Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
dinsdag 21 februari 2012 om 12:32
Dat is fijn dat afwisseling beter mogelijk is. Ik heb op zich een bureau waar ik achter kan staan en kan natuurlijk veel koffie gaan halen, maar als beweging inherent is aan je baan is dat natuurlijk fijn. Al moet je met dat soort bewegingen natuurlijk ook weer extra opletten en ze met beleid uitoefenen.
dinsdag 21 februari 2012 om 12:34
Hahaha! Worden we gezellig met z'n allen bouwvakker of eh...(*nog beter voor de rug*) stratenmaker! lekker de hele dag voorovergebukt op je knieën stenen sjouwen...!
Welkom kusunum!
Ik ben een kleine 2 weken geleden geopereerd; klassieke hernia operatie, onderrug; grote hernia met losse 'sequenties'. Moet over 5 weken terug voor controle. Bij mijn weten is een wortel-blokkade zoiets als dat je tussenwervelschijf drukt op een zenuwwortel. Dat daardoor de signalen geblokkeerd worden, zodat je bijv. pijn voelt, of tintelingen of een doof gevoel, of dat je motoriek verstoord is of uitvalt plaatselijk. Dat was bij mij (en vlgs mij bij alle hernia's) dus wel het geval.
Welkom kusunum!
Ik ben een kleine 2 weken geleden geopereerd; klassieke hernia operatie, onderrug; grote hernia met losse 'sequenties'. Moet over 5 weken terug voor controle. Bij mijn weten is een wortel-blokkade zoiets als dat je tussenwervelschijf drukt op een zenuwwortel. Dat daardoor de signalen geblokkeerd worden, zodat je bijv. pijn voelt, of tintelingen of een doof gevoel, of dat je motoriek verstoord is of uitvalt plaatselijk. Dat was bij mij (en vlgs mij bij alle hernia's) dus wel het geval.
dinsdag 21 februari 2012 om 12:39
evie, als wat jij krijgt hetzelfde is als wat ik heb gehad dan valt de behandeling echt mee (vond ik iig)
Al lag ik meteen stijf gespannen op de behandeltafel dat de assistent met zijn pen aftekende welke kant ze moesten hebben.
Ik zette alles schrap dat ik in ene dat koude metale gevoel van de punt van de ballpoint voelde ha ha ha.
De naald heb ik door jaren yoga goed weg kunnen ademen. En de stroom is vervelend er raar (een gevoel wat je niet kent) maar het viel alles mee.
Wel had ik verwacht na 2 dagen fluitend door het bos te kunnen rennen. (de arts had gezegd dat de pijn na een paar dagen weg zou trekken en 2 is voor mij een paar ha ha ha) ben er nu wel achter dat ook ik gewoon moet herstellen net als ieder ander.
Morgen ga ik eens bij jullie bijlezen!
Al lag ik meteen stijf gespannen op de behandeltafel dat de assistent met zijn pen aftekende welke kant ze moesten hebben.
Ik zette alles schrap dat ik in ene dat koude metale gevoel van de punt van de ballpoint voelde ha ha ha.
De naald heb ik door jaren yoga goed weg kunnen ademen. En de stroom is vervelend er raar (een gevoel wat je niet kent) maar het viel alles mee.
Wel had ik verwacht na 2 dagen fluitend door het bos te kunnen rennen. (de arts had gezegd dat de pijn na een paar dagen weg zou trekken en 2 is voor mij een paar ha ha ha) ben er nu wel achter dat ook ik gewoon moet herstellen net als ieder ander.
Morgen ga ik eens bij jullie bijlezen!
dinsdag 21 februari 2012 om 12:42
ikbenik, een wortelblokade is dat ze de zenuwuiteinde minder gevoelig maken.
In mijn geval hebben ze dat eerst met een tijdelijk middel en stroomstootjes gedaan.
Fijn te horen dat het lange menstrueren er bij hoort (al is het niet fijn) maakt dat ik me weer een beetje meer kan ontspannen nu ik dat weet.
In mijn geval hebben ze dat eerst met een tijdelijk middel en stroomstootjes gedaan.
Fijn te horen dat het lange menstrueren er bij hoort (al is het niet fijn) maakt dat ik me weer een beetje meer kan ontspannen nu ik dat weet.
dinsdag 21 februari 2012 om 12:46
dinsdag 21 februari 2012 om 13:05
Evie, ik had de behandeling op vrijdag. Bij thuiskomst heerlijk op de bank met de laptop op schoot! Helemaal geen pijn. Waande me in de 7e hemel.
Helaas werkte de verdoving uit en ben ik mijn bed ingekropen.
Zaterdag voelde ik nog de 'normale' pijn in mijn been. Maar het voelde anders. Ik kon mijn vinger er niet op leggen wat het was.
Voor de rest even gewandeld en op bed en de bank gelegen.
De pijn was wel te hebben met 2 paracetamol en een ibuprofen. Hij kwam er niet doorheen zoals 'normaal' wel het geval was.
Zondag op verjaardag geweest, en nog even bij mijn schoonouders langs (het voelde toch goed) en daar had ik op de terugweg spijt van.
Die week ben ik opbouwende heen gegaan qua werk. En ik moet eerlijk toegeven als ik te ver ga dan komt de pijn dat echt wel melden. De pijn is regelmatig weg (blijft raar) maar laat het wel weten als ik te ver ga. Gewoon via de zenuw in mijn been. Het is niet zo dat ik sta te huilen van de pijn, maar doordat ik momenten geen pijn heb is deze pijn al voldoende om me een stapje terug te laten doen.
Ik had net als jij het idee dat de pijn helemaal weg zou zijn en ik te veel zou doen. Dat is zeker niet het geval. Wel kan ik nu na 10 dagen al veel meer. Autorijden, winkelen, werken het is geen straf meer als ik het maar met mate doe.
Helaas werkte de verdoving uit en ben ik mijn bed ingekropen.
Zaterdag voelde ik nog de 'normale' pijn in mijn been. Maar het voelde anders. Ik kon mijn vinger er niet op leggen wat het was.
Voor de rest even gewandeld en op bed en de bank gelegen.
De pijn was wel te hebben met 2 paracetamol en een ibuprofen. Hij kwam er niet doorheen zoals 'normaal' wel het geval was.
Zondag op verjaardag geweest, en nog even bij mijn schoonouders langs (het voelde toch goed) en daar had ik op de terugweg spijt van.
Die week ben ik opbouwende heen gegaan qua werk. En ik moet eerlijk toegeven als ik te ver ga dan komt de pijn dat echt wel melden. De pijn is regelmatig weg (blijft raar) maar laat het wel weten als ik te ver ga. Gewoon via de zenuw in mijn been. Het is niet zo dat ik sta te huilen van de pijn, maar doordat ik momenten geen pijn heb is deze pijn al voldoende om me een stapje terug te laten doen.
Ik had net als jij het idee dat de pijn helemaal weg zou zijn en ik te veel zou doen. Dat is zeker niet het geval. Wel kan ik nu na 10 dagen al veel meer. Autorijden, winkelen, werken het is geen straf meer als ik het maar met mate doe.
dinsdag 21 februari 2012 om 13:33
Hoi Kus.
@Evi: Op zich gaat het goed met me. Ik rust veel minder dan de eerste weken. En het is heerlijk dat de pijn weg is en weg blijft.
Soms voel ik mijn onderrug wat of gaat er nog een steek door de operatieplek.
Ik ben helaas werkeloos. Zit nu in de ziektewet en als ik straks weer fit ben ga ik weer over na de WW. Daar maak ik me nog wel zorgen over, of ik straks iets kan vinden en of ik wel genoeg tijd voor herstel krijg. Ik heb altijd een kantoorbaan gehad en had dus ook zittend werk en ik maakte veel auto km's om te werken op locatie.
En zitten is dus hetgeen het moeilijkste is.
Wanneer hebben jullie voor het eerst weer ontspannen op de bank gezeten? Dat lijkt me toch zo heerlijk, gewoon weer op de bank.
@Nummerzoveel: Nog geen nieuws?
@Evi: Op zich gaat het goed met me. Ik rust veel minder dan de eerste weken. En het is heerlijk dat de pijn weg is en weg blijft.
Soms voel ik mijn onderrug wat of gaat er nog een steek door de operatieplek.
Ik ben helaas werkeloos. Zit nu in de ziektewet en als ik straks weer fit ben ga ik weer over na de WW. Daar maak ik me nog wel zorgen over, of ik straks iets kan vinden en of ik wel genoeg tijd voor herstel krijg. Ik heb altijd een kantoorbaan gehad en had dus ook zittend werk en ik maakte veel auto km's om te werken op locatie.
En zitten is dus hetgeen het moeilijkste is.
Wanneer hebben jullie voor het eerst weer ontspannen op de bank gezeten? Dat lijkt me toch zo heerlijk, gewoon weer op de bank.
@Nummerzoveel: Nog geen nieuws?
dinsdag 21 februari 2012 om 13:49
Ikbenanoniem, ik vind dat ook moeilijk hoor. Dat zitten heb je heel hard nodig. Het lijkt zoiets simpels, maar is het helaas niet. Hihi echt ontspannen zitten op de bank doe ik nog steeds niet echt, maar geloof dat ik ondertussen ook een soort van antipathie aan het opbouwen ben tegen zitten.
Kusunum, op zich geen negatieve ervaring dus die prik. Ben benieuwd wat het mij gaat brengen.
Kusunum, op zich geen negatieve ervaring dus die prik. Ben benieuwd wat het mij gaat brengen.
dinsdag 21 februari 2012 om 14:16
@ikbenanoniem: Ik ben ook nogal aan het worstelen met het thema 'werk'. Ben sowieso aan het worstelen met mezelf, met wat ik wil in het leven, nu dus ook met m'n rug, maar zeker ook met m'n werk. Zit al een tijd in de ziektewet, maar zie als een ebrg op tegen het feit dat dit geen 'eeuwige' situatie is; ooit zal ik toch weer zingeving moeten vinden. In het leven, en in werk. Door zingevings- en lichamelijke problemen bots ik nu dus ook op tegen praktische problemen. Vraag me ook af hoe dat nu verder moet.
Ik heb een haat-liefdeverhouding met mijn lieve vertrouwde bank.
Ik KAN hier wel op liggen, dan lig ik een tijdje te draaien en zoeken, maar het lukt me dan wel om een tijdje pijnloos te zitten/hangen/liggen, maar onvermijdelijk komt dan het punt waarop je toch weer overeind moet. (Wc, film is afgelopen, bedtijd, dorst etc), en dan is het wel weer een heel gestuntel om overind te komen met heeeel veel moeite en pijn.
Ik heb een haat-liefdeverhouding met mijn lieve vertrouwde bank.
Ik KAN hier wel op liggen, dan lig ik een tijdje te draaien en zoeken, maar het lukt me dan wel om een tijdje pijnloos te zitten/hangen/liggen, maar onvermijdelijk komt dan het punt waarop je toch weer overeind moet. (Wc, film is afgelopen, bedtijd, dorst etc), en dan is het wel weer een heel gestuntel om overind te komen met heeeel veel moeite en pijn.
dinsdag 21 februari 2012 om 14:22
Nog geen nieuws hier!
Ikbenik, je mag ook nog helemaal niet hangen! Vertelt de fysio jou dat allemaal niet? Als je op de bank wilt, mag dat alleen liggend op je rug of op je zijn en met een gestrekte rug. Eventueel mag je wel je benen over de zijleuning laten rusten als je op je rug ligt. Er weer vanaf gaan doe je dan net als uit bed opstaan (door naar de zijkant van de bank te gaan en dan je benen over de rand van de bank te hangen, zodat ze als een hefboom werken voor het opheffen van de rest van je lichaam).
Ikbenik, je mag ook nog helemaal niet hangen! Vertelt de fysio jou dat allemaal niet? Als je op de bank wilt, mag dat alleen liggend op je rug of op je zijn en met een gestrekte rug. Eventueel mag je wel je benen over de zijleuning laten rusten als je op je rug ligt. Er weer vanaf gaan doe je dan net als uit bed opstaan (door naar de zijkant van de bank te gaan en dan je benen over de rand van de bank te hangen, zodat ze als een hefboom werken voor het opheffen van de rest van je lichaam).
dinsdag 21 februari 2012 om 14:32
Ikbenik, ik denk dat het ook heel erg moeilijk is om vanuit deze situatie te bedenken wat straks je zingeving kan zijn. Je staat nog aan het begin van een hele herstelperiode, met als het goed is straks een hoop beterschap. Of begrijp ik het verkeerd en zie je op tegen je oude werk en is dit een soort keerpunt waarbij je je afvraagt of dat nog wel is wat je wilt?
dinsdag 21 februari 2012 om 14:45
@Ikbenik: Volgens mij heeft Nummerzoveel gelijk. Ik heb mijn bank in geen 7 weken aangeraakt (heb een bed in de kamer). Ik mag alleen plat liggen (hoofd mag iets omhoog maar absoluut geen knik in de rug), lopen of in actieve zit zitten op mijn bal.
Ik ben burgerlijk ongehoorzaam door ook nog wel eens op mijn zij te gaan liggen, maar dat is het dan ook wel.
Ik ben burgerlijk ongehoorzaam door ook nog wel eens op mijn zij te gaan liggen, maar dat is het dan ook wel.
dinsdag 21 februari 2012 om 14:45
Volgens mij schreef je eerder al dat je een burn-out had, Ikbenik, of vergis ik me daar in? Ik denk dat het nu nog even te vroeg is om al zover in de toekomst te kijken. Op dit moment is jouw herstel het allerbelangrijkst. Wat je wel kunt doen, is eens nadenken over waar jij energie van krijgt. Wat je belangrijk vind in een baan. Van daaruit kun je dan gaan bedenken of je dat terug vindt in je huidige werk of niet. En zo nee, wat voor banen dat soort energie wel geven en wat voor soort baan dan het best matcht met jouw werkervaring. Als je wilt wil ik daar best met je over meedenken.
dinsdag 21 februari 2012 om 14:56
Dat vind ik dus heel moeilijk Nummerzoveel en bij mij is dat wel echt gerelateerd aan mijn lichamelijke klachten. Ik heb echt een superleuke baan, maar bij mij speelt natuurlijk ook door mijn hoofd dat ik die misschien wel niet kan blijven uitoefenen. Aan de ene kant probeer ik het voor mezelf bij nu te houden, aan de andere kant speelt ook door mijn hoofd dat ik misschien inderdaad iets anders moet gaan verzinnen voor het geval ik straks voor een gedeelte word afgekeurd. Ik heb trouwens geen idee of mijn werkgever me straks gaat ontslaan, of hoe dat werkt.
dinsdag 21 februari 2012 om 15:24
Ja precies, met de reintegratie zijn we nu bezig. Maar het is de vraag of ik het komend jaar dusdanig zal herstellen dat ik mijn normale werk weer op kan pakken. En ik weet ook niet wat er gebeurt als dat maar gedeeltelijk is. Of ze me dan houden of niet en als het misschien wel zo is waar dan de grens ligt. Maar goed, dat blijft allemaal giswerk en niemand kan in de toekomst kijken. Al zou ik soms wel willen dat ik een glazen bol had
dinsdag 21 februari 2012 om 16:15
Ik "hang" ook niet echt op die bank; ik probeer zo te gaan liggen dat ik recht op mn rug lig of op mn zij met opgetrokken knieën, maar we hebben nogal een (lekkere ) lage zachte plofbank! Dus ik ken de theorie (van hoe het wel/niet zou moeten), maar op onze bank is het toch zoeken naar een pijnloze houding. Heb geen bed in de kamer, maar hoorde van 2 van m'n 3 kamergenoten-met-hernia-in-zkh dat ze dat ook wel hadden.
Ik zit idd met een burn-out /depressie thuis momenteel.
Het rug-verhaal loopt hier gedeeltelijk mee parallel, maar zit dus niet alleen-maar-tussen-de-oren (zoals men veel te lang dacht). Ik ben een week of 7 geleden aan de antidepressiva gegaan om het fysieke stuk van de depressie aan te pakken. Dat haalt het allerzwartste wel vd depressie af merk ik. Maar de levensvragen en het gevoel 'hoe-nu-verder?!' blijft terugkomen.
Heb het gevoel dat mijn leven nu eventjes op de 'pauze-knop' staat, als een film die je ff stopzet om naar de wc te gaan. Maar ooit zal ik 'm weer op 'play' moeten zetten. En de film die hij nu afspeelt bevalt me helemaal niet.
(Ik sta echt op een keerpunt; ook mbt werk. Ben hier ZO 'klaar' mee, maar blijf al jaren hangen omdat er nu eenmaal inkomen binnen moet blijven komen, ik een vast contract heb, en het economische-crisis is.) Ben nu bezig met na te denken waar ik nog WEL energie van krijg, maar dat valt niet mee. Ik vind dit forum leuk. Sommige (niet stressvolle) computerspelletjes, beetje zappen...Maar m'n wereldje is momenteel erg klein. Sporten is stopgezet (rug), sauna gaat nu ook nog ff niet, het koor waar ik bij zat is te ver weg dus daar kan ik niet komen. Mis het allemaal ook niet echt; ben zo bezig met rug/herstellen/fysio/reatieperikelen etc.
Dus het aanbod om met me mee te willen denken....: geweldig!
(Al verwacht ik eerlijk gezegd niet dat iemand me zomaar een antwoord kan geven op deze impasse waar ik al jarenlang inzit.)
Ik zit idd met een burn-out /depressie thuis momenteel.
Het rug-verhaal loopt hier gedeeltelijk mee parallel, maar zit dus niet alleen-maar-tussen-de-oren (zoals men veel te lang dacht). Ik ben een week of 7 geleden aan de antidepressiva gegaan om het fysieke stuk van de depressie aan te pakken. Dat haalt het allerzwartste wel vd depressie af merk ik. Maar de levensvragen en het gevoel 'hoe-nu-verder?!' blijft terugkomen.
Heb het gevoel dat mijn leven nu eventjes op de 'pauze-knop' staat, als een film die je ff stopzet om naar de wc te gaan. Maar ooit zal ik 'm weer op 'play' moeten zetten. En de film die hij nu afspeelt bevalt me helemaal niet.
(Ik sta echt op een keerpunt; ook mbt werk. Ben hier ZO 'klaar' mee, maar blijf al jaren hangen omdat er nu eenmaal inkomen binnen moet blijven komen, ik een vast contract heb, en het economische-crisis is.) Ben nu bezig met na te denken waar ik nog WEL energie van krijg, maar dat valt niet mee. Ik vind dit forum leuk. Sommige (niet stressvolle) computerspelletjes, beetje zappen...Maar m'n wereldje is momenteel erg klein. Sporten is stopgezet (rug), sauna gaat nu ook nog ff niet, het koor waar ik bij zat is te ver weg dus daar kan ik niet komen. Mis het allemaal ook niet echt; ben zo bezig met rug/herstellen/fysio/reatieperikelen etc.
Dus het aanbod om met me mee te willen denken....: geweldig!
(Al verwacht ik eerlijk gezegd niet dat iemand me zomaar een antwoord kan geven op deze impasse waar ik al jarenlang inzit.)
dinsdag 21 februari 2012 om 16:45
Ikbenik, het is ook niet leuk.. Ik herken een hoop van wat je zegt hoor. Alleen hier lukt het me wel als het iets beter gaat om daar net die energie uit te putten om niet in een dip te raken. Het is ook heel erg moeilijk om afleiding te zoeken, omdat eigenlijk zoveel dingen waarin je afleiding zou willen zoeken al teveel zijn. Je wordt gewoon een soort wandelende rug en dat is waardeloos. En toch is het belangrijk om die kleine dingetjes te blijven zoeken. Ik ben na een aantal weken een boek gaan lezen. Ik kwam daar steeds niet toe, kon me niet concentreren, voelde me schuldig om te ontspannen zeg maar. Ben ook een dvd serie gaan kijken. Elke dag een paar afleveringen inbouwen zeg maar. Dat heeft mij op momenten wel een beetje ontspanning/rust gegeven. En verder het bewegen. Ik weet niet of je van bewegen houdt, maar als je iets verder bent en dat gaat lekker kan dat ook heel ontspannend zijn. Daarom verheug ik me nu ook echt op de lente. Buiten fietsen, wandelen. En dat kun je ook combineren met je kinderen (en eigenlijk heb je dat gisteren ook al gedaan toch met je dochter?). Misschien kleine ideetjes.
En nu ga ik even een stukje fietsen. Mijn kind heeft zijn eerste speelafspraakje gehad sinds hij op school zit en ik vind het geloof ik spannender dan hij. Ben heel benieuwd!
En nu ga ik even een stukje fietsen. Mijn kind heeft zijn eerste speelafspraakje gehad sinds hij op school zit en ik vind het geloof ik spannender dan hij. Ben heel benieuwd!
