Gezondheid
alle pijlers
Stond op het randje van de dood.
dinsdag 5 maart 2013 om 10:00
"n Week of 7 geleden voelde ik me met de dag beroerder worden en op zaterdagnacht ambulance gebeld. De verplegers constateerden dat ik hyperventileerde en, ach, beetje koorts. Ik moest zelf maar naar de HAP gaan die aan de andere kant van de stad is en ik geen auto heb.
Zondagochtend vroeg dochter gebeld en bij de HAP aangekomen was binnen enkele seconden duidelijk dat ik een ernstige longontsteking had.
Twee weken IC waar ik me gelukkig niets van herinner, mijn kinderen des te meer. Die werden de derde nacht gebeld dat ze moesten komen omdat het niet zeker was of ik de nacht zou halen! Hoe absurd!!
Ik heb het overleefd en door veel met de kinderen te praten, begin ik een beeld te krijgen in wat voor foute film ik zat!!
Nu weer een paar dagen thuis en merk ik dat ik dit op een of andere manier moet verwerken, vandaar dit geschrijf, denk ik.
Zondagochtend vroeg dochter gebeld en bij de HAP aangekomen was binnen enkele seconden duidelijk dat ik een ernstige longontsteking had.
Twee weken IC waar ik me gelukkig niets van herinner, mijn kinderen des te meer. Die werden de derde nacht gebeld dat ze moesten komen omdat het niet zeker was of ik de nacht zou halen! Hoe absurd!!
Ik heb het overleefd en door veel met de kinderen te praten, begin ik een beeld te krijgen in wat voor foute film ik zat!!
Nu weer een paar dagen thuis en merk ik dat ik dit op een of andere manier moet verwerken, vandaar dit geschrijf, denk ik.
dinsdag 5 maart 2013 om 10:10
dinsdag 5 maart 2013 om 10:53
Sterkte en beterschap.
Helaas heb ik het al een paar keer meegemaakt, 1x met mijn moeder en 1x met mezelf. Het was alleen niet het ambulancepersoneel, maar de huisarts.
Mijn moeder had na een auto-ongeluk een longontsteking (volgens mij ook dubbel, maar weet het niet meer zeker) & de huisarts zei dat ze zich aanstelde.
Ik had Pfeiffer en door al het slapen een blaasontsteking gemist. Ik kon me totaal geen pijn herinneren, wilde alleen nog maar meer slapen & voelde me echt ellendig. Van de huisarts (zelfde als moeder) moesten we het nog een paar dagen aankijken, ik mocht niet eens langskomen. 's Avonds voelde ik me zo slecht dat ik mijn moeder de huisartsenpost heb laten bellen en daar kreeg ik te horen dat, als ik het echt een paar dagen aangekeken had, ik er niet meer was geweest.
Maar goed, veel sterkte en ik hoop dat je je snel de oude voelt.
Helaas heb ik het al een paar keer meegemaakt, 1x met mijn moeder en 1x met mezelf. Het was alleen niet het ambulancepersoneel, maar de huisarts.
Mijn moeder had na een auto-ongeluk een longontsteking (volgens mij ook dubbel, maar weet het niet meer zeker) & de huisarts zei dat ze zich aanstelde.
Ik had Pfeiffer en door al het slapen een blaasontsteking gemist. Ik kon me totaal geen pijn herinneren, wilde alleen nog maar meer slapen & voelde me echt ellendig. Van de huisarts (zelfde als moeder) moesten we het nog een paar dagen aankijken, ik mocht niet eens langskomen. 's Avonds voelde ik me zo slecht dat ik mijn moeder de huisartsenpost heb laten bellen en daar kreeg ik te horen dat, als ik het echt een paar dagen aangekeken had, ik er niet meer was geweest.
Maar goed, veel sterkte en ik hoop dat je je snel de oude voelt.
dinsdag 5 maart 2013 om 11:16
quote:CM_89 schreef op 05 maart 2013 @ 10:56:
Zo ook heftig stukje_cake!
Van mijn moeder was het heftiger dan van mij. Maar dat kwam ook door alles eromheen. Ouders net gescheiden, vader tijdelijk niet meer in beeld & 2 jongere zusjes voor wie gezorgd moest worden icm school.
Het enige wat ik er bij mij nog van weet is dat ik mij echt slecht voelde, er iemand (patiënt) in de wachtkamer van de hap zei dat ik er echt slecht uitzag & dat het bed bij de hap zo heerlijk koel was dat ik niet meer weg wilde.
Zo ook heftig stukje_cake!
Van mijn moeder was het heftiger dan van mij. Maar dat kwam ook door alles eromheen. Ouders net gescheiden, vader tijdelijk niet meer in beeld & 2 jongere zusjes voor wie gezorgd moest worden icm school.
Het enige wat ik er bij mij nog van weet is dat ik mij echt slecht voelde, er iemand (patiënt) in de wachtkamer van de hap zei dat ik er echt slecht uitzag & dat het bed bij de hap zo heerlijk koel was dat ik niet meer weg wilde.
dinsdag 5 maart 2013 om 12:24
dinsdag 5 maart 2013 om 12:24
Het klinkt zo makkelijk, wees blij dat je er nog bent.... Maar ik denk dat dit zn enorme inpact heeft op je leven, dat je daar best een behoorlijke klap van kunt krijgen. Je leven is zo relatief geworden, dat moet je tussen je oren ook maar weer een plaatsje kunnen geven. Als je echt moeite hebt met dit verwerken TO, dan zou ik kijken naar goede hulpverlening. Het is niet niks wat je mee hebt gemaakt! En misschien is hulp voor het hele gezin (of in ieder geval van je af praten en gevoelens delen) ook wel heel belangrijk.
dinsdag 5 maart 2013 om 12:39
dinsdag 5 maart 2013 om 13:13
Ik heb ongeveer hetzelfde meegemaakt, en ben daarna nog bijna twee keer het hoekje omgegaan door heel andere dingen. Was kantje boord.
Ik heb ook altijd gezegd: het leven gaat door, ik mag blij zijn dat ik er nog ben, en noem al die gemeenplaatsen maar op. Maar uiteindelijk schiet je daar niet zo veel mee op. Praat er over met mensen die je begrijpen, en ontken niet dat je hier moeite mee hebt. Het is zeer ingrijpend.
Ik heb uiteindelijk EMDR-behandelingen gehad, die me goed hebben geholpen.
Ik heb ook altijd gezegd: het leven gaat door, ik mag blij zijn dat ik er nog ben, en noem al die gemeenplaatsen maar op. Maar uiteindelijk schiet je daar niet zo veel mee op. Praat er over met mensen die je begrijpen, en ontken niet dat je hier moeite mee hebt. Het is zeer ingrijpend.
Ik heb uiteindelijk EMDR-behandelingen gehad, die me goed hebben geholpen.
