achterkom en vraag mij af of ik de enige ben. Het is denk ik belangrijk dat je er vroeg bij bent zodat je de ziekte kunt voorkomen! Daarom raad ik het iedereen aan die dit leest om de test te doen. Mij heeft het in elk geval een stuk alerter gemaakt. De test is heel eenvoudig en staat op www.diabetesfonds.nl
Met vriendelijke groeten en allen een fijn weekend gewenst,
Phil
ik ben Phil en trotse moeder van 3 kinderen. Sinds kort heb ik het internet ontdekt. Zojuist heb ik een test gedaan op de website van het diabetesfonds waaruit bleek dat ik al sinds mijn geboorte een vergroot risico loop tot het ontwikkelen van diabetes type II. Ik was mij hier al die jaren niet van bewust. Mijn vader had type II en dat is blijkbaar erfelijk.
Mijn 3 kinderen zullen dan ook wel een aanleg hebben voor diabetes. Die conclusie liet mij wel even schikken, dat ik daar nu pas achterkom en vraag mij af of ik de enige ben. Het is denk ik belangrijk dat je er vroeg bij bent zodat je de ziekte kunt voorkomen! Daarom raad ik het iedereen aan die dit leest om de test te doen. Mij heeft het in elk geval een stuk alerter gemaakt. De test is heel eenvoudig en staat op www.diabetesfonds.nl
Met vriendelijke groeten en allen een fijn weekend gewenst,
Phil
