Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
maandag 28 januari 2013 om 14:43
Zal ook even een update geven dan: Het gaat hier op en af. De zenuwbehandeling heeft wel geholpen, in elk geval werd de pijn daarna echt stukken minder en leek het erop dat ik weer een beetje normaal kon functioneren. Wel met nog 2x daags 20 mg oxycontin en 3x daags 50 mg diclofenac. De bedrijfsarts vond in december dat ik na de kerstvakantie wel weer aan het werk kon. Ik kreeg het al heet bij de gedachte.... ik kon mezelf net twee weken weer een beetje redden in en om het huis! Autorijden durfde ik niet met de morfine en met de pijn die af en toe toch nog de kop opstak. Dus komt een collega me 's morgens thuis ophalen en is er een ware pendeldienst in werking om mij weer van mijn werk af op te halen en naar huis te brengen. Het bevalt goed om weer op mijn werk te zijn en niet alleen maar thuis te zitten/liggen. Maar ik ben er nog lang niet. Zo kon ik echt onmogelijk de hele ochtend werken, dus na 1 week heb ik dat aangegeven (nadat ik het hele weekend had bij moeten tanken). Dus nu werk ik 3 uurtjes x 3 en dat gaat goed. Vorige week even een dip gehad, weer heel veel pijn. Lastig is het dan om te bepalen waar het van komt. Toch te veel gedaan? (jongste had in bed geplast en ik was alleen thuis, dus bed verschoond en jongste gedoucht). Maar ik ben ook aan het afbouwen met de morfine; vorige week nog 2x 10 mg. Toch maar voor een ochtend afgebeld en thuis gebleven en dat leek te werken. Kon ik toch nog vrijdag wel gaan werken. Wat ik dan vervelend vind is dat ik voel of ik me moet verantwoorden; ik ben nog volledig ziek gemeld en ik had met de bedrijfsarts afgesproken dat we nog op deze manier verder zouden gaan. Nadat ik aan het begin van het schooljaar, constant over mijn eigen grens ben gegaan door de pijn nadrukkelijk te negeren, ga ik dat dus niet meer doen! Pijn is mijn graadmeter, is de pijn te erg en krijg ik het met kort rusten niet weg, dan trek ik aan de bel.
Volgende week donderdag heb ik weer een afspraak bij de pijn poli. Ik heb wel een aantal vragen hoor aan hem.... Blijft de pijn en moet ik er maar mee leren leven? Moet ik nog een keer een zenuwbehandeling? Is het verstandig om af te bellen als het de pijn te erg wordt of is het een kwestie van tanden op elkaar en doorgaan?
Over het algemeen genomen gaat het echt wel beter hoor. Ik haal mijn kinderen soms weer van school (met de auto) of ik breng ze weg. Na de carnavalsvakantie ga ik dat weer doen op "mijn" dagen zodat mijn man ook weer zijn uren kan maken. Ik ben wel heel moe en dat gaat maar niet over. Ik heb een tijdje heel slecht geslapen, lag ik tot 3 uur of zo wakker... en dan om half 7 op moeten staan om te gaan werken.... Dat gaat sinds vorige week weer beter gelukkig. Maar ik kan als ik op bed lig, altijd wel slapen.... En dat lijkt me ook niet best eigenlijk.
Maar goed, ik ben ook druk bezig met het trainen van mijn spiercorset en ik wandel wat af. Lekker om te doen!
Volgende week donderdag heb ik weer een afspraak bij de pijn poli. Ik heb wel een aantal vragen hoor aan hem.... Blijft de pijn en moet ik er maar mee leren leven? Moet ik nog een keer een zenuwbehandeling? Is het verstandig om af te bellen als het de pijn te erg wordt of is het een kwestie van tanden op elkaar en doorgaan?
Over het algemeen genomen gaat het echt wel beter hoor. Ik haal mijn kinderen soms weer van school (met de auto) of ik breng ze weg. Na de carnavalsvakantie ga ik dat weer doen op "mijn" dagen zodat mijn man ook weer zijn uren kan maken. Ik ben wel heel moe en dat gaat maar niet over. Ik heb een tijdje heel slecht geslapen, lag ik tot 3 uur of zo wakker... en dan om half 7 op moeten staan om te gaan werken.... Dat gaat sinds vorige week weer beter gelukkig. Maar ik kan als ik op bed lig, altijd wel slapen.... En dat lijkt me ook niet best eigenlijk.
Maar goed, ik ben ook druk bezig met het trainen van mijn spiercorset en ik wandel wat af. Lekker om te doen!
woensdag 6 februari 2013 om 09:26
Ris, goed dat je zo aan het bewegen bent, maar het klinkt allemaal nog behoorlijk beperkend. Moeilijk he wat je dan moet accepteren en wat niet. Ik denk in ieder geval dat je het rustig aan moet doen. EN dat is heel erg moeilijk. Ik herken dat schuldgevoel ook en ook dat gevoel dat je je moet verantwoorden. Maar het klinkt duidelijk dat je nog niet toe bent aan een stapje extra. Gun jezelf de tijd. En pas als het voelt alsof alles weer een beetje stabiel is, doe je er iets bij op. Wat ik lastig vond met de arbo is dat ze hoe dan ook een opbouwschema wilden zien. Uiteindelijk heb ik daaraan toegegeven, maar wel zelf het tempo bepaald en dat dus heel rustig gezet. Toen ik het idee had dat het een klein beetje ging, ben ik elke twee weken een half uurtje op gaan bouwen. Maar als ik het idee had dat ik er nog niet aan toe was, dan zette ik de boel op hold. Dan maakte ik dat stapje dus niet. En wie weet heeft nog een zenuwbehandeling wel zin. Ik zou het in ieder geval proberen. Ik ben benieuwd hoe je afspraak is geweest. En dat slapen herken ik. Pijn is slopend. Ik kon ook veel slapen en lag eigenlijk 's avonds ook steeds rond half acht uitgeteld op bed, tegelijk met de kinderen. Gun jezelf de tijd hoe moeilijk ook. Sterkte!
dinsdag 12 maart 2013 om 23:44
Up!
Ik heb de reacties sinds mijn laatste reactie gemist.
Ris hoe is het nu, hoe ging het bij de pijn poli?
Evi hoe is het nu met jou?
En de rest?
Hier nogsteeds niet 100%. Inmiddels een jaar verder sinds mijn 1e post. Geen operatie gehad - geen spijt - maar ik vraag me wel af of het herstel sneller was geweest met een operatie. Ben er inmiddels ook achter gekomen dat mijn grootste probleem in mijn bekken zit en als ik die niet laat corrigeren kan ik 10 hernia's (bij wijze van spreken) laten weghalen, maar dat zal nooit mijn probleem oplossen.
Ben inmiddels wel weer voorzichtig aan het paardrijden en dat doet vooral spirit&mind goed. Het gaat beter. 3xweek chiropractor. Kost een vermogen, maar het helpt. Ik ben bang dat ik nooit meer de oude zal worden, maar het gaat in ieder geval beter dan een paar maanden terug, dus dat is positief.
Ben ook heel benieuwd naar Iba en nummerzoveel en woedi, etc?
Ik heb de reacties sinds mijn laatste reactie gemist.
Ris hoe is het nu, hoe ging het bij de pijn poli?
Evi hoe is het nu met jou?
En de rest?
Hier nogsteeds niet 100%. Inmiddels een jaar verder sinds mijn 1e post. Geen operatie gehad - geen spijt - maar ik vraag me wel af of het herstel sneller was geweest met een operatie. Ben er inmiddels ook achter gekomen dat mijn grootste probleem in mijn bekken zit en als ik die niet laat corrigeren kan ik 10 hernia's (bij wijze van spreken) laten weghalen, maar dat zal nooit mijn probleem oplossen.
Ben inmiddels wel weer voorzichtig aan het paardrijden en dat doet vooral spirit&mind goed. Het gaat beter. 3xweek chiropractor. Kost een vermogen, maar het helpt. Ik ben bang dat ik nooit meer de oude zal worden, maar het gaat in ieder geval beter dan een paar maanden terug, dus dat is positief.
Ben ook heel benieuwd naar Iba en nummerzoveel en woedi, etc?
woensdag 13 maart 2013 om 08:05
Hoi meiden, ik kom ook weer even binnenvallen Sorry dat ik zo lang weg ben gebleven! Ik was het allemaal even heel erg zat. Niet jullie natuurlijk, maar de problemen en de weinige vooruitgang, waardoor ik maar weinig positiefs kon bijdragen.
Het gaat hier nog steeds niet zo goed. Ik kan wel steeds een beetje langer overeind blijven en heb daarna minder hersteltijd nodig, maar gewoon naar mijn werk is nog absoluut niet haalbaar. Af en toe een paar uurtjes lukt het best, maar vorige week ben ik een hele dag geweest en dat voel ik nu nog steeds.
Als het goed is, is de hernia nu echt wel weg. Maar de zenuw is nog steeds niet hersteld, ik ben nog erg instabiel, en ik heb nu veel problemen met mijn SI-gewricht. Als ik iets te veel doe, of door de instabiliteit mis stap oid, dan verkrampt direct mijn onderrug en slaat mijn SI op slot. En dat gebeurt bijna dagelijks. Ik heb dan de fysio nodig om de boel letterlijk weer los te wrikken. En dat helpt dan even, totdat er weer iets mis gaat. Soms slaat dat een dagje over, maar meestal gebeurt dat binnen 24 uur.
Het is behoorlijk frustrerend allemaal, maar ik blijf hoop houden en wie weet... ooit....
Het gaat hier nog steeds niet zo goed. Ik kan wel steeds een beetje langer overeind blijven en heb daarna minder hersteltijd nodig, maar gewoon naar mijn werk is nog absoluut niet haalbaar. Af en toe een paar uurtjes lukt het best, maar vorige week ben ik een hele dag geweest en dat voel ik nu nog steeds.
Als het goed is, is de hernia nu echt wel weg. Maar de zenuw is nog steeds niet hersteld, ik ben nog erg instabiel, en ik heb nu veel problemen met mijn SI-gewricht. Als ik iets te veel doe, of door de instabiliteit mis stap oid, dan verkrampt direct mijn onderrug en slaat mijn SI op slot. En dat gebeurt bijna dagelijks. Ik heb dan de fysio nodig om de boel letterlijk weer los te wrikken. En dat helpt dan even, totdat er weer iets mis gaat. Soms slaat dat een dagje over, maar meestal gebeurt dat binnen 24 uur.
Het is behoorlijk frustrerend allemaal, maar ik blijf hoop houden en wie weet... ooit....
zondag 24 maart 2013 om 13:32
Up en hier van mijn kant eindelijk goed nieuws, maar wat heb ik diep gezeten.
Tot 4 weken geleden ging het heel slecht met me. Ik kon alleen liggen, was een zombie door alle pijnstillers en was geestelijk aan het eind van mijn latijn. Steeds maar die gekmakende pijn, dwars door lyrica, tramadol, valium, ibuprofen en paracetamol heen.
Begin januari ben ik door de scan geweest, ook voor de second opinion, en bleek de hernia weg te zijn. Er zit wat littekenweefsel, maar niet dusdanig dat het de pijn kon verklaren. De neuroloog kon niets voor me doen en heeft me terugverwezen naar de huisarts. Die heeft een verwijzing geregeld naar de pijnpoli en de gynaecoloog, omdat de scan wel een grote vleesboom liet zien. De wachttijden zijn echter bespottelijk lang in het Noorden. Ik zou pas in april bij de pijnpoli terecht kunnen. Zorgbemiddeling heeft die afspraak kunnen verzetten naar maart.
Mijn zus loopt voor andere zaken bij een fysiotherapeut en ze vertelde hem mijn verhaal. Hij heeft haar toen informatie gegeven omdat hij dacht dat mijn probleem wel eens in de spieren kon zitten. Juist als ik ga lopen krijg ik namelijk vreselijke spierpijn in mijn kuit, en later trok dat op door de knieholte naar het bovenbeen. De pijn werd in combinatie met de voortdurende enkelpijn dusdanig dat ik alleen nog kon liggen en niet meer zitten en lopen.
Deze fysio dacht dat ik wel eens last van triggerpoints kon hebben, een soort knopen in je spieren die bijzonder pijnlijk zijn omdat de spieren niet goed doorbloed worden, er afvalstoffen ophopen en omdat ze je beenspieren korter maken en aan de spieren, pezen en zenuwen van de enkel gaan trekken. Ik heb een weekend nagedacht en een afspraak bij deze fysio gemaakt. Hij heeft mijn verhaal aangehoord, me onderzocht en inderdaad is dat exact wat er aan de hand is. Hij is de eerste keer direct begonnen met de behandeling.
De behandelingen zijn enorm pijnlijk, maar geloof het of niet, na 2 behandelingen kon ik alweer normaal traplopen (dat ging eerst treetje voor treetje). Ik heb nu 8 behandelingen gehad en ben in rust bijna pijnvrij en soms ook helemaal pijnvrij. De lyrica en valium gebruik ik niet meer, de tramadol is van 400 mg naar ongeveer 40 mg gegaan (en ik bouw dagelijks af) en de overige medicijnen gebruik ik 3x per dag. Ik ga 2x per week heen, eerst liggend in de auto, nu sinds vorige week weer zittend.
Ik loop en doe weer veel meer dingen in huis en heb stretchoefeningen om de beenspieren weer op te rekken tot normale lengte.
Ik ben bij de pijnpoli geweest en zij stelden een facetverdoving voor. Ik heb besloten dat echter niet te doen. Er blijken namelijk ook knopen in mijn rugspieren te zitten, dus de spier die over mijn herniaplek loopt geeft ook wat pijnklachten. Ik vertrouw de fysio meer dan de pijnpoli arts.
De man in kwestie dacht namelijk dat ik uitstralende lage rugpijn had naar beneden, terwijl ik uitstralende pijn vanuit mijn enkel omhoog heb. Hij dacht dat ik 2x geopereerd was, wat niet het geval was en als klap op de vuurpijl wist hij niets van de wortelblokkade die ik heb gehad en die niets deed (logisch als je weet dat het probleem in mijn spieren zit in plaats van in de zenuwen). Verder heeft hij nagelaten me te informeren dat als je eenmaal met die facetblokkades begint, je dat steeds moet herhalen en er steeds meer verdovingsvloeistof nodig is.
Ik ben er nog lang niet. Ik heb veel conditie ingeleverd door het vele liggen, de medicatie en de pijn, maar het gaat sinds 4 weken beter met me. De lijn gaat nu omhoog in plaats van naar beneden.
Dus voor degenen die klachten houden en mijn klachten herkennen, denk eens aan een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in triggerpointbehandelingen en/of dry needling.
@Syrah: de arts waarvan jij me de contactgegevens gaf heeft mij op een schandalige manier proberen op te lichten. De politie had er geen goed woord voor over en het is maar goed dat hij aan de andere kant van het land woont, want anders had mijn man bij hem op de stoep gestaan om verhaal te halen.
Ik denk dat hij dat bij jou niet kon doen omdat je in het buitenland woont, maar in mijn ogen is deze man schandalig bezig. Ik zou zijn gegevens niet aan anderen meer doorgeven, want je gaat zo voor honderden euro's het schip in. Als je meer wilt weten, mail me dan maar, dan vertel ik je het via de mail.
Tot 4 weken geleden ging het heel slecht met me. Ik kon alleen liggen, was een zombie door alle pijnstillers en was geestelijk aan het eind van mijn latijn. Steeds maar die gekmakende pijn, dwars door lyrica, tramadol, valium, ibuprofen en paracetamol heen.
Begin januari ben ik door de scan geweest, ook voor de second opinion, en bleek de hernia weg te zijn. Er zit wat littekenweefsel, maar niet dusdanig dat het de pijn kon verklaren. De neuroloog kon niets voor me doen en heeft me terugverwezen naar de huisarts. Die heeft een verwijzing geregeld naar de pijnpoli en de gynaecoloog, omdat de scan wel een grote vleesboom liet zien. De wachttijden zijn echter bespottelijk lang in het Noorden. Ik zou pas in april bij de pijnpoli terecht kunnen. Zorgbemiddeling heeft die afspraak kunnen verzetten naar maart.
Mijn zus loopt voor andere zaken bij een fysiotherapeut en ze vertelde hem mijn verhaal. Hij heeft haar toen informatie gegeven omdat hij dacht dat mijn probleem wel eens in de spieren kon zitten. Juist als ik ga lopen krijg ik namelijk vreselijke spierpijn in mijn kuit, en later trok dat op door de knieholte naar het bovenbeen. De pijn werd in combinatie met de voortdurende enkelpijn dusdanig dat ik alleen nog kon liggen en niet meer zitten en lopen.
Deze fysio dacht dat ik wel eens last van triggerpoints kon hebben, een soort knopen in je spieren die bijzonder pijnlijk zijn omdat de spieren niet goed doorbloed worden, er afvalstoffen ophopen en omdat ze je beenspieren korter maken en aan de spieren, pezen en zenuwen van de enkel gaan trekken. Ik heb een weekend nagedacht en een afspraak bij deze fysio gemaakt. Hij heeft mijn verhaal aangehoord, me onderzocht en inderdaad is dat exact wat er aan de hand is. Hij is de eerste keer direct begonnen met de behandeling.
De behandelingen zijn enorm pijnlijk, maar geloof het of niet, na 2 behandelingen kon ik alweer normaal traplopen (dat ging eerst treetje voor treetje). Ik heb nu 8 behandelingen gehad en ben in rust bijna pijnvrij en soms ook helemaal pijnvrij. De lyrica en valium gebruik ik niet meer, de tramadol is van 400 mg naar ongeveer 40 mg gegaan (en ik bouw dagelijks af) en de overige medicijnen gebruik ik 3x per dag. Ik ga 2x per week heen, eerst liggend in de auto, nu sinds vorige week weer zittend.
Ik loop en doe weer veel meer dingen in huis en heb stretchoefeningen om de beenspieren weer op te rekken tot normale lengte.
Ik ben bij de pijnpoli geweest en zij stelden een facetverdoving voor. Ik heb besloten dat echter niet te doen. Er blijken namelijk ook knopen in mijn rugspieren te zitten, dus de spier die over mijn herniaplek loopt geeft ook wat pijnklachten. Ik vertrouw de fysio meer dan de pijnpoli arts.
De man in kwestie dacht namelijk dat ik uitstralende lage rugpijn had naar beneden, terwijl ik uitstralende pijn vanuit mijn enkel omhoog heb. Hij dacht dat ik 2x geopereerd was, wat niet het geval was en als klap op de vuurpijl wist hij niets van de wortelblokkade die ik heb gehad en die niets deed (logisch als je weet dat het probleem in mijn spieren zit in plaats van in de zenuwen). Verder heeft hij nagelaten me te informeren dat als je eenmaal met die facetblokkades begint, je dat steeds moet herhalen en er steeds meer verdovingsvloeistof nodig is.
Ik ben er nog lang niet. Ik heb veel conditie ingeleverd door het vele liggen, de medicatie en de pijn, maar het gaat sinds 4 weken beter met me. De lijn gaat nu omhoog in plaats van naar beneden.
Dus voor degenen die klachten houden en mijn klachten herkennen, denk eens aan een fysiotherapeut die gespecialiseerd is in triggerpointbehandelingen en/of dry needling.
@Syrah: de arts waarvan jij me de contactgegevens gaf heeft mij op een schandalige manier proberen op te lichten. De politie had er geen goed woord voor over en het is maar goed dat hij aan de andere kant van het land woont, want anders had mijn man bij hem op de stoep gestaan om verhaal te halen.
Ik denk dat hij dat bij jou niet kon doen omdat je in het buitenland woont, maar in mijn ogen is deze man schandalig bezig. Ik zou zijn gegevens niet aan anderen meer doorgeven, want je gaat zo voor honderden euro's het schip in. Als je meer wilt weten, mail me dan maar, dan vertel ik je het via de mail.
zondag 24 maart 2013 om 13:45
Ik heb heel lang ook niet gereageerd en ben ook niet veel op het forum geweest omdat het zo slecht ging.
Nummerzoveel, hoe gaat het nu met je man? Rot dat er bij jou niet veel progressie is.
En een voor iedereen die het nodig heeft en thumbs up voor degenen die goed herstellen. Het is bepaald geen gemakkelijk traject. Ik ben er inmiddels ook al 2 jaar zoet mee en daar komen nog wel maanden bij.
Nummerzoveel, hoe gaat het nu met je man? Rot dat er bij jou niet veel progressie is.
En een voor iedereen die het nodig heeft en thumbs up voor degenen die goed herstellen. Het is bepaald geen gemakkelijk traject. Ik ben er inmiddels ook al 2 jaar zoet mee en daar komen nog wel maanden bij.
maandag 25 maart 2013 om 03:17
Hallo, ik dacht...ik laat ook nog eens iets van mij horen, en zeker door het feit dat het met mij prima gaat! Echt! We zijn een jaar verder en als ik zo eventjes terug lees, ....dan besef ik dat ik van ver kom en dat het dan toch vrij positief voor mij uitgedraaid heeft.
Mijn nek is na de operatie vrij goed hersteld, ik heb er bijna geen last meer van, geen uitstralende pijn meer in de armen, enkel als ik mijn arm omhoog hef ...bij activatie dus, dan voel ik nog wat vage uitstraling in wijsvinger. ...dat is alles. Na wat geduld te moeten hebben moet ik toch zeggen dat de operatie zeer succesvol was, het had dan wel niet verhoopte positief effect met de problemen bij mijn schouder, maar ik ben door "botox" injecties ongelooflijk goed geholpen geweest.
Het was vrij experimenteel allemaal, want " de spieren" die ze door botox "plat " gelegd hebben, dit hadden ze in België nog nooit gedaan. Er is daardoor een probleem waar ik al 4 jaar mee sukkelde en me toch heel erg beperkte, want ik kreeg mijn arm niet omhoog...toch opgelost. Ik krijg nu mijn arm perfect weer naar omhoog en daardoor w ook mijn schouder mobieler en minder stroef. Er is wel een kleine keerzijde aan de medaille, doordat ze bepaalde spieren "plat" gelegd hebben, heb ik nu meer last van andere bewegingen, waar ik ervoor geen last had, bij het zwemmen (schoolslag) heb ik moeite om het water zijdelinks weg te duwen, blijkbaar gebruik je daar je grote borstspier voor. Dus baantjes zwemmen zit er voorlopig toch niet meer in, wat ik wel jammer vind. Fietsen is nu ook lastiger...maat toch is de balans positief.
Vooral door het feit dat ze een oplossing gevonden hebben voor mijn probleem en het ook beter kunnen omschrijven; op één of andere manier vorm ik rechts verschillende hypertonieën in spieren, of heb ik last van spastische spieren aan de rechterkant van mijn lichaam, ...naar de oorzaak ervan hebben we het raden, maar er nu toch een duidelijke duiding en herkenning, erkennning van het probleem en vreemd genoeg is "botox" voor mij een goede oplossing. Op 5 april moet ik mijn 2de behandeling krijgen, om de drie maanden moet deze behandeling herhaald worden.
Ik ben dus voor een goede 90 procent weer helemaal in orde, en daar ben ik vrij tevreden over.
Ik werk nu ook al 4 maanden weer helemaal.
Hier dus een positief verhaal, ik heb misschien wat geluk gehad, maar ik ben toch heel hardnekkig blijven zoeken naar een oplossing omdat ik me niet wou neerleggen met de stelling van mijn neuroloog" je zult met je beperking moeten leren leven" en " je mag heel België afrijden, dit komt toch niet meer goed". Ik was toen nogal in mijn wiek geschoten en heb wel heel "België" afgereden,...(een beetje toch) en heb zo een medische doorbraak geforceerd. Dus meisjes...nooit opgeven en blijven zoeken naar een oplossing.
Syrah@ fijn om te horen dat het met jou beter gaat, goed verhuisd ook?
Ikben anoniem@ ik heb ook oit zo een dry-needle behandeling gehad, ik vond het ook heel erg pijnlijk, maar wat goed om te horen dat je zo goed helpt, heel tof!
Groetjes
Mijn nek is na de operatie vrij goed hersteld, ik heb er bijna geen last meer van, geen uitstralende pijn meer in de armen, enkel als ik mijn arm omhoog hef ...bij activatie dus, dan voel ik nog wat vage uitstraling in wijsvinger. ...dat is alles. Na wat geduld te moeten hebben moet ik toch zeggen dat de operatie zeer succesvol was, het had dan wel niet verhoopte positief effect met de problemen bij mijn schouder, maar ik ben door "botox" injecties ongelooflijk goed geholpen geweest.
Het was vrij experimenteel allemaal, want " de spieren" die ze door botox "plat " gelegd hebben, dit hadden ze in België nog nooit gedaan. Er is daardoor een probleem waar ik al 4 jaar mee sukkelde en me toch heel erg beperkte, want ik kreeg mijn arm niet omhoog...toch opgelost. Ik krijg nu mijn arm perfect weer naar omhoog en daardoor w ook mijn schouder mobieler en minder stroef. Er is wel een kleine keerzijde aan de medaille, doordat ze bepaalde spieren "plat" gelegd hebben, heb ik nu meer last van andere bewegingen, waar ik ervoor geen last had, bij het zwemmen (schoolslag) heb ik moeite om het water zijdelinks weg te duwen, blijkbaar gebruik je daar je grote borstspier voor. Dus baantjes zwemmen zit er voorlopig toch niet meer in, wat ik wel jammer vind. Fietsen is nu ook lastiger...maat toch is de balans positief.
Vooral door het feit dat ze een oplossing gevonden hebben voor mijn probleem en het ook beter kunnen omschrijven; op één of andere manier vorm ik rechts verschillende hypertonieën in spieren, of heb ik last van spastische spieren aan de rechterkant van mijn lichaam, ...naar de oorzaak ervan hebben we het raden, maar er nu toch een duidelijke duiding en herkenning, erkennning van het probleem en vreemd genoeg is "botox" voor mij een goede oplossing. Op 5 april moet ik mijn 2de behandeling krijgen, om de drie maanden moet deze behandeling herhaald worden.
Ik ben dus voor een goede 90 procent weer helemaal in orde, en daar ben ik vrij tevreden over.
Ik werk nu ook al 4 maanden weer helemaal.
Hier dus een positief verhaal, ik heb misschien wat geluk gehad, maar ik ben toch heel hardnekkig blijven zoeken naar een oplossing omdat ik me niet wou neerleggen met de stelling van mijn neuroloog" je zult met je beperking moeten leren leven" en " je mag heel België afrijden, dit komt toch niet meer goed". Ik was toen nogal in mijn wiek geschoten en heb wel heel "België" afgereden,...(een beetje toch) en heb zo een medische doorbraak geforceerd. Dus meisjes...nooit opgeven en blijven zoeken naar een oplossing.
Syrah@ fijn om te horen dat het met jou beter gaat, goed verhuisd ook?
Ikben anoniem@ ik heb ook oit zo een dry-needle behandeling gehad, ik vond het ook heel erg pijnlijk, maar wat goed om te horen dat je zo goed helpt, heel tof!
Groetjes
maandag 25 maart 2013 om 13:04
Fijn Woedie dat je zo goed opgeknapt bent, ondank dat je dokter zei dat je er maar mee moest leren leven. En goed dat je wel verder bent gaan kijken.
Ik ben er ook wel al achter dat blindelings vertrouwen in artsen en ziekenhuizen geen goed idee is. Ik heb ook zelf naar de oplossing moeten zoeken. Bij het ziekenhuis wisten ze het ook niet meer.
Ik ben er ook wel al achter dat blindelings vertrouwen in artsen en ziekenhuizen geen goed idee is. Ik heb ook zelf naar de oplossing moeten zoeken. Bij het ziekenhuis wisten ze het ook niet meer.
maandag 25 maart 2013 om 13:30
IBA - jeetje ik schrik van je verhaal!! En het spijt me ontzettend dat jij dat hebt moeten meemaken - ik had natuurlijk ook geen achtergrond verder van die arts maar een kennis kent hem en raadde hem aan. Daar ben ik blind in gestapt en ben verder dan een consult nooit gekomen, inderdaad vanwege het feit dat ik niet in NL woon. Dus mijn grootste excuses dat het zo fout is gelopen bij jou, ik zal hem zeker niet meer aanraden! En ik hoor graag wat er gebeurd is (als je het niet erg vindt om het te vertellen) zodat ik mensen kan waarschuwen ipv naar hem toe te sturen! Hij heeft een hele "following" op FB - zou dat allemaal nep zijn?!?
Wel GEWELDIG te horen dat er eindelijk verbetering inzit bij jou!! Wat moet dat een opluchting zijn voor je en zo snel al resultaat! Ik hoop echt dat het zo voort blijft gaan voor je, ik kan me niet voorstellen hoe verschrikkelijk het afgelopen jaar voor jou heeft moeten zijn en petje af dat je het hebt doorstaan.
Woedi - wat fijn om van jou wat te horen en zeker dat het goed gaat! En inderdaad heel goed dat je bent blijven doorzoeken. Wat goed dat je weer helemaal werkt en 90% is toch stukken beter dan de prognose die je een jaartje geleden kreeg.
Al met al dus wel wat positiever hier. Ik sukkel ook nog aan maar heb lang de klachten niet als voorheen. De chiro heeft mij echt geholpen en ik blijf braaf gaan. Nu wilt hij m'n bekken corrigeren - dat vind ik wel eng, want dat zit toch heel dicht bij de hernia. Volgens hem heeft dat geen effect, maar in het verleden heeft elke kraak mij in bed doen belanden voor 2 weken dus ik twijfel nog of ik hem dat laat doen. Ik kan echt veel, veel meer. Uurtje wandelen met de honden is geen probleem, etc. Als ik gewoon niks doe gaat het prima. Maar het huis stofzuigen Moet ik over 3 dagen doen - dat kan mijn rug nog niet aan. Ik wil binnenkort met oefeningen beginnen om alles weer een beetje te versterken en hopelijk helpt dat het proces.
Sterkte allemaal meiden.
Wel GEWELDIG te horen dat er eindelijk verbetering inzit bij jou!! Wat moet dat een opluchting zijn voor je en zo snel al resultaat! Ik hoop echt dat het zo voort blijft gaan voor je, ik kan me niet voorstellen hoe verschrikkelijk het afgelopen jaar voor jou heeft moeten zijn en petje af dat je het hebt doorstaan.
Woedi - wat fijn om van jou wat te horen en zeker dat het goed gaat! En inderdaad heel goed dat je bent blijven doorzoeken. Wat goed dat je weer helemaal werkt en 90% is toch stukken beter dan de prognose die je een jaartje geleden kreeg.
Al met al dus wel wat positiever hier. Ik sukkel ook nog aan maar heb lang de klachten niet als voorheen. De chiro heeft mij echt geholpen en ik blijf braaf gaan. Nu wilt hij m'n bekken corrigeren - dat vind ik wel eng, want dat zit toch heel dicht bij de hernia. Volgens hem heeft dat geen effect, maar in het verleden heeft elke kraak mij in bed doen belanden voor 2 weken dus ik twijfel nog of ik hem dat laat doen. Ik kan echt veel, veel meer. Uurtje wandelen met de honden is geen probleem, etc. Als ik gewoon niks doe gaat het prima. Maar het huis stofzuigen Moet ik over 3 dagen doen - dat kan mijn rug nog niet aan. Ik wil binnenkort met oefeningen beginnen om alles weer een beetje te versterken en hopelijk helpt dat het proces.
Sterkte allemaal meiden.
maandag 25 maart 2013 om 13:51
maandag 25 maart 2013 om 14:50
maandag 25 maart 2013 om 22:11
woensdag 19 juni 2013 om 19:48
Hallo, ik heb dit forum al een paar keer gelezen! Leuk om iedereen zo een beetje te volgen hoe het gaat. Zelf ben ik 1 mei geopereerd aan een hernia L5 S1 rechts, na 9 maand te hebben aangeklooid en op het laatst bijna niet meer op mijn voet kunnen staan. Na de operatie meteen terugval, 4dagen in het ziekenhuis gebleven met veel pijn. Nu na 7 week lukt kan ik amper nog 5 minuten lopen, dan begint mijn been alweer te slepen.Grootste gedeelte van de dag moet ik nog liggen. Zit nog steeds aan de oxycodon en lyrica, soms in combinatie met diclofenac en paracetemol. Geprobeerd om af te bouwen, niet gelukt. Vandaag een nieuwe MRI gehad om te zien of alles goed is gegaan. Het vermoeden is dat de zenuw te lang in de knel heeft gezeten. Pech bij mij is dat ik 3 maand geleden ook vreselijk pijn aan de linkerkant heb gekregen. Gelukkig wordt daar nu ook naar de MRI naar gekeken. Dus of er zit nog een hernia of anders vermoed mijn fysio dat mijn si- gewricht vast zit, auww.... Zo ben je in een keer tot rugpatient gebombardeerd. Mn leventje staat nu al maanden stil, kan de deur zo goed als niet uit (op die 5 min na haha), merk dat het niet altijd gemakkelijk is.Bij alles wat ik extra probeer te doen (en dat is zo goed als niks) word ik keihard teruggefloten. Een hernia heeft een behoorlijke impact, vooral omdat ik nu ook niet weet hoe lang het herstel gaat duren. Boeiend om te lezen hoe ook hoe verschillend het herstel bij iedereen gaat. Ook veel aan dit forum gehad (en veel gelachen 
en zou het leuk vinden als het nog actief is.
en zou het leuk vinden als het nog actief is.
woensdag 19 juni 2013 om 23:49
Wat ontzettend balen voor je Hen70, dat de operatie eigenlijk weinig heeft opgeleverd, hopelijk geeft de MRI aan wat er mis is, of mis is gegaan. En dat daar dan wat aan gedaan kan worden.
Ik ben wel aan het werk, maar forceer regelmatig, met als gevolg zwellingen, en dikke littekens, bepaalde bewegingen kan ik niet meer, maar de grootste pijn is weg, en ik heb weer kracht in mijn been.
Sterkte Hen70!
Ik ben wel aan het werk, maar forceer regelmatig, met als gevolg zwellingen, en dikke littekens, bepaalde bewegingen kan ik niet meer, maar de grootste pijn is weg, en ik heb weer kracht in mijn been.
Sterkte Hen70!
donderdag 20 juni 2013 om 18:32
Dank je wel Cristiana! Ik heb even terug gelezen, zo te lezen heb jij een pittige operatie gehad. Toch knap dat je nu dan al weer aan het werk bent. Het toch steeds over de grenzen gaan herkent iedereen hier denk ik wel. Ik ga al wanneer ik een paar pijnloze uurtjes heb ook steeds weer over mn grens. Probeer toch die was op te vouwen, of het eten voor te bereiden, met gevolg dat ik de uren daarna weer lig te creperen van de pijn. Op een gegeven moment gaat er ook een stukje frustratie meespelen omdat ik gewoon van mezelf toch verdorie weer iets moet kunnen doen. En ik wil graag mijn vriend weer wat ontlasten, Terwijl hij mij juist eerder op bed stuurt, maar ja, die doorzetters mentaliteit he...werkt niet altijd in mijn voordeel haha
Uitslag MRI ben ik ook benieuwd naar. Aan de ene kant hoop ik dat het goed is, dan weet ik gewoon dat het een heel lang herstel gaat worden, maar dan weet ik wel dat het goed is. Aan de andere kant, zo weinig nog kunnen en nog zoveel pijn is na 7a'8 week ook niet normaal. Was de chirurg het ook mee eens.
Wel vervelend dat jij toch nog relatief veel naweeën hebt, kan dat nog steeds herstellen? En kun je naast je werk gewoon je sociale leven er op na houden of is dat nog te veel?
Ik zelf was/ben al die maanden steeds positief gebleven. Riep tegen iedereen, komt wel weer goed!! Steeds maar weer. Merk nu dat ik in een frustratie weekje zit, mezelf een beetje zielig vinden!
Helpt niks en wil ik ook niet! Herkenbaar?
Uitslag MRI ben ik ook benieuwd naar. Aan de ene kant hoop ik dat het goed is, dan weet ik gewoon dat het een heel lang herstel gaat worden, maar dan weet ik wel dat het goed is. Aan de andere kant, zo weinig nog kunnen en nog zoveel pijn is na 7a'8 week ook niet normaal. Was de chirurg het ook mee eens.
Wel vervelend dat jij toch nog relatief veel naweeën hebt, kan dat nog steeds herstellen? En kun je naast je werk gewoon je sociale leven er op na houden of is dat nog te veel?
Ik zelf was/ben al die maanden steeds positief gebleven. Riep tegen iedereen, komt wel weer goed!! Steeds maar weer. Merk nu dat ik in een frustratie weekje zit, mezelf een beetje zielig vinden!
Helpt niks en wil ik ook niet! Herkenbaar?
zaterdag 29 juni 2013 om 16:09
Hallo allemaal
Fijn om een forum tegen te komen met andere herniapatienten. Ik ben afgelopen maandag de 24e geholpen aan een hernia aan de l5s1 onder algehele narcose.
Het begon in april toen ik na maanden rugpijn een verkeerde beweging maakt een helse steek in bil en been voelde. Gewoon heel de dag doorgelopen zelfs 1.1/2 uur nog in de auto gezeten naar de zwaluwhoeve voor een fotoshoot.
Nadat ik was flauwgevallen en had overgegeven van de pijn hebben ze het ZH in Harderwijk gebeld of ik langs kon komen. Dat mocht meteen, met de diagnose ischias en tramadol ben ik
naar huis gestuurd. Mijn vriend was inmiddels al naar mij toegekomen om mij op te halen.
Eenmaal thuis gillend met de "pijnscheuten" in m'n bed, die zaterdagavond nog huisartsenpost gebeld en kreeg er diclofenac bij, zondag hielp dat nog niet, maandagochtend na weer bellen een "pammetje" erbij gehad.
dinsdagochtend was ik zo vermoeid en zo verzwakt van de pijn in mjn been/bil weer de arts gebeld, dat ik er aankwam, wat ze ook zouden zeggen.
Ik mocht meteen doorlopen van de arts en die keek mij na de kamer in, hij zei: mevrouw, dit is geen ischias maar zeker weten een hernia! Ik zei wat het ook is, help mij!
Na wat testen met een hamer, tenen/hak staan etc. zei hij, ik ga met spoed een afspraak regelen met een neuroloog, alle medicijnen schrappen we en we gaan over op een hele rits nieuwe: oxycodon, lyrica, dyclofenac en paracetamol.
Na een dag was ik weer een beetje bij de mensen. dag erna afspraak neuroloog in het Albert schweitzerziekenhuis in Dordrecht. weer een check en idd een hernia maar moest nog wel een MRI ondergaan. prima... bij de balie: 5 weken later zou ik aan de beurt zijn! ja dag! ik zei zo lang ga ik niet wachten ik regel zelf wel wat. Dacht dat dat vrouwke er in bleef!
Kan niet, etc etc. neuroloog kan niet eerder etc etc. ik zei dat zie ik dan wel.
2dagen later mri.(zelf geregeld bij mri centrum rotterdam) radioloog vroeg mij na de scan wat ik zelf dacht. ik zei dat ik dacht dat het wel goed mis was en geen "gewone" hernia zou zijn die vanzelf over gaat. Hij zei dat hij niets mocht zeggen, maar dat mijn gevoel klopte.
Ik meteen neurologie gebeld en uitgelegd dat ik een copie mri in mijn handen had, de volgende dag de uitslag doorgestuurd zou worden naar hun dus een snelle afspraak wilde. Had ditmaal aardig vrouwtje en kon 4 dagen later terecht bij de neuroloog.
4 dagen later kom ik binnen bij Dr. Hertzberger een eikel in de omgang maar ach. hij las het verhaaltje voor van de radioloog en gaf 2 opties: 3 jaar met medicatie doorlopen of operatie.
nou dat was niet moeilijk: operatie. afspraak neurochirurg gemaakt voor week later.
voor 6 weken later stond ik erop!!
Dat is nu dus 5 dagen geleden, en voel mij redelijk. Heb die 6 weken amper pijn gehad door medicatie ook daar geen bijwerkingen van, dus heb eigenlijk mijn leven door laten lopen als nvoor de hernia. Werken mocht alleen niet ivm de medicijnen. Heb wel concerten af moeten zeggen, bezoekje musical, maar verder huishouden etc gedaan.
Gelukkig hebben mijn vriend en ik onze dochter van 8 zeer zelfstandig opgevoed, dus daar hoefde ik mij ook geen zorgen over te maken. douchen, aankleden, eten pakken, naar school etc. alles kan ze zelf.
Mijn vriend runt nu het huishouden, regelt verder alles. Vind het erg moeilijk want ben nogal precies overal in en alles moet spic en span zijn... maar dat is kwestie van loslaten...
hij was net ff met onze dochter stukje wezen fietsen komen ze terug met een lekker ijsje!
Morgen wil ik voor de 1e keer een stuk buiten gaan lopen, tot nu toe alleen binnen en in de tuin gedaan. Heb er zin in en kijk uit naar het lekkere weer van volgende week!! Hoe is het bij jullie?
Groetjes Suzanne
Fijn om een forum tegen te komen met andere herniapatienten. Ik ben afgelopen maandag de 24e geholpen aan een hernia aan de l5s1 onder algehele narcose.
Het begon in april toen ik na maanden rugpijn een verkeerde beweging maakt een helse steek in bil en been voelde. Gewoon heel de dag doorgelopen zelfs 1.1/2 uur nog in de auto gezeten naar de zwaluwhoeve voor een fotoshoot.
Nadat ik was flauwgevallen en had overgegeven van de pijn hebben ze het ZH in Harderwijk gebeld of ik langs kon komen. Dat mocht meteen, met de diagnose ischias en tramadol ben ik
naar huis gestuurd. Mijn vriend was inmiddels al naar mij toegekomen om mij op te halen.
Eenmaal thuis gillend met de "pijnscheuten" in m'n bed, die zaterdagavond nog huisartsenpost gebeld en kreeg er diclofenac bij, zondag hielp dat nog niet, maandagochtend na weer bellen een "pammetje" erbij gehad.
dinsdagochtend was ik zo vermoeid en zo verzwakt van de pijn in mjn been/bil weer de arts gebeld, dat ik er aankwam, wat ze ook zouden zeggen.
Ik mocht meteen doorlopen van de arts en die keek mij na de kamer in, hij zei: mevrouw, dit is geen ischias maar zeker weten een hernia! Ik zei wat het ook is, help mij!
Na wat testen met een hamer, tenen/hak staan etc. zei hij, ik ga met spoed een afspraak regelen met een neuroloog, alle medicijnen schrappen we en we gaan over op een hele rits nieuwe: oxycodon, lyrica, dyclofenac en paracetamol.
Na een dag was ik weer een beetje bij de mensen. dag erna afspraak neuroloog in het Albert schweitzerziekenhuis in Dordrecht. weer een check en idd een hernia maar moest nog wel een MRI ondergaan. prima... bij de balie: 5 weken later zou ik aan de beurt zijn! ja dag! ik zei zo lang ga ik niet wachten ik regel zelf wel wat. Dacht dat dat vrouwke er in bleef!
Kan niet, etc etc. neuroloog kan niet eerder etc etc. ik zei dat zie ik dan wel.
2dagen later mri.(zelf geregeld bij mri centrum rotterdam) radioloog vroeg mij na de scan wat ik zelf dacht. ik zei dat ik dacht dat het wel goed mis was en geen "gewone" hernia zou zijn die vanzelf over gaat. Hij zei dat hij niets mocht zeggen, maar dat mijn gevoel klopte.
Ik meteen neurologie gebeld en uitgelegd dat ik een copie mri in mijn handen had, de volgende dag de uitslag doorgestuurd zou worden naar hun dus een snelle afspraak wilde. Had ditmaal aardig vrouwtje en kon 4 dagen later terecht bij de neuroloog.
4 dagen later kom ik binnen bij Dr. Hertzberger een eikel in de omgang maar ach. hij las het verhaaltje voor van de radioloog en gaf 2 opties: 3 jaar met medicatie doorlopen of operatie.
nou dat was niet moeilijk: operatie. afspraak neurochirurg gemaakt voor week later.
voor 6 weken later stond ik erop!!
Dat is nu dus 5 dagen geleden, en voel mij redelijk. Heb die 6 weken amper pijn gehad door medicatie ook daar geen bijwerkingen van, dus heb eigenlijk mijn leven door laten lopen als nvoor de hernia. Werken mocht alleen niet ivm de medicijnen. Heb wel concerten af moeten zeggen, bezoekje musical, maar verder huishouden etc gedaan.
Gelukkig hebben mijn vriend en ik onze dochter van 8 zeer zelfstandig opgevoed, dus daar hoefde ik mij ook geen zorgen over te maken. douchen, aankleden, eten pakken, naar school etc. alles kan ze zelf.
Mijn vriend runt nu het huishouden, regelt verder alles. Vind het erg moeilijk want ben nogal precies overal in en alles moet spic en span zijn... maar dat is kwestie van loslaten...
hij was net ff met onze dochter stukje wezen fietsen komen ze terug met een lekker ijsje!
Morgen wil ik voor de 1e keer een stuk buiten gaan lopen, tot nu toe alleen binnen en in de tuin gedaan. Heb er zin in en kijk uit naar het lekkere weer van volgende week!! Hoe is het bij jullie?
Groetjes Suzanne
zondag 30 juni 2013 om 16:33
Hoi Suzanne,
Goed dat je zo snel geopereerd bent! En het herstel gaat tot nu toe voorspoedig zo te lezen. En verder is het een kwestie van geduld, rustig aan doen en vooral loslaten ja...
Het is accepteren de huishouding nu even door je vriend wordt gedaan...ook niks mis mee! Kwestie van wennen haha
Ik ben bijna 9 weken na de operatie, heb een slecht herstel.(zie hierboven)
Nieuwe MRI gehad, operatie geslaagd, herstel minimaal..tsja, dat wist ik ook! Volgende week krijg ik een zenuwblokkade, hopen dat de zenuw daardoor alsnog rustig wordt. Ook heb ik na de operatie veel meer rugpijn als ervoor.
Hopen dat het bij jou zo goed blijft gaan! Neem vooral de eerste 6 weken je rust! Rustig aan en een goed herstel. En idd lekker de eerste wandelingetjes weer buiten te kunnen maken!
Groetjes
Goed dat je zo snel geopereerd bent! En het herstel gaat tot nu toe voorspoedig zo te lezen. En verder is het een kwestie van geduld, rustig aan doen en vooral loslaten ja...
Het is accepteren de huishouding nu even door je vriend wordt gedaan...ook niks mis mee! Kwestie van wennen haha
Ik ben bijna 9 weken na de operatie, heb een slecht herstel.(zie hierboven)
Nieuwe MRI gehad, operatie geslaagd, herstel minimaal..tsja, dat wist ik ook! Volgende week krijg ik een zenuwblokkade, hopen dat de zenuw daardoor alsnog rustig wordt. Ook heb ik na de operatie veel meer rugpijn als ervoor.
Hopen dat het bij jou zo goed blijft gaan! Neem vooral de eerste 6 weken je rust! Rustig aan en een goed herstel. En idd lekker de eerste wandelingetjes weer buiten te kunnen maken!
Groetjes
zondag 30 juni 2013 om 20:59
Hai Hen70,
Wat balen dat het bij jou zo'n moeizaam herstel is. Het is toch hetgene waar je voor vreest en als het dan zo blijkt te zijn...lijkt mij heel erg.
Zeker als je dan ook nog eens meer last hebt van rugpijn.
Vandaag heel de dag lekker buiten op de loungebank gelegen, afwisselend met lopen om drinken te halen en af en toe zitten. Dat zitten vind ik toch n drama hoor, weet niet hoe snel ik na het eten weer moet gaan liggen! Na het eten nog een stukje gelopen, ging goed, maar voelde mn litteken toch wel beetje trekken en ben blij dat ik nu weer lig. Eigenlijk heb ik me ook misdragen, heb n beetje gepoetst in de woonkamer vanmorgen...niet heel heftig maar door de knieeen en de tafels afstoffen etc. Heel erg kan het niet laten!! Morgen zal ik moeten boeten ben ik bang.....
Wat balen dat het bij jou zo'n moeizaam herstel is. Het is toch hetgene waar je voor vreest en als het dan zo blijkt te zijn...lijkt mij heel erg.
Zeker als je dan ook nog eens meer last hebt van rugpijn.
Vandaag heel de dag lekker buiten op de loungebank gelegen, afwisselend met lopen om drinken te halen en af en toe zitten. Dat zitten vind ik toch n drama hoor, weet niet hoe snel ik na het eten weer moet gaan liggen! Na het eten nog een stukje gelopen, ging goed, maar voelde mn litteken toch wel beetje trekken en ben blij dat ik nu weer lig. Eigenlijk heb ik me ook misdragen, heb n beetje gepoetst in de woonkamer vanmorgen...niet heel heftig maar door de knieeen en de tafels afstoffen etc. Heel erg kan het niet laten!! Morgen zal ik moeten boeten ben ik bang.....
zondag 30 juni 2013 om 22:29
Nou, dat klinkt al goed hoor! Pas idd wel op voor overbelasting. Je kunt maar één keer goed herstellen. Meid, die kan stof kan echt nog wel een dagje blijven liggen. De eerste 6 weken echt rustig aan doen!
En zitten is idd het aller belastende voor de rug. Heel voorzichtig opbouwen. Lekker dat je even buiten hebtb kunnen relaxen.
Zitten lukt mij na 9 week nog niet eens. Op een "goede" kan ik s'avonds mijn bordje eten op de stoel opeten. Heb vandaag geprobeerd minder pijnstilling te nemen. Meer pijn.
Zie vreselijk tegen die zenuwblokkade aan, maar weet nu ook weer dat hij niet voor gedaan hah. We houden moed hoor!
Voorzichtig aan jij en hopelijk morgen geen straf voor het poetsen
En zitten is idd het aller belastende voor de rug. Heel voorzichtig opbouwen. Lekker dat je even buiten hebtb kunnen relaxen.
Zitten lukt mij na 9 week nog niet eens. Op een "goede" kan ik s'avonds mijn bordje eten op de stoel opeten. Heb vandaag geprobeerd minder pijnstilling te nemen. Meer pijn.
Zie vreselijk tegen die zenuwblokkade aan, maar weet nu ook weer dat hij niet voor gedaan hah. We houden moed hoor!
Voorzichtig aan jij en hopelijk morgen geen straf voor het poetsen
dinsdag 30 juli 2013 om 11:50
Up voor dit fijne topic!
Ik ben het helemaal aan het doorlezen(ben nu op pagina 50) en het is zo herkenbaar. Heel prettig om te weten dat je niet de enige bent.
Zijn er op het moment nog andere forummers die aan het herstellen zijn van een rugoperatie? Of die kampen met rugproblemen?
Het zou leuk zijn als dit topic weer actief word! (De aanleiding is uiteraard minder leuk)
Ik ben het helemaal aan het doorlezen(ben nu op pagina 50) en het is zo herkenbaar. Heel prettig om te weten dat je niet de enige bent.
Zijn er op het moment nog andere forummers die aan het herstellen zijn van een rugoperatie? Of die kampen met rugproblemen?
Het zou leuk zijn als dit topic weer actief word! (De aanleiding is uiteraard minder leuk)
dinsdag 30 juli 2013 om 14:11
Hoi Carolien, succes met het lezen
Ben je ook geopereerd aan een hernia?
Zo ja, hoe gaat het met het herstel?
Bij mij is de operatie nu 13 week geleden.
Ik kan nog weinig, klein stukje wandelen en lig nog veel.
Veel en snel pijn in de rug en nog steeds snel uitstralende pijn.
Inmiddels heb ik een zenuwblokkade gehad, met weinig resultaat helaas. Maandag moet ik weer terug naar de chirurg.
Geen idee hoe of wat nu verder.
Mijn fysio denkt aan instabiliteit van de rug.
Ik vind het een zwaar en lang herstel, maar gelukkig komt bijna iedereen weer op de been. Daar klamp ik mij maar aan vast.
Gr
Ben je ook geopereerd aan een hernia?
Zo ja, hoe gaat het met het herstel?
Bij mij is de operatie nu 13 week geleden.
Ik kan nog weinig, klein stukje wandelen en lig nog veel.
Veel en snel pijn in de rug en nog steeds snel uitstralende pijn.
Inmiddels heb ik een zenuwblokkade gehad, met weinig resultaat helaas. Maandag moet ik weer terug naar de chirurg.
Geen idee hoe of wat nu verder.
Mijn fysio denkt aan instabiliteit van de rug.
Ik vind het een zwaar en lang herstel, maar gelukkig komt bijna iedereen weer op de been. Daar klamp ik mij maar aan vast.
Gr
dinsdag 30 juli 2013 om 16:02
Hoi hen70,
Hahaha ja heel wat leeswerk! Jij komt na die inmiddels 60 pagina's ad beurt zie ik. Ik ga zo even lezen hoe, wat en waar bij jou.
Ik heb jaren geleden een hernia operatie gehad. Had een dubbele hernia. Het herstel ging in eerste instantie goed, maar na anderhalve maand ofzo leek het alsof er iets 'scheurde' in m'n rug. De volgende dag ben ik toen met de ambulance nh zkh gebracht. Helaas wilde de neurochirurg niks anders zeggen dan dat ze de verkeerde operatie hadden gedaan. Hij zei dus ook niet welke wel.
Terug ad forse pijnstilling en een hele reeks ziekenhuizen bezocht. Overal bleek hetzelfde; dat m'n rug als het ware was 'ingestort' aan de onderkant. Het moest daar dus vastgezet worden. Niemand durfde echter de operatie aan.
Heel veel jaren aangemodderd, (injecties, therapie, etc)maar afgelopen winter was het klaar. Ik kreeg zo'n pijn dat ik niet meer in staat was om iets te doen. Na een mri scan bleek de noodzaak van een operatie.
Ik ben geopereerd in de lente, maar m'n herstel loopt niet van een leien dakje helaas. M'n linkerbeen wil niet goed mee. Wisselende problemen daarmee. En veel pijn nog in m'n rug. Dit begint nu eindelijk wat te minderen.
Pijnvrij zal ik nooit worden, aangezien bv m'n facetgewrichten aan de onderste niveau's goed kapot zijn en nog wat van zulke dingen. Eerlijk gezegd had ik ook geen wonder van deze operatie verwacht. Het zou al fijn zijn als ik minder medicatie kan gaan gebruiken en eens kan zitten.
De neurochirurg wil me niet meer verder helpen. Hij heeft z'n handen ervan af getrokken. Heel frustrerend is dat. Ik zal dus weer verder moeten zoeken. Soms weet ik even niet meer waar
Dit is de korte, ja echt, versie van jarenlange rugproblemen.
Heb je de zenuwblokkade onlangs gehad? Je hoort het vaak hoor dat het geen effect heeft. Iemand die ik ken heeft er wel veel baat bij, maar bij mij deed het helaas ook niks.
Wandel je vaak of lang? Is er na de operatie nog een keer een mri scan gemaakt? Ik ga zo je verhaal teruglezen. Misschien vindt je het wel heel vervelend als je alles dubbel moet posten.
Ik zou het erg leuk vinden als je weer gaat posten hier.
Groetjes, caroline27
Hahaha ja heel wat leeswerk! Jij komt na die inmiddels 60 pagina's ad beurt zie ik. Ik ga zo even lezen hoe, wat en waar bij jou.
Ik heb jaren geleden een hernia operatie gehad. Had een dubbele hernia. Het herstel ging in eerste instantie goed, maar na anderhalve maand ofzo leek het alsof er iets 'scheurde' in m'n rug. De volgende dag ben ik toen met de ambulance nh zkh gebracht. Helaas wilde de neurochirurg niks anders zeggen dan dat ze de verkeerde operatie hadden gedaan. Hij zei dus ook niet welke wel.
Terug ad forse pijnstilling en een hele reeks ziekenhuizen bezocht. Overal bleek hetzelfde; dat m'n rug als het ware was 'ingestort' aan de onderkant. Het moest daar dus vastgezet worden. Niemand durfde echter de operatie aan.
Heel veel jaren aangemodderd, (injecties, therapie, etc)maar afgelopen winter was het klaar. Ik kreeg zo'n pijn dat ik niet meer in staat was om iets te doen. Na een mri scan bleek de noodzaak van een operatie.
Ik ben geopereerd in de lente, maar m'n herstel loopt niet van een leien dakje helaas. M'n linkerbeen wil niet goed mee. Wisselende problemen daarmee. En veel pijn nog in m'n rug. Dit begint nu eindelijk wat te minderen.
Pijnvrij zal ik nooit worden, aangezien bv m'n facetgewrichten aan de onderste niveau's goed kapot zijn en nog wat van zulke dingen. Eerlijk gezegd had ik ook geen wonder van deze operatie verwacht. Het zou al fijn zijn als ik minder medicatie kan gaan gebruiken en eens kan zitten.
De neurochirurg wil me niet meer verder helpen. Hij heeft z'n handen ervan af getrokken. Heel frustrerend is dat. Ik zal dus weer verder moeten zoeken. Soms weet ik even niet meer waar
Dit is de korte, ja echt, versie van jarenlange rugproblemen.
Heb je de zenuwblokkade onlangs gehad? Je hoort het vaak hoor dat het geen effect heeft. Iemand die ik ken heeft er wel veel baat bij, maar bij mij deed het helaas ook niks.
Wandel je vaak of lang? Is er na de operatie nog een keer een mri scan gemaakt? Ik ga zo je verhaal teruglezen. Misschien vindt je het wel heel vervelend als je alles dubbel moet posten.
Ik zou het erg leuk vinden als je weer gaat posten hier.
Groetjes, caroline27
