Gezondheid
alle pijlers
Problemen
donderdag 20 december 2012 om 18:23
Ik schrijf hier eigenlijk nooit, ik lees alleen. Nu wil ik echter eens wat kwijt.
Een tijd geleden ben ik erg ziek geworden, nog steeds ben ik niet helemaal beter, maar het ergste hebben we achter de rug. Alleen, sinds een korte periode heb ik heel erg veel last van alles wat er gebeurt is. Ik droom er over, ben snel bang, raak snel in paniek, en zit gewoon helemaal niet lekker in mijn vel. Het word met de dag moeilijker, en het lukt me niet meer om mijn verplichtingen na te komen, elke dag sta ik op met het gevoel niet op te willen staan en wil het liefst om 18:00 terug mijn bed in.
Ik heb het idee dat ik nu pas begin te verwerken wat er gebeurd is, en nu pas het besef komt. Ik weet niet zo goed wat ik met deze gevoelens moet. Negeren? Er aan toegeven? Dat laatste lijkt me niet erg handig. Is het normaal dat zoiets pas na een tijd komt? Het leven voelt allemaal zo nutteloos.
Ik weet nog steeds niet wat ik met dit berichtje wil, eigenlijk hoop ik te lezen dat het normaal is.
Een tijd geleden ben ik erg ziek geworden, nog steeds ben ik niet helemaal beter, maar het ergste hebben we achter de rug. Alleen, sinds een korte periode heb ik heel erg veel last van alles wat er gebeurt is. Ik droom er over, ben snel bang, raak snel in paniek, en zit gewoon helemaal niet lekker in mijn vel. Het word met de dag moeilijker, en het lukt me niet meer om mijn verplichtingen na te komen, elke dag sta ik op met het gevoel niet op te willen staan en wil het liefst om 18:00 terug mijn bed in.
Ik heb het idee dat ik nu pas begin te verwerken wat er gebeurd is, en nu pas het besef komt. Ik weet niet zo goed wat ik met deze gevoelens moet. Negeren? Er aan toegeven? Dat laatste lijkt me niet erg handig. Is het normaal dat zoiets pas na een tijd komt? Het leven voelt allemaal zo nutteloos.
Ik weet nog steeds niet wat ik met dit berichtje wil, eigenlijk hoop ik te lezen dat het normaal is.
donderdag 20 december 2012 om 18:26
Of het normaal is weet ik niet, maar ik heb een soortgelijke ervaring. In eerste instantie vecht je om beter te worden en op het moment dat het lichamelijk gaat, komt geestelijk ineens de klap. Enige wat je volgens mij kunt doen, is accepteren dat je iets te verwerken hebt en jezelf daar tijd voor gunnen.
donderdag 20 december 2012 om 18:29
Kan me voorstellen dat het tegenstrijdig lijkt, deze gevoelens terwijl je bijna beter bent. Wellicht heb je deze gevoelens niet toe kunnen laten omdat je te druk bezig was met beter worden.
Lijkt mij niet vreemd dat dit nu gebeurt. Ik denk dat je huisarts je prima kan helpen of doorverwijzen. Heel veel sterkte!
Lijkt mij niet vreemd dat dit nu gebeurt. Ik denk dat je huisarts je prima kan helpen of doorverwijzen. Heel veel sterkte!
donderdag 20 december 2012 om 18:40
Ik denk dat je het beste wel hulp kunt zoeken hierbij. Je huisarts kan je hier vast bij helpen. Als je ermee blijft lopen kom je er steeds moeilijker vanaf.
Misschien helpt het ook om even op vakantie te gaan, of lekker een weekendje weg met een welness dagje erbij. Als je daar tenminste geld voor hebt. Dan kan je misschien even ontspannen en een en ander los laten. Want je draagt een hoop met je mee.
donderdag 20 december 2012 om 18:41
donderdag 20 december 2012 om 18:47
Het is helemaal niet raar om alsnog om hulp te vragen. Ten eerste weten zij ook wel dat een verwerkingsproces tijd kost en dat iedereen dat op zijn eigen manier in zijn eigen ritme doet. Ten tweede: wat kan het jou schelen wat zij denken? Het gaat om jou en jouw (geestelijke) gezondheid. Bovendien: moet je terug naar je oude behandelaars of zou je ook ergens anders terecht kunnen?
Maak anders gewoon eerst een afspraak met de huisarts om eens te overleggen. Hij of zij kan je ook helpen om even je gedachten op een rijtje te zetten, ook als je besluit om vervolgens geen verdere actie te ondernemen.
Sterkte.
Maak anders gewoon eerst een afspraak met de huisarts om eens te overleggen. Hij of zij kan je ook helpen om even je gedachten op een rijtje te zetten, ook als je besluit om vervolgens geen verdere actie te ondernemen.
Sterkte.
You are not crazy, you are... colorful. Colorful in a way that might respond to medication.
donderdag 20 december 2012 om 18:54
Ik weet niet wat ik wil, ik wil vooral rust denk ik. En dat kan niet. Want elke keer als het even goed gaat, gebeurt er weer iets waardoor het weer slecht word. Ik moet nog steeds iedere 8 weken op controle, krijg minimaal 1x per 6 maanden een MRI scan, en ben pas geleden voor de zoveelste keer geopereerd. Ik wil het gewoon eens af sluiten, verder met mijn leven. En dat kan niet. En dat begint nu erg zwaar te vallen. Het besef dat het niet voor even is, maar bepaalde dingen ook de rest van mijn leven zullen blijven.
