Gezondheid
alle pijlers
waarschijnlijk longkanker
vrijdag 1 maart 2013 om 02:18
De titel zegt het al. Een vlekje op mijn longen. Ik was niet bijster ongerust en ben dus gewoon alleen naar de longarts gegaan voor de uitslag van de ct-scan. Maar dat viel even tegen. U kunt zich vergissen zei ik tegen de arts. Hij keek me begripvol aan en zei, ja dat zou kunnen. Maar voorlopig dus al 3 onderzoeken voor de boeg. Mri, pet-scan en een long-of leverpunctie. Als het niet uitgezaaid is kunnen ze een stuk van mijn long afhalen anders niet en wordt het een levenrekkende behandeling. Hij wond er geen doekjes om die lieve dokter en ineens ziet mijn toekomst er heel anders uit. Volgende week gaat het feest beginnen.
odi et amo
zondag 3 maart 2013 om 10:54
Lamaatje en Isabon, heel veel sterkte allebei . Ik hoop op de best mogelijke uitkomst.
Even heel praktisch: Probeer bij afspraken in het ziekenhuis altijd minstens een of zelfs twee mensen mee te nemen om je bij te staan. Bij dergelijke heftige berichten is het moeilijk om alles wat gezegd wordt goed op te slaan, door de roes waarin je zit. En twee (of drie) onthouden meer dan één, dus als je ergens over twijfelt, kun je het altijd nog even navragen.
Nogmaals, heel veel sterkte.
Even heel praktisch: Probeer bij afspraken in het ziekenhuis altijd minstens een of zelfs twee mensen mee te nemen om je bij te staan. Bij dergelijke heftige berichten is het moeilijk om alles wat gezegd wordt goed op te slaan, door de roes waarin je zit. En twee (of drie) onthouden meer dan één, dus als je ergens over twijfelt, kun je het altijd nog even navragen.
Nogmaals, heel veel sterkte.
zondag 3 maart 2013 om 14:13
quote:isabon schreef op 03 maart 2013 @ 03:39:
Wat erg voor je!! Heel veel sterkte!
Ik zit ook in dezelfde molen van longfoto's, te hoge leverwaarden, leverscans, en onderzoeken. Volgende week ga ik de CT/PET in...
Mijn moeder is heel jong aan longkanker overleden. Ben ook doodsbang.
Je mag hier mee komen schrijven Isabon. Hoe oud ben je nu?
Ik wordt dit jaar 50. Dat vind ik ook nog wel jong eigenlijk.
Wat erg voor je!! Heel veel sterkte!
Ik zit ook in dezelfde molen van longfoto's, te hoge leverwaarden, leverscans, en onderzoeken. Volgende week ga ik de CT/PET in...
Mijn moeder is heel jong aan longkanker overleden. Ben ook doodsbang.
Je mag hier mee komen schrijven Isabon. Hoe oud ben je nu?
Ik wordt dit jaar 50. Dat vind ik ook nog wel jong eigenlijk.
odi et amo
zondag 3 maart 2013 om 14:23
quote:dubiootje schreef op 02 maart 2013 @ 21:29:
Ai, ik had gehoopt dat er misschien nog een kans was dat het geen kanker was. Ik hoop heel erg dat je geen uitzaaiingen hebt. Ben je inmiddels gestopt met roken?
Ik heb wel redelijk veel gerookt, maar ben 5 jaar geleden met heel veel moeite gestopt, vanwege een hele slechte conditie. Na het stoppen met roken is die wel heel erg verbeterd, maar trappen klimmen is daarna altijd moeilijk gebleven. Hoesten heb ik nooit gedaan.
En ja, je doet het jezelf aan, maar het is een verslaving en als je verslaafd ben wil je helemaal niet weten hoe slecht die gewoonte voor je is.
Wat ik nu wel graag zou willen weten is hoe lang ik deze ziekte al hebt, maar ik ben bang dat ze daar geen antwoord op kunnen geven.
Dat zou jammer zou zijn, maar belangrijker is beter worden. Dus maar verplicht alle onderzoeken afwachten en hopen dat het meevalt.
Ai, ik had gehoopt dat er misschien nog een kans was dat het geen kanker was. Ik hoop heel erg dat je geen uitzaaiingen hebt. Ben je inmiddels gestopt met roken?
Ik heb wel redelijk veel gerookt, maar ben 5 jaar geleden met heel veel moeite gestopt, vanwege een hele slechte conditie. Na het stoppen met roken is die wel heel erg verbeterd, maar trappen klimmen is daarna altijd moeilijk gebleven. Hoesten heb ik nooit gedaan.
En ja, je doet het jezelf aan, maar het is een verslaving en als je verslaafd ben wil je helemaal niet weten hoe slecht die gewoonte voor je is.
Wat ik nu wel graag zou willen weten is hoe lang ik deze ziekte al hebt, maar ik ben bang dat ze daar geen antwoord op kunnen geven.
Dat zou jammer zou zijn, maar belangrijker is beter worden. Dus maar verplicht alle onderzoeken afwachten en hopen dat het meevalt.
odi et amo
zondag 3 maart 2013 om 14:59
Lamaatje en Isabon, wat een afschuwelijke berichten zeg! Heel veel sterkte.
Lamaatje, achteraf weet je het natuurlijk altijd beter. Maar het is alleen maar zelfkwelling als je in die gedachten blijft hangen. Ik zou het lekker laten. Ga uit van het nu en probeer het vanaf nu op te pakken. Al lees ik dat je dat ook al wel een beetje doet.
Ik sluit me aan bij het advies dat hierboven gegeven is: probeer altijd iemand mee te nemen naar de ziekenhuisbezoeken. Twee horen meer dan één en soms komen boodschappen ook slechter binnen als je emotioneel bent. Bereid ook van tevoren je vragen voor, als je die hebt. Ik heb een word documentje gemaakt met mijn vragen, alle vragen die opborrelen tussen de afspraken door, noteer ik meteen. Tijdens het consult pak ik er dan gewoon mijn papiertje bij, zodat ik ook zeker weet dat alle vragen die ik had, beantwoord worden.
Veel sterkte!
Lamaatje, achteraf weet je het natuurlijk altijd beter. Maar het is alleen maar zelfkwelling als je in die gedachten blijft hangen. Ik zou het lekker laten. Ga uit van het nu en probeer het vanaf nu op te pakken. Al lees ik dat je dat ook al wel een beetje doet.
Ik sluit me aan bij het advies dat hierboven gegeven is: probeer altijd iemand mee te nemen naar de ziekenhuisbezoeken. Twee horen meer dan één en soms komen boodschappen ook slechter binnen als je emotioneel bent. Bereid ook van tevoren je vragen voor, als je die hebt. Ik heb een word documentje gemaakt met mijn vragen, alle vragen die opborrelen tussen de afspraken door, noteer ik meteen. Tijdens het consult pak ik er dan gewoon mijn papiertje bij, zodat ik ook zeker weet dat alle vragen die ik had, beantwoord worden.
Veel sterkte!
zondag 3 maart 2013 om 16:28
Ja hoor, Beeldig, gedane zaken nemen geen keer. Het is zoals het is. En bij het volgende bezoek aan de longarts neem ik mijn man zeker mee.
De andere onderzoeken kan ik wel alleen af. Is toch alleen maar tijdverspilling als hij in de wachtkamer uren moet wachten.
En bedankt iedereen voor de goede adviezen, knuffels en steun natuurlijk.
De andere onderzoeken kan ik wel alleen af. Is toch alleen maar tijdverspilling als hij in de wachtkamer uren moet wachten.
En bedankt iedereen voor de goede adviezen, knuffels en steun natuurlijk.
odi et amo
zondag 3 maart 2013 om 16:59
quote:lamaatje schreef op 03 maart 2013 @ 16:28:
De andere onderzoeken kan ik wel alleen af. Is toch alleen maar tijdverspilling als hij in de wachtkamer uren moet wachten.
Daar sta ik iets egoïstischer in dan.
Ik vind het ook gewoon fijn om niet alleen de rit te hoeven maken en om na mijn onderzoeken even samen een kopje koffie te kunnen drinken. Dan voel ik me een stuk minder verloren in dat grote ziekenhuis dan wanneer ik er alleen loop. (Loop er om een andere reden overigens, maar een onderzoek is natuurlijk wel gewoon een onderzoek.)
De andere onderzoeken kan ik wel alleen af. Is toch alleen maar tijdverspilling als hij in de wachtkamer uren moet wachten.
Daar sta ik iets egoïstischer in dan.
Ik vind het ook gewoon fijn om niet alleen de rit te hoeven maken en om na mijn onderzoeken even samen een kopje koffie te kunnen drinken. Dan voel ik me een stuk minder verloren in dat grote ziekenhuis dan wanneer ik er alleen loop. (Loop er om een andere reden overigens, maar een onderzoek is natuurlijk wel gewoon een onderzoek.)
zondag 3 maart 2013 om 17:10
Isabon, wat erg! Heel veel sterkte volgende week. Wanneer is de scan?
Lamaatje, als partner zou ik het zeker geen tijdverspilling vinden om uren te wachten. Dat wachten doe je dan namelijk samen. Je man voelt zich waarschijnlijk behoorlijk machteloos, dus gun hem een concrete manier om jou bij te staan. Los daarvan denk ik dat het voor jou ook heel fijn is om hem bij je te hebben.
Waarom wil je weten hoelang je dit hebt? Om te weten of er een link is met het roken?
Lamaatje, als partner zou ik het zeker geen tijdverspilling vinden om uren te wachten. Dat wachten doe je dan namelijk samen. Je man voelt zich waarschijnlijk behoorlijk machteloos, dus gun hem een concrete manier om jou bij te staan. Los daarvan denk ik dat het voor jou ook heel fijn is om hem bij je te hebben.
Waarom wil je weten hoelang je dit hebt? Om te weten of er een link is met het roken?
Ga in therapie!
zondag 3 maart 2013 om 17:31
quote:Beeldig schreef op 03 maart 2013 @ 16:59:
[...]
Daar sta ik iets egoïstischer in dan.
Ik vind het ook gewoon fijn om niet alleen de rit te hoeven maken en om na mijn onderzoeken even samen een kopje koffie te kunnen drinken. Dan voel ik me een stuk minder verloren in dat grote ziekenhuis dan wanneer ik er alleen loop. (Loop er om een andere reden overigens, maar een onderzoek is natuurlijk wel gewoon een onderzoek.)
Ik vind het niet egoistisch van je. Als het je helpt moet je het vooral doen.
Wij wonen maar 10 minuten rijden van het ziekenhuis vandaan en na het onderzoek ga ik het liefst zo snel mogelijk naar huis.
[...]
Daar sta ik iets egoïstischer in dan.
Ik vind het ook gewoon fijn om niet alleen de rit te hoeven maken en om na mijn onderzoeken even samen een kopje koffie te kunnen drinken. Dan voel ik me een stuk minder verloren in dat grote ziekenhuis dan wanneer ik er alleen loop. (Loop er om een andere reden overigens, maar een onderzoek is natuurlijk wel gewoon een onderzoek.)
Ik vind het niet egoistisch van je. Als het je helpt moet je het vooral doen.
Wij wonen maar 10 minuten rijden van het ziekenhuis vandaan en na het onderzoek ga ik het liefst zo snel mogelijk naar huis.
odi et amo
zondag 3 maart 2013 om 17:40
quote:dubiootje schreef op 03 maart 2013 @ 17:10:
Isabon, wat erg! Heel veel sterkte volgende week. Wanneer is de scan?
Lamaatje, als partner zou ik het zeker geen tijdverspilling vinden om uren te wachten. Dat wachten doe je dan namelijk samen. Je man voelt zich waarschijnlijk behoorlijk machteloos, dus gun hem een concrete manier om jou bij te staan. Los daarvan denk ik dat het voor jou ook heel fijn is om hem bij je te hebben.
Waarom wil je weten hoelang je dit hebt? Om te weten of er een link is met het roken?
Nou die link is er toch wel. Ik gewoon graag weten hoelang dit al speelt.
Ik denk dat mijn man het prettiger vind als hij niet mee hoeft naar de onderzoeken. Dat uren wachten geldt alleen voor hem, want hij kan toch niet mee met de scan. Bovendien is hij nu werkeloos en werkt zoveel mogelijk als oproepkracht voor het uitzendbureau. Het is belangrijk dat hij zich zoveel mogelijk beschikbaar stelt, des te groter is de kans dat hij voor vast aangenomen kan worden.
Van een werkeloosheidsuitkering kunnen wij ons huis niet houden en als ik wegens ziekte ook minder werk gaat het allemaal heel erg lastig worden. Ik ben alfahulp dus geen ziektewetuitkering. Wel voor de 10 uur die ik in dienstverband werk, maar als ik teveel ziek ben dan gaan ze mijn contract vast niet verlengen.
Het ziekzijn alleen is heleaas niet het enigste probleem.
Isabon, wat erg! Heel veel sterkte volgende week. Wanneer is de scan?
Lamaatje, als partner zou ik het zeker geen tijdverspilling vinden om uren te wachten. Dat wachten doe je dan namelijk samen. Je man voelt zich waarschijnlijk behoorlijk machteloos, dus gun hem een concrete manier om jou bij te staan. Los daarvan denk ik dat het voor jou ook heel fijn is om hem bij je te hebben.
Waarom wil je weten hoelang je dit hebt? Om te weten of er een link is met het roken?
Nou die link is er toch wel. Ik gewoon graag weten hoelang dit al speelt.
Ik denk dat mijn man het prettiger vind als hij niet mee hoeft naar de onderzoeken. Dat uren wachten geldt alleen voor hem, want hij kan toch niet mee met de scan. Bovendien is hij nu werkeloos en werkt zoveel mogelijk als oproepkracht voor het uitzendbureau. Het is belangrijk dat hij zich zoveel mogelijk beschikbaar stelt, des te groter is de kans dat hij voor vast aangenomen kan worden.
Van een werkeloosheidsuitkering kunnen wij ons huis niet houden en als ik wegens ziekte ook minder werk gaat het allemaal heel erg lastig worden. Ik ben alfahulp dus geen ziektewetuitkering. Wel voor de 10 uur die ik in dienstverband werk, maar als ik teveel ziek ben dan gaan ze mijn contract vast niet verlengen.
Het ziekzijn alleen is heleaas niet het enigste probleem.
odi et amo
zondag 3 maart 2013 om 17:46
Wat is uiteindelijk het nut te weten hoelang een eventuele kanker er al zat? Teruggaan in de tijd is geen optie.
Kanker is een serie celmutaties die leidt tot cellen die niet meer reageren op het seintje van je lijf om op een bepaald moment af te sterven. Ze gaan woekeren en brengen zo gezonde cellen in de verdrukking. Het is een lang proces dat jaren in beslag neemt. Bij mijn familielid werd pas 25 jaar na het moment van stoppen met roken longkanker ontdekt en toch zeggen de artsen dat het roken hierop zeker invloed heeft gehad.
Kanker is een serie celmutaties die leidt tot cellen die niet meer reageren op het seintje van je lijf om op een bepaald moment af te sterven. Ze gaan woekeren en brengen zo gezonde cellen in de verdrukking. Het is een lang proces dat jaren in beslag neemt. Bij mijn familielid werd pas 25 jaar na het moment van stoppen met roken longkanker ontdekt en toch zeggen de artsen dat het roken hierop zeker invloed heeft gehad.
zondag 3 maart 2013 om 17:58
quote:lamaatje schreef op 03 maart 2013 @ 17:40:
Ik denk dat mijn man het prettiger vind als hij niet mee hoeft naar de onderzoeken.
Bespreek het even met hem, hoe hij daar in staat. Misschien denkt hij er hetzelfde over, maar misschien staat hij er wel anders in en vindt hij het juist fijn om erbij te zijn.
Wat naar dat er ook nog andere zaken bij komen, zoals de werkeloosheid van je man en de zorgen om jullie inkomen.
Ik denk dat mijn man het prettiger vind als hij niet mee hoeft naar de onderzoeken.
Bespreek het even met hem, hoe hij daar in staat. Misschien denkt hij er hetzelfde over, maar misschien staat hij er wel anders in en vindt hij het juist fijn om erbij te zijn.
Wat naar dat er ook nog andere zaken bij komen, zoals de werkeloosheid van je man en de zorgen om jullie inkomen.
zondag 3 maart 2013 om 23:44
Ik ben 43... ook gerookt (dom)
De scan is pas de 13de (kreeg ik vandaag een brief van) en naast die brief lag een brief van mijn wer. Per 1 september heb ik geen werk meer. Ik wist dat het eraan kam, maar hoopte op volgend jaar...
Ja hoor lekker allemaal tegelijk....
Bij mij is nog niets definitief vastgesteld, maar de vermoedens zijn er...
Lamaatje, hoe gaat het nu?
Ik ga ook alleen naar de onderzoeken. Mijn man werkt en daarbij word ik nerveus als ik weet dat hij lang zit te wachten.
Ik moet nu steeds wel veel oppas regelen voor mijn dochtertje. Ze is bijna 8 en ik neem haar uiteraard niet mee naar het ziekenhuis.
De scan is pas de 13de (kreeg ik vandaag een brief van) en naast die brief lag een brief van mijn wer. Per 1 september heb ik geen werk meer. Ik wist dat het eraan kam, maar hoopte op volgend jaar...
Ja hoor lekker allemaal tegelijk....
Bij mij is nog niets definitief vastgesteld, maar de vermoedens zijn er...
Lamaatje, hoe gaat het nu?
Ik ga ook alleen naar de onderzoeken. Mijn man werkt en daarbij word ik nerveus als ik weet dat hij lang zit te wachten.
Ik moet nu steeds wel veel oppas regelen voor mijn dochtertje. Ze is bijna 8 en ik neem haar uiteraard niet mee naar het ziekenhuis.
maandag 4 maart 2013 om 00:33
maandag 4 maart 2013 om 00:39
isabon: ik wil jou ook heel veel kracht toewensen in deze sh*ttijd!
Hoop dat jij en lamaatje heel veel aan elkaar zullen hebben, ergens sta je dan niet helemaal alleen in het ziekteproces. Natuurlijk, een partner kan je heel goed steunen. Alleen heeft die, gelukkig, NIET die ziekte. Een lotgenoot kan je dan helpen in het proces waarin je zit. En als mens wil je niet alleen als patiënte gezien worden door je geliefde, omdat je partner gemakkelijk de rol van verzorger op zich kan gaan nemen waardoor jullie relatie tijdelijk ietwat uit balans raakt.
Echter, de gedachten invullen voor jouw partner lijkt me niet de juiste weg. Misschien voelt hij zich juist buitengesloten dan? Blijf communiceren, juist nu! Als partner kan hij zich overbodig en nutteloos voelen als jij hem niet 'nodig' hebt tijdens de onderzoeken. Onderschat de onderzoeken an sich ook niet qua psychische belasting voor jezelf. In de wachtkamers daar zitten natuurlijk veel kankerpatiënten in diverse ziektefases en dit kán heel confronterend en eng zijn. Misschien is een schouder om op terug te vallen dan juist een steuntje in de rug voor je om de situatie te kunnen relativeren. Ik schrijf expres 'kán' omdat iedereen anders reageert natuurlijk.
Dat je je bezighoudt met hoelang de, eventuele, kanker al woedt in je lichaam en of het door het roken kan komen is ook heel logisch. Je wilt alles op een rijtje proberen te krijgen en dan hoort de 'schuldvraag' erbij om je een beeld te kunnen vormen hoe zo'n laffe moordenaar zich onuitgenodigd in jouw veilige lichaam kon binnendringen en de regie overneemt. Het is gewoon ook niet te beseffen!
Longkanker is vaak een gevolg van meerdere factoren: aanleg, omgevingsfactoren, etc. etc. En ja, misschien waren de peuken er ook debet aan maar je hebt deze situatie niet gewild en als je wist hoe je het had kunnen voorkomen dan had je het vast gedaan. Maar je wist niet dat je het zou krijgen! Dus heb je het ook niet kunnen voorkomen.
Nog een tip: neem pen en papier mee tijdens de gesprekken met de specialisten om informatie op te kunnen schrijven. Vaak komt er informatiestroom over je heen doorspekt met de nodige medische terminologie waardoor je de helft vergeet.
En als ze een behandeling voorstellen vraag wat een alternatief ervoor kan zijn en wat je ervan kunt verwachten. En wat de gevolgen zijn als je de therapie niet zou volgen.
Een arts is er voor jouw welzijn, jij mag verwachten dat je de uitleg en behandelingvoorstellen zijn die mogelijk zijn. Eventueel in een ander ziekenhuis, dat mag je van een specialist verwachten.
Ik denk aan julie, knuffffffffffffff
Hoop dat jij en lamaatje heel veel aan elkaar zullen hebben, ergens sta je dan niet helemaal alleen in het ziekteproces. Natuurlijk, een partner kan je heel goed steunen. Alleen heeft die, gelukkig, NIET die ziekte. Een lotgenoot kan je dan helpen in het proces waarin je zit. En als mens wil je niet alleen als patiënte gezien worden door je geliefde, omdat je partner gemakkelijk de rol van verzorger op zich kan gaan nemen waardoor jullie relatie tijdelijk ietwat uit balans raakt.
Echter, de gedachten invullen voor jouw partner lijkt me niet de juiste weg. Misschien voelt hij zich juist buitengesloten dan? Blijf communiceren, juist nu! Als partner kan hij zich overbodig en nutteloos voelen als jij hem niet 'nodig' hebt tijdens de onderzoeken. Onderschat de onderzoeken an sich ook niet qua psychische belasting voor jezelf. In de wachtkamers daar zitten natuurlijk veel kankerpatiënten in diverse ziektefases en dit kán heel confronterend en eng zijn. Misschien is een schouder om op terug te vallen dan juist een steuntje in de rug voor je om de situatie te kunnen relativeren. Ik schrijf expres 'kán' omdat iedereen anders reageert natuurlijk.
Dat je je bezighoudt met hoelang de, eventuele, kanker al woedt in je lichaam en of het door het roken kan komen is ook heel logisch. Je wilt alles op een rijtje proberen te krijgen en dan hoort de 'schuldvraag' erbij om je een beeld te kunnen vormen hoe zo'n laffe moordenaar zich onuitgenodigd in jouw veilige lichaam kon binnendringen en de regie overneemt. Het is gewoon ook niet te beseffen!
Longkanker is vaak een gevolg van meerdere factoren: aanleg, omgevingsfactoren, etc. etc. En ja, misschien waren de peuken er ook debet aan maar je hebt deze situatie niet gewild en als je wist hoe je het had kunnen voorkomen dan had je het vast gedaan. Maar je wist niet dat je het zou krijgen! Dus heb je het ook niet kunnen voorkomen.
Nog een tip: neem pen en papier mee tijdens de gesprekken met de specialisten om informatie op te kunnen schrijven. Vaak komt er informatiestroom over je heen doorspekt met de nodige medische terminologie waardoor je de helft vergeet.
En als ze een behandeling voorstellen vraag wat een alternatief ervoor kan zijn en wat je ervan kunt verwachten. En wat de gevolgen zijn als je de therapie niet zou volgen.
Een arts is er voor jouw welzijn, jij mag verwachten dat je de uitleg en behandelingvoorstellen zijn die mogelijk zijn. Eventueel in een ander ziekenhuis, dat mag je van een specialist verwachten.
Ik denk aan julie, knuffffffffffffff
maandag 4 maart 2013 om 08:55
Wat een kutzooi! Voor jullie allebei! Heel veel sterkte!
Even iets praktisch: toen mijn vader kanker had ging hij overal met mijn moeder naar toe. Na het eerste gesprek bleek dat ze beiden dingen die gezegd werden door de arts anders onthouden en interpreteren.
Mijn vader dacht bijvoorbeeld dat hij min of meer niet te behandelen was en mijn moeder bleef roepen dat mijn vader helemaal geen kanker had. De waarheid lag in het midden.
Sindsdien is mijn vader met toestemming van de arts de gesprekken gaan opnemen met z'n iPhone. Daardoor luisterden wij met z'n allen de gesprekken na en bespraken we wat er gezegd was. Bij mijn ouders waren er veel 'oja dat is er ook nog gezegd momenten'.
Heel veel sterkte voor jullie allebei!
Even iets praktisch: toen mijn vader kanker had ging hij overal met mijn moeder naar toe. Na het eerste gesprek bleek dat ze beiden dingen die gezegd werden door de arts anders onthouden en interpreteren.
Mijn vader dacht bijvoorbeeld dat hij min of meer niet te behandelen was en mijn moeder bleef roepen dat mijn vader helemaal geen kanker had. De waarheid lag in het midden.
Sindsdien is mijn vader met toestemming van de arts de gesprekken gaan opnemen met z'n iPhone. Daardoor luisterden wij met z'n allen de gesprekken na en bespraken we wat er gezegd was. Bij mijn ouders waren er veel 'oja dat is er ook nog gezegd momenten'.
Heel veel sterkte voor jullie allebei!
