Gezondheid
alle pijlers
wel of geen abortus, deze week beslissen
woensdag 31 maart 2010 om 19:09
De titel zegt vast genoeg. Maar ik zal even wat meer vertellen. Ook om voor mezelf alles wat meer op een rijtje te zetten. Het is een complete chaos in mijn hoofd maar het enge is dat ik niets voel, mensen zeggen tegen me dat ik mijn gevoel moet volgen, maar ik lijk nog steeds verdoofd terwijl ik al weken met dit dilemma loop.
Ik ben 27 jaar. Ik heb 5 jaar een relatie gehad. Erna tijd rust genomen en toen kwam ik een jongen tegen waar ik geen relatie mee wilde. Allereerst omdat ik turbulente jaren achter de rug heb en het gevoel heb alles nog een plekje te moeten geven, maar ook omdat ik niet hoteldebotel verliefd ben. Hij is wel erg verliefd op mij. We hadden het wel fijn met elkaar en belandden uiteindelijk met elkaar in bed.
Ik ben sinds het uit is met mijn ex niet meer aan de pil. Dit onder meer omdat ik postviraalsyndroom heb na twee virussen waardoor ik al genoeg medicijnen slik en volgens de arts zou de pil mijn lichaam nog meer belasten door de hormonen. Ik gebruikte wel een condoom.
Ik had al angst om zwanger te worden, dit omdat ik op mijn 18e zwanger was van mijn eerste vriend. Ik heb toen gekozen voor een abortus. Achteraf heb ik hier weinig schuldgevoelens of verdriet van gehad, omdat ik toen echt niet klaar was voor een kind.
Ik ben op internet wezen zoeken naar alternatieven voor de pil en vond info over de gynefix. Ik wilde deze graag omdat die hormoonvrij is. Maar voor ik het gezet had ben ik al zwanger geraakt.
Over de vader van het kind: hij is jonger, niet iemand waar ik mezelf de rest van mijn leven mee zie, ik denk nog regelmatig aan mijn ex, ik zou na twee lange jaren flink ziek te zijn geweest in juni weer beginnen als stewardess, (waar ik ook wel tegenop zie omdat ik lang niet heb gewerkt en nog kwakkel met mijn gezondheid en snel moe ben).
Mijn ouders en vriendinnen weten het. Ze steunen me hoe dan ook, wat ik ook besluit. Feit is wel dat ik er alleen voor kom te staan, want ik zie mezelf niet in een relatie met hem. Zijn verstand zegt dat het nu niet verstandig is een kind, maar gevoelsmatig vind hij het ook erg moeilijk.
Ik ben vandaag bij de fysio geweest voor hyperventilatieklachten. Ze zei dat ik niet bij mijn gevoel kan en dat mijn ademhaling hier mee te maken heeft.
Ik ben bij de gynaecoloog geweest voor een vaginale echo om de termijn te bepalen. Discussiepunt was vooral de hoeveelheid medicijnen die ik heb geslikt ook in de eerste weken toen ik nog niet wist dat ik zwanger was. Hij zou het RIVM contacten over de schadelijkheid voor het embryo en hoorde vandaag dat ik het beste kan stoppen met alles, met een paar ben ik al direct op aanraden van mijn eigen arts gestopt. Andere moest ik van hem nog wel slikken omdat ik nog een antiviraalprotocol nodig heb. Het RIVM echter zei dat ik direct met deze moest stoppen. Verder zei de assistent dat ze nu weinig kunnen zeggen over schade etc.
Ik ben erg in de war omdat ik al een keer eerder abortus heb gehad. Ik ben gek op kinderen en zie/zag mezelf altijd met kinderen. Ik werk nu niet maar heb een aantal oppasgezinnen waar ik regelmatig oppas. Dit vind ik ook erg moeilijk nu, vandaag ook weer fietste ik met mijn oppaskindje langs het water en dan besef ik dat ik een kleintje in mijn buik heb.
Ik zet nu op een rijtje wat ik denk:
voor het houden van een kind:
- abortus psychisch zwaar, weet niet hoe ik eruit kom
- goede leeftijd
- angst onvruchtbaar te worden door twee x abortus
- ik ben gek op kinderen en wil zowiezo mama worden
- zal er blij mee zijn, ondanks de moeilijke situatie
tegen het houden van een kind:
- alleenstaand moederschap
- is het egoistisch als je een kind zonder vader laat opgroeien?
-financiele zorgen omdat ik nu van een uitkering leef
- was net weer wat op de been na jaren ziek zijn en had weer een soort van toekomstperspectief.
ik weet dat dit natuurlijk ook niet alles zegt. Het ene voordeel weegt bijvoorbeeld 10 x zoveel als een ander nadeel. Kortom het is complex. Ik moet deze week beslissen van mijn ouders. Ik voel me zo onder druk dat ik niet helder kan denken. Maar dit ervaar ik al weken zo. Ik heb geen rust in mijn hoofd. Ik heb van de fysio ademhalingsoefeningen gekregen, ik ga volgende week vrijdag weer naar shiatsu massage, ik heb morgen een gesprek met een psycholoog waar ik 3 x eerder ben geweest ivm andere problemen. Ze is op de hoogte van wat er allemaal heeft gespeeld in mijn leven.
Ik zie vriendinnen om me heen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb een vriendin die ook net zwanger is, helemaal blij, en in heel andere omstandigheden namelijk een vaste baan en relatie.
Ik wil zo graag voelen zodat ik een bewuste keuze kan maken waar ik achter sta. Ik heb jaren een onrustig leven geleid, door ziekzijn, niet werken, relatie die uitging, veel verdriet, veel moeilijkheden thuis met mijn ouders, al met al best veel.
ik heb hele lieve vriendinnen die er voor me zijn, maar ik merk dat ik ze op afstand houdt, omdat iedereen een mening heeft maar allemaal vanuit hun eigen perspectief praten. Ik ben blij dat ik morgen met de pscycholoog kan praten, een objectief oordeel. Ik ben zo bang later geen kinderen meer te kunnen krijgen.
Ik ben 27 jaar. Ik heb 5 jaar een relatie gehad. Erna tijd rust genomen en toen kwam ik een jongen tegen waar ik geen relatie mee wilde. Allereerst omdat ik turbulente jaren achter de rug heb en het gevoel heb alles nog een plekje te moeten geven, maar ook omdat ik niet hoteldebotel verliefd ben. Hij is wel erg verliefd op mij. We hadden het wel fijn met elkaar en belandden uiteindelijk met elkaar in bed.
Ik ben sinds het uit is met mijn ex niet meer aan de pil. Dit onder meer omdat ik postviraalsyndroom heb na twee virussen waardoor ik al genoeg medicijnen slik en volgens de arts zou de pil mijn lichaam nog meer belasten door de hormonen. Ik gebruikte wel een condoom.
Ik had al angst om zwanger te worden, dit omdat ik op mijn 18e zwanger was van mijn eerste vriend. Ik heb toen gekozen voor een abortus. Achteraf heb ik hier weinig schuldgevoelens of verdriet van gehad, omdat ik toen echt niet klaar was voor een kind.
Ik ben op internet wezen zoeken naar alternatieven voor de pil en vond info over de gynefix. Ik wilde deze graag omdat die hormoonvrij is. Maar voor ik het gezet had ben ik al zwanger geraakt.
Over de vader van het kind: hij is jonger, niet iemand waar ik mezelf de rest van mijn leven mee zie, ik denk nog regelmatig aan mijn ex, ik zou na twee lange jaren flink ziek te zijn geweest in juni weer beginnen als stewardess, (waar ik ook wel tegenop zie omdat ik lang niet heb gewerkt en nog kwakkel met mijn gezondheid en snel moe ben).
Mijn ouders en vriendinnen weten het. Ze steunen me hoe dan ook, wat ik ook besluit. Feit is wel dat ik er alleen voor kom te staan, want ik zie mezelf niet in een relatie met hem. Zijn verstand zegt dat het nu niet verstandig is een kind, maar gevoelsmatig vind hij het ook erg moeilijk.
Ik ben vandaag bij de fysio geweest voor hyperventilatieklachten. Ze zei dat ik niet bij mijn gevoel kan en dat mijn ademhaling hier mee te maken heeft.
Ik ben bij de gynaecoloog geweest voor een vaginale echo om de termijn te bepalen. Discussiepunt was vooral de hoeveelheid medicijnen die ik heb geslikt ook in de eerste weken toen ik nog niet wist dat ik zwanger was. Hij zou het RIVM contacten over de schadelijkheid voor het embryo en hoorde vandaag dat ik het beste kan stoppen met alles, met een paar ben ik al direct op aanraden van mijn eigen arts gestopt. Andere moest ik van hem nog wel slikken omdat ik nog een antiviraalprotocol nodig heb. Het RIVM echter zei dat ik direct met deze moest stoppen. Verder zei de assistent dat ze nu weinig kunnen zeggen over schade etc.
Ik ben erg in de war omdat ik al een keer eerder abortus heb gehad. Ik ben gek op kinderen en zie/zag mezelf altijd met kinderen. Ik werk nu niet maar heb een aantal oppasgezinnen waar ik regelmatig oppas. Dit vind ik ook erg moeilijk nu, vandaag ook weer fietste ik met mijn oppaskindje langs het water en dan besef ik dat ik een kleintje in mijn buik heb.
Ik zet nu op een rijtje wat ik denk:
voor het houden van een kind:
- abortus psychisch zwaar, weet niet hoe ik eruit kom
- goede leeftijd
- angst onvruchtbaar te worden door twee x abortus
- ik ben gek op kinderen en wil zowiezo mama worden
- zal er blij mee zijn, ondanks de moeilijke situatie
tegen het houden van een kind:
- alleenstaand moederschap
- is het egoistisch als je een kind zonder vader laat opgroeien?
-financiele zorgen omdat ik nu van een uitkering leef
- was net weer wat op de been na jaren ziek zijn en had weer een soort van toekomstperspectief.
ik weet dat dit natuurlijk ook niet alles zegt. Het ene voordeel weegt bijvoorbeeld 10 x zoveel als een ander nadeel. Kortom het is complex. Ik moet deze week beslissen van mijn ouders. Ik voel me zo onder druk dat ik niet helder kan denken. Maar dit ervaar ik al weken zo. Ik heb geen rust in mijn hoofd. Ik heb van de fysio ademhalingsoefeningen gekregen, ik ga volgende week vrijdag weer naar shiatsu massage, ik heb morgen een gesprek met een psycholoog waar ik 3 x eerder ben geweest ivm andere problemen. Ze is op de hoogte van wat er allemaal heeft gespeeld in mijn leven.
Ik zie vriendinnen om me heen die niet zwanger kunnen worden. Ik heb een vriendin die ook net zwanger is, helemaal blij, en in heel andere omstandigheden namelijk een vaste baan en relatie.
Ik wil zo graag voelen zodat ik een bewuste keuze kan maken waar ik achter sta. Ik heb jaren een onrustig leven geleid, door ziekzijn, niet werken, relatie die uitging, veel verdriet, veel moeilijkheden thuis met mijn ouders, al met al best veel.
ik heb hele lieve vriendinnen die er voor me zijn, maar ik merk dat ik ze op afstand houdt, omdat iedereen een mening heeft maar allemaal vanuit hun eigen perspectief praten. Ik ben blij dat ik morgen met de pscycholoog kan praten, een objectief oordeel. Ik ben zo bang later geen kinderen meer te kunnen krijgen.
woensdag 31 maart 2010 om 20:21
quote:biol schreef op 31 maart 2010 @ 20:05:
[...]
Totaal niet de juiste plek voor deze discussie... maar mijn gynaecoloog vertelde dus ook dat het wel schade kan aanrichten, maar ik kan dat idd ook nergens terugvinden.
De gynaecoloog zei dat de kans op verklevingen erg toeneemt na een abortus en/of curretage en dat dat de kans op een nieuwe zwangerschap kán veroorzaken... ( ik heb trouwens niet getwijfeld over abortus of niet hoor... ik ben heel blij met mijn kindje)Nee, je vroeg het voor de lol aan hem
[...]
Totaal niet de juiste plek voor deze discussie... maar mijn gynaecoloog vertelde dus ook dat het wel schade kan aanrichten, maar ik kan dat idd ook nergens terugvinden.
De gynaecoloog zei dat de kans op verklevingen erg toeneemt na een abortus en/of curretage en dat dat de kans op een nieuwe zwangerschap kán veroorzaken... ( ik heb trouwens niet getwijfeld over abortus of niet hoor... ik ben heel blij met mijn kindje)Nee, je vroeg het voor de lol aan hem
woensdag 31 maart 2010 om 20:24
quote:mrrrjjjm schreef op 31 maart 2010 @ 20:11:
Mijn nieuwe vriend is geen vaderfiguur,hij heeft al een vader.
Op papier ben ik idd 7 mnd onderweg,je weet alleen niet wat ervoor zich heeft afgespeeld. Ik heb mijn kind niet geconfronteerd met mijn vriend,hij kende hem al voordat we wat met elkaar kregen. Hoe dan ook,ik zie (en ik niet alleen,zijn vader ook)dat mijn kind een stuk blijer en vrolijker in zn vel zit. Maar goed,wat ik al zei...daar typte ik niet voor,want wat je zelf al zegt,hier gaat dit topic niet over.
Ik weet niet of je daar zo trots op moet zijn.
Ik kan me niet voorstellen om zo snel over te stappen, zeker niet als je een kind hebt. En dan een bekende.
Maar wel heel fijn dat je niet alleen bent gebleven, super!
Mijn nieuwe vriend is geen vaderfiguur,hij heeft al een vader.
Op papier ben ik idd 7 mnd onderweg,je weet alleen niet wat ervoor zich heeft afgespeeld. Ik heb mijn kind niet geconfronteerd met mijn vriend,hij kende hem al voordat we wat met elkaar kregen. Hoe dan ook,ik zie (en ik niet alleen,zijn vader ook)dat mijn kind een stuk blijer en vrolijker in zn vel zit. Maar goed,wat ik al zei...daar typte ik niet voor,want wat je zelf al zegt,hier gaat dit topic niet over.
Ik weet niet of je daar zo trots op moet zijn.
Ik kan me niet voorstellen om zo snel over te stappen, zeker niet als je een kind hebt. En dan een bekende.
Maar wel heel fijn dat je niet alleen bent gebleven, super!
woensdag 31 maart 2010 om 20:25
Jammer dat we niet meer weten over de rol van de vader hierin. Heb namelijk de indruk dat TO niet wil dat papa ook maar enige rol speelt.
@ Bronny, gevoel is maar gevoel, het is een voorvloeisel vanuit je gedachten. Maak nooit keuzes op basis van je gevoel zonder je ratio te laten spreken of andersom. Belangrijk rationeel aspect in deze is dat er een gerede kans is dat de vrucht is aangetast door medicijnen, dat moeder geen inkomen heeft en dat vader geen rol mag spelen. Niet bepaald toffe omstandigheden voor een (misschien wel gehandicapt) kind
@ Bronny, gevoel is maar gevoel, het is een voorvloeisel vanuit je gedachten. Maak nooit keuzes op basis van je gevoel zonder je ratio te laten spreken of andersom. Belangrijk rationeel aspect in deze is dat er een gerede kans is dat de vrucht is aangetast door medicijnen, dat moeder geen inkomen heeft en dat vader geen rol mag spelen. Niet bepaald toffe omstandigheden voor een (misschien wel gehandicapt) kind
woensdag 31 maart 2010 om 20:28
quote:Sellena schreef op 31 maart 2010 @ 20:21:
[...]
Nee, je vroeg het voor de lol aan hem
Nee troela.. Er was een grote kans dat ik een curretage moest ondergaan omdat er grote twijfel was of de zwangerschap wel goed was... eerdere echo`s gaven namelijk geen leven aan....
En de keuze bij het niet afkomen van een vruchtje bij geen leven waren curretage of een of andere vaginale pil.
Beetje kortzichtig vind je ook niet.. sommige mensen moet ook een curretage ondergaan omdat ze een miskraam hebben gehad... gevoelloze muts
[...]
Nee, je vroeg het voor de lol aan hem
Nee troela.. Er was een grote kans dat ik een curretage moest ondergaan omdat er grote twijfel was of de zwangerschap wel goed was... eerdere echo`s gaven namelijk geen leven aan....
En de keuze bij het niet afkomen van een vruchtje bij geen leven waren curretage of een of andere vaginale pil.
Beetje kortzichtig vind je ook niet.. sommige mensen moet ook een curretage ondergaan omdat ze een miskraam hebben gehad... gevoelloze muts
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
woensdag 31 maart 2010 om 20:37
woensdag 31 maart 2010 om 20:39
quote:biol schreef op 31 maart 2010 @ 20:05:
[...]
Totaal niet de juiste plek voor deze discussie... maar mijn gynaecoloog vertelde dus ook dat het wel schade kan aanrichten, maar ik kan dat idd ook nergens terugvinden.
De gynaecoloog zei dat de kans op verklevingen erg toeneemt na een abortus en/of curretage en dat dat de kans op een nieuwe zwangerschap kán veroorzaken... ( ik heb trouwens niet getwijfeld over abortus of niet hoor... ik ben heel blij met mijn kindje)TO noemt dit als 1 van de redenen om niet voor abortus te kiezen, dus zou niet weten waarom dit niet genoemd mag worden.
[...]
Totaal niet de juiste plek voor deze discussie... maar mijn gynaecoloog vertelde dus ook dat het wel schade kan aanrichten, maar ik kan dat idd ook nergens terugvinden.
De gynaecoloog zei dat de kans op verklevingen erg toeneemt na een abortus en/of curretage en dat dat de kans op een nieuwe zwangerschap kán veroorzaken... ( ik heb trouwens niet getwijfeld over abortus of niet hoor... ik ben heel blij met mijn kindje)TO noemt dit als 1 van de redenen om niet voor abortus te kiezen, dus zou niet weten waarom dit niet genoemd mag worden.
woensdag 31 maart 2010 om 20:42
woensdag 31 maart 2010 om 20:51
Droog beredeneerd: gezien je gezondheid, je medicijngebruik, je gemoedstoestand, je praktische situatie qua werk, inkomen en huisvesting, gezien het ongewenste gedrag van de vader zou ik voor abortus kiezen. Je bent jong, zorg dat je gezond wordt, dat je je praktische zaken regelt, dat je stabiel wordt en ga dan met 'n leuke, stabiele partner voor 'n kindje. Dat dat na 2 abortussen niet mogelijk zou zijn is onzin. Zorg goed voor jezelf, veel sterkte.
woensdag 31 maart 2010 om 20:52
Cambridgegirl, je bent nog maar 27. Je hebt nog 13 te gaan om de liefde van je leven tegen te komen, waarmee je een stabiele basis kunt vormen en waarmee je kinderen kunt krijgen.
Je kunt wel heel erg bang zijn om nooit meer zwanger te kunnen raken, maar zo te horen is dat niet echt het probleem. En de kans dat er een beschadiging aan de baarmoeder komt door curretage is ook wel heel erg klein. En je weet al dat je zwanger kunt raken omdat dat al twee keer per ongeluk is gebeurd.
Je schrijft dat je twee jaar erg ziek bent geweest. Je momenteel nog veel medicatie gebruikt. Psychische klachten hebt waarvoor je naar een psycholoog gaat. Je hebt turbulente jaren achter de rug schrijf je.
Als je er nu voor kiest om het kindje te houden worden de komende jaren zeker turbulent. Alleen de opvoeding van je kind op je nemen zal erg zwaar zijn. Ook al zou je voor co-ouderschap kiezen dan nog sta je er bv de helft van de week helemaal alleen voor. Je leeft nu van een uitkering. Hoe zie je de toekomst in? Je bent nog niet helemaal hersteld, zoals ik dat lees en je gebruikt medicatie, hoe ga je dat doen als je gezondheid je (weer) in de steek laat. Dan heb je wel de verantwoording over je kindje en zal je er wel 24/7 voor moeten zijn.
Tuurlijk brengt het krijgen van een kindje ook mooie dingen met zich mee. Maar wil je dat niet in de eerste plaats kunnen delen met een partner. En wil je niet het allerliefste een stabiele basis voordat je aan kinderen begint?
Het is altijd kiezen tussen twee kwaden. In dit geval het schuldgevoel dat je misschien hebt ten opzichte van een vruchtje, maar daarentegen wel de gelegenheid om je gezondheid en geest op orde te krijgen, je werk weer op te pakken en er bovenop te krabbelen.
Of het kindje houden en je de eerste jaren zelf wegcijferen, de moeilijke situaties die er misschien komen met de vader van je kind. Vanaf het moment dat je kindje is geboren zal je altijd zorgen hebben. Kun je dat aan?
Je kunt wel heel erg bang zijn om nooit meer zwanger te kunnen raken, maar zo te horen is dat niet echt het probleem. En de kans dat er een beschadiging aan de baarmoeder komt door curretage is ook wel heel erg klein. En je weet al dat je zwanger kunt raken omdat dat al twee keer per ongeluk is gebeurd.
Je schrijft dat je twee jaar erg ziek bent geweest. Je momenteel nog veel medicatie gebruikt. Psychische klachten hebt waarvoor je naar een psycholoog gaat. Je hebt turbulente jaren achter de rug schrijf je.
Als je er nu voor kiest om het kindje te houden worden de komende jaren zeker turbulent. Alleen de opvoeding van je kind op je nemen zal erg zwaar zijn. Ook al zou je voor co-ouderschap kiezen dan nog sta je er bv de helft van de week helemaal alleen voor. Je leeft nu van een uitkering. Hoe zie je de toekomst in? Je bent nog niet helemaal hersteld, zoals ik dat lees en je gebruikt medicatie, hoe ga je dat doen als je gezondheid je (weer) in de steek laat. Dan heb je wel de verantwoording over je kindje en zal je er wel 24/7 voor moeten zijn.
Tuurlijk brengt het krijgen van een kindje ook mooie dingen met zich mee. Maar wil je dat niet in de eerste plaats kunnen delen met een partner. En wil je niet het allerliefste een stabiele basis voordat je aan kinderen begint?
Het is altijd kiezen tussen twee kwaden. In dit geval het schuldgevoel dat je misschien hebt ten opzichte van een vruchtje, maar daarentegen wel de gelegenheid om je gezondheid en geest op orde te krijgen, je werk weer op te pakken en er bovenop te krabbelen.
Of het kindje houden en je de eerste jaren zelf wegcijferen, de moeilijke situaties die er misschien komen met de vader van je kind. Vanaf het moment dat je kindje is geboren zal je altijd zorgen hebben. Kun je dat aan?
woensdag 31 maart 2010 om 20:52
woensdag 31 maart 2010 om 20:55
quote:Sellena schreef op 31 maart 2010 @ 20:52:
Pff.. zijn je hormonen wel ok?
Had je anders ook even kunnen vragen, tante.
Het feit dat het bij jou zo gecompliceerd ging is een situatie op zich, dus betrek dat niet op een ander.
Je zal het wel goed bedoelen, maar lijkt me niet relevant hierin.Wat een lompe reactie. Lijkt me dat je zelf ook wel kunt bedenken dat Biol niet de enige is die een dergelijke ingreep (bijna) zou moeten ondergaan.... gebeurt veel vaker.
Pff.. zijn je hormonen wel ok?
Had je anders ook even kunnen vragen, tante.
Het feit dat het bij jou zo gecompliceerd ging is een situatie op zich, dus betrek dat niet op een ander.
Je zal het wel goed bedoelen, maar lijkt me niet relevant hierin.Wat een lompe reactie. Lijkt me dat je zelf ook wel kunt bedenken dat Biol niet de enige is die een dergelijke ingreep (bijna) zou moeten ondergaan.... gebeurt veel vaker.
Peas on earth!
woensdag 31 maart 2010 om 20:57
quote:Sellena schreef op 31 maart 2010 @ 20:52:
Pff.. zijn je hormonen wel ok?
Had je anders ook even kunnen vragen, tante.
Het feit dat het bij jou zo gecompliceerd ging is een situatie op zich, dus betrek dat niet op een ander.
Je zal het wel goed bedoelen, maar lijkt me niet relevant hierin.Zo, jij hebt ook een hart van ijs.
Pff.. zijn je hormonen wel ok?
Had je anders ook even kunnen vragen, tante.
Het feit dat het bij jou zo gecompliceerd ging is een situatie op zich, dus betrek dat niet op een ander.
Je zal het wel goed bedoelen, maar lijkt me niet relevant hierin.Zo, jij hebt ook een hart van ijs.
woensdag 31 maart 2010 om 20:58
quote:Sellena schreef op 31 maart 2010 @ 20:52:
Pff.. zijn je hormonen wel ok?
Had je anders ook even kunnen vragen, tante.
Het feit dat het bij jou zo gecompliceerd ging is een situatie op zich, dus betrek dat niet op een ander.
Je zal het wel goed bedoelen, maar lijkt me niet relevant hierin.
Is jouw geestelijke gesteldheid wel ok? Als je even verder kijkt dan je neus langs is zie je dat er hier wel meerdere topics zijn over miskramen.. en bij veel van die mensen moet er toch nog een curretage plaats vinden. En dan zal een gynaecoloog altijd de voors en tegens met je bespreken.. mits je een beetje goeie gynaecoloog hebt..
Ik betrok en betrek niets op een ander, ik geef aan wat mijn gynaecoloog vertelde. En gezien het feit dat TO aangeeft dat het wel kwaad kan in gevolg, er daarna reacties komen dat dat geen kwaad kan, geef ik daarop mijn reactie.
Maar hey, jij schrijft hier al zo lang mee... jij weet vast wel hoe iedereen in elkaar steekt hier toch??
Pff.. zijn je hormonen wel ok?
Had je anders ook even kunnen vragen, tante.
Het feit dat het bij jou zo gecompliceerd ging is een situatie op zich, dus betrek dat niet op een ander.
Je zal het wel goed bedoelen, maar lijkt me niet relevant hierin.
Is jouw geestelijke gesteldheid wel ok? Als je even verder kijkt dan je neus langs is zie je dat er hier wel meerdere topics zijn over miskramen.. en bij veel van die mensen moet er toch nog een curretage plaats vinden. En dan zal een gynaecoloog altijd de voors en tegens met je bespreken.. mits je een beetje goeie gynaecoloog hebt..
Ik betrok en betrek niets op een ander, ik geef aan wat mijn gynaecoloog vertelde. En gezien het feit dat TO aangeeft dat het wel kwaad kan in gevolg, er daarna reacties komen dat dat geen kwaad kan, geef ik daarop mijn reactie.
Maar hey, jij schrijft hier al zo lang mee... jij weet vast wel hoe iedereen in elkaar steekt hier toch??
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
woensdag 31 maart 2010 om 21:00
ik bedacht me net op de fiets hier naar toe ook iets wat ik net was vergeten te vermelden. Ik voel me in tegenstelling toen ik 18 was heel zwanger nu. Mijn borsten doen enorm pijn en zijn flink gegroeid al, ben voortdurend misselijk en dit alles te ervaren maakt het nog moeilijker. Toen ik 18 was realiseerde en besefte ik niet echt dat er een kindje in mijn buik zat, het was toen te ver van mijn bed allemaal. Nu is alles anders. Heel moeilijk ook een vriendin die gelijk met babykleertjes en kadootjes aankwam. Ik schrok zo dat ik haar daarna een tijd op afstand heb gehouden en haar vervolgens heb uitgelegd dat ik nog helemaal niet erover uit ben wat ik wil. Gelukkig begreep ze dat. Een andere vriendin gaf me dit weekend lekkere bodylotion, oorbellen en een geurbrander met ontspannende olie. Heel lief, omdat ik goed voor mezelf moet zorgen en ze zei je mag ook eens anderen voor je laten zorgen in plaats van je zo sterk en groot te houden altijd.
woensdag 31 maart 2010 om 21:01
quote:Cambridgegirl schreef op 31 maart 2010 @ 20:56:
Ik ben er weer! Ben nu op mijn oppasadres. Kids liggen in bed dus ga even alle reacties lezen en rustig reageren.
Sorry Cambridgegirl, dat er nu offtopic gegaan wordt omdat iemand een hele botte opmerking plaatste...
Mijn eerdere woorden gelden nog steeds, ik zou willen dat je gewoon even een schouder had... iemand die naar je luistert en verder niets zegt.. niet positief, niet negatief.. gewoon 2 armen om je heen!
Ik ben er weer! Ben nu op mijn oppasadres. Kids liggen in bed dus ga even alle reacties lezen en rustig reageren.
Sorry Cambridgegirl, dat er nu offtopic gegaan wordt omdat iemand een hele botte opmerking plaatste...
Mijn eerdere woorden gelden nog steeds, ik zou willen dat je gewoon even een schouder had... iemand die naar je luistert en verder niets zegt.. niet positief, niet negatief.. gewoon 2 armen om je heen!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
woensdag 31 maart 2010 om 21:02
quote:Cambridgegirl schreef op 31 maart 2010 @ 21:00:
Een andere vriendin gaf me dit weekend lekkere bodylotion, oorbellen en een geurbrander met ontspannende olie. Heel lief, omdat ik goed voor mezelf moet zorgen en ze zei je mag ook eens anderen voor je laten zorgen in plaats van je zo sterk en groot te houden altijd.Idd.. buiten alle toestanden moet je zeker goed voorjezelf zorgen. Welke beslissing je ook neemt... je hebt al je krachten straks nodig!
Een andere vriendin gaf me dit weekend lekkere bodylotion, oorbellen en een geurbrander met ontspannende olie. Heel lief, omdat ik goed voor mezelf moet zorgen en ze zei je mag ook eens anderen voor je laten zorgen in plaats van je zo sterk en groot te houden altijd.Idd.. buiten alle toestanden moet je zeker goed voorjezelf zorgen. Welke beslissing je ook neemt... je hebt al je krachten straks nodig!
Sometimes I question my sanity, but the unicorn and gummy bears tell me I’m fine!
woensdag 31 maart 2010 om 21:06
woensdag 31 maart 2010 om 21:07
quote:chocoladereep schreef op 31 maart 2010 @ 19:13:
Even een vraag: dat je niet met die jongen verder wil zegt toch niks over of jouw kind zonder vader zal opgroeien?dat klopt wat je zegt. Maar meer de angst dat ik moeilijker of minder makkelijk aan een eventuele partner zou kunnen komen. Bang dat het toch mannen afschrikt. Ik ben gaan rondkijken in mijn omgeving, een tweetal meisjes die ik ken die nadat ze een kind hebben gehad van een man, uiteindelijk een relatie kregen/getrouwd zijn met een andere man. Ik ken deze meiden niet persoonlijk maar ik dacht het is dus wel mogelijk.
Even een vraag: dat je niet met die jongen verder wil zegt toch niks over of jouw kind zonder vader zal opgroeien?dat klopt wat je zegt. Maar meer de angst dat ik moeilijker of minder makkelijk aan een eventuele partner zou kunnen komen. Bang dat het toch mannen afschrikt. Ik ben gaan rondkijken in mijn omgeving, een tweetal meisjes die ik ken die nadat ze een kind hebben gehad van een man, uiteindelijk een relatie kregen/getrouwd zijn met een andere man. Ik ken deze meiden niet persoonlijk maar ik dacht het is dus wel mogelijk.
