Gezondheid
alle pijlers
Revalideren na een herniaoperatie
woensdag 31 augustus 2011 om 16:02
Hallo allemaal, binnenkort word ik geopereerd aan een hernia. Na een half jaar aanmodderen, constant op en neer heb ik uiteindelijk samen met de chirurg de knoop doorgehakt en ga ik onder het mes.
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
Best wel heel spannend, maar aan de andere kant kijk ik heel erg uit naar herstel en mijn normale leven weer oppakken. Nou ben ik eigenlijk op zoek naar mensen die ook een dergelijke operatie hebben ondergaan en vroeg ik me af hoe je het opbouwen na de operatie hebt aangepakt. De eerste zes weken is sowieso heel rustig aan weer opbouwen, maar hoe ben je daarna verder gegaan?
donderdag 23 februari 2012 om 08:26
quote:ikbenik schreef op 22 februari 2012 @ 23:20:
Herkenbaar, Marbs!
Hier nogzoiemand die de neiging heeft teveel te willen in 1x.
Het is verleidelijk om de lat steeds iets op te schroeven. Dat begint onschuldig; je weet wel dat de kan vol water waarin je koffie zet zwaarder is dan 1 kilo, maar heel even zal dat toch geen kwaad kunnen? En; of ik nu 10x een squat doe voor de fysio, of een paar keer met een squat naar beneden ga om die berg vieze was toch maar ff in de wasmachine te duwen; dat moet dan toch ook wel kunnen?
En zo verleg je (ik in elk geval) steeds die grens een beetje. Want gisteren lukte dat wasje toch ook? Dan kan ik nu het beddegoed wel eens gaan uitwassen. (En er dan dus achterkomen dat je liggend aan het sjorren bent aan 't onderlaken van je 2pers-bed, en je afvragen waarom je zo moeilijk overeind komt, etc etc!)
Ik moet echt op tijd aan die rem leren trekken.
Vooral dingetjes die vallen; net die ene sok die uit de wasmachine valt, dopjes van tandpasta die op de vloer stuiteren, een korstje brood dat je in de prullebak wil doen maar dat er dan toch weer net naast valt...
Heeeel irritant, want dat kan ik dan dus ECHT niet laten liggen!
Beeeetje neurotisch; dat wel!
Ik lees al een tijdje stilletjes met jullie mee. Ben zelf drie keer aan mijn rug geopereerd en één keer aan mijn nek, dus durf te beweren dat ik wel weet waar jullie het over hebben
Ikbenik, vanwege jou kruip ik uit mijn meeleesmodus. Wat je laatste alinea betreft:
[img]http://static.zorgartikelen.eu/Global/F ... 366405.jpg[/img]
Soms kun je die dingen voor een prikkie kopen bij Trekpleister of Kruidvat, anders leg je een paar euro extra neer en koop je er één bij een thuiszorgwinkel.
Verder kan ik alleen maar beamen wat de anderen hier ook al hebben gezegd: de eerste vier-zes weken zijn bepalend voor je herstel! Doe je nu te gek, zal je herstel erdoor verlengd of belemmerd worden. Echt, pak je rust, zit niet te lang achter elkaar en doe geen dingen die beenpijn uitlokken.
Ook ik sta trouwens te kijken wat je bij fysio allemaal moet doen.Bij mij was het de eerste weken vooral een kwestie van lichte oefeningen voor de balans: op één been staan, zijwaarts stappen en dan balans op één been bewaren, enz. De zwaardere oefeningen, inclusief het 'bruggetje', deed ik volgens mij niet eerder dan een week of vijf na de OK.
Ergo: je mág (of sterker nog: je móet) even egocentrisch zijn. Wat je nu in je herstel stopt, betaalt zich later uit. Sterkte!
(en dat laatste geldt overigens voor jullie allemaal )
Herkenbaar, Marbs!
Hier nogzoiemand die de neiging heeft teveel te willen in 1x.
Het is verleidelijk om de lat steeds iets op te schroeven. Dat begint onschuldig; je weet wel dat de kan vol water waarin je koffie zet zwaarder is dan 1 kilo, maar heel even zal dat toch geen kwaad kunnen? En; of ik nu 10x een squat doe voor de fysio, of een paar keer met een squat naar beneden ga om die berg vieze was toch maar ff in de wasmachine te duwen; dat moet dan toch ook wel kunnen?
En zo verleg je (ik in elk geval) steeds die grens een beetje. Want gisteren lukte dat wasje toch ook? Dan kan ik nu het beddegoed wel eens gaan uitwassen. (En er dan dus achterkomen dat je liggend aan het sjorren bent aan 't onderlaken van je 2pers-bed, en je afvragen waarom je zo moeilijk overeind komt, etc etc!)
Ik moet echt op tijd aan die rem leren trekken.
Vooral dingetjes die vallen; net die ene sok die uit de wasmachine valt, dopjes van tandpasta die op de vloer stuiteren, een korstje brood dat je in de prullebak wil doen maar dat er dan toch weer net naast valt...
Heeeel irritant, want dat kan ik dan dus ECHT niet laten liggen!
Beeeetje neurotisch; dat wel!
Ik lees al een tijdje stilletjes met jullie mee. Ben zelf drie keer aan mijn rug geopereerd en één keer aan mijn nek, dus durf te beweren dat ik wel weet waar jullie het over hebben
Ikbenik, vanwege jou kruip ik uit mijn meeleesmodus. Wat je laatste alinea betreft:
[img]http://static.zorgartikelen.eu/Global/F ... 366405.jpg[/img]
Soms kun je die dingen voor een prikkie kopen bij Trekpleister of Kruidvat, anders leg je een paar euro extra neer en koop je er één bij een thuiszorgwinkel.
Verder kan ik alleen maar beamen wat de anderen hier ook al hebben gezegd: de eerste vier-zes weken zijn bepalend voor je herstel! Doe je nu te gek, zal je herstel erdoor verlengd of belemmerd worden. Echt, pak je rust, zit niet te lang achter elkaar en doe geen dingen die beenpijn uitlokken.
Ook ik sta trouwens te kijken wat je bij fysio allemaal moet doen.Bij mij was het de eerste weken vooral een kwestie van lichte oefeningen voor de balans: op één been staan, zijwaarts stappen en dan balans op één been bewaren, enz. De zwaardere oefeningen, inclusief het 'bruggetje', deed ik volgens mij niet eerder dan een week of vijf na de OK.
Ergo: je mág (of sterker nog: je móet) even egocentrisch zijn. Wat je nu in je herstel stopt, betaalt zich later uit. Sterkte!
(en dat laatste geldt overigens voor jullie allemaal )
donderdag 23 februari 2012 om 10:33
http://sklep.continuumcare.pl/img/p/112 ... ickbox.jpg
(Ik kon je link niet aanklikken, als het goed is bedoel je bovenstaande, niet..?)
Bedankt voor je tip (en het delen van je ervaring!); lijkt me idd een handig dingetje! Eens kijken of ik die ergens kan vinden, want die ga ik kopen. (Wij hebben ook nogal een troeperige kelderkast waarin er altijd vanalles op de bodem ligt waar je dan net niet bij kan, dus ook los vd rugklachten is dit ding bij ons handig om te hebben. )
(Ik kon je link niet aanklikken, als het goed is bedoel je bovenstaande, niet..?)
Bedankt voor je tip (en het delen van je ervaring!); lijkt me idd een handig dingetje! Eens kijken of ik die ergens kan vinden, want die ga ik kopen. (Wij hebben ook nogal een troeperige kelderkast waarin er altijd vanalles op de bodem ligt waar je dan net niet bij kan, dus ook los vd rugklachten is dit ding bij ons handig om te hebben. )
donderdag 23 februari 2012 om 10:50
Even nog een praktische vraag waarop mensen mss een oplossing weten...?
Omdat ik al vanaf half december 2011 plat op bed lag en vanalles niet kon, hebben we al snel beroep moeten doen op ons (overigens fantastische!) netwerk. Vooral de oma's/opa's zijn hun gewicht in GOUD waard!
Alleen; het duurt al zo ongelooflijk lang nu, dat we een beroep op ze moeten doen. Ze zullen er nooit over klagen, maar bijv. mijn ouders wonen zo'n 35 km verderop, en die komen rustig 2x p.d. op-en-neer gependeld als ze denken dat we ze nodig hebben.
Schoonmoeder is al aardig op leeftijd, en heeft een hart van goud, maar begint toch wat minder eh...adequaat/zeker te zijn in het verkeer.
Gelukkig ben ik nogal van de handigheidjes en met wat gefröbel en kleine aanpassingen ben ik toch altijd zo zelfstandig mogelijk.
Zelf heb ik nu gelukkig geen zorg meer nodig, maar ik bots wel op tegen het feit dat ik 6 weken geen auto mag rijden.
Ik begreep hier al ik daar ook ECHT niet mee moet gaan foezelen; (herstelvertragend en ook niet verzekerd).
Maar hoe kan ik dit DAN regelen?
Het is een stukje van 10/15 minuutjes, (van huis-->school) maar wel over superdrukke wegen. Ik durf de kids niet zelfstandig op de fiets te sturen. Te gevaarlijk.
Komende week is er weer een constructie gemaakt van opa's en oma's, dat de één ze 's ochtends op komt halen en wegbrengt, en de ander ze dan weer v. school ophaalt. Maar ik realiseer me dat ik echt HEEL veel van ze vraag, en het duurt ook al zo lang .
We hebben ook al een keer ze afgedropt bij een vriendinnetje dat vlakbij school woont met het verzoek ze weg te brengen, en ze een keer te vroeg bij school gezet. Manlief heeft zijn werktijd al een keer verschoven maar dat lukt nu ook niet meer.
Vroeg me af of het mss een idee was om een weekje taxivervoer in te schakelen? Of zou dat erg duur zijn?
Hoe doen anderen dit?
Is er niet iets vanuit de gemeente of zuidzorg of watdanook?
Of kan iedereen dit soort dingen probleemloos door mantelzorg opvangen...? Ik begin me echt bezwaard te voelen, en we moeten na deze week NOG 3 weken school-vervoer hebben.
Heeft iemand dit probleem ook (gehad)?
Hoe heb je dit dan opgelost?
Omdat ik al vanaf half december 2011 plat op bed lag en vanalles niet kon, hebben we al snel beroep moeten doen op ons (overigens fantastische!) netwerk. Vooral de oma's/opa's zijn hun gewicht in GOUD waard!
Alleen; het duurt al zo ongelooflijk lang nu, dat we een beroep op ze moeten doen. Ze zullen er nooit over klagen, maar bijv. mijn ouders wonen zo'n 35 km verderop, en die komen rustig 2x p.d. op-en-neer gependeld als ze denken dat we ze nodig hebben.
Schoonmoeder is al aardig op leeftijd, en heeft een hart van goud, maar begint toch wat minder eh...adequaat/zeker te zijn in het verkeer.
Gelukkig ben ik nogal van de handigheidjes en met wat gefröbel en kleine aanpassingen ben ik toch altijd zo zelfstandig mogelijk.
Zelf heb ik nu gelukkig geen zorg meer nodig, maar ik bots wel op tegen het feit dat ik 6 weken geen auto mag rijden.
Ik begreep hier al ik daar ook ECHT niet mee moet gaan foezelen; (herstelvertragend en ook niet verzekerd).
Maar hoe kan ik dit DAN regelen?
Het is een stukje van 10/15 minuutjes, (van huis-->school) maar wel over superdrukke wegen. Ik durf de kids niet zelfstandig op de fiets te sturen. Te gevaarlijk.
Komende week is er weer een constructie gemaakt van opa's en oma's, dat de één ze 's ochtends op komt halen en wegbrengt, en de ander ze dan weer v. school ophaalt. Maar ik realiseer me dat ik echt HEEL veel van ze vraag, en het duurt ook al zo lang .
We hebben ook al een keer ze afgedropt bij een vriendinnetje dat vlakbij school woont met het verzoek ze weg te brengen, en ze een keer te vroeg bij school gezet. Manlief heeft zijn werktijd al een keer verschoven maar dat lukt nu ook niet meer.
Vroeg me af of het mss een idee was om een weekje taxivervoer in te schakelen? Of zou dat erg duur zijn?
Hoe doen anderen dit?
Is er niet iets vanuit de gemeente of zuidzorg of watdanook?
Of kan iedereen dit soort dingen probleemloos door mantelzorg opvangen...? Ik begin me echt bezwaard te voelen, en we moeten na deze week NOG 3 weken school-vervoer hebben.
Heeft iemand dit probleem ook (gehad)?
Hoe heb je dit dan opgelost?
donderdag 23 februari 2012 om 11:41
Dayspring, welkom! Leuk als je ook meeschrijft. En drie operaties, pfff.. Hoe gaat het nu met je?
Ikbenik, die lat op willen schroeven dat wil ik ook constant. Denk dat dat op zich ook niet zo erg is, zolang je het maar met beleid doet. En probleem met de kinderen herken ik ook. De situatie duurt hier natuurlijk al een jaar. Vorig jaar kon de jongste nog niet lopen en ik kon niet op of neer
In eerste instantie hebben wij ook een groot beroep gedaan op ons sociale netwerk, maar iedereen heeft een volledige baan en dan is permanent een gezin met twee heel kleine kinderen erbij eigenlijk geen optie. Ik ben eerst uit gaan zoeken hoe het zat met de mogelijkheid voor thuiszorg, maar dat bleek al gauw niets te zijn. Wanneer je een gezonde partner hebt, ookal werkt die bij wijze van 80 uur in de week en op onregelmatige tijdstippen, dan krijg je geen thuiszorg. Ze wilden toen uiteindelijk wel kijken, maar dan zouden we waarschijnlijk niks vergoed krijgen, waardoor uiteindelijk zelf iemand zoeken ee betere optie zou zijn. Wij hebben dus sinds vorig jaar een oppas in huis als mijn vriend aan het werk is. Dat kost honderden euro's per maand , maar het is niet anders. Op deze manier loopt alles door. Ik ben het nu aan het proberen om het een beetje af te bouwen, maar op pad met de kinderen, naar school brengen, weer ophalen, weer brengen en weer halen en dan vooral met die kleine erbij dat is echt teveel. Het is nu dus niet anders.
Ikbenik, die lat op willen schroeven dat wil ik ook constant. Denk dat dat op zich ook niet zo erg is, zolang je het maar met beleid doet. En probleem met de kinderen herken ik ook. De situatie duurt hier natuurlijk al een jaar. Vorig jaar kon de jongste nog niet lopen en ik kon niet op of neer
In eerste instantie hebben wij ook een groot beroep gedaan op ons sociale netwerk, maar iedereen heeft een volledige baan en dan is permanent een gezin met twee heel kleine kinderen erbij eigenlijk geen optie. Ik ben eerst uit gaan zoeken hoe het zat met de mogelijkheid voor thuiszorg, maar dat bleek al gauw niets te zijn. Wanneer je een gezonde partner hebt, ookal werkt die bij wijze van 80 uur in de week en op onregelmatige tijdstippen, dan krijg je geen thuiszorg. Ze wilden toen uiteindelijk wel kijken, maar dan zouden we waarschijnlijk niks vergoed krijgen, waardoor uiteindelijk zelf iemand zoeken ee betere optie zou zijn. Wij hebben dus sinds vorig jaar een oppas in huis als mijn vriend aan het werk is. Dat kost honderden euro's per maand , maar het is niet anders. Op deze manier loopt alles door. Ik ben het nu aan het proberen om het een beetje af te bouwen, maar op pad met de kinderen, naar school brengen, weer ophalen, weer brengen en weer halen en dan vooral met die kleine erbij dat is echt teveel. Het is nu dus niet anders.
donderdag 23 februari 2012 om 11:59
donderdag 23 februari 2012 om 11:59
Jeetje, Evi; wat een gedoe! Ik kan me voorstellen dat het met kleine kinderen nog veel lastiger is allemaal! Sowieso qua organisatie, maar dan ook nog eens qua sjouwen.
In dat opzicht heb ik het maar makkelijk; die van mij zijn 9 en 11 jaar. Daar kun je al aardig mee overleggen, die kunnen zichzelf al aardig redden en zich zelfs al nuttig maken in het huishouden. (Al maken ze natuurlijk altijd 10x meer troep dan dat ze uiteindelijk opruimen, haha! )
Ben net eens een rondje gaan rondsurfen en -bellen.
Van Zuidzorg naar één of andere andere instelling, weer doorverbonden, blabla, nee, onze afdeling doet dat niet, dan moet u......bellen. ETC. Gemeente gebeld, ook daar weer 6x intern doorverbonden, nee, dan moet u loket WMO hebben, nee, dan moet u loket leerlingenvervoer hebben en die zijn nu net ff weg.
Dat moet u 6 weken van te voren schriftelijk aanvragen, oh, uw kinderen zitten niet op speciaal onderwijs..? Oei! Jeeeeeeeeeeetje!
Vervolgens gegoogled op taxiprijzen. Mss dat gewoon een particuliere tax bellen een uitkomst is? Maar de starttarieven zitten al snel op ¤7,=, en daarna komt er een vergoeding per km bovenop.
En dan moeten ze dus nog opgehaald worden, dus dat kost al snel 20 euro p.d. Mmmm. Als het niet anders KAN zou dat natuurlijk kunnen....Maar toch wel prijzig!
Op zich zouden ze ook wel met de bus kunnen; ze zijn daar wel groot genoeg voor. Maar -las ik op de site- dan mogen ze mee ONDER BEGELEIDING VAN 'N VOLWASSENE. En ik neem aan dat als het niet slim is om per auto mee te rijden, dat in een bus ook niet aan te raden is...?
Ik zou ze ook te voet kunnen sturen, maar dat is toch wel een flinke wandeling (heb het ff opgezocht; zo'n 3 km; ietsje meer). Bovendien moeten ze dan nog steeds al die kruispunten zelf oversteken.
Ik puzzel nog ff verder....
Briljante ideeën welkom!
Hoe is het met de rest?
Lekker geslapen allemaal...?
Hoe is het met je "net-uit-het-ZKH-Hubbie...?"
In dat opzicht heb ik het maar makkelijk; die van mij zijn 9 en 11 jaar. Daar kun je al aardig mee overleggen, die kunnen zichzelf al aardig redden en zich zelfs al nuttig maken in het huishouden. (Al maken ze natuurlijk altijd 10x meer troep dan dat ze uiteindelijk opruimen, haha! )
Ben net eens een rondje gaan rondsurfen en -bellen.
Van Zuidzorg naar één of andere andere instelling, weer doorverbonden, blabla, nee, onze afdeling doet dat niet, dan moet u......bellen. ETC. Gemeente gebeld, ook daar weer 6x intern doorverbonden, nee, dan moet u loket WMO hebben, nee, dan moet u loket leerlingenvervoer hebben en die zijn nu net ff weg.
Dat moet u 6 weken van te voren schriftelijk aanvragen, oh, uw kinderen zitten niet op speciaal onderwijs..? Oei! Jeeeeeeeeeeetje!
Vervolgens gegoogled op taxiprijzen. Mss dat gewoon een particuliere tax bellen een uitkomst is? Maar de starttarieven zitten al snel op ¤7,=, en daarna komt er een vergoeding per km bovenop.
En dan moeten ze dus nog opgehaald worden, dus dat kost al snel 20 euro p.d. Mmmm. Als het niet anders KAN zou dat natuurlijk kunnen....Maar toch wel prijzig!
Op zich zouden ze ook wel met de bus kunnen; ze zijn daar wel groot genoeg voor. Maar -las ik op de site- dan mogen ze mee ONDER BEGELEIDING VAN 'N VOLWASSENE. En ik neem aan dat als het niet slim is om per auto mee te rijden, dat in een bus ook niet aan te raden is...?
Ik zou ze ook te voet kunnen sturen, maar dat is toch wel een flinke wandeling (heb het ff opgezocht; zo'n 3 km; ietsje meer). Bovendien moeten ze dan nog steeds al die kruispunten zelf oversteken.
Ik puzzel nog ff verder....
Briljante ideeën welkom!
Hoe is het met de rest?
Lekker geslapen allemaal...?
Hoe is het met je "net-uit-het-ZKH-Hubbie...?"
donderdag 23 februari 2012 om 12:09
Ikbenik, die grijpstok bedoel ik inderdaad. Superhandig dingetje!
Wat vervoer van je kinderen betreft: ik vrees dat je geen recht hebt op vergoeding, zoals Evi ook al schrijft, omdat je een gezonde partner hebt. Een belletje naar de gemeente is echter snel gepleegd, dan weet je het zeker.
Is carpoolen met klasgenoten anders geen optie? Je hebt maar een paar bereidwillige ouders nodig, schemaatje maken, klaar. Ik heb alleen geen idee hoe je contacten met andere ouders zijn en of dit dus haalbare kaart is, maar mensen vinden het vaak helemaal geen probleem om bij te springen als je ze erom vraagt!
Evi, dank voor je welkom! Mijn rug- en nekproblemen (hernia's, maar ook afglijdende wervels) zijn het gevolg van een bindweefselziekte die niet te genezen is en waardoor het bindweefsel in mijn hele lichaam van B-kwaliteit is . De operaties (HNP-operaties en spondylodeses) hebben tot nu toe gelukkig wel altijd effect gehad, maar er komt steeds iets nieuws bij waardoor ik weer klachten krijg. Ook blijft de belastbaarheid erg laag.
Zit nu weer in de molen voor mijn nek, dus het is even afwachten of operatie nummer vijf zich binnenkort aandient.
Ik heb geen kinderen en zal die vanwege mijn gezondheid ook niet krijgen, maar ben wel al jarenlang aangewezen op (veel) hulp uit mijn omgeving. Mijn ouders wonen gelukkig dichtbij en springen bij waar ze kunnen. Verder is mijn netwerk niet zo groot, doordat mensen ook gewoon hun eigen baan en bezigheden hebben of te ver weg wonen om structureel iets te kunnen betekenen. Lastig hoor, helemaal omdat het een (in mijn geval) progressieve aandoening betreft en mijn ouders ook geen veertig meer zijn
Wat vervoer van je kinderen betreft: ik vrees dat je geen recht hebt op vergoeding, zoals Evi ook al schrijft, omdat je een gezonde partner hebt. Een belletje naar de gemeente is echter snel gepleegd, dan weet je het zeker.
Is carpoolen met klasgenoten anders geen optie? Je hebt maar een paar bereidwillige ouders nodig, schemaatje maken, klaar. Ik heb alleen geen idee hoe je contacten met andere ouders zijn en of dit dus haalbare kaart is, maar mensen vinden het vaak helemaal geen probleem om bij te springen als je ze erom vraagt!
Evi, dank voor je welkom! Mijn rug- en nekproblemen (hernia's, maar ook afglijdende wervels) zijn het gevolg van een bindweefselziekte die niet te genezen is en waardoor het bindweefsel in mijn hele lichaam van B-kwaliteit is . De operaties (HNP-operaties en spondylodeses) hebben tot nu toe gelukkig wel altijd effect gehad, maar er komt steeds iets nieuws bij waardoor ik weer klachten krijg. Ook blijft de belastbaarheid erg laag.
Zit nu weer in de molen voor mijn nek, dus het is even afwachten of operatie nummer vijf zich binnenkort aandient.
Ik heb geen kinderen en zal die vanwege mijn gezondheid ook niet krijgen, maar ben wel al jarenlang aangewezen op (veel) hulp uit mijn omgeving. Mijn ouders wonen gelukkig dichtbij en springen bij waar ze kunnen. Verder is mijn netwerk niet zo groot, doordat mensen ook gewoon hun eigen baan en bezigheden hebben of te ver weg wonen om structureel iets te kunnen betekenen. Lastig hoor, helemaal omdat het een (in mijn geval) progressieve aandoening betreft en mijn ouders ook geen veertig meer zijn
donderdag 23 februari 2012 om 12:16
Jeetje; heftig verhaal Dayspring..!
Vooral dat stuk dat het gaat om een progressieve aandoening.
Daardoor wordt het een stuk lastiger om vooruit te plannen in je leven. Wat een enorme uitdaging om dan alles te moeten nemen zoals het is. Om verwachtingen los te (moeten leren) laten. Dat zou voor mij persoonlijk een flink struikelblok zijn. En wat heb je er al een pad op zitten...!
Respect!
Vooral dat stuk dat het gaat om een progressieve aandoening.
Daardoor wordt het een stuk lastiger om vooruit te plannen in je leven. Wat een enorme uitdaging om dan alles te moeten nemen zoals het is. Om verwachtingen los te (moeten leren) laten. Dat zou voor mij persoonlijk een flink struikelblok zijn. En wat heb je er al een pad op zitten...!
Respect!
donderdag 23 februari 2012 om 12:34
donderdag 23 februari 2012 om 14:25
Dayspring, heftig hoor. Het lijkt me erg moeilijk, steeds bezig te zijn om beter te worden en er dan weer iets bij te krijgen. Klinkt heftig. Waardeloos he, dat zo'n rug dan zo allesbepalend is. En wat je zegt, het is zwaar voor de omgeving om dit erbij te doen. Zeker als de situatie chronisch is (is hier inmiddels natuurlijk ook wel een beetje het geval). Zelfs als je netwerk groter is, wil je niet altijd op iedereen een beroep doen. Maar goed, wel heel erg fijn dat je ouders kunnen bijspringen wanneer nodig.
Ikbenik, het is een hoop geregel, weet er alles van. Succes!
Nummerzoveel, ik hoop dat geen nieuws goed nieuws is!?
Ik heb vandaag weer mijn gewone tijd gewerkt en dat ging goed. Echt overbelasting dus vorige week. Vervelend dat dat dan gelijk zo heftig is. En ik ga volgende week toch een keer proberen om weer een half uur langer te gaan. Een keer wat langer en dan weer een keer net zoals nu. Kijken hoe dat gaat. Als ik dan straks echt op een paar uur zit, dan ga ik kijken of het lukt om drie keer te gaan ipv twee keer. En dan kan ik ook wat gaan doen. Nu is de tijd te kort om echt dingen over te gaan nemen. Vanaf dan kan ik echt een beetje gaan plannen en dingen gaan doen. Niet te hard van stapel, maar ik word wel al blij van het idee.
Ikbenik, het is een hoop geregel, weet er alles van. Succes!
Nummerzoveel, ik hoop dat geen nieuws goed nieuws is!?
Ik heb vandaag weer mijn gewone tijd gewerkt en dat ging goed. Echt overbelasting dus vorige week. Vervelend dat dat dan gelijk zo heftig is. En ik ga volgende week toch een keer proberen om weer een half uur langer te gaan. Een keer wat langer en dan weer een keer net zoals nu. Kijken hoe dat gaat. Als ik dan straks echt op een paar uur zit, dan ga ik kijken of het lukt om drie keer te gaan ipv twee keer. En dan kan ik ook wat gaan doen. Nu is de tijd te kort om echt dingen over te gaan nemen. Vanaf dan kan ik echt een beetje gaan plannen en dingen gaan doen. Niet te hard van stapel, maar ik word wel al blij van het idee.
donderdag 23 februari 2012 om 19:38
Ah, weer eentje uit de meeleesmodus gekropen. Welkom Dayspring!
Heftig hoor steeds weer nieuwe klachten.
Klinkt inderdaad goed Evi!
Inderdaad niet te hard van stapel, maar een half uurtje langer proberen moet kunnen lijkt me.
Proberen en ervaren hoe dit is.
Echt weer wat kunnen doen op het werk is inderdaad een mooi vooruitzicht. Voel je je gelijk een stukje minder patient.
Heftig hoor steeds weer nieuwe klachten.
Klinkt inderdaad goed Evi!
Inderdaad niet te hard van stapel, maar een half uurtje langer proberen moet kunnen lijkt me.
Proberen en ervaren hoe dit is.
Echt weer wat kunnen doen op het werk is inderdaad een mooi vooruitzicht. Voel je je gelijk een stukje minder patient.
vrijdag 24 februari 2012 om 08:05
Goedemorgen allemaal
Wat is er weer veel geschreven! Ik zit even niet op te letten en ik ben een half uur aan het bijlezen
Hier is het nog steeds een echte ziekenboeg. Mr Zoveel gaat OK, maar moet het erg rustig aan doen. De trap een keer op is eigenlijk al teveel voor hem. En ik kreeg zelf ook een tikkie van een virus mee en had de afgelopen dagen koorts en was duizelig en misselijk. Ook ik vind dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met al dat gezondheidsgezeur! Maar ik ben bang dat dat toch niet helemaal zo werkt Gelukkig voelen we ons weer een klein beetje beter! En idd, ook hier hebben we de afgelopen dagen een flink beroep gedaan op de omgeving. Dat willen wij ook liever niet, maar er zat nu echt niets anders meer op.
Mijn fysio komt inmiddels ook 3x per week langs aan huis. Ik heb nu 5 verschillende oefeningen die ik van hem mag/moet doen, allemaal 3x per dag en binnen de pijngrenzen. Dat laatste vind ik best lastig, want wat is acceptabel en wat is teveel qua pijn? Los van de oefeningen, vertelt hij idd vooral wat ik wel/niet moet/mag doen en hoe. Bijv. in welke houding ik toch in de luie stoel kan zitten e.d.. Hij geeft ook aan dat het de eerste 6-8 weken vooral gaat om het verbeteren van de houding en herstellen van alle spieren, pas daarna kun je beginnen met opbouwen en verstevigen.
Wat is er weer veel geschreven! Ik zit even niet op te letten en ik ben een half uur aan het bijlezen
Hier is het nog steeds een echte ziekenboeg. Mr Zoveel gaat OK, maar moet het erg rustig aan doen. De trap een keer op is eigenlijk al teveel voor hem. En ik kreeg zelf ook een tikkie van een virus mee en had de afgelopen dagen koorts en was duizelig en misselijk. Ook ik vind dat het nu maar eens afgelopen moet zijn met al dat gezondheidsgezeur! Maar ik ben bang dat dat toch niet helemaal zo werkt Gelukkig voelen we ons weer een klein beetje beter! En idd, ook hier hebben we de afgelopen dagen een flink beroep gedaan op de omgeving. Dat willen wij ook liever niet, maar er zat nu echt niets anders meer op.
Mijn fysio komt inmiddels ook 3x per week langs aan huis. Ik heb nu 5 verschillende oefeningen die ik van hem mag/moet doen, allemaal 3x per dag en binnen de pijngrenzen. Dat laatste vind ik best lastig, want wat is acceptabel en wat is teveel qua pijn? Los van de oefeningen, vertelt hij idd vooral wat ik wel/niet moet/mag doen en hoe. Bijv. in welke houding ik toch in de luie stoel kan zitten e.d.. Hij geeft ook aan dat het de eerste 6-8 weken vooral gaat om het verbeteren van de houding en herstellen van alle spieren, pas daarna kun je beginnen met opbouwen en verstevigen.
vrijdag 24 februari 2012 om 08:35
Nummerzoveel, ik hoop dat het in de komende dagen alleen maar beter wordt. Jullie hebben je portie wel gehad denk ik!
Vwb de oefeningen, de eerste zes weken hoeft niks. Althans dat is mij verteld. Luister naar je lichaam en als iets pijn doet laat je het achterwege. En verder zal het toch een beetje afwegen zijn. Maar ook in de fysio groep werd steeds gezegd dat als dingen pijn deden (en dan meer dan een beetje rek zeg maar, dat je het er dan uit moest laten). Later dan wel weer proberen, maar die keer dan niet. Zo zijn er nog steeds dingen die bij mij niet fijn aanvoelen. Dat bruggetje op die bal, dat gaat bij mij niet en teveel bekkenkantelen daar krijg ik weer zoveel uitstralingspijn van. Ik denk echt dat het heel erg luisteren is naar je eigen lichaam in plaats van wat hoort nu, of wat moet ik al kunnen.
Vwb de oefeningen, de eerste zes weken hoeft niks. Althans dat is mij verteld. Luister naar je lichaam en als iets pijn doet laat je het achterwege. En verder zal het toch een beetje afwegen zijn. Maar ook in de fysio groep werd steeds gezegd dat als dingen pijn deden (en dan meer dan een beetje rek zeg maar, dat je het er dan uit moest laten). Later dan wel weer proberen, maar die keer dan niet. Zo zijn er nog steeds dingen die bij mij niet fijn aanvoelen. Dat bruggetje op die bal, dat gaat bij mij niet en teveel bekkenkantelen daar krijg ik weer zoveel uitstralingspijn van. Ik denk echt dat het heel erg luisteren is naar je eigen lichaam in plaats van wat hoort nu, of wat moet ik al kunnen.
vrijdag 24 februari 2012 om 09:57
Ach nummerzoveel, met z’n beiden dieper in de lappenmand. Vervelend zeg, en het was al niet makkelijk. Maar fijn dat jullie beroep hebben kunnen doen op jullie omgeving. Is in zo’n situatie ook wel nodig. Beterschap Zoveeltjes!
Tja, als herstel en gezond zijn nu eens een kwestie was van een knopje omzetten was…… maar inderdaad zo werkt het inderdaad niet.
Het is toch jezelf in acht nemen en goed zorgen voor jezelf (forceren helpt niet!)
Luisteren naar je lijf en deze ook serieus nemen (ondanks dat dit soms lastig en moeilijk is) Soms hard werken maar ook de rem intrappen en geduld hebben. (ook al is die lange adem voor sommigen wel erg lang)
Ben benieuwd Evi, hoe het volgende week gaat. Hopelijk voorspoedig!
Hier gaat het aardig goed. Probeer het rustig aan te doen en dit lukt aardig goed. Volgende week ook een paar daagjes vrij.
Merk helaas wel dat lichte klachten in rug en soms been ietwat toenemen. Niet beperkend of heel vervelend en prima te behappen, maar hoop niet dat dit begin is van verder verergeren van klachten.
Tja, als herstel en gezond zijn nu eens een kwestie was van een knopje omzetten was…… maar inderdaad zo werkt het inderdaad niet.
Het is toch jezelf in acht nemen en goed zorgen voor jezelf (forceren helpt niet!)
Luisteren naar je lijf en deze ook serieus nemen (ondanks dat dit soms lastig en moeilijk is) Soms hard werken maar ook de rem intrappen en geduld hebben. (ook al is die lange adem voor sommigen wel erg lang)
Ben benieuwd Evi, hoe het volgende week gaat. Hopelijk voorspoedig!
Hier gaat het aardig goed. Probeer het rustig aan te doen en dit lukt aardig goed. Volgende week ook een paar daagjes vrij.
Merk helaas wel dat lichte klachten in rug en soms been ietwat toenemen. Niet beperkend of heel vervelend en prima te behappen, maar hoop niet dat dit begin is van verder verergeren van klachten.
vrijdag 24 februari 2012 om 12:11
Marbs, ik ben ook benieuwd. Ik kreeg net op mijn kop van de fysio. Althans dat het vorige week nog dusdanig ging dat ik een half uur minder ging. Nu gisteren toch weer een half uur meer en dan volgende week. Gelijk weer een half uur erbij. Dat ik het beter van week tot week kan bekijken en dat voor het opbouwen eigenlijk geldt dat je begint met een soort baseline meting waarbij je 75procent van de tijd gaat zitten die je maximaal kunt zitten en van daaruit opbouwen en in mijn geval misschien het beste met kwartieren zodat je lijf rustig kan wennen. Nou ja goed, ik ga dinsdag kijken hoe het gaat, gaat het niet, dan ga ik weer eerder naar huis. Maar zij heeft natuurlijk wel gelijk. Het heeft geen zin om op en neer te blijven gaan, het moet iets stabiels worden. En dat knopje, dat zou makkelijk zijn inderdaad
vrijdag 24 februari 2012 om 12:21
En Marbs, lekker dat je een paar dagen vrij bent. Hopelijk geeft dat een klein beetje rust. Dat wat je nodig hebt om je klachten ook weer te doen verminderen. Probeer toch ergens een beetje die rust en beweging in te bouwen. Kijk hoe dat op de een of andere manier in je dagelijks leven in te bouwen is. Het zou zo jammer zijn als je klachten inderdaad erger worden omdat je eigenlijk geen manier ziet om iets rustiger aan te doen.
vrijdag 24 februari 2012 om 12:48
Goedemiddag allen! Hoe is het hier? Ups en downs lees ik.
Als eerste Dayspring, welkom en een dikke . Ik werd even stil van je verhaal .
Nummerzoveel, goed in de lappenmand lees ik. Dat zal wel even schrikken geweest zijn. Ik hoop dat jullie nu weer verder kunnen gaan met beter worden. Hoe is het lichamelijk gezien?
Evi, wat fijn dat het weer beter gaat! Rustig aan he... Goed dat je fysio je een standje heeft gegeven .
Ikbenanoniem, hoe jij over je revalidatie praat klinkt erg goed! Je doet goed je best om je rust te nemen en je te houden aan je revalidatie. Wat fijn dat het in ieder geval zonder pijn gaat.
Ikbenik, poeh... Het klinkt wel erg heftig waar je doorheen gaat. Wat velen al voor mij hebben aangegeven! Pak je rust! Nu is het moment om goed te revalideren. Het lijkt me erg moeilijk ook door je depressie en je thuissituatie maar denk echt aan jezelf. Probeer het op een rijtje te krijgen in ieder geval
Marbs, de lichte klachten komen me bekend voor en is de welbekende alarmbel. Ook jij moet je rustmomenten pakken. Fijn dat je even een paar daagjes vrij hebt! Geniet ervan.
Hier ging het weer de goede kant op. De scheuten werden minder... Inderdaad 'werden' vanochtend voor het eerst weer sinds de vorige week gesport bij de fysio en nu voelt het weer minder . Mijn rug voelt instabiel... Bah... Het ging juist de goede kant op. Wees wederom welkom scheuten! Ik heb iets gevonden op het internet en dat lijkt heel erg op mijn klachten. Door rust of door juist een spiercorset op te bouwen zouden deze klachten kunnen verdwijnen. Maar goed, dit is dus wat ik denk en wellicht niet wat het is omdat ik het maar 'gevonden' heb op het internet. Na de volgende week weer een vervolg afspraak bij de fysio en ik zal dit eens aan hem voorleggen.
Op het werk gaat het ook niet helemaal top. De vorige week is tot 2 keer toe over mijn grenzen heengegaan. Ik heb het idee dat ik echt moet vechten om aan te geven wat ik wel en wat ik niet kan. Dit voelt niet echt fijn. Als dit zo doorgaat ga ik om de tafel zitten met de Arbo.
Goed meiden/dames . We komen er wel maar het is een lange weg. Angst is een slechte raadgever maar soms is hij zeker nog aanwezig. Ik hoop dat iedereen een rustig weekend zal hebben!
Als eerste Dayspring, welkom en een dikke . Ik werd even stil van je verhaal .
Nummerzoveel, goed in de lappenmand lees ik. Dat zal wel even schrikken geweest zijn. Ik hoop dat jullie nu weer verder kunnen gaan met beter worden. Hoe is het lichamelijk gezien?
Evi, wat fijn dat het weer beter gaat! Rustig aan he... Goed dat je fysio je een standje heeft gegeven .
Ikbenanoniem, hoe jij over je revalidatie praat klinkt erg goed! Je doet goed je best om je rust te nemen en je te houden aan je revalidatie. Wat fijn dat het in ieder geval zonder pijn gaat.
Ikbenik, poeh... Het klinkt wel erg heftig waar je doorheen gaat. Wat velen al voor mij hebben aangegeven! Pak je rust! Nu is het moment om goed te revalideren. Het lijkt me erg moeilijk ook door je depressie en je thuissituatie maar denk echt aan jezelf. Probeer het op een rijtje te krijgen in ieder geval
Marbs, de lichte klachten komen me bekend voor en is de welbekende alarmbel. Ook jij moet je rustmomenten pakken. Fijn dat je even een paar daagjes vrij hebt! Geniet ervan.
Hier ging het weer de goede kant op. De scheuten werden minder... Inderdaad 'werden' vanochtend voor het eerst weer sinds de vorige week gesport bij de fysio en nu voelt het weer minder . Mijn rug voelt instabiel... Bah... Het ging juist de goede kant op. Wees wederom welkom scheuten! Ik heb iets gevonden op het internet en dat lijkt heel erg op mijn klachten. Door rust of door juist een spiercorset op te bouwen zouden deze klachten kunnen verdwijnen. Maar goed, dit is dus wat ik denk en wellicht niet wat het is omdat ik het maar 'gevonden' heb op het internet. Na de volgende week weer een vervolg afspraak bij de fysio en ik zal dit eens aan hem voorleggen.
Op het werk gaat het ook niet helemaal top. De vorige week is tot 2 keer toe over mijn grenzen heengegaan. Ik heb het idee dat ik echt moet vechten om aan te geven wat ik wel en wat ik niet kan. Dit voelt niet echt fijn. Als dit zo doorgaat ga ik om de tafel zitten met de Arbo.
Goed meiden/dames . We komen er wel maar het is een lange weg. Angst is een slechte raadgever maar soms is hij zeker nog aanwezig. Ik hoop dat iedereen een rustig weekend zal hebben!
