Gezondheid
alle pijlers
Totaalruptuur - Vragen over ervaringsverhalen
woensdag 2 april 2025 om 16:34
Hoi allemaal,
Mijn vrouw is recent bevallen, en ik ben ontzettend trots op haar en blij met ons kindje!
Helaas heeft ze tijdens de bevalling een totaalruptuur opgelopen. Alles is nog vers, en ik merk dat ik met veel vragen zit. Zodra je gaat Googlen, kom je allerlei uiteenlopende verhalen tegen, wat het lastig maakt om een helder beeld te krijgen. Daarom heb ik behoefte aan ervaringsverhalen.
Er spelen ook wat zorgen bij mij. Hoeveel ongemak zal mijn vrouw hieraan overhouden? Wat kunnen we verwachten tijdens het herstelproces? Gaat ze uiteindelijk volledig herstellen? En wordt seks ooit weer fijn?
Ik wil haar nu niet belasten met mijn vragen; het is allemaal nog vers, en er komt nog genoeg tijd om het er samen over te hebben. Maar mentaal vind ik het lastig om het nu los te laten,.
Ik hoor daarom graag van anderen die hier ervaring mee hebben. Hoe verliep jullie weg naar herstel? Hoeveel ongemak bleef er op de lange termijn over?
Daarnaast ben ik benieuwd hoe partners in dit proces hebben geholpen. Hoe heb jij als partner ondersteund? Of als je deze ervaring zelf hebt gehad, wat heeft jou het meest geholpen?
Alvast bedankt voor het delen van jullie verhalen. Ik denk dat het me enorm zal helpen om wat meer gemoedsrust te krijgen!
Mijn vrouw is recent bevallen, en ik ben ontzettend trots op haar en blij met ons kindje!
Helaas heeft ze tijdens de bevalling een totaalruptuur opgelopen. Alles is nog vers, en ik merk dat ik met veel vragen zit. Zodra je gaat Googlen, kom je allerlei uiteenlopende verhalen tegen, wat het lastig maakt om een helder beeld te krijgen. Daarom heb ik behoefte aan ervaringsverhalen.
Er spelen ook wat zorgen bij mij. Hoeveel ongemak zal mijn vrouw hieraan overhouden? Wat kunnen we verwachten tijdens het herstelproces? Gaat ze uiteindelijk volledig herstellen? En wordt seks ooit weer fijn?
Ik wil haar nu niet belasten met mijn vragen; het is allemaal nog vers, en er komt nog genoeg tijd om het er samen over te hebben. Maar mentaal vind ik het lastig om het nu los te laten,.
Ik hoor daarom graag van anderen die hier ervaring mee hebben. Hoe verliep jullie weg naar herstel? Hoeveel ongemak bleef er op de lange termijn over?
Daarnaast ben ik benieuwd hoe partners in dit proces hebben geholpen. Hoe heb jij als partner ondersteund? Of als je deze ervaring zelf hebt gehad, wat heeft jou het meest geholpen?
Alvast bedankt voor het delen van jullie verhalen. Ik denk dat het me enorm zal helpen om wat meer gemoedsrust te krijgen!
thewhale wijzigde dit bericht op 02-04-2025 22:43
Reden: Niet terzake doende zinnen verwijderd.
Reden: Niet terzake doende zinnen verwijderd.
9.51% gewijzigd
woensdag 2 april 2025 om 20:05
Jeetje wat aardig van je zeg, dat je je zojuist uitgescheurde vrouw niet meteen wilt belasten met je gezanik over seks. Echt, petje af. Waren er maar meer mannen zoals jij.
'Denk nou niet: "Ik ben te min, mijn leven heeft geen zin."
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
Want de kerst-klok luidt ook voor zo'n ei als jij.'
(Herman Finkers)
woensdag 2 april 2025 om 20:06
Wow, jij zegt wat ik denk.Lady*Voldemort schreef: ↑02-04-2025 20:05Jeetje wat aardig van je zeg, dat je je zojuist uitgescheurde vrouw niet meteen wilt belasten met je gezanik over seks. Echt, petje af. Waren er maar meer mannen zoals jij.
woensdag 2 april 2025 om 20:14
woensdag 2 april 2025 om 20:15
Echt, precies dit!Lady*Voldemort schreef: ↑02-04-2025 20:05Jeetje wat aardig van je zeg, dat je je zojuist uitgescheurde vrouw niet meteen wilt belasten met je gezanik over seks. Echt, petje af. Waren er maar meer mannen zoals jij.
Knap nog dat je zoveel loze tekst hebt weten te lullen om de vraag in te pakken.
Is dit nou echt het enige waar je je druk om maakt?
woensdag 2 april 2025 om 20:22
Amen.Lady*Voldemort schreef: ↑02-04-2025 20:05Jeetje wat aardig van je zeg, dat je je zojuist uitgescheurde vrouw niet meteen wilt belasten met je gezanik over seks. Echt, petje af. Waren er maar meer mannen zoals jij.
woensdag 2 april 2025 om 20:48
Ik schrik hevig van de reacties eerlijk gezegd. Ik twijfelde voor ik het verstuurde of ik zinnetje over seks had moeten schrijven. En daar heb ik blijkbaar echt een fout gemaakt.
Mijn grootste angstbeeld is dat mijn vrouw straks dusdanig incontinent is dat ze niet meer de dingen kan doen die ze zou willen doen. En dat is niet iets wat je gezellig met vrienden of familie gaat zitten bespreken. Maar op dit moment had niet het gevoel ergens met die vragen terecht te kunnen.
Van mijn part hoeft dit gesprek ook niet meer voort te gaan.
Mijn grootste angstbeeld is dat mijn vrouw straks dusdanig incontinent is dat ze niet meer de dingen kan doen die ze zou willen doen. En dat is niet iets wat je gezellig met vrienden of familie gaat zitten bespreken. Maar op dit moment had niet het gevoel ergens met die vragen terecht te kunnen.
Van mijn part hoeft dit gesprek ook niet meer voort te gaan.
woensdag 2 april 2025 om 20:51
Hoe recent is recent? Met 6 weken ongeveer is de nacontrole bij de gynaecoloog of de verloskundige, vragen over het verloop kunnen jullie daar stellen.
Ga je vrouw hier nu niet mee lastigvallen, sex is een ver van haar bed show de komende tijd. En zij heeft hier de leiding in!
En bedenk je, het is voor je vrouw lichamelijk en mentaal veel en veel zwaarder dan voor jou. Dus parkeer die hap maar, alles op z'n tijd.
Ga je vrouw hier nu niet mee lastigvallen, sex is een ver van haar bed show de komende tijd. En zij heeft hier de leiding in!
En bedenk je, het is voor je vrouw lichamelijk en mentaal veel en veel zwaarder dan voor jou. Dus parkeer die hap maar, alles op z'n tijd.
woensdag 2 april 2025 om 20:52
Zo ik wist het niet te verwoorden, maar mannen in deze positie beginnen altijd hoe trots ze zijn en hoe blij ze zijn en ontkrachten het daadna.Lady*Voldemort schreef: ↑02-04-2025 20:05Jeetje wat aardig van je zeg, dat je je zojuist uitgescheurde vrouw niet meteen wilt belasten met je gezanik over seks. Echt, petje af. Waren er maar meer mannen zoals jij.
woensdag 2 april 2025 om 20:56
De dingen kan doen die JIJ wil doen. Sorry ik word er echt niet blij van! Zelf nu zwanger en als ik er zo uitkom voel ik feilloos aan of mijn partner er zo over zou denken.. zij heeft je kind gedragen, die zorgen zijn voor later. Focus op de ondersteuning en heb geduld!TheWhale schreef: ↑02-04-2025 20:48Ik schrik hevig van de reacties eerlijk gezegd. Ik twijfelde voor ik het verstuurde of ik zinnetje over seks had moeten schrijven. En daar heb ik blijkbaar echt een fout gemaakt.
Mijn grootste angstbeeld is dat mijn vrouw straks dusdanig incontinent is dat ze niet meer de dingen kan doen die ze zou willen doen. En dat is niet iets wat je gezellig met vrienden of familie gaat zitten bespreken. Maar op dit moment had niet het gevoel ergens met die vragen terecht te kunnen.
Van mijn part hoeft dit gesprek ook niet meer voort te gaan.
woensdag 2 april 2025 om 20:57
Hoe ze gaat herstellen is natuurlijk koffiedik kijken. Ik neem aan dat je van de gyn of verloskundige gehoord hebt hoe ze de wond/hechtingen moet verzorgen? Je kan haar helpen door haar zo veel mogelijk te ontlasten en de zorg voor de kindjes op je te nemen zodat zij kan herstellen. Dat zal nog wel een behoorlijk tijdje duren. Het onderwerp seks zou ik maar even in de ijskast leggen als ik jou was… 
woensdag 2 april 2025 om 21:07
Op zich eens met al het bovenstaande, maar ik wil nog voor de vorm even meegaan in het idee dat TO zich gewoon onnoemelijk ongepast verwoord heeft:
TO: hoe herstel loopt is niet te voorspellen, maar de angst waar ze mee zit (incontinentie, problemen met lopen, niet sporten, niet fietsen etc) zijn reeele angsten en die had ik ook. Bij mij is het goed afgelopen en kon ik na een vol jaar wel weer de meeste dingen. Springen moet ik dan weer niet doen en fietsen kan alleen kleine afstanden maar dat is te overzien.
Het woord seks zou ik het komende jaar niet noemen, dat is echt te vroeg. Qua ondersteuning: niet zeuren over seks en haar veel uit handen nemen, herstel kost echt tijd en zeker tillen, bukken etc is gewoon een probleem, dus ga zelf stofzuigen en flink wat in het huishouden doen zodat ze rust krijgt en kan herstellen
TO: hoe herstel loopt is niet te voorspellen, maar de angst waar ze mee zit (incontinentie, problemen met lopen, niet sporten, niet fietsen etc) zijn reeele angsten en die had ik ook. Bij mij is het goed afgelopen en kon ik na een vol jaar wel weer de meeste dingen. Springen moet ik dan weer niet doen en fietsen kan alleen kleine afstanden maar dat is te overzien.
Het woord seks zou ik het komende jaar niet noemen, dat is echt te vroeg. Qua ondersteuning: niet zeuren over seks en haar veel uit handen nemen, herstel kost echt tijd en zeker tillen, bukken etc is gewoon een probleem, dus ga zelf stofzuigen en flink wat in het huishouden doen zodat ze rust krijgt en kan herstellen
woensdag 2 april 2025 om 21:08
Bij twijfel niet doen krijgen we als kleintjes vaak al ingepraat...zie je nu maar weer dat het je het wel degelijk sympathie had kunnen opleveren, had...TheWhale schreef: ↑02-04-2025 20:48Ik schrik hevig van de reacties eerlijk gezegd. Ik twijfelde voor ik het verstuurde of ik zinnetje over seks had moeten schrijven. En daar heb ik blijkbaar echt een fout gemaakt.
Mijn grootste angstbeeld is dat mijn vrouw straks dusdanig incontinent is dat ze niet meer de dingen kan doen die ze zou willen doen. En dat is niet iets wat je gezellig met vrienden of familie gaat zitten bespreken. Maar op dit moment had niet het gevoel ergens met die vragen terecht te kunnen.
Van mijn part hoeft dit gesprek ook niet meer voort te gaan.
woensdag 2 april 2025 om 21:10
Springen of onverwachtte bewegingen moet ik ook niet uitvoeren...en dan ben ik niet eens uitgescheurd (kleine schaafjes enkel zoals ze het noemde)florence13 schreef: ↑02-04-2025 21:07Op zich eens met al het bovenstaande, maar ik wil nog voor de vorm even meegaan in het idee dat TO zich gewoon onnoemelijk ongepast verwoord heeft:
TO: hoe herstel loopt is niet te voorspellen, maar de angst waar ze mee zit (incontinentie, problemen met lopen, niet sporten, niet fietsen etc) zijn reeele angsten en die had ik ook. Bij mij is het goed afgelopen en kon ik na een vol jaar wel weer de meeste dingen. Springen moet ik dan weer niet doen en fietsen kan alleen kleine afstanden maar dat is te overzien.
Het woord seks zou ik het komende jaar niet noemen, dat is echt te vroeg. Qua ondersteuning: niet zeuren over seks en haar veel uit handen nemen, herstel kost echt tijd en zeker tillen, bukken etc is gewoon een probleem, dus ga zelf stofzuigen en flink wat in het huishouden doen zodat ze rust krijgt en kan herstellen
woensdag 2 april 2025 om 21:13
ja hoor ik inderdaad van veel mensen uit mijn omgeving, dat dat niet perse aan de totaal ruptuur ligt.yourlocalhero schreef: ↑02-04-2025 21:10Springen of onverwachtte bewegingen moet ik ook niet uitvoeren...en dan ben ik niet eens uitgescheurd (kleine schaafjes enkel zoals ze het noemde)
Oh TO: het doet trouwens ook gewoon pijn, niet zo zeer het litteken maar gewoon die hele bekkenbodem, bij mij werd dat pas een jaar later met dus ook al een jaar fysio wat beter.
woensdag 2 april 2025 om 21:29
Hoe lang het duurde voordat seks weer mogelijk was, ben ik vergeten maar het duurde geen jaren, eerder 2 tot 3 maanden denk ik. Maar ik heb veel geluk gehad, denk ik. Pas de ochtend na de bevalling, toen ik weer in mijn eigen bed lag, hoorde ik van de kraamverzorgster dat ik een totaalruptuur had; dat stond blijkbaar in het beval-verslag. Toen dacht ik: ah, dáárom vroeg de gynaecoloog steeds zo paniekerig hoe het met me ging, en dáárom keek iedereen rond mijn bed alsof de wereld was vergaan. Zelf had ik niets in de gaten (door de endorfines denk ik, het was een natuurlijke bevalling die op het laatst werd ‘versneld’ door weeënopwekkers, waardoor de baby als een raket gelanceerd werd). Ook dacht ik: dáárom duurde dat hechten zo belachelijk lang (ik moest eigenlijk naar de OK maar het was kerst en middernacht en toen is er een arts gekomen om mij gedurende anderhalf uur te hechten).
Lang verhaal kort: die arts heeft fantastisch werk verricht, ik heb nauwelijks last gehad van de ruptuur (beetje branderig, maar ik liep al meteen weer rond) en het genas snel en mooi, in zo verre dat ik er geen klachten aan heb overgehouden. Ik kan het niet dramatischer maken dan het was. Ik ben misschien een uitzondering, maar het hóeft dus geen traumatische ervaring te zijn.
Lang verhaal kort: die arts heeft fantastisch werk verricht, ik heb nauwelijks last gehad van de ruptuur (beetje branderig, maar ik liep al meteen weer rond) en het genas snel en mooi, in zo verre dat ik er geen klachten aan heb overgehouden. Ik kan het niet dramatischer maken dan het was. Ik ben misschien een uitzondering, maar het hóeft dus geen traumatische ervaring te zijn.
woensdag 2 april 2025 om 21:35
Leuk uit de hoek willen komen met de grap van een ander?EefjeEverzwijn schreef: ↑02-04-2025 20:10Het is als de fik in je favoriete cafe. Ze hebben enorm hun best gedaan om de boel te herstellen maar het wordt nooit meer hetzelfde.
Stressed is just desserts spelled backwards
woensdag 2 april 2025 om 21:38
Whahaha ik ga stuk!!!!EefjeEverzwijn schreef: ↑02-04-2025 20:10Het is als de fik in je favoriete cafe. Ze hebben enorm hun best gedaan om de boel te herstellen maar het wordt nooit meer hetzelfde.
woensdag 2 april 2025 om 21:41
woensdag 2 april 2025 om 21:51
Bedankt voor de nog wat verhalen die gekomen zijn waar ik iets mee kan.
Misschien komt het meer uit het feit van. En waar mag ik terecht met mijn vragen? Ik wist even niet waar ik dit kwijt kon. Want de verloskundige is er toch voor de vrouw en niet voor mij. En je voelt je toch altijd aan de zijlijn staan. Terwijl je wel graag wil helpen.
Ik mijn interne filter gewoon had aan moeten laten staan.
Die les is nu wel weer (hard) geleerd...yourlocalhero schreef: ↑02-04-2025 21:08Bij twijfel niet doen krijgen we als kleintjes vaak al ingepraat...zie je nu maar weer dat het je het wel degelijk sympathie had kunnen opleveren, had...
Ik merk echt wel dat dit echt als ongepast is waarvoor nog mijn excuus.florence13 schreef: ↑02-04-2025 21:07Op zich eens met al het bovenstaande, maar ik wil nog voor de vorm even meegaan in het idee dat TO zich gewoon onnoemelijk ongepast verwoord heeft:
Misschien komt het meer uit het feit van. En waar mag ik terecht met mijn vragen? Ik wist even niet waar ik dit kwijt kon. Want de verloskundige is er toch voor de vrouw en niet voor mij. En je voelt je toch altijd aan de zijlijn staan. Terwijl je wel graag wil helpen.
Ik mijn interne filter gewoon had aan moeten laten staan.
woensdag 2 april 2025 om 22:08
als je wil helpen: mijn ervaring is dat mannen er te makkelijk over denken: effe bevallen en dan is het klaar. Maar dat lichaam van de vrouw in kwestie is nog helemaal niet klaar, dat is echt nog serieus herstellende, ook zonder totaal ruptuur. Maar met totaal ruptuur natuurlijk alleen nog maar meer. De zorgen die jij hebt had ik ook (ik ben vrouw) en heb me ook afgevraagd: komt dit ook weer goed, kan ik straks wel voor mijn kind zorgen als ik mijn man geen verlof meer heeft, kan ik straks nog wel naar de supermarkt lopen en boodschappen tillen, hoe zit het met continentie? Het is fijn als je die zorgen ergens kwijt kunt, als je dat bespreek baar kunt maken en je niet een man daar hebt zitten die roept 'ah, ja vrouwen problemen, zal ik je moeder even voor je bellen?'. Dus naast fysiek ontlasten (dus even zorgen dat je een groot deel van het huishouden op je neemt) ook het bespreekbaar maken en houden. Ook samen leuke dingen doen die wel kunnen, dus niet denken: ik val haar niet lastig dus ik ga met mijn eigen vrienden op stap (wat natuurlijk ook op zijn tijd moet en mag) maar ook het thuis gezellig maken.TheWhale schreef: ↑02-04-2025 21:51Bedankt voor de nog wat verhalen die gekomen zijn waar ik iets mee kan.
Die les is nu wel weer (hard) geleerd...
Ik merk echt wel dat dit echt als ongepast is waarvoor nog mijn excuus.
Misschien komt het meer uit het feit van. En waar mag ik terecht met mijn vragen? Ik wist even niet waar ik dit kwijt kon. Want de verloskundige is er toch voor de vrouw en niet voor mij. En je voelt je toch altijd aan de zijlijn staan. Terwijl je wel graag wil helpen.
Ik mijn interne filter gewoon had aan moeten laten staan.
Hoe het verloopt weet ik natuurlijk niet, een poster hierboven was met een paar maanden hersteld, en dat kan met jouw vrouw ook, bij mij duurde het een jaar, en dat kan ook gewoon gebeuren. Is toch een kwestie van afwachten.
Om te kunnen reageren moet je ingelogd zijn
Al een account? Log dan hier in
