Gezondheid
alle pijlers
Vriend heeft longkanker
zaterdag 9 februari 2019 11:58
Eerste kerstdag werd mijn vriend verkouden met veel hoesten erbij. Verkoudheid ging over, hoesten niet en dat werd steeds pijnlijker. Halverwege januari voelde hij met een hoestbui een knak bij zijn ribben. Mijn vriend ging gelijk naar de huisarts, die stuurde hem door naar het ziekenhuis voor een foto.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
Conclusie was een gebroken rib en ze zagen iets bij zijn longen wat ze niet vertrouwden.
Vriend kreeg een scan en vorige week hebben we echt het meest verschrikkelijke nieuws gekregen.
Longkanker met uitzaaiingen naar oa zijn rib, daarom is die ook gebroken, stukje lymfe, lever en er zit een plekje bij zijn heup. Arts zei gelijk dat hij dit niet kon genezen, alleen maar tijd rekken.
Onze wereld is ingestort, onze toekomst plannen die we samen hadden kunnen we niet meer uitvoeren. Het is allemaal zo onwerkelijk, we leven in een complete nachtmerrie.
Zonder behandeling geeft de arts hem een half jaar, met behandeling kan het met een paar maanden tot paar jaar gerekt worden, mits het aanslaat.
Dinsdag krijgt hij zijn eerste chemo en maandag krijgen we te horen of hij ook immunotherapie erbij krijgt.
Ik ben zo bang voor alles wat komen gaat, dat ik hem zie aftakelen en dat het moment gaat komen dat ik mijn grote liefde moet gaan missen
Geen idee hoe ik dit allemaal moet gaan doen. We proberen nu nog zoveel mogelijk te genieten en leuke dingen te doen zolang het nog kan.
donderdag 15 augustus 2019 22:07
Mammezel,lief van je!
Ik mag graag geloven dat onze dierbaren die we verloren zijn toch nog een beetje met ons meekijken,om een beetje op ons te letten ofzo.
Ik kan dat niet goed onder woorden brengen zonder "zweverig" over te komen en het is misschien ook meer een gevoel waar ik mij een soort van veilig bij voel.
Ik mag graag geloven dat onze dierbaren die we verloren zijn toch nog een beetje met ons meekijken,om een beetje op ons te letten ofzo.
Ik kan dat niet goed onder woorden brengen zonder "zweverig" over te komen en het is misschien ook meer een gevoel waar ik mij een soort van veilig bij voel.
vrijdag 16 augustus 2019 23:14
Wat een mooi idee coetje. Zo had ik er nog niet over nagedacht. Zou alleen niet weten hoe ik zoiets zou moeten doen. Mijn ouders gaan volgende week op vakantie, en denk dat ik een paar dagen later de as al op kan halen. Dat wil ik toch wel gelijk doen, wil Edwin zo snel mogelijk thuis hebben. Toch best raar om hem naar huis te halen zonder dat mijn ouders erbij zijn. Zou het dus ook wel raar vinden om zoiets te doen wat jullie hebben gedaan coetje. Zoiets doe je toch met de hele familie. Maar inderdaad, hem alleen ophalen alsof je de boodschappen ophaalt voelt toch ook weer niet goed. Lastig!
Ik wil ook graag denken dat de overledenen een beetje over ons waken of meekijken hoe het met ons gaat. Echter geloof ik er niet echt in. Maar soms kijk ik wel om me heen en vraag ik mezelf af waar Edwin zou kunnen zijn. Is hij hier nu, of niet? Ziet hij me nu, of niet? Hoort hij me nu, of niet?
Ik had met Edwin afgesproken dat hij wel zijn best zou doen om te proberen om contact met mij te leggen. Ondanks dat we er allebei niet in geloven. Hij is inmiddels al bijna een maand overleden en ik zou haast zeggen dat er na de dood gewoon helemaal niets meer is. Ik heb nog niets gemerkt, of misschien heb ik wel wat gemerkt, maar is dat Edwin of stom toeval?
Ik heb vandaag de urn binnengekregen die ik samen met Edwin heb uitgezocht. Ik heb de doos nog niet opengemaakt, vind dat toch wel moeilijk. Morgen ga ik het openmaken. Ben wel benieuwd hoe hij eruit ziet.
Morgen ga ik ook weer langs de juwelier voor de asketting in combinatie met de trouwring. Wil daar toch wat meer informatie over hebben, hopelijk kan ik er morgen een besluit over nemen.
Ik lees nu trouwens het boek: echte dokters huilen ook. Edwin heeft deze gekregen van een collega, echter zei Edwin gelijk dat hij hem niet kon lezen, dat vond hij te confronterend. Hij heeft hem dus ook nooit gelezen, en ik ben er net in begonnen. Hij is al bijna uit. Het is wel een bijzonder boek, ondanks dat deze man een veel beter ziekte proces heeft (gehad) dan Edwin staan er ook best wel wat herkenbare dingen in, en bij sommige dingen worden mijn ogen erbij geopend. Want inderdaad, zo’n ziekte is heel erg eenzaam. En ik vraag me af of Edwin zich eenzaam heeft gevoeld, ik heb het hem nooit gevraagd en zal hier ook nooit meer achter gaan komen.
Ik wil ook graag denken dat de overledenen een beetje over ons waken of meekijken hoe het met ons gaat. Echter geloof ik er niet echt in. Maar soms kijk ik wel om me heen en vraag ik mezelf af waar Edwin zou kunnen zijn. Is hij hier nu, of niet? Ziet hij me nu, of niet? Hoort hij me nu, of niet?
Ik had met Edwin afgesproken dat hij wel zijn best zou doen om te proberen om contact met mij te leggen. Ondanks dat we er allebei niet in geloven. Hij is inmiddels al bijna een maand overleden en ik zou haast zeggen dat er na de dood gewoon helemaal niets meer is. Ik heb nog niets gemerkt, of misschien heb ik wel wat gemerkt, maar is dat Edwin of stom toeval?
Ik heb vandaag de urn binnengekregen die ik samen met Edwin heb uitgezocht. Ik heb de doos nog niet opengemaakt, vind dat toch wel moeilijk. Morgen ga ik het openmaken. Ben wel benieuwd hoe hij eruit ziet.
Morgen ga ik ook weer langs de juwelier voor de asketting in combinatie met de trouwring. Wil daar toch wat meer informatie over hebben, hopelijk kan ik er morgen een besluit over nemen.
Ik lees nu trouwens het boek: echte dokters huilen ook. Edwin heeft deze gekregen van een collega, echter zei Edwin gelijk dat hij hem niet kon lezen, dat vond hij te confronterend. Hij heeft hem dus ook nooit gelezen, en ik ben er net in begonnen. Hij is al bijna uit. Het is wel een bijzonder boek, ondanks dat deze man een veel beter ziekte proces heeft (gehad) dan Edwin staan er ook best wel wat herkenbare dingen in, en bij sommige dingen worden mijn ogen erbij geopend. Want inderdaad, zo’n ziekte is heel erg eenzaam. En ik vraag me af of Edwin zich eenzaam heeft gevoeld, ik heb het hem nooit gevraagd en zal hier ook nooit meer achter gaan komen.
zaterdag 17 augustus 2019 09:42
Pink, ik denk dat je al echt uit heel erg sterk hout moet gesneden zijn, om je niet eenzaam te voelen als je weet dat de dood aan je deur staat om jou te komen halen. De zieke persoon heeft dan al een proces achter de rug. Een proces dat wij niet helemaal kennen. Met 'wij' bedoel ik niet wij (hier), maar wel 'de omstaanders': familie, vrienden, partner, …. van de zieke.
Als je beseft dat er voor jou, enkel nog de overkant rest, zou dan niet iedereen zich eenzaam voelen? Want niemand weet wat dat betekent: de overkant. Is je lichaam alleen dood, of ook je geest?
Raar he.
Ik hoop dat het opendoen van het doosje met de urne en het ophalen bij de begrafenisondernemer, niet té confronterend wordt. Als je er tegenop ziet om het alleen te doen, is het dan een idee om aan de man van de uitvaart te vragen of de as (tot jouw ouders terug zijn), bij hem mag blijven en dat je enkele keren per week even bij hen binnenkomt?
Ik denk maar een beetje mee hè, maar ik vind het echt erg: een jonge vrouw die moederziel alleen met de asse van haar man thuiskomt.
Geef eens een korte samenvatting van het boek, Pink.
Groeten uit België,
Mammezel
Als je beseft dat er voor jou, enkel nog de overkant rest, zou dan niet iedereen zich eenzaam voelen? Want niemand weet wat dat betekent: de overkant. Is je lichaam alleen dood, of ook je geest?
Raar he.
Ik hoop dat het opendoen van het doosje met de urne en het ophalen bij de begrafenisondernemer, niet té confronterend wordt. Als je er tegenop ziet om het alleen te doen, is het dan een idee om aan de man van de uitvaart te vragen of de as (tot jouw ouders terug zijn), bij hem mag blijven en dat je enkele keren per week even bij hen binnenkomt?
Ik denk maar een beetje mee hè, maar ik vind het echt erg: een jonge vrouw die moederziel alleen met de asse van haar man thuiskomt.
Geef eens een korte samenvatting van het boek, Pink.
Groeten uit België,
Mammezel
zaterdag 17 augustus 2019 23:18
De urn is mooi! Het is echt een vogel, zo mooi. Ben zo benieuwd wat Edwin ervan had gevonden, denk dat hij hem in het echt ook heel mooi vond. Er kan eigenlijk maar 2,5 liter in en ik denk dat ik tussen de 3 en 3,5 liter as krijg dus ik weet nog niet wat ik met de resterende as wil doen. Ik vind het geen fijn idee om de resterende uit te strooien. Heeft iemand een idee? Ik wil denk ik nog wel een kleine urn op mijn nachtkastje hebben staan maar dat is niet voor 0,5 - 1 liter natuurlijk.
Ik wil de as wel gelijk ophalen zodra dat kan. Ik wil hem zo graag naar huis halen.
De juwelier gaat kijken wat er mogelijk is met de trouwring van Edwin, zij gaan kijken ook hoeveel het kost en daar wordt ik over teruggebeld. Moest de ring achterlaten, maar dat was toch heel raar. Wil de ring bij me houden!
Ben vanavond uit eten geweest met mijn ouders en vrienden van mijn ouders. We zijn naar het restaurant geweest waar ik vorig jaar geweest ben met Edwin toen we 2 jaar samen waren. Was er sindsdien niet meer geweest. De buurt waar dat restaurant zit was ik ook sindsdien niet meer geweest. Edwin heeft mij ooit meegenomen naar die buurt, ik kende het helemaal niet. Dus het was wel heel raar om daar nu te zijn, zonder Edwin.
Het boek ‘echte dokters huilen ook’ gaat over een kankerspecialist die zelf longkanker krijgt. Hij maakt de ziekte ineens mee vanuit de kant van patiënt. Best een interessant boek. De arts is ook terminaal, maar uiteindelijk leeft hij nu ruim 2 jaar na de diagnose nog steeds omdat hij een zeldzame mutatie had. De medicijnen voor die mutatie sloegen heel goed aan.
Ik wil de as wel gelijk ophalen zodra dat kan. Ik wil hem zo graag naar huis halen.
De juwelier gaat kijken wat er mogelijk is met de trouwring van Edwin, zij gaan kijken ook hoeveel het kost en daar wordt ik over teruggebeld. Moest de ring achterlaten, maar dat was toch heel raar. Wil de ring bij me houden!
Ben vanavond uit eten geweest met mijn ouders en vrienden van mijn ouders. We zijn naar het restaurant geweest waar ik vorig jaar geweest ben met Edwin toen we 2 jaar samen waren. Was er sindsdien niet meer geweest. De buurt waar dat restaurant zit was ik ook sindsdien niet meer geweest. Edwin heeft mij ooit meegenomen naar die buurt, ik kende het helemaal niet. Dus het was wel heel raar om daar nu te zijn, zonder Edwin.
Het boek ‘echte dokters huilen ook’ gaat over een kankerspecialist die zelf longkanker krijgt. Hij maakt de ziekte ineens mee vanuit de kant van patiënt. Best een interessant boek. De arts is ook terminaal, maar uiteindelijk leeft hij nu ruim 2 jaar na de diagnose nog steeds omdat hij een zeldzame mutatie had. De medicijnen voor die mutatie sloegen heel goed aan.
zondag 18 augustus 2019 09:44
Ik zou altijd nog wat asse bewaren voor een doemscenario. Stel (en neem mij niet kwalijk als ik mijn fantasie wat op hol laat slaan), je krijgt inbrekers over de vloer. Ik heb al gehoord van mensen bij wie dat gebeurde, dat alles, maar dan ook alles op de grond gekieperd wordt in de hoop ergens iets te vinden. Als die urne er bij een inbraak ook aan moet geloven (of is zoiets van onbreekbaar materiaal?), dan ligt de asse van Edwin daar respectloos op de grond gesmeten.
Is het niet een idee om bij je ouders, schoonvader en/of schoonzusje ook een klein urntje te zetten? Als je dan bij die mensen op bezoek gaat, lijkt het of Edwin er ook bij is. Of je gaat hem 'bezoeken' op een andere locatie. Als het ware samen uit.
Misschien vind je dit idee te zot voor woorden, ok, geen probleem.
Wie weet komen er hier nog mensen met hele goeie ideeën.
Een dokter die bij zichzelf met kanker uit zijn vakgebied wordt geconfronteerd, dat moet ook kl*te zijn, die kennen elke eigenschap van de ziekte, elk gevolg, weten bijna alles wat kan gaan gebeuren. Zelf zou ik dan liever een beetje onwetend zijn, maar gelukkig zijn er studenten die daar overheen stappen en toch de specialisatie aangaan.
Zit het werk nog achter je aan Pink?
Is het niet een idee om bij je ouders, schoonvader en/of schoonzusje ook een klein urntje te zetten? Als je dan bij die mensen op bezoek gaat, lijkt het of Edwin er ook bij is. Of je gaat hem 'bezoeken' op een andere locatie. Als het ware samen uit.
Misschien vind je dit idee te zot voor woorden, ok, geen probleem.
Wie weet komen er hier nog mensen met hele goeie ideeën.
Een dokter die bij zichzelf met kanker uit zijn vakgebied wordt geconfronteerd, dat moet ook kl*te zijn, die kennen elke eigenschap van de ziekte, elk gevolg, weten bijna alles wat kan gaan gebeuren. Zelf zou ik dan liever een beetje onwetend zijn, maar gelukkig zijn er studenten die daar overheen stappen en toch de specialisatie aangaan.
Zit het werk nog achter je aan Pink?
zondag 18 augustus 2019 09:55
Misschien hoef je nog niet alles nu meteen te regelen Pink. Die urn klinkt prachtig en wie anders dan jij kan weten hoe Edwin dat gevonden had.
Als de juwelier wat met je trouwring kan is dat mooi. Ik weet dat in de hier naburige stad ook iemand ringen maakt, waarin ze zowel as van de overledene, als een eventuele vingerafdruk als misschien een steentje verwerkt. Je bedenkt de ring dan samen en zij maakt er wat moois van. Als je wil, kan ik de link noemen, maar misschien krijg je haar zo al gegoogeld als je geïnteresseerd bent.
En voor de rest; niet alles moet al nu he. Als je nog niet weet wat je met de as moet, of het even bij administratief werk wil houden of gewoon even ‘de kuil in de bank bezet houden en huilen met een dekentje over je heen’, is dat ook goed. Je leven is zo’n rollercoaster geweest en nu zo drastisch anders dat je best soms van jezelf mag vinden dat je het even niet meer weet.
Sterkte.
Als de juwelier wat met je trouwring kan is dat mooi. Ik weet dat in de hier naburige stad ook iemand ringen maakt, waarin ze zowel as van de overledene, als een eventuele vingerafdruk als misschien een steentje verwerkt. Je bedenkt de ring dan samen en zij maakt er wat moois van. Als je wil, kan ik de link noemen, maar misschien krijg je haar zo al gegoogeld als je geïnteresseerd bent.
En voor de rest; niet alles moet al nu he. Als je nog niet weet wat je met de as moet, of het even bij administratief werk wil houden of gewoon even ‘de kuil in de bank bezet houden en huilen met een dekentje over je heen’, is dat ook goed. Je leven is zo’n rollercoaster geweest en nu zo drastisch anders dat je best soms van jezelf mag vinden dat je het even niet meer weet.
Sterkte.
maandag 19 augustus 2019 00:09
Het is inmiddels 19 augustus, precies een maand geleden is mijn lieve Edwin overleden. Het is nu ook precies 00:05, de tijd dat ik een maand geleden mijn telefoon heb weggelegd, naar het toilet ben gegaan en het licht heb uitgedaan. Tussen nu en 01:00 moet het zijn gebeurd...
Het voelt raar, vreemd, oneerlijk en nog enorm onwerkelijk dat hij al een maand weg is. Wat zou ik graag willen dat hij nu naast me lag, al konden we nog maar een gesprekje voeren. Wat een pijn en verdriet dit.
Het voelt raar, vreemd, oneerlijk en nog enorm onwerkelijk dat hij al een maand weg is. Wat zou ik graag willen dat hij nu naast me lag, al konden we nog maar een gesprekje voeren. Wat een pijn en verdriet dit.
maandag 19 augustus 2019 00:12
Als ik al een tattoo zou laten zetten zou ik dat niet met as doen. Volgens mij zitten daar ook risico’s aan vast. Ik heb een x tegen Edwin gezegd dat ik erover nadacht om een tattoo te nemen, iets wat me aan hem deed herinneren. Zijn reactie: ‘dat doe je toch niet? Jij moet ook weer verder met je leven.’ Alsof ik jou ooit ga vergeten schat...Kwebbeltje91 schreef: ↑18-08-2019 08:25Ik weet niet of je iets om tattoo's geeft maar ik ken mensen die de as van hun geliefde in hun tattoo laten verwerken. Maar dat is niet zoveel as, geloof ik.
Hebben jullie een plekje in de tuin waar jullie graag samen doorbrachten? Misschien toch daar wat uitstrooien?
Helaas geen tuin dus daar kan ik niets uitstrooien.
maandag 19 augustus 2019 00:14
As bewaren is wel een goede inderdaad. En ja mijn schoonzus neemt ook een beetje as voor thuis. Schoonvader en mijn ouders heb ik er nog niet over gesproken maar dat is inderdaad ook nog een idee.mammezel schreef: ↑18-08-2019 09:44Ik zou altijd nog wat asse bewaren voor een doemscenario. Stel (en neem mij niet kwalijk als ik mijn fantasie wat op hol laat slaan), je krijgt inbrekers over de vloer. Ik heb al gehoord van mensen bij wie dat gebeurde, dat alles, maar dan ook alles op de grond gekieperd wordt in de hoop ergens iets te vinden. Als die urne er bij een inbraak ook aan moet geloven (of is zoiets van onbreekbaar materiaal?), dan ligt de asse van Edwin daar respectloos op de grond gesmeten.
Is het niet een idee om bij je ouders, schoonvader en/of schoonzusje ook een klein urntje te zetten? Als je dan bij die mensen op bezoek gaat, lijkt het of Edwin er ook bij is. Of je gaat hem 'bezoeken' op een andere locatie. Als het ware samen uit.
Misschien vind je dit idee te zot voor woorden, ok, geen probleem.
Wie weet komen er hier nog mensen met hele goeie ideeën.
Een dokter die bij zichzelf met kanker uit zijn vakgebied wordt geconfronteerd, dat moet ook kl*te zijn, die kennen elke eigenschap van de ziekte, elk gevolg, weten bijna alles wat kan gaan gebeuren. Zelf zou ik dan liever een beetje onwetend zijn, maar gelukkig zijn er studenten die daar overheen stappen en toch de specialisatie aangaan.
Zit het werk nog achter je aan Pink?
Ik ben van de week bij de bedrijfsarts geweest, en ik blijf deze maand nog 3-4 uur werken. Vanaf september proberen om 4 uur te werken en in oktober heb ik een telefonisch consult met de bedrijfsarts over hoe het gaat. Dit voelt dus wel heel fijn zo.
maandag 19 augustus 2019 09:09
PinkWombat schreef: ↑19-08-2019 00:09Het is inmiddels 19 augustus, precies een maand geleden is mijn lieve Edwin overleden. Het is nu ook precies 00:05, de tijd dat ik een maand geleden mijn telefoon heb weggelegd, naar het toilet ben gegaan en het licht heb uitgedaan. Tussen nu en 01:00 moet het zijn gebeurd...
Het voelt raar, vreemd, oneerlijk en nog enorm onwerkelijk dat hij al een maand weg is. Wat zou ik graag willen dat hij nu naast me lag, al konden we nog maar een gesprekje voeren. Wat een pijn en verdriet dit.
Als ik 's morgens de computer opzet, dan kijk ik altijd eerst naar jouw topic. Want Pink is 'de vrouw van half twaalf'
Zoals de liefde voor jouw man van het scherm spat, zo druipt ook het verdriet er af.
Konden we maar wat van je pijn overnemen zodat je je weer eens (al was het maar héééééél eventjes) als vroeger mocht/kon voelen.
Zo snel al een maand voorbij en zoveel gemis!
dinsdag 20 augustus 2019 09:32
Pink, wij hebben een klein deel van de as van onze dochter in een kunstwerk laten verwerken. Dat staat in de woonkamer met een foto van haar.
De rest van de as zit nog in de 'urn' (zo'n lelijk blik, vond het net een verfblik) van het crematorium. Die heeft een tijdje op onze slaapkamer gestaan en is inmiddels verhuisd naar een kast. Het is prima zo, ik denk dat haar as pas weer uit de kast komt als 1 van ons overlijd om het samen te voegen.
Dat blik as is niet onze dochter, ik vind het fijn dat er een aandenken in de woonkamer staat, maar de rest doet me niet meer zoveel.
Neem hier gewoon je tijd voor, dit soort dingen hoef je niet meteen te beslissen, daar kun je best een paar jaar overheen laten gaan. Komt tijd, komt raad.
De rest van de as zit nog in de 'urn' (zo'n lelijk blik, vond het net een verfblik) van het crematorium. Die heeft een tijdje op onze slaapkamer gestaan en is inmiddels verhuisd naar een kast. Het is prima zo, ik denk dat haar as pas weer uit de kast komt als 1 van ons overlijd om het samen te voegen.
Dat blik as is niet onze dochter, ik vind het fijn dat er een aandenken in de woonkamer staat, maar de rest doet me niet meer zoveel.
Neem hier gewoon je tijd voor, dit soort dingen hoef je niet meteen te beslissen, daar kun je best een paar jaar overheen laten gaan. Komt tijd, komt raad.
