Gezondheid
alle pijlers
Trombose en dan
vrijdag 30 april 2010 om 19:29
Hallo,
Ik ben een vrouw van 39 en heb recent een longembolie gehad en een trombosebeen.
Inmiddels ben ik weer redelijk in shape maar ik merk toch dat ik psychologisch ook een klap heb gekregen. Ook vraag ik me af wat er toch met mijn lichaam gebeurt, nooit ziek en dan ineens dit. Ik worstel er nogal mee en ben ook wel bang.
Zijn er meer mensen die een longembolie hebben gehad en/of een trombosebeen. Hoe ben jij er mee omgegaan en wat merk je aan jezelf. Ben je veranderd, lichamelijk en geestelijk.
Thanks alvast
Carla
Ik ben een vrouw van 39 en heb recent een longembolie gehad en een trombosebeen.
Inmiddels ben ik weer redelijk in shape maar ik merk toch dat ik psychologisch ook een klap heb gekregen. Ook vraag ik me af wat er toch met mijn lichaam gebeurt, nooit ziek en dan ineens dit. Ik worstel er nogal mee en ben ook wel bang.
Zijn er meer mensen die een longembolie hebben gehad en/of een trombosebeen. Hoe ben jij er mee omgegaan en wat merk je aan jezelf. Ben je veranderd, lichamelijk en geestelijk.
Thanks alvast
Carla
vrijdag 30 april 2010 om 20:25
Mijn trombusje schoot in m'n hersenen ergens vast twee dagen voor m'n veertigste verjaardag. Gevolg sterk verminderde kracht rechts en sloom praten. Na twee jaar voor 95 procent hersteld. Ik ben geestelijk stabieler geworden. Pluk meer iedere dag. Bij vermoeidheid komen de restjes beter naar voren en dan baal ik wel eens, maar gelijk gaat de knop weer om en ben ik blij dat het zo is afgelopen. Bang voor herhaling ben ik geen moment geweest. Mijn pillen doen z'n werk. De enige fearfactor is hoofdpijn. Voor de beroerte had ik migraine-achtige aanvallen, maar welke vrouw heeft geen hoofdpijn rond haar cyclus. Nu nooit meer en als het dan een beetje dreigt krijg ik wel eens de kriebels ,maar als hoofdpijn met een simpel paracetemolletje helemaal over is ben ik weer gerust. Oftewel mijn glas is altijd halfvol, maar daar kan ik weinig aan doen. Da's gewoon een prettige karaktertrek.
vrijdag 30 april 2010 om 21:28
Meds: Yep alles weggestreept, nooit gerookt en de pil heb ik wel gebruikt al jaren, overgewicht is er niet. Alleen erfelijkheid zou nog een oorzaak kunnen zijn.
Wat ik er gebeurt is zou is na aanleiding van en ski-ongeluk gekomen kunnen zijn, had "alleen" kneuzingen.
Tjuny. Wat goed dat je positief bent. Echter mag ik na een half jaar weer stoppen met de bloedverdunners, fijn dus maar ook weer angstig. Wat is dan aanleiding geweest?
Wat ik er gebeurt is zou is na aanleiding van en ski-ongeluk gekomen kunnen zijn, had "alleen" kneuzingen.
Tjuny. Wat goed dat je positief bent. Echter mag ik na een half jaar weer stoppen met de bloedverdunners, fijn dus maar ook weer angstig. Wat is dan aanleiding geweest?
vrijdag 30 april 2010 om 21:28
Ik heb in 2006 ook een longembolie gehad. Oorzaak ook nooit duidelijk geweest. Ik weet nu dat het zomaar kan gebeuren. maar het hoeft niet. Ik ben het eens met Meds en Tjuni. Probeer de dag te plukken. Niemand weet precies wat er kan gebeuren.
Maar ik begrijp die schrik wel hoor, en dat moet slijten.
Maar ik begrijp die schrik wel hoor, en dat moet slijten.
vrijdag 30 april 2010 om 21:34
hoi!
mn proppertje zat in mn knieholte en is een dag of 3 afgedaan door de vervangende huisarts als : overbelasting spieren.
Ik moet erbij zeggen ; ik was 21 jaar jong, sportte volop (en nu nog steeds), had geen rood gloeiend, glanzend been. Behoorde niet bij de risicogroep, iig in de minimalistische : want ik slikte wel de pil. Affijn, volop narigheid en vooral : weinig vertrouwen in mn lichaam meer...
Ik ben onder begeleiding van gespecialiseerde fysiotherapeuten weer gaan bewegen na een half jaar en had controles bij de internist. Dat vond ik erg prettig. Ook mn huisarts is regelmatig langs gekomen en opzich excuses aangeboden voor het onvoldoende adequate handelen van zn collega. Inmiddels ben ik 33 en vertrouw mn benen nooit meer echt volledig. Voorbeeld : vind het geweldig om in pretparken en op kermissen in stoere attracties te gaan met veeeeeel G krachten, mwja.. de laatste keer dat ik dat deed zat ik s nachts bij de HAP voor heparine omdat mn been weer mega dik werd... Balen, maar goed, dat weet ik nu... Ik ben gewoon alerter geworden rondom mn gezondheid en mn benen.
Nu : ik loop hard 2,3 keer in de week, sport in teamverband en als ik lang ga reizen doe ik mn steunkous weer aan.
Heel veel succes met alles, Carla!
mn proppertje zat in mn knieholte en is een dag of 3 afgedaan door de vervangende huisarts als : overbelasting spieren.
Ik moet erbij zeggen ; ik was 21 jaar jong, sportte volop (en nu nog steeds), had geen rood gloeiend, glanzend been. Behoorde niet bij de risicogroep, iig in de minimalistische : want ik slikte wel de pil. Affijn, volop narigheid en vooral : weinig vertrouwen in mn lichaam meer...
Ik ben onder begeleiding van gespecialiseerde fysiotherapeuten weer gaan bewegen na een half jaar en had controles bij de internist. Dat vond ik erg prettig. Ook mn huisarts is regelmatig langs gekomen en opzich excuses aangeboden voor het onvoldoende adequate handelen van zn collega. Inmiddels ben ik 33 en vertrouw mn benen nooit meer echt volledig. Voorbeeld : vind het geweldig om in pretparken en op kermissen in stoere attracties te gaan met veeeeeel G krachten, mwja.. de laatste keer dat ik dat deed zat ik s nachts bij de HAP voor heparine omdat mn been weer mega dik werd... Balen, maar goed, dat weet ik nu... Ik ben gewoon alerter geworden rondom mn gezondheid en mn benen.
Nu : ik loop hard 2,3 keer in de week, sport in teamverband en als ik lang ga reizen doe ik mn steunkous weer aan.
Heel veel succes met alles, Carla!
vrijdag 30 april 2010 om 21:37
zaterdag 1 mei 2010 om 13:41
Begrijp ik uit je verhaal dat je wel de pil nog slikt? De pil is een zeer grote risicofactor. En zeker naarmate je ouder wordt.
Ik heb een trombose arm gehad en moest toen direct met de pil stoppen (al bleek de oorzaak achteraf niet in de pil te zitten en zelfs toen mocht ik hem niet meer gaan gebruiken).
Destijds heb ik een heleboel onderzoeken gehad (ook getest op veel stollingsafwijkingen en erfelijkheidsonderzoek). Heb jij dat niet gehad?
Ik heb een trombose arm gehad en moest toen direct met de pil stoppen (al bleek de oorzaak achteraf niet in de pil te zitten en zelfs toen mocht ik hem niet meer gaan gebruiken).
Destijds heb ik een heleboel onderzoeken gehad (ook getest op veel stollingsafwijkingen en erfelijkheidsonderzoek). Heb jij dat niet gehad?
zaterdag 1 mei 2010 om 23:49
Ik ben 27, was ook altijd gezond en heb vorig jaar juni trombose gekregen na een knieoperatie. Slikte de pil, bleek achteraf gezien factor V leiden te hebben, dus door een combinatie van factoren, waardoor ik trombose kreeg.
Gelukkig werkte de antistolling snel, werd mijn been snel dunner (mocht na 3 maanden al stoppen) en heb ik daarna vrij weinig last gehad van de trombose, alleen heeft het destijds wel het herstel van mijn knie in de weg gezeten...daardoor duurde dat super lang.
Ik ben nu bijna een jaar verder en draag alleen nog de steunkous, dat is het enige waar ik zo nu en dan van baal, helemaal nu met het mooie weer is het weer even slikken. Hopelijk kan ik daar over een jaar ook mee stoppen.
Sporten doe ik ook weer normaal etc.
Het zal altijd wel een belangrijk aandachtspunt blijven, bv met lange vliegreizen en ook als ik ooit zwanger zou willen worden. Vorig jaar baalde ik echt heel erg van die trombose, maar ik probeer mij er nu zo min mogelijk druk om te maken. Het is nu gewoon een deel van mij. Ik maak mij meer druk om mijn knie waarmee het nog steeds niet lekker gaat.
Tibbey, hoe kan het dat je na die achtbanen dan weer een dik been krijgt? Zelf ben ik ook pretparkfan, nog niet naar pretpark geweest sinds trombose, maar als dat kan gebeuren...
Sterkte Carla met alles!
Gelukkig werkte de antistolling snel, werd mijn been snel dunner (mocht na 3 maanden al stoppen) en heb ik daarna vrij weinig last gehad van de trombose, alleen heeft het destijds wel het herstel van mijn knie in de weg gezeten...daardoor duurde dat super lang.
Ik ben nu bijna een jaar verder en draag alleen nog de steunkous, dat is het enige waar ik zo nu en dan van baal, helemaal nu met het mooie weer is het weer even slikken. Hopelijk kan ik daar over een jaar ook mee stoppen.
Sporten doe ik ook weer normaal etc.
Het zal altijd wel een belangrijk aandachtspunt blijven, bv met lange vliegreizen en ook als ik ooit zwanger zou willen worden. Vorig jaar baalde ik echt heel erg van die trombose, maar ik probeer mij er nu zo min mogelijk druk om te maken. Het is nu gewoon een deel van mij. Ik maak mij meer druk om mijn knie waarmee het nog steeds niet lekker gaat.
Tibbey, hoe kan het dat je na die achtbanen dan weer een dik been krijgt? Zelf ben ik ook pretparkfan, nog niet naar pretpark geweest sinds trombose, maar als dat kan gebeuren...
Sterkte Carla met alles!
dinsdag 4 mei 2010 om 23:18
6 jaar geleden (toen was ik 20) werd er bij mij een trombosebeen gediagnosticeerd. Toen ik al maanden klachten had... Helaas zijn ze er bij mij vrij laat achter gekomen waardoor en wat klepschade in mijn been is ontstaan. Heb 6 maanden acenocoumarol geslikt en mag geen hormonale anticonceptie meer gebruiken daar er bij mij ook een (erfelijke) stollingsafwijking is gevonden: Factor V Leiden.
De normale therapietijd van het dragen van de steunkous is 2 jaar. Maar ik draag hem nog steeds. Het voelt fijner en mijn been heeft die ondersteuning nodig...
Ook blijft mijn rechterbeen anders van kleur (na het douchen vooral duidelijk) en is het been sneller moe..
Toch beetje posttrombotischsyndroom verhaal denk ik.
De normale therapietijd van het dragen van de steunkous is 2 jaar. Maar ik draag hem nog steeds. Het voelt fijner en mijn been heeft die ondersteuning nodig...
Ook blijft mijn rechterbeen anders van kleur (na het douchen vooral duidelijk) en is het been sneller moe..
Toch beetje posttrombotischsyndroom verhaal denk ik.
vrijdag 7 mei 2010 om 10:20
@suz10
mij is uitgelegd dat je lichaam erg veel G kracht te verduren krijgt en je aders dicht gedrukt worden, ook al zijn het maar korte momenten, bij mij bleef toen een ader weer dicht 'geplakt' zitten... In een achtbaan wordt een gevoel van sensatie opgewekt door snel veranderende g-krachten. Een versnelling omhoog (bijvoorbeeld als je wordt afgeschoten) zorgt ervoor dat de totale g-krachten groter worden; je voelt dat je in je stoel wordt gedrukt. Een versnelling omlaag (bijvoorbeeld tijdens een snelle val) zorgt voor een verminderde g-kracht waardoor je in extreme gevallen zelfs gaat zweven.
Er zijn regels opgesteld die aangeven hoeveel g-krachten een bezoeker van een attractie mag ervaren tijdens een rit in een achtbaan. 5,2g is het maximum, met als voorwaarde dat deze kracht langzaam wordt opgebouwd en dat de kracht verticaal op het lichaam werkt zodat het hoofd in de rugwervel gedrukt wordt. Bij 5g is de totale kracht op een lichaam vijf keer zo groot als de normale kracht door de zwaartekracht: het voelt alsof vijf keer het eigen gewicht gedragen moet worden.
Dit is ook de reden dat een piloot die zijn vliegtuig met vol gas en met z'n stuurknuppel in de buik in een looping omhoog (dus achterover) brengt, zijn - eventueel - openstaande mond tijdens die looping niet meer dicht zal kunnen krijgen.
mij is uitgelegd dat je lichaam erg veel G kracht te verduren krijgt en je aders dicht gedrukt worden, ook al zijn het maar korte momenten, bij mij bleef toen een ader weer dicht 'geplakt' zitten... In een achtbaan wordt een gevoel van sensatie opgewekt door snel veranderende g-krachten. Een versnelling omhoog (bijvoorbeeld als je wordt afgeschoten) zorgt ervoor dat de totale g-krachten groter worden; je voelt dat je in je stoel wordt gedrukt. Een versnelling omlaag (bijvoorbeeld tijdens een snelle val) zorgt voor een verminderde g-kracht waardoor je in extreme gevallen zelfs gaat zweven.
Er zijn regels opgesteld die aangeven hoeveel g-krachten een bezoeker van een attractie mag ervaren tijdens een rit in een achtbaan. 5,2g is het maximum, met als voorwaarde dat deze kracht langzaam wordt opgebouwd en dat de kracht verticaal op het lichaam werkt zodat het hoofd in de rugwervel gedrukt wordt. Bij 5g is de totale kracht op een lichaam vijf keer zo groot als de normale kracht door de zwaartekracht: het voelt alsof vijf keer het eigen gewicht gedragen moet worden.
Dit is ook de reden dat een piloot die zijn vliegtuig met vol gas en met z'n stuurknuppel in de buik in een looping omhoog (dus achterover) brengt, zijn - eventueel - openstaande mond tijdens die looping niet meer dicht zal kunnen krijgen.
