Gezondheid
alle pijlers
Sterilisatie
donderdag 6 augustus 2009 om 10:23
Ja, wellicht snijd ik een gevoelig thema aan, maar dat zij zo.
Na 12 jaar de pil slikken heb ik -na stoppen hiermee- gemerkt dat ik mij stukken beter voel zonder hormonen. Ik begon op 13-jarige leeftijd met de Diane35 vanwege ernstige acne. Niet dat het hielp, maar na een heftige Roaccutanekuur hield deze vorm van anticonceptie wel mijn huid glad.
Na een paar keer gestopt te zijn werd mijn huid slechter en schoot ik in paniek: dit wil ik nooit meer! Maar ik voelde me wel beter, hield het echt in de gaten en toen ik weer begon na een maand of drie was ik een stuk vatbaarder voor depressie en co.
Nu ben ik al maanden gestopt en ik voel me een stuk beter. Geen schommelingen meer, hoogstens een kutdag die iedereen weleens heeft. Uiteraard blijf ik vatbaarder dan de gemiddelde mens voor psychische ellende, maar daar leer ik mee leven en dat gaat prima. Ook doordat ik veel minder schommel qua emoties. Ik ben al tijden snijvrij, ben rustiger, stort me niet zo maar ergens in en laat me geen troep meer aansmeren door artsen (psychofarmaca). Kort gezegd: ik ben een stuk evenwichtiger en wijt dit o.a. aan het stoppen van de hormoontoevoer. Het verschil met maanden terug is duidelijk te merken.
Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad. Zwanger zijn lijkt mij echt een gruwel, ik kijk liever een horrorfilm of een 10-uur durende hersenoperatie dan een bevalling. Dat wil niet zeggen dat ik een hekel heb aan kinderen, ik wil ze enkel niet. Omdat A) ik heb gevoel zou hebben dat er een parasiet in me zit
ik de hele zwangerschap uitdragen met alle ongemakken totaal niet zie zitten C) baby's en kinderen gewoon te druk en te afhankelijk vind D) ik zeer gesteld ben op mijn vrijheden (ja, ik zou geen enkele vrijheid willen opgeven en heb zelfs geen samenwoonwens) E) ik niet het risico wil lopen dat, als ik alle voorgaande bezwaren opzij zou zetten, het kind behept zou zijn met erfelijke psychische aandoeningen (zijn er nogal veel van in de familie). Ook wil ik enkel voor mijzelf verantwoordelijk zijn, maar dat kan ik onder kopje D scharen.
De pil slikken wil ik niet meer. Een spiraal -Mirena of koperspiraal- heb ik lang overwogen, maar na goed lezen wil ik daar vanaf zien. Ik heb een vervelende baarmoeder om het zo maar te zeggen: in een paar jaar tijd door HPV een behandeling moeten ondergaan wegens 'onrustige cellen' en nu is het weer raak, al is het geen HPV. Erg vruchtbaar ben ik sowieso niet, gezien de domme condoomloze acties zonder pilgebruik of goed pilgebruik in mijn jongere jaren.
Het heikele punt is natuurlijk mijn leeftijd. Ik ben 25 en dan kun je nog alle kanten uit. Ik weet dat men zou kunnen beargumenteren dat, als ik alles op een rijtje heb, vanzelf wel een kinderwens krijg. Of dat ik gewoonweg te jong ben omdat de rammelende eierstokken nog kunnen komen. Met dat laatste ben ik het eens, al heb ik zelf nog nooit kinderen zelfs maar leuk gevonden, ik speelde niet met poppen, ben niet de enige bewust kindervrije in de familie en heb ik weinig vrouwelijk hormoon (een teveel aan testosteron eerder). Daar ik ook problemen heb met de baarmoeder en kennelijk niet snel zwanger raak, zou ik ook de medische molen in moeten voor een kind, en dat zou ik ook niet zien zitten.
Dus, dan blijft er, naast eeuwig condoomgebruik, maar 1 optie over. Sterilisatie. Nogal definitief. Nogal beangstigend toch. Omdat het definitief is, omdat -niet lachen- ik een achterlijke angst heb dat mijn lichaam doorheeft dat ik niet zwanger kan raken en ik minder seksueel word. En wellicht de kosten en onbegrip van artsen. Of zelfs de omgeving (al hoef ik het niet te vertellen, en hoort mijn beslissing gerespecteerd te worden).
Ik begrijp dat het een heikel punt is, vandaar ook de lange introductie, maar hoe denkt men erover? Wie heeft ervaring? Tips? Argumenten? Voors en tegens?
Na 12 jaar de pil slikken heb ik -na stoppen hiermee- gemerkt dat ik mij stukken beter voel zonder hormonen. Ik begon op 13-jarige leeftijd met de Diane35 vanwege ernstige acne. Niet dat het hielp, maar na een heftige Roaccutanekuur hield deze vorm van anticonceptie wel mijn huid glad.
Na een paar keer gestopt te zijn werd mijn huid slechter en schoot ik in paniek: dit wil ik nooit meer! Maar ik voelde me wel beter, hield het echt in de gaten en toen ik weer begon na een maand of drie was ik een stuk vatbaarder voor depressie en co.
Nu ben ik al maanden gestopt en ik voel me een stuk beter. Geen schommelingen meer, hoogstens een kutdag die iedereen weleens heeft. Uiteraard blijf ik vatbaarder dan de gemiddelde mens voor psychische ellende, maar daar leer ik mee leven en dat gaat prima. Ook doordat ik veel minder schommel qua emoties. Ik ben al tijden snijvrij, ben rustiger, stort me niet zo maar ergens in en laat me geen troep meer aansmeren door artsen (psychofarmaca). Kort gezegd: ik ben een stuk evenwichtiger en wijt dit o.a. aan het stoppen van de hormoontoevoer. Het verschil met maanden terug is duidelijk te merken.
Ik heb geen kinderwens. Nooit gehad. Zwanger zijn lijkt mij echt een gruwel, ik kijk liever een horrorfilm of een 10-uur durende hersenoperatie dan een bevalling. Dat wil niet zeggen dat ik een hekel heb aan kinderen, ik wil ze enkel niet. Omdat A) ik heb gevoel zou hebben dat er een parasiet in me zit
ik de hele zwangerschap uitdragen met alle ongemakken totaal niet zie zitten C) baby's en kinderen gewoon te druk en te afhankelijk vind D) ik zeer gesteld ben op mijn vrijheden (ja, ik zou geen enkele vrijheid willen opgeven en heb zelfs geen samenwoonwens) E) ik niet het risico wil lopen dat, als ik alle voorgaande bezwaren opzij zou zetten, het kind behept zou zijn met erfelijke psychische aandoeningen (zijn er nogal veel van in de familie). Ook wil ik enkel voor mijzelf verantwoordelijk zijn, maar dat kan ik onder kopje D scharen.De pil slikken wil ik niet meer. Een spiraal -Mirena of koperspiraal- heb ik lang overwogen, maar na goed lezen wil ik daar vanaf zien. Ik heb een vervelende baarmoeder om het zo maar te zeggen: in een paar jaar tijd door HPV een behandeling moeten ondergaan wegens 'onrustige cellen' en nu is het weer raak, al is het geen HPV. Erg vruchtbaar ben ik sowieso niet, gezien de domme condoomloze acties zonder pilgebruik of goed pilgebruik in mijn jongere jaren.
Het heikele punt is natuurlijk mijn leeftijd. Ik ben 25 en dan kun je nog alle kanten uit. Ik weet dat men zou kunnen beargumenteren dat, als ik alles op een rijtje heb, vanzelf wel een kinderwens krijg. Of dat ik gewoonweg te jong ben omdat de rammelende eierstokken nog kunnen komen. Met dat laatste ben ik het eens, al heb ik zelf nog nooit kinderen zelfs maar leuk gevonden, ik speelde niet met poppen, ben niet de enige bewust kindervrije in de familie en heb ik weinig vrouwelijk hormoon (een teveel aan testosteron eerder). Daar ik ook problemen heb met de baarmoeder en kennelijk niet snel zwanger raak, zou ik ook de medische molen in moeten voor een kind, en dat zou ik ook niet zien zitten.
Dus, dan blijft er, naast eeuwig condoomgebruik, maar 1 optie over. Sterilisatie. Nogal definitief. Nogal beangstigend toch. Omdat het definitief is, omdat -niet lachen- ik een achterlijke angst heb dat mijn lichaam doorheeft dat ik niet zwanger kan raken en ik minder seksueel word. En wellicht de kosten en onbegrip van artsen. Of zelfs de omgeving (al hoef ik het niet te vertellen, en hoort mijn beslissing gerespecteerd te worden).
Ik begrijp dat het een heikel punt is, vandaar ook de lange introductie, maar hoe denkt men erover? Wie heeft ervaring? Tips? Argumenten? Voors en tegens?
donderdag 6 augustus 2009 om 10:33
Alleen een ervaring:mijn exschoonzus had ongeveer dezelfde argumenten als jij maar die heeft tot haar dertigste moeten wachten voor een qrts het wildedoen en toen alsnog onder protest: artsen denken altijd dat een vrouw uiteindelijk kinderen wil. Maar als jij het voor jezelf helder hebt wens ik je succes!
donderdag 6 augustus 2009 om 10:40
Ik ben ook bang dat ze er niet aan beginnen, gezien je leeftijd. Zou een mirena spiraal niets voor je kunnen zijn? Daar zitten ook wel hormonen in, maar beduidend minder dan in de pil. Of anders een koper spiraal, als je helemaal van de hormonen af wilt. Zo'n spiraal kan volgens mij wel een jaar of 5 blijven zitten, daarna zijn artsen wellicht welwillender om tot sterilisatie over te gaan.
The time is now
donderdag 6 augustus 2009 om 10:40
Dankje MissPoez! Ik heb eens gekeken of het hier vergoed wordt, normaal gezien wel. Een hersteloperatie niet, wat ik niet meer dan logisch vind. Ik zou me bijzonder gekleineerd voelen en gelukkig kun je in Belgie vrij naar alle ziekenhuizen zonder verwijzing. Men heeft het recht ook niet te discrimineren en dat argument zal ik zeker laten gelden. Het is betuttelend en hell, ik ben toch een buitenlander, voor de kosten van een lastige medische molen zullen ze niet op hoeven draaien want dan woon ik al lang weer ergens anders.
Ik denk hier trouwens al heel lang over na en moet pas eind september naar het ziekenhuis voor een colposcopie. Dan kan ik dat meteen bespreken.
Ik denk hier trouwens al heel lang over na en moet pas eind september naar het ziekenhuis voor een colposcopie. Dan kan ik dat meteen bespreken.
donderdag 6 augustus 2009 om 10:43
Mijn enige reden om het nog niet te doen is dat ik een erg rotte ongesteldheid heb en je met 'n sterilisatie niet van je ongesteldheid af bent, waardoor ik daarnaast toch nog steeds de pil zou moeten/willen blijven slikken.
Maar als jij juist geen last van je ongesteldheid hebt en vervelende bijwerkingen van de pil, zou ik er zeker voor gaan!
Je hebt wel kans dat zo'n dokter gaat lopen zeiken dat je kinderwens nog wel zal komen, maar dat vind ik 'n non-argument. Ook ik vond kinderen als kind al niet leuk, denk dat daar de basis ligt van het zeker kunnen zijn dat je ze niet opeens toch leuk gaat vinden.
Maar als jij juist geen last van je ongesteldheid hebt en vervelende bijwerkingen van de pil, zou ik er zeker voor gaan!
Je hebt wel kans dat zo'n dokter gaat lopen zeiken dat je kinderwens nog wel zal komen, maar dat vind ik 'n non-argument. Ook ik vond kinderen als kind al niet leuk, denk dat daar de basis ligt van het zeker kunnen zijn dat je ze niet opeens toch leuk gaat vinden.
donderdag 6 augustus 2009 om 10:44
Banba, ik heb het spiraalverhaal al laten varen. Aangezien juist mijn baarmoeder lastig doet, verwacht ik niet dat ik tot de gelukkigen ga behoren die geen problemen heeft met een spiraal. Daarbij wil ik echt geen hormonen in mijn lijf, hoe plaatselijk ook, dus de Mirena valt af. Koperspiraal heb ik ook vanaf gezien.
Vlinder, ik neuk professioneel uiteraard met condoom, maar ik wil prive zonder condoom neuken. Dat valt niet te beargumenteren als je zelf condooms prima vindt, maar ik vind ze niet prima. En daarbij kan een condoom klappen natuurlijk, en die stress en een MAP hoef ik niet.
Vlinder, ik neuk professioneel uiteraard met condoom, maar ik wil prive zonder condoom neuken. Dat valt niet te beargumenteren als je zelf condooms prima vindt, maar ik vind ze niet prima. En daarbij kan een condoom klappen natuurlijk, en die stress en een MAP hoef ik niet.
donderdag 6 augustus 2009 om 10:49
Digi, ik heb ook geen kinderwens. Nooit gehad ook.
Had voor mezelf besloten dat ik tot mijn 30e had om erover na te denken.
Op mijn 30e ging ik naar de HA, die verwees me zo door. Alleen de gyn had er problemen mee en heeft me overgehaald die kutterige mirena te laten plaatsen. Wat een hel! Heb hem iets meer dan een jaar gehad, drama. Bloedingen, veel puistjes, hoofdpijn, verlaagd libido.
Anyway, andere gyn en die had er geen problemen mee om mij te steriliseren.
Ik was en ben er nog steeds van overtuigd dat dit de juiste beslissing is. Maar meeen wat was ik die dag zenuwachtig, want het is nogal een ingreep. Niet lichamelijk, maar er wordt letterlijk een mogelijkheid afgesneden.
Op een gegeven moment wist ik ook dat het niet om die sterilisatie an sich ging, maar puur om het feit dat ik een beslissing nam.
Ik kan heel rigoureus beslissingen nemen en ik weet (en wist toen ook al) dat juist deze beslissingen de juiste zijn. Tegelijkertijd gaan ze vaak over heel belangrijke zaken en daar ben ik altijd opeens even heel panisch van.
Nu ben ik al een jaar of 8 gesteriliseerd en geen spijt. Soms denk ik weleens 'hoe zou het zijn met een kleintje van mezelf' maar nooit op de manier dat ik het ook echt zou willen.
En of het inderdaad de juiste beslissing was? Dat weet ik in dit geval eigenlijk pas wanneer mijn einde nadert
Had voor mezelf besloten dat ik tot mijn 30e had om erover na te denken.
Op mijn 30e ging ik naar de HA, die verwees me zo door. Alleen de gyn had er problemen mee en heeft me overgehaald die kutterige mirena te laten plaatsen. Wat een hel! Heb hem iets meer dan een jaar gehad, drama. Bloedingen, veel puistjes, hoofdpijn, verlaagd libido.
Anyway, andere gyn en die had er geen problemen mee om mij te steriliseren.
Ik was en ben er nog steeds van overtuigd dat dit de juiste beslissing is. Maar meeen wat was ik die dag zenuwachtig, want het is nogal een ingreep. Niet lichamelijk, maar er wordt letterlijk een mogelijkheid afgesneden.
Op een gegeven moment wist ik ook dat het niet om die sterilisatie an sich ging, maar puur om het feit dat ik een beslissing nam.
Ik kan heel rigoureus beslissingen nemen en ik weet (en wist toen ook al) dat juist deze beslissingen de juiste zijn. Tegelijkertijd gaan ze vaak over heel belangrijke zaken en daar ben ik altijd opeens even heel panisch van.
Nu ben ik al een jaar of 8 gesteriliseerd en geen spijt. Soms denk ik weleens 'hoe zou het zijn met een kleintje van mezelf' maar nooit op de manier dat ik het ook echt zou willen.
En of het inderdaad de juiste beslissing was? Dat weet ik in dit geval eigenlijk pas wanneer mijn einde nadert
Je hoeft me geen gelijk te geven, ik heb het al. Vraag maar aan dangeensuus.
donderdag 6 augustus 2009 om 10:55
Digi, mijn zus heeft het laten doen op haar 24ste. Dat is al heel wat jaartjes terug (ze is een stuk ouder) en heeft daar op de dag van vandaag spijt van. Ook zij was overtuigt, vandaar de ingreep.
De reden waarom veel gynaecologen het nog niet doen is omdat zoveel vrouwen spijt krijgen en eerlijk is eerlijk, je bent nog heel jong. Dikke kans dat je kinderwens nooit op komt zetten, maar wacht tot je 30ste. Op die leeftijd sta je heel anders in het leven en kan je die keuze evenwichtiger maken.
Het is onhandig, dat begrijp ik. Maar sterelisatie is heel ingrijpend en minder makkelijk ongedaan te maken bij vrouwen dan bij mannen.
De reden waarom veel gynaecologen het nog niet doen is omdat zoveel vrouwen spijt krijgen en eerlijk is eerlijk, je bent nog heel jong. Dikke kans dat je kinderwens nooit op komt zetten, maar wacht tot je 30ste. Op die leeftijd sta je heel anders in het leven en kan je die keuze evenwichtiger maken.
Het is onhandig, dat begrijp ik. Maar sterelisatie is heel ingrijpend en minder makkelijk ongedaan te maken bij vrouwen dan bij mannen.
donderdag 6 augustus 2009 om 10:56
quote:Digitalis schreef op 06 augustus 2009 @ 10:44:
Vlinder, ik neuk professioneel uiteraard met condoom, maar ik wil prive zonder condoom neuken. Dat valt niet te beargumenteren als je zelf condooms prima vindt, maar ik vind ze niet prima. En daarbij kan een condoom klappen natuurlijk, en die stress en een MAP hoef ik niet.
Lijkt me heel verstandig Digi, om voor je werk een condoom te gebruiken en daarbuiten niet. Condooms kunnen ten slotten alleen klappen in liefdevolle relaties.
Eerlijk gezegd zou ik die beslissing zelf pas nemen als je een liefdevolle relatie ervaren hebt. Ik denk namelijk dat het doodnormaal is dat je niet aan kinderen moet denken in jouw situatie.
Toen ik zelf 25 was vond ik kinderen helemaal niets en was er vast van overtuigd er nooit aan te beginnen. Ben nu 33 en wil er toch aan beginnen. Zo'n relatie scheelt een hoop hoor, kinderwenstechnisch.
Vlinder, ik neuk professioneel uiteraard met condoom, maar ik wil prive zonder condoom neuken. Dat valt niet te beargumenteren als je zelf condooms prima vindt, maar ik vind ze niet prima. En daarbij kan een condoom klappen natuurlijk, en die stress en een MAP hoef ik niet.
Lijkt me heel verstandig Digi, om voor je werk een condoom te gebruiken en daarbuiten niet. Condooms kunnen ten slotten alleen klappen in liefdevolle relaties.
Eerlijk gezegd zou ik die beslissing zelf pas nemen als je een liefdevolle relatie ervaren hebt. Ik denk namelijk dat het doodnormaal is dat je niet aan kinderen moet denken in jouw situatie.
Toen ik zelf 25 was vond ik kinderen helemaal niets en was er vast van overtuigd er nooit aan te beginnen. Ben nu 33 en wil er toch aan beginnen. Zo'n relatie scheelt een hoop hoor, kinderwenstechnisch.
donderdag 6 augustus 2009 om 10:56
Ik begrijp je gevoelens helemaal, HPL. Mijn 'angst' is dat definitieve, hoewel het geen echte angst is. Meer iets van: geen weg terug. Dat heb ik bij alle echt ingrijpende veranderingen en dat heeft niets te maken met een latente kinderwens. Die is er namelijk niet en is er nooit geweest, al vanaf mijn derde gruwelde ik van baby's, riep ik dat ik noooooit een broertje of zusje erbij wilde (ik ben een tweeling dus heb geen kindertijd meegemaakt, thank God), ik had niets met poppen of verzorging, ik had geen oppasadresjes en aupair zijn vond ik echt de hel op aard. Ik vind babyspulletjes voor anderen kopen leuk en sja, ik doe vriendelijk tegen bekende baby's hoor, maar ik vind het niet vertederend of leuk. Ik vind het zelfs een beetje vies. Maar een baby is dan niet van mij gelukkig, maar een hele dag 'ermee opgescheept zitten' zou ik dus echt niet willen, dat trek ik niet.
Tammetuk, een colposcopie is een camera in de vagina plaatsen zodat de arts je baarmoederhals/mond (en soms nog verder) kan bekijken. Standaard als je onrustige cellen hebt/afwijkend uitstrijkje.
Tammetuk, een colposcopie is een camera in de vagina plaatsen zodat de arts je baarmoederhals/mond (en soms nog verder) kan bekijken. Standaard als je onrustige cellen hebt/afwijkend uitstrijkje.
donderdag 6 augustus 2009 om 10:59
quote:Vl43inder schreef op 06 augustus 2009 @ 10:56:
[...]
Toen ik zelf 25 was vond ik kinderen helemaal niets en was er vast van overtuigd er nooit aan te beginnen. Ben nu 33 en wil er toch aan beginnen. Zo'n relatie scheelt een hoop hoor, kinderwenstechnisch.Ik ben er juist van overtuigd dat je 'n kind óók moet willen als je er alleen voor zou staan, want als je realistisch bent weet je dat de kans levensgroot aanwezig is dat de relatie met de vader niet blijvend is en dat je als vrouw maar 1 keer in de 2 weken 'n weekendje kindvrij bent.
[...]
Toen ik zelf 25 was vond ik kinderen helemaal niets en was er vast van overtuigd er nooit aan te beginnen. Ben nu 33 en wil er toch aan beginnen. Zo'n relatie scheelt een hoop hoor, kinderwenstechnisch.Ik ben er juist van overtuigd dat je 'n kind óók moet willen als je er alleen voor zou staan, want als je realistisch bent weet je dat de kans levensgroot aanwezig is dat de relatie met de vader niet blijvend is en dat je als vrouw maar 1 keer in de 2 weken 'n weekendje kindvrij bent.
donderdag 6 augustus 2009 om 11:01
Kijk, daar was ik al bang voor. Vlinder, waarom het sarcasme? Natuurlijk kunnen condooms klappen in een werksituatie. Dat is het risico dat ik neem en enkel een argument voor sterilisatie, hoor.
En ik vind het een sneer naar mensen in een liefdevolle relatie die geen kinderen willen (HPL, maar ook genoeg tantes van me). Is het zo ondenkbaar dat iemand echt geen kinderwens heeft?
Ik ben gewoon niet in staat een kind op te voeden. Ik kan mij niet in dienst stellen van een ander, ook geen kind. Daarbij zou het veel te onrustig worden in mijn hoofd, iets dat afhankelijk is van mij. Een plant die doodgaat, ok. Maar met een baby is dat niet erg wenselijk, of wel? Ik ben iemand die vaak alleen wil zijn en ook al werk ik de godganse dag, het gevoel dat er iets op me ligt te wachten dat afhankelijk van me is, trek ik niet. Nooit gedaan ook.
De argumenten tegen kinderen zijn toch altijd stukken rationeler dan de argumenten voor. Ik loop juist hard weg van mannen met een kinderwens. En ik heb genoeg van iemand gehouden hoor maar ik zal de grappen niet neerzetten over kinderen die wij maakten. Een van zijn positieve aspecten vond ik dat hij niets had met baby's en absente kinderwens.
En ik vind het een sneer naar mensen in een liefdevolle relatie die geen kinderen willen (HPL, maar ook genoeg tantes van me). Is het zo ondenkbaar dat iemand echt geen kinderwens heeft?
Ik ben gewoon niet in staat een kind op te voeden. Ik kan mij niet in dienst stellen van een ander, ook geen kind. Daarbij zou het veel te onrustig worden in mijn hoofd, iets dat afhankelijk is van mij. Een plant die doodgaat, ok. Maar met een baby is dat niet erg wenselijk, of wel? Ik ben iemand die vaak alleen wil zijn en ook al werk ik de godganse dag, het gevoel dat er iets op me ligt te wachten dat afhankelijk van me is, trek ik niet. Nooit gedaan ook.
De argumenten tegen kinderen zijn toch altijd stukken rationeler dan de argumenten voor. Ik loop juist hard weg van mannen met een kinderwens. En ik heb genoeg van iemand gehouden hoor maar ik zal de grappen niet neerzetten over kinderen die wij maakten. Een van zijn positieve aspecten vond ik dat hij niets had met baby's en absente kinderwens.
donderdag 6 augustus 2009 om 11:01
quote:elninjoo schreef op 06 augustus 2009 @ 10:59:
[...]
Ik ben er juist van overtuigd dat je 'n kind óók moet willen als je er alleen voor zou staan, want als je realistisch bent weet je dat de kans levensgroot aanwezig is dat de relatie met de vader niet blijvend is en dat je als vrouw maar 1 keer in de 2 weken 'n weekendje kindvrij bent.Uit ervaring volledig mee eens.
[...]
Ik ben er juist van overtuigd dat je 'n kind óók moet willen als je er alleen voor zou staan, want als je realistisch bent weet je dat de kans levensgroot aanwezig is dat de relatie met de vader niet blijvend is en dat je als vrouw maar 1 keer in de 2 weken 'n weekendje kindvrij bent.Uit ervaring volledig mee eens.
donderdag 6 augustus 2009 om 11:04
quote:elninjoo schreef op 06 augustus 2009 @ 10:59:
[...]
Ik ben er juist van overtuigd dat je 'n kind óók moet willen als je er alleen voor zou staan, want als je realistisch bent weet je dat de kans levensgroot aanwezig is dat de relatie met de vader niet blijvend is en dat je als vrouw maar 1 keer in de 2 weken 'n weekendje kindvrij bent.
Zo bedoelde ik het eigenlijk niet (ben het verder namelijk wel met je eens). Ik bedoelde meer dat een kinderwens wel behoorlijk aangewakkerd kan worden door een fijne relatie.
En met Digi's situatie doel ik niet alleen op het feit dat er geen partner is.
[...]
Ik ben er juist van overtuigd dat je 'n kind óók moet willen als je er alleen voor zou staan, want als je realistisch bent weet je dat de kans levensgroot aanwezig is dat de relatie met de vader niet blijvend is en dat je als vrouw maar 1 keer in de 2 weken 'n weekendje kindvrij bent.
Zo bedoelde ik het eigenlijk niet (ben het verder namelijk wel met je eens). Ik bedoelde meer dat een kinderwens wel behoorlijk aangewakkerd kan worden door een fijne relatie.
En met Digi's situatie doel ik niet alleen op het feit dat er geen partner is.
donderdag 6 augustus 2009 om 11:05
Thanks Rollergirl. Kaetje, wat zijn jouw beweegredenen? Jij bent nog jonger neem ik aan?
Helemaal eens met Elninjoo. Een kinderwens heb je of heb je niet. Ik ken ook genoeg mensen die spijt hebben van hun kinderen en werden gepusht om mee te werken aan de wens van partner. Maar dat hoor je niet veel, en zeker niet als je zelf bevooroordeeld bent, want ze kijken wel link uit om het je te vertellen.
Ik weet echt wel dat het lastig is je voor te stellen dat iemand geen kinderen wil. Of zelfs maar samenwonen. Wil ik ook niet. Vanwege de vrijheidsbeperking. Maar ik kan me wel inleven in mensen met een kinderwens, maar echt begrijpen doe ik het niet, juist omdat ik zo anti ben. Maar dat zou je mij nooit horen zeggen tegen iemand die probeert zwanger te raken. Dat is de eigen beslissing, en dit de mijne.
Helemaal eens met Elninjoo. Een kinderwens heb je of heb je niet. Ik ken ook genoeg mensen die spijt hebben van hun kinderen en werden gepusht om mee te werken aan de wens van partner. Maar dat hoor je niet veel, en zeker niet als je zelf bevooroordeeld bent, want ze kijken wel link uit om het je te vertellen.
Ik weet echt wel dat het lastig is je voor te stellen dat iemand geen kinderen wil. Of zelfs maar samenwonen. Wil ik ook niet. Vanwege de vrijheidsbeperking. Maar ik kan me wel inleven in mensen met een kinderwens, maar echt begrijpen doe ik het niet, juist omdat ik zo anti ben. Maar dat zou je mij nooit horen zeggen tegen iemand die probeert zwanger te raken. Dat is de eigen beslissing, en dit de mijne.
donderdag 6 augustus 2009 om 11:05
quote:Digitalis schreef op 06 augustus 2009 @ 11:01:
Kijk, daar was ik al bang voor. Vlinder, waarom het sarcasme? Natuurlijk kunnen condooms klappen in een werksituatie. Dat is het risico dat ik neem en enkel een argument voor sterilisatie, hoor.
En ik vind het een sneer naar mensen in een liefdevolle relatie die geen kinderen willen (HPL, maar ook genoeg tantes van me). Is het zo ondenkbaar dat iemand echt geen kinderwens heeft?
Ik ben gewoon niet in staat een kind op te voeden. Ik kan mij niet in dienst stellen van een ander, ook geen kind. Daarbij zou het veel te onrustig worden in mijn hoofd, iets dat afhankelijk is van mij. Een plant die doodgaat, ok. Maar met een baby is dat niet erg wenselijk, of wel? Ik ben iemand die vaak alleen wil zijn en ook al werk ik de godganse dag, het gevoel dat er iets op me ligt te wachten dat afhankelijk van me is, trek ik niet. Nooit gedaan ook.
De argumenten tegen kinderen zijn toch altijd stukken rationeler dan de argumenten voor. Ik loop juist hard weg van mannen met een kinderwens. En ik heb genoeg van iemand gehouden hoor maar ik zal de grappen niet neerzetten over kinderen die wij maakten. Een van zijn positieve aspecten vond ik dat hij niets had met baby's en absente kinderwens.Digi, ik denk dat het juist respectvol is bewust voor wel kinderen of in jouw geval, bewust voor geen kinderen te kiezen. DAT zouden meer mensen moeten doen. Rammelende eierstokken en lieve babietjes is imo niet per definitie een reden voor ouderschap. Ik heb er respect voor dat je een duidelijke afweging maakt en beslist dat je er niets mee hebt. Beter dan laten meeslepen door een partner of omgeving omdat het nu eenmaal zo hoort.
Kijk, daar was ik al bang voor. Vlinder, waarom het sarcasme? Natuurlijk kunnen condooms klappen in een werksituatie. Dat is het risico dat ik neem en enkel een argument voor sterilisatie, hoor.
En ik vind het een sneer naar mensen in een liefdevolle relatie die geen kinderen willen (HPL, maar ook genoeg tantes van me). Is het zo ondenkbaar dat iemand echt geen kinderwens heeft?
Ik ben gewoon niet in staat een kind op te voeden. Ik kan mij niet in dienst stellen van een ander, ook geen kind. Daarbij zou het veel te onrustig worden in mijn hoofd, iets dat afhankelijk is van mij. Een plant die doodgaat, ok. Maar met een baby is dat niet erg wenselijk, of wel? Ik ben iemand die vaak alleen wil zijn en ook al werk ik de godganse dag, het gevoel dat er iets op me ligt te wachten dat afhankelijk van me is, trek ik niet. Nooit gedaan ook.
De argumenten tegen kinderen zijn toch altijd stukken rationeler dan de argumenten voor. Ik loop juist hard weg van mannen met een kinderwens. En ik heb genoeg van iemand gehouden hoor maar ik zal de grappen niet neerzetten over kinderen die wij maakten. Een van zijn positieve aspecten vond ik dat hij niets had met baby's en absente kinderwens.Digi, ik denk dat het juist respectvol is bewust voor wel kinderen of in jouw geval, bewust voor geen kinderen te kiezen. DAT zouden meer mensen moeten doen. Rammelende eierstokken en lieve babietjes is imo niet per definitie een reden voor ouderschap. Ik heb er respect voor dat je een duidelijke afweging maakt en beslist dat je er niets mee hebt. Beter dan laten meeslepen door een partner of omgeving omdat het nu eenmaal zo hoort.
donderdag 6 augustus 2009 om 11:10
quote:Digitalis schreef op 06 augustus 2009 @ 11:01:
Kijk, daar was ik al bang voor. Vlinder, waarom het sarcasme? Natuurlijk kunnen condooms klappen in een werksituatie. Dat is het risico dat ik neem en enkel een argument voor sterilisatie, hoor.
En ik vind het een sneer naar mensen in een liefdevolle relatie die geen kinderen willen (HPL, maar ook genoeg tantes van me). Is het zo ondenkbaar dat iemand echt geen kinderwens heeft?
Het sarcasme was omdat ik het een idioot idee vind om buiten je relatie om wel condooms te gebruiken maar daarbinnen niet. Leuk voor de meneer in kwestie ook. Als ieder ander dat zou posten zou daar ook nogal sarcastisch op gereageerd worden lijkt me.
Dat tweede is helemaal niet als sneer bedoeld, je kunt het namelijk ook omgekeerd zien.
Kijk, daar was ik al bang voor. Vlinder, waarom het sarcasme? Natuurlijk kunnen condooms klappen in een werksituatie. Dat is het risico dat ik neem en enkel een argument voor sterilisatie, hoor.
En ik vind het een sneer naar mensen in een liefdevolle relatie die geen kinderen willen (HPL, maar ook genoeg tantes van me). Is het zo ondenkbaar dat iemand echt geen kinderwens heeft?
Het sarcasme was omdat ik het een idioot idee vind om buiten je relatie om wel condooms te gebruiken maar daarbinnen niet. Leuk voor de meneer in kwestie ook. Als ieder ander dat zou posten zou daar ook nogal sarcastisch op gereageerd worden lijkt me.
Dat tweede is helemaal niet als sneer bedoeld, je kunt het namelijk ook omgekeerd zien.
donderdag 6 augustus 2009 om 11:11
donderdag 6 augustus 2009 om 11:12
Nou, ze zijn wel erg anti op dat forum:
Met je registratie op het kindervrij forum word je geacht GEEN kinderen te hebben. Bij overtreding van deze regel volgt een ban.
Eh Vlinder, in een relatie heb je getest op SOA's. Daar ben ik eerder bang voor dan een zwangerschap, want -je raadt het al- ik laat onmiddellijk een abortus uitvoeren. En wat is er 'leuk' voor de meneer in kwestie?
Met je registratie op het kindervrij forum word je geacht GEEN kinderen te hebben. Bij overtreding van deze regel volgt een ban.
Eh Vlinder, in een relatie heb je getest op SOA's. Daar ben ik eerder bang voor dan een zwangerschap, want -je raadt het al- ik laat onmiddellijk een abortus uitvoeren. En wat is er 'leuk' voor de meneer in kwestie?
