Gezondheid
alle pijlers
Vriendin met kaaktumor
dinsdag 12 oktober 2010 om 22:21
Ik werd net gebeld door een vriendin, ze heeft een tumor op haar kaak en moet donderdag geopereerd worden . Ze heeft mij gevraagd of ik op donderavond wil langskomen (ze heeft voor de rest in de stad ook geen familie of vrienden). Alle andere hulp sloeg ze direct af (moet ik met je mee, wil je opgehaald worden, moet ik voor je koken?).
Ik bood aan om eten voor haar mee te nemen, maar dat wees ze direct af met een "ik ga toch niet eten". Ze is behoorlijk eigenwijs maar dit lijkt me geen goed idee. Nu wil ik dus voor dat ik bij haar langs ga wat eten voor haar kopen. Heeft iemand tips wat voor eten geschikt is voor iemand die net een kaakoperatie heeft gehad? Ik dacht aan soep (uit blik) en lekker fruitsap en dergelijke. Iemand nog meer ideeen?
Ik bood aan om eten voor haar mee te nemen, maar dat wees ze direct af met een "ik ga toch niet eten". Ze is behoorlijk eigenwijs maar dit lijkt me geen goed idee. Nu wil ik dus voor dat ik bij haar langs ga wat eten voor haar kopen. Heeft iemand tips wat voor eten geschikt is voor iemand die net een kaakoperatie heeft gehad? Ik dacht aan soep (uit blik) en lekker fruitsap en dergelijke. Iemand nog meer ideeen?
woensdag 13 oktober 2010 om 21:43
Roodbloem, ben errug blij dat jij niet mijn vriendin bent. Echt, ik snap het wel van jullie kant, maar als iemand nee zegt, dan kan die persoon ook nee bedoelen. Morgen druppelt mijn chemo er weer in, no way dat daar iemand bij is. Volgende week donderdag moet ik ff buurten bij mijn neuroloog, echt niet dat er iemand mee gaat. Een aantal weken terug moest er een punctie genomen worden van een vlekkig iets in mijn hoofd, echt niet dat daar iemand bij zit. Kort daarvoor een beenmergpunctie, doe ik echt zelf. Als ik nee zeg, bedoel ik nee, en als dan iemand op mijn stoep staat gaat hij/zij mijn grenzen over en degradeert accuut tot vage kennis.
Sorcha, klinkt alsof je goed bent voorbereid
Sorcha, klinkt alsof je goed bent voorbereid
woensdag 13 oktober 2010 om 22:03
Pff, ik merk dat ik aangebrand ben, ik zal proberen uit te leggen waarom ik me hier zo over op wind.
ajb niet quoten mss wil ik hem weer weghalen
Als ergens in je lijf een tumor ontdekt wordt, dan begint er een goed geoliede machine te draaien waarin je zelf nog maar minimaal iets in te brengen hebt. 'We gaan dan en dan scannen, dan en dan komt u voor uw intake gesprek daar en daar, dit is het boekje met patiëntenvoorlichting, hier uw afsprakenkaart met de afspraken voor de komende drie maanden enz enz enz' Daarmee wordt een stuk regie uit je handen genomen. Ik voelde mezelf, zeker de eerste week, overgeleverd aan de wereld die ziekenhuis heet. De enige regie die ik had, was de regie over wie ik wat, wanneer vertelde. En de regie over wie ik wel en wie ik niet dichtbij me wilde hebben. Van het begin af aan heb ik niemand bij me willen hebben bij gesprekken met artsen. Eén keer is dat niet goed gegaan, omdat ik op de SEH lag en mijn moeder daarbij aanwezig was. Ik merkte meteen een verschil, de arts ging met haar praten en beantwoorde haar vragen en ik kreeg antwoorden te horen die ik niet wilde horen op vragen die ik niet wil stellen. Sindsdien ben ik er nog alerter op, mijn lijf, mijn ziekte, mijn gesprekken.
Daar kan ik regie op voeren, daar is mijn 'nee' een mogelijkheid. Bij mijn ziekte is 'nee' niet mogelijk, die heeft een eigen wil. Bij behandelingen is die 'nee' ook niet altijd mogelijk, vaak heeft 'nee' het gevolg dat ik sneller tussen 6 plankjes lig.
Mijn grenzen zijn mij daarin heilig en ik merk dat ik als een soort van reflex ook nu opkom voor de grenzen die de vriendin van TO gesteld heeft. De optie: telefoontje ver weg was bij mij voor beide partijen echt een oplossing. Ook heb ik altijd een briefje bij me waarop het telnr van de dag staat, die persoon is op die dag 'het telefoontje ver weg'. Het staat netjes in mijn dossier in het ziekenhuis en als het nodig is wordt ook naar dit telnr gebeld. Hiermee hou ik zelf regie over hetgeen waar ik regie over kan hebben.
Anderen willen wel graag dat mensen erbij zijn, ook dat is een keuze. Die keuze wordt makkelijk geaccepteerd. Mensen die er voor kiezen om stukjes zelf te doen, die moeten zich eindeloos verantwoorden en het keer op keer herhalen.
ajb niet quoten mss wil ik hem weer weghalen
Als ergens in je lijf een tumor ontdekt wordt, dan begint er een goed geoliede machine te draaien waarin je zelf nog maar minimaal iets in te brengen hebt. 'We gaan dan en dan scannen, dan en dan komt u voor uw intake gesprek daar en daar, dit is het boekje met patiëntenvoorlichting, hier uw afsprakenkaart met de afspraken voor de komende drie maanden enz enz enz' Daarmee wordt een stuk regie uit je handen genomen. Ik voelde mezelf, zeker de eerste week, overgeleverd aan de wereld die ziekenhuis heet. De enige regie die ik had, was de regie over wie ik wat, wanneer vertelde. En de regie over wie ik wel en wie ik niet dichtbij me wilde hebben. Van het begin af aan heb ik niemand bij me willen hebben bij gesprekken met artsen. Eén keer is dat niet goed gegaan, omdat ik op de SEH lag en mijn moeder daarbij aanwezig was. Ik merkte meteen een verschil, de arts ging met haar praten en beantwoorde haar vragen en ik kreeg antwoorden te horen die ik niet wilde horen op vragen die ik niet wil stellen. Sindsdien ben ik er nog alerter op, mijn lijf, mijn ziekte, mijn gesprekken.
Daar kan ik regie op voeren, daar is mijn 'nee' een mogelijkheid. Bij mijn ziekte is 'nee' niet mogelijk, die heeft een eigen wil. Bij behandelingen is die 'nee' ook niet altijd mogelijk, vaak heeft 'nee' het gevolg dat ik sneller tussen 6 plankjes lig.
Mijn grenzen zijn mij daarin heilig en ik merk dat ik als een soort van reflex ook nu opkom voor de grenzen die de vriendin van TO gesteld heeft. De optie: telefoontje ver weg was bij mij voor beide partijen echt een oplossing. Ook heb ik altijd een briefje bij me waarop het telnr van de dag staat, die persoon is op die dag 'het telefoontje ver weg'. Het staat netjes in mijn dossier in het ziekenhuis en als het nodig is wordt ook naar dit telnr gebeld. Hiermee hou ik zelf regie over hetgeen waar ik regie over kan hebben.
Anderen willen wel graag dat mensen erbij zijn, ook dat is een keuze. Die keuze wordt makkelijk geaccepteerd. Mensen die er voor kiezen om stukjes zelf te doen, die moeten zich eindeloos verantwoorden en het keer op keer herhalen.
woensdag 13 oktober 2010 om 22:30
Eens met Spuka. Ook wij ervaren het soms als lastig om mensen "af te poeieren" hoe lief ook bedoeld. Sommige dingen willen we (mijn man heeft leukemie maar wil mij wel bij de onderzoeken enzo hebben) zelf kunnen beslissen. Zoals wanneer we met de taxi gaan en wanneer niet, wie we wanneer wel vragen om te rijden enz. enz.
Wel heel lief dat je zo voor je vriendin klaar staat.
Wel heel lief dat je zo voor je vriendin klaar staat.
donderdag 14 oktober 2010 om 01:04
Spuka en IBI, ik begrijp helemaal wat jullie bedoelen, het dingen zelf willen regelen en zelf de controle willen houden. Daarom heb ik besloten om niet verder aan te dringen (toegegeven, ze sloeg het aanbod van eten ook af, maar daar ben ik dan wel weer eigenwijs in).
Het voelt voor mij nog steeds niet helemaal goed dat ze daar helemaal in haar eentje heengaat, die operatie ondergaat en dan weer alleen terug gaat, maar het is haar lijf en haar keuze.
Het voelt voor mij nog steeds niet helemaal goed dat ze daar helemaal in haar eentje heengaat, die operatie ondergaat en dan weer alleen terug gaat, maar het is haar lijf en haar keuze.
woensdag 20 oktober 2010 om 11:40
Sorcha,
ik lees hier mijn moeder in. Typisch afweergedrag van iemand die vreselijk de kluts kwijt is.
Als ik een advies mag geven, ga na de operatie langs in het ziekenhuis. Zeg dat je haar prima met de taxi naar huis wilt laten gaan, maar dat ze ook met je mee mag rijden. Laat haar beslissen, maar ga toch langs. 'Even checken' of alles goed gegaan is. Ook al zegt ze nu dat ze het allemaal niet wil, mocht ze een brede schouder nodig hebben, dan is die er ook.Dat sterk willen blijven herken ik heel goed, en als dochter vond en vind ik het nog steeds vreselijk als ze zo doet.
Nu weet ik inmiddels een beetje wanneer ik iets door moet drukken bij haar en wanneer het beter is om haar met rust te laten.
Maar goed, het is voor iedereen anders en een dochter is iets anders dan en vriendin. Maar dit is mijn mening, heel persoonlijk dus.
ik lees hier mijn moeder in. Typisch afweergedrag van iemand die vreselijk de kluts kwijt is.
Als ik een advies mag geven, ga na de operatie langs in het ziekenhuis. Zeg dat je haar prima met de taxi naar huis wilt laten gaan, maar dat ze ook met je mee mag rijden. Laat haar beslissen, maar ga toch langs. 'Even checken' of alles goed gegaan is. Ook al zegt ze nu dat ze het allemaal niet wil, mocht ze een brede schouder nodig hebben, dan is die er ook.Dat sterk willen blijven herken ik heel goed, en als dochter vond en vind ik het nog steeds vreselijk als ze zo doet.
Nu weet ik inmiddels een beetje wanneer ik iets door moet drukken bij haar en wanneer het beter is om haar met rust te laten.
Maar goed, het is voor iedereen anders en een dochter is iets anders dan en vriendin. Maar dit is mijn mening, heel persoonlijk dus.
This is not kosher!
woensdag 20 oktober 2010 om 11:47
Makkelijk receptje voor soep! Wel 3 liter, maar dan heb je ook wat
10 tomaten, 2 dunne preien, 2 paprika's (liefst rode voor kleur), 2 uien, halve winterwortel, 2 aardappelen, 2 knoflookteentjes, 3 bouillonblokjes (kip/rund/groente maakt niet uit), flesje finesse kookroom van Blue Band.
Zet iets meer dan 2 liter water op met bouillonblokjes, snij alles in grove stukken en gooi in de pan. Aardappels kan je evt. schillen anders goed schoonschrobben. Kroontje van de tomaten kan je evt. ook verwijderen.
Half uurtje koken en dan staafmixer erin, flesje kookroom erbij en voila, gezonde soep is klaar! Deze kan ze evt. met rietje naarbinnen slurpen.
Heel veel sterkte voor je vriendin! En voor jou natuurlijk ook.
10 tomaten, 2 dunne preien, 2 paprika's (liefst rode voor kleur), 2 uien, halve winterwortel, 2 aardappelen, 2 knoflookteentjes, 3 bouillonblokjes (kip/rund/groente maakt niet uit), flesje finesse kookroom van Blue Band.
Zet iets meer dan 2 liter water op met bouillonblokjes, snij alles in grove stukken en gooi in de pan. Aardappels kan je evt. schillen anders goed schoonschrobben. Kroontje van de tomaten kan je evt. ook verwijderen.
Half uurtje koken en dan staafmixer erin, flesje kookroom erbij en voila, gezonde soep is klaar! Deze kan ze evt. met rietje naarbinnen slurpen.
Heel veel sterkte voor je vriendin! En voor jou natuurlijk ook.
Nope
