Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 om 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
dinsdag 6 augustus 2019 om 17:39
Ach PW, ik wil je zo graag een knuffel geven. Het lijkt me heel lastig om stil te staan bij vandaag, nog emotioneler en zwaarder dan de andere dagen. Ik vind het mooi om te lezen dat je met je ouders uit eten gaat, vooral als voortzetting van de traditie die jij en Edwin hadden, om jullie liefde voor elkaar te vieren - een mooie traditie om in stand te houden. Ik vind het mooi om te zien hoe jij hier mee omgaat, ondanks het verdriet en gemis.
Neem je vrijdag iemand mee naar het gesprek met de arts? Of wil je liever alleen gaan? Zie je tegen het gesprek op?
Neem je vrijdag iemand mee naar het gesprek met de arts? Of wil je liever alleen gaan? Zie je tegen het gesprek op?
In this mad house we must all survive
dinsdag 6 augustus 2019 om 22:56
Vandaag was een moeilijke dag, de dag dat we 3 jaar samen zouden zijn. Ik ben vanochtend naar de begraafplaats gereden waar ooit Edwin zijn moeder begraven lag. Edwin heeft mij daar 1 x mee naartoe genomen en ik ben er daarna nog een paar x geweest toen Edwin ziek was. Het was raar om daar te zijn, nu Edwin er zelf ook niet meer is. Ik ben daarna naar de plek gereden waar we hebben geluncht en foto’s hebben gemaakt bij onze bruiloft. Zij verbouwen en verkopen ook bloemen. Ik kreeg op deze dag (en mijn verjaardag en Valentijnsdag) altijd rode rozen van Edwin. Dus ik ben daar vanochtend naartoe gereden om een bosje rode rozen voor mezelf te kopen. Het kaartje wat ik vorig jaar kreeg van Edwin had ik nog bewaard, dus die heb ik ook aan de rozen gehangen. Zo is het net zoals het eigenlijk had horen zijn en alsof Edwin er alsnog een beetje bij is vandaag.
Vanavond mijn ouders mee uit eten genomen, dat wil ik er wel inhouden om op een dag zoals vandaag uit eten te gaan. Maar toen ik daarna thuis was heb ik wel in mezelf lopen vloeken van ‘%#!¥*% ik had daar met jou moeten zitten!!’
Vooral vandaag is ook maar weer pijnlijk duidelijk dat Edwin er niet meer is. Ik vraag me wel eens af waar hij nu zou zijn, of hij überhaupt nog ergens is of dat er helemaal niets is na de dood.
Ik zou ook zo graag met Edwin willen napraten. Ik wil hem alles vertellen over wat er gebeurd is, hoe ik het beleefd heb en ik wil weten hoe Edwin het beleefd heeft, wat hij meegekregen heeft en wat niet. Alsof we een verschrikkelijk nare periode gehad hebben en vanaf nu weer verder gaan van waar we gebleven waren. Zo onwerkelijk.
Ik denk dat ik vrijdag alleen naar dat gesprek ga. Ben wel van plan om het gesprek op te nemen, kan ik het altijd nog terugluisteren of laten luisteren aan mijn ouders en schoonzus. Ik kijk juist heel erg uit naar dat gesprek. Ik heb die arts altijd een griezel gevonden. Elke keer als ik hem zag sloeg de schrik me om het hart en dacht ik: ‘met welk slecht nieuws zal hij nou weer komen?’ Nu achteraf wil ik alles van hem weten, hoe die arts er zelf over dacht. In de laatste paar dagen van Edwin’s leven was deze arts er niet dus misschien denkt hij er wel anders over dan de arts die we gezien hebben. En vooral nu achteraf vind ik alles interessant en wil ik meer weten over (long)kanker en wil ik precies weten wat er met Edwin gebeurd is.
Vanavond mijn ouders mee uit eten genomen, dat wil ik er wel inhouden om op een dag zoals vandaag uit eten te gaan. Maar toen ik daarna thuis was heb ik wel in mezelf lopen vloeken van ‘%#!¥*% ik had daar met jou moeten zitten!!’
Vooral vandaag is ook maar weer pijnlijk duidelijk dat Edwin er niet meer is. Ik vraag me wel eens af waar hij nu zou zijn, of hij überhaupt nog ergens is of dat er helemaal niets is na de dood.
Ik zou ook zo graag met Edwin willen napraten. Ik wil hem alles vertellen over wat er gebeurd is, hoe ik het beleefd heb en ik wil weten hoe Edwin het beleefd heeft, wat hij meegekregen heeft en wat niet. Alsof we een verschrikkelijk nare periode gehad hebben en vanaf nu weer verder gaan van waar we gebleven waren. Zo onwerkelijk.
Ik denk dat ik vrijdag alleen naar dat gesprek ga. Ben wel van plan om het gesprek op te nemen, kan ik het altijd nog terugluisteren of laten luisteren aan mijn ouders en schoonzus. Ik kijk juist heel erg uit naar dat gesprek. Ik heb die arts altijd een griezel gevonden. Elke keer als ik hem zag sloeg de schrik me om het hart en dacht ik: ‘met welk slecht nieuws zal hij nou weer komen?’ Nu achteraf wil ik alles van hem weten, hoe die arts er zelf over dacht. In de laatste paar dagen van Edwin’s leven was deze arts er niet dus misschien denkt hij er wel anders over dan de arts die we gezien hebben. En vooral nu achteraf vind ik alles interessant en wil ik meer weten over (long)kanker en wil ik precies weten wat er met Edwin gebeurd is.
woensdag 7 augustus 2019 om 00:00
Het klinkt gek, maar ik ga je toch feliciteren met jullie 3-jarig samen zijn. Want ook al is Edwin niet meer levend op deze wereld, is hij toch in jouw leven. Nu al 3 jaar 
Een vriendin van mij heeft heel veel gehad aan het gesprek met de arts na het overlijden van haar man. Ik hoop dat dat voor jou ook het geval zal zijn.
Een vriendin van mij heeft heel veel gehad aan het gesprek met de arts na het overlijden van haar man. Ik hoop dat dat voor jou ook het geval zal zijn.
woensdag 7 augustus 2019 om 13:59
Ach Pink, dit was zo’n “1e bijzondere dag zonder Edwin”, zo zullen er nog veel extra emotionele dagen volgen zoals bijv kerst en verjaardagen.
Doe ajb rustig aan met werken, kopje thee drinken is prima om te beginnen, volg je gevoel. Alles is nog maar zo kort geleden.
Goed dat je een afsluitend gesprek hebt met de oorspronkelijke behandelaar.
Doe ajb rustig aan met werken, kopje thee drinken is prima om te beginnen, volg je gevoel. Alles is nog maar zo kort geleden.
Goed dat je een afsluitend gesprek hebt met de oorspronkelijke behandelaar.
woensdag 7 augustus 2019 om 17:09
... en zomaar willekeurige dagen. Ik heb hard in de Hema staan te huilen met een stuk marsepein in mijn handen: ik kocht altijd de eerste marsepein voor mijn moeder, zij voor mij de eerste aardbeien (20 jaar geleden, toen je ze nog niet het hele jaar door had).
En dat hoefde nu niet meer, want ik had niemand meer om het voor te kopen.
Een willekeurige vrouw heeft me getroost en mijn verhaal tussen het snikken door aangehoord. Ik ben haar daar nog steeds dankbaar voor.
En de bergetappes bij de Tour, die vond mijn vader altijd zo eng, met die afgronden en zoveel mensen die in de weg liepen..
verdrietige, maar toch ook mooie herinneringen.
Ik heb geen wespentaille, ik heb een bijenrompje
woensdag 7 augustus 2019 om 18:37
Neem de tijd, en zeker niet te snel te veel weer gaan werken. Veel sterkte en hopelijk ook rust voor jou komende tijd.
woensdag 7 augustus 2019 om 19:23
Zo is er toch maar één, zoals onze Pink. De traditie van haar man verderzetten. Zelf dat bosje bloemen kopen, nu die arme schat dat niet meer kan. Met een 'tweedehands'kaartje eraan, maar wel eentje waarop hij zelf iets zal geschreven hebben.
Ondanks dat de dood jullie heeft gescheiden, kijk jij die verdomde dood recht in de ogen met een strijdvaardige blik van: je hebt hem dan wel van me afgenomen, vieze Dood, maar zulke tradities die roei zelfs jij niet uit!'
Pure liefde. En dat kaartje is voor jou een juweel geworden dat je nooit gaat wegdoen, daar ben ik zeker van.
Pink, ik heb echt héééééééél diep respect voor jou!
vanwege Mammezel
Ondanks dat de dood jullie heeft gescheiden, kijk jij die verdomde dood recht in de ogen met een strijdvaardige blik van: je hebt hem dan wel van me afgenomen, vieze Dood, maar zulke tradities die roei zelfs jij niet uit!'
Pure liefde. En dat kaartje is voor jou een juweel geworden dat je nooit gaat wegdoen, daar ben ik zeker van.
Pink, ik heb echt héééééééél diep respect voor jou!
vanwege Mammezel
anoniem_653cd36ee8f8d wijzigde dit bericht op 07-08-2019 19:39
53.50% gewijzigd
woensdag 7 augustus 2019 om 19:27
Er zullen nog veel van dit soort bijzondere dagen komen ; geuren, plekken ed en je opeens overmant wordt door verdriet. Heel naar en je ontkomt er niet aan. Ik vind dat je het knap doet, hoe je ruimte neemt voor je verdriet maar ook afleiding zoekt.
Ik weet nog dat ik soms als ik ergens was ik dacht hem te zien. Dan sloeg mn hart om en werd ik zó blij. Totdat je je dan realiseerde dat het iemand anders was, dat dat natuurlijk niet kon en dat kon me dan ook zo enorm over mannen de teleurstelling en het verdriet.
Rouwen is zo enorm zwaar. Je wordt weer gelukkig ook al voelt dat nu niet zo. En ergens wil je ook niet dat het leven zo maar doordraait. Toch is de tijd je belangrijkste bezit. Het komt weer goed meid, je gaat weer gelukkig worden alleen nu voor een langere tijd nog niet.
Neem je tijd
Ik weet nog dat ik soms als ik ergens was ik dacht hem te zien. Dan sloeg mn hart om en werd ik zó blij. Totdat je je dan realiseerde dat het iemand anders was, dat dat natuurlijk niet kon en dat kon me dan ook zo enorm over mannen de teleurstelling en het verdriet.
Rouwen is zo enorm zwaar. Je wordt weer gelukkig ook al voelt dat nu niet zo. En ergens wil je ook niet dat het leven zo maar doordraait. Toch is de tijd je belangrijkste bezit. Het komt weer goed meid, je gaat weer gelukkig worden alleen nu voor een langere tijd nog niet.
Neem je tijd
anoniem_370132 wijzigde dit bericht op 08-08-2019 08:22
Reden: Deel weggehaald ivm herkenbaar
Reden: Deel weggehaald ivm herkenbaar
17.99% gewijzigd
woensdag 7 augustus 2019 om 19:54
Denk dat het een goed idee is om het gesprek op te nemen. Weet je ook hoe je ouders en schoonzus er tegenover staan om het eventueel te beluisteren? Kan misschien verhelderend zijn, maar misschien ook confronterend? Sorry als ik het verkeerd zeg.
Heel veel sterkte, PW.
Een voor Himalaya, Nienkejj en Monti
Heel veel sterkte, PW.
Een
voor Himalaya, Nienkejj en Monti
In this mad house we must all survive
woensdag 7 augustus 2019 om 21:13
Aan alle sterke dames met een diep (misschien verwerkt, maar toch) verdriet die hier meeschrijven: chapeau. En moge Pink veel aan jullie verhalen hebben. Ze zal het misschien nu nog niet geloven, maar dat zal bij jullie ook het geval zijn geweest als anderen dat tegen jullie zegden.
Monti, mooi verhaal!
Monti, mooi verhaal!
woensdag 7 augustus 2019 om 23:08
Ik ben vandaag naar het werk geweest! Ik zag er wel tegenop, maar vond het eigenlijk wel even fijn dat ik er was. Sommigen wisten zich geen houding aan te nemen, andere waren weer heel erg lief. Na 4 uur was ik het zat en ben ik naar huis gegaan. Heb ook niet heel veel gedaan nog, mail weggewerkt, had meer dan 7100 ongelezen emails! Er ligt behoorlijk wat werk, waar mijn collega’s allemaal niet aan toe gekomen zijn. Ik zal de komende periode op de achtergrond alle administratieve dingen weer gaan bijwerken, geen mails, geen telefoontjes en geen contact met klanten nog, dus dat is wel fijn.
Ik heb vanmiddag de urn besteld! Ik ben heel benieuwd hoe hij er in het echt uitziet, online ziet hij er heel mooi uit, in de vorm van een vogel. Ik heb deze urn samen met Edwin uitgezocht, fijn dat hij ook weet welke urn het geworden is. Ik heb op zijn sterfbed nog tegen hem gezegd dat ik deze urn zou gaan bestellen.
En daarnaast heb ik me aangemeld als vrijwilliger bij het KWF voor collectant. Voordat Edwin naar het revalidatiecentrum ging wilde ik me al aanmelden, maar omdat de collecte week in september is wist ik niet hoe het met Edwin zou gaan dan. Stel dat Edwin dan op zijn sterfbed zou liggen, dan zou ik niet gaan collecteren natuurlijk. Maar nu Edwin al overleden is, heb ik er wel tijd voor. Ik hoop niet dat ik te laat ben met inschrijven, het voelt wel heel goed om me hiervoor nuttig te kunnen maken. Edwin heeft er niets meer aan, maar toch doe ik dit een beetje voor hem.
Coetje, ja ik heb de vragen in mijn notities op mijn telefoon staan, zo vergeet ik ze niet!
Zijdehoentje, mijn ouders en schoonzus hebben zelf gevraagd of ik wil dat ze meegaan met het gesprek dus zij zijn ook wel heel benieuwd naar wat de arts te zeggen heeft. Maar ik ga er liever alleen naartoe.
Himalaya, nienkejj en Monti, dank jullie wel voor jullie verhaal. Vind fijn om zulle verhalen te lezen, ook al is het nog zo verdrietig allemaal.
Ik heb vanmiddag de urn besteld! Ik ben heel benieuwd hoe hij er in het echt uitziet, online ziet hij er heel mooi uit, in de vorm van een vogel. Ik heb deze urn samen met Edwin uitgezocht, fijn dat hij ook weet welke urn het geworden is. Ik heb op zijn sterfbed nog tegen hem gezegd dat ik deze urn zou gaan bestellen.
En daarnaast heb ik me aangemeld als vrijwilliger bij het KWF voor collectant. Voordat Edwin naar het revalidatiecentrum ging wilde ik me al aanmelden, maar omdat de collecte week in september is wist ik niet hoe het met Edwin zou gaan dan. Stel dat Edwin dan op zijn sterfbed zou liggen, dan zou ik niet gaan collecteren natuurlijk. Maar nu Edwin al overleden is, heb ik er wel tijd voor. Ik hoop niet dat ik te laat ben met inschrijven, het voelt wel heel goed om me hiervoor nuttig te kunnen maken. Edwin heeft er niets meer aan, maar toch doe ik dit een beetje voor hem.
Coetje, ja ik heb de vragen in mijn notities op mijn telefoon staan, zo vergeet ik ze niet!
Zijdehoentje, mijn ouders en schoonzus hebben zelf gevraagd of ik wil dat ze meegaan met het gesprek dus zij zijn ook wel heel benieuwd naar wat de arts te zeggen heeft. Maar ik ga er liever alleen naartoe.
Himalaya, nienkejj en Monti, dank jullie wel voor jullie verhaal. Vind fijn om zulle verhalen te lezen, ook al is het nog zo verdrietig allemaal.
donderdag 8 augustus 2019 om 07:55
Ik vind het knap hoe je het allemaal doet. Hoe je nu verder gaat, zonder jezelf uit het oog te verliezen en telkens met Edwin in gedachten bij je.
Begrijpelijk dat ze het opgenomen gesprek van de arts willen beluisteren; en ook dat je liever alleen wil gaan. (Sorry dat ik zoveel vragen stel, het is niet bedoeld om je terecht te wijzen.)
Begrijpelijk dat ze het opgenomen gesprek van de arts willen beluisteren; en ook dat je liever alleen wil gaan. (Sorry dat ik zoveel vragen stel, het is niet bedoeld om je terecht te wijzen.)
In this mad house we must all survive
donderdag 8 augustus 2019 om 08:15
Lieve Pink,wat goed dat je gaat collecteren,ik loop dit jaar ook weer mee voor het kwf (en de harststichting)
Soms is het best emotioneel als mensen hun verhaal tegen je gaan vertellen,aan de andere kant voelt het dan goed dat je even kunt luisteren en je een kleine bijdrage levert aan meer geld voor meer onderzoek!
Goed dat je je vragen hebt genoteerd voor het gesprek van morgen,ik hoop dat het je wat rust kan brengen als je antwoorden krijgt.
Soms is het best emotioneel als mensen hun verhaal tegen je gaan vertellen,aan de andere kant voelt het dan goed dat je even kunt luisteren en je een kleine bijdrage levert aan meer geld voor meer onderzoek!
Goed dat je je vragen hebt genoteerd voor het gesprek van morgen,ik hoop dat het je wat rust kan brengen als je antwoorden krijgt.
donderdag 8 augustus 2019 om 16:29
Nou meisje. Gister je verhaal gelezen.
Wat een nachtmerrie zijn jullie in beland. Wat ontzettend erg dat je je lieve maatje nu kwijt bent. Wat erg dat hij zo heeft moeten lijden en dat je hem zomaar hebt moeten laten gaan. Gewoon wat kut allemaal, wat oneerlijk. Jullie verdienden dit niet. Niemand verdient dit.
Ik wil je alle goeds wensen voor elke nieuwe dag en elke nacht die nog komen gaan zonder je grote liefde aan je zijde. Ik geloof er ook niet in, toch hoop ik wel dat hij ergens over je waakt en je de kracht zal geven om door te gaan. Dikke knuffel
Wat een nachtmerrie zijn jullie in beland. Wat ontzettend erg dat je je lieve maatje nu kwijt bent. Wat erg dat hij zo heeft moeten lijden en dat je hem zomaar hebt moeten laten gaan. Gewoon wat kut allemaal, wat oneerlijk. Jullie verdienden dit niet. Niemand verdient dit.
Ik wil je alle goeds wensen voor elke nieuwe dag en elke nacht die nog komen gaan zonder je grote liefde aan je zijde. Ik geloof er ook niet in, toch hoop ik wel dat hij ergens over je waakt en je de kracht zal geven om door te gaan. Dikke knuffel
vrijdag 9 augustus 2019 om 10:57
Ik hoop dat het allemaal niet te pijnlijk gaat zijn wat de dokter je gaat vertellen.
Ik vraag me af of ik het allemaal zou willen weten en - kritisch als ik ben - ze vertellen een mens toch wat ze willen. Of zie ik dat verkeerd?
Maar iedereen is anders, dus als met de dokter spreken je een goed gevoel geeft, dan neemt niemand dat meer af.
Ook ik denk aan je!
Ik vraag me af of ik het allemaal zou willen weten en - kritisch als ik ben - ze vertellen een mens toch wat ze willen. Of zie ik dat verkeerd?
Maar iedereen is anders, dus als met de dokter spreken je een goed gevoel geeft, dan neemt niemand dat meer af.
Ook ik denk aan je!
anoniem_653cd36ee8f8d wijzigde dit bericht op 09-08-2019 11:53
3.41% gewijzigd
vrijdag 9 augustus 2019 om 13:56
Succes vandaag bij het gesprek Pink.
Toen ik een dergelijk gesprek had na het overlijden van mijn vader vond ik de arts vooral een flapdrol en had ik de neiging gillend weg te rennen uit de kamer en iedereen in de wachtkamer aan te raden hetzelfde te doen, of hem een flinke tets voor zijn hoofd te verkopen. Ik hoop dat jouw gesprek vandaag beter gaat, en dat je er niet met zo'n naar gevoel weggaat
Toen ik een dergelijk gesprek had na het overlijden van mijn vader vond ik de arts vooral een flapdrol en had ik de neiging gillend weg te rennen uit de kamer en iedereen in de wachtkamer aan te raden hetzelfde te doen, of hem een flinke tets voor zijn hoofd te verkopen. Ik hoop dat jouw gesprek vandaag beter gaat, en dat je er niet met zo'n naar gevoel weggaat
The eyes are useless when the mind is blind.
